#JohnGay

[tetcny]

#Tubi has three telefilm adaptations written by #JohnGay (playwright of the magnificent play #DiversionsAndDelights ) . The 1982 #WitnessfortheProsecution , the 1982 #TheHunchbackOfNotreDame (starring #AnthonyHopkins )as well as the superb #LesMiserables with #AnthonyPerkins and #RichardJordan .

[jessyssabbatical-blog]

The only thing I miss so far is traveling for work. This rather unexcited, cool and stressful kind of traveling...as much as I love Berlin, I miss the silliness of London badly.

[ramon-a-secas]

My lodging is on the cold ground, And hard, very hard, is my fare, But that which grieves me more Is the coldness of my dear. . My Lodging Is on the Cold Ground (1720). . John Gay (Barnstaple, England, 30 June 1685 – London, 4 December 1732). . #english #poet and #dramatist #thescriblerusclub #johngay #tbt #lyon #france #30june2018 #loveislove #pride #pridemonth #pridemonth2022 #happiness https://www.instagram.com/p/Cfbo9Z3MHlK/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[joansutherlandfan]

"Joan Sutherland showed me that it was possible for someone from my part of the world to make it in Europe as a singer, so I left New Zealand..." Kiri te Kanawa • Celebrating the 77th anniversary of the soprano 🌟Dame Kiri te Kanawa🌟. (6th Mar 1944). 🥳🎈🎁🎂👏🏼🎉 • *Kiri Te Kanawa, Joan Sutherland and Angela Lansbury during the recording sessions of 'The Beggar's Opera' in 1981. Kiri also appears on Joan's studio Les Huguenots (1969). • #KiriteKanawa #AngelaLansbury #Opera #ClassicalMusic #BelCanto #Baroque #OperaSinger #InstaOpera • #Dramatic #Coloratura #Soprano #Dame #JoanSutherland #LaStupenda #LaStupendissima #Diva #PrimaDonna #Legend • #Composer #JohnGay #TheBeggarsOpera • #Concert #Recital • #Costume #Stage #OperaHouse • #ROH #LaScala #MetOpera • #1980s https://www.instagram.com/p/CaxUrT3uF4S/?utm_medium=tumblr

[psic0-arte]

#JohnGay 💖

[poetry-three-six-five]

Jun30

A flattening, glass shattering shock wave of a poem for June 30th. #JohnGay #Tunguska #Poetry #OnThisDay #Poetry365

Tunguska

a pixel fly headbutts a window pane a rippling aurora skews sights wrapping the tin of a car like a halo chattering crumbs cluster over one another like waves of sticky beetle limbs flustering to avoid contact with the cloud-wreathed flaming sun an august cyclops rose bows baronially under the weight of its petal ruff and blood sparkling thorn cuff a clock's flamboyant hands chase one…

[c18adverts]

June 1, 1720 - Call For Subscribers To An Elegant Edition Of John Gay’s Works

Subscriptions for Mr. Gay’s Works on Royal Paper in 4to, (at a Guinea in Hand, another on the Delivery of the Book) are taken in by Jacob Tonson in the Strand, and Bernard Lintot, at the Cross-Keys between the Temple Gates in Fleet-street. The Volume will contain what he hath already published, with more than a 3d Part entirely new, and will be very shortly delivered to the Subscribers, as being almost printed off. A List of the Subscribers will be printed, who upon sending their Names with the 2d Payment, will have the Book delivered to them.

Daily Courant (June 1, 1720)

[Note: ESTC T13893. This subscription was quite successful, though Gay’s good fortune was short-lived, as Johnson notes in his life of Gay:

Being now generally known, [Gay] published (1720) his poems by subscription with such success, that he raised a thousand pounds; and called his friends to a consultation, what use might be best made of it. Lewis, the steward of Lord Oxford, advised him to intrust it to the funds, and live upon the interest; Arbuthnot bad him intrust it to Providence, and live upon the principal; Pope directed him, and was seconded by Swift, to purchase an annuity.

Gay in that disastrous year had a present from young Craggs of some South-sea-stock, and once supposed himself to be master of twenty thousand pounds. His friends persuaded him [i.e., expostulated with him] to sell his share; but he dreamed of dignity and splendour, and could not bear to obstruct his own fortune. He was then importuned to sell as much as would purchase an hundred a year for life, “which,” says Fenton, “will make you sure of a clean shirt and a shoulder of mutton every day.” This counsel was rejected; the profit and principal were lost, and Gay sunk under calamity so low that his life became in danger.

A scan of a copy of Gay’s Poems on Several Occasions

held by the Ohio State University, with the two volumes bound as one, is available at Google Books: https://books.google.com/books?id=_NRBAQAAMAAJ&printsec=frontcover&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false.]

[maxmaggr]

Η όπερα του ζητιάνου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

To κορυφαίο μπαρόκ σύνολο και ο ιδιοφυής εμπνευστής και μαέστρος του επιστρέφουν στο Μέγαρο με την "Όπερα του ζητιάνου", μια διεθνή παραγωγή με δεκαέξι ηθοποιούς-τραγουδιστές που υπογράφει ο σύγχρονος μάγος της οπερατικής σκηνής. Το έργο γράφτηκε πριν από 300 χρόνια, θεωρείται η πρώτη μουσική κωμωδία της ιστορίας. Η όπερα του ζητιάνου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών Η όπερα του ζητιάνου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών Η όπερα του ζητιάνου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών Η αιχμηρή κωμική όπερα-μπαλάντα του Γερμανού συνθέτη Johann-Christoph Pepusch και του Άγγλου θεατρικού συγγραφέα και ποιητή John Gay, παρουσιάζεται σε τρεις πράξεις, εμπλουτισμένη με χορογραφίες, μετά την πρώτη της επιτυχημένη παρουσίαση τον προηγούμενο Απρίλιο στο Théâtre des Bouffes du Nord στο Παρίσι. Στην Ελλάδα παρουσιάζεται στην Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη την Πέμπτη 1 και την Παρασκευή 2 Νοεμβρίου στις 8:00 το βράδυ, στα αγγλικά με ελληνικούς υπότιτλους. Έργο-ορόσημο στην ιστορία του παγκόσμιου μουσικού θεάτρου, σημείωσε τεράστια επιτυχία όταν πρωτοπαρουσιάστηκε το 1728. Τον 18ο αιώνα επαναλαμβανόταν συνεχώς στο Λονδίνο, αναβιώνοντας παράλληλα σε πολλές χώρες. Η επιστροφή της στη βρετανική μουσικοθεατρική σκηνή στα 1920 ήταν μάλιστα τόσο θριαμβευτική, που ενέπνευσε κορυφαίους συγγραφείς και συνθέτες εκείνης της εποχής, όπως τους Μπέρτολτ Μπρεχτ και Κουρτ Βάιλ, να βασιστούν στο εν λόγο έργο και να γράψουν το 1928 την “Όπερα της πεντάρας”. Σύμφωνα με την παραγωγή του έργου, “η όπερα του ζητιάνου” είναι μάλλον ένα θεατρικό παρά ένα λυρικό έργο, στο οποίο συναντά κανείς περίπου 60 μπαλάντες και μελωδίες, τα “χιτ” εκείνης της εποχής. Ερμηνεύει από ένα σύγχρονο πρίσμα την απληστία του καπιταλισμού και την κοινωνική αδικία έτσι όπως προβάλλονται μέσα από μια ιστορία που μπορεί να συγκριθεί με τους “Άθλιους” του Ουγκώ, αυτή η παραγωγή δίνει στο κοινό την ευκαιρία να ανακαλύψει εκ νέου το σατιρικό κείμενο του Γκέυ, αλλά και τις αυτοσχεδιαστικές ικανότητες των μουσικών του Συνόλου Les Arts Florissants που, σε κάθε παράσταση, αντιμετωπίζουν την παρτιτούρα με τελείως τζαζ διάθεση. “Τα λιοντάρια, οι λύκοι και τα όρνια δεν συμβιώνουν σε αγέλες, κοπάδια ή σμήνη. Από όλα τα αρπακτικά, ο άνθρωπος είναι το μόνο κοινωνικό ζώο. Όλοι κατασπαράζουμε τον διπλανό μας, κι όμως ζούμε στην ίδια αγέλη” Ο σκηνοθέτης Robert Carsen μιλώντας για το έργο σχολίασε πως “εξερευνά έναν κυνικό κόσμο, όπου βασιλεύουν η απληστία του καπιταλισμού, το έγκλημα και η κοινωνική ανισότητα. Όλοι οι πολιτικοί και όλοι οι αξιωματούχοι είναι εξ ορισμού διεφθαρμένοι και το μόνο που μπορεί να κάνει κανείς, εάν θέλει να πάει μπροστά, είναι να πάρει το μέρος τους. Σχεδόν τίποτα δεν έχει αλλάξει από την εποχή που πρωτοπαρουσιάτηκε το έργο, και τα θέματα της “Όπερας του ζητιάνου” συνεχίζουν να απασχολούν με εμμονικό τρόπο τη σύγχρονη τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Σε αυτή την παραγωγή ελπίζουμε ότι θα καταφέρουμε να συνδυάσουμε την υπερβατική διάθεση με την αστείρευτη ενέργεια του πρωτότυπου”. Σκηνοθεσία: Robert Carsen Μουσική σύλληψη: William Christie Σκηνογραφία: James Brandily Κοστούμια: Petra Reinhardt Χορογραφία: Rebecca Howell Φωτισμοί: Robert Carsen και Peter van Praet Δραματουργία: Ian Burton Συνεργάτης-σκηνοθέτης: Christophe Gayral Βοηθός σκηνοθέτη: Stéphane Ghislain Roussel Μακιγιάζ-περούκες: Marie Bureau du Colombier Σχεδιασμός ήχου: Léonard Françon Υπεύθυνος διανομής: David Grindrod CDG Υπέρτιτλοι: Richard Neel Δόκιμη βοηθός ενδυματο��όγου:Jana Höreth Δόκιμη βοηθός σκηνογράφου:Ava Rastegar Διανομή Robert Burt: Κύριος Πήτσαμ Beverley Klein: Κυρία Πήτσαμ / Νταϊάνα Τρέιπς Kate Batter: Πόλυ Πήτσαμ Benjamin Purkiss: Μακχήθ Kraig Thornber Λόκιτ Olivia Brereton: Λούσυ Λόκιτ Lyndsey Gardiner: Τζέννυ Ντάιβερ Sean Lopeman: Φιλτς / Μανουέλ Gavin Wilkinson: Ματ Taite-Elliot Drew: Τζακ / Δεσμοφύλακας Wayne Fitzsimmons: Ρόμπιν Dominic Owen: Χάρρυ Natasha Leaver: Μόλλυ Emily Dunn: Μπέττυ Louise Dalton: Σούκυ Jocelyn Prah: Ντόλλυ   Ημερομηνία: Πέμπτη 1, Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2018 Ώρα έναρξης:20:00 Διάρκεια:1 ώρα και 50 λεπτά (χωρίς διάλειμμα) Tιμές εισιτηρίων:11 € (φοιτητές, νέοι έως 25 ετών, άνεργοι, ΑΜΕΑ, 65+, πολύτεκνοι) 16 €, 26 €, 34 €,42 €, 52 €, 60 € (Διακεκριμένη Ζώνη)   Eισιτήρια: 210 72 82 333, megaron.gr και σε όλα τα καταστήματα Public Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη Τηλέφωνο: 210 72.82.333   Read the full article

[cars1337]

McGeorge Toyota - softer approach to sales

March 1, 2012

George Hoffer, a University of Richmond economics professor who specializes in the automobile industry, said McGeorge's decision to avoid pricing in its advertising is part of an evolving industry trend.

"Increasingly, manufacturers are forcing dealers not to advertise pricing because it diminishes the value of the product," Hoffer said.

He said BMW, Cadillac and Mercedes have all imposed limits on how much of a dealer's advertising can be focused on pricing.

Even as ads move away from pricing, many dealers continue to run personality- or character-driven spots that are over the top, Hoffer said. Deviating from a standard and focusing on the dealership experience could be challenging, said Hoffer, who added that he likes the concept.

In the early 1990s, Infiniti got off to a slow start because its advertising didn't focus enough on the cars, giving Lexus a leg up, he said. "They have very little brand recognition."

[bibliobeque]

A 1964 edition of John Gay's The Beggar's Opera and Other Eighteenth-century Plays for #everymanmonday 📙 #johngay #thebeggarsopera #lathey #vintagepaperback #aneverymanpaperback #18thcentury #henryfielding #garricktheatre #keantheatre — view on Instagram https://ift.tt/2Q7vEhS

[tetcny]

#VincentPrice is trending on Twatter, so it gives me the excuse to post photos of him on stage as #OscarWilde in #JohnGay's brilliant play ,

#DiversionsAndDelights

[ramon-a-secas]

. No retreat. No retreat. They must conquer or die who’ve no retreat. . "We’ve Cheated the Parson" (song), Polly: an Opera (1729). . John Gay (Barnstaple, Devon, 30 June 1685 –  London, 4 December 1732)). . #english #poet #dramatist #johngay  #thebeggarsopera #gay #pride #loveislove #gijon #asturias #museobarjola (en Xixón. Asturies) https://www.instagram.com/p/CQvxGCileE_/?utm_medium=tumblr

[tqphoto]

#Shadow owes its birth to #light. #JohnGay (at SHDW Studios)

[brianbrawdy]

There is no dependence that can be sure but a dependence upon one's self. —John Gay

Welcome to day 5 of the 29 Days to Reviving Your All Natural Super Human.

Please believe me when I say that I never would have thought, not for a moment, that a blog post about my left foot should be appropriate.

This morning when I jumped out of bed at 4:00 AM, I immediately felt the twinge of pain in my arch and set out, hobbling around in the dark, crashing into the nightstand and the dog, searching for my heal spur sleeve which I wear almost religiously. 

After years of running, training, climbing, I have a really pronounced case of plantar fasciitis. If you’re not personally familiar with this nagging, poltergeist of an injury, GOD love ya!

For those of us that have one, they are almost unimaginably painful, sometimes making it nearly impossible to move around at all.

So, I have adopted the habit of wearing a special compression half-sock that keeps the pain at bay, sometimes almost erasing it completely. Along with stretching whenever I can, it totally does the trick. They do such a fantastic job, Ashley stuffed my Christmas stocking with a two pack for a “wash one, wear one” game plan. 

Every now and then, I’ll take it off to sleep, forget to put it on when I get up, and the following morning I’m instantly reminded of the previous day’s absentmindedness.

I’ve become a sock-cyborg. It’s not only a part of my wardrobe; it’s become a part of my mental sense of self as well. Half-Sock on, all is good in my world. Half-Sock off, good luck walking pain free.

Starting my day sitting outside in the cold, waiting for the sun to finally drag itself over the horizon, I wondered about my newfound cyborg status. I also wondered about any thoughts I use in a similar fashion; what ideas do I wrap myself in, what outlooks do I use as a crutch to get through my day?

If my foot and me can’t make it 24 hours authentically, what fabricated philosophies, what mental apparatuses have I come to rely on?

Do you have any cognitive crutches, intellectual supports you’ve become addicted to, any dependency on certain beliefs that support your mental balance?

Now before you wonder how I could tie my weak foot to a world-famous philosopher, remember, “You can’t spell ‘Brian’ without the ‘i’ in idiot.”

Sitting on the porch, my mind drifted back as I channeled my inner Rene Descartes and “applied myself earnestly and freely to the general overthrow of all my former opinions, ridding myself of all previously adopted attitudes” and ideas.

Here’s my thought; from time to time we are best served to undergo a mental spring-cleaning, a self-imposed, brain-washing to pare away any psychological regiments that may, just may be holding us back.

Keep the good stuff, toss the crap, and start over again.

18th Century British poet John Gay tells us “There is no dependence that can be sure but a dependence upon one's self.”

I’m in, it’s just I want to reevaluate and readjust my outlook from time to time to make certain, as best I can, I know that my “Self” is as native and all natural  as it can possibly be. I want to make sure that I don’t have any cognitive compression half-socks blocking me from using my mind the way Nature intended.

[blog-aventin-de]

Falscher Freund - Fabel von John Gay

Falscher Freund - Besser ein offener Feind - Fabel - John Gay

Wolf-Falscher-Freund-Fabel-John-Gay Ein Wolf, den der Hunger verwegen und listig gemacht hatte, verließ jede Nacht das schützende Dunkel des Waldes, um über die weiten, grasbedeckten Weiden zu den Herden der Schäfer zu streichen. Und so geschickt war er, dass er niemals ohne Beute zu seinem Schlupfwinkel zurückkehrte. So viele Fallen die Schäfer auch aufstellen mochten, so wachsam ihre Hunde waren, der R��uber verfing sich nicht in ihren Schlingen, und die Hunde blieben weit zurück, wenn sie ihn jagten. Tagsüber verbarg sich der Wolf im wildesten, undurchdringlichsten Dickicht eines Waldes und fraß sich satt. Nacht für Nacht ging er auf Raubzug. Einer der Schäferhunde, schneller, leichtfüßiger und tapferer als die anderen, geriet, als er den Wolf verfolgte, in jenen wilden Teil des Waldes, wo die Höhle des Räubers lag. Der Schäferhund entdeckte den Schlupfwinkel, der verborgen hinter dem dichtesten Gestrüpp lag, zwängte sich durch die Dornen, blieb vor der Höhle sitzen, verschnaufte zuerst -- denn die Jagd hatte ihn erschöpft --, und rief dann seinem Feind zu: »Lass uns für einige Zeit unseren Streit vergessen und miteinander reden wie zwei Freunde!« »Ein Waffenstillstand?« antwortete der Wolf. »Damit bin ich einverstanden!« »Wie kommt es«, begann der Hund seine Rede, »dass ein so starkes und furchtloses Tier wie du, Wolf, ausgerechnet die schwächsten und schutzlosesten Geschöpfe verfolgt? Deine kräftigen Beine sollten sich auf der Jagd nach einem edleren Wild müde laufen. Ein wilder Eber oder ein Löwe wären wahrhaft nicht zu gering für dich. Wer großherzig ist, verschließt sich dem Mitleid nicht. Ein Mitleid, das nur der feige Tyrann niemals fühlen kann. Sieh nur, wie harmlos und schwach unsere wolligen Schützlinge sind! Handle also nach deinem edlen Sinn, sei barmherzig und verfolge sie nicht mehr!« »Freund«, antwortete der Wolf, »das was du gerade gesagt hast, ist wahr. Aber überlege und prüfe zuerst, bevor du richtest. Die Natur hat uns Wölfe als Raubtiere auf die Welt gebracht. Wir taugen zu nichts anderem, und wo ein hungriger Wolf eine Beute findet, da muss er sie fressen. Das mag dir zwar grausam erscheinen, ist für uns aber durchaus notwendig zum Leben. Mein Freund Hund, wenn dich das Wohl deiner Schützlinge so sehr bewegt -- und wie es scheint, sorgst du dich tatsächlich um sie, man muss dich dafür loben! --, wenn es dich also so sehr bewegt, dann geh doch hin zu den unbarmherzigen Menschen, und wiederhole deine Rede. Es ist wahr, wir Wölfe fressen ab und zu ein Schaf, aber zehntausende Schafe werden täglich von den Menschen für ihren Bedarf an Nahrung hingeschlachtet. Einen offenen Feind mag man verfluchen. Aber ist er nicht besser als ein Feind, der vorgibt, ein Freund zu sein!?« Besser ein offener Feind als ein falscher Freund - Fabel von John Gay Read the full article

[theperpetualcollection]

Candid shot of Perpetual Collection featured Artist, John Gay ( @johngayart ) throwing down on some beauty 👍.