#Arplan

[ask-team-bucciarati]

Everyone tell me about your favorite plushies. Also do you guys want juice or maybe a snack? i got some caprisun with me

I don't have many plushies, but I do have this one teddy bear my mama gave me that I'm particularly fond of. -Bruno Bucciarati

Gengar. -Abbacchio

My ladybug plush! -Giorno Giovanna

I don't have any plushies. -Pannacotta Fugo

uhhhh idk? i want a snack pls -Mista

I lik arplans -narancia

[issialou]

I just realised something, the final QSMP event and Sir Reaper could be linked. Some missions that some islanders have get from Sir Reaper seems be linked at the event like with Q!Aypierre had bring SR's airplane seat, Q!Pac or Q!BadBoyHalo had did backbag for someone would come soon. Also, Sir Reaper wouldbsaid sometime at the islanders *have a good arplane travel" or something like that.

At it means, that Quackity Studio have planned have this event since March.

[lithominium]

wha do the arplanes talk about whn ahnging ot in the hangars?

how hard their pilots fingered their throttles last flight

[chaos-cousins]

Pelipper mail!

A nightmare!

You knock on the door to your childhood home, your cat ears in arplane mode, and your tail swishing around anxiously.

Your mother opens the door. She gasps when she sees you. "Ren?!"

"...Hi, mom." You respond. "I... know I've been gone for a while, and I look really different now, but I—please—can you still love me? Just as I am now?"

Your mother's face curls up in disgust. "I could never love you. I could never love a creature like you."

She slams the door in your face, and it takes all you have to not cry on your porch.

Thi s is wh y I don t like taki ng nap s anymor e

[zannekinbond]

Klassenstrijd

KLASSENSTRIJD Ernst Niekisch, 1932 Inleiding Inleidend op de historische tekst die de Duitse nationaal-revolutionair Ernst Niekisch naliet, is het noodzakelijk de betrekkelijk onbekende figuur van Niekisch te belichten. De periode waarin hij zijn belangrijkste werk verrichtte, het Interbellum, wordt in Duitsland volledig overschaduwd door de opkomst van het nationaal-socialisme, de diepgaande sociaaleconomische crisis en de gevolgen van het voor Duitsland zeer vernederende Versailles-pact. Dit tijdskader moet steeds in het achterhoofd gehouden worden. Niettemin reikt Niekisch een aantal perspectieven aan die weliswaar hertaald naar een ander tijdperk verrassend actueel of bruikbaar lijken. In deze tekst staat het principe van politieke klassenstrijd centraal, als middel tot het bekomen van nationale vrijheid. De overwinning in de klassenstrijd wordt behaald door het terzelfdertijd succesvol afsluiten van de nationale strijd. Wij verwijzen hiervoor naar de fase van het huidige geglobaliseerde kapitalisme met de tegenstelling tussen de nationaal denkende werkende klasse en een kosmopolitische financiële elite die slechts dat vaderland kent waar het geld het meeste opbrengt. Voor de Zannekinbond is de Belgische staat een constructie ten dienste van deze kosmopolitische financiële elite, ten nadele van de nationale vrijheid en het welzijn van de Vlaamse en Waalse werkende klasse. De Europese Unie is een constructie ten dienste van deze kosmopolitische financiële elite, ten nadele van de volkeren van Europa en hun vrijheid. Een hernieuwde klassenstrijd én terzelfdertijd volksnationale bevrijdingsstrijd dringt zich op…? Wie was Ernst Niekisch? Ernst Niekisch, geboren in 1889, was een voormalig radicaal socialist en lid van de Beierse Radenrepubliek in 1918/1919. Hij ontwikkelde in de jaren twintig van de vorige eeuw een nationaal-revolutionaire visie, waarin Duits-nationale en socialistische doelstellingen gecombineerd werden onder de noemer “nationaal-bolsjevisme”. Niekisch publiceerde het tijdschrift Widerstand (Verzet) vanaf 1926/27 tot aan het publicatieverbod eind 1934. Rond dit tijdschrift en haar intellectuele kring vormde zich een groep revolutionairen die zich fel zouden afzetten tegen het Hitlerregime. De betrekkelijk heterogene groep had contacten met sociaaldemocraten, communisten en vakbondsleden, maar ook met oppositionele leden van het leger, de politie en zelfs de Duitse geestelijkheid. Niekisch was daarnaast lid van ARPLAN, een vereniging ter studie van de Russische planeconomie, waar ook Karl Wittfogel, Ernst Jünger, Georg Lukacs en Friedrich Hielscher (onder wiens auspiciën Niekisch in 1932 een bezoek aan de USSR bracht) toe behoorden. Voor de stevig anti-Westerse Widerstand groep was toenadering tot de Sovjet-Unie fundamenteel, één van de slogans van de beweging was “Sparta – Potsdam – Moskou”. In 1932, hetzelfde jaar als de onderstaande tekst, gaf Niekisch via de Widerstand-kring zijn meer bekende pamflet ‘Hitler – Een Duitse verdoemenis’ uit waarin hij Hitler en zijn NSDAP fel bekritiseert. In de zomer van 1933 verbleef Niekisch korte tijd in Vlaanderen. In Gent ontmoette hij August Borms, op dat moment populair voorman van de Vlaamse Beweging, en waarschuwde hem (en anderen) voor het naziregime. Had men geluisterd, was de Vlaamse ontvoogdingsstrijd allicht een groot drama bespaard gebleven… Vooral na de machtsovername door de nationaalsocialisten in 1933 werd de Widerstand-kring een magneet voor nationaal-revolutionair verzet tegen het naziregime. Een poging om een anti-Hitlerfront te vormen via contacten met o.a. de naar de KPD overgelopen Reichswehr-officier Scheringer, mislukte. Niekisch had ook grote invloed op Nikolaus von Halem, die in 1934 samen met Beppo Römer een plan uitwerkte om Hitler om te brengen. Het leidde tot hun arrestatie en jarenlange internering in Dachau… Niekisch werd op 22 maart 1937 gearresteerd vanwege zijn onvermoeibaar gepubliceerde kritiek op het Derde Rijk. In januari 1939 luidde het verdict van het Volksgerechtshof: levenslange hechtenis wegens “literair hoogverraad”. Ernst Niekisch werd in 1945 in slechte gezondheid door het Rode Leger bevrijd uit de gevangenis van Brandenburg-Görden. Na de Tweede Wereldoorlog bleef hij aanvankelijk in de DDR, werd lid van de SED en gaf als socioloog les aan de Humboldt-universiteit. In 1953 trekt hij zich uit de Oost-Duitse politiek terug als gevolg van de onderdrukking van de arbeidersopstand. 10 jaar later beëindigt hij zijn SED-lidmaatschap na kritiek op het DDR-bestuur en verhuist naar West-Berlijn. De Koude Oorlog die Duitsland zo sterk heeft verdeeld, in twee door de grootmachten bezette en gecontroleerde delen, deed Niekisch besluiten dat men “in Duitsland alleen de keuze heeft om Amerikaans of Russisch te zijn. Wie vastberaden zijn eigen Duitse positie wil behouden, zal vroeg of laat in een hopeloos isolement terechtkomen.” In een ongepubliceerd manuscript pleitte hij kort voor zijn overlijden ervoor, om de naam van de socialistische DDR te wijzigen in Pruisen als symbool van verzet tegen verwestersing. Niekisch kreeg tot lang na zijn dood in 1967 nooit volwaardige erkenning voor zijn strijd tegen het Hitlerregime... De reden hiervoor is dat Niekisch een omstreden figuur is, en dit om twee redenen: ten eerste bevat zijn uitgebreide werk –weliswaar in een relatief beperkt aantal gevallen- een aantal antisemitische uitlatingen. Niekisch was op dat vlak helaas een kind van zijn tijd, antisemitische uitspraken waren tijdens het Interbellum zeker niet enkel voorbehouden aan nazi’s maar kwamen ook ter (radicale) linkerzijde regelmatig voor, met inbegrip van de USSR. Ten tweede was zijn democratiebegrip en zijn visie op politiek bestuur op zijn zachtst gezegd moeilijk verenigbaar met de demo-liberale Westerse visie. Maar dat waren de Oost-Europese regimes die zich op het marxisme beriepen evenmin en de vraag moet meer en meer worden gesteld of dit Westers liberale systeem wel zo zaligmakend is als de herauten ervan willen doen geloven…? Ondanks de antisemitische smet op zijn blazoen, menen wij dat Ernst Niekisch tekende voor een aantal interessante gedachten en publicaties, en het daarom niet verdient om vergeten te worden in de donkere kelders van de geschiedenis. ------------------------------------------ KLASSENSTRIJD (bron: Niekisch E., Widerstand. Sinus-Verlag, Edition d – Band 3, 1982, pp.165-171) 1. Het verschil tussen klassen en de tegenstelling tussen hen om objectieve redenen is een realiteit die onvermijdelijk gebaseerd is op de specifieke kenmerken van de menselijke natuur, de omstandigheden van de menselijke samenleving en haar structuur. In de tijd van de "organische samenleving" ging de klassentegenstelling schuil achter de spanningen die nooit verdwenen zijn tussen de verschillende standen. Rijk en arm, hoog en laag, machtig en zwak, nobel en gemeen, vrij en afhankelijk, meester en dienaar, werkgever en werknemer, maar ook edelman en burger zijn lang niet alleen polariteiten binnen een harmonieus geheel die elkaar aanvullen; het zijn explosieve krachten die de maatschappelijke structuur moet temmen en waartegen ze zich voortdurend moet verdedigen. Wanneer het gevoel van klassentegenstelling toeneemt tot de vastberadenheid om deze uit te vechten, dan verandert klassentegenstelling in klassenstrijd. Klassentegenstelling is een bestaand feit dat buiten de menselijke wil ligt; klassenstrijd is een bewuste intensivering van het antagonisme, die alleen door de menselijke wil geproduceerd wordt. Men vindt de klassentegenstelling, men organiseert de klassenstrijd. De klassentegenstelling is een staat, de klassenstrijd een mobilisatie. Klassentegenstelling is het lot, klassenstrijd is opstand tegen het lot. De klassenindeling is verticaal; deze gaat van onder naar boven. Beneden draagt men lasten; de druk van het geheel rust erop. Hoe meer men naar boven klimt, hoe "luchtiger" men is, hoe vrijer men zich kan bewegen, hoe hoger men zijn hoofd en schouders kan strekken. Het uitzicht van onder naar boven is wezenlijk anders dan dat van boven naar beneden. Er is niets beneden dat benijdenswaardig zou zijn voor degene die erboven staat. Degene die boven is heeft geen reden om "jaloers" te zijn op degene die onder hem is; hij geniet van zijn hoogte, zijn "sublimiteit", net zo vaak als zijn oog naar beneden valt. Degene boven, daarentegen, die van onderaf wordt bekeken, verschijnt als de betere, de gelukkigere partij. Men wordt ervan uitgesloten door eronder te zitten: men lijdt en benijdt dus. Het is dus begrijpelijk dat de wil tot klassenstrijd altijd onderaan ontvlamt. Wie boven is, vindt het bestaan van de wereldorde afhankelijk van het feit dat hij zijn verheven plaats niet verliest; wie begunstigd wordt, gelooft altijd dat hij dat terecht is. In het kader van de klassenstrijd staat hij aan de zonnige kant; er is geen impuls om de posities van de donkere kant met een vechtlust te veroveren. De klassenstrijd is gericht op het voorrecht om aan de top te staan; wie aan de top staat, loopt het risico te worden neergehaald zodra de klassenstrijd is opgelaaid. Dus al degenen die aan de top staan hebben goede redenen om de klassenstrijd als heiligschennis en boosaardigheid te bestempelen. Het is goed om aan de top te staan; om zich daar veilig te voelen, is het nodig dat degenen die van onderaf komen zich met dezelfde voldoening thuis voelen in de diepte onderaan. De klassenstrijd is als een aardbeving; de grond waarop men zich heeft gevestigd davert. De klassenstrijd wordt verbannen als een wereldkwaad: hierover bestaat algemene overeenstemming aan de top. Als er ook algemene overeenstemming zou zijn aan de onderkant, zou de klassenstrijd worden geëlimineerd; wie aan de top staat hoeft dan nooit bang te zijn dat hij wordt neergehaald. Maar er is geen algemene instemming aan de onderkant. Er is een verleiding om naar boven te dringen; zij die niets te verliezen hebben dan hun ketenen, proberen altijd alles te winnen. Dus het geluid van de klassenstrijd wordt nooit tot zwijgen gebracht. 2. Het marxisme beweert dat de drijvende kracht van de geschiedenis de klassenstrijd is; de geschiedenis is "niets anders dan de geschiedenis van de klassenstrijd". Het is zelf historisch de meest omvattende onderneming om het klassenbewustzijn van de lagere klassen op wereldschaal aan te scherpen en te doordrenken met het fanatisme van de wil tot klassenstrijd. Haar interpretatie van de geschiedenis is een van de middelen om de wil van de klassenstrijd te stimuleren: het verklaart de geschiedenis zoals het de geschiedenis wil maken. Reeds zeventig jaar lang is de Duitse arbeider opgeleid tot klassenbewustzijn, hij is klaargestoomd voor de klassenstrijd. Er is geen enkele arbeider in de hele wereld wiens bewustzijn van klassenstrijd meer is getraind, wiens wil om klassenstrijd te voeren sterker is gedrild. Toch heeft de Duitse arbeider tot op de dag van vandaag de revolutie van de proletarische klasse nog niet gewaagd. 1918 was slechts een ineenstorting: coalitiepolitiek en wat volgde was geen klassenstrijd maar een lakeiendienst voor de burgerlijke orde, zoals niet alleen blijkt uit de gezette stappen waarmee de schandalige zelfvernietiging van rechten van de arbeider momenteel wordt bevestigd. Het proletarische idee van de klassenstrijd heeft in Duitsland tot op de dag van vandaag geen enkele historisch scheppende kracht ontwikkeld. 3. De opstand van de Franse bourgeoisie tegen de feodale sociale orde in 1789 was klassenstrijd. Onder de opvolgers van Lodewijk XIV was de grote wereldpositie van Frankrijk geleidelijk aan afgenomen. Frankrijk verloor zijn Amerikaanse rijk. Het werd in Europa ingehaald door Pruisen en Oostenrijk. De staatsschuld verlamde het vermogen om te bewegen in het buitenlands beleid. De heersende feodale klasse verspilde een glorieuze historische erfenis; ze was op weg om Frankrijk in een totale ondergang te storten. Het was een slechte zaakwaarnemer van de nationale levensbehoeften geworden. Was er een betere bewaarder van deze levensnoodzaken? De bourgeoisie beweerde het te zijn. De emigranten die vanuit Koblenz het buitenland op verraderlijke wijze tegen Frankrijk opzetten, hebben deze bewering vervolgens bevestigd (*). De bourgeoisie verjaagde de adel uit klassenstrijdinstincten. Maar ze verdiende te worden verjaagd om redenen van nationale politiek. De beroering was veel meer dan een sociale gebeurtenis: het idee van de klassenstrijd is hier samengesmolten met een vurige nationale pathos. De Franse burger redde zijn vaderland van het achterlijke Europa door zijn koning en zijn adel te onthoofden. De omverwerping van de sociale orde bracht hem rijke sociale verworvenheden. Maar deze omverwerping had een nationale functie vervuld. De bourgeoisklassenstrijd was de vorm waarin, onder de gegeven omstandigheden, de nationale strijd van Frankrijk voor zelfverbetering op eigen kracht met succes kon plaatsvinden. De klassenstrijd was een middel van nationale strijd. De nationale strijd, niet de klassenstrijd, gaf de uiteindelijke betekenis aan het gebeuren. De klassentegenstelling werd verhit tot klassenstrijd, zodat ze een politieke drijfveer kon worden en een nationale noodzaak kon vervullen. De Franse bourgeoisie werd de heersende klasse omdat haar klassenstrijd zich had onderworpen aan de wettigheid van het politieke en nationale bestaan van Frankrijk. De klassenstrijd van de Franse Revolutie putte zijn eigenlijke inhoud niet uit. Omdat de Franse bourgeoisie de nationale en politieke macht van Frankrijk herstelde, nam ze ook sociaal leiderschap op zich: ze bleef zegevierend in de klassenstrijd omdat ze de nationale strijd met succes had afgesloten. Zoals de Franse bourgeoisie Frankrijk redde van de politieke onmacht, zo redde de Russische arbeider Rusland van de ondergang van verscheuring en kolonisatie. De Russische feodale en burgerlijke bovenklasse had samengezworen met de vijanden van het land; ze zouden de nationale onafhankelijkheid en integriteit hebben opgegeven als ze garanties hadden gekregen voor het behoud van hun bevoorrechte positie. Zo werd het bestaan van de hogere klassen eenvoudigweg een bedreiging voor Rusland; als Rusland onafhankelijk en in vrijheid van buitenlands beleid wilde blijven bestaan, moesten die klassen worden vernietigd. Ze waren agenten en bondgenoten van de westerse mogendheden; de verdediging van hun klasse-privileges was landverraad. Daarom hebben ze het lot van de verraders ondergaan. Het eeuwige Rusland was bij de partizanen, was bij de regimenten van de revolutionaire arbeiders; de aangestelde vertrouweling was van de ene op de andere dag Lenin geworden. Het idee van de klassenstrijd zou niet de kracht hebben gehad om te ontbranden als het niet geladen was met het dynamiet van de nationale missie. Het idee van de klassenstrijd had tot dan toe zeker bestaan; maar het was saai en zonder momentum; het zou enkel op wat gebalk uitdraaien. Het werd een schietpartij, die het vermolmde elimineerde en de onverwoestbare substantie verteerde op het moment dat het die nationale missie overnam waarvoor het uur van de grootste Russische behoefte een gehoorzaam en opofferend middel zocht. Ook de Russische Revolutie was een nationale revolutie. De wil tot klassenstrijd van de Russische arbeider had zijn politieke functie: het was de soldatenmoraal die de arbeider op de been bracht zodra hij werd opgeroepen om wereldgeschiedenis te schrijven. 4. Het bijzondere aan de Duitse klassenbewuste arbeidersbevolking is dat zij aanhoudend die nationale pathos vermijdt; dit geldt zowel voor de sociaaldemocraten als voor de communisten. Het verstijft zich op zijn klassenstrijdegoïsme; de bredere nationale horizon beangstigt haar. Sinds 1918 ervaart ze dat het klassenbewustzijn, dat zich dogmatisch strikt tot zichzelf beperkt, politiek gezien volstrekt niet te ondersteunen is. Het heeft geen politiek gewicht op zich; als het weigert een hefboom te zijn voor nationale zaken, kan het niet als actieve kracht in de loop van de gebeurtenissen ingrijpen. De sociaaldemocratie en de communistische partij zijn geen levende wezens; het ontbreekt hen aan het charisma om de politieke ruimte van Duitsland binnen te dringen. De sociaaldemocratische klassenstrijd werd een holle frase; ze schudde de Duitse bourgeoisie niet door elkaar en voor zover ze zich probeerde te vertalen in de politiek, werd ze een element van vriendjespolitiek van de Franse buitenlandse politiek. De communistisch getinte klassenstrijd werd daarentegen in een zinloos lawaai weggerukt. Het streefde ernaar een uitloper te zijn van de Russische wereldrevolutie; maar omdat het geen instrument kon zijn van de fanatieke vurigheid van het Russische nationalisme op Duitse bodem, bleef het een zeer lege, oncreatieve aangelegenheid. Het burgerlijke karakter van de orde van Versailles is ronduit een uitdaging voor de Duitse arbeider om zijn klassenstrijd met het Duitse vrijheidsstreven te laten versmelten. De sociaaldemocratie blijft in het licht van deze uitdaging in een trage stilte. Het Duitse communisme voelt zich af en toe geïrriteerd door deze uitdaging, maar het meest extreme wat het durfde te doen was wat tactisch sleutelen aan de Duitse wil tot vrijheid. Ook dat is voorbij; ondertussen heeft het zich teruggetrokken in zijn even zuivere als dode klassenegoïsme. Het feit dat de wil van de Duitse arbeider om de klassenstrijd te voeren ontoegankelijk blijkt voor de nationale pathos stelt de sociale macht van de Duitse bourgeoisie betrouwbaarder dan wat dan ook veilig, begunstigt de restauratie en bevordert het fascisme. De Duitse bovenlaag speelt onder één hoedje met buitenlandse vijanden; zij sluit een pact met Versailles, zoals de Russische bovenlaag een pact had willen sluiten met Frankrijk, Engeland, Japan en Amerika. Het verplaatst zijn kapitaal naar het buitenland; door middel van internationaal vertrouwen en schuld levert het de Duitse economie over aan kwaadwillige buren. Haar beleid van vervulling is een beleid van voortdurende zelfverloochening. Het heeft geen moreel recht meer om daar nog te zijn. Maar er is niemand die er een einde aan kan maken in het belang van Duitsland. Het kon alleen gebeuren door een klassenstrijd waarvan de echte drijvende kracht de stormachtige adem van de Duitse passie voor vrijheid zou zijn. Het idee van de klassenstrijd alleen geeft de Duitse arbeider niet de bevoegdheid om dat te doen; zijn adem, zoals hij zelf voelt, is helemaal niet voldoende voor zo'n historische taak. Deze nationale taak blijft dus onvoldaan. Zo kan de Duitse burgerlijke orde haar systeem van herverzekering met de orde van Versailles steeds verder ontwikkelen. Zo zakt Duitsland steeds dieper weg in de Franse overheersing. Dit is de hopeloosheid van de Duitse situatie: dat het verband tussen de proletarische strijdlust en het nationale pathos niet als een zeer elementair proces heeft plaatsgevonden. De wil tot klassenstrijd, die aandacht besteedt aan zijn zuiverheid en echtheid, bevrijdt niet eens de sociale klasse die het cultiveert. De klassenstrijd als politiek orgaan en als drager van de nationale levenswil bevrijdt de volkeren.  --------------------- (*) Niekisch bedoelt hier de Franse royalistische krachten onder aansturing van de broers van Lodewijk XVI die naar Koblenz waren gevlucht ten gevolge van de Franse Revolutie. Vanuit o.a. Duitsland probeerden zij een emigrantenleger op de been te brengen om een royalistisch gezinde invasie op Frankrijk uit te voeren. Dit versterkte het voornemen van de Franse Nationale Vergadering om met een ultimatum het conflict met Pruisen en Oostenrijk op te zoeken en mondde in april 1792 uit in oorlog. Read the full article

[amapledleaf]

The simplicity of the Cessna 195.

[modao18]

I enjoy drawing on the stow away tables in arplanes. Perfect height and size for my sketchbooks.

[alexoart]

#Sktech #draw #art #Brazil #artalexo #painting #pencil #artistic #artist #artwork #arte #bocetos #bocetos #studio #creative #ilustr eationart #afroart #Watercolor #arplane

[burnt-toast-life]

mamaaaaa,,, xixi ws on bus n sawd 7 hawks n 8 arplans,,!!!! - xixi

Awww that’s super cool Xixi!!

-Tartie

[architectnews]

City Oasis, Riga

City Oasis, Riga Redevelopment, Architectural Mixed-Use Complex, Latvian Landscape Design Images

City Oasis in Riga

30 Oct 2019

City Oasis

Architects: Arplan

Location: Riga, Latvia

Arplan, a Riga-based architectural firm offering architectural and project management services, has completed City Oasis, a new urbanistic residential area in Riga, Latvia. The remarkable development borders Riga’s city center. In partnership with B&R Progetti, led by architect Paolo Bodega and engineer Giussepie M. Rustignoli, Arplan was named as the lead local architect for the project after winning an architecture competition in 2011.

The project includes the structural engineering expertise of Finnmap Latvia, a trusted partner in a number of Arplan projects. Finnmap Latvia leverages state-of-the-art design technologies, including BIM and advanced analysis, to determine the most optimal construction solutions for increasing efficiency.

The City Oasis Residential Quarter is adjacent to a UNESCO World Heritage area, thus requiring development plans for the quarter to undergo several approval processes over the years. To date, building permits have been issued and the start of construction activities is currently planned for 2021. The development project foresees 326 new functional city homes in a safe, green, and urbanistic environment.

“We wanted to create an area where people would feel truly great,” said Rolands Bruzgulis, founder and lead architect of Arplan. “It will be an inclusive residential quarter, with well-thought-out planning and landscaping, aesthetic architecture, and high-quality materials for both the interiors and exteriors.”

Mr. Bruzgulis notes that the process has been time-consuming due to the project’s proximity to the UNESCO Heritage site, adding a number of additional requirements that needed to be met.

Breathing new life into a historic area The future City Oasis Residential Quarter is located on the site of a historic textile factory, founded in 1866. By 1913, the factory gained prominence as the largest factory of its kind in the Russian empire, and it remained functional until 1989. In preparing the site for development, toxic buildings were demolished and more than 14,000 cubic meters of soil were excavated. Industrial architectural elements of historical value were preserved, including a water tower and the landmark chimney of the former textile factory, both of which will be incorporated into the new complex’s design. City Oasis will be a unique combination of newly constructed buildings and restored historical buildings.

The project foresees the construction of 3 modern 6-7 story buildings, with commercial premises on the ground level. Several apartments will have large private terraces, and the first building will house 216 homes ranging in area from 32-122sqm.

Two additional newly-constructed buildings will feature renovated historic facades, combining contemporary and historic industrial design elements. Those two buildings will have an additional 98 apartments, from mezzanine-style apartments with private first-floor entrances, to spacious lofts on the upper floors. Some units located on the development’s main thoroughfare will also feature glazed bow windows. Pre-fabricated concrete and moldings create a delicate balance with consistent design signatures.

The project will also include a fully-renovated 19th-century villa with 12 premium-class apartments. Some of the building’s historic charms will be preserved, including original details on windows and doors.

City Oasis is a perfect environment for those seeking a safe and comfortable home, away from the hustle and bustle of surrounding city life. Thanks to the project’s versatility, it meets the needs and dreams of everyone in search of the perfect home. City Oasis is easily accessible by car or public transportation, and it is ideal for bicycles and electric scooters. The area is just minutes away from 4 secondary schools, a swimming pool, cafés and restaurants, and Riga’s largest playground and public sports center.

Creating a sustainable community “This is a significant project for the city Riga in terms of the environment that will be created,” emphasizes Bruzgulis. “The location is simply great, and the area will be a pleasant place to spend time contributing to the well-being and development of the community.”

The City Oasis Residential Quarter will be a sustainable living environment, and the developers will preserve existing trees, some of which are more than a century old. Abundant greenery and recreational areas will also be developed.

Additionally, the community’s heating and ventilation systems are being designed to recuperate residual heat.

Further contributing to the sense of community and sustainability of City Oasis, the project will feature a car-free zone courtesy of underground parking for 206 vehicles. An elevated courtyard will sit atop of the underground parking structure, bordering additional internal courtyards featuring abundant green spaces and recreation zones for both adults and children. The goal of the sustainable design is to ensure that City Oasis is the epitome of its title: a green oasis in the heart of a thriving city.

Hanzas Spire Tower, Riga – Building Information

Architecture: Arplan – Design and project manager, Paolo Bodega Architettura, Vizarh (Building 4) Client: Pro Kapital Latvia Preliminary design project: Paolo Bodega Architettura Architect: Eng. Giuseppe Rustignoli, Arplan

Development and details design: Landscaping: Arcconsult Traffic planning: ViaFuture, Finnmap Latvia (Buildings 0, 1, 2/3, 5, 6) Structure: Inženieru birojs Būve un Forma (Building 4) Water supply and sewage, HVAC, Heat supply: RPRO (Buildings 0, 1, 5, 6), Komunalprojekts (Buildings 2/3, 4) Electrical supply & Low voltage: Oberon Engeneria, Viva Projekti Fire safety consultant: Related Projekts Fire safety installations: Sprinkler Service Energy efficiency consultant: Buvfizika External engineering networks: Komunalprojekts, Oberon Engeneria, Tesla, Karlis External engineering networks: Komunalprojekts, Oberon Engeneria, Tesla, Karlis BIM Manager, consultant: 3D Dati

About Arplan Founded by Rolands Bruzgulis, Arplan is a Riga-based architectural firm with 19 years of experience offering architectural services, managing building projects, and coordinating interdisciplinary collaboration with other industry specialists. Arplan’s professional team of 8 architects plan and implement public, industrial, commercial, and private projects of varying magnitude, with a special focus on new construction and renovation of diverse commercial and urban design projects. The firm has received global recognition for its sustainable designs that help shape the fabric of city life in harmony with nature.

Arplan is also a co-founder of Bodega & Bruzgulis, an international studio formed in partnership with Paolo Bodega Architettura. With offices in Riga, as well as Italy’s Lake Como region, the studio focuses on future development projects.

Images: Renderings, Yellow Stuudio

City Oasis, Riga images / information received 301019 from v2com newswire

Location: Riga, Latvia, Baltic region, Eastern Europe

New Latvian Architecture

Contemporary Latvian Architectural Selection

Latvia Architecture Designs – chronological list

Latvia Architecture News

Thermal Bath, Liepāja Design: Steven Christensen Architecture image from architect Thermal Bath in Liepāja

The Dune House, Pape Architects: ARCHISPEKTRAS photograph : Juozas Kamenskas The Dune House

Latvian Museum of Contemporary Art Design Competition Winner, Riga Design: Adjaye Associates + AB3D image © MRC/Adjaye Associates (UK) and AB3D Museum of Contemporary Art in Latvia

Pavilion of Nature Concert Hall 2017 Design: Didzis Jaunzems Arhitektūra photography : Maris Lapins, Eriks Bozis, Marika Latsone Pavilion of Nature Concert Hall

Latvian Architecture

Riga Apartment Building

Holiday Home in Latvia

Comments / photos for the City Oasis, Riga page welcome

Website: Riga

The post City Oasis, Riga appeared first on e-architect.

[yettashawgo]

Yes or no? 3d floor plan by Arplans #architecture #architects #homedecor #home… https://ift.tt/34nz96d

[jannatrader]

Yes or no? 3d floor plan by Arplans #architecture #architects #homedecor #home… http://bit.ly/31QrflE

[gabrielebucciphotography-blog]

ARplane - Bari (italia) 

[osobypostacieludzie]

Ernst Niekisch - był niemieckim politykiem. Początkowo związany z główną lewicową polityką, później stał się czołowym przedstawicielem narodowego bolszewizmu. Urodzony w Trebnitz (śląsk) i wychowany w Nördlingen, z zawodu został nauczycielem. Wstąpił do SPD w 1917 r. I odegrał kluczową rolę w utworzeniu krótko żyjącej Bawarskiej Republiki Radzieckiej w 1919 r. Rzeczywiście, przez pewien czas na początku roku, po rezygnacji Kurta Eisnera i bezpośrednio przed ustanowieniem Republiki Radzieckiej, Niekisch sprawował skuteczną władzę jako przewodniczący centralnego organu wykonawczego rad bawarskich, tymczasowego organu zarządzającego. Opuścił SPD wkrótce po wstąpieniu do USPD na pewien czas, przed powrotem. W 1925 roku służył krótko w więzieniu za udział w nieudanej rewolucji bawarskiej. W latach dwudziestych podkreśla�� znaczenie nacjonalizmu i próbował skierować SPD w tym kierunku. Był stanowczo przeciwny planowi Dawes, traktatom z Locarno i powszechnemu pacyfizmowi SPD, tak bardzo, że został wyrzucony z partii w 1926 roku. Po jego wydaleniu Niekisch dołączył i przejął kontrolę nad Starą Socjalistyczną Partią Saksonii, którą nawrócił na własną nacjonalistyczną formę socjalizmu, uruchamiając własny dziennik Widerstand (Resistance). Niekisch i jego zwolennicy przyjęli nazwę "narodowi bolszewicy" i patrzyli na Związek Radziecki jako kontynuację zarówno rosyjskiego nacjonalizmu, jak i starego państwa pruskiego. Ruch podjął hasło "Sparta-Potsdam-Moskwa". Był członkiem ARPLAN - Stowarzyszenia Badań nad Rosyjską Planowaną Gospodarką - wraz z Ernstem Jüngerem, Georgem Lukácsiem, Karlem Wittfogelem i Friedrichem Hielscherem, pod auspicjami którego odwiedził Związek Radziecki w 1932 roku. Zareagował przychylnie na publikację Jüngera "Der Arbeiter", którą uważał za projekt narodowego bolszewickiego Niemiec. Wierzył również w konieczność sojuszu niemiecko-sowieckiego przeciwko "dekadenckiemu zachodowi" i traktatowi wersalskiemu. Próba połączenia ultra-nacjonalizmu z komunizmem, dwa skrajne krańce spektrum politycznego, spowodowała, że ​​narodowi bolszewicy Niekischa byli niewielkim wsparciem. Mimo że antyżydowski i opowiada się za totalitarnym państwem, Niekisch odrzucił Adolfa Hitlera, ponieważ poczuł, że brakuje mu prawdziwego socjalizmu, a zamiast tego spojrzał na Józefa Stalina i przemysłowy rozwój Związku Radzieckiego jako na swój wzór dla zasady Führera. Pisząc w 1958 r. Niekisch potępił Hitlera jako obsesję na punkcie władzy demagoga, który był wrogiem elity ducha, którego nie zalecał Niekisch. Był szczególnie niechętny wobec Josepha Goebbelsa, a na spotkaniu między nimi, wspieranym przez ich wspólnego przyjaciela, Arnolta Bronnena, Niekisch i Goebbels niemal doszli do siebie. Bronnen zerwałby z Niekisch w 1932 r. Po tym, jak ten ostatni opublikował broszurę Hitler - ein deutsches Verhängnis, a Bronnen uznał atak na nazizm za osobistą zniewagę. W bezpośrednim następstwie pożaru Reichstagu jego dom został poszukiwanie dowodów jakiegokolwiek zaangażowania, ale nie został ścigany. Omówił także swój sprzeciw wobec nowego reżimu u Ulricha von Hassella, chociaż Niekisch nie przyłączył się do ruchu oporu. Pomimo krytyki nazizmu zezwolono mu na dalsze edytowanie Widerstand do czasu, aż gazeta zostanie zbanowana w grudniu 1934 r. Pozwolono mu odwiedzić Rzym w 1935 r. I odbyć spotkania z Benito Mussolini, który powiedział Niekischowi, że uważa on agresywne plany Hitlera wobec Związku Radzieckiego za głupie, i że później omówi grupy opozycyjne z włoskim konsulem generalnym w czasie, gdy stosunki włosko-niemieckie były nieco napięte. Został aresztowany w 1937 r. przez gestapo, a dwa lata później został skazany na dożywotnie więzienie w Volksgerichtshof za "literacką zdradę stanu". Po interwencji swojego byłego sojusznika Jüngera jego rodzina mogła zatrzymać swoją własność, ale nie mógł zabezpieczyć zwolnienia Niekischa. Został zwolniony w 1945 r., kiedy był już niewidomy i rozgoryczony na tle nacjonalizmu, przeszedł na ortodoksyjny marksizm i wykładał socjologię na Uniwersytecie Humboldta we Wschodnich Niemczech do 1953 r., Kiedy rozczarowany brutalnym stłumieniem powstania robotniczego przeniósł się do Berlina Zachodniego, gdzie później zmarł. Po jego śmierci Niekisch był jednym z wielu pisarzy, w tym m.in. Oswalda Spenglera, Arthura Moellera van den Brucka, Vilfredo Pareto i Carla Schmitta, których prace były promulgowane przez takich jak Groupement de recherche et d'études pour la civilisation européenne i inni zaangażowani w ruch konserwatywno-rewolucyjny.

[new-bitch-who-dis]

.

[alexoart]

#Sktech #draw #art #Brazil #artalexo #painting #pencil #artistic #artist #artwork #arte #bocetos #bocetos #studio #creative #ilustr eationart #afroart #Watercolor #arplane #