#de spaarnestad

[basicallyanotherwitchesthing]

Panorama, magazine, n. 19, De Spaarnestad, May 1975

[rotterdamvanalles]

De opening van de wielerbaan aan de Kralingseweg, juli 1923.

Uit Het Vaderland van 17 maart 1923:

Eindelijk zal dan ook Rotterdam weer een wielerbaan krijgen, nadat ze het er ongeveer 15 jaar lang zonder gedaan heeft. En wie weet vandaag op den dag nog, dat er destijds een miniatuurbaantje op Essenburg stond, waarop het rijden inderdaad levensgevaarlijk was? Maar nu krijgt Rotterdam een moderne wielerbaan; de bekende vereeniging de pedaalridders heeft er den eersten stoot toe gegeven. De ardhitecten J. de Ruyter en A. de Graaf hebben reeds lang met het plan rondgeloopen om een wielerbaan in Rotterdam te bouwen, doch zij waren er tot dusver nimmer in geslaagd hun plannen een meer vasteren vorm te geven. Nu dezer dagen de N. V. het Rotterdamsch Sportpark is gesticht, wordt hun de gelegenheid gegeven hun plannen te verwezenlijken. Zij hebben verschillende buitenlandse banen bezocht, goed gelet op de fouten, welke de meeste aankleven, zoodat men mag veronderstellen, dat zij een baan zullen bouwen, die aan de hoogste eischen beantwoordt.

Gistermiddag heeft de heer de Graaf aan de band van verschillende tekenlngen ons het een en ander over de toekomstige baan verteld. De gebroeders van der Wiel hopen het klaar te spelen de baan in drie maanden tijd te bouwen, zoodat 1 juli de openingswedstrijden zouden kunnen plaatsvinden. De baan, die geheel uit hout wordt opgetrokken, zal komen te liggen op een stuk grond aan de Kralingsche Weg In de onmiddellijke nabijheid van de Ceintuurbaan.

De baan zelf krijgt een lengte van 250 Meter, terwijl de breedte in de rechte einden 6, bij den finish en in de bochten 7 Meter zal bedragen. Daar de houten latten in de lengte gelegd worden, zal men een baan krijgen die buitengewoon snel is.

Er komt een tribune, waaronder de boxen voor de rennen- zullen worden Ingericht, die een lengte heeft van 45 Meter en aan 500 bezoekers plaats zal kunnen bieden.

De foto is van Spaarnestad (Foto in; Het Leven 1923 nr. 32 pagina 1023. Foto; Strauss.) en bevindt zich in het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt via delpher.nl uit Het Vaderland van 17 maart 1923.

[havenpoort]

De familie Zocher: parken en tuinen

Wat hebben de Haarlemmerhout, de vuurtoren van Egmond aan Zee, het Amsterdamse Vondelpark en de tuinen van Paleis Soestdijk gemeen? Ze werden ontworpen door de beroemde Haarlemse familie Zocher.

Drie Zochers domineerden een kleine eeuw lang de Nederlandse park- en landschapsarchitectuur. Hun uitvalsbasis was de bomen- en vaste plantenkwekerij Rozenhagen, kort na 1800 gesticht door Jan David senior aan het tegenwoordige Frans Halsplein in de Spaarnestad.

Hun klantenkring bestond uit gemeentebesturen, kooplieden, bankiers en ondernemers, tot en met adellijke families en leden van het Koninklijk Huis. Al in 1807 werd Jan David senior door koning Lodewijk Napoleon Bonaparte als architect aangesteld bij de herinrichting van de tuinen van het Haagse Paleis Huis ten Bosch.

Een serie andere grote en kleine tuin- en parkontwerpen volgde. Maar als Multi talenten draaiden de Zochers ook hun hand niet om voor het ontwerp van een villa of openbaar gebouw en parkornamenten als een châlet of rustieke koestal.

De ontwerpen van de Zochers, Jan David (1762-1817), zoon Jan David junior (1791-1870) en kleinzoon Louis Paul (1820-1915) zijn op allerlei plekken in Noord-Holland en elders in Nederland terug te vinden. Maar nergens zijn hun sporen zo tastbaar aanwezig als in en rond hun woonplaats Haarlem.

‘Kaart van het Haarlemmerhout, naar den laatsten aanleg van den architect J.D. Zocher’. Inzet: afbeeldingen van vier Haarlemse landschapscreaties van de Zochers: De Koekamp, het park van Paviljoen Welgelegen, het Heeren Logement en de Hertenkamp. F.J. Nautz, 1837. Beeld: Noord-Hollands Archief.

Van vader op zoon…

Vader Johan ‘Jan’ David Zocher sr. kwam uit het Saksische Thurgau en was hovenier. In 1780 kwam hij met zijn ouders naar Nederland waar hij in dienst trad bij de eveneens uit Duitsland afkomstige Johann Georg Michael die in Nederland werkte als ‘boschgardenier’ en vanaf 1791 een eigen kwekerij bezat op Roosenstein bij Velsen. De oude Zocher sr. trouwde in 1788 met de dochter van Michael: Maria Christina. Ze kregen twee zoons: Jan David jr. in 1791 en Karel George in 1796. In 1789 schreef pa Zocher zich in bij het Sint-Lucasgilde in Haarlem, als enige architect. Vanaf dat moment werkte hij zelfstandig en werd hij steeds succesvoller. Eén van zijn eerste werken was het openbare park Het Valkhof in Nijmegen.

Een familie van rozenkwekers

230 Jaar geleden zag Zocher jr. het levenslicht in Haarlem. Waarschijnlijk ergens net ten noorden van de bolwerken in de buurt van de Kloppersingel waar zijn vader, Jan David Zocher, een bedrijf met grote kwekerijen had. Vader Jan David senior was tuinarchitect en bezat een grote boom- en vaste plantenkwekerij in de huidige Patrimoniumbuurt waar de naam Rozenhagenstraat ons herinnert aan de bedrijvigheid die er vroeger was. Men stelt zelfs dat zoonlief jr. op latere leeftijd zijn eigen rozenkwekerijen bezat in Haarlem-West, in het buurtje dat we nu kennen als de Rosehaghebuurt net ten zuiden van de Zijlweg. Zelfs van het huidige Rozenprieel wordt beweerd dat het haar naam ontleent aan de kwekerij-activiteiten van de Zocher familie. Iets met het kweken van rozen dus. Dat zat duidelijk in het bloed van de Zochers. 

Jan David Zocher jr.(Haarlem, 12 februari 1791 – aldaar, 8 juli 1870) was een architect , stedenbouwkundige en landschapsarchitect. Hij introduceerde, tegelijk met Lucas Pieter Roodbaard in Noord-Nederland, de landschapstuin in Nederland en ontwierp  verschillende  neoclassicistische gebouwen.

Zijn vader, broer Karel Georg Zocher (1796-1863) en zoon Louis Paul Zocher (1820-1915) waren ook tuinarchitect.

25-01-2024

[levisgeekstuff]

De Conan 'Peptoe' bijlagen

In 1974 kreeg het weekblad Pep nieuwe bazen. Het blad werd eerder uitgegeven door De Geïllustreerde Pers, maar die waren intussen opgegaan in een fusie met Spaarnestad onder de nieuwe naam Oberon. Nieuwe bazen, nieuwe wetten. Zo was één van de ingrepen in Pep af en toe uitneembare strips te stoppen: de zogenaamde Peptoe bijlagen. Eén van de helden die deze eer te beurt viel was Conan. (Er zijn trouwens ook Peptoe bijlagen met The Spirit van Will Eisner!)

De Conan bijlagen verschenen in Peptoe 3, 7, 11, 15, 19, 22, 26, 33, 41 uit Pep 1974 24, 28, 32, 36, 40, 43, 47 en 1975 2 en 10.

Het materiaal uit die bijlagen kwam uit de eerste 7 Amerikaanse nummers van Conan The Barbarian van Marvel. Die comics zouden later ook nog eens gebruikt worden in de pocketreeks van Conan én in de 'gewone' comicreeks van Conan, in 1981 ook verschenen bij Oberon.

[haarlemupdates]

Spaarnestad Concert Haarlem

[potolawas]

Balinees meisje, dochter van een priester op Bali, met de filmcamera van een Amerikaanse toerist. Indonesië, circa 1935.

=====

Gadis Bali, putri seorang pendeta di Bali, dengan kamera film seorang turis Amerika. Indonesia, sekitar 1935.

•

📸: Spaarnestad Photo

•

#potolawas #potolawasbali #bali #baliisland #baliindonesia

[pasparal]

Kinderzitje met peuter voorop de fiets Amsterdam, 1925 Photographer: unknown Source: [SFA001021602], Spaarnestad Photo

[the-new-royalty-world-me]

Recensie : Het prinselijk huwelijksfeest

Recensie : Het prinselijk huwelijksfeest

Gedenknummer, uitgegeven door de n.v. Drukkerij de Spaarnestad, Haarlem. Het is een gedenknummer tgv het huwelijk van prinses Juliana en prins Bernhard 7 jan.1937. Het gedenknummer is iets beschadigd aan de rug en vochtvlekken op de cover. Een gedenkboek in groot formaat uitgegeven ter gelegenheid van het huwelijk van Prinses Juliana en Prins Bernhard op 7 januari 1937.Het boek begint met zoals…

[brimstonepicture]

Kroonprinses Juliana, helemaal rechts in haar schoolklas in haar 5e leerjaar, Nederland, circa 1920. Juffrouw is Mevrouw v.d. Reijden, overige klasgenoten zijn Elise Bentinck, Elisabeth van Hardenbroek en Miek de Jonge.

Spaarnestad Photo, SFA002007172

[equipedefranceinfo]

Rensenbrink, le football presque total

  Plus que n’importe quel autre footballeur, Robby Rensenbrink est bien placé pour savoir que la différence entre un grand joueur et une légende du foot tient à l’épaisseur d’un poteau.

  Pays-Bas et Argentine sont toujours à égalité (1-1) dans les dernières secondes du temps réglementaire de la finale de la Coupe du Monde 1978. Robby Rensenbrink est à la réception d’une ouverture de Johan Neeskens dans la surface argentine.

    photo cc Rob Mieremet / Anefo

  J’me voyais déjà

L’attaquant néerlandais se joue de Tarantini et mystifie Fillol d’un coup de patte subtil. Le ballon roule vers le but. Robby Rensenbrink est sur le point d’entrer dans la légende.

  Les Pays-Bas s’imposent 2-1 face à l’Argentine et sont sacrés champions du monde. Robby Rensenbrink termine meilleur buteur du tournoi (6 buts) et décroche aussi le titre de meilleur joueur.

  En fin d’année, il reçoit logiquement le Ballon d’Or loin devant Kevin Keegan et Hans Krankl. Il écoute à peine le courroux de Johan Cruyff, éjecté de son piédestal et balançant quelques piques amères aux rares qui s’efforcent de l’écouter encore…

  Mais, voilà, au Stade Monumental, le ballon heurte le poteau d’Ubaldo Fillol et la défense argentine dégage en catastrophe, tout heureuse d’arracher la prolongation. Durant celle-ci, l’Argentine inscrit deux buts et s’impose finalement 3-1.

  Robby Rensenbrink restera un très grand joueur, sans doute le meilleur de ce Mundial argentin, mais il ne fera jamais d’ombre à Johan Cruyff [1].

        Robby l’exception

Aux Pays-Bas, Robert Peters Rensenbrink est un joueur à part. Bien que natif d’Amsterdam, il n'a jamais joué à l’Ajax. Après avoir débuté à l’âge de dix-huit ans au DWS Amsterdam, il rejoint la Belgique dès 1969 en signant au Club Bruges. Deux ans plus tard, on le retrouve à Anderlecht où il fera l’essentiel de sa carrière.

  Rob Rensenbrink ressemblait à s’y méprendre à Johan Cruyff. Même gabarit, même allure, il avait le goût du dribble et de la passe juste, et inscrivait de nombreux buts. Pour égaler le capitaine orange, il ne lui manquait qu’un mental de gagneur et le goût du commandement.

  C’est pourquoi, dit-on, il avait choisi de faire carrière dans le championnat belge, moins exigeant a priori que son homologue batave.

  Chouchou de Constant Van Den Stock, le président d’Anderlecht, Rensenbrink y joua à son rythme, avec un peu de suffisance parfois. On dit qu’il choisissait ses matches, mais cela suffisait au bonheur des supporters bruxellois.

  Goleador en C2

Car Robby Rensenbrink est l’un des principaux acteurs de l’âge d’or européen du RSCA. En 1976, Anderlecht est le premier club belge à remporter un trophée européen, la Coupe des vainqueurs de coupes. Il dispute même trois finales consécutives pour en remporter deux.

  La première se dispute au Heysel, c’est-à-dire quasiment à domicile. Rensenbrink inscrit deux buts et Anderlecht s’impose 4-2 contre West Ham United.

  Deux ans plus tard c’est au Parc des Princes que Rensenbrink réalise un nouveau doublé, assommant l’Austria Vienne (4-0). Avec 25 buts, il demeure pour l’éternité le meilleur buteur de l’histoire de la C2.

  En équipe nationale, Rob Rensenbrink a mis du temps à trouver sa place – et pour cause, elle était occupée par Johan Cruyff. En outre, n’étant pas issu de l’Ajax ou Feyenoord, il ne maîtrisait pas l’exigence du football total autant que ses coéquipiers.

  Il est toutefois sélectionné pour la Coupe du Monde 1974 et régulièrement aligné par Rinus Michels. Même en finale, alors qu’il s’est blessé lors de la rencontre qualificative contre le Brésil. Mal remis, il devra sortir à la mi-temps.

    Rob Rensenbrink et Johnny Rep lors de la Coupe du monde 1974. Photo Spaarnestad

  Maître des penalties

Quatre ans plus tard, Cruyff ne dispute pas le tournoi argentin, lui laissant le champ libre. Il ne manque pas l’occasion de démontrer ses qualités, dans une sélection néerlandaise quelque peu en deçà de sa devancière, mais tout aussi capable d’atteindre la finale.

  Un autre point distingue Robbie Rensenbrink: il aimait tirer les penalties, une discipline que rejetait un grand nombre de compatriotes, notamment Johan Cruyff. Rensenbrink n’en a raté que deux au cours de sa carrière.

  Sur les pelouses d’Argentine, il a inscrit quatre de ses cinq réalisations dans cet exercice. Celui contre l’Écosse fut le millième but de l’histoire de la Coupe du monde.

  Le poteau d’Ubaldo Fillol a scellé le destin de Robbie Rensenbrink. Régulièrement élu meilleur joueur de l’histoire d’Anderlecht, et même meilleur étranger de l’histoire du championnat belge, il est décédé le 25 janvier 2020.

    [1]  Ironie de l'histoire: au lendemain de la mort de Cruyff, le Guardian publiera par erreur une photo de son compatriote.

  via https://ift.tt/2TYo4XU

[rotterdamvanalles]

Drukte op de Coolsingel aan het einde van de jaren dertig.

In 1596 kocht de stad de ambachtsheerlijkheid Cool, Blommersdijk en Beukelsdijk van Jonkheer Jacob van Almonde. Bij Koninklijk Besluit van 20 september 1809 werd het ambacht Beukelsdijk, Oost- en West-Blommersdijk, genaamd Cool, tot een zelfstandige gemeente verheven. In 1811 werd Cool door Rotterdam geannexeerd. Naast het ambacht had men ook nog de polder Cool. Deze lag tussen de Rotterdamse en Delfshavense Schie. Deze werd in 1925 opgeheven. Een gedeelte van het grondgebied van Cool was reeds in 1358 bij de stad getrokken na de vergunning van hertog Aelbrecht van Beieren om grachten om de stad te graven en het stadsgebied te vergroten met het Rodezand in het ambacht Cool. De Coolvest scheidde voortaan stad en ambacht. In 1480 is er al sprake van de singel tegenover de vest achter Bulgersteyn, later Coolsingel genoemd. De singel is in verband met de aanleg van een brede verkeersweg in de jaren 1913-1922 geheel gedempt. De naam Coolvest is daardoor verdwenen

De foto is gemaakt door de heer Smits en komt uit het archief van Spaarnestad. De informatie komt van het Stadsarchief Rotterdam

[jdreport]

Gebruik anticonceptiepil doet deel van vrouwenbrein krimpen

Gebruik anticonceptiepil doet deel van vrouwenbrein krimpen

Amerikaanse onderzoekers hebben ontdekt dat de hypothalamus aanzienlijk kleiner is bij vrouwen die de anticonceptiepil nemen. Dat gebied in de hersenen speelt een belangrijke rol in onder meer het humeur, zin in seks en eetlust.

In de hersenen bevindt zich een klein maar cruciaal gebied dat het zenuwstelsel en hormonale systemen controleert. Volgens recent onderzoek zou dat gebied aanzienlijk…

[levisgeekstuff]

De Marvel jaren van Oberon

Eind jaren ‘70 ontstond er plots beroering in de Nederlandstalige comic-wereld. Jarenlang was Classics, in verschillende gedaanten, de vaste uitgever geweest van zowat alles wat er in de Lage Landen verscheen qua comics. In 1977 verschenen bij classics met enkele zwart-wit western albums en ook nog eentje van Durfal het laatste Marvel materiaal bij Classics. De uitgever zou nog even doorgaan met DC reeksen als Batman, Superman, Tarzan en Binkie, maar in 1979 viel finaal het doek.

In 1979 werd de fakkel echter meteen overgenomen. Zoals we intussen wel weten, startte uitgever Centripress toen onder de naam Juniorpress met het uitgeven van Marvel comics. Maar datzelfde jaar was er nóg iemand die zich aan Marvel waagde: Oberon. Zij waren in 1972 ontstaan uit een fusie tussen Spaarnestad en De Geïllustreerde Pers. De eerste jaren waren ze vooral actief met het weekblad Pep. Maar gaandeweg probeerden ze ook andere zaken uit en in 1979 haalden ze via een Duitse rechtenhouder de Marvel-licentie binnen. 

Plots waren er dus twee uitgeverijen die Marvel-comics op de Nederlandstalige markt brachten. Gelukkig kozen ze allebei voor een andere aanpak. Juniorpress ging voor het echte comicbook formaat en ging aan de slag met recent materiaal. Bij Oberon ging de keuze naar pockets en albums met materiaal uit de begindagen van Stan Lee. 

Redactionele keuzes

Achteraf gezien is het natuurlijk heel leuk dat we dat sixties materiaal, zoals de allereerste Avengers en een aantal van de oudste Fantastic Four comics ook in het Nederlands hebben. Toch was de keuze voor dat materiaal eind jaren ‘70, begin jaren ‘80 niet evident. De oude comics waren natuurlijk vrij kneuterig en zelfs wat kinderachtig. Terwijl de lezers destijds toch vooral op zoek waren naar ietwat serieuzere verhalen. 

Ook Ger Apeldoorn, jarenlang bekend als vertaler en redacteur van X-Mannen bij Juniorpress maar ook actief bij Striprofiel, zei daarover: “Ik vraag me af of dit wel zo’n juiste keuze is geweest van de redactie in Duitsland om met dat materiaal aan de slag te gaan”. 

Er was voor alle duidelijkheid wel een Nederlandse redactie bij Oberon, maar die hield zich enkel bezig met de pure productie zoals vertalen en letteren. De redactionele keuzes werden in Duitsland gemaakt. Vreemd genoeg waren het trouwens een aantal Oberon-redacteuren die in de prille begindagen van Juniorpress mee de keuzes maakten. Niet veel later zou daar echter Ans Loos aan de slag gaan en die taak op zich nemen. 

De klassiekers

Wat kregen we nu precies te zien van Oberon? De Fantastic Four waren als eerste aan de beurt. Zij kregen twee albums en twee pockets achter hun naam.

Ook de Vergelders hielden het twee pockets vol. In die eerste lezen we dus de Nederlandse versie van de Amerikaanse Avengers nummer 1.

De Hulk was in die periode erg populair dankzij de televisieserie en hield het wat langer vol met 8 pockets. In nummer 7 (die ik zelf helaas nog niet heb 😥) zien we trouwens de vertaling van Incredible Hulk 180 met de eerste verschijning van Wolverine!

De reeks die het het langst heeft volgehouden is, niet verrassend, Spiderman. Die maakte liefst 17 pockets vol en bij Oberon ook 5 albums. Die albumserie zou daarna overgenomen worden door Juniorpress. 

Die pockets…

De pocketseries van Oberon bevatten dus best leuk materiaal, maar toch kregen ze al snel een belabberde reputatie. De kwaliteit van de boekjes, en dan vooral het lijmwerk op de rug, was niet zo fantastisch. Na een enkele leesbeurt kwamen bij heel wat nummers al meteen bladzijden los. 🤔 Het is dan ook niet evident om deze pockets nog in mint condition te vinden. 

Nieuw materiaal

De focus lag bij Oberon dus op oud materiaal. Maar toch was dat niet het enige. Een beetje verrassend werd in 1979 ook het Star-Lord album gelanceerd met daarin Marvel Super Special 10 en vooral fraai tekenwerk van Gene Colan. 

En wie ook mijn artikel over de Star Wars filmspecials heeft gelezen, weet natuurlijk al dat Oberon in 1980 ook een mooie uitgave had van de Empire Strikes Back comic-versie uit Marvel Super Special 16.

Parel

De allermooiste uitgave van Oberon is wat mij betreft echter het Silver Surfer album ‘Een kosmisch liefdesverhaal’ uit 1979. Dit is de Nederlandse versie van Fireside Book Series 11 uit 1974. Deze comic wordt beschouwd als de allereerste graphic novel ooit. Bovendien was het ook de laatste samenwerking tussen Stan Lee en Jack Kirby. En mijn god, wat zorgde die laatste voor adembenemend artwork in dit album! 😍 Kijk en geniet:

En natuurlijk was er ook nog Conan

Nee, wees gerust, ik ben de Conan uitgaven van Oberon niet vergeten. Die verdienen zelfs een eigen stukje 😉.

Zoals eerder al gezegd ontstond Oberon uit een fusie van De Geïllustreerde Pers. Die waren uitgever van oa. het weekblad Pep, dat dus ook nieuwe bazen kreeg. Eén van de ingrepen van de nieuwe eigenaars was om in dat weekblad ook af en toe uitneembare strips te stoppen: de zogenaamde Peptoe bijlagen. Al in 1974 verschenen er zo enkele bijlagen met daarin… Conan! (Er zijn trouwens ook Peptoe bijlagen met The Spirit van Will Eisner!)

Het materiaal uit die bijlagen kwam uit de Amerikaanse Conan The Barbarian 1 en 2 van Marvel. Die comics zouden later ook nog eens gebruikt worden in de pocketreeks van Conan, die in 1979 tegelijk met de superhelden pockets op de markt kwam en het vier delen volhield.

Nog dat jaar startte ook de Conan albumserie, met materiaal uit het Amerikaanse Savage Sword of Conan magazine. Daarvan zouden bij Oberon tot 1984 liefst 21 delen verschijnen. Later werd de serie nog even overgenomen door Juniorpress. 

De eerste deeltjes van Conan The Barbarian hadden we intussen dus reeds in vertaling gezien als Peptoe bijlage en als pocket. In 1981 kwam daar ook nog eens een ‘gewone’ comic-versie bij. Conan de Barbaar, kreeg samen met collega Red Sonja een comicserie die 11 deeltjes zou duren. 

Juniorpress neemt over

Na twee jaar proberen besloot Oberon toch te stoppen met de Marvel comics. De uitgeverij was behoorlijk groot, met verschillende weekbladen maar bijvoorbeeld ook de vele Donald Duck- en andere Disney-strips. De bestaande rechten op Marvel die Oberon nog had via de Duitse collega’s werden in 1984 overgenomen door Juniorpress. De albumseries van Spiderman en Conan kregen nog een vervolg. Voor de rest ging Juniorpress haar eigen weg met het Marvel materiaal.

[haarlemupdates]

Nieuw parcours van de KLM Urban Trail Haarlem toont de tofste plekken van de Spaarnestad

Nieuw parcours van de KLM Urban Trail Haarlem toont de tofste plekken van de Spaarnestad

Een sprintje trekken door de muziekzalen van Patronaat of in je hardloopkleding door de kerk terwijl je wordt toegezongen door het koor. Dat kan alleen tijdens de KLM Urban Trail Haarlem. Het nieuwe parcours voor de 4e editie op zondag 6 november is vandaag bekend gemaakt en zit vol verrassingen. Tijdens dit bijzondere hardloopevenement gaan de deelnemers de Spaarnestad op een unieke manier…

[omroepcastricum]

CASTRICUM – de sportuitslagen van zaterdag 7 en zondag 8 april 2018 VOETBAL

FC Castricum – OSV   1 – 3

Meervogels’31 – Vitesse’22    2 – 0

Den Helder – Limmen    2 – 1

RUGBY

The Dukes – Cas RC   44 – 45

    HOCKEY

Heren : Castricum – Loenen    4 – 1

Dames: Castricum – Pijnacker    5 – 0

VOLLEYBAL

Heren: Dinto – Jonas/Croonenburg        3 – 2

Jonas/Croonenburg kampioen !

Dames: Spaarnestad 5 – Croonenburg   3 – 2

HANDBAL

CSV – Eemland   26 – 29

TAFELTENNIS

Castricum – TSTZ Haarlem 8   10 – 0

[missbcm]

Lonely man smoking in hotel by Nationaal Archief Via Flickr: National Archive/Spaarnestad Photo/Wiel van der Randen The Netherlands, The Hague, Hotel Des Indes, [1936]