#MASSA PER EMPANADA | Explore Tumblr posts and blogs

fientodelcostro-blog · 8 years ago

Text

Loco viaje

Terug van weggeweest! Een reis om ‘u’ tegen te zeggen en om nooit te vergeten. Om het met een cliché te zeggen: de voorbije weken waren een rollercoaster van gebeurtenissen :) Veel hoge pieken en een aantal zware tegenslagen en dipjes in zeer goed gezelschap van Tosca, Griet, Michiel, Anton en Siebe. La viaje de mi vida, pakt! Dinsdag 21 februari begon het grote avontuur. Na 3 dagen in Temuco vanalles te hebben geregeld, stonden we echt te popelen om te vertrekken! Na lang zoeken, vonden we de perfecte huurauto (geloof mij, dat was een heeeeeeeeeeeeeeeeeeel gedoe) en toen Siebe en Anton al toeterend onze straat in gereden kwamen, stormden wij met z’n vieren al roepend en gillend naar buiten, iedereen was zot gelukkig!! Eerst massa-inkopen gedaan in de supermercado en dan konden we ein-de-lijk vertrekken! Iedereen doorstond die eerste minuten in de auto, met Anton aan het stuur, grote angsten, kreten werden geslaakt (’Pas oooooop!’ en ‘Ge moogt hier ni in rijden, Antooon!’ en ‘Had gij dieje auto wel gezien?!’) maar ik zeg altijd: alle begin is moeilijk... Al snel kreeg iedereen vertrouwen in de rij-skills van de andere chauffeurs (Siebe, Anton, Michiel en Griet hebben allemaal gereden). Na wat wennen aan ons groot wit busje voor 9 personen, kon het feest niet op: muziek vollenbak en iedereen dansendansen en uit volle borst meezingen, de sfeer zat er dik in :) Plan was om helemaal naar het zuiden te trekken, een lange roadtrip tot in Punta Arenas. En oh ja! Anton en ik hebben een gitaar gekocht, jeej! (oké, toegegeven: grootsten brol aller tijde, zelfs ík hoor dat het roemel is, dus dat zegt al veel hè...) ________________________________________ Eerste tussenstop: PUERTO VARAS. Gewoon met de auto eens gestopt, een stadje aan het water (zoals zoveel stadjes hier, overal is er wel een meer of de zee).

We reden dan langs Puerto Montt, vanwaaruit dé befaamde Carretera Austral vertrekt. Dit is de enige weg naar het zuiden en is niet volledig verhard (lees: stenen, putten, ge kunt er niet op doorvlammen en soms werd ge daar echt heel ambetant van, zeker als je vanachter zat). Geen autostrade dus! Veel pick-ups, ons buske heeft wel afgezien en héél veel meegemaakt! Op de Carretera zijn er ook heel veel lifters, en we hebben er onderweg nog wel vaak meegepakt.

Eerste ferry genomen van LA ARENA, klein vissersdorpje, naar Caleta Puelche.

Eerste nacht geslapen in een cabaña in HORNOPIREN. Een cabaña is eigenlijk gewoon een kamer bij mensen thuis. Voor ons zessen kregen we een heel kleine kamer, met 1 matras in, en daar mochten we op onze gasvuurtjes koken (en toen liet ik een bord vallen, hehe). Heel gezellig wel, amai! Gitaar voor de eerste keer bovengehaald en allemaal blij dat we binnen zaten want het was aan ‘t regenen buiten...

________________________________________ Woensdag reden we verder en ook een ferry of 2 genomen.

Zonsondergang op de ferry (uiteraard veel mooier in het echt).

2e nacht slapen in de eerste camping in PARQUE PUMALIN! Héél schone, chique, deftige camping, met allemaal paadjes en kleine stukken gras en bomen zodat het niet leek dat er veel volk overnachtte. We sliepen tussen twee gigantisch hoge bergen en werden toen voor het eerst beetje opgegeten door muggen (vooral Siebe hihi). Parque Pumalin veroverde al direct mijn hart de volgende dag. Voor het eerst ook kolibries gezien, kleine leuke vogeltjes die ter plaatse kunnen blijven fladderen :) Het was ook zo’n schone natuur! Het was warm ook, joepie! We startten de dag met een cascadewandeling, smalle paadjes met plankjes, beetje klimmen, veel water, oerwoud-achtig, ook een rivier overgestoken (en ik ben daar heel slecht in, zo bleek, helemaal nat). Whaa, en ik had ook 2 bloedzuigers die dag, cool hè! En ge moest die daar echt zo aftrekken en dan bloed en eikebah vies.

Daarna deden we een tweede wandeling in het park en namen we onze trekkersrugzakken mee. Heel steil omhoog met trapjes en heel pittig... Na 20 minuten al ging ik bijna van mijne sus (pakt dat dat door die bloedzuigers kwam hehe). We waren niet zo goed voorbereid eigenlijk, amper water mee, alleen Pisco sour, een typische sterke drank van hier met eiwit en limoen en heel lekker en op de verschillende stops allemaal een slokje als beloning en dat hielp wel ;). Het was zeker de moeite, het was echt een prachtig uitzicht vanaf de mirador, iedereen werd er wa stil van, zo mooi was het daar:

Beetje verder lag onze ‘camping’, wat een heel goeie mop bleek te zijn. Maar ik had niks liever gewild! Plaats voor 5 tenten maximum (chance dat we er eerst aan kwamen, later kwamen er nog een paar mensen aan), nen hudo in een houten kot en 2 tafels.

Eerst gezwommen in het koudste meer uit mijn leven! Allemaal onderkoeld en nadien alles aangedaan wat we mee hadden. Herinner u dat we niet goed voorbereid waren en dus niet al te veel mee hadden, behalve Siebe, die ging er los over en deed écht alles aan wat hij vond in zijn zak en zag er toen heel grappig uit:

________________________________________ Vrijdag zelfde tochtje terug maar nu easypeasy want altijd bergaf. Next stop: CHAITEN! En ik denk dat het daar was dat ik per ongeluk voor het eerst in mijn leven iets gepikt heb... In een kleine supermercadoke had ik mijn handen vol, dus stak ik afwasmiddel in mijn jaszak zodat ik deftig brood kon pakken. En ja, natuurlijk was ik dat totaal vergeten en dan later voelde ik in mijn jaszak en hopsaaa... Het verhaal wordt nog beter als ik erbij vertel dat ik gezegd had tegen de rest dat ik biologisch afbreekbaar afwasmiddel van thuis zou meenemen en dacht dat ik dat uiteindelijk toch vergeten was. Na een week of 2 reizen vond ik natuurlijk dat busje in mijn rugzak, hehehehehehe. ________________________________________ FUTALEUFÚ: Prachtige plek om wild te kamperen gevonden. Oorspronkelijke plan was om in de zotste rivier in omstreken de volgende dag te raften maar dat hebben we jammer genoeg niet gedaan omdat het te duur was... Toch zéker de moeite want het was een van mijn meest favoriete plekken van de reis om te overnachten, vlak aan een rivier en ‘s avonds aan ons eerste kampvuurtje de allermooiste sterrenhemel die ik tot nu toe gezien heb:

Opstaan met dit uitzicht: (wa wilt ne mens nog meer?!)

________________________________________ Iedereen goed gezind, zonneke scheen, terug op schok. Maar jammer genoeg niet voor heel lang door een barst in de voorruit van de auto. Paniekske want het was zowat over de ganse breedte van het raam. Om terug tot rust te komen zijn we naar de thermen gegaan in El Amarillo, maar goh, dat was véél te warm water en zo niet ons ding. Gelukkig wel een riviertje ernaast waar we ons stiekem gewassen hebben, ik mijn handdoek verloor in de stroming (ik haaaaaaaaaaaat rivieren oversteken, gigantische blauwe plek aan overgehouden ook) en Tosca mijn handdoek weer redde. Na een uur waren we het daar al beu en zijn we het daar afgetrapt. Terug naar Chaiten voor bereik om de verhuurders van de auto te contacteren en een mecanicien gevraagd of de barst heel erg was. Bleek voor beiden geen ramp te zijn dus iedereen opgelucht en konden we eindelijk weer gewoon zitten in de auto (lees: niet met 4 op de achterbank en Siebe en Anton vanvoor met zonnebril en handdoek over hun, uit schrik dat de ruit zou kapot springen, hahaha). Dus jeej, iedereen weer blij! Van die barst hadden we voor de rest van de reis geen last meer, chanceke! ________________________________________ PUERTO RAUL MARIN BALMACEDA (PS: ik kon dees als eerste van ons allemaal snel en juist uitspreken en iedereen was toen stomverbaasd en ik best wel trots hihi). Een eiland-achtig iets aan het water waar we efkes gechilld hebben op het strand en dolfijnen gezien hebben! Kerkhof ook gespot (vol valse bloemen, hè Griet ;)). De volgende dag deden we een boottochtje met een local en dat was heel neig! Om 10u was er nog te veel mist, maar 2 uur later konden we wél vertrekken. Mezelf kennende, nam ik mijn gsm niet mee om foto’s te pakken (kans was namelijk groot dat ik die in ‘t water liet vallen + ook moeilijk om die beesten op tijd te trekken, dus ik besloot gewoon te genieten (anderen hebben wel foto’s, ben is benieuwd)). We hebben dolfijnen (delfín chileno y delfín austral), pinguinos en zeehonden (lobos) gezien en dan nog allemaal watervogels waarvan ik de naam vergeten ben. Dolfijnen kwamen super dicht, en sprongen soms echt in de lucht, zwommen mee met ons bootje, heel leuk. Zeehonden deden ook wako dingen, er sprong er een in de lucht en er was er een een vis aan ‘t eten, echt cool om te zien en zijn geld zeker waard!!

________________________________________

Ferry terug. Hier ziet ge ons buske se!

________________________________________ En wijle weer op de Carretera! Tussenstoppeke in La Junta om nog is te tanken (da’s nu is iets wat we niet voor gehad hebben, zonder benzine gezeten, wie had dat gedacht?!) en empanadas! Da’s iets typisch Chileens, deeg met groenten in of appel, oftewel carne, dat is stoofvlees-achtig met welgeteld 1 olijf en welgeteld 1 rozijn (vind ik niet zo heel lekker, maar de anderen zijn wel lekker).

Camping net voorbij PUYUHUAPI. Zeer schoon weer, aan ‘t water en prachtig uitzicht!

Tentpaal gebroken, rekkertjes van de buitentent kapot (lees: creatief wezen en auto doet goed dienst). Tentje gaat het niet lang meer uithouden dus..

Ochtendzwemmeke op deze plek en na een toffe avond = hemels! :) ________________________________________ Diezelfde maandag stond PARQUE QUELAT op het programma: gletsjerke meepikken!

________________________________________ Verder door gereden naar COYHAIQUE (vrij grote, bekende stad). Heel veel toertjes gereden en hilarisch moment met Griet aan het stuur en Michiel die de weg probeert te vinden terwijl we voor de 8e keer hetzelfde huis passeren, goe gelachen toen amaaaai (moehahaha, ik heb het ‘stiekem’ gefilmd)! Eerste nacht in hostelleke, deed wel eens deugd. Na eeuwen wachten op kneusje nummer 1 (= Michiel hehe) overheerlijke pizza’s gaan eten. Heel vriendelijke vrouw van het hostel heeft toen ook onze was gedaan. De weg naar Coyhaique was trouwens echt zot chique! (op foto stelt het misschien niet heel veel voor, maar in ‘t echt, man man man...). Ik denk ook dat we hiervoor de Andes zijn overgestoken, best neig amai :)

Volgende dag was het te slecht weer voor een wandeling die we wilden doen dus naar een museum gegaan over ‘los manos’ en een schooltje (nog altijd geen idee over de link tussen beide), en da was echt vrij tot zeer idioot. Wel een schoon uitzicht!

Terug in Coyhaique: Regenboog gezien over de stad! (2e keer eigenlijk al)

Die nacht op een camping 3km net buiten Coyhaique geslapen met leuke hutjes (wel nuttig want het regende en ‘t was koud).

________________________________________ Woensdag moesten we om 13u aan een busstation zijn voor papieren van de auto om de grens naar Argentinië te kunnen oversteken.Was allemaal zo geregeld, beetje louche wel, maar raar maar waar, er lag een enveloppe met papieren voor ons klaar! (PS: Michiel kocht hier ook een sjaal voor mij (omdat ik daar heel veel over aan ‘t zagen was en ik er geen mee had) en die heeft mij echt gered). Dus yes, nu dat in de chakos was konden we door sjeezen naar Argentinië! Al veel leuke lifters mee gehad (een koppel met een baby-papegaai en op schapenvellen sliep, een koppel waarvan we ringen kregen en armbandjes kochten, veel lifters die muziekinstrumenten mee hadden, altijd leuk). De weg naar de grens was prachtig, langs een kei schoon blauw meer, Lago General Carrera, het 2e grootste meer van Zuid-Amerika.

Opnieuw een zalige plek gevonden om wild te kamperen: een mini onbewoond eiland in Lago General! (wazige foto hieronder vanuit de auto getrokken).

Hier staken we over naar ons eiland :)

Tentje kon het niet meer aan en die nacht konden Anton en ik het ook niet aan in dees tentje: slechtste nacht ooit, geflapper van die buitentent, KEI veel wind dus ook KEI kou én we lagen op een helling dus schoven we altijd naar onder. Dit was dan ook de laatste nacht van het leven van mijn tent, jammer maar helaas. Volgende dag (donderdag al!) deden we terug een boottochtje naar de grotten van Marmol, wel chique, zeker met dat schoon blauw water...

______________________________________ Daarna door naar CHILE CHICO om de grens over te steken. En dat was niet zo simpel... We kregen eerst wel een stempel in ons paspoort dat we door mochten (ondanks dat er 4 van ons hun ‘voorlopige identiteitskaart’ van Chili vergeten waren, waaronder mezelf, en ik volgens die man niet in de databank stond) maar bij de controle van de papieren van de auto liep het mis... Er ontbrak een papier waardoor we de grens onmogelijk over konden. Zware tegenslag, iedereen down, sommigen onder ons verloren hun geduld en waren boos, terwijl Tosca en Siebe alles uit de kan haalden om het alsnog te redden maar het zag er niet goed uit... De papieren die naar Coyhaique gestuurd waren van de verhuurder van de auto bleken dus niet volledig te zijn (de auto was maar 2 maand oud en blijkbaar nog niet ingeschreven ofzoiets, allemaal vage boel). Sfeer onder nul, en na een heel gedoe kregen we allemaal een grote rode NULO-stempel over de vorige zodat we het land niet uit konden. We brainstormden over een plan B, maar dat zag er niet al te rooskleurig uit. We zaten vast in Chili, konden niet verder naar het zuiden en onze plannen vielen in duigen. Trieste zaak, zware domper. Auto achterlaten en verder liften, opsplitsen, daar blijven en andere dingen doen, terugrijden, allemaal slechte tot zeer slechte opties. Uiteindelijk kon de verhuurder het juiste document toch nog doorsturen naar de douane en konden we na 2 uur op wonderbaarlijke wijze toch de grens over. Nog een kleine tegenslag: al ons vers fruit en groenten werden weggesmeten en mochten niet mee de grens over. Op dat moment ook wel ne zure want we hadden net veel gekocht in de winkel (aubergine, tomaten, perziken, sla, appels, onze mangooo :( en ajuinen, avocado’s,...), zotte verspilling en kleine steek in ons hart. Maar dat woog natuurlijk niet op tegen het gigantisch groot vreugdemoment: we mochten door naar ARGENTINIË!!

Vast aan de grens:

De natuur was er totaaaaaal anders, grote dorre vlakten, niet veel te beleven en eeuwen gereden vooraleer we op iet of wat bewoonde wereld stootten. Ik vond het ondanks die dorheid enzo wel echt iets hebben, er was gewoon 1 baan (verhard, jipiee!) en we konden cruisen gelijk zot (amper tegenliggers) en er was niks of niemand rond ons! Behalve guanacos! De eerste keer dat we die beesten zagen, werden we gek. Guanacos zijn een soort lama-achtige beesten, en kwamen daar héél veel voor, in groep in het wild, in de verte en vlak langs/over de weg. Ook een soort kleine struisvogels gezien (nandoes) en die kwamen ook wel vrij veel voor. We reden door tot half 1 ‘s nachts (de eerste keer dat we ook ‘s avonds reden, maar veel tijd verloren en we hadden zin om ver te geraken) dan auto in de kant en met z’n zessen in de auto geslapen. Na een halfuur ofzo gaf Siebe het al op en zette hij in de zotte wind zijn tentje op.

________________________________________ Een optimale nacht kon je het niet noemen (een verrassende oerkreet in het midden van de nacht van Michiel deed er ook geen goed aan hehe) en ‘s ochtends (vrijdag) vroeg wakker en meteen door gereden naar EL CHALTÉN! Daar heb ik mij een nieuwe schone rode tent aangeschaft (de vorige kon écht niet meer dienen en een nieuwe tent was écht nodig... Het oorspronkelijke plan was om een driedaagse te doen in het park, dus iedereen was klaar en goed voorbereid voor een stevig tochtje met trekkersrugzak. Die vrijdag zelf nog (na thesis-geregel in het stadje --> wifi) deden we 10 km met onze rugzak tot aan de camping. Ging vlotjes! In ‘t begin wat regen maar daarna klaarde het op. Het was ook wel koud en door de inspanning en het wandelen zweten = koud zweet en dat is alles behalve aangenaam, mijn lichaam kan daar niet zo goed tegen precies. Maar het was een heel schone omgeving, tussen de bergen met sneeuw op en ooh ja, echt genieten!! Op de camping dan snel tentje opgezet en spullen achterlaten om 2 km heen en terug te wandelen naar de berg Fitzroy. Veel klimmen maar het afzien zeker en vast waard! Super super mooi... Een knalblauw meer, prachtige bergen, de zon,...

Die avond ons trekkersvoedsel uitgetest en niet echt voor herhaling vatbaar (wel oké van smaak maar duur, heel weinig en kan efficiënter met gewoon eten). Het was wel zot koud, dus met z’n zessen in mijn nieuw tentje gekropen, wat gekaart en dan vroeg ons beddeke in! We hadden besloten om de driedaagse toch op 2 dagen te doen dus het beloofde de volgende dag vrij pittig te worden...

________________________________________ Om 9 uur vertrokken we, na een goei warm theetje (mocht wel na zo’n koude nacht, blij dat ik thermisch ondergoed mee had) en jipiee de zon scheen! Fitzroy was heel knap ‘s ochtends, en ook een coole giga-vogel gespot:

Die dag kwamen we Janne tegen, suuuuper toevallig (zij is op haar eentje op schok) en gek! Het was echt een heel schone wandeling, en het viel best mee met de trekkersrugzak. Dikke 26 km gedaan die dag, wel pittig dus, maar dik oké en tof! Ook op een bepaald punt onze zak laten staan op een camping onderweg en geklommen naar een uitzichtpunt met gletsjer, scheun scheun. Stiekem wel blij toen we in de auto zaten, moe en voldaan!

________________________________________ Door naar EL CALAFATE. Janne meegenomen en hopsaa, toen waren we met 7! El Calafate is een toeristische stad en daar konden we slapen op een camping. Dan samen gegeten met Janne in haar hostel, goeie wijn en lekker eten. Leuke gezellige avond op de camping nadien, ondanks dat iedereen heel moe was :) ________________________________________ Na een goei douchke naar Perito Moreno (weer zonder Janne), een van de grootste gletsjers (lees: 30 km lang (!), 60 m hoog en 6 km breed) en de mooiste en zotste die we gezien hebben (ook een van de weinige gletsjers die nog aangroeit elk jaar). Heel toeristisch wel maar ook heel indrukwekkend want we zagen soms grotere en minder grote stukken ijs afbreken van de gletsjer met veel kabaal (écht luid!) die dan in het water vielen. Die avond naar Puerto Natales, even tussenstop en ne keer gooeee op restaurant geweest! Beetje chique (vlees hing op aan het spit boven een vuur) met een goei wijntje carmenère en heel lekker :)

________________________________________ We reden door richting Torres del Paine en die avond sliepen we opnieuw langs de kant van de weg. Tosca, Siebe en ik sliepen knus en krap in mijn tent en de rest sliep in de auto. Goe kou weer... Toen een van de eerste avonden dat ik de maan zag! Die waren we al een aantal dagen aan het zoeken (in Santiago ook wel gezien, maar sindsdien precies niet gezien) en een schone sterrenhemel jeej!

Carretera by night:

________________________________________ Maandag dan een dagtocht gedaan in het bekendste park van Chili, TORRES DEL PAINE! Normaal wilden we daar meer dagen doorbrengen maar we hadden niet gereserveerd dus dan werd het 1 dagtocht. Jammer genoeg niet al te goed weer gehad: bewolkt, geen zon dus de torres zelf hebben we niet gezien (allé jawel, maar volledig in de wolken, triest...). 20 km gewandeld die dag, vrij pittig wel, maar we hadden maar 1 trekkersrugzak voor ons 6 dus konden afwisselen. Griet sukkelde met haar voet en Michiel met zijn lies, stillekes aan vielen er gewonden (jeej, dan konden mijn ehbo’ke en de first aid kit van Tosca ein-de-lijk gebruikt worden, hihi). We vonden het niet de moeite om de volgende dag nog een dagtocht te doen in Torres (was eerst wel het plan) door het slechte weer dus besloten we onze plannen te veranderen.

________________________________________ Die nacht sliepen we in een leuk hostelleke in PUERTO NATALES. Die avond had mijnen dag echt gemaakt! De Willy (de man van het hostel) was echt subliem! Hij speelde voor ons op zijn gitaar en met zijn 2 goeie maten, die samen wijn-olijf-kaas avond deden, zongen ze enthousiast mee (de ene niet, want die had liever rock en werd gek van de Chileense muziek die de Willy speelde, grappig wel). De sfeer zat er dik in, wij zongen ook mee en Anton en ik hebben ook een beetje gegitaard :)

________________________________________ Dinsdagochtend begon goed: Tosca, Sibito en Michiel hadden voor ons ontbijt op bed gemaakt (een opdracht van een spel dat we een paar dagen geleden gespeeld hadden) en echt w a u w, dat was het beste ooit! (lees: fruit, cornflakes, eikes in de pan, chocola, broodjes, hesp, kaas, koffie/thee, man man man). Iedereen blij vertrokken naar het park PALI AIKE! Verwachtingen van dit vulkanisch-achtig gebied waren niet hoog, het was totaal niet toeristisch en lag eerder op onze weg en we wilden het wel graag meepikken. Het was tegen alle verwachtingen in heel chique! Gekke, eerder lugubere sfeer. Precies alsof we in een film of een verhaal waren. Rotsen, kraters, vlaktes, spleten tussen de rotsen, speleo’ke gedaan met de girls, het laag daar vol met botten, kadavers van dode beesten (ik heb een tand van een guanaco!) en ja, echt neig eigenlijk! Ook een meer in het park met flamingo’s, maar te koud en alleen Siebe ging kijken (toen ging het alarm af van de auto en Siebe had de sleutel dus zat er niet anders op dan te dansendansen op de aangename beat van ons buske hehe).

Dood stinkdier

________________________________________ Gestrand in Porvenir in TIERRA DEL FUEGO (Vuurland, zo plat als iets en niet echt speciaal) in een vrij schraal hostel met kerstversiering en mariabeelden en pinguins en zwanen gemaakt van autobanden. Maar leeeeeuk wel, deed mij eerder denken aan scoutslokalen :). ________________________________________ De volgende dag (woensdag, ow dayuuuum, het zat er al bijna op, onze vakantie..) hadden we niet al te veel plannen. Het was nog altijd koud en heel veel wind. Uiteindelijk zijn we naar een meer gereden en hebben we daar de auto aan de kant gezet en ons ne keer goe uitgeleefd: matchke voetbal en rugby! Toen kregen we het wel warm, tof! Daarna onze laatste ferry genomen naar PUNTA ARENAS (eindebestemming bereikt woopwoop).

Vuil busje

Het nachtleven in Punta Arenas eens gaan verkennen en uiteindelijk een heel toffe avond die eindigde met een overnachting in ons geliefde busje. Donderdagochtend zouden we pinguins gaan spotten en speciaal vroeg opgestaan (pffff) en bleek voor niks (dubbele pfff) te zijn want het park was gesloten door te slecht weer (denk ik). Dan zijn we gewoon naar een ander hostel gegaan (El fin del mundo, zoals Punta Arenas wel eens genoemd wordt en waarmee mijn naam hier in ons huis in Temuco vergeleken wordt (Chilenen kunnen ‘Fien’ niet heel goed uitspreken en zeggen eerder ‘Fjen’ of ‘Fin como el fin del mundo’)). Leuk hostel om mee af te sluiten! Gitaar aanwezig (altijd leuk), zelfgemaakte basgitaar aanwezig (damn Korneel, ik had daar ne foto van moeten trekken, da was tof) en gezellig. Die dag hebben we echt - sorry voor mijn woordgebruik - geen hol uitgestoken, maar niemand vond dat erg (denk ik), wat geslapen, genikst, naar de winkel geweest, kerkhof bezocht (beetje vergelijkbaar met Santiago) en op resto geweest om ons reisje schoon af te sluiten. Oh ja, en in het hostel ontdekte ik dat ik mijn chakos kwijt was :(. Heel vreemd, niemand had een idee hoe, waar en wanneer ik die kwijt gespeeld was. Gestolen (kleine kans) of door mijn eigen loempigheid ergens vergeten/verloren (grotere kans). Echt super stom, maar gelukkig niet heel dramatisch (alleen bankkaart, veel rommel (stenen, schelpen, brochurekes, zonnebril,...), ipod, en ja nog wel stom dat mijn boekje daar in zat (daar schreef ik alles in op en was een beetje mijn harde schijf van alles wat er gebeurd was (wel handig met zo’n brak geheugen als het mijne...) maaaaaar niks aan te doen! Die avond was het ook ‘operatie vinger’ (mijn vinger was ontstoken, echt kei dik, wit en groen van de etter) maar ik heb het overleefd (iedereen wou daar héél graag in prikken en alles eruit zien spuiten, vies vies. Ontstekingsremmer genomen en 2 dagen later zag het er echt al goed uit en deed het totaal geen pijn meer!) ________________________________________ Vrijdag: de laatste dag! De boys vertrokken vroeg met de auto, zij gaan de ganse weg terug en de girls namen het vliegtuig van Punta Arenas naar Puerto Montt om dan van daaruit de bus te pakken naar onze hometown Temuco. Het zit erop nondedekke, ons reisje!

Ziezo, genoeg verteld nu!

Ciaoooo

PS: Nu begint het echte studentenleven in Temuco, maar daarover later meer!

0 notes