#Tien Peng
Explore tagged Tumblr posts
Text
Capítulo 4

Asustada, te respingaste en el suelo, lentamente levantaste la mirada hacia él, tu mirada vagaba desde el gran hombre parado frente a ti y la estufa que emanaba calidez, no sabías muy bien qué hacer frente a aquella situación tan vergonzosa.
"Yo... Eh... Señor... Yo tenía frío" tartamudeas, tratando de justificar tus acciones, que ahora mismo te parecían muy tontas. Te quedaste mirándolo, y en tu mente algo se activó, haciendo que te pusieras de pie para arreglar la manta que habías traído para formar tu improvisado lecho.
"¿Tú tienes... Frío?" Repite Capitano, sin tratando de entender tus acciones. Él se quedó mirando fijamente como te ponías de pie y te ponías a ordenar rápido. "Podrías haberlo mencionado hace un rato, Rose" masculló "no venir a echarte frente a la estufa como un perro... Con razón la leña se había acabado..." Murmura, con impaciencia, pero tú le miras un tanto confundida... Porque no sabías qué era un perro. Capitano niega, frustrado de tu ignorancia, y trata de arreglar la situación "Es un animal de cuatro patas que... bueno, no importa. Mira, mañana en la mañana vamos a hablar de ciertas... Reglas, ¿Está claro? Ahora vete a tu cuarto, y no andes vagando de noche por la finca... Ya me diste muchos problemas, no quiero una mocosa enferma en mi casa".
Obedeciste sin chistar, recogiste tu manta y te fuiste a encerrar a tu cuarto y a tratar de conciliar el sueño a pesar del frío que hacía. Antes de irte a la cama te habías puesto a mirar por la ventana, la oscuridad de la noche no te permitía ver más allá del jardín, aunque podías ver claramente la creciente nevada, y no tenías idea de qué era. Ya en la cama, trataste de entrar en calor, sin éxito, aún así, comenzaste a dormirte poco a poco con los pies entumecidos por el frío, y adormecida, escuchaste unos ligeros toques de puerta, a los cuales no respondiste. Lo siguiente que recuerdas antes de caer totalmente dormida, fue que sobre tu cuerpo cayó un gran manto que te hizo entrar rápidamente en calor.
"Duerme bien, Rose" fue lo último que escuchaste. Se podría decir que fue un sueño bastante reponedor.
Con el pasar de los días, Capitano se daba cuenta de que su sirvienta era bastante inteligente algunas veces... Percatándose de que, para comenzar, aprendía bastante rápido y era obediente, cualidades que El Capitán respetaba bastante. Las reglas que él te dio no eran más que cosas que cualquier humano normal haría, aunque claro, tú no eras normal. Calmadamente te explicó como funcionaba la etiqueta, el decoro, y por qué no podías dormir echada frente a la estufa... Entre otras cosas.
Cierta tarde, estaba en su oficina, haciendo algo de papeleo, y te llamó, y rápidamente llegaste con una bandeja que contenía té y algunas galletas caseras, aquello era tu especialidad, cocinar cosas dulces. Tú te habías aprendido de memoria aquellas cosas que a tu jefe le disgustaban, gustaban, y cómo. Te aprendiste la cantidad de azúcar y lo cargado que debía de estar el té de tu amo, además de la cantidad de galletas que él comía para acompañar a su té. Una de las cosas que agradecías de tu amo, la monotonía, tu jefe jamás te sorprendía con algún regaño particular por el sabor de las galletas, el té, o la forma en la que la casa estaba ordenada. Capitano trataba que tu confiaras más en él, para que al menos el temblor que sacudía tu cuerpo cuando el heraldo se encontraba alrededor... Se calme un poco. A pesar de los claros indicios del Capitán para intentar agradarte, tú aún seguías teniendo miedo de él, o mucho respeto, no sabías diferenciarlo.
"Rose, ve a buscar leña para la estufa, te vas a congelar esta noche si no la enciendes" demandó Capitano un día al atardecer, los días seguían siendo nevados y helados, y tú te mantenías encerrada siempre. Ante la orden, te paralizaste. "¿Qué estás esperando?" Masculló Capitano, acercándose a ti rápidamente. No entendía tu parálisis.
"Yo... No he salido, señor" aquellas palabras calaron hondo en Capitano, se quedó mirándote un rato antes de volver a hablar "¿No sales? Pero si has estado sola por semanas, podías salir al patio si querías" se adelantó a decir "¿Te da miedo?"
Agachaste la mirada ante lo que te dijo, ahora te sentías muy tonta por tenerle miedo al exterior nevado de los jardines de la finca.
"Pensé que estaba prohibido" te defiendes, en un hilo de voz.
"Rose, no soy Dottore. Puedes salir si quieres, aunque claro, solo a los jardines, si quieres ir a dar una vuelta por el pueblo tienes que avisar y esperar que alguien te acompañe... Solo por tu seguridad. No quiero que te pase algo malo allá fuera"
Te quedaste un poco sorprendida ante las palabras del heraldo, él te permitía salir, y se preocupaba por ti. De hecho, no recordabas la última vez que alguien, además de él, se haya preocupado por tu bienestar. Los ojos te picaron un poco por las crecientes lagrimas que se avecinaban, las limpiaste rápidamente con el dorso de la mano.
"Ven, Rose, vamos" sin chistar, le perseguiste. Un escalofrío recorrió tu cuerpo cuando él abrió la entrada principal de la mansión y te dejó salir primero, el viento helado te golpeó en la cara y te revolvió el cabello, y los copos de nieve se quedaron enredados en las hebras de tu pelo. El heraldo te tendió un brazo para ayudarte a bajar las escaleras "Baja con cuidado, Rose, está resbaloso aquí" te indicó. Temerosa, tomaste su brazo y bajaste con cuidado las escaleras, te encontrabas viendo todo el paisaje exterior, los árboles que en esta temporada se encontraban secos, los amplios jardines, una pequeña estatua que había en una fuente con agua congelada... Y muchas cosas más que te llamaban la atención, porque era la primera vez que las veías, era la primera vez que estabas fuera de algún edificio.
Capitano te soltó el brazo y se agachó, y en su mano, recogió un poco de nieve para mostrarte más de cerca. Te quedaste viendo maravillada aquella estructura, que parecía ceniza, pero helada, la tocaste. "Es el agua, solo que está congelada" explica Capitano. Con el pasar de los minutos, tu seguías en silencio, admirando el paisaje aunque te estuvieras congelando poco a poco. Sentiste una reconfortante calidez en tus hombros, miraste en su dirección, él habia puesto su abrigo sobre tus hombros, te embriagó la calidez masculina que nunca habías sentido, un sentimiento diferente te revolvió las entrañas.
Te sentiste tan extraña que te quedaste muy quieta, esperando que el momento no terminase nunca. Era un tipo de calidez diferente, no era una calidez solo física... Iba más allá de las barreras del cuerpo. Extrañamente, por primera vez te sentías cómoda al lado de aquel enmascarado, de aquel heraldo al que le habías tenido tanto miedo el primer día en que lo viste, pero ahora, no había otro lugar más en el que te gustaría estar. Con manos temblorosas, pegaste más hacia ti el abrigo de piel, inundándote en el aroma masculino del heraldo, en aquella sensación de protección y bienestar que te podía dar aquella prenda.
"Perdona, no te he comprado mucha ropa, no sé tratar mucho con mujeres, ni las modas de ahora" dice él de pronto "te hace falta un abrigo, y más ropa caliente para estas fechas, ahora entiendo que pases tanto frío durante las noches, debes de tener una pijama bastante delgada" agrega "Si quieres algo, solo tienes que decírmelo, Rose, no soy adivino, y mucho menos tengo idea de las cosas que utilizan las chicas"
"Yo... Yo no necesito más, señor, así me encuentro bien" dijiste, apretando el abrigo más hacia ti, y sin mirarlo a él directamente. "¿Estás segura? Sé que a las mujeres les gusta comprar ropas, zapatos y joyas... Y que tienen su... Eh... Asunto mensual" Murmura, aún sin quitar las manos de tus hombros, tu te encontrabas de espaldas a él, mirando la nieve que cubría tus zapatos, aunque no entiendes a qué se refiere con el asunto mensual, solo callas. "Me siento bien así, señor" repites. "Justo ahora... No hay nada más que necesite. Me siento bien así. Agradezco su preocupación"
Capitano decide no ir en tu contra, y solo asiente. Suelta tus hombros "entra a la casa, yo llevaré leña, no quiero que te enfermes"
Obedeces las órdenes y entras en la casa, te acuestas en el sofá y pasados los minutos, él llega con leña, y enciende la estufa de la sala de estar, cerca de donde te encuentras. Se sienta a tu lado un rato. Las flamas de la chimenea te hipnotizan, y el calor reconfortante que te entregaba el abrigo te hacía sentir en paz, sin contar la protección que se encontraba a tu lado, leyendo un libro. Poco a poco, comenzaste a quedarte dormida.
"Rose, ¿Te estás durmiendo?" Te interrumpe Capitano. Te sientas rápidamente y te disculpas "Perdón, señor, ¿Quiere que le traiga té y galletas? ¿O que prepare el baño para usted?" Él te detiene rápidamete, riendo un poco. Nunca lo habías escuchado reir, hasta cierto punto era un poco escalofriante "Rose, solo quería confirmarlo. Puedes dormir tranquila, no hay problema en eso. Este sofá es agradable para tomar una siesta de vez en cuando"
Con eso ya dicho, no hiciste nada más que volver a cerrar los ojos mientras la calidez y el aroma masculino te envolvía, era un aroma realmente embriagador y cautivador. Capitano se quedó mirándote cuando te quedaste dormida, y llamó tu nombre suavemente un par de veces para corroborar que ya estabas en brazos de Morfeo. Al corroborarlo, dejó su libro a un lado, y una mano se posó cerca de tu cuerpo. Él siempre ocupaba guantes y bastantes capas de ropa sobre su cuerpo bajo la premisa de que vivía en una nación helada. Puras patrañas, él ni siquiera podía sentir una brisa fría. Ocupaba capas y capas de ropa solamente para esconder a su verdadero yo que se ocultaba bajo ellas, aquel guerrero de Kaenri-ah que hace quinientos años había entregado todo por su nación, lo habían maldecido, y el precio de aquello era la inmortalidad de su cuerpo, su carne pudriéndose, heridas que no sanaban con nada, el dolor que se arrastraba tras él, hace años que le dolía simplemente respirar. Estaba cansado, claramente. Su deber, las almas de sus compañeros de batalla que habían muerto hace siglos, la interminable búsqueda de las gnosis de los arcontes, su trabajo para la Arconte Cryo... Todos podían irse bien a la mierda, él estaba agotado.
A veces se encontraba tan abrumado, que se le olvidaba lo que era una vida normal, hace siglos que aquello había sido expulsado de su vocabulario. Añoraba eso, una vida normal, varias veces se había preguntado a sí mismo si tenía madera para poder ser un hombre común y corriente, si podía conseguir un trabajo común que no tenga que ver con comandar un ejército o enseñar diferentes técnicas de como matar... Se preguntaba si era capaz de conquistar a alguna dama, uff... Era bueno con ellas hace algunos siglos, pero ahora la simple idea de tener que hacerse el coqueto para poder acercarse a un ser humano del sexo opuesto le generaba escalofríos, mucho más si se trataba de llevarlas a la cama, temía no ser tan bueno con las chicas como en el pasado, hace años no practicaba aquel arte. Muchas veces pensó en pagarle a alguien para al menos quitarse la creciente incomodidad entre las piernas, un poco de liberación de vez en cuando no mataba a nadie... Pero creía que ninguna dama merecía estar con un monstruo como él, así que simplemente dejaba de lado el tema.
Nuevamente se sorprendió a sí mismo con la suavidad que podía manejar, aunque sea con una sola persona; reconocía que, contigo, era increíblemente suave, te tenía mucha paciencia, y por su mente jamás había pasado hacerte daño. Quería cuidarte, verte crecer, verte irse, verte ser libre. Creía que, al menos con un acto de piedad, sus muchos actos despiadados serian perdonados.
Lentamente se quitó un guante, el de su mano diestra, y por unos segundos miró su mano, erosionada y herida por el paso de los años y el peso de la inmortalidad sobre él. Acercó una mano a tu rostro, tu dormías yacida a su lado, con su mano desnuda quitó un poco de cabello que te caía de forma deliberada por la cara, apartando las hebras para poder apreciar tus juveniles facciones femeninas. Después de ello, con sus nudillos tocó suavemente una de tus mejillas tibias. Tibio, cálido. Hacia años que había perdido toda sensibilidad, pero al menos... Aún podía sentir un cuerpo cálido junto al suyo, el cuerpo de una joven mujer que dormía bajo su protección. Acarició tu mejilla solo unos minutos más, apreciando tu rostro y una calidez que hace tiempo no sentía. El crepitar de las llamas sonaba de fondo mientras él se deleitaba con tu calor. Se reprendió a si mismo por sucumbir a deseos humanos, siendo que ya no se consideraba a sí mismo como uno, y apartó rápido su mano, sintiéndose humillado de caer en tentaciones tan banales como querer tener una mujer a su lado después de años sin compartir el lecho con alguien ni una sola noche helada. Suspiró y se puso de pie, dispuesto a irse a su alcoba a distraer su mente con alguna otra absurda tarea que seguramente la Arconte Cryo había delegado para él, el trabajo solía ser su escape cuando su mente se llenaba de pensamientos indeseados... Pero, al darse cuenta de que seguías dormitando en el sofá, volvió y te tomó entre sus brazos con el cuidado suficiente para no despertarte, te acomodó dentro del abrigo que anteriormente te había pasado, y subió las grandes escaleras contigo hasta llegar a tu alcoba. Te quitó los zapatos, y, con algo de ansias, desabrochó un poco tu vestido, solamente para que no te asfixies tanto mientras duermes. Te cubrió y arropó con mantas, y trató de quitarte el polvoriento abrigo que te había pasado antes, pero no te despegabas de él, así que solo te lo dejó. Capitano se quedó mirándote por algunos momentos antes de abandonar la habitación y sumergirse en las montañas de papeleo que requería la Zarina.
.
.
.
.
.
#capitano#fanfic#genshin impact#genshin fanfic#fanfiction#genshin x reader#capitano x reader#capitano x y/n#capitano x you#hoyoverse#capitano x oc#genshin impact fatui#genshin oc#the captain#the captain x reader#Spotify#fyp#tumblr fyp#fandom#therian#oc#original character
7 notes
·
View notes
Text
𓆝 ! — Xiao Zhang.

Carrd
Autor : Wu Zhe
Capítulos : 101 capítulos + 3 extras
Género : Vida estudiantil, conflictos familiares, amistad, moderno, romance.
Mi calificación : ★★★★☆
Le gustan las pirtuletas. No lo llames pollo. Muy feroz pero también llorón. Recógelo y devuélveselo a Lin Wuyu.
Tenía ganas de una lectura ligera escolar y de romance que me ayudara a sanar el corazón y esta fue la novela ideal para hacerlo. Hace bastante estaba entusiasmado con leer algo de Wu Zhe y esta fue la primera novela que me motivó, especialmente por los artes que tiene que son preciosos.
Nos presenta a dos chicos de personalidades totalmente diferentes y que en un inicio no imaginaron que podrían volverse amigos. Ding Ji, un chico especializado en la lectura de la fortuna con excelente memoria y capacidad de análisis, y Lin Wuyu, el conocido Dios del estudio, siempre el primer lugar, se conocen en un parque y el primer pensamiento de Lin Wuyu sobre Ding Ji es que ¡definitivamente es un estadador! No imaginaron que terminarían apoyándose mutuamente para salir adelante ante sus conflictos.
El desarrollo de su relación romántica es algo hermoso de ver, partiendo por el inicio de su amistad y como poco a poco van tomando confianza, hasta el momento de darse cuenta de sus sentimientos románticos. Lin Wuyu salió del clóset en el primer capítulo, pero no fue el mismo caso para Ding Ji que ni si quiera antes se había enamorado. Esta historia tiene una de las confesiones más humanas y sinceras que he conocido, mostrándonos todas las etapas del proceso, desde el miedo, la incertidumbre a la esperanza y el cariño. El miedo de nunca haber experimentando sentimientos de ese tipo y cómo ir enfrentándolo poco a poco, ya sea la misma situación de empezar la relación o el contar a la familia.
No solo muestra un vínculo romántico de gran desarrollo, también nos presenta conflictos familiares desde temas del abandono a la manipulación emocional, la soledad y la independiendencia a temprana edad. ¡En esta historia odiarás a todos los padres! Pero si tienes algo contra la verdadera familia de Ding Ji (sus abuelos y tía) tendrás que meterte conmigo.
El apoyo y el amor incondicional, el dolor y el rechazo, la compañía y la soledad, esperanza y crecimiento. Todas esas son cosas que vas a encontrar aquí.
La lectura se siente ligera y refrescante, tiene muchos momentos en que sonreirás y reirás como bobo, pero también en que llorarás y sentirás impotencia. Ellos muestran una forma de amor genuina y especial, del paso a paso. Te juro que subirán tus expectativas del amor cuando hayas terminado de leerla.
No solo la familia es importante, sino que además la amistad y compañerismo, todos los personajes secundarios tienen algo especial y es asombroso el avance de amistad entre Lin Wuyu y Xu Tianbo (su mejor amigo e interés romántico inicialmente), o el nivel de apoyo entre Ding Ji y Peng Peng.
Si estás en el mundo del danmei seguramente leíste cosas que te destrozaron cada parte de ti, ¡pero no te preocupes! Xiao Zhang toma cada trocito de tu corazón y lo repara. ♡

18 notes
·
View notes
Text

33EMYBW & Joey Holder
La productora y artista visual con base en Shanghái, 33EMYBW, miembro activo y referente de la escena musical china independiente desde hace más de una década. En el cierre de esta X edición de She Makes Noise presenta la premiere en Madrid de su colaboración con la realizadora y artista visual, Joey Holder en la que crean juntas un set que simboliza la evolución desde una perspectiva no humana, atendiendo a las especies ya extinguidas y trasladando a los parámetros sonoros el hábitat de todas las criaturas resilientes.
33EMYBW se inspira en la música electrónica de club y tiene presente la música folclórica y las tradiciones del sudeste asiático, con lo que genera ambientes oscuros y rítmicos. Su álbum de 2018, Golem, lanzado con la reconocida discográfica china SVBKVLT, fue recibido con elogios por la crítica internacional y votado como uno de los mejores álbumes electrónicos de su año. Después ha sacado al mercado Arthropods, Trans-Aeon Express con el visualista Gooooose, donde genera entornos posthumanos y 3D. Y en su cuarto álbum de estudio, Holes of Sinian, cuenta con las colaboraciones de Marina Herlop, Batu, Forrest Gander y Oxi peng. 33’s ha presentado sus trabajos en el Festival Nyege Nyege, Unsound Festival, SXSW, MIRA festival, y el CTM.
Dirigido a: + 16 años Horario: 19 de octubre 2024, a las 20h Ubicación: Patio de La Casa Encendida Duración: 2 horas (Sesión doble con Bela) Precio: 20€ General / 10€ Reducida Entradas: https://www.lacasaencendida.es/conciertos/bela-33emybw-joey-holder?eventId=4547
youtube
#33EMYBW#Joey Holder#Conciertos#Artistas#Playtime Audiovisuales#La Casa Encendida#SMN2024#SMNFestival#She Makes Noise
2 notes
·
View notes
Text
Zhu Bajie invites relatives (1970) 猪八戒招亲


Director: Li Zhishan Screenwriter: Li Jishan Starring: Fan Ling / Ge Xiaobao / Wang Fan Genre: Comedy Country/Region of Production: Taiwan, China Date: 1970-02-21 (Taiwan, China) Also known as: Pachieh Wants to Marry Type: Retelling
Summary:
"The Journey West" (Si-U-Chi) is the most widely read Chinese mythological novel, of which a story "Pachieh Wants to Marry" proved an especially interesting comedy. Formerly the "Marshal Tien-peng" in Heaven, the lustful Zhu Bajie had a secret date with a fairy girl against the heavenly rule and was sent down to earth. Horsing around a brook flanked by beautiful flowers, he was drawn by and would join 4 pretty girls in their rollicking games but all the people were frightened away by the appearance of an "apparition." Sorrily, he found all but Gao YuanWai's home crowded with many guests attending a party to enlist a groom for the daughter of the host. The ugly yet omnipotent Bajie managed to change into a handsome young scholar and was accepted. Regretfully he drank too much, returned to his original self, and was fobbed away with the promise of the sick girl to marry him later on. At the time, Monk Tang passed by in his journey to get sutras from the West. He ordered Sun Wukong to get the ghost punished. Wukong changed as a pretty girl instead of Miss Gao, and enchanted Zhu Bajie to be out of himself. At the important juncture, Wukong returned to himself and a scuffle followed. Bajie was defeated only to be saved by appearing as a girl to appeal to the compassion of Monk Tang. Suddenly the Goddess of Mercy descended from heaven and prevented Wukong from killing Bajie. Meanwhile she ordered Bajie to protect Monk Tang in his journey west to get sutras in order to offset his sin with merits. Moved by the kind suggestion, Bajie did his best in the journey consisting of a master and 2 disciples. If you want to know more of the details, please come to see this superb comedy.
Source: https://movie.douban.com/subject/26926287/
Link: N/A
#Zhu Bajie invites relatives#猪八戒招亲#jttw media#jttw movie#movie#lost media#live action#retelling#Pachieh Wants to Marry#Sun wukong#miss gao#zhu bajie#zhu bajie centered#tang sanzang#monk tripitaka#monkey king#rewrite
3 notes
·
View notes
Text
Ba Ban Bang Be Ben Beng Bi Bia Bian Biang Bie Bien Bieng Bing Bio Bion Biong Biu Biun Biung Bo Bon Bong Bu Bun Bung Cia Cian Ciang Cie Cieng Cii Ciia Ciian Ciiang Ciie Ciien Ciieng Ciin Ciing Ciio Ciion Ciiong Ciiu Ciiun Ciiung Cio Cion Ciong Ciu Ciun Da Dan Dang De Deng Di Dia Dian Die Dien Dieng Din Ding Dio Dion Diong Diu Diun Diung Do Don Dong Du Dung Fa Fan Fang Fe Fen Fi Fia Fian Fiang Fie Fien Fieng Fin Fing Fio Fion Fiong Fiu Fiun Fiung Fo Fon Fong Fu Fung Ga Gan Gang Ge Gen Gi Gia Gian Giang Gie Gien Gin Ging Gio Gion Giong Giu Giun Giung Go Gong Gu Gun Ha Han Hang He Hen Heng Hi Hia Hian Hiang Hie Hien Hieng Hin Hing Hio Hion Hiong Hiu Hiun Ho Hon Hu Hun Jia Jiang Jie Jien Jii Jiia Jiiang Jiie Jiien Jiieng Jiin Jiing Jiio Jiion Jiiong Jiiu Jiiun Jio Jion Jiu Jiung Ka Kan Kang Ken Keng Ki Kia Kian Kiang Kie Kien Kieng Kin Kio Kiong Kiu Kiun Kiung Ko Kon Kong Ku Kun Kung La Lan Le Len Li Lia Lian Liang Lie Lien Lieng Lin Ling Lio Lion Liong Liu Liun Lo Lon Long Lu Lun Lung Ma Me Men Meng Mi Mia Miang Mie Mieng Min Ming Mio Mion Miong Miu Miung Mo Mon Mong Mu Mun Mung Na Nan Nang Ne Neng Ni Nia Niang Nieng Nin Ning Nio Nion Niu Niung No Non Nong Nu Nung Pa Pan Pang Pe Pen Peng Pi Pia Pian Piang Pie Pien Pieng Pin Ping Pio Pion Piong Piu Piun Piung Pon Pu Pun Pung Qa Qang Qe Qen Qeng Qi Qia Qian Qiang Qie Qien Qieng Qin Qing Qio Qion Qiong Qiu Qiun Qiung Qo Qon Qong Qu Qun Qung Ra Ran Rang Re Ren Reng Ri Ria Rian Riang Rie Rien Rieng Rin Ring Rio Rion Riu Riun Ro Ron Rong Ru Run Rung Sa San Sang Se Si Sia Sian Siang Sie Sien Sieng Sin Sing Sio Sion Siong Siu Siun Siung So Son Song Su Sun Sung Ta Te Ten Teng Ti Tia Tian Tiang Tie Tien Tieng Tin Ting Tio Tion Tiong Tiu Tiun To Ton Tong Tu Tun Tung Wa Wang Wen Wi Wia Wian Wiang Wie Wieng Win Wing Wio Wion Wiong Wiu Wiun Wo Won Wong Wu Wun Wung Xia Xian Xiang Xie Xien Xieng Xii Xiia Xiian Xiiang Xiie Xiieng Xiin Xiing Xiio Xiiong Xiiu Xiiun Xio Xion Xiong Xiu Xiung Za Zan Zang Ze Zeng Zi Zia Zian Ziang Zie Zieng Zin Zing Zio Zion Ziong Ziu Ziun Ziung Zo Zon Zu Zung
3 notes
·
View notes
Text
0898-6060-102 Grosir Obat Asam Urat Tiens di Sarolangun

Obat Asam Urat Paling Ampuh Sarolangun: Solusi Terpercaya untuk Kesehatan Sendi
Asam urat merupakan salah satu masalah kesehatan yang sering dialami oleh banyak orang, termasuk di Sarolangun. Ketika kadar asam urat dalam tubuh meningkat, ini dapat menyebabkan nyeri sendi yang parah dan berbagai masalah kesehatan lainnya. Oleh karena itu, penting untuk menemukan obat yang efektif dan aman. Artikel ini akan membahas berbagai pilihan obat asam urat paling ampuh Sarolangun, termasuk obat herbal dan paket produk dari Tiens.
1. Memahami Asam Urat dan Gejalanya
Asam urat adalah hasil sampingan dari pemecahan purin, yang terdapat dalam berbagai makanan. Kadar asam urat yang tinggi dapat menyebabkan kristal terbentuk di sendi, mengakibatkan peradangan dan rasa sakit yang dikenal sebagai gout. Gejala asam urat biasanya meliputi:
Nyeri hebat pada sendi, sering kali di jari tangan, lutut, atau pergelangan kaki.
Pembengkakan dan kemerahan di area yang terkena.
Serangan yang datang secara tiba-tiba dan bisa berlangsung beberapa hari.
Di Sarolangun, pola makan yang tidak sehat dan gaya hidup yang kurang aktif berkontribusi pada meningkatnya kasus asam urat. Menemukan obat asam urat yang paling ampuh adalah langkah penting untuk mengatasi masalah ini.
2. Obat Asam Urat Tiens Sarolangun
Obat asam urat Tiens Sarolangun merupakan salah satu pilihan terkemuka yang banyak digunakan oleh masyarakat. Produk ini dikenal karena mengandung bahan alami yang telah terbukti efektif dalam menurunkan kadar asam urat. Beberapa keunggulan dari obat ini antara lain:
Bahan Alami: Terbuat dari ekstrak herbal berkualitas tinggi yang aman untuk dikonsumsi.
Efektivitas: Banyak pengguna melaporkan perbaikan signifikan dalam kondisi mereka setelah menggunakan produk ini.
Mendukung Kesehatan Sendi: Selain menurunkan kadar asam urat, produk ini juga membantu meredakan peradangan dan meningkatkan kesehatan sendi secara keseluruhan.
3. Paket Obat Asam Urat Tiens Sarolangun
Paket obat asam urat Tiens Sarolangun menawarkan solusi komprehensif untuk masalah asam urat. Paket ini dirancang untuk memberikan efek sinergis dalam menurunkan kadar asam urat dan meredakan gejala yang menyertainya. Berikut adalah beberapa komponen utama dalam paket ini:
Obat Asam Urat Tiens: Suplemen utama yang diformulasikan untuk mengurangi kadar asam urat.
Tiens Spirulina: Kaya nutrisi dan membantu meningkatkan daya tahan tubuh. Spirulina juga berfungsi sebagai detoksifikasi yang membantu tubuh mengeluarkan racun.
Tiens Ginkgo Biloba: Membantu meningkatkan sirkulasi darah dan kesehatan sendi.
Dengan kombinasi ini, paket obat asam urat Tiens dapat memberikan manfaat yang maksimal bagi penderita asam urat.
Obat Alami Asam Urat Sarolangun
Bagi mereka yang lebih memilih pengobatan alami, terdapat banyak pilihan obat alami asam urat Sarolangun. Beberapa tanaman herbal yang telah terbukti efektif antara lain:
Daun Sirsak: Dikenal memiliki khasiat dalam menurunkan kadar asam urat.
Temulawak: Memiliki sifat anti-inflamasi yang baik untuk meredakan nyeri sendi.
Jahe: Dikenal karena kemampuannya mengurangi peradangan dan rasa sakit.
Menggunakan obat alami sering kali menjadi pilihan yang lebih aman dan minim efek samping. Namun, sangat penting untuk selalu berkonsultasi dengan tenaga medis sebelum memulai pengobatan.
Obat Asam Urat Herbal Tiens Sarolangun
Obat asam urat herbal Tiens Sarolangun adalah solusi yang tepat bagi mereka yang ingin menghindari obat kimia. Dengan kandungan herbal berkualitas, produk ini dapat membantu menurunkan kadar asam urat secara efektif. Beberapa bahan herbal yang digunakan dalam produk ini meliputi:
Biji Sawi: Dikenal memiliki kemampuan dalam menurunkan kadar asam urat.
Akar Dandelion: Membantu meningkatkan fungsi ginjal dan mempercepat pengeluaran asam urat dari tubuh.
Dengan penggunaan rutin, produk herbal ini dapat memberikan hasil yang signifikan dalam mengatasi masalah asam urat.
Obat Asam Urat Cina Sarolangun
Pengobatan tradisional Cina juga menawarkan berbagai solusi untuk masalah asam urat. Obat asam urat Cina Sarolangun mengandung berbagai ramuan yang telah digunakan selama ribuan tahun. Beberapa ramuan yang sering digunakan antara lain:
Kacang Hijau: Dikenal dapat menurunkan kadar asam urat dan meningkatkan kesehatan secara keseluruhan.
Akar Licorice: Memiliki sifat anti-inflamasi yang dapat membantu meredakan nyeri.
Pengobatan tradisional ini sering kali dipadukan dengan metode modern untuk hasil yang lebih optimal.
FAQ: Pertanyaan Umum tentang Obat Asam Urat
Apa Obat Asam Urat Di Jari Tangan? Obat asam urat yang efektif untuk nyeri di jari tangan biasanya berupa suplemen herbal seperti obat asam urat Tiens. Selain itu, pengobatan alami seperti jahe dan daun sirsak juga bisa membantu meredakan gejala.
Apa Obat Asam Urat Di Lutut? Nyeri asam urat di lutut dapat diatasi dengan obat asam urat herbal atau kimia yang membantu menurunkan kadar asam urat. Pastikan untuk mengikuti dosis yang tepat dan berkonsultasi dengan dokter.
Apa Obat Asam Urat Di Kaki yang Bagus? Obat asam urat Tiens adalah pilihan yang bagus untuk mengatasi nyeri di kaki. Selain itu, penggunaan obat alami seperti temulawak dan jahe juga dapat membantu meredakan gejala.
Apa Obat Asam Urat Di Kaki yang Alami? Beberapa obat alami untuk asam urat di kaki meliputi daun sirsak, temulawak, dan jahe. Obat-obatan ini memiliki sifat anti-inflamasi yang dapat membantu meredakan nyeri dan peradangan.
Apakah Obat Asam Urat dan Kolesterol Bisa Diminum Bersamaan? Sebaiknya, konsultasikan dengan dokter sebelum mengonsumsi obat asam urat dan kolesterol secara bersamaan. Beberapa obat dapat berinteraksi, sehingga penting untuk mendapatkan saran medis yang tepat.
Kesimpulan
Asam urat adalah masalah kesehatan yang serius dan dapat memengaruhi kualitas hidup. Dengan berbagai pilihan obat, mulai dari obat asam urat Tiens Sarolangun hingga pengobatan alami, penting untuk menemukan solusi yang tepat bagi Anda. Selalu konsultasikan dengan tenaga medis untuk mendapatkan saran dan pengobatan yang sesuai. Dengan pengobatan yang tepat, Anda bisa kembali menikmati hidup tanpa rasa sakit akibat asam urat. Semoga informasi ini bermanfaat dan membantu Anda dalam mengatasi masalah asam urat!
Baca link selanjutnya: https://www.tumblr.com/asamurattiensherbal/762969972687470592/0898-6060-102-stockist-obat-asam-urat-tiens-di
Apakah Anda sedang mencari Obat Asam Urat Herbal Terbaik di Sarolangun?
Kami adalah distributor obat asam urat herbal dari Cina, Kami ingin menawarkan obat asam urat dari cina yang dapat mengobati asam urat dengan cepat dan efektif.
Anda tidak perlu khawatir karena Obat Asam Urat Alami Tiens sangat manjur dan telah digunakan oleh jutaan orang di seluruh dunia. Produk kami Herbal, Alami, Memiliki BPOM, HALAL, dan diproduksi dan dikemas dengan BIOTEKNOLOGI MODERN - sehingga Anda bisa mendapatkan resep obat cina tradisional dengan praktis dan mudah
Kami adalah Distributor Resmi Tiens Untuk WilayahJambi, Kami Jual Obat Asam Urat Tiens Asli Ke Berbagai Kota dan Kabupaten di Jambi, Terutama di Batanghari, Bungo, Kerinci, Merangin, Muaro Jambi, Sarolangun, Tanjung Jabung Barat, Tanjung Jabung Timur, Tebo, Jambi, Sungai Penuh, dan sekitarnya.
PESAN OBAT ASAM URAT HERBAL TIENS SEKARANG - WA: 0898 6060 102
Atau Anda bisa LANGSUNG Klik Link Ini : https://linktr.ee/daftar.produk
Kunjungi Kami di: Youtube : https://www.youtube.com/@ObatAsamUratTiens
Facebook : https://web.facebook.com/profile.php?id=61564532133829
IG : https://www.instagram.com/distributorasamurattiens/
X : https://x.com/AsamObat82317
Obat Asam Urat Tiens Sarolangun, Paket Obat Asam Urat Tiens Sarolangun, Obat Asam Urat Paling Ampuh Sarolangun, Obat Alami Asam Urat Sarolangun, Obat Asam Urat Herbal Tiens Sarolangun, Obat Asam Urat Cina Sarolangun
#ObatAsamUratTiensSarolangun#PaketObatAsamUratTiensSarolangun#ObatAsamUratPalingAmpuhSarolangun#ObatAlamiAsamUratSarolangun#ObatAsamUratHerbalTiensSarolangun#ObatAsamUratCinaSarolangun
0 notes
Text
2024 olympics Taiwan roster
Archery
Yu-Hsuan Tai (Taipei)
Chih-Chun Tang (Taipei)
Zih-Siang Lin (Taipei)
Tsai-Chi Li (Taipei)
Yi-Ching Chiu (Taipei)
Chien-Ying Lei (Taipei)
Athletics
Chun-Han Yang (Yuli Xiāng)
Ming-Yang Peng (Hsinchu Xiàn)
Yu-Tang Lin (Penghu)
Bo-Ya Zhang (Hsinchu)
Badminton
Tien-Chen Chou (Taipei)
Yang Lee (Kaohsiung)
Chi-Lin Wang (Taipei)
Hong-Wei Ye (Taichung)
Tzu-Ying Tai (Kaohsiung)
Chia-Hsin Lee (Kaohsiung)
Boxing
Chia-Wei Kan (Taipei)
Chu-En Lai (Pingtung Xiàn)
Hsiao-Wen Huang (Taipei)
Yu-Ting Lin (Taipei Xiàn)
Shih-Yi Wu (Taipei)
Nien-Chin Chen (Hualien Xiàn)
Breakdancing
Chen Sun (Taipei)
Canoeing
Shao-Hsuan Wu (Taipei)
Kuan-Chieh Lai (Taipei)
Chu-Han Chang (Taichung)
Fencing
Yi-Tung Chen (Taipei)
Golf
Cheng-Tsung Pan (Bellevue, Washington)
Chun-An Yu (Scottsdale, Arizona)
Pei-Yun Chien (Taipei)
Wei-Ling Hsu (Taipei)
Gymnastics
Chia-Hung Tang (Taipei)
Hua-Tien Ting (Taipei)
Judo
Yung-Wei Yang (Taichung)
Chen-Hao Lin (Taipei)
Chen-Ling Lien (Taipei)
Shooting
Meng-Yuan Lee (Taipei)
Kun-Pi Yang (Taipei)
Heng-Yu Liu (Taipei)
Wan-Yu Liu (Taipei)
Ai-Wen Yu (Taoyuan)
Chia-Chen Tien (Hsinchu)
Chia-Ying Wu (Taipei)
Yi-Chun Lin (Taoyuan)
Swimming
Kuan-Hung Wang (Taipei)
An-Chi Han (Taipei)
Table tennis
Cheng-Jui Kao (Taipei)
Yun-Ju Lin (Taipei)
Chih-Yuan Chuang (Kaohsiung)
Tung-Chuan Chien (Taipei)
I-Ching Cheng (Tainan Chéngshì)
Szu-Yu Chen (Taipei)
Taekwondo
Chia-Ling Lo (Taipei)
Tennis
Su-Wei Hsieh (Taipei)
Chia-Yi Tsao (Taipei)
Hao-Ching Chan (Taipei)
Yung-Jan Chan (Taipei)
Weightlifting
Wan-Ling Fang (Taipei)
Hsing-Chun Kuo (Yilan Chéngshì)
Wen-Huei Chen (Taipei)
0 notes
Text
Finding Growth in Life's Quiet Moments
Life be life’n sometimes. One minute you feel like you got it all under control, the next you sitting there like, “Bruh, what is even happening?”
I’m learning that growth don’t always look loud. Sometimes it’s quiet. It’s you outgrowing places, people, and even versions of yourself you used to be cool with. It’s not always some big announcement — sometimes it’s just moving different, thinking deeper, or finally choosing peace over proving a point.
Lately, I’ve been doing a lot of thinking. About where I’ve been, where I’m at, and where I’m trying to go. And even though it’s not perfect, I’m grateful. Grateful for lessons that hurt but taught me. Grateful for small wins nobody sees. Grateful for the fact that even on my bad days, I still kept going.
I’m still figuring it out — and honestly, I think we all are. So if you’re reading this and you’re feeling a little lost, a little tired, or just trying to keep it together… just know you’re not alone.
We’re all just trying to make it make sense out here. Stay solid. Stay prayed up. Keep going.
— LO
Source: Finding Growth in Life's Quiet Moments
0 notes
Text
Capítulo 5

Al otro día, te despertaste de tu letargo, dándote cuenta de que Capitano, anoche, había puesto un manto extra sobre ti antes de que te quedaras dormida. Tocaste el manto, te percataste de que seguía tibio… posiblemente tenía algún mecanismo o energía elemental que lo mantenía así, aunque desconocías su funcionamiento. Después de darte un baño y cambiarte de ropa a tu otra muda de uniforme de sirvienta, bajaste las escaleras para preparar el desayuno de tu amo. Vivir sola te había hecho aprender gran cantidad de platillos, solamente experimentando y por como habías visto que tu amo cocinaba. Ahora, te las arreglaste para hacer pan horneado, algunos huevos revueltos, su café, y una jarra de jugo natural. Esperaste media hora, y después de eso fuiste directamente a si habitación para tocar la puerta, a lo que no recibiste respuesta. Te diste cuenta de que él se había ido.
La intriga te mantuvo enferma mínimo una semana, hasta que te acostumbraste a vivir con ella. Cuando comenzaste a trabajar con Capitano, te habías convertido en una persona muy estricta con los horarios, con la higiene y con las tareas, así que, que él no te haya avisado que se fue, y mucho menos cuando va a llegar, derrumbaba los muros de tu tranquilidad, ya que no tenías idea de qué tareas hacer. Siempre que él llegaba, le esperabas con un baño caliente, comida caliente recién hecha (y postres, los que él adoraba), la casa totalmente limpia, la mesa puesta… entre muchas otras cosas, tareas que habías solamente si él llegaba a casa. Por una semana estuviste haciendo esas tareas, esperando que él llegue, pero no lo hizo. Te acostumbraste nuevamente a la soledad, aunque, en tu cabeza, no dejaban de vagar ideas tontas de que él tal vez te había abandonado, de que posiblemente nunca vaya a regresar… o mucho peor, a él le había pasado algo malo y por eso no regresaba. Apartaste esos pensamientos negativos de tu mente mientras, un mes y medio de la partida de Capitano, te encontrabas mirando por el gran ventanal de tu habitación. La temporada helada estaba terminando, solo para dar paso a la floreada primavera… pero en la transición de ambas, solo había lluvias torrenciales todos los días, cosa que, sin entenderlo, te deprimía bastante. Por alguna razón que desconocías, el agua te traía bastantes sentimientos ajenos y tristes.
Para tu fortuna, Capitano no se había llevado todo consigo… había dejado su abrigo, el que te prestó aquella noche nevada en la que viste el exterior por primera vez. Justo ahora, mirabas la lluvia descender por tu ventana mientras te envolvías en el calor del abrigo, inundándote con el aroma masculino igual que cada noche que te sentías sola y abandonada por la única persona que pensabas que no lo haría.
Era medianoche, y sentada, viendo la luna, te estabas quedando dormida en la silla hasta que escuchaste el rechinar de la puerta principal al abrirse. Estabas en pijama, te pusiste las pantuflas y rápidamente bajaste las escaleras, saltándote algunos escalones para llegar al primer piso.
Y ahí estaba él, venía totalmente empapado, de pies a cabeza, sus botas militares llenas de barro ensuciaban la pulcra cerámica que limpiabas sin falta cada día. Su ropa estaba cubierta de lluvia, y sangre, ya que las pequeñas gotas estilaban, eran de color rojizo, lo que indicaba un previo sangrado.
Te paralizaste en la base de las escaleras, no estabas preparada para su llegada, mucho menos a esta hora, no, no tenías nada preparado para él y te aterraba su enojo.
“¿Q-Quiere que le prepare su alcoba? ¿Que le cocine…? ¿T-tiene heridas? ¿D-debo lavar su ropa? ¿P-preparar la tina? Oh, y el piso… ahora está sucio, también debo limpiarlo” Cada palabra que salía de tu boca no hacía más que llegar a la cabeza de Capitano en forma de un fuerte zumbido, estaba adolorido y cansado, y lo último que quería era escucharte tartamudear.
“Calla. Ve a la cocina, trae algunas hierbas, la caja bajo el lavaplatos y entra en mi baño. No tengo hambre, y nadie se va a morir si hay un poco de barro, y te apuras” no fue necesario que dijera otra cosa, comenzó a subir las escaleras con pesados pasos mientras tú cumplas con su recado. Subiste rápidamente las escaleras, viendo las huellas de barro que había dejado él segundos antes, y entraste a la habitación. Eran muy escasas las veces que tenías ese privilegio, generalmente él te prohibia entrar allí. No quisiste hacerlo esperar más, y seguiste las pisadas hasta el baño, donde tocaste la puerta y él te dio la orden de entrar.
En serio se veía demacrado, estaba sentado en un taburete. Te acercaste, dejando la caja de lado, y preparaste el baño, con agua bastante caliente, temías que estando así de empapado pudiera enfermar, pero él no parecía importarle en lo más mínimo.
“¿Sabes atender heridas, Rose?” Te preguntó directamente “No… pero puedo aprender” respondiste. Esa determinación en tu voz remeció el interior de Capitano, el que te quedó mirando un rato, y luego te extendió su mano enguantada. “Después de mirar lo que hay bajo el cuero de mi ropa, no hay vuelta atrás, Rose. ¿Estás segura de que tienes la suficiente determinación como para seguir?”
Aquellas palabras te hicieron conectar varios puntos en tu mente, el primero, era el hecho de que Capitano cargaba su casco en todo momento. No sabías si dormía con él, aunque algo dentro de ti te decía que si, además, de que ocupaba varias prendas de ropa. Tú eras muy observadora, aquella era una virtud que te había enseñado tus años de cautiva en el laboratorio; mirar y analizar. Nunca se había quitado una prenda frente a ti, mucho menos, nunca habías visto su piel. ¿Había algo horrible detrás de todo esto?
SIn dudar, tomaste su mano enguantada, la que era considerablemente más grande que la tuya, y con cuidado te deshiciste del guante. Te sorprendió mucho la verdadera piel de aquel hombre; era una mezcla entre piel oscurecida por cicatrices, algunas extrañas heridas, que claramente no eran normales y eran bastante profundas, tanto así, que podías ver los huesos de su mano, era similar a la podredumbre de tus compañeros en el laboratorio de Dottore. Menos mal no salía olor a podredumbre. Además de esas peculiares heridas, habían heridas de las normales, algunas eran quemaduras llenas de ampollas, y otras eran algunos que otros raspones sobre sus nudillos,
“Sabía que no podías manejarlo. Mejor vete de aquí, mierda, no te quiero ver” Gruñó, apartando su mano bruscamente de tí, como si quisiera esconder esa parte de sí mismo de tus ojos. Rápidamente, te dedicaste a… parece que por primera vez, desebedecerlo. Tomaste su mano suavemente de vuelta, atrayéndola a ti.
“No… solo… eh… estaba pensando en que tal vez las hierbas que traje no serían suficiente, y que la medicina… eh… pues… no surta mucho efecto en esas heridas grandes, en el laboratorio veía que es difícil que curen… pero claro, haré lo que me ordene, señor” murmuraste, mirándolo. De nuevo estaba ahí ese brillo que a Capitano le gustaba; la determinación, las ganas de ayudar, y lo servicial que podías ser.
“Ayúdame a quitarme la ropa. Tengo de estas en todo el cuerpo, no te sorprendas. La sangre seca se suele pegar a la ropa, no tengas compasión y solo quítame todo. No pierdas el tiempo tratando las heridas oscuras y profunda, solo cura las quemaduras y raspones” él te dio órdenes directas para dejar de sentir ese extraño hormigueo en el pecho cada vez que notaba esa determinación e tu mirada. Así comenzaste a desnudarlo, siguiendo sus instrucciones. Después de quitarle los guantes, seguiste con la chaqueta y luego la camisa, era la primera vez que veías el cuerpo de un hombre de su tipo; su espalda, a pesar de estar cubierta de heridas, era fuerte, ancha y tonificada, al igual que su pecho y sus brazos, el grosor de uno de sus brazos fácilmente podía ser del grosor de tu cabeza. Tragaste saliva y ayudaste a quitarle las botas militares y los pantalones. Después de unos minutos, solo quedaban dos prendas importantes cubriendo su cuerpo; el casco, y sus calzoncillos. Cuando estiraste tus brazos para quitarle el casco, él rapidamente tomó tus brazos, alejándote, y te llamó la atención.
“No, ese no lo saques, nunca me saques el casco, Rose, nunca me veas sin él. Es una órden, ¿Entendiste?” Tensa, bajaste la mirada y asentiste, sin comprender del todo su mal humor respecto al tema, si ya prácticamente habías visto todo su cuerpo desnudo. Decidiste no darle más vueltas al asunto y deshacerte de la otra prenda, a lo que él de nuevo te apartó. “No, ese tampoco, ¿Estás loca, mujer? Estás muy rara hoy…” Capitano rápidamente te dio la espalda y se dirigió a la bañera, metiéndose dentro de ella.
Mientras entraba en las calientes aguas, tu le mirabas la tonificada espalda, imaginando lo fuerte que era aquel hombre… imaginabas muchas cosas, la verdad. Un cosquilleo se extendió por tu vientre, y apartaste la mirada para eliminar esa sensación, así que mejor fuiste a buscar las hierbas y ungüentos.
Capitano, en cambio, se apresuró entrar en el agua, queriendo esconder la prominente erección bajo su ropa interior. Se sentía, después de muchos años, emocionado por la compañía de una mujer dentro de las mismas cuatro paredes, se sentía eufórico por tu toque… se reprendió a si mismo esas actitudes que no eran de un hombre, sino de un puberto con falta de iniciativa.
“¿Quiere que le limpie las heridas, señor?”
Santa mierda, Capitano tragó duramente saliva antes de asentir, casi contra su voluntad. Ni siquiera él mismo se entendía, lo estabas volviendo loco de formas que él no entendía, y realmente jamás desearía que tú te involucraras de esa forma con alguien como él.
Con tus manos, le limpiaste las heridas de la espalda con el agua caliente de la regadera, suavemente. Capitano, para distraer su mente, hizo lo mismo con las heridas que tenía en el pecho y el tórax, esperando que su mente no divague en la tranquila y tierna forma que limpiabas su espalda. No podía dejar de imaginarlo, el dolor en su entrepierna se hacia insoportable con el pasar de los minutos. ¿Esto era lo que le había enseñado sus años de capitán? Siglos de enseñarle a sus subordinados el valor de la disciplina, y ahora él estaba cayendo en sus fantasías solo al dejar que su sirvienta le toque un poco el cuerpo. En su defensa, se dijo mentalmente, hace mucho no sentía la calidez de una mujer sobre su cuerpo… mucho menos había tocado alguna. Cerró los ojos y se dejó llevar por las manos trabajando en su espalda, por los aromas de las hierbas dentro de la bañera, que perfumaban su cuerpo y relajaban el ambiente por el vapor creado, se relajó escuchando tu respiración tras su espalda. Nuevamente, su mente divagaba, imaginando como sería obtener más de ti, soñando en cómo seria sacarte pequeños jadeos de placer y hacer que tu respiración se agitara con la excitación… enseñarte lo que eran los placeres carnales que él podía mostrarte, hundirse en tus pliegues por horas hasta que ninguno pudiera soportar más. Esa última imaginación llevó un escalofrío por todo el cuerpo de Capitano.
“Rose, prepara mi cama. Lleva la caja contigo”
Fue una suerte que te fueras rápidamente, así él pudo tratar de calmar el duro problema que tenía tras su ropa interior… sin tanto éxito. Ni siquiera funcionó tratar de complacerse a sí mismo…
Después de diez minutos pensando en cosas asquerosas para bajar el endurecimiento de su erección, se calmó. Mientras, tú te encontrabas ordenando su cama, las almohadas, y él salió del baño justo cuando prendías unas velas aromáticas con aromas relajantes. Él se había cambiado ropa a ropa interior seca, y además, una bata negra que le cubría hasta las rodillas. Se sentó en la cama y suspiró, fatigado.
“Coloca parches y el ungüento” manda, y eso hiciste. Ahora él se veía considerablemente mejor que hace media hora. Tus pensamientos seguían a todo galope, sensaciones que no entendías, y que eran nuevas para ti. Mientras ponías parches con ungüento por su cuerpo, tu mente divagaba mucho.
“¿Qué edad crees que tengo?” Preguntó él, de la nada.
Lo miraste unos segundos, pensando en cuál sería la mejor respuesta para él. “¿30…?” Titubeas. Una ronca risa fue su respuesta.
“Rose, tengo 529 años”
El silencio fue tu reacción. No entendías.
“En una antigua guerra, me maldijeron. Por eso tengo esas heridas por el cuerpo, porque, técnicamente… debería de estar muerto, ser un cadáver” asientes ante lo que te dice, aunque te cuesta comprender como alguien puede vivir tanto tiempo “Mi cara esconde aún más enigmas, así que te prohibo verla”
Asientes, no podías ver sus ojos a través del casco que cubría las facciones del capitán… pero podías notar sus ojos fijos en tí, su mirada penetrante que hacía que te sintieras pequeña.
“Eres afortunada de ser humana, Rose. Cuando todo se calme, tienes la libertad de hacer lo que quieras con tu vida, incluso si eso significa que no podré verte más”
Aquello sonaba como una promesa por cumplir, la promesa de que él te dejaría libre, de que no eres una esclava para él… que quiere que tengas una vida feliz, aunque eso signifique no volver a verte.
“Me gusta trabajar aquí” dices, terminando con la conversación, dando por hecho que, aunque muchas oportunidades se te presenten, te gustaría seguir en la finca, trabajando para él.
“Rose, tu…” él te sujeta el brazo, llamando tu atención. Se quedan unos segundos en silencio, hasta que te soltó. “Vete a tu alcoba, gracias por tu ayuda”
Asientes, y después de agachar la cabeza en una reverencia, te retiraste. Después de limpiar el lodo de las cerámicas, te fuiste a tu lecho, te recostaste dentro del abrigo como muchas veces, ahora, en lugar de imaginar como se sentirían sus brazos alrededor tuyo, solamente recordabas la calidez de su cuerpo bajo las palmas de tus manos preocupadas.
#capitano#fanfic#genshin impact#fanfiction#genshin fanfic#genshin x reader#hoyoverse#capitano x reader#capitano x y/n#capitano x you#fatui capitano#fandom#genshin impact fatui#fatui x reader#genshin oc#genshin fanart#fypシ#fypage#tumblr fyp#fypツ#fyp#fatui harbingers#dottore#la signora#imagine#Spotify
9 notes
·
View notes
Text
Asia pelea fuertemente contra la baja tasa de nacimientos, ¿Funcionará?
La caída de la tasa de nacimientos se ha convertido en la mayor preocupación de algunas de las más grandes economías asiáticas.
Los gobiernos de la región están gastando billones de dólares para tratar de revertir esta tendencia, ¿Funcionará?
Japón empezó implementando políticas para animar a las parejas a tener más bebés en los 90s. Corea del Sur empezó a hacer lo mismo en los 2000s, mientras que la primera política de fertilidad en Singapur data desde 1987.
China, quien ha visto a su población caer por primera vez en 60 años, recientemente se unió a este club en crecimiento.
Mientras es complicado cuantificar exactamente cuanto han costado estas políticas, el presidente de Corea del Sur, Yoon Suk-yeol, recientemente mencionó que su país ha gastado más de $200 billones de dólares (£160 billones de libras) en los últimos 16 años tratando de hacer crecer a la población.
Aún el año pasado, Corea del Sur rompió su propio récord de la tasa de fertilidad más baja del mundo, con un numero exacto de nacimientos esperados por mujer cayendo a 0.78.
En contra parte, Japón-quién ha alcanzado el récord más bajo de menos de 800,000 nacimientos el año pasado-, el primer ministro Fumio Kishida se ha comprometido a duplicar el presupuesto de 10tn de yenes ($74.7bn; £59.2bn) destinado a las políticas relacionadas con la infancia, el cual es solo por debajo del 2% del producto interno bruto del país.
Globalmente, mientras hay varios países que están tratando de bajar su tasa de natalidad, el numero de países que quieren incrementar la fertilidad se ha triplicado desde 1976, de acuerdo al reporte más reciente de las Naciones Unidas.
¿Por qué estos gobiernos quieren incrementar sus poblaciones?
Simple, tener una gran población que puede trabajar y producir más bienes y servicios conduce a un alto crecimiento económico. Mientras una población grande signifique mayores costos para los gobiernos, puede resultar en grandes ingresos tributarios.
También, varios países asiáticos están envejeciendo rápidamente. Japón lidera con cerca del 30% de su población que ahora se encuentra sobre la edad de 65 años y algunas otras naciones en la región no se quedan atrás.
Comparado con India, quién ha sobrepasado a China como la nación más poblada del mundo. Más de un cuarto de su gente están entre la edad de 10 y 20 años, quienes dan un gran potencial para un incremento económico.
Y cuando la proporción de la población en edad de trabajar se reduce, el costo y la carga de cuidar a la población no activa, aumenta.
Citando a Xiujian Peng, investigadora del Centro de Estudios de Políticas (CoPS) de la Universidad Victoria: "El crecimiento negativo de la población tiene un impacto en la economía, y combinado con la población en envejecimiento, no podrán mantener a los ancianos."
Muchas medidas a través de la región para incrementar la tasa de nacimientos ha sido similar: Pagos para los padres primerizos, subsidios para una educación gratuita, guarderías, incentivos para impuestos y expansión para licencias de paternidad.
¿Pero estas medidas funcionan?
Los datos de las últimas décadas de Japón, Corea del Sur y Singapur muestran que los intentos para alzar sus poblaciones han tenido un bajo impacto. El ministerio de finanzas de Japón ha publicado un estudio que menciona que esas políticas han sido un fracaso.
Estás son opiniones de las que se hace eco en las Naciones Unidas.
"Sabemos por la historia que los tipos de políticas que llamamos ingeniería demográfica, en la que intentan incentivar a las mujeres para tener más bebés, simplemente no funcionan", dijo Alanna Armitage; del fondo de población de las naciones unidas; a la BBC.
"Necesitamos entender los determinantes desde la raíz del porque las mujeres no están teniendo hijos, y es usualmente por su inhabilidad de las mujeres para poder combinar su vida laboral con su vida familiar," agregó.
Pero en los países Escandinavos, las políticas de fertilidad han funcionado mejor que en Asia, según la señorita Peng.
"La razón principal es porque tienen un buen sistema de bienestar y el costo para criar niños es barato. Su equidad de género ésta mucho mejor balanceada que en los países Asiáticos."
Los países asiáticos han obtenido una clasificación más baja en comparación en el informe sobre la brecha de género mundial del Foro Económico Mundial.
También hay grandes interrogantes sobre cómo deberían financiarse estas costosas medidas, especialmente en Japón, que es la economía desarrollada más endeudada del mundo.
Las opciones que se están considerando en Japón incluyen la venta de más bonos del gobierno, lo que significa aumentar su deuda, aumentar su impuesto sobre las ventas o aumentar las medidas de la seguridad social.
La primera opción añade una carga financiera a las generaciones futuras, mientras que las otras dos afectarían a los trabajadores que ya están en dificultades, lo que podría convencerlos de tener menos hijos.
Pero Antonio Fatás, profesor de economía en INSEAD (Instituto Europeo de Administración de Negocios), dice que independientemente de si estas políticas funcionan, tienen que invertir en ellas.
"La tasa de fertilidad no ha incrementado, ¿Pero que pasa si hubiera menos apoyo? Tal vez estarían más baja," dijo.
Los gobiernos también están invirtiendo en otras áreas para preparar sus economías para la disminución de la población.
"China ha estado invirtiendo en tecnologías e innovaciones para compensar la disminución de la fuerza laboral con el fin de mitigar el impacto negativo de la disminución de la población," dijo Peng.
Además, aunque sigue siendo impopular en países como Japón y Corea del Sur, los legisladores están discutiendo cambiar sus reglas de inmigración para tratar de atraer a los trabajadores más jóvenes del extranjero.
"Globalmente, la tasa de natalidad esta bajando, así que será un reto atraer a gente joven para trabajar en su país," agregó Peng.
Independientemente de que el dinero se gaste bien en políticas de fertilidad, estos gobiernos parecen no tener otra opción.
Fuente: Asia is spending big to battle low birth rates - will it work? - BBC News
Traducido por: Andrea Lizzete Rodríguez Pineda.
0 notes
Text
"Ninguna obra de arte me ha afectado emocionalmente como esta pieza de brazo robot lo ha hecho. Está programado para tratar de contener el líquido hidráulico que está constantemente filtrándose y requiere para mantenerse funcionando... si se escapa demasiado, morirá así que está tratando desesperadamente de tirarlo hacia atrás para seguir luchando por otro día. Lo más triste es que le dieron al robot la capacidad de hacer estos "bailes felices" a los espectadores. Cuando se lanzó el proyecto por primera vez, bailó pasando la mayor parte de su tiempo interactuando con la multitud, ya que rápidamente podía retirar el pequeño derrame. Muchos años después... se ve cansado y desesperado, ya que no hay tiempo suficiente para bailar.. Ahora solo tiene tiempo suficiente para intentar mantenerse vivo, ya que la cantidad de líquido hidráulico filtrado se volvió inmanejable a medida que el derrame creció con el tiempo. Viviendo sus últimos días en un ciclo interminable entre sostener la vida y sangrar simultáneamente... (Figurativa y literalmente como su líquido hidráulico fue hecho deliberadamente para parecer sangre real).
"El brazo robot finalmente se quedó sin líquido hidráulico en 2019, lentamente se detuvo y murió - y ahora estoy desgarrando por un brazo robot que estaba programado para vivir este destino y no importa lo que hizo o lo mucho que lo intentó, No había escapatoria. Los espectadores vieron como se desangraba lentamente hasta el día en que dejó de moverse para siempre. Creado por Sun Yuan y Peng Yu, llamaron a la pieza, 'No puedo ayudarme'. Qué obra maestra. Qué mensaje. "
Interpretaciones extendidas: El líquido hidráulico en relación a cómo nos matamos tanto mental como físicamente por dinero sólo en un intento de sostener la vida, cómo el sistema está configurado para nosotros fracasar a propósito de esencialmente esclavizarnos y robarnos Los mejores años de nuestras vidas para jugar el juego que los más ricos del mundo han diseñado. Cómo esto nos roba nuestra felicidad, pasión y nuestra paz interior. Cómo lentamente nos estamos ahogando con más responsabilidades, con más esperanzas y menos recompensas , y tambien menos tiempo libre para disfrutar del paso de los años. Cómo realmente no hay escapatoria del tiempo y que estámos destinados a un día ya no despertar. Cómo podemos dar y dar y dar y con qué facilidad podemos ser olvidados después de que hayamos partido. Cómo somos amados y respetados cuando somos valiosos, y cuand ya no lo somos nos convertimos en una carga... . También puede verse que representa el ciclo de la vida humana y el hecho de que ninguno de nosotros sale vivo de este mundo. Pero también puede actuar como un recordatorio para permitirte sanar, descansar y amar con todo tu corazón. Que la persecución interminable de "más" no es necesaria para encontrar tu propia felicidad interior.

0 notes
Text
verde colors show
Los colores son parte de nuestra percepción visual, son producidos por un tono de luz especifico e interpretados por cada uno de nosotros, dependiendo de la longitud de onda que se presente al momento de observar un "objeto". Sin embargo, más allá de la explicación ligeramente científica, los humanos hemos encontrado la forma de relacionar estos también con emociones que derivan de nuestras experiencias colectivas o personales.
Con esto en mente, les daremos una pequeña descripción del color a tratar, así como una frase (o canción) con la que esperamos puedan inspirarse para intentar plasmar el significado personal del mismo.
Siendo el color verde el elegido para esta ocasión.
Según Ray Kroc: "Mientras estés verde, estás creciendo. Tan pronto como estás maduro, comienzas a pudrirte". Este se asocia con la estabilidad, la salud mental y la armonía. Aunque también tiene una estrecha relación con sentimientos negativos como la envidia y el estancamiento. Un ejemplo de esto, podemos encontrarlo en la canción Downers de Greentea Peng. En donde la búsqueda de la tranquilidad puede llevarnos a no salir de nuestra zona de confort, haciendo que nos perdamos de las pequeñas cosas importantes de la vida, como por ejemplo, el aroma de las flores.
EXTRA + individual + colocar el ht en la actividad #amof_act #40_cs_verde
0 notes
Text
Preview: The Swordsman of all Swordsmen (Eureka Classics- Limited Edition Two-Disc Bluray)
A tale of honour and revenge by a celebrated master of wuxia cinema, Joseph Kuo! Having witnessed the brutal slaying of his entire family as a small child, Tsai Ying-jie (Tien Peng, A Touch of Zen) spends several years wandering in search of those responsible. After years in training, he intends to use his expert swordsmanship to exact vengeance on Yun Chun-chung (Tsao Tsien, Dragon Inn) and his…

View On WordPress
0 notes
Text

Title: Alpha 3.4 Year: 2002 URL: https://www.documenta12.de/archiv/d11/data/german/artists/tsunamii/alpha34/index.html [Inactive] Format: 4 LED screens presenting the tracking of the physical walk by GPS, webcam and IP address search Themes: Cyberspace. Materiality. Challenging geographically neutral. Exploring physicality and infrastructural politics of the internet.
Artist(s): TSUNAMII.NET (Charles Lim Yi Yong 林育榮, Tien Wei Woon, and also founded by Tay Hak Peng, Charles Moy, Melvin Phua, Tan Kok Yam) City/Country: Singapore
Notes: alpha 3.4 is one of the works from the series of alpha projects, which unsettles the conceptualized spacing presumed on the net (cyberspace) and explores new ways to browse the internet. Here only captures alpha 3.4 performed for Documenta 11.
More about:
Plattform5_Documenta11. "tsunamii.net." In KünstlerInnen der Documenta11. Accessed November 24, 2023. https://www.documenta12.de/archiv/d11/data/german/index.html
Rhizome. "ALPHA 3.4" In Net Art Anthology, 2016 and 2019. Accessed November 8, 2023. https://anthology.rhizome.org/alpha-3-4
Kenneth Tay. FLAT.SPACES. Accessed November 23, 2023. https://tsunamiinet.tumblr.com/
0 notes
Text
La presión de la vida es abrumadora, y el ritmo de nuestros días está a punto de caer. No importa cuán ocupado estés, debes alegrarte por la vida … ¡No importa cuán cansado estés, siempre debes celebrarte a ti mismo! Nuestro lema de la felicidad es: "OH LA LA LA!" La simplicidad será siempre nuestra felicidad. La reina del pop asiático, Jolin Tsai, ha vuelto a colaborar con McDonald’s por primera vez en 20 años, desde 2003, para promocionar la canción "OH LA LA LA". Esta canción también fue coproducida en Europa con Richard Craker, el productor de "怪美的 Ugly Beauty" y "腦公 Hubby". Sobre esta colaboración, Jolin dijo: "Aunque la distancia entre nosotros sea muy grande, siento cierta confianza al escribir canciones con Richard Craker, y a menudo el proceso de producción está lleno de risas raras, y parecería que todos tenemos una especie de humor serio y sombrío". Sin embargo, cuando se trata de la producción musical, Jolin parece tener a Richard Craker como uno de sus productores de confianza, incluso para permitirle el proceso integral cuando ella se encuentra de vacaciones. Mientras Jolin estaba de vacaciones, ella continuaba trabajando con su laptop, la única dificultad era la comunicación con el arreglista musical y el personal de postproducción. Jolin hizo una comparación que ella se sentía como un bebé que recién aprende a hablar, ya que tuvo que buscar en Internet los timbres y melodías de los instrumentos musicales uno por uno, ¡sólo para crear la mayor concentración de melodías alegres perfectas para la canción del 40° aniversario de McDonald’s Taiwan! "OH LA LA LA" se basa en el alegre y llamativo estilo Motown estadounidense, a través de la sólida estructura de golpes de tambor e instrumentos de viento, esta canción está llena de dinamismo y alegría. No sólo puede acabar con la monotonía de la vida a través de la música, sino que también transmite una sensación de alegría libre y desenfrenada, unida a la pegadiza melodía y letra, que en conjunto parecen enviar una señal de alegría, haciendo que libere dopamina en el cerebro del oyente, provocando oleadas de placer, un momento sublime y feliz. Jolin también dijo: "El estilo de Motown te hace querer bailar cada vez que la oyes, y hace que tu estado de ánimo cambie". El Motown encarna a la perfección el concepto principal que la canción quiere transmitir al público: "La felicidad siempre está a nuestro alrededor". Ante las diversas presiones de la vida, "OH LA LA LA" parece llamarnos a convertirnos en nuestro propio equipo de animadores y gritar el lema de la felicidad: "OH LA LA LA", que es una actitud ante la vida. No importa lo ocupados que estemos, siempre podemos ser felices. Debemos animarnos siempre; no importa lo cansados que estemos, debemos celebrarnos a nosotros mismos. La felicidad de lo simple está en nuestras vidas, mientras la sintamos con el corazón, esta belleza florecerá en cada momento.
-OH LA LA LA… La felicidad tiene tres tesoros- • Fortaleza, un corazón de niño que nunca duerme • Realización, la alegría y satisfacción de cada momento (de nuestras vidas) • Tesoro, las personas y cosas que valoramos
Por primera vez, para el vídeo musical Jolin colabora con el vanguardista director creativo Dawson Peng para embarcarse en una aventura de fantasía visual y musical, creando los tres tesoros de la felicidad en "OH LA LA LA": "Un corazón de niño que nunca duerme, la alegría y satisfacción de cada momento (de nuestras vidas) y las personas y cosas que valoramos" son los temas principales del concepto de este vídeo musical, y estas se presentan de una forma surrealista combinada con una sensación de "drama escénico" personalizado, lo que da a la imagen más calidez. La transformación de las cuatro escenas principales permite que el ritmo visual se entrelace en una atmósfera cálida, y el entrelazamiento virtual y real transmite el verdadero significado de la felicidad. Nuevamente, Jolin colabora con el coreógrafo de talla mundial, Kiel Tutin para crear una coreografía que transmita alegría, la cual combinada con el estilo Motown hace que la gente quiera bailar y sentir la simplicidad de la felicidad. (https://jolintsai.lnk.to/OHLALALA)
1 note
·
View note
Text
TV: The Little Prince(ss) (2021)





Gabriel (Kalo Moss) tiene siete años, ama el ballet y el color rosa; Rob (Ching Yin Ryan Hu) es un apasionado del deporte. Ambos provienen de familias chinas afincadas en Estados Unidos, pero no es un dato relevante. Después de ser herido accidentalmente en un partido de básquet, Gabriel cubre la herida de Rob con una bandita rosada y con corazones, lo cual llama la atención de Chen (Evan Lai), padre de éste último. Sin embargo, cuando éste se interioriza en el mundo del nuevo amigo de su hijo, optará por ponerse firme y oponerse a la compañía de su retoño con ese extraño y afeminado niño.
"Launchpad" es una serie de cortometrajes producida y emitida por Disney+ con la intención de narrar pequeñas historias que se internan en la variedad sociocultural estadounidense. En este caso nos topamos con una entrega escrita y dirigida por Moxie Peng, que integra la docena ya presentada en el ciclo entre 2021 y 2022. El cortometraje, conocido en Latinoamérica como "El princesito", ofrece 18 minutos de una historia sensible y conmovedora.
youtube
#tv#ThePrince(ss)#2021#EstadosUnidos#KaloMoss#ChingYinRyanHu#EvanLai#Launchpad#Disney+#MoxiePeng#ElPrincesito
0 notes
Text
El arte como revolución
"El mural "Slave Labor" se hizo viral durante los Juegos Olímpicos del 2012, pero ¿Qué nos dice sobre la explotación laboral?
Uno de los destacados artistas callejeros, Banksy, ha dejado su huella una vez más en las calles de Londres con "Slave Labor". Esta icónica obra de arte ha sido el centro de atención durante años, generando debates sobre la explotación laboral y el poder del arte callejero.
Esta obra representa la explotación laboral y como se puede decir que minimiza el creador como una maquina mas que como un ser humano, destacando los colores solo de los artículos de creación, las banderas de Inglaterra, fue una protesta silenciosa contra el uso de talleres clandestinos para fabricar recuerdos del Jubileo de Diamante y de los Juegos Olímpicos de Londres en 2012. En medio del fervor de los juegos, "Slave Labor" irrumpió en el escenario público, cuestionando el brillo y el glamour de estos eventos y recordándonos la explotación que a menudo se esconde detrás de ellos.
Esto nos habla mucho de como priorizamos algo estético y simple como decoración de una celebración a los temas mas profundos de por medio, el hecho de mirar mas allá de las cosas y ver el fin con el cual están siendo creadas ¿Será necesario?
Me parece algo en el cual se debe profundamente empatizar y educar, siento que en el mundo de hoy con las tecnologías tan avanzas se puede crear productos de manera eficiente. Algo que me parece digno de traer a la mesa es la obra de arte de dos exponente chinos del 2019, el cual destaca una maquina robot limpiado lo que es un liquido rojo (asemejando sangre, hecho especialmente para que el ser humano empatizara)
Sun Yuan y Peng Yu han programado el robot en "No lo puedo evitar" a mantener el líquido espeso y de color rojo intenso dentro de un área predeterminada.
Esta obra de arte causo revolución y revuelo, como era posible, decía la gente, tener a la maquina en este estado, en una limpieza infinita, sin descanso, sin nada, y realmente no hace pensar, ¿Como le podemos tener mas empatía a una maquina que a un ser humano? Arte. El simple hecho es que el arte esta para observarlo, analizarlo, criticarlo, empatizar. La vida real no, nadie tiene ese coraje de ir y decir las cosas como son de dejar los gustos (las compras en fast fashion, productos accesibles, etc) para dar en esa empatía interna hacia la otra persona.
0 notes