#Gizli özne

[yagmur-lar]

“Sararmış sayfaların

altı çizilmiş cümlelerinde

aynı hüzünler gölgelemiş kirpiklerimizi

sessiz harflerle uzaklara dalıp gidişlerimizle

gizli özne olmuşuz kitabın orta yerinde”

Seçil Oğuz

[benmisim]

bugün bi sweatshirt gördüm üzerinde “always late but worth the wait” yazıyodu çok hoşuma gitti. buradaki gizli özne genelde kişinin kendisi olarak düşünülüyor sanırım. hani kıyafeti giyen kişiden bahsediyormuş gibi yazı. ama ben oldurmaya çalıştığım şeyleri düşündüm :d geç olsun bizim olsun, geç olsun güç olmasın, geç ama beklemeye değer…… insan zaten geç kalmış bir varlıktır….. gibi fikirleri canlandırdı zihnimde :d almadım ama aklım kalmış belli, yarın gidip alayım ya. ne gerek varsa…..

[bozandeniz]

Dağların yücelerinden bir ses geliyor

Yavaş bir melodi

Notalarında hüzün gizli

Yüksek bir yerlerden yankılanarak geliyor

Belki de

İçinde gözyaşları saklı gaydasın'da

Bir kız çocuğu geçiyor yanımdan

Kıvrım kıvrım sarı saçları

Sonrasında melodinin geldiği yere doğru koşuyor heyecanla

Bir kadın çığlığı geliyor yakınlardan

Melodinin ve notaların derinliğine kapılarak haykırıyor

Işığı yanan pencereler

Ay bütün güzelliği ile karşımda

Yakamoz ışıl ışıl etraf, dalgalar köpüklü

Kıyıda ses var dövüyor kumsalı

Gecenin saat on ikisi

Belkide gece yarısı

Gümüş yaka sahilinde

Alemde keyifler gıcır şen şakrak

Sahilde gezinti eğlence,müzik

Sevgililer el ele kahkaha bol

Elleriyle tutuşan sevgililer etraflarında dönerek dans ediyorlar

Durmak bilmez duygular var

Devamlı aralıksız müzik notaları

Melodiler hüzünlerden ayrılmış

Bir eğlence bir onurlu zafer eğlencesine dönmüş gibi

Ayaklar çıplak

Sanki yıldızlar kayıyor oralarda,

Sevişmeye hasret iki beden,

Renkler iç içe girmiş,

Gökkuşağı halt etmiş yanlarında,

ve

Müzik bitiyor

Sessiz bir perde iniyor

Sokakların sahnesine

Kız çocuğu kayboluyor

Kadının çığlığı kesiliyor

Bütün şeylerin içinde

en çok müziği sevdiğimi

daha iyi anlıyorum giderek

bazen karanlık akımlara pedal çevirten

ağır ritimli solo lar..

bazen inançla inançsızlık arasında gel gitler yaptıran

kaos yüzlüler..

bazen de umuda ve özgürlüğe çaldıran,

her umutsuzluğum ve hüznümü tellere vurdurtan gitarım

kimi zaman ilham kaynağım oluyor,

kimi zaman hüznüm

kimi zaman nefretim

kimi zaman mutluluğum..

bugün

evet bugün

hayatımın en mutlu anlarıma döndüm

İnançla inaçsızlık arasında gel gitli bugünümde

karanlık akımlara pedal çevirdiğim bu zamanda

yıllar sonra

bir kitabın sayfaları arasına saklamış olan

kayıp penamı buldum

belki senin için küçük bir budalaca mutluluk

ama

benim için her şeyden değerli bir anıdır kayıp pena..

üniversite yıllarımda

ensiferum' un konseri..

istanbul'a ilk konserleri için geldiklerinde

ön saflarda oluşum,

ve

Petri Lindroos ile kısa bir göz göze gelişimiz,

konser sonunda unutamayacağım bir küçük anıyla

eve uçarak gitmeme sebep olacaktı..

belkide arkadaşlarıma anlatmaktan sıkılmayacağım bir anı, bir iz olcaktı..

sevdiğim bir grup

sevdiğim bir insan

ve

asla vaz geçemediğim folk metal kültürü

ve petri nin elinden aldığım kayıp pena..

folk metal, ben, mutluluk, uçmak kısaca herşeyim ..

pena nın kitabın arasında düşüşü

sanki bir pena değil

bütün yaşadığım anıların birden

kitabın arasından kayarak düşmesi

ve hüzünlü yüzümde parlayan bir ışık gibi..

Penayı kayıp ettiğimde

her şeyden küsmüştüm

gitarımdan

müzikten

her şeyden..

hatayımda güzelliklerin olmamış her şeylerin anahtarıydı benim için..

penayı kayıp edişim

her şeyden kolayca vazgeçmeye hazır oluşumdan

ama yine de müziği bunun dışında tutuşumdan

biliyorum

gitarım artık jimmy hendrix, gary moore, bonjovi, ensiferum, kalmah' tan

çalmayacaktı

şu ya da bu müzik parçası değil

şu ya da bu müzik türü de

müzik

ta kendisi müziğin

asıl vazgeçemediğim..

yazmaktan vazgeçmek

şiirden, hepsinden, belki

ama

yazıyorum işte

süregiden tüm diğer şeyler gibi

her türlü beklenti,

umutlar

yorulduğunda, sıkıldığında

sırtından atıverdiğin kolayca

yalnızca zihninde ve

yalnızca bir süreliğine de olsa

müziğin yarattığı mutluluk

hiçbir şeye benzemeyen o tutku

hiç terk etmiyor beni..

üstelik bunun için

en küçük bir

çaba harcamam gerekmiyor

özsel bir bağ var aramızda..

tüm diğer şeyleri

daha çok sevmemi sağlıyor sanki müzik

sevginin nesnesi olabilecek her şeyi

bir başka özne olarak nesnesi

sevilen insanı

ve diğer tüm şeyleri

doğayı, kültürü

emek verilerek üretilen

tüm güzellikleri

melodiler, ezgiler yetiyorda

içimizin özgün bir biçimde

dışımızda beliriverişi

anlattığı şeyin ta kendisi değilse de

onun özüne en yakın duran

zamanın ve uzamın eşsiz bir biçimlenişi

seslerden ibaret dünyasında

ve sırf bundan dolayı

en soyut yaratım olsa da

bütünüyle soyut olan arkasındaki o nedenlerin

tutkuların, hüzünlerin, isyanların

belki de en somut biçimde açığa çıkışı

müzik...

beliriyor

o benzersiz ikliminin

ele geçmez ve özgün titreşimlerinde

salınıyor varlığın içinde

sürüp gittiği o akışta varlığı tümüyle

söylediklerinin kendisi kılarak

belirdiği gibi sönüveriyor sonra

ardında tüm o somutluklar'dan daha güçlü

ve inkar edilemez bir iz bırakarak

Kızıl Deniz

[deactivated12334]

Bütün yaşadıklarımızdan sonra bir şekilde bir araya gelsek bile sen bana ancak yangın olursun, bense sana dargın. İyisi mi birbirimizin hayatının satır aralarında gizli özne olarak kalalım biz. Ne sen bana gel, ne ben seni bekleyeyim. Zira bundan ötemiz yok bizim…

Eyvallah…

[otadam]

Başka bir ten, Başka bir sen (Gizli Özne)

Seversiniz,

[doriangray1789]

SESLİ DÜŞÜNCE-SİMÜLASYON

"Kazıklı Voyvoda" yani 3. Vlad Tepeş'i savaş esirlerini kazıklara oturtarak işkence etmesi ve öldürmesi ile tanıyoruz. Kazıklı Voyvoda bu işkencelerini yaparken günlük işlerine devam ediyor, yemeğini yiyor, kitabını okuyordu ve karşısındaki işkenceyi oldukça normal bir şekilde "bir simülasyon izler gibi" izliyordu.

"Simülasyon" terimi genellikle gerçek bir şeyin taklidi veya canlandırmasını anlatmakta kullanılıyor. Fransız düşünür Jean Baudrillard’a göre simülasyonlar; gerçekliğin kurguyla arasına çizdiği çizginin yok olması demek. Gerçek olarak karşılaştığımızda vicdanî olarak ağır gelecek sıcak olaylar simüle edilerek gerçekle bağı kesiliyor ve böylece “soğuk” bir şekilde önümüze konuluyor. “Medya Körfez Savaşı görüntülerini seçerek Amerikalıların vicdanlarını sızlatmayacak bir şekilde bir dizi simüle edilmiş görüntüler silsilesi içinde yayınlamıştı” diyor Baudrillard, 2015. Alman felsefeci T.W.Adorno’ya göre de "bireysel bilinç, medya ideolojileri tarafından kontrol edilmekte ve sonuçta özne ve nesne birbirinin yerine geçmektedir." Bu noktada, Adorno aydınlanma düşüncesinin insanlığı barbarlığa götürdüğünü savunur (Adorno & Horkheimer, 2012). Bu barbarlık yazının başında bahsettiğimiz 3. Vlad’ın yani Kazıklı Voyvoda’nın modernize edilmiş hâliyle aynıdır. Televizyon programları aracığıyla savaşlar, afetler ve insan ölümleri evde günlük olağan işler yapılırken, çoluk çocuk hep birlikte izlenmektedir. Çok uzaklarda yapılan savaşlar birer gerçek değil de birer simülasyon olarak biz sunuluyor. Aslında dili çok yakacak bir içecek, üflenerek tadı daha hafifletilerek ağza dökülüyor ve dilimizi yakmıyor ayrıca güzel de bir tat veriyor. Oluşturulan bu simülasyonlar ekranlarda yeri geldiğinde ağlatılıyor, düşündürülüyor veya bir haber niteliği taşır gibi gösteriliyor. Bu "Hiper-gerçeklik" ile üretilen ve yeniden üretilen simgeler edilgen bir tüketim ile sorgulanmadan kitleler tarafından benimseniyor. Böylece medya kitle algısını çok rahat bir biçimde etkileyebiliyor. Savaşların ve afetlerin bu kadar normalmiş gibi izlenilmesi ve aynı zamanda Kazıklı Voyvoda’nın “barbarlığına” lâf edilmesi büyük bir çelişki gibi görünmüyor mu? Barbarlık, saldırganlık, başka insanların yaşamına merak, gizli olanın çekiciliği gibi insanın içendeki gizli ihtiyaçlar hiçbir zaman bitmiyor. Medya bu ihtiyacı yeniden ve yeniden sürekli üreterek toplumda devamlılığı sağlıyor. Eğer durumu daha net görebilseydik belki de Kazıklı Voyvoda’nın esirlerini öldürürken yemek yemesini daha az eleştirirdik. Çünkü, Deprem haberleri seyrederken aynısını biz de yapıyoruz.

[uzunburakefendi]

. "zenginlik üretmek için gerçeklik üretmek zorundayız. Ve diğer taraftan, gerçeğin boyunduruğu altındayız aynı zamanda, şöyle ki gerçeklik yasayı koyar; bu, en azından kısmen, kararı veren gerçek söylemdir; gerçek söylem iktidar etmenlerini iletir ve bizzat yürütür. Sonucunda, beraberinde özgül iktidar etmenleri taşıyan gerçek söylemlere: hukuk kurallarına, iktidar mekanizmalarına, gerçeklik etmenlerine, dahası: iktidar kurallarına ve gerçek söylemlerin iktidarına bağlı olarak bizler yargılanırız, mahkum ediliriz, sınıflandırılırız, görevlere zorlanırız, belirli bir yaşam biçimine ya da belirli bir ölme biçimine adanırız." syf.39 . "Kurumların ve düzenin motoru savaştır: barış, en küçük çarkında bile, gizliden gizliye savaşır. Başka deyişle savaşı barışın ardında deşifre etmek gerekir: savaş, bizzat barışın şifresidir. Dolayısıyla bizler birbirimize karşı savaş içindeyiz; bir savaş hattı, sürekli ve süreğen biçimde bütün topluma siner ve bizleri bir safa ya da öbürüne konumlayan bu cephedir. Tarafsız özne yoktur. Zorunlu olarak birisinin düşmanıyızdır." syf.62 . "İlk savaş, herkesin herkesle savaşı, eşitlikten doğmuş ve bu eşitliğin öğesi içinde meydana gelen, bir eşitlik savaşıdır. Savaş, bir farksızlığın ya da her koşulda yetersiz farklılıkların doğrudan etkisidir. Aslında, der Hobbes, büyük farklılıklar olsaydı, gerçekten de insanlar arasında gözle görülen ve kendisini belli eden, çok açıkça telafi edilemez ayrımlar olsaydı, açıkçası savaş bizzat bu nedenle anında bloke olurdu." syf.100 . "Bizleri doğal zorunluluklara ya da düzenin işlevsel gereklerine inandıran unutuşların, yanılsamaların ya da yalanların altında savaşı bulmak gerekir: o barışın şifresidir. Tüm toplumsal varlığı sürekli olarak parçalara ayırır, her birimizi şu ya da bu kampa yerleştirir. Ve bu savaşı bir açıklama nedeni olarak görmek yeterli değildir; onu canlandırmak, farkına varılmaksızın sürüp gittiği gizli, kendini belli etmeyen formlardan sıyırmak ve onu, muzaffer olmak istiyorsak hazırlanmamız gereken nihai bir çarpışmaya dek götürmek gerekir." syf.273 #michelfoucault #toplumusavunmakgerekir #çeviri #şehsuvaraktaş #yapıkrediyayınları #kitap #neokuyorum #okumakiptiladır #okumahalleri https://www.instagram.com/p/CnNJNlQN6TN/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[seslimeram]

Sesli Meram #488 - Yersiz Yurtsuz (09.12.2024)

"Kimsenin kimseyi duymadığı bir zemindeyiz. Geleceğinin simsiyah olduğu gerçeğini çoktan muhteşem cuma indirimleri, gündelik bilme ne dizisinde ne olacak o bilmiyoruz kimin hikayesini takibe zorlanma, kesintisiz riya, aralıksız yalanlarla aksettirilen büyük güçlü ülke denirken ülkenin yurttaşının yaşadığı canhıraş psikolojik yıkımın / savaşımın göz ardı edildiği, birlikte yaşama pratiklerinin dün gayrimüslimi tehdit bilirken bugün ol Suriyeliler için yeniden imal edilebildiği bir zeminde hakikatten bahis ne zaman açılacak, söz konusu edilecektir! 27 Kasım’dan, bugün yarım asrı devirmiş Esad rejiminin filli sonuna kadar geçen sürede ortaya çıkan dengeler, dengesizlik halleri arasında bölgeye hiç ama hiçbir biçimde huzur verilebilecek midir? Amerika, Türkiye, İran, Rusya ve gizli özne İngiltere’nin başını çektiği bir şebekenin duraksamadan bir cehennemi bitirip hemen bir başkasını başlatabildiği bir zeminde, bugün o iktidarın tahayyülü olarak görülen ve handiyse Cihatçı yanlısı olmayan, Kürtler, Süryaniler, Ermeniler, Keldaniler, Kıptiler, Arap Aleviler (Nusayriler), Maruniler, Dürziler ve benzeri kadim halkların birlikte yaşam iradesini savuna geldikleri sahne neye evrilecektir? Dahası tam da bugün baş efendinin isteği doğrultusunda Halep, Humus, Şam diye ilerlemişken cihatçı çetelerin var edeceği en ufak bir kıvılcımın, ortaya bunca ekilmiş nefretin yanında, Türkiye’de kimi medya organlarında, bizatihi iletişim başkanlığı eliyle savunulan evini savunan insanları terörist, halen Kobane, Menbiç, Rakka, Deyr Ez Zor, Qamişlo gibi koca bir sahanlığı terör yuvası diye bildiren bir akla seza tahayyül karşısında sulhu, yaşamı konuşmak ne zaman söz konusu olacaktır ki? Beşşar Esad gider Ahmet El Şara nam-ı diğer Colani gelirken ya da getirilirken, Suriye’nin hakkının tanzimi, sulhun gerçekten var edilebilmesi ihtimalinin her nasıl söz konusu edilebileceğine dair en ufak bir tahayyül var edilebilecek midir, mesel buradadır. Birbirini sahiden duyabilen, anlayabilen, görebilen çözümü silahta bombada, kırımda, tehcirde, yok etmekte değil kelimelerle bulabilen bir gelecek söz konusu edilecek midir… sahiden?" sesli meram

podcast image credit: bloody dictator has fallen:::omar albam:::ap

[misgibipapatyakokusu]

Hayatımsın cümlesinde gizli özne sanmıştım kendimi..

[zarifkaktus]

Okuma alışkanlığı kazanmaya çalışıyorumdur sa

[birgaripaskbestesii]

Bende hikayesi olan şarkılardan. Tabi adamlar meşhur olmadan çok öncesinden kalma bir hikaye. Genç yaşımda en gıcık gittiğim ama bir o kadar da sevdiğim dostum söylerdi telefonun bir diğer ucunda karga sesiyle ben de bu taraftan eşlik ederdim daha da beter sesimle. Odasını boyuyordu şarkı söylerken. Ben de geleyim de beni de maviye boyasana kızım dediğimde “sen göğün denizi masmavi yaptığı mavisin, ondan güzel renk mi olur lan” demişti. Ömrüm boyunca unutmayacağım bir hatıra. Sonrasında ne zaman bu şarkı çalsa birbirimize armağan eder olduk. Denk gelince yine anılar depreşti tabi :)

Son güneş, en son gider ağlatır. Bir boşluk,bir loşluk odama. Dert olur, anlatamazsa, aşık adama.

[keremkalkan]

Gizli Özne

• Ben,

• Kimin gönlünde

• Gizli özneyim?

• Merak etmekteyim.

Kerem Kalkan | 04.09.2013

[uzakiklim]

,,Kar Ve İnci,, Kar Ve İnci Nihan Kaya'nın son romanı.. Kitabı 'Doğmuş Olmaya' adayarak başlıyor. Doğarak yaşayan Gece'nin, doğmadan yaşayan Karin'i anlattığı; bilerek karmaşıklaştırılmış bir eser bu. @nihanka 'Bembeyaz karla kaplı bir tarlanın üzerinde yürümek gibi olabilir. Korkunç da olabilir, harika da' anekdotunu referans alarak Cat Stevens'a da şöyle bir uğrayıp Hallac-ı Mansur'da duruyor. Bizi de durduruyor. Cehennem, diyor Mansur; Acı çektiğimiz yer değil acı çektiğimizi kimsenin bilmediği yerdir. Bu söz, roman karakterlerini çok iyi anlatıyor. Zirâ sadece acıyı değil, bu romandaki karakterlerin hepsi duygularını karşısındakine değirmeden kendi içlerinde büyütüp besliyorlar. Harika bir bireysellik söz konusu. Gece'de de, Dolunay'da da, Kaya'da da, Deniz'de de.. Deniz'ine akmak için yola çıkan Leyla, Nehir oluyor önce ardından da Gece.. Kaya'ya vardığında ise gidilecek yolları tamamen tüketmiş olduğunu farkediyor. İşte bu noktada hayat Çellonun akustiğine çarpıyor, dillenmemiş bir karanlık gibi gelip balo salonunun ortasına düşüyor. Karakterlerin hepsinin bir diğerinden yarası var ama bu karanlıkta ortalığı aydınlatacak bir inci olmadığı için; yer yerinden oynamıyor, kıyametler kopmuyor. İnci istiridyenin koynunda saklayıp büyüttüğü değerli varlık ve Leyla'nın büyütemeden sakladığı Karin'i.. Nihan Kaya güzel betimliyor, duygu ve durumları alakasız gibi görünen teşbihlerle bağlıyor.. İsim ve Kelime tercihleri ince bir zekanın ürünü olduğunu gösteriyor cesurca.. Ne zaman Nihan Kaya okusam Sisyphos'u hatırlamadan edemiyorum. Hani şu; sonsuz büyüklükteki kayayı bir zirveye çıkarmakla cezalı kral efsanesi. Sisyphos aptalı; sürekli kayayı zirveye çıkarmaya çalışır kayayla birlikte düşünce de, pes etmeden yeniden denerdi. Bir tür ceza, bağımlılık, bırakamama, vazgeçememe, her koşulda sürdürme hali. Bu roman karakterlerinde de bu perçinlenmiş durumda. Dolunay ve Deniz Mutsuz evliliklerine rağmen birbirlerine, Leyla umutsuzluğuna rağmen Deniz'e, Kaya evlenmesine rağmen Gece'ye, Gece yaşadıklarına rağmen Deniz'e, yaşadıklarını hatırlamamasına rağmen Kaya'ya, hatta kahraman değil de sosyal tip olan psikanalist bile Gece'ye takılı kalmıştır. Çatı Katı'ndaki kahraman kadın da... Gizli Özne'deki nişanlısını kaybedip onun ailesiyle yaşamaya başlayan kız gibi, Bihter de... Bütün bu kahramanlarda acı çekmeye, bir nevi zorunluluk algısıyla gönüllülük var. Bu durum ve kadın kahramanların karşısındaki erkeklerin eril güçleri tarafından yaralanmaları var ki; ikisine de katlanamıyorum. İlgisiz babalarla, en ufak bir komplekste sakalıyla karısının yüzünü çizen onları çatı katına iten kocalarla, ortada kalan çocuklarla, ortaya çıkamayan bebeklerle, üstü örtülü verilen dayıdan taciz iddiaları gibi travmatik olaylar yaşayıp mağduru oynayan kadın kahramanlarla karşılaşınca çok üzülüyorum. Yarası olsa bile bu eril güçlere dayanmayan, gerçekten güçlü kadın karakterler oluşturmanız beklentisiyle... Kaleminize Sağlık @nihanka... That's All!,, #KarVeInci #NihanKaya #KitapAnalizi #kitap #kitapyurdu #kitapaşkı #book #bookstagram #bookphotography #bookblogger #booklover #bookphoto #read #reading

[burakerdel]

"Senin için ağlamıştım" cümlesinde geçen ağladım ama boşunaymış çaresizliğini anlatan gizli özneyi bulun.

[yusuf-krk]

“Kimi” İçin,

Sadece Özel Bir “KELİME/dir” “Aşk”,

… “Yazıldığı” Gibi, “Büyük” Başlar..!

Kimi/ne/de, Gizli “Özne/si” ile “Seviştiği”,

… Kocaman Bir “CÜMLE/dir” Aşk..!

Belki/de ; Aslın/da, Bir “Kibrit Çöpü/dür” Aşk..!

Ya, “Tutuşturur” Başka Bir “Bedeni”,

Ya/da, Sadece Yakar, “KÜL” Eder, “Kendi/ni”..!

Gönül Hanem...

[epifizz]

Ben teşekkür ederim güzel dileğin ve cevabın için, aslında cevap vermeyeceğine dair kendimle bahse girmiştim :) ama beni yanılttın ve mutlu oldum.

Böyle üst bir noktada konumlanmak istemem. İnsanların bana zaman ve emek vererek paylaşmayı tercih ettiği her fikre önem veriyorum, bazıları benim açımdan can sıkıcı olsa dahi bu onda algıladığım kendindeki önemine zarar vermiyor. Bazı soruları yanıtlamıyorum evet ama bunun sebebi ya verecek cevabım olmayışı ya da söylediğimi çoktan söyleyişim oluyor bazen de gerçek anlamda konuşmak istemediğim bir mesele denk geliyor ki orada da iletişimin diğer kanadındaki bir birey olarak bu iletiyi reddediyorum. Gerçi bazen de okuyan üçüncü kişileri düşünüyorum, burada open public olan soru-cevaplarda en nihayetinde esasen üçüncü bir gizli özne de var ve onu da baz almak lazım. Daha kişisel soruların üçüncü insanları hiç ilgilendirmemesi, özel olarak sorsa her tarafın daha da memnun olacağı düşüncesi yaratıyor bende :)

Ben de bana açtığınız düşünce ve önerileriniz için teşekkür ederim tekrardan :)