#WU-Beton

[gutachter]

WU-Beton oder die Weiße Wanne

„…Beton kann nicht nur alleine die Funktion des Tragens, sondern zudem auch noch die Funktion des Abdichtens übernehmen. Für das Erstellen von Bauwerken aus Beton gilt neben dem allgemeinen Regelwerk für Betonbau auch die DAfStb-Richtlinie „Wasserundurchlässige Bauwerke aus Beton“ (auch WU-Richtlinie genannt).  Diese Richtlinie gilt für ganz oder teilweise im Erdreich befindliche Bauwerke aus…

[double-croche1]

[BERLIN 2023] SÉLECTION

La Berlinale débute ce jeudi et se déroulera jusqu’au dimanche 26 février. Rendez-vous à partir de jeudi sur notre page dédiée pour suivre en direct notre couverture de cette édition ! COMPÉTITION Films datés : 08/03 : ‘Music’ d’Angela Schanelec 12/04 : ‘Suzume’ de Makoto Shinkai 19/04 : ‘Sur l’Adamant’ de Nicolas Philibert 03/05 : ‘Disco Boy’ de Giacomo Abbruzzese 06/09 : ‘Le Ciel Rouge’ de Christian Petzold 06/09 : ‘Le Grand Chariot’ de Phillipe Garrel 11/10 : ‘Mal Viver’ de João Canijo 13/12 : ‘The Survival of Kindness’ de Rolf de Heer 13/12 : ‘Nos vies d’avant’ de Celine Song 14/02/24 : ‘20 000 espèces d’abeilles’ d’Estibaliz Urresola Solaguren Films non datés : ‘Someday We’ll Tell Each Other Everything’ d’Emily Atef ‘Manodrome’ de John Trengove ‘Ingeborg Bachmann – Journey into the Desert’ de Margarethe Von Trotta ‘BlackBerry’ de Matt Johnson ‘Till the End of the Night’ de Christoph Hochhäusler ‘The Shadowless Tower’ de Zhang Lu ‘Limbo’ d’Ivan Sen ‘Art College 1994’ de Liu Jian ‘Tótem’ de Lila Avilés ENCOUNTERS Films datés : 11/10 : ‘Viver Mal’ de João Canijo 17/04/24 : ‘White Plastic Sky’ de Tibor Bánóczki et Sarolta Szabó Films non datés : ‘In Water’ de Hong Sang-soo ‘Orlando, ma biographie politique’ de Paul B. Preciado ‘The Adults’ de Dustin Guy Defa ‘The Echo’ de Tatiana Huezo ‘The Klezmer Project’ de Leandro Koch et Paloma Schachmann ‘Here’ de Bas Devos ‘In the Blind Spot’ d’Ayse Polat ‘The Cage Is Looking for a Bird’ de Malinka Mustaeva ‘Mon pire ennemi’ de Mehran Tamadon ‘Family Time’ de Tia Kuovo ‘The Walls of Bergamo’ de Stefano Savona ‘Samsara’ de Lois Patiño ‘Eastern Front’ de Vitaly Mansky et Yevhen Titarenko ‘Absence’ de Wu Lang PANORAMA Films datés : 28/06 : ‘Passages’ d’Ira Sachs 28/06 : ‘La Sirène’ de Spidah Farsi 05/07 : ‘Au cimetière de la pellicule’ de Thierno Souleymane Diallo 16/08 : ‘La Bête dans la jungle’ de Patric Chiha 23/08 : ‘Reality’ de Tina Satter 20/09 : ‘Silver Haze’ de Sacha Polak (DVD) 18/10 : ‘A l’intérieur’ de Vasilis Katsoupis 25/10 : ‘Sisi & I’ de Frauke Finsterwalder 29/11 : ‘Kokomo City’ de D. Smith Films non datés : ‘Perpetrator’ de Jennifer Reeder ‘Adversaire’ de Milad Alami ‘After’ d’Anthony Lapia ‘All the Colours of the World Are Between Black and White’ de Babatunde Apalowo ‘Al Murhagoon’ d’Amr Gamal ‘Ambush’ de Chhatrapal Ninawe ‘And, Towards Happy Alleys’ de Sreemoyee Singh ‘El Castillo’ de Martin Benchimoi ‘Do You Love Me?’ de Tonia Noyabrova ‘Drifter’ de Hannes Hirsch ‘The Eternal Memory’ de Maite Alberdi ‘Femme’ de Sam H. Freeman et Ng Choon Pin ‘Green Night’ de Han Shuai ‘Hello Darkness’ de Soda Jerk ‘Heroic’ de David Zonana ‘Joan Baez I Am a Noise’ de Karen O’Connor, Miri Navasky et Maeve O’Boyle ‘Matria’ d’Álvaro Gago ‘Property’ de Daniel Bandeira ‘Sages-femmes’ de Léa Fehner ‘Sira’ d’Apolline Traoré ‘Stams’ de Bernhard Braunstein ‘Stille Liv’ de Malene Choi ‘Transfarina’ de Joris Lachaise ‘The Teachers’ de Loungeİlker Çatak ‘Under the Sky of Damascus’ de Heba Khaled, Talal Derki et Ali Wajeeh BERLIN SPECIALS Films datés : 31/03 : ‘Kill Bok-soon’ de Byun Sung-hyun (Netflix) 07/04 : ‘Du tennis à la prison : l’histoire de Boris Becker Pt. 1’ d’Alex Gibney (AppleTV+) 07/06 : ‘Dernière nuit à Milan’ d’Andrea Di Stefano 26/07 : ‘La Main’ de Danny Philippou et Michael Philippou Films non datés : ‘Infinity Pool’ de Brandon Cronenberg ‘Laggiù qualcuno mi ama’ de Mario Martone ‘She Came to Me’ de Rebecca Miller ‘Superpower’ de Sean Penn et Aaron Kaufman ‘Golda’ de Guy Nattiv ‘Kiss the Future’ de Nenad Cicin-Sain ‘Loriots große Trickfilmrevue’ de Peter Geyer et Loriot ‘#Manhole’ de Kazuyoshi Kumakiri ‘Ming On’ de Soi Cheang ‘Seneca’ de Robert Schwentke ‘Sonne und Beton’ de David Wnendt ‘Der vermessene Mensch’ de Lars Kraume A&B

[photovargacsabi]

BETON.HOFI X MIKI357

[sigalrm]

Poolparty by Pascal Volk Via Flickr: Hier wird gerade Beton im Wasser versenkt. Das Fachgebiet Bauphysik und Baukonstruktionen der TU Berlin hat etwas zum Thema WU-Beton (wasserundurchlässiger Beton) veröffentlicht. Der Artikel ist leicht trocken.

[travelistablog]

Otvorite oči, jer ovde se tako sanja. Nema crno-belog filma i slow motion tehnike. Svaka boja koju vidite je samo jedna nijansa od celog spektra dostupnog kolorita. Beton i džungla, mirisno i toplo, vlažno i sunčano. Osmesi. Tajland. Zemlja čulnosti i boja, zabave i kulture, dom gigantskih bogova i stimulišućih ukusa. Mesto u kom ništa nije kako izgleda, a sve može da bude onako kako želite. Već pogled na neonsku panoramu psihodelične prestonice i njeno ime koje je Ginisova knjiga rekorda registrovala kao najduže (a koje ćete posle kraćeg boravka ponavljati kao brzalicu) – Krung Thep Mahanakhon Amon Rattanakosin Mahinthara Ayuthaya Mahadilok Phop Noppharati Ratchathani Burirom Udomratchaniwet Mahasathan Amon Piman Awatan Sathit Sakkathattiya Witsanukam Prasit, nagoveštavaju nekonvencionalna iskustva i susrete sa istim takvim ljudima. Kraće ��� stigli ste u Bangkok!

Čula vrište od nadražaja, jer ste u epicentru svega što ih stimuliše – mirisa, ukusa, boja, slika… Veseli kolaž  koji dozvoljava da ga sami kreirate. Pokušate li da se za trenutak otgnete od takvih utisaka, primetićete da vas na Tajlandu uvek posmatra minimalno jedan par očiju – onih kraljevih ( a vrlo često mu se pridruži i kraljica ). U raznim situacijama i pozama promatraju vas sa velikih plakata, obaveznih sličica u svim vozilima ( svaki pravi Thai ima sličicu kralja okačenu oko retrovizora). Onako kako je to kod nas u predizborno vreme. Tajland je kraljevina, prethodni kralj (Bhumibol Adulyadej, rama IX) imao je svo poštovanje naroda. Na tronu je bio od 1946. do 2016. i bio je nosilac rekorda najduže vladajućeg kralja na svetu. Nasledio ga je kontroverzni sin Maha Vadžiralongkorna. Inače po zakonu, Svako ko uvredi ili zapreti kralju ili kraljici preti i do 15 godina zatvora.

Ako ste preživeli kulturološki šok, fuziju samoglasnika thai jezika, saobraćajnu gužvu, kao i vožnju levom stranom ulice, onda je vreme da uhvatite tuk-tuk ( taksi, uz obavezno cenkanje ) i započnete obilazak divljih i neobičnih misterija istoka. Svakako, grad možete razgledati i sa reke Chao Phraya, na čijoj obali se nalazi niz očaravajućih budističkih hramova, a izdvaja se Velika kraljevska palata ( podignuta 1782, za vreme vladavine Rame I ) kao simbol završetka invazije Burme nad Tajlandom. U ovom hramu (pa i u svim drugim) ne važi izreka da nije zlato sve što sija, jer doslovno zaslepljuje svojom punoćom boja, elegancijom i lepotom. Kada ste u hramu ne okrećite vrhove prstiju ka Budi, kao ni levu stranu tela. Ceo taj pokužaj hodanja će izgledati poprilično smešno i nalik kretanju u spotu “Walk like Egyptian”. Učite od monaha. Prizor koji često možete videti kod Tajlanđana, a koji razoružava je blagi naklon  praćen stisnutim dlanovima ka vrhu brade i umilnim osmehom, koji nije samo pozdrav nego i odavanje poštovanja na istočnjački način. Gest koji potpuno odudara od nama naviknutog, klasičnog i često sterilnog evropskog rukovanja.

Ako ste i dalje na tlu, u nekoj od ulica Bangkoka možete primetiti da su trotoari uzurpirani gajbicama sa voćem - durijan, ananas, tapioke, kao i suvi morski plodovi. To je momenat upoznavanja sa slatkim mukama i dilemama oko odabira. U svom tom kovitlacu čulnih nadražaja, nijedan ljubitelj egzotične kuhinje neće zaboraviti da proba recimo, Khao-Lam, slatkastu pirinčanu melasu u bambusu, koja se meša sa slatkim braon pasuljem, a zatim se masa ugura u bambus i primakne vatri. Ili Pat Thai – nudle sa jajima, odličnim ekstraktom ribljeg sosa, sojinim klicama, crvenim čilijem, kikirikijem, morskim račićima, serviranim na široko izrezanom listu banane. Hrana je vrlo dostupna, vizuelno veoma dopadljiva i priziva ka sebi da se konzumira. I sve to, kao da je priprema za veče, kada se na licu svakog turiste očitava nestrpljenje i želja da proba ono što noć donosi. Tada se ceo grad pretvara u fantazmagorične slike iz romana, u pozorišne kulise i sve je podređeno zabavi. Naga tela koja obećavaju utehu, zadovoljstvo i lakoću slobode, radoznali pogledi i ruke, noćni klubovi u NYC stilu iz kojih dopire fuzija muzičkih stilova - londonski break beat sa thai perkusijama, DJ-evi…Dame oblih grudi i baritonskog glasa. Na svakom ćošku blistavi osmesi i radost života. Ipak, pod krovom ovih živopisnih događaja i ljudi, sklad je neminovan.

                                              AYUTTHAYA

Voz. Posmatranje života uz prugu. Sat i po živopisne vožnje od Bangkoka udaljena je bivša prestonica Tajlanda, izuzetno bogate istorije i nasleđa. Osnovana 1350. godine na tromeđi reka Chao Phraya, Lopburi i Pasak, pa je zbog svoje idealne lokacije vekovima bila centralno mesto za trgovinu Azije, pa i sveta. Do 1700. godine je postala najveći grad na svetu sa preko 1.000.000 stanovnika dok ih danas broji oko 60.000. Nažalost, njen mir 1767. odine narušavaju Burmanci koji su je spalili i srušili do temelja. Danas samo možemo da zamišljamo kako je izgledala na vrhuncu svoje slave, sa preko 400 hramova. Jedini svedok burne prošlosti ovog grada je istorijski park Ayutthaya gde se nalaze ruševine nekadašnjeg grada. Kompleks se prostire na oko 300 hektara i sadrži ostatke nekadašnjih palata, visokih tornjeva i budističkih manastira. Simbol parka je Budina glava obrasla u smokvino drvo, koja kao da govori više od onoga što se vidi, kao da pokazuje prkos i borbu, nemi vrisak nesrećne istorije, ali i nadu, uzdizanje  trajanje.  Ayutthaya je 1981. godine uvrštena na Unescovu listu zaštićenih gradova.

                                                CHIANG MAI

Mesto za eskapizam, kada vas sustigne umor i težina svih ispijenih egzotičnih pića. Chiang Mai grad na severu, ušuškan u prelepe zvukove džungle, vrvi od hramova iz drevnih vremena i izdiže se kao suprotnost živom i brzom Bangkoku. Druga vrsta egzotike, ali ne i manje zanimljiva. Pirinčana polja, slonovi kao kućni ljubimci, koji služe i kao prevozno sredstvo kroz džunglu bude uspavanu vezu čoveka i prirode. U ovom srcu džungle, u okolnim selima,  može se desiti i susret sa plemenom koje tu živi i koje će vrlo rado da vas ponudi ručkom i svežim ukusnim voćem. Ako vas išta bude tako efektno razbudilo, to će biti kupanje u vodopadima kojih ima u džungli, a može biti i dobra uvertira za adrenalinsku spust biciklima po strmim stazama džungle. Nedaleko odatle, kroz džunglu stiže se do sela Nai Soi u kom živi burmansko pleme dugovratih žena Padaung, koje dekorišu svoju figure prstenjem koje nižu oko vrata. Pojedine pripadnice imaju  vrat dug čak 25 cm! Maksimalan broj krugova je 25 i žena koja uspe da ih obmota oko svog vrata važi za najbolju u selu. Suživot u ovakvom okruženju vas navodi da se izmestite iz svoje pozicije nemog posmatrača i turiste, da izađete iz stave gledaoca dokumentarnog filma o ovakvom nestvarnom ambijentu i ljudima koji su izbegli uticaje civilizacije. Ova kultura zahteva skidanje maske uštogljenog evropskog turiste, mami na istraživanje i pitanja, a izvesno je da mnogi nađu i odgovore.

                                                    PHUKET

Ovo je ostrvo neograničenih mogućnosti i arhitektonskih iznenađenja. Kao kec iz rukava, Phuket ima adut koji susrećemo u sudaru stilova - u građevinama u kolonijalnom stilu s elementima kineske gradske arhitekture i portugalskih vila koje svedoče o bogatom poslovnom životu u XIX veku. A neobičnoj šarenolikosti ovog ostrva doprinose i ljudi različitih nacionalnosti, bogato kulturno nasleđe koje potiče od svih delova Tajlanda kao i susednih zemalja. Kaučuk, proizvodi od kokosa, rudnici kalaja, gajenje bisera i ribolov su doprineli da Puket bude najbogatija provincija Tajlanda. Na zapadnoj obali se otvara polje mogućnosti za one koji vole surfovanje na vodi, jedrenje, jahanje na talasima, ronjenje, ili jednostavno meditativno opuštanje na koralnim sprudovima. Imperativ je obratiti pažnju na zvuke – toga nema kod kuće. Egzotične vrste papagaja, majmuna i šumovi prirode i talasa komponuju simfoniju bogatu najrazličitijim koloraturama. Ovo ostrvo dozvoljava turistima da budu razmaženi i zahtevni, jer obiluje lepim plazama, hotelima i svim pratećim sadržajem koji upotpunjuje ugođaj. Takođe, na ostrvu Wu Chalong udaljenom 8 km od centra grada nalazi se i najpoznatiji Budin hram, a kao jedna od atrakcija ovog ostrva je i “Simon Cabaret” – najveći tranvestit kabare. Poziv za hrabre da uđu i okušaju svoje granice kao i čari noćnog života na Phuketu.

Autorka bloga: Sonja Kosanović

[bkgdakwerkenbe]

Dakafdichting met WU-beton

De afdichting van platte daken met WU-beton is slechts bij enkelen bekend, maar vormt een zeer interessant alternatief op het gebied van de afdichting van platte daken. In dit artikel kunt u lezen over de voordelen van WU Beton ten opzichte van afdichtingsmembranen, hoe de afdichting wordt uitgevoerd en de mogelijke toepassingen.

from Blog https://www.bkgdakwerken.be/dakafdichting-met-wu-beton

[josephignatz]

Aan de andere kant van de eikel, Joseph Ignatz (2019)

https://open.spotify.com/artist/35F1ICXuZUYL9wTZDafdT0?si=abUDoCHoQE6Y-Wu-Lsn6EA

https://youtu.be/C5dwn64838E 

‘Aan de andere kant van de eikel’, het eerste nummer van het titelloze debuutalbum ‘Joseph Ignatz’ gaat over een vakantie naar Bretagne, Frankrijk, die nooit heeft plaatsgevonden.

Uitleg songtekst, Deel 2:

We hadden besloten om onze vakantie buiten de vakantie-periode te plannen. Mijn vrouw had een eigen zaak, een restaurant, en ik deed helemaal niets en kon mij dus flexibel opstellen. Onze zoon, drie jaar jong, zat nog op de kinderopvang en zou in oktober vier worden. Op naar groep 1. In mijn tijd werd dit nog kleuterschool genoemd. Het was onze taak om hem voor oktober uit de luiers te krijgen. We hadden nog veel werk te verrichten. Erg meewerken deed hij niet.

‘Het is niet erg, schat. Pappa plaste op zijn tiende nog in zijn broek,’ zei ik tegen hem als het weer eens mis was gegaan.

‘Dat moet je niet zeggen. Dadelijk denkt hij dat het normaal is,’ zei mijn vrouw kwaad.

‘Kijk, er komt nog een keutel achteraan.’

We huurden een huis in Noordoost Tsjechië. Een plaatsje getiteld Vernéřovice. 351 Inwoners. Op een hoogte van 451 meter. De laatste week van september en de eerste week van oktober. 

‘Zo schat, we gaan naar het land van ‘Buurman en Buurman’, zei ik en ik startte de auto.

‘Even wachten, ik moet de Garmin nog instellen,’ zei mijn vrouw.

‘Ik ben toch benieuwd hoe dat ding ons naar Praag stuurt. Onderlangs of bovenlangs. Ik denk dat ie ons onderlangs stuurt. Heb ik je al verteld dat ik een keer bij Dresden de grens overging, ik kwam uit Berlijn, en de eerste veertig kilometer…’

‘Ja,’ klonk het kortaf.

‘Ik ben niet gestopt, hoor, maar ik vond het wel interessant. Het was kort na de eenwording en de val van het communisme. Dan zie je toch dat het kapitalisme…’

‘We kunnen gaan.’ 

De Garmin gaf de aankomsttijd aan.

‘Dat wordt een lange zit,’ zei ik.

Bij het laatste tankstation voor de Tsjechische grens tankte ik en kocht ik een tol-vignet. Verplicht. Voor een maand. 17 Euro. Ik hoorde gekreun achter mij. Ik keek om en een al dan niet fatsoenlijke heer deed zijn uiterste best om twee trays met halve liters, Beck’s bier, niet uit zijn handen te laten vallen. Hij knikte pijnlijk naar mij. Ik draaide mij om en rekende af met mijn pin-pas. Toen ik het tankstation verliet hoorde ik een enorm kabaal gevolgd door een luid ‘scheisse’.

De Garmin stuurde ons dwars door Praag en de twijfel begon weer.

‘We moeten toch eens uitvogelen hoe dat ding precies werkt. Of ie nu de kortste - of de snelste route zoekt. Ik weet het niet hoor, maar ik vind het elke keer weer spannend,’ zei ik.

‘Ik heb hem vlak voor de vakantie nog aan de laptop gehangen. De update is gedaan. Het zou toch allemaal moeten kloppen,’ zei mijn vrouw.

‘Ach, we zitten al in Praag. Tsjechië is nou ook weer niet zo groot. Zo lang zal het wel niet meer duren. Heb ik je trouwens al verteld dat toen ik de eerste keer in Praag was, ik op een camping aan de buitenkant van Praag zat en dat ik ’s ochtends vroeg een wandeling ging maken. Ik liep toen naar…’

‘Ja, dat heb je verteld,’ zei mijn vrouw kortaf.

Mijn vrouw pakte de kaart.

‘Hier kun je eraf,’ zei mijn vrouw.

We verlieten de ringweg. Onderaan naar rechts. Bij het eerste tankstation stopten we. Niet om te tanken.

‘Eens kijken, waar zitten we,’ zei ik.

‘Neen, ik kijk. Laat mij nou even rustig kijken,’ zei mijn vrouw.

Toen ik een kwartier later vroeg waar we heen moesten en dat ik mij toch afvroeg hoe wij weer op die verdomde ringweg kwamen, barstte de bom. Zowel hond als kind sliepen rustig door. Ze trokken er zich niets van aan.

‘Zo, nu duurt het echt niet meer lang. Het gaat goed komen. De Garmin geeft aan dat het nog maar een uur rijden is. Als het een beetje meezit zijn we voor het donker daar,’ zei ik. 

Het was ons gelukt om na drie uur zoeken, schelden en roken Praag te verlaten. We reden op een blok beton dat de naam snelweg had gekregen in oostelijke richting.

‘Hoe laat moeten we er eigenlijk zijn?’

‘Voor achten. Maar die man spreekt geen Engels of Duits. Alleen Tsjechisch. Ik heb begrepen dat hij elke ochtend heel vroeg op moet en hij had gevraagd of wij er voor achten kunnen zijn,’ zei mijn vrouw.

‘Ach dat lukt wel. We schieten aardig op. En dat was niet bij het huis?’

‘Nee, een stukkie verderop. Een groot wit huis op een helling. Daar kunnen we de sleutel halen. Hij laat ons het huis zien en legt de houtkachel uit. Dat schijnt nogal een gedoe te zijn.’

‘Yes, een houtkachel. Ik heb er nu al zin in.’

‘Kun je de rest van de vakantie alsjeblieft wel wat vriendelijker tegen mij doen. Ik kan er toch ook niets aan doen. Ik weet toch ook niet hoe het allemaal werkt,’ zei mijn vrouw.

‘Sorry, ik liet mij even gaan. Ja, ik moet ook zo’n eind rijden en als het dan nog langer gaat duren dan trek ik het ook niet meer.’

‘Nog zes kilometer en we moeten eraf.’

Het begon al te schemeren toen onze zoon enthousiast riep dat hij een vos de weg over zag steken. Ik probeerde ook enthousiast te zijn, maar ik was te druk bezig om een blubberend pad te volgen en was bang dat we vast kwamen te zitten. Ik was trots op onze zoon. In tegenstelling tot zijn ouders had hij nog geen een keer geklaagd, gezeurd, en was hij de rust zelve.

‘Weet je zeker dat dit de goede weg is?’, vroeg ik.

‘Volgens de Garmin wel,’ klonk het kortaf.

Ik volgde de paarse lijn op de Garmin en stuurde naar links. Het pad ging licht omhoog en ik zag niet hoe het pad verder liep.

‘Pappa, ik hoor een trein.’

En ik, ik hoorde de trein ook. Ik trapte vol op de rem en de motor viel uit. De auto glipte langzaam achteruit. Vlak voor ons raasde er een goederentrein voorbij. 

‘Wauw, die ging wel heel erg hard,’ zei onze zoon opgetogen.

Mijn vrouw en ik waren stil, heel stil.

Ik reed in zijn achteruit het modderpad af. Terug naar de grotere weg. Wij zagen nog drie vossen, twee herten en een everzwijn.

‘Ik vond het toch wel een beetje nostalgie. Het was zo’n typische Oostblok goederentrein. Heb ik je al verteld dat ik als kind helemaal gek was van alles dat achter het IJzeren Gordijn vandaan kwam? De wonderbaan van Alma Ata. Al die geweldige Russische schaatsers. Al die geheimen. Het onbekende. Ik ben er zelfs, okay, in mijn jeugd, communist door geworden,’ zei ik toen we weer op een grotere weg reden.

Mijn vrouw werd kwaad en gebruikte een woordenschat die niet zo geschikt was voor de oren van onze zoon. Toen het weer wat rustiger was begon hij ze doodleuk te herhalen. Wij lieten het maar toe. 

De Garmin gaf aan dat wij over vijf minuten op de plaats van bestemming zouden zijn. Linksaf. Een stukkie rechtdoor. Eindelijk. Ik was kapot. Ik had het helemaal gehad. Ik had maar liefst veertien uur achter het stuur gezeten. 

‘Het is nog honderd meter en dan aan de linkerkant,’ zei mijn vrouw.

Ik volgde de paarse lijn van de Garmin. Naar het vlaggetje van de Garmin. Kenmerkend: een finish-vlag. We stonden op een grasveld. Uitzicht op een Heras-hekwerk. Daarachter, een enorme loods. Tegelijkertijd staken wij een sigaret op.

‘Is dit het vakantiehuisje?,’ vroeg onze zoon.

Ik nam alle gegevens die ik nodig achtte, het adres, de bevestiging e-mail, de kaart, mee. Ik liep naar het dichtstbijzijnde huis. Het was hartstikke donker. Ik klopte op een massieve houten deur. Het duurde even, maar er werd open gedaan. Een sympathiek ogende dame in de leeftijd van dichter bij de dood dan ik keek mij vragend aan. Ze sprak geen Duits. Ze sprak geen Engels. Ze liet mij binnen. Ik volgde haar naar haar keuken. Ze pakte een biertje uit de koelkast en gebaarde dat ik moest gaan zitten aan de keukentafel. Het biertje zette ze voor mij neer. Vier biertjes later was het mij duidelijk. Ik gaf haar een dikke knuffel en ik vertrok.

‘Wat duurde dat lang,’ zei mijn vrouw.

‘Geen wonder dat die Garmin het niet begrijpt. Je hebt namelijk een hoge en een lage. Je hebt hoog Vernéřovice en laag Vernéřovice. Je hebt ook een hoog Wageningen. Heb ik je ooit verteld dat toen ik op de middelbare school zat, er een jongen was die…’

‘Ja, dat heb je verteld.’

‘We moeten terug. Het is de andere kant op. We zijn vlakbij.’

De al dan niet fatsoenlijke heer met de sleutel van het huis was onvriendelijk. En dat had niets met de gebrekkige communicatie te maken. Het was wel een geweldig huis.

Met vriendelijke groet, Joseph.

[bi-think]

Dari kayu ke kayu tahap 5

Setelah berpamitan dengan pengurus rumah kuwera kami langsung  melanjut -kan perjalanan dengan wus wus wus menuju destinasi terakhir gereja katolik jetis.

Gereja yang ternyata sudah ada sejak dahulu sekali. Gereja peninggalan Eropa ini (saya lupa Eropa yang sebelah mana) altar berada di utara menghadap ke selatan. Biasanya pada gereja katolik versi Eropa (saya masih tidak ingat eropa yang mana ) altar berada di barat menghadap timur bisa dibilang altar tersebut menyambut datangnya mentari pagi namun cahaya tidak serta merta dimasukan begitu saja. Cahaya pagi dipuisikan dulu biasanya diberi kaca patri bunda maria misalnya untuk mensimbolisasikan cahaya kasih bunda maria gitu.

Dan sebuah tempat ibadah dibuat untuk memunculkan kesakralan  dengan cara digelapkan atau diremangkan lalu pada altarnya atau pusatnya atau tempat pemimpinnya dibuat terang. Hal tersebut saya mengartikan sebagai cahaya Tuhan menerangi kegelapan. Cieee

Oh iya, kemarin agak tengsin saya, kan mendatangi gereja katolik tuh, saya katolik dan kebetulan yang lainnya mayoritas kristen. Masa iya saya lupa. sebelum masuk gereja ga pake ambil air suci ga bikin tanda salib dulu. Yang ngingetin malah pak Anto, yang mana setau saya beliau kristen. Salah satu pembeda dari kristen dan katolik itu kan bikin tanda salib itu, tengsin tengsin.

Berlanjut kami keluar gereja, menuju bagian apaan sih ya namanya. Bagian tempat umat duduk namun bagian luar tapi ga luar-luar banget nah lo. Pokoknya pada bagian situ lah. Bagian hasil pugaran pak Eko Prawoto pengikut Romo mangun. Katanya dulu, proyek ini diberikan untuk dikerjakan romo mangun namun dilimpahkan ke pak Eko.

Kan pada bagian yang tertutup atap itu ada levelingnya, nah dipijakan itu ada hiasan eye catching dibagian lantainya jadi dimaksudkan umat untuk menundukkan kepala sebelum memasuki gereja atau dengan kata lain memberi pesan visual untuk secara eksplisit kulanuwun sebelum masuk  ke rumah Tuhan gitu.

Cmiiw, tiang pondasi dan dinding (apa sih itu namanya dinding gerbang yang cuman setengah itu) tidak menyatu karena menganut prinsip le corbusier katanya apa gitu lupa.

Di tiang pondasi itu hihih gemes, jadi dia menyatukan pondasi semen/beton pada umumnya gitu dengan kayu. Nah yang membuat saya gemes pertemuan antara pondasi itu dengan kayu yang menopang rangka atap itu tidak bertemu begitu saja. Seolah diberi jarak, jarak perayaan, dirayakan dengan apa itu besi atau baja ya itu. Dimana perantara itu tak hanya sebatas merayakan namun juga menjadi pelindung dari kayu tersebut. Mengingat bahan kayu berpeluang  untuk merapuh lebih cepat. Maka kayu tersebut dikondisikan tidak serta merta menyentuh pondasi itu.

Oh iya, satu peristiwa yang saya ingat kemarin adalah, sambil memeluk pondasi pak Anto berpesan untuk melihat apa yang ada dibalik pondasi, melihat rangka besi dan atau bajanya, bungkusnya, kekuatannya dan pikiran saya langsung tersambung dengan kisah pangeran kecil karangan Antoine de saint exupery (tulisan namanya bener ga ya) jadi intinya tuh apa yang penting itu bukan apa yang kelihatan di mata tapi apa yang ada dibaliknya. tseraaa

Kelar acara kami makan siang di es buah PK, lokasinya yang tak jauh dari gereja, kami berombongan langsung njujuk kesana. Dan tidak tahunya mas siapa aduh lupa namanya ulang tahun kami ditraktir yihii. Semoga segala hal baik yang disemogakan terjadi. Padahal udah ditraktir tapi lupa namanya. Setelah ngaso ngaso dikit kamipun pulang ketempat masing-masing.  

[gutachter]

WU-Beton oder die Weiße Wanne

„…Beton kann nicht nur alleine die Funktion des Tragens, sondern zudem auch noch die Funktion des Abdichtens übernehmen. Für das Erstellen von Bauwerken aus Beton gilt neben dem allgemeinen Regelwerk für Betonbau auch die DAfStb-Richtlinie „Wasserundurchlässige Bauwerke aus Beton“ (auch WU-Richtlinie genannt).  Diese Richtlinie gilt für ganz oder teilweise im Erdreich befindliche Bauwerke aus…

[gutachter]

Tiefgarage in Montabaur mit neuer Optik und neuem Oberflächenschutz

Montabaur: „…Die zweigeschossige „Tiefgarage Nord“ in Montabaur bietet 135 Stellplätze für Dauerparker und Gäste (siehe Google-Maps). Im Laufe der Jahre hatte Feuchtigkeit insbesondere den Betonboden geschädigt. Eine großflächige Erneuerung war notwendig. Jetzt präsentiert sich die Tiefgarage in Rostrot, Schlossgelb und Hellgrau. Spezialisten von StoDesign Innenraum kreierten das auf die…

[gutachter]

WU-Beton oder die Weiße Wanne

WU-Beton oder die Weiße Wanne

„…Beton kann nicht nur alleine die Funktion des Tragens, sondern zudem auch noch die Funktion des Abdichtens übernehmen. Für das Erstellen von Bauwerken aus Beton gilt neben dem allgemeinen Regelwerk für Betonbau auch die DAfStb-Richtlinie „Wasserundurchlässige Bauwerke aus Beton“ (auch WU-Richtlinie genannt).  Diese Richtlinie gilt für ganz oder teilweise im Erdreich befindliche Bauwerke aus…

[gutachter]

WU-Beton oder die Weiße Wanne

WU-Beton oder die Weiße Wanne

„…Beton kann nicht nur alleine die Funktion des Tragens, sondern zudem auch noch die Funktion des Abdichtens übernehmen. Für das Erstellen von Bauwerken aus Beton gilt neben dem allgemeinen Regelwerk für Betonbau auch die DAfStb-Richtlinie „Wasserundurchlässige Bauwerke aus Beton“ (auch WU-Richtlinie genannt).  Diese Richtlinie gilt für ganz oder teilweise im Erdreich befindliche Bauwerke aus…

[gutachter]

WU-Beton oder die Weiße Wanne

WU-Beton oder die Weiße Wanne

Augsburg: „… Beton kann nicht nur alleine die Funktion des Tragens, sondern zudem auch noch die Funktion des Abdichtens übernehmen.

Für das Erstellen von Bauwerken aus Beton gilt neben dem allgemeinen Regelwerk für Betonbau auch die DAfStb-Richtlinie „Wasserundurchlässige Bauwerke aus Beton“ (auch WU-Richtlinie genannt). 

Diese Richtlinie gilt für ganz oder teilweise im Erdreich befindliche…

[gutachter]

WU-Beton oder die Weiße Wanne

WU-Beton oder die Weiße Wanne

Beton kann nicht nur alleine die Funktion des Tragens, sondern zudem auch noch die Funktion des Abdichtens übernehmen.

Für das Erstellen von Bauwerken aus Beton gilt neben dem allgemeinen Regelwerk für Betonbau auch die DAfStb-Richtlinie „Wasserundurchlässige Bauwerke aus Beton“ (auch WU-Richtlinie genannt). 

Diese Richtlinie gilt für ganz oder teilweise im Erdreich befindliche Bauwerke aus…

[gutachter]

WU-Beton oder die Weiße Wanne

WU-Beton oder die Weiße Wanne

Beton kann nicht nur alleine die Funktion des Tragens, sondern zudem auch noch die Funktion des Abdichtens übernehmen.

Für das Erstellen von Bauwerken aus Beton gilt neben dem allgemeinen Regelwerk für Betonbau auch die DAfStb-Richtlinie „Wasserundurchlässige Bauwerke aus Beton“ (auch WU-Richtlinie genannt). 

Diese Richtlinie gilt für ganz oder teilweise im Erdreich befindliche Bauwerke aus…

[gutachter]

WU-Beton oder die Weiße Wanne

WU-Beton oder die Weiße Wanne

Augsburg: „…Beton kann nicht nur alleine die Funktion des Tragens, sondern zudem auch noch die Funktion des Abdichtens übernehmen.

Für das Erstellen von Bauwerken aus Beton gilt neben dem allgemeinen Regelwerk für Betonbau auch die DAfStb-Richtlinie „Wasserundurchlässige Bauwerke aus Beton“ (auch WU-Richtlinie genannt). 

Diese Richtlinie gilt für ganz oder teilweise im Erdreich befindliche…