#OpinYon

[pulaasul]

This perfectly encapsulates how I view Keiwa's and Ace's dynamic.

Transcript - tweet 1:

It’s crazy that everyone said ep 8 was a proof that Keiwa has always been selfish and hypocrite but actually the point of that ep was to prove Ace who saw him as selfish wrong when he sacrificed for the everyone. It’s the reason Ace insists on trusting him the entire Bujin arc.

Transcript - tweet 2:

He sees that keiwa is just like ordinary people who has their own desire but his heart was good so he can find a way to stay good and no one can fight him to knock the sense into his head except for himself.

Transcipt - tweet 3:

Like this episode was clearly the foundation of Ace's trust in Keiwa. Ace who before this saw Keiwa as just another dumb person who couldn't see his own selfishness. And then seeing him as someone who wasn't just dumb but someone who chooses to do the right thing if he could.

[patorucho]

pwede ba ako maging hater pwede ba

[fideidefenswhore]

Should I try Norah Lofts' The Concubine? I know I won't like some... er... Narrative choices involving a masque... but is it good despite this?

In my opinion… no. Purple prose slayed shook the house down

[melovesanneeeee]

Best thing I’ve read online: “Ba’t ‘di mo subukang jakulin ulo mo sa taas para labasan ka naman ng matinong opinyon?”

[bookloure]

I hesitate to call whatever this it is I’m writing here as book reviews, so I guess tawagin ko na lang silang #ReadingJourney. So ayun, here’s my reading journey with RM Topacio-Aplaon’s “Topograpiya ng Lumbay.”

Based on this book alone, I find a lot of similarities between RM Topacio-Aplaon’s writing and themes to Haruki Murakami. In my head, I see him as a “grounded Murakami.”

Topograpiya ng Lumbay follows three lonely people whose lives intersect because of a horrific event that coincided with Yolanda. In the span of a week or so, we follow their journey to unearth the past and, more importantly, find themselves. It’s one of those nothing-really-happens book. The reader just follows these lonely characters to places and listens to their pseudo-deep conversations. As I said, very Murakami-esque.

Another (unfortunate) similarity between RM and Haruki is how they write women. The fetishization of thin, lithe women is all over the novel. In more than one scene, Melody, who has a ‘maliit na suso’ at ‘mapupulang tuhod,’ masturbates for nothing but to cater to the male gaze. (I’m just tired of it. Having read a lot of women authors, I am highly sensitive to these things now. And I’m glad I am. I wouldn’t have noticed all of these bullshit when I was sixteen, and that’s sinister.)

That said, there were enough interesting elements in the novel to keep me going. It touched on topics that I thought were interesting. I can rally behind the body horror-ish vibes of the book. There are many scenes where the gross bodily fluids and functions were underscored. Clearly, may pinaglalaban din si RM pagdating sa depiction ng kadiring mga bagay na ginagawa ng mga katawan natin sa mga nobela. Merong mga pangugulangot, pagkamot ng bayag, pag-amoy ng hininga etc. At masasabi ko namang na-enjoy ko yung grossness.

There were moments when characters were used as mouthpieces. And I thought hindi ganon ka-elegant yung pagka-insert ng mga opinyon nya sa narrative. For one, RM has some strong opinions about Filipino readers who seem to prefer English novels, which I do not agree with. I tend to give Filipinos more grace just because our colonial past, our government, and the systems here are shit.

It’s the novel’s political dimension that I enjoyed the most. It felt to me like I was let in on a secret. I should say tho, that all the horrific scenes happen around this political dimension; there’s torture, mutilation, and bestiality (which thankfully was not depicted in a graphic way.) And I know that politics in rural areas of the country are violent—who can ever forget the Maguindanao Massacre?—but it’s important to be reminded.

Overall, this is not a favorite book, but I’m not giving up on RM Topacio Aplaon yet. (hello, cognitive dissonance!) I still have two of his books that I want to read before I can say for sure that he’s not the author for me.

May pakiramdam akong maiinis si RM Topacio Aplaon na Ingles ‘tong review ko ng libro nya, but whatever.

[group-4filipino]

“Paghahanap ng Liwanag sa Kabila ng Pagdurusa”

Mula sa ginawa naming pagsusuri at sarili naming opinyon, ang matandang babae ay nagtataglay ng tunggaliang tao laban sa sarili. Siya ay isang simbolo ng pagsusumikap at sakripisyo. Sa kabila ng kanyang maayos na kasuotan, ang kanyang pamumuhay ay puno ng pagdurusa, na maaaring nagpapahayag ng mga personal na pagsubok at sakripisyo na kanyang dinaranas. Ang kanyang tunggalian laban sa sarili ay makikita sa kanyang pag-aalaga sa iba, kahit na siya mismo ay tila walang sapat na kapakinabangan.

Pagkaawa at Pagkukusa: Ang matandang babae ay ipinapakita na nagbibigay ng pamaypay sa iba na tila kanyang mga anak, na nagpapakita ng kanyang pagkabahala sa kanilang kalagayan. Ang pagkakaroon ng pamaypay na yari sa hiyas na kawayan ay maaaring simbolo ng kanyang pinipilit na pagkakakilanlan at dignidad, sa kabila ng kahirapan.

Kung isasalamin namin ito sa aming buhay, kung saan ay naisip naming ipakita ang lakas sa kabila ng ating mga pagsusubok. Katulad ng matandang babae, kailangan din nating magpatuloy, kahit sa harap ng mga pagsubok, upang ipakita sa mundo na tayo ay hindi lamang mga biktima ng ating kalagayan, kundi mga mandirigmang patuloy na nakikibaka sa mga hamon ng buhay. Katulad na lamang ng ulan, kahit pa gaano ka lakas ang ulan titila pa rin ito at kinabukasan sisilaw pa rin ang araw, ang araw na magsisilbing liwanag sa dilim ng buhay.

Sa konklusyon, ang matandang babae ay simbolo ng pagtitiis at sakripisyo. Sa kabila ng kanyang maayos na anyo, puno ng paghihirap ang kanyang buhay. Ang kanyang pag-aalaga sa iba, kahit kapos siya, ay nagpapakita ng malalim niyang malasakit. Ang kanyang dignidad ay makikita sa pamaypay na yari sa kawayan, na nagpapahiwatig ng kanyang pagsusumikap sa kabila ng kahirapan. Sa kabila ng mga hamon sa buhay, huwag mong kakalimutan ang iyong sarili. Mahalaga ang pag-aalaga sa mga taong mahal mo ngunit dapat din nating iprayoridad ang ating emosyon at kalusugan. Walang ibang makakatulong o nakakaila sa iyo ng buong-buo kundi ang iyong sarili. Mag laan ka ng oras sa sarili mong pag-unlad.

[kimhortons]

may notion app pala ako, kahit di ako maalam masyado gumamit non, dun ko nalang siguro ipopost mga rants ko lalo pag about work haha. baka mamaya kasi meron pala akong kawork na gumagamit din ng tumblr, sobrang liit pa naman ng mundo baka makarating pa sa hindi dapat makarating. though di naman ako takot ma expose yung mga hanash ko, valid yung rant ko for me at wala silang magagawa kung mabasa man nila yung about sakanila at alam naman nilang ganito ako, sasabihin ko pa sa harap nila. haha

wala lang. yung mga bago o mema lang dito sa tumblr, piliin niyo naman sana mga nirereblog niyo. wag tayong gunggong ha? kung di niyo naman naiintindihan, ikalma mo yang daliri mo at bumalik nalang sa Facebook. nang gigigil na naman ako, nananahimik kasi yung account ko e. lol. may mga nag babasa pa jan na hilig makisawsaw at biglang mag aanon ng opinyon na di naman hinihingi, wala namang alam sa buong storya. umay.

[nice2meetyouu]

1 - May dalawa pa akong gustong idagdag na trabaho sa current roster (luh, may roster) pero kulang na ang 24 hours in a day. Kailangan din magpabibo nang kaunti dun sa isa, tignan natin, baka ma-promote.

2 - May sinasabi sila sa office na may kamukha raw ako sa tiktok. Tapos nu'ng pinakita nila, gets ko naman bakit nila nasabi 'yon. Marami naman din akong kamukha in person. Sabi ko lang, "Ahh." At sabi nila, ang nonchalant ko raw. Akalain mo, ako pa nga ang nonchalant?

3 - Tinatamad na akong magpaliwanag in general, pero mukhang good thing naman 'yun. Pag tinatanong, "Bakit ka nandito?" (i.e., bakit nagwowork pa roon eh malaki naman daw ang sahod ng ganito-ganyan) Tinatry ko namang magbigay ng sincere at matinong sagot sa una, pero pag hindi na-gets, hinahayaan ko na. Hindi na kailangang ma-gets ng iba, okay na rin sa akin kahit mali intindi nila.

4 - Siguro, ang malaking pagbabagong nagawa ko ngayong 2024 ay mawalan ng pakialam sa opinyon ng iba in general. Hindi lahat ng feedback ay helpful. Kahit nagbibilang nanaman 'yung nanay ko ng mga kalderong hindi ko hinugasan (binabaran ko lang ng tubig) at mga araw na hindi ako naglinis ng bahay, okay na. Hindi ko na lang siya pinapansin. Pero na-realize ko, maganda rin talaga na may sariling space, kahit magastos. Ewan ko nga kung bakit mas productive ako pag wala rito, at bakit mas napapagod ako pag nasa bahay, kahit in theory less 'yung ginagawa ko rito kasi hindi ako nag-aayos araw-araw para pumasok at hindi rin ako nag-iisip ng kakainin.

5 - Naglaro lang ako buong araw. Lose streak pa. Sayang sa oras.

6 - Mas nakakatulog na ako ngayon dahil sa sobrang pagod, kaya lang kailangan ko pa rin gumising at certain times minsan. Siguro dapat makahanap ako ng mga mas flexible na work arrangement, pero mukhang kaunti ang ganu'n these days, especially sa field kung nasaan ako.

P.S. Na-remit na pala ng EW 'yung bayad sa kabilang bank. Ngayon ko pa lang na-try 'tong balance transfer. Mukhang okay naman siya, baka gawin ko ulit kapag kinailangan.

P.S. #2, parang gusto kong bumili ng kotse. Para hindi mukhang imburnal pag papasok. Pero laging sinasabi ng tatay ko, ang bago ko naman daw magiging problema ay parking pag nandoon na ako sa paroroonan. Tama naman siya. Wala nga ring parking dito. Mukhang mas may sense na bumili muna ng bahay, pero preferably walking distance lang ang bahay sa mga bilihan. Nahikayat lang ako nang slight kasi parang andami kong kilalang bumibili o nakabili ng kotse sa kabila ng sahod nilang... [insert amount]. Ang mahal din kasi mag-grab at hindi naman lagi pwedeng magmotor. Anyway, ideas lang 'to, hindi talaga siguro ako bibili at ayaw ko nang isipin pa 'yung maintenance. Good night!

[eccemark]

Sobrang nakakaloka ang araw na ito, akala ko smooth at chill lang ang mangyayari pero hindi. Ang bagal ng serbisyo nung nag claim ako ng mga requested documents sa CHED kanina. Kumain ako sa Hawker Chan to try yung kanilang world’s cheapest Michelin starred meal at saks lang. Gusto ko sanang sumakay sa mini bus pabalik ng Laguna kaso ang available lang daw e van, pinush ko na kahit sobrang hassle ang mga commuter van. At shuta, birthday nga pala ni Rizal ngayon at sarado ang kalsada sa crossing, buti na lang may jeepney driver na nagpropose na ihatid kami. Expressway daw sya dadaan so may patong ang pamasahe, keri na makaalis lang ng Calamba. Nakakaloka. 

Habang nasa Jeep, nababasa ko pa sa twitter (i know) ang mga kaguluhan sa local art community eme tapos nakikisawsaw at pa-preeminent pa yung hubineer. Though valid naman ang opinyon nya, pero kasi kung umasta sa “discourse” akala mo naman preeminent din ang art nya, so so lang din naman. Madalas nyang ginagawang rationale ang resourcefulness kuno at iba pang art theories HAHAHA what if bumalik na lang sya ng probinsya kasi dun sya belong? HAHAHA Dumadagdag pa sa stress ko HAHAHA

June 19, 2024 9:01pm

[tigre-edi-rawr]

how are you

The realest answer would be... not okay kasi nagooverthink, pero somehow busy thinking of my plans and future haha!

Dahil nagtanong ka naman, ikkwento ko na rin sayo, kunwari bestfriend kita.

I am planning on changing my life bigtime... right now, I am rediscovering myself again. I realized I have been living for others most of my life. Kailangan makatapos para maging proud si parents. Kailangan magsakripisyo para masaya si jowa. Kailangan makaipon para sa birthday ni ganito, para may maibigay ako sa pamangkin ko na pasalubong, para madala ko sila sa lugar na to. Kailangan pabayaan yung sarili kasi kailangan unahin yung mga taong mahahalaga sakin. Tho, not all the time because I'm no martyr, pero narealize ko lang na hindi ko naalagaan yung sarili ko sa lahat ng paraan kung paano ko alagaan yung feelings na family ko o ng jowa ko. I am always dependent and surrounded by people na mahalaga sakin na... ginawa ko silang mundo. I always prioritize them first, mostly never myself. Kasi masaya naman ako basta masaya sila eh. Liit lang ng kaligayahan pero fulfilling.

I left home because I felt like as long as I stay in that house with my family, all I will do is prioritize them still. Who doesn't want to give their everything to their parents, right? Kaya I moved out. (At may sama rin ako ng loob tbh hahahahaha) I wanted to be independent, sa lahat ng sulok ng buhay. Emotionally. Physically. Mentally. Decision making. Drive sa buhay. Everything. AND BE HEALTHY. So my life would run like how I want it to be. Walang opinyon ng iba. Walang nakadepende para kanino. Walang makakaapekto sa diskarte ko, lalo sa mental health ko araw-araw. AND IT ALL HAPPENED. IT WAS FUCKING WORTH IT!

Ang problema ko nalang ngayon, mag-ipon. Paano mas makakaipon? Saan ko dadalhin yung sarili ko as a reward? Travel plans. Food meal plans. Puro adulting problems nalang.

Now, another issue for me is dependent ako sa partner. Siguro simula highschool, hindi na ako nabakante. Baka once lang, noong masiyado pa akong hopeless romantic and I really wanted to end up with my someone special na ex ko haha. Pero after non, I was never vacant for more than a month. Which is fucked up. I was consumed with fairytale thoughts, nilamon ng pagiging hopeless romantic kaya kada may butterflies sa putanginang stomach, kilig, edi go na, jowa. Biggest lesson! Men are a waste of time, energy, and love. Lahat ng minahal ko, parang sa kanta ni Toni Fowler "tahimik lang sa umpisa" puro mga anghel sa umpisa pero in the end, all I got was pain and heartbreaks. So ayun, dami kong sabi, I'm really trying my best right now to just focus on myself... my career, lifestyle, mindset, logic, thinking, perspective in life, basta yung pagkatao ko ba in general. I want to solely focus on myself. Lahat ng pagmamahal, pag-aasikaso, oras, sa sarili ko lang. For the first time in a very long time, I wanted to be single yung tipong ang lalabas na sa bibig ko ay "why do I need men? Why would I need a man to love me? Anong purpose? For what?" And right now, I learned to completely not rely or depend to someone. My emotions, chores, money problems, kahit nga mood swing ko na bigla nalang ako parang madedepress, lahat RESPONSIBILITY KO na ako lang yung nagfifix mag-isa. Sobra, sobra, sobrang fulfilling niyan insan. Kahit i-mekus mekus na ako ng mga insan sa buhay, kayang kaya ko tumayo mag-isa.

Kaya somehow I am happy because it turns out hindi lahat ng lumang ako eh nawala ko. Yung pagiging masayahin, mapagmahal sa mga taong mahalaga sakaniya, ewan... parang namimiss ko siya, yung Dathnee noong batang-bata pa. Pero sinisikap kong ibalik lahat, repair all the damages or just make it heal atleast.

And anon, to end this answer, I am making things happen for me. It's hard but I'm making it possible, I hope you are too. Thank you for asking about me! Kwento ka rin if you want hahaha

[reinykss]

Maria's POV

Ako nga pala si Maria Hiraya Delos Reyés y Àlba. galing sa mayamang pamilya at ako'y nakapag aral sa europa ng isang taon, bihira lang sa mga kababaihan ang makapag aral kaya kunuha ko na ang oportunidades na makapagaral habang ang aking ama na si Heneral Ambrosío Delos Reyés y de Cástró ay abala sa kanyang trabaho sa gobierno. sa araw na ako'y umuwi sa làs filipinas ay cálida bienvenida ako ng mga gente sa aming barrio , sa araw na kami ay nag diriwang ng aking pag uwi ay dito na naman ay nakilala ko si Julio Tribursio y Maglipol sa unang pag uusap palang namin ay bigla kaming nag kasundo agad. hanggang sa pag tagal ay kanya akong hinaharana at siya'y aking naging nobyo ngunit sa ng Sinakop ng mga espanol ang aming bayan ay todo pahirap ang mga ito sa amin lalo na ang mga prayle, pinagkaisahan ng mga prayle ang aking nobyo na si Julio at tinawag na isang Ereheng walang pinag-aralan, gayun rin ang aking amang Heneral. Hanggang Sa....

No one's POV

Ang dalawa ay pinagpatuloy ang kanilang pag uusap hanggang mag tapos ang kasiyahan, sa kabilang banda nag paplano na ang mga kawani ng gobierno sa pag atake ng mga Espanol sa bayan ng Sugbo, nag hahanda na sila ng kanilang mga sandata gayun rin ang mga tulisani mas nauna ang mga ito kesa sa mga kawani ng gobierno, plano nilang umatake sa Sugbo marahil mayaman ito na bayan plano nilang ipabagsak sa pwesto ang ama ni Maria o kaya maging sunod sunuran ito sa mga prayle.

Ambrosío's POV

"ano na mga señior?..ano ang plano natin kaylangan na natin mag plano ng maaga"

"tama amigo...bagama'y responsabilité natin ito upang mailagay sa ang ating mga pamilya sa mabuting kalagayan....." sagot ng isang sendor

"gayun rin ang mga mamayan.." dagdag ni Señior Monte Verde

Umabot ng dalawang oras ang pag deliberasyon at ang bawat isa ay nag bibigay ng kanikanilang saloobin at opinyon.

[hinagpisattinta]

Sinusulat at tatandaan ko kung paano ko hinigpitan ang kapit masugat man ang palad ng pagmamahalan.

Nakwento ko sa’yo noon na sobrang mahilig ako sa ice cream, nabanggit ko pa nga kung anong flavor ang hilig ko sabay kinuhanan ko ng litrato at ipinakita ko sa’yo. “Sobrang hilig mo sa ice cream noh? Gabi na pero lumabas at bumili ka pa rin niyan” naging tugon mo pagkatapos ko maipadala ang litrato ng strawberry ice cream na binili ko sa tindahan kahit gabi na. “Hindi kasi ako mahilig sa ice cream” pahabol mo pang sabi.

Napaisip ako, oo nga marami talagang tayong pagkakaiba, maraming bagay na hindi tayo magkasundo na kahit nga sa mga opinyon natin sa buhay ay malaki rin ang pagkakaiba natin. Kaya siguro kapag nag aaway tayo maraming kang nasasabi kahit na binibigyan na kita ng hudyat na dapat dito na nagtatapos ang argumento nating dalawa.

Kung iisipin sa isang bagay lang tayo nagkakasundo, ayon siguro ay ang mahal natin ang isa’t isa. Pero para sa akin hindi sapat na mahal lang natin ang isa’t isa. Kapag nag mahal ka handa kang magsakripisyo, umintindi at magpakumbaba.

Magkaiba man ang pananaw natin sa lahat ng bagay matuto sana tayong tumanggap ng opinyon ng bawat isa. Sabi nga nila “to love is to be known. to love is to be studied”

[genuine-sushi]

May mag bestfriend bang naghoholding hands kahit may ka relasyon yung isa sa kanila?

Is this guy and girl bestfriend? If yes, wala hahahahaha para sakin ha? Opinyon ko lang itech ha. So, kahit sabihin natin sila mas nauna nagkakilala or nakasanayan nila na clingy sila before? No pa rin, kasi ngayon may jowa kang iba kaya may limit na. Hindi naman ako against sa guy/girl bestfriends, I don’t see anything wrong with that as long as they are both aware of their limits as best friends, and if isa sakanila may jowa na, please don't cross them, know your place. Wag niyo pag-ooverthink ang partner niyo 🥹

[grokebaby]

(oc ask) MEWMEW. what is ur honest opinion on evilicus cjhsjfhehfhjd

...

"Why."

"I want to kneow why."

"How did nyou feel? What did nya think?"

"Were you afraid? Hurt? Is that why you did it all? Or did this make nyou happy?"

"Did you feel cared for?"

"Anyaway.. Maybe In the end it doesn't matter all that meouch. The damage is already done, though being fixed little by little. My honest opinyon? It's hard to sum up in short.. But I will say, Evilicus is the exact reason I want to be optimistic. Hopeful. Help others see the beauty and joy, and silly-funny of life."

"Maybe Evilicus has just.. Yet to notice?"

[yb-cringe]

Scardubs ship opinyon...

SCARDUBS… aGood.. theyre so- i dont even need to say it do i they were basically married back in s7. mayor and right hand man… i loveee that one artist that did the s7 scardubs comics… all yearning and sweet oh my gkd

[kimhortons]

gusto ko nga mag deactivate ng Facebook para umiwas sa mga chismosa, toxic at pakialamero e. mag Tumblr nalang para medyo peaceful tapos may eepal na di naman hinihingian ng opinyon. please, unfollow and block me if naiinis kayo mag basa ng rants at kwento ko dito. hindi yung AKO NA NAMAN yung mag aadjust para sa mga taong katulad niyo. please do me and yourself a favor. please lang. gusto ko manahimik, wag kayo dumagdag dito.

lubayan mo ako.