#Chce się Ż

[seriously-mike]

And what about a certain Menzies with a Ż?

From my conversation with @jurian-is-cinnamon-roll.

It's funny how the surname "Menzies" is properly pronounced with a letter only common in Slavic and some Baltic languages (and that would be Ż/Ž/Ж), and kinda sounds Lithuanian.

Menžies.

But it's okay, when a certain MacLeod of Skye arrived in Poland in 1821, his descendants localized their surname to "Machlejd".

[shall-ey]

V3nt

To, że znowu zjebałam jedzenie to chuj. Mam okres, whatever, już mnie to nie obchodzi.

Ale tak bardzo mam ochotę się p0ciąć. Mam trzy miesiące $h free i tak bardzo chce to zrobić. Zaczęłam przeglądać cvtbler i stało się to jakąś moją chorą obsesją. Uwielbiam patrzeć an rany. Jakby na nowo budziły się te stare demony, które były zamknięte na cztery spusty.

Kupiłam sobie nowe ż¥letki i coś do odkażania (a ja wiem po co?). Zrobiłam to bardzo odruchowo, więc jestem potrójnie spłukana (wypłata w piątek).

Nie wiem co zrobić ze sobą. Czuję się strasznie.

Mam wrażenie, że to będzie bezsenna noc.

[1skinnybones1]

Uwaga, wiadomości ż ostatniej chwili 🔥

TW: 🤮

.

.

.

.

.

Właśnie, nie wiem czemu ale zeymiotowałam. Nie wiem czemu. Może z głodu albo ze stresu. Może to być przez fasta?

Ogólnie to było tak, że leżałam dobie w łóźku próbując zasnąć i nagle poczułam, że coś idzie ki gardłem, zawsze to zatrzymuje ale teraz mi sie nie udało i pobiegłam do toalety. Opis tego jak to wyglądało sobie daruje...

Pisze o tym aby się dowiedzieć czy to normalne podczas postu oraz ostrzec, że jak ktoś tego nie chce to najlepiej przerwać post i nie iść dalej bo chyba nikt nie chce zwymiotować, no nie?

Ale teraz źle sie po tym czuje. Czuje sie gorsza. Nie wiem czemu, tak po prostu. Teraz postaram się iść spać i mam nadzieję, że ty też pójdziesz bo pamiętaj, że rano do pracy/szkoły, a potem musisz ćwiczyć aby zrzucić zbędne kilogramy.

Mam nadzieję, że nikogo nie obrzydziłam bo ofc nie to jest moim celem, chce być z wami w 100% szczera i dzielić sie jakimiś "nowościami".

Dobranocka motylki💗🦋

chudych snów i karaluchy pod poduchy;)

[kasja93]

Hej, dzisiejszy bilans:

Zjedzone 206

Spalone aktywnie 493

Rano nie mogłam wstać, ale w końcu udało się. Głównie dzięki Uszakom, które domagały się śniadania demolując mieszkanie i biegając po mnie. Później posprzątałam, nieco się ogarnęłam i poszłam na zakupy. Ostatnio ciężko mi cokolwiek kupić. Chodzę po sklepach, ale na nic nie mam ochoty i koniec końców biorę jakieś proteinowe barachło i owoce czy warzywa dla uszaków. Wracając ze spaceru weszłam do apteki. Większość leków będę miała do odbioru dopiero jutro. Gdy wróciłam do domu zaczęłam przepakowywać tabletki nasenne i przez chwile w mojej głowie pojawił się głosik by zjeść te trzy opakowania naraz… Okropieństwo… Przepraszam, że o tym mówię, ale chce byście wiedzieli, że nie jest u mnie tak super jak ostatnio. Zwiększenie dawki leku przeciwlękowego może tak działać. Nic sobie nie zrobię, ale te myśli są tak okropne… Mam nadzieje, że wkrótce miną.

Jutro jadę oglądać bardzo fajny dom. Taki do zamieszkania bez remontu, pod Toruniem :) miejscowość ma tyle ż ę ć w nazwie, że mam ochotę wybrać ten dom tylko po to by Niemców zmusić do powiedzenia na głos nazwy tej miejscówki xDDD

Ugotowałam zupę pomidorową z makaronem konjak zatem dziś i jutro mam obiad zapewniony. Choć pewnie jutro będę jechała na musach owocowych ze względu na te 400 km, które muszę razem zrobić… albo zrobię fasta. Jeszcze nie wiem. Narazie czuje się źle psychicznie. Powinnam o tym powiedzieć rodzicom, ale nie chce ich martwić. Mama ciężko przyjęła jak powiedziałam jej o myślach samobójczych z początku tego roku. Jednak to sprawia, że wracam do tego błędnego koła udawania, że jest dobrze… Powiedziałam tacie jak dziś zadzwonił, ale on się tym nie przejmuje. Skwitował, że może to przez fakt, iż mam za dużo wolnego czasu bo nie pracuje. Ehhh… kończę. Nie będę was zanudzać.

Menu:

Śniadanie: mus owocowy 124 kalorie

Obiad: zupa pomidorowa z makaronem konjak razem 82 kalorie

Ćwiczenia:

8613 kroków

Dwie godziny jogi

[mathewskyogf]

Pozostawię po sobie ślad.

Nie chce już czuć strachu.

Proszę wyłącznie o szczęście, które mam teraz.

Zbaw mi ludzi, dzięki którym się zrozumiemy.

Wiem, że stoisz za mną.

Spraw bym nie bał się ludzi.

Dziękuje za życiową lekcję. Ona sprawiła mnie silnym i przygotowanym do Ż-Y-C-I-A.

[emzeciorrr]

Żywiec | Chce się Ż | Cinema 60s from Marcin Kot Bastkowski on Vimeo.

client - Grupa Żywiec agency - Ogilvy&Mather Warszawa director - Michał Sabliński dop - Wojtek Zieliński editor - Marcin Kot Bastkowski producers - Jarek Parzyjagła, Michał Cichomski postproduction - Televisor production - Opus Film

[mikethehellman]

Dawno mnie nie było. Wpadłem w wir pracy. Pochrzaniły się te czasy. Wybuchł protest, karetki nie wyjeżdżają, a opinia publiczna jak to opinia publiczna... Chce nas zjeść. Ale uwaga! Nie wszyscy!

13:41

"Wypadek samochodowy, NZK-RKO, nie oddycha, klatka piersiowa nie unosi się, nie reaguje na ból"

Wezwanie uderzyło jak grom z jasnego nieba. Właśnie miałem się nacieszyć się chwilą spokoju... Przed sekundą wróciliśmy z innego wypadku z zakleszczonym w pojeździe kierowcą. Trochę krwi, trochę jęków, trzeźwy dziadek zasłabł i tyle. Badania i do szpitala.

Tym razem było inaczej. Wezwanie daleko od bazy, sytuacja podbramkowa w meczu ze śmiercią o życie człowieka.

To co muszę pochwalić to:

1. Mojego kierowcę, brawurowa jazda ale z bezpiecznym finiszem.

2. Świadków, którzy natychmiast podjęli akcję reanimacyjną.

3. Strażaków, którzy sprawnie tą akcję przejęli i użyli AED (automatyczny zewnętrzny defibrylator)

Zaraz wszystkie ogniwa łańcucha przeżycia zagrały jak należy.

Wczesne powiadomienie służb i RKO,

Szybka defibrylacja.

Po kilku minutach obok nas posadzony był już śmigłowiec. Przypadek trudny. Byliśmy we dwa zespoły. Ale ja zająłem się czym innym. Oddelegowałem partnera z Corpuls CPR (automatem samodzielnie uciskającym klatkę piersiową) żeby jako starszy stażem pomógł kolegom po fachu, a ja zabrałem pasażerkę naszego rozbitka (nadal była w szoku, osunęła się na ziemię). Zamknąłem karetkę, przebadałem, porozmawiałem, dałem zalecenia, generalnie, uspokoiłem nasłuchując przy okazji co sie dzieje przez radio. Wypisałem kartę. Mogła jechać do domu z rodziną. Wtem przyszła żona kierowcy. Dotarła na miejsce przed chwilą i została o wszystkim poinformowana.

"Udało się przywrócić krążenie, nawet próbował oddychać. Było na tyle dobrze, że można było umieścić go w śmigłowcu." Przyleciał Docent Darocha, facet z takimi jajami, że muszą brać paliwo na styk, żeby śmigłowiec się wznosił. Robi cuda z pacjentami. Ciężko jest wyznaczyć granicę niemożliwości w jego przypadku.

Po chwili odlecieli ze starszym panem na pokładzie. Gdzieś w tym całym zgiełku usłyszałem "dziękuję" zarówno od kobiety którą badałem, jak i tej, której mąż leciał teraz w kierunku szpitala oferującego chirurgię naczyniową i kardiologiczną. Puls na obwodzie nie był wyczuwalny z jednej strony, stąd mieliśmy podejrzenie, że mogło dojść do poważnego uszkodzenia jednej z ważniejszych arterii. Zamknąłem drzwi karetki. Zgiełk ustąpił. Po chwili przez radio dało się słyszeć głos docenta:

"Otwieram pacjenta na pokładzie, bądźcie gotowi"

Nie wiem co działo się potem, bo spakowaliśmy graty i ruszyliśmy z powrotem na stację. Wiem tylko, że facet miał szansę, dzięki współpracy wielu osób, nie tylko służb, ale w ogromnej mierze świadków, którzy podjęli się resuscytacji.

Powróciliśmy na miejsce wyczekiwana. Ponownie nie nacieszyliśmy się spokojem zbyt długo.

"K2. Pobicie, uraz głowy, wzywa policja"

Podjechaliśmy do meliny znajdującej się około 300m od stacji. Szybka gadka, dokumenty, badanie, do karetki i na SOR. Tam przekazanie na triage (segregacja medyczna) i w drogę. Spotykamy dwóch ratowników wiozących pacjenta

-Co macie?

-Tętnica

-Jak chuj!

Wskoczyliśmy razem z nimi do pokoju zabiegowego. W końcu co 8 rąk to nie 4, a tętnica to bardzo newralgiczna sprawa. Szybka zmiana opatrunku, odpięcie stazy. Wkłucie. Płyny. Wszystko jak należy.

Okazało sie, że pacjent w wypadku z piłą tarczową rozpruł sobie nadgarstek i połowę przedramienia. Postanowił owinąć to szmatą, zacisnąć sznurek wokół ręki i przyjechać na SOR z żoną, żeby nie fatygować nas do niego. Chłopaki wpadli na małżeństwo na parkingu, kiedy żona nie dawała już rady go podprowadzić.

-Dziękuję

Usłyszeliśmy wychodząc z zabiegowego.

Tego dnia kilkukrotnie usłyszeliśmy "dziękuję". Jedno drobne słowo o całkiem dużej sile. Dające mi do zrozumienia, że ktoś jest wdzięczny za to co dla niego lub bliskiego tej osoby robię. Że docenia koczowanie godzinami, zrywanie sie w nocy z wyrka, przerywanie obiadu, srania i całego życia na jego potrzeby. Że nie traktuje mnie jak służącego.

Wiele osób pyta mnie "To nie protestujecie?".

-Mamy od tego reprezentantów, ale ktoś musi jeździć - odpowiadam grzecznie.

I tak w gruncie rzeczy jest. Jedni nazwali by to sprzedawaniem się inni nielojalnością. Ale dla mnie jest to lojalność wobec pacjentów. Poza tym, zrobiłem te studia i tony papierków po to, żeby w tym systemie pracować i nie chcę szukać innej pracy, zwłaszcza. Zgadzam się z postulatami, przynajmniej większością. Chcę podwyżek, chcę przywilejów wynikających z charakteru wykonywanej pracy, ale nie koniecznie chce je zdobywać takim kosztem. Może to zbyt idealistyczne? Z drugiej strony, jak widać kryzys jest nieunikniony. Pieniędzy brakuje, a opinia publiczna prędzej powie "ch... wam w dupę" niż pozwoli na podwyżki kosztem większych podatków. Bo ludzie mają to gdzieś dopóki nie umiera ich dziecko, ich babcia, czy sami nie mają katarku, który uprzykrza życie. Dlatego jeżdżę, zrywam się w nocy z wyrka, żeby pojechać i wytłumaczyć kultowej już starszej pani Leokadii, że to nie jej ciśnienie jest złe, a ciśnieniomierz, z którego korzysta (nieszczelny mankiet).

A tak poza tym, w pracy nie myślę o tym czego mi brakuje, wsiadam do furmany nie wiedząc co czeka mnie za kilka minut na miejscu zdarzenia. Myśli są zajęte tymi, którzy są, a nie tymi, do których mi tęskno.

[lorei-writes]

Masamune x Polish!MC

Thanks a lot to @datenoriko​ for suggesting this and for @nad-zeta​ for writing hers (VERY INSPIRING, SERIOUSLY, GO CHECK THOSE OUT) headcanons :D Here’s my version. I wrote for Polish MC in particular, because I didn’t want to be disrespectful and there’s a lot of historical nuance that I could butcher otherwise.

[Note from future Lorei: This is honestly very stupid and I cannot believe I didn’t write it when I was 15, geez.]

Content Warnings: profanities, kidnapping, pain, injuries

Background information & notes:

Polish-Lithuanian commonwealth was partitioned by Habsburg Austria, Kingdom of Prussia and Russian Empire. As the result of annexations, the country disappeared from the world maps for 123 years. I will not go into detail about how the situation of Polish people was different in each of the parts, since that’s besides the point, but well - keep in mind that it did differ greatly. One can argue that the marks of it are still visible today, both in infrastructure, architecture and language. 

I was born in the South-Eastern region of Poland and as such, that’s where I’d like my MC to be brought up. 

MC is in no way representative of how each and every woman from Poland is. I tried to write her based on the women of my family, my friends, classmates, basically - the people I’ve seen and spent my time with. 

I will not include anything religion-related, although it is a thing that’s present in lives of everybody (even atheists) here (to be more precise, Catholicism). Why? Because it is a very controversial topic, one of huge complexity.

... There will be profanities, because I love my Polish swearwords - and CURSE YOU ENGLISH. WHEN I YELL THE CURSE I WANT TO SOUND LIKE A FREAKING FERAL ANIMAL

Broken English in italics = broken Japanese.

There will be a dictionary at the end, so don’t worry. 

Masamune

Upon meeting her, he did not understand anything she said - well, none of them did. However, she did rescue lord Nobunaga - a funnily dressed foreigner that seemingly didn’t speak Japanese couldn’t be that bad, could she?

Yet she still was thrown into the dungeon. In his mind, that was the perfect opportunity to investigate on his own. 

Taking advantage of the opportunity, Masamune sneaked into her cell. Soon, his blade was on her throat.  “ Who are...?” he started, but was instantly cut off by her yelling: “ Czy was tu wszystkich kurwa do reszty pojebało?!” He stood there, staring at her. Seeing his confusion, she pointed at him and then tapped on her temple a couple of times, an unimpressed look on her face. 

Was she suggesting that he was insane? Hah, that certainly was some lass. He laughed loudly and gestured for her to follow him.

Well, it certainly took some explaining, but in the end, she got a job as one of the maids. After all, you hardly need to understand language to sweep the floors and do the cleaning. 

However, she... Didn’t exactly fit in. Not just because of her weird mother tongue - she was taller than most women and not exactly petite. Appearance wise, she resembled the Portuguese missionaries, but that wasn’t exactly this either. 

Masamune came around to “bother” her at times. To his surprise, she started to picking up the basic words by herself. Sometimes, she’d point an object, say something (presumably the name of it in her language) and wait for him to do so as well.

 One day, she did just that while cleaning the floor of a veranda.  “ Chrząszcz.” It took a second to register. Was that really a word? “ Chrząszcz,” she repeated, staring at him. Right, he had to reply, otherwise she’d never stop. “ A beetle.” 

Later that day, he tried to pronounce the word. He couldn’t do it. Actually, he started thinking that she was making it all up. 

That, however, changed once he heard her sing. Unaware of his presence, she continued working, the song filling the air: “Gdy swe oczy otworzyłem Wielki żal ogarnął mnie Po policzkach łzy spłynęły Zrozumiałem wtedy, że Czarny chleb i czarna kawa Opętani samotnością Myślą swą szukają szczęścia Które zwie się wolnością”

To his delight, she started speaking broken Japanese within a couple of months of her stay at Azuchi. Finally, he could satiate his curiosity - or at least he planned to. 

She went out to do the shopping in the afternoon, but didn’t return after the dusk. Thinking something bad must have happened to her, Nobunaga issued a search. Masamune volunteered to lead it. 

She woke up with a start, her head throbbing. She looked around - where was she? It seemed to be a tiny hut of sorts. She got up, trying to catch a glimpse of whatever was happening outside through the crack in the door. A man was guarding it. Did she hear a river? Whinny of horses? She had to escape - she search for cracks in the walls, until she found one. She recognized that armour. They were looking for her! She had to make some noise! 

She yanked at the door, but it didn’t want to give out. She banged at it with her fists, yelling: “ Tutaj! Ratunku!”

The kidnapper didn’t understand the weird language, so he didn’t react at first. However, once the heard the approaching horses, he decided he had to silence her. He got inside the hut and gripped her by the wrists, telling her to shut up.

To his surprise, she struggled against him, breaking free of his hold on her.

He pinned her arms to the wall of the hut, threatening to hurt her if she even squeaked.  “ A weźże ty mnie kurwa w nos pocałuj!” she yelled, before headbutting him. 

Surprised, the man didn’t react instantly. Taking advantage of the opportunity, she kicked him hard.

It didn’t exactly work, though. Infuriated, the man wanted to punch her - yet, he didn’t notice the rescue that had just arrived. Masamune stopped his fist in the air. 

Masamune didn’t see her in the couple of the following days, as they all worked to find out who was the person behind her kidnapping - and why was she even considered a target in the first place. 

When he finally met her, he was stunned. Her entire forearms were covered in bruises in the shade of deep purple, almost black. He lifted her hands up, saying: “ I’ll check you up for wounds. Wounds. Check. You.” To his surprise, she shook her head and smiled brightly. “ Boli, znaczy że żyje. Hurt mean alive.”

It dawned on him then - he never really saw her smile before. They were complete strangers, but he wanted to know more.

With the language barier in place, it wasn’t exactly an easy task. Granted, she could understand simple sentences - yet, it wasn’t enough. Masamune was up to the challenge and so, he asked her to teach him her language. 

Given the grammatical cases that influenced form of both nouns, adjectives and numerals, he soon started regretting his choice. The nouns had gender? Two future tenses? And what was up with all those ch-h, rz-ż, u-ó pairs that sounded exactly the same, but somehow weren’t interchangeable? Not to mention how some words seemed to consists exclusively of consonants. Rybołówstwo? -wstwo? 

“ Okay. Your turn.  Na wyścigach wyścigowych wyścigówek wyścigowych wyścigówka wyścigowa wyścignęła wyścigówkę wyścigową numer sześć.” Masamune blinked fast.  “ It was the same word over and over again, right?” “ Nope. Maybe  w Szczebrzeszynie chrząszcz brzmi w trzcinie?”

It seemed she tried to torture him. Though, having her laugh, even if at him, made him feel warm. 

 One day, he was taking a stroll and heard her voice. This time, however, he understood the words she hummed to herself.  “ Raz i dwa, raz i dwa, Dziewczynka Wojenka na imię ma. Trzy i cztery, trzy i cztery, Dziwne ona ma maniery. Pięć i sześć, pięć i sześć, Wcale lodów nie chce jeść. Siedem, osiem, siedem, osiem, Wciąż o kości tylko prosi. “

“Where do you come from, if you sign about war like that?” he asked. “ Can’t tell you. You’ll think I’m mad.” “ Try it either way.” “ You see, future. But I can’t say wars aren’t a thing anymore. Sadly.”

After that, they spoke for a while. Apparently, her grandparents were both in partisan army. She grew up hearing their stories - or much rather, what little was said about the horrors of the war. What surprised him, though, was her request.

“ Will you teach me how to use a sword?” “ A sword? Why?” “ I can’t be helpless. I have to adapt.” “ That’s the spirit,” he laughed. 

She certainly was a curious creature, one with a will to survive. She was amusing... Although sometimes she did find a way to get on his nerves. 

“ I am NOT cute.” “ You are. You have lisp and can’t say “r” like little child that can’t speak good yet.”

Dictionary & Notes:

“ Czy was tu wszystkich kurwa do reszty pojebało?!” - “Are you all fucked in the damn head here?”, although not exactly. The Polish version doesn’t entail anything that could indicate any connection to psychological disorder or madness. Both “kurwa” and “pojebało”(pojebać) are swear words that would be translated to “fuck”. Recently those words lost a bit of their shocking effect, but if you ask me - you still don’t want your mother to hear you saying those. Under any circumstances. Direct translation would be “Are you all fucking fucked up here?”

“Chrząszcz” - a beetle. However, can we appreciate the nasal “ą” sound and the fact that it’s the only vowel in the entire word? Apparently, it’s hard to pronounce for foreigners :D 

“Gdy swe oczy otworzyłem /Wielki żal ogarnął mnie /Po policzkach łzy spłynęły /Zrozumiałem wtedy, że //Czarny chleb i czarna kawa /Opętani samotnością / Myślą swą szukają szczęścia /Które zwie się wolnością”  - lyrics from song, you can listen to it here. “ When I opened my eyes/ a grief overwhelmed me /Tears run down my cheeks/ Then I understood that // Black bread and black coffee / Possessed by loneliness / Keep searching with their thoughts for happiness/ name of which is freedom” (excuse the translation, I wrote it myself). I don’t listen much to Polish music, but this was somewhere around ever since I remember - I think many people would recognize it? Plus, the theme of freedom seems to be rather common one.

“ Tutaj! Ratunku!”  - “Here! Rescue me!”

“ A weźże ty mnie kurwa w nos pocałuj!” - “ Fuck, kiss my nose.”; There’s another version of with, “pocałuj mnie w dupę” (kiss my ass). This one is more polite? Less crude? Either way, it means “I’m fed up with your bullshit.” Note: weźże is an verb derived from “weź” (to take) by adding a particle “że” at the end. Said particle indicated irritation and frustration. Construction weź + do something (weź idź na spacer - go on a walk!) is basically an order/ a request said with some level of irritation. 

“ Boli, znaczy że żyje. “ - “If it hurts, it’s alive.”/ “If you’re hurting, you’re alive.” ; that one isn’t exactly universal, but it was a huge one for me. I always heard it from my grandparents and aunts. 

Rybołówstwo - ... Fishing. When pronounced, it’s “rybołóstwo” - we still have a cluster of consonants here, but it’s easier to deal with. 

“ Na wyścigach wyścigowych wyścigówek wyścigowych wyścigówka wyścigowa wyścignęła wyścigówkę wyścigową numer sześć. “ - “During the racing event the racing car got ahead of the racing car number six.”; tongue-twister If you were wondering,the adjectives are in bold. The crossed out word is the predicate of the sentence (the verb).

  w Szczebrzeszynie chrząszcz brzmi w trzcinie  - in Szczebrzeszyn a beetle can be heard from the reed; tongue-twister. 

“ Raz i dwa, raz i dwa, /Dziewczynka Wojenka na imię ma. /Trzy i cztery, trzy i cztery, /Dziwne ona ma maniery. /Pięć i sześć, pięć i sześć, /Wcale lodów nie chce jeść. /Siedem, osiem, siedem, osiem, /Wciąż o kości tylko prosi. “ - song lyrics you can listen to here. Lao Che is a band that I think plenty of younger people interested in rock music will know. “One and two, one and two / The girls is named little war / Three and four, three and four / Strange are her manners / Five and six, five and six / She doesn’t want to eat ice-cream at all / Seven, eight, seven, eight/ She just keeps begging for bones.” ; All the songs from this particular album (Dzieciom - For Children; yes, it’s for adults that used to be children) are stylized to resemble a rhyme for children - at least in the lyrics and at first glance. 

A note: Japanese and Polish “r” are extremely different. Japanese “r” resembles Polish “l” sound a lot - and many children can’t pronounce “r” at first, exchanging it for the “l” sound. In other words, Masamune speaking Polish would have a really hard time due to his slight lisp... And he’d sound like a little child that tries, but fails. :) IT WOULD BE SO CUTE! 

When MC says her grandparents were in partisan army, she means they were part of AK - Armia Krajowa, during WWII. Whether that’s a good or a bad thing, I’ll let you decide for yourself. I don’t want to make this post any longer. 

“ Seeing his confusion, she pointed at him and then tapped on her temple a couple of times, an unimpressed look on her face. “ -  That’s basically how I’d show somebody another Polish saying “A puknij się w głowę” (Tap yourself on the head), which means “are you nuts”. 

O, yeah. I don’t know if you can find the translation of the entire lyrics online, but if you were curious... You know, hit me up. I can translate them.

... I got too excited.  Would you be mad if I wrote another one of those? I kinda want to... 

Tag list: @datenoriko , @nad-zeta , @tsubaki3192 , @choi-jiyu If you want to be tagged under my future works, let me know (any way works)!^^ Also, if you have some preferences (for example: you’d rather not be tagged under some series, etc.), please, tell me.

[smutnexxxdobro]

Zniszczyłam samą siebie i to bardzo

Ukrywałam w sobie to wszystko tak długo, że jestem jebaną bryłą lodu.

Zbudowałam wokół siebie cholerny murz bo boję się tego, ż ektoś mnie skrzywdzi i zostawi

Chciałabym mieć kogoś ale się boję

Boję sięk urwą wszystkie

Boję się samej siebie

Umieram, a nikt tego nie widzi

Umieram, a chce żyć

Chcę?

[malinowydeser-blog]

Morz(ż)e teraz

Może czy Morze oba te słowa znaczą coś szerokiego, głębokiego , tajemniczego i niezdecydowanego. Czyli mnie Maline bo to ja cała ja jestem niczym MOŻE, które wypowiadam za każdym razem kiedy boje sie zdecydować, kiedy boje się podjąć ostateczność , czekam na los który przyjdzie, bo on zawsze przychodzi jak ta nadzieja, której nienawidzę(ale to nie dziś).

Jestem też jak MORZE szerokie umysłem którego nie jestem w stanie objąć, głębokie jak wszystko co się we mnie zakorzenia i nie chce odejść, choć już dawno powinno. Głębokie bo mam w sobie głębie, której czasem się boje, czasem tęsknie do niej i nie wiem czy jest na tyle straszna czy ja sie zbyt wielu rzeczy już boje. Wzburzone często przy nagłych zmianach, i przy stałych zmianach których objąć nie mogę bo się gubię sama w sobie. Ale jestem też jak ogień tylko czy ogień MoŻe żyć w zgodzie z MoRZem? 

[ja87]

Bohaterowie Sienkiewicza.

Jacek Taczewski ("Na polu chwały") kontra Jurij Bohun ("Ogniem i mieczem").

Jacek: 

"A on przecie poniósłby nie tylko taką ranę jak Cyprianowicz, ale z radością wytoczyłby wszystką krew, żeby choć raz w życiu przemówiła do niego takim głosem i spojrzała na niego takimi oczyma. Więc obok bólu chwycił go zarazem i żal niezmierny, bijący potokiem łez do oczu, które jeśli się z nich nie wydostaną i po policzkach nie spłyną, to zaleją serce i napełnią całe jestestwo człowiecze. Takie wypełnienie piersi łzami czuł teraz Jacek, a na dobitkę nigdy nie wydała mu się panna Sienińska tak bez żadnej miary piękna jak teraz, z pobladłą twarzyczką i z koroną płowych włosów rozpierzchłych nieco ze wzruszenia.,,Anielska ci ona – wołał w nim ten żal —ale nie dla cię! cudna, ale ją inny weźmie!” I chciał jej do nóg padać, i u jej stóp wyznać całą mękę i miłość, a jednocześnie czuł, że zwłaszcza po tym, co zaszło, czynić tego nie należy i że jeśli się sam nie opamięta i nie potłumi w sobie dusznej rozterki, to jej powie co innego, niż chce, i pogrąży się w jej oczach do ostatka." 

Bohun: 

"patrzył na swoją kniaziównę, która już podniosła się z łoża, ale zasunąwszy się w drugi kąt izby odmawiała cicho różaniec nie zwracając żadnej uwagi na watażkę, tak jakby go wcale w świetlicy nie było. On, przeciwnie, śledził spod ściany oczyma każdy jej ruch, łowił uszami każde westchnienie - i sam nie wiedział, co ze sobą zrobić. Co chwila otwierał usta, by rozpocząć rozmowę, i słowa nie chciały mu wychodzić z gardła. Onieśmielała go twarz blada, milcząca; ż wyrazem pewnej surowości w brwiach i ustach.(...) Teraz ani spojrzała.(...) A teraz siedzi przed nim pani dumna, chmurna, milcząca, niemiłosierna. (...) a ona żeby choć spojrzała! Atamanowi i gorzko, i gniewno, i tęskno, i głupio. Chciałby się pożegnać czule, a boi się tego pożegnania, że nie będzie takie, jakiego by z duszy pragnął, boi się, że odejdzie z goryczą, z gniewem, z bólem. Ej, żeby to nie była kniaziówna Helena, kniaziówna Helena nożem pchnięta, śmiercią z własnej ręki grożąca, a miła, a miła! im okrutniejsza i dumniejsza, tym milsza. 

Jacek - część druga: 

"cię zapomniano?... Bogdaj tak!... Byłem w Warszawie, byłem na dworze królewskim, jeździłem z chorągwią po kraju, ale cokolwiek mi czynić wypadło i wszędy, gdzie byłem, ani na chwilę nie schodziłaś mi z pamięci i z serca... Szłaś za mną, jako idzie cień za człowiekiem... I nieraz w strapieniu, w boleści, po prostu z umęczeniem wołałem do cię wśród bezsennych nocy: „Zlituj się! pofolguj! daj o sobie zapomnieć!” Aleś ty nie odstępowała nigdy: ni w dzień, ni w nocy, ni w polu, ni pod dachem... Ażem wreszcie zrozumiał, że tylko wtedy mógłbym cię wyrwać z serca, gdybym i samo serce wyrwał z piersi... Tu przerwał, gdyż głos zdławiło mu wzruszenie, ale po chwili mówił dalej:– ... Więc potem nieraz mówiłem przy pacierzu: „Daj, Boże, polec, bo sam widzisz, że mi i do niej nie lża, i bez niej nie lża...” I już anim się spodziewał tej łaski, że cię jeszcze w życiu zobaczę... ty jedyna w świecie... ty umiłowana! To rzekłszy pochylił się ku niej i oparł skroń o jej ramię.– Tyś – szeptał – jako ta krew, która daje życie, tyś jak to słońce na niebie... Miłosierdzie boże jest nade mną, że cię jeszcze widzę... umiłowana! umiłowana." 

Bohun - część druga: 

"Co ty mnie uczyniła, ne znaju, ale to znaju, że jeśli ja tobie nieszczęście, to i ty mnie nieszczęście. Żeby ja ciebie nie pokochał, byłby ja wolny jak wiatr w polu i na sercu swobodny, i na duszy swobodny, a sławny jak sam Konasewicz Sahajdaczny. Twoje to liczko mnie nieszczęście, twoje to oczy mnie nieszczęście; ni mnie wola miła, ni sława kozacza.(...) Ot, siedzę tu - i rab, o dobre słowo u ciebie żebrzę i wyżebrać nie mogę - i nie słyszał go nigdy, nawet i wtedy, gdy cię bracia i stryjna za mnie swatali. Oj, żeby ty, dziewczyno, była dla mnie inna, żeby ty była inna, nie stałoby się to, co się stało; nie byłby ja twoich krewnych pobił, nie byłby ja się z buntem i chłopami bratał, ale przez ciebie ja rozum stracił. Ty by mnie, gdzie chciała, zawiodła - ja by ci krew oddał, duszę by oddał.(...) Oj, ciężko, oj, ciężko! żal sercu mojemu. Ni z tobą żyć, ni bez ciebie, ni z dala, ni z bliska - ni na górze, ni na dolinie - hołubko ty moja, serdeńko ty moje."