#Panorama Nederland

[vintageeurope]

The Hague, Netherlands 1895

[basicallyanotherwitchesthing]

Panorama, magazine, n. 19, De Spaarnestad, May 1975

[pedaalridder]

Na enige twijfel is de verleiding dan toch te groot, ik zit bij het ontbijt aan de nasi goreng! Het lijkt wel of de (zoete) broodjes alleen voor de buitenlanders bestemd zijn, want de Indonesiërs zelf eten 's-morgens al, na hartelust warm.

Dan is het tijd om Youssef te ontmoeten, onze Nederlandstalige Indonesische gids voor de komende weken. Hij rijdt ons eerst door Menteng, de laatste wijk die door Nederlanders gebouwd is. Mooie Art-deco huizen zijn er te ontwaren. Dichtbij is het Monumen Nasional, een verplicht uitje voor elk Indonesisch schoolkind. Binnen is een diorama waar de geschiedenis van Indonesië vertelt wordt. Normaal gesproken kun je met de lift in de toren naar boven om er een geweldig panorama te zien, maar dat kan helaas nu niet vanwege een oefening van het defilé, dat zaterdag gehouden wordt in verband met de dag van het leger. Dan maar genieten van de mooie marsmuziek die rondom het gebouw schalt waar de militairen marcheren.

Youssef chauffeurt ons vervolgens naar het oude Batavia, waar nog gebouwen staan uit de koloniale tijd met Nederlandse opschriften. En zo lopend tussen de panden door blijk ik ook een bezienswaardigheid! Een Indonesisch echtpaar neemt twee foto's van mij. Eén waar ik samen met de man op sta, en één waarbij ik met de vrouw sta. Daarna is het tijd om in dertiger jaren stijl in Café Batavia te genieten van Indonesische kopi (= koffie) en chocoladetaartjes.

Na een rondtour op een klein bootje door de haven, daar waar de genocidepleger Jan Pieterszoon Coen in 1596 aan wal kwam en het geroof van de Verenigde Oostindische Compagnie begon.

Terug naar het hotel tijdens het spitsuur is een ware belevenis in deze kolkende 20 miljoen inwoners tellende stad. Per scooter ben je nog het snelst, de berijders daarvan, ware acrobaten, benutten dan ook elk gaatje om verder te komen, diegenen die groene hesjes dragen doen tevens dienst als taxichauffeur op dit voertuig.

Wat je ook kunt doen is om aan passanten een paar Rupiah's geven, zij zorgen er dan wel voor dat de weg even vrij komt. Het geeft aan dat de Indonesiërs heel creatief zijn, want als het verkeer dan weer eens stil valt, kun je ook nootjes verkopen of andere culinariteiten.

[johnooms]

Wat gebeurde er op 10 juli? 1915 - HENDRIK WILLEM MESDAG (84) OVERLEDEN Hij was een Nederlands kunstschilder, aquarellist, etser en lithograaf. Mesdag was de meester-marineschilder van de Scheveningse bomschuiten. Hij behoorde tot de Haagse School. Zijn bekendste werk is het Panorama Mesdag van Scheveningen, tentoongesteld aan de Zeestraat in Den Haag. Hij was ook een befaamd kunstverzamelaar met een eigen museum, het Museum H.W. Mesdag, thans bekend onder de naam De Mesdag Collectie, aan de Haagse Laan van Meerdervoort... Klik op de link hieronder voor Nieuws van Vroeger: http://johnooms.nl/2024/07/10/10-juli/

[indegazettevanindegazettepuntbe]

Nieuw te bezichtigen panorama voor Hedwigepolder in Zeeland (Nederland): een toren die kijkt en leidt https://www.westnieuws.be/nieuw-te-bezichtigen-panorama-voor-hedwigepolder-in-zeeland-nederland-een-toren-die-kijkt-en-leidt/?utm_source=dlvr.it&utm_medium=tumblr

[joostjongepier]

Wat?   Portret van Samuel van Houten (ongedateerd) door Barbara Elisabeth van Houten, Portret van de jonge Isaac (ca. 1872) door Jozef Israëls, Ezeltje rijden op het Scheveningse strand (ca. 1900) door Isaac Israëls, Portret van Evertje Akkeringa met rammelaar, half jaar oud (1921) door Johannes Evert Akkeringa, Kinderkopje / Portret van Henriëtte (1872) door Jacob Maris, Liesje schildert (1906) door Floris Arntzenius, Elisabeth Mauve, dochtertje van de kunstenaar (ongedateerd) door Anton Mauve, Het lucifermeisje (1890) door Floris Arntzenius, Jonge herder met koeien (ongedateerd) door Anton Mauve, Op de boot (ongedateerd) door Willem Bastiaan Tholen, Schaftuurtje (1885) door Wally Moes en De voddenraper (ongedateerd) door Wally Moes

Waar?   Tentoonstelling Kinderen van de Haagse School in Panorama Mesdag, Den Haag

Wanneer?   14 februari 2024

In 2024 is het anderhalve eeuw geleden dat de Wet Houdende Maatregelen tot het Tegengaan van Overmatigen Arbeid en Verwaarlozing van Kinderen, beter bekend als het Kinderwetje van Van Houten werd aangenomen. Initiatiefnemer Samuel van Houten wilde een totaalverbod op kinderarbeid, maar de Tweede Kamer zwakte dat af. Weliswaar was het verboden om kinderen jonger dan twaalf jaar te laten werken, maar dat gold alleen voor tewerkstelling in fabrieken en voor nachtarbeid. Toch vormde de wet een kantelpunt in de sociale geschiedenis van Nederland.

Voor museum Panorama Mesdag vormt het lustrum van het Kinderwetje aanleiding om te kijken hoe het leven van kinderen er in de periode rond 1874 uitzag. Dat gebeurt door de ogen van Haagse School-schilders, die regelmatig kinderen opvoerden in hun schilderijen. Overigens was Sientje Mesdag-Van Houten, echtgenote van Hendrik Willem Mesdag en een van de kunstenaars die mee schilderden aan het beroemde panorama, de zus van Samuel van Houten.

Kunstenaars schilderden regelmatig hun eigen kinderen. Zo portretteerde Jozef Israëls zijn zeven jaar oude zoon Isaac. Het portret is geschilderd in weinig kleurnuances. Het lijkt of de jongen opdoemt uit de achtergrond. Dat is heel anders dan het werk van de, later ook schilder geworden, Isaac. Dat is juist kleurrijk en licht. Van hem hangt op deze tentoonstelling het werk Ezeltje rijden op het Scheveningse strand.

Johan Evert Akkeringa schilderde zijn zoon Evertje toen die een half jaar oud was. In zijn hand houdt het jongetje een kostbare zilveren rammelaar. Jacob Maris maakte een portret van zijn oudste dochter Henriëtte (3 jaar) met een parelsnoer om haar nek. Liesje Arntzenius was vier jaar oud toen haar vader Floris haar schilderde, met verf kliederend in zijn atelier. Liesje zou later zelf ook kunstenaar worden en vooral portretten en bloemstillevens schilderen. Anton Mauve legde zijn dochtertje Lize vast terwijl ze in de tuin een bloemetje bestudeert. Allemaal liefdevol vastgelegde kinderen, die zo te zien prettig en niet van luxe verstoken leefden.

Hoe anders is dat bij andere kinderen op deze tentoonstelling! Het meest schokkende werk is waarschijnlijk Foris Arntzenius’ Het lucifermeisje. Terwijl ze zich staande houdt met een paar krukken, probeert het meisje door het verkopen van lucifers wat geld te verdienen. Het verbeten gezicht van het meisje is uiterst veelzeggend.

Het weiden van vee werd vaak aan kinderen overgelaten. Mauve schilderde zo’n jonge koeherder. Het joch kan amper over de schoft van het dier heen kijken.

Willem Bastiaan Tholen werkte vaak in de veengebieden rond de Zuiderzee. Waarschijnlijk schilderde hij daar een jongen die zich vasthoudt aan de mast van een kleine schuit, mogelijk een punter waarop riet werd vervoerd. Het zeil wordt summier aangeduid en de achtergrond is leeg. Hierdoor richt alle aandacht zich op de boerenjongen.

Wally Moes is een mij tot nu toe onbekende schilderes. Zij schilderde Schaftuurtje, dat twee jonge mandenvlechters laat zien tijdens hun middagpauze. Hun verstelde kleren en vuile voeten krijgen van de kunstenares alle aandacht. Een merkwaardig detail vormt de sinaasappelschil die op de grond ligt. Een dergelijke luxe vrucht zal zeker geen deel hebben uitgemaakt van de lunch van deze jongens. Eveneens van de hand van Wally Moes is een fraaie ets van een voddenraper. Hij verzamelt oud textiel dat verwerkt zal worden tot papier of poetskatoen. Het vuil druipt van zijn hark.

Wat was de bedoeling van de kunstenaars die dit soort scènes vastlegden? Waarschijnlijk niet, zoals je zou denken, een aanklacht tegen sociale misstanden. Nee, dit soort armoedige taferelen werd ‘mooi’ gevonden. Bovendien verkochten zulke scènes goed en waren dus ook commercieel interessant. Frederik van Eeden schreef in 1888 over de vele schilders in Laren: “Hun schoonheidsgevoel werd het meest bevredigd door de armoedigste huisjes, de meest armelijk gekleede lieden. Ze vonden dat mooi en wezen het elkaar. De Laarder boeren hebben daardoor een eigenaardig beeld van schilders-mooi gekregen. ‘Mooi’- zeggen ze, ‘mooi – dat is vuil.’ En als de schilders komen weten ze het al en zoeken hun vuilste plunje uit.”

[baligidsnederlands]

GOEDKOOP Quad Rijden Bali

Quad Rijden Bali | BOEKEN! WA +62 812-3963-0899, Quad Huren Bali, Buggy Huren Bali, Quad Rental Bali, ATV Rental Bali, Quad Bike Rental Bali, Quad Hire Bali.

Bali Gids Nederlands PUTU DJORDY biedt u een geweldige gelegenheid quad rijden Bali om de schoonheid van de Bali-natuur en de landelijke gebieden te verkennen en dichterbij te komen. Laten we ons vermaken op ATV-rit en gun jezelf de tijd om terug te keren naar de natuur.

Onze tocht is absoluut geweldig en niet monotoon (rijstvelden, plantage, bamboebos, jungle, rivier, dorpen en schilderachtig panorama). Wil je echt teruggaan naar de natuur terwijl je je adrenaline in de watten legt op QUAD BIKE? Dus, laat ons meedoen om onvergetelijke herinneringen en ervaringen te creëren

Tijdens de tocht heeft u de kans om over de manier van leven van de lokale bevolking te leren. Het maakt niet uit als u nog geen ervaring heeft met het rijden op een quad, de quads zijn gebruiksvriendelijk. Van tevoren krijgt u uitgebreide instructies en voor de tour begint mag u eerst oefenen.

Highlights

Geniet van een avontuurlijke ATV-rit door prachtige landschappen

Ontdek de natuur van Bali via de langste ATV Quad-fietsroute

Daag jezelf uit door hellingen, steile hellingen en hobbelig terrein te doorkruisen

Meer informatie over de prijzen van quad rijden Bali kunt u op de pagina Quad Rijden Bali prijzen bekijken.

[peterpijls1965]

De oudste boom van Nederland

Koos van Zomeren was de eerste journalist die toegaf dat een interview of een citaat eigenlijk nooit klopt. Ik weet niet meer waar ik het las, of wanneer, maar misschien weet ik wat Van Zomeren bedoelde.

Wie een uitspraak van iemand letterlijk of uit een context getrokken publiceert of uitzendt, mist een boel, en slaat nog veel meer over. Namelijk lichaamstaal en mimiek. Iedere journalist weet dat non-verbale communicatie meer mededeelt dan het gesproken woord. Weinigen geven het toe, nog minder mediamensen handelen ernaar.

Niet alleen daarom is Koos van Zomeren een dapper man. Hij schreef voor Nieuwe Revu toen dat nog een ultralinks kwaliteitsblad was, voor het verwerd tot een vulgair kappersvod, tegenwoordig een zieltogende bijlage van de Panorama.

Koos van Zomeren was activistisch lid van de Socialistiese Partij toen ze daar nog dachten dat Mao een toffe peer was en geen massamoordenaar die kleine meisjes pakte, iedere dag een ander.

Hij schreef over zijn Nijmeegse jaren voor de SP, en over zijn polderwanddelingen met hond Rekel, zonder gemaakte wroeging. Het staat te lezen in Een Jaar In Scherven. Ook een mild-corrupte CDA´er die het licht ziet, zal nooit in staat zijn zichzelf dermate onthecht en zonder zinloos zondebesef op de pijnbank te leggen.

Behalve blijkbaar onderschatte thrillers publiceerde Van Zomeren veel over de natuur. Meer recent een serie voor NRC over het leven van bekende en onbekende bomen in Nederland.

Overigens was Van Zomeren de laatste die van zichzelf beweerde dat hij veel verstand had van oude bomen, of andere planten en beesten. Hij heeft, zei hij ooit, vooral veel verstand van mensen die veel verstand hebben van de natuur.

Foto: Werry Crone, Trouw.

[erikvanmerrienboer]

Brabant ontmoet Panorama Nederland

Panorama Nederland, van het college van Rijksadviseurs, is alleen nog deze week, tot en met vrijdag 8 februari, te gast in het Provinciehuis in 's-Hertogenbosch. Kom kijken! Of kom a.s. woensdagavond 6 februari naar de ontmoeting met de drie Rijksadviseurs bij het Panorama. Meer informatie 

[jurjenkvanderhoek]

HET MAGISCH REALISTISCHE LANDSCHAP VAN SASKIA BOELSUMS

Ons Nederland heeft geen theatraal panorama, noch een dramatisch vergezicht of spectaculair blikveld. “Het is een verlegen bruid: het landschap geeft zichzelf niet gemakkelijk prijs”, schrijft journalist Tracy Metz in haar voorwoord op het fotoboek ‘Landscape photography’ van Saskia Boelsums. Anders dan haar land, het land waar ze is geboren en getogen: Amerika. In Nederland geen Grand Canyon of Yosemite National Park, de plekken die van zichzelf al meer dan fotogeniek zijn. Het verschil karakteriseert volgens haar de beide gebieden: “Eigenlijk zijn de landschappen boeiende metaforen voor de samenlevingen in deze twee landen; de Nederlanders afstandelijk en koel, de Amerikanen uitbundig en verhit. In Nederland moet je het landschap veroveren om het je toe te eigenen, in Amerika ben je degene die onder de indruk is, van je stuk gebracht.”

Het fijnzinnige landschap van de lage landen weet fotograaf Saskia Boelsums om te buigen tot een groots gebeuren. Ze brengt er een dramatische sfeer in door de platen te bewerken in de computer. Maar voordat het zover is gaat ze het landschap in om te kijken, te zien waar de beste standplaats en de juiste plek is om de omgeving te vatten. Het kan uren en soms zelfs dagen duren voordat het gebied en de omgeving, land en wolken, licht en schaduw, de gepaste stemming heeft en geschikte uitstraling geeft. Want de foto is het uitgangspunt, deze dient in eerste instantie het zuivere gevoel te verbeelden. Is deze goed maar verdient het nog enige aanpassing om een groteske aanblik te krijgen, dan gaat Boelsums ermee aan de slag. Ze verft als het ware met de software, de muis is haar penseel en het toetsenbord het palet, de foto is haar schilderij.

Zo komt ze bij wijze van spreken terug bij haar begin als kunstschilder. Hoewel ze in haar academische opleiding de richting ruimtelijk ontwerp koos, gecombineerd met grafische technieken, lag haar voorkeur niet op dat vlak. Met haar echtgenoot maakte ze ruimtelijke installaties waarbij beeld en woord samen komen. Haar man is schrijver. Het project heeft succes en wordt op diverse locaties opgebouwd. Een stellage met daarop een oude computer waarop woorden verschijnen en verdwijnen alsof ze live worden ingevoerd. De tekst krijgt een print op papier en wordt vervolgens versnipperd. Het is een oneindig proces. Maar wanneer het paar naar Drenthe verhuist zijn ze overweldigd door de kalmte en gemoedelijkheid van die provincie. Daar kunnen ze weer opladen omdat het westen en het ruimtelijk succes hen heeft leeg getrokken.

In het Drentse landschap gaat Saskia Boelsums schilderen. Dat begint met stillevens, nadat ze in een supermarkt een granaatappel koopt en ze haar verwondering over de schoonheid van deze vrucht wil delen. Maar eigenlijk wil ze een nieuw medium leren kennen, dat is de fotografie. Met het componeren van stillevens speelt ze met het licht. Iedere dag zet ze een foto op internet, om de wereld deelgenoot te maken van haar leerproces. Het maakt haar kwetsbaar, want naast likes komt er ook kritiek. Na deze stillevens volgt een periode van portretfotografie met haar man als welwillend model. Ze zet hem op een paard in het landschap en ontdekt dat fotograferen in de buitenlucht haar bijzonder trekt.

Op het eiland Texel doorziet ze de branding, bekijkt de duinen en snuift de zilte zee. “Schuimende golven, zand dat drijft op de wind, zonlicht spiegelt op het water, het was een fantastische ervaring”, vertelt Saskia in een in het boek afgedrukt gesprek. “Op zondagmorgen plaatste ik mijn eerste duinfoto op Instagram. ’s Avonds controleerde ik mijn account en tot mijn verbazing kwam ik erachter wat 2K betekent.” Ze heeft succes en krijgt op haar werk veel respons. Door de social media breidde haar netwerk zich als een olievlek uit. Door haar contacten krijgt ze aanbiedingen om wereldwijd te exposeren. Het Nederlandse landschap gaat de wereld over! Zo is Saskia Boelsums een ambassadeur van de lage horizon en de hoge luchten, het wonderlijk ingetogen landschap dat klassieke schilders, de oude meesters, al eeuwenlang weten te waarderen.

Saskia Boelsums wordt in haar stijl en aanpak van haar onderwerp ook wel vergeleken met Jacob van Ruisdael, Willem Maris en Paulus Potter. Het is haar omgeving, zegt ze, haar natuur en ze legt haar ervaring ervan vast. “Natuurlijk, ik wordt er door geïnspireerd want het is een deel van mijn geschiedenis. Maar een Ruisdael lucht is niet alleen van mij maar van iedereen.”

Boelsums verzamelt in de natuur de omgeving die ze wil vastleggen, dus schiet ze meerdere platen van het moment en de plek. Thuis bewerkt ze de afbeeldingen, zo werkt ze van buiten naar binnen. Van het zwerven door uitgestrekte landschappen in weer en wind, bij zon en regen, naar de betrekkelijke rust van het werken aan het computerscherm achter een verduisteringsgordijn. De bleke platen krijgen kleur doordat ze speelt met het contrast, de scherpte, het vervagen, het licht en de schaduw. Hoewel fotografie een vluchtig medium is omdat je tegenwoordig meteen digitaal kunt zien wat het resultaat is, lijkt het werkproces van Boelsums meer op het traditionele rijpingsproces bij het maken van een schilderij. Haar foto’s kunnen meteen goed zijn in het overbrengen van het gevoel dat ze had op die plek in dat moment. Maar meestal hebben ze nog bewerking en aanpassing nodig om de sfeer en de dramatiek erin te leggen die zij daar voor zich zag en toen doorvoelde.

De foto’s van Saskia Boelsums hebben een on-Nederlandse sfeer, eigenlijk een stemming die niet van deze wereld is. Het is een gemaakte omgeving, een kunstlandschap. Een magisch realisme. Het bestaat in realiteit, maar is op werkelijkheid aangepast. Het is niet zo te zien, of de zon moet net goed staan en de wolken juist precies hangen om een Boelsums landschap te kunnen zijn. En staan de elementen goed om er een beeld van te maken, dan nog kunnen ze worden bewerkt om de juiste snaar te raken. Ze werkt in omgekeerde richting, van het idee naar het beeld. Hoewel het beeld in het landschap voor haar voeten ligt. Maar bij het kijken bedenkt ze hoe ze het wil zien. Bij dat idee zoekt ze de meest geschikte locaties en weersomstandigheden om die atmosfeer die ze in gedachten heeft te pakken. Ze heeft een sterk handschrift, een duidelijke eigenheid. Het is monumentaal en schilderachtig. Ze wil de essentie van haar ervaring in het landschap laten zien, zo zodat de sfeer en atmosfeer van de omgeving kan worden gevoeld in en door de foto.

En in die missie is ze meer dan geslaagd. Bladerend door het boek maken de verschillende platen dat meer dan duidelijk. Het zijn oer-Hollandse afbeeldingen met koeien en schapen, die kenmerkende hoge luchten en speelse wolken. Maar toch is de ambiance onnatuurlijk, ligt de dramatische sfeer er soms wat al te dik bovenop. Dan toch blijven het mooie platen om naar te kijken. Niet altijd hoeft de plek realistisch te zijn, kan een situatie ondanks de werkelijkheid abstract zijn. Vooral wanneer er minder te zien is en het meer op gevoel aankomt, de sfeer als Drenthe kalm en gemoedelijk is, kan ik opgaan en wegdromen in de afbeelding. Dan is er geen plaatsbepaling, geen lokalisering, weet ik de vindplaats niet en heb ik geen weet van de ligging. Dan kan ik onbezorgd opgaan in mijn eigen gevoel. Het zijn prachtige platen van alleen omgeving en natuur, met wel dieren maar nauwelijks mensen. De stapeling van bloemen en planten doet denken aan de gemanipuleerde fotografie van Ruud van Empel, maar verder gaat een vergelijking mank. Saskia Boelsums zet een duidelijk eigen stempel op de zichtbare omgeving. Zo’n beeldmerk dat duidelijk herkenbaar is. Iedereen kan fotograferen, maar om het landschap zo vast te leggen en weer te geven als Boelsums dat doet is van een andere orde. Ik moet er maar stil van genieten. Mijn ogen de kost geven bij wat Saskia voor mij zag.

Landscape Photography, Saskia Boelsums. Uitgeverij Terra, 2e druk 2019. 5e druk 2022.

https://www.terralannoo.nl/nl/saskia-boelsums

[nunoxaviermoreira]

Schin op Geul - Kerkplein by Frans Berkelaar Schin op Geul - Kerkplein https://flic.kr/p/2gDtzRQ

[vintageeurope]

Rotterdam, Netherlands 1890s

[euroadventure]

Romo, Denemarken, 14 t/m 17 juni 2021

Na mijn weekje Nederland ben ik blij dat ik weer op pad kan! Hoe gezellig het ook was, ik wil graag op reis en nieuwe plekken ontdekken en avonturen beleven. Na positief nieuws dat mijn antigeen test negatief was, kan ik op pad naar Denemarken. Een lange autorit, maar bij aankomst op het waddeneiland Romo, ben ik blij verrast. Wat is het hier mooi! Overigens geen controle bij de grens... maar goed...I am in!

De camping ligt pal aan het strand waar iedereen met de auto of fiets op kan rijden. Echt grappig, dat moet ik natuurlijk ook even doen haha. Het is wel wat fris, 18 graden en het waait goed, maar de zon komt ‘s avonds nog schitterend door en geeft een prachtige zonsondergang op het strand.

De volgende dagen is het heerlijk weer, een zonnetje en af en toe een windje, maar prima om te wandelen en te fietsen. Het eiland is niet echt groot ongeveer 20-30km bij 8km denk ik, maar toch hebben ze er een panorama fietsroute aangelegd van 31 km. Alhoewel ik slechts delen hiervan zie, ze veelal over onverharde paden lopen (lees: niet geheel geschikt voor mijn e-bike), ik nog vast kom te zitten in de modder en zand, is het wel super mooi hier! 

Gewandeld heb ik in in de verschillende bossen die hier ooit zijn aangelegd. Ook erg mooi. Laatste dagje nog een beetje gezond voor mijn tent en nog met diverse Duitse mensen een praatje gemaakt. Morgen ga ik een mooie roadtrip maken langs de westkust richting Noord-Jutland. Heb er veel zin in en het wordt stralend weer :)!

[lifethroughmy-lens]

Middelburg, zaterdag 3 juni 2017

[filmflits]

Nieuwe Film Merchandise op https://filmflits.nl/peter-pan-clementoni-panorama-puzzel-1000-stukjes/

Peter Pan Clementoni Panorama Puzzel 1000 Stukjes

EAN: 8005125394487

INFO: 10 – 12 jaar

Productspecificaties

Aanbevolen leeftijd: 10 – 12 jaar

Overige producteigenschappen

Materiaal: Karton

Keurmerk: CE

Overige kenmerken

Aantal meegeleverde accu’s/batterijen: Geen

Dier: Geen dier

Doelgroep: Kinderen

Geslacht: Jongens en meisjes

MPN (Manufacturer Part Number): 39448

Personage: Peter Pan

Puzzelthema: Walt Disney

Taal handleiding: Nederlands

Type puzzel: Legpuzzel

[rijksmuseum-art]

Vista of the Floodplain of a River (Panorama in Guelders) by Jan van Goyen, 1644, Museum of the Netherlands

Van Goyen gebruikte voor zijn landschappen sobere kleuren: grijs, groen, geel en bruin. Met deze beperkte middelen wist hij optimaal ruimte en atmosfeer te suggereren. Tijdens zijn tochten langs de grote rivieren in Nederland tekende hij schetsboeken vol. Mede door zijn enorme productie van ongeveer twaalfhonderd schilderijen – en nog meer tekeningen – was Van Goyen een van de belangrijkste landschapsschilders van de Gouden Eeuw.