#χορεύει

[astratv]

Από PR σε νυχτερινά κέντρα της Λάρισας στον υπερπαραγωγή γάμο της, με τον Σάκη Ρουβά να της χορεύει ζεϊμπεκιά (φωτο

Η Μαρία Λέκα στην Λάρισα ήταν γνωστή από την εργασία της ως υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων σε διάφορα νυχτερινά μαγαζιά της Λάρισας, τον καιρό που σπούδαζε στην πόλη μας διοίκηση επιχειρήσεων  και Τουριστικά. Πανελληνίως έγινε γνωστή όταν πριν τέσσερα χρόνια έλαβε μέρος ως παίκτρια στο ριάλιτι μόδας του ΣΚΑΪ «My style rocks. Η  influencer πλέον, Μαρία παντρεύτηκε το περασμένο Σάββατο τον αγαπημένο της…

[iveneverbeenmorestressedinmylife]

Η ταινία Διπλοπενιές είναι τόσο αστεία, τα πρώτα τριάντα περίπου λεπτά που χορεύουνε και τραγουδάνε στον Πειραιά κτλ κτλ με γεμίζουνε με απόλυτη ευφορία και μετά its only downhill from there.

[polyxrwmhpsyxh]

Η μορφή σου στα φώτα χορεύει ζωηρά.

[kalokairistoxwrio]

Και μετά από καιρό

ακούς πάλι την καρδιά σου να χτυπάει

αργά, ρυθμικά, σχεδόν ανεπαίσθητα.

Στη σκέψη ενός ονόματος, μιας γνωριμίας καινούριας

η καρδιά χορεύει και παρασέρνει με το ρυθμό της όλη σου την ύπαρξη.

Και κάπου εκεί αντιλαμβάνεσαι πως δεν έχουν τελειώσει όλα

και πως υπάρχει ακόμα ελπίδα.

[laocoon]

Σε σκέφτομαι

όταν έχει ήλιο

και φεγγάρι

και φως που χορεύει

στους ωκεανούς.

[texnh-apo-tsigara]

Αυτή χορεύει σα να είναι κουφή

Αυτός κοιτάει τα βήματα της και τα μποτάκια της θέλει να δει πεταμένα στο χώρο του με τα εσώρουχα της.

Παν παν-Τα παιδιά θέλουν χορό

[sunovermordor]

α1

Με δάχτυλα βαθιά μπηγμένα στα πλευρά, η ελπίδα χορεύει στη ζεστασιά που αναζητώ. Και τότε, αυτά ξυπνάν, ελευθερώνοντας δαιμόνια και κακό.

[justangelicxox]

5 Ιούλη. Η αϋπνία χορεύει τανγκό με την θλίψη μου. Άλλη μια μέρα που ένιωσα να θυσιάζεται στο βωμό της αβάσταχτης ρουτίνας που με κατακλύζει εδώ και μήνες.

Πήρα μια βαθιά ανάσα και άνοιξα το κινητό, στο σημειωματάριό μου.

Άρχισα να γράφω, να γράφω, να γράφω μέχρι που να μην σκέφτομαι άλλο.

Έγραψα και έγραψα μέχρι το μυαλό μου να ηρεμήσει, να ξεχάσει τα συναισθήματα μου που προκαλούνται κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ. Τα συναισθήματα που βιώνω αν, ολοτυχώς σκεφτώ την καθημερινότητά μου.

Έγραψα κι έγραψα μέχρι που, σταμάτησα. Σταμάτησα γιατί κατάλαβα πως δεν νιώθω οργή, δεν νιώθω λύπη, δεν νιώθω μαύρο. Νιώθω απλώς γκρίζο. Νιώθω ουδέτερη, νιώθω σε παύση, νιώθω παύλα. Ουδέτερη, αμέτοχη και γκρίζα. Αυτό νιώθω απόψε..

Απόψε, το βράδυ της 5ης του Ιούλη..

[i-kefalaio]

Γραμμές παράλληλες χαραγμένες

στις άκρες των βλεφάρων.

Σκοινί αόρατο, δανικό, πλήρες

γατζώνεται στο στέρνο εκείνων.

Στο πρωινό τους ξύπνημα

όπου ο ήλιος αγκαλιάζει μυστικά κρυμμένα,

ο χρόνος χορεύει αφήνοντας χρώματα αυτόφωτα,

κρατώντας όνειρα, βλεμμάτων

ανάγκες, αμφίδρομων κόσμων,

αντικριστά.

[groovalos]

Ιερό Σπήλαιο «Γέννησης» Διονύσου/Ικαρία

Ο Διόνυσος,ο θεός του κρασιού και της ευφορίας, γεννήθηκε κατά την μυθολογία από την Σεμέλη στο ιερό σπήλαιο της Ίκαριας. Από τότε, ο θρύλος του Διονύσου έχει συνδεθεί με τους κατοίκους του νησιού,οι οποίοι παράγουν ακόμα και σήμερα τον πράμνιο οίνο,και γλεντάνε ξεχνώντας να πεθάνουν σαν μικροί θεοί,σαν μικροί "Διόνυσοι".

Και στο τέλος του κόσμου η Ικαρία θα είναι εκεί, με τους θεούς να τραγουδούν και τους ανθρώπους να χορεύουν. Γιατί εδώ η αγάπη είναι παντοτινή και ο Διόνυσος που «έδωσε την χάρη του» στον ιερό αυτό τόπο πάντα θα χορεύει μέσω των ικαριων μικρων θεών στην μυθική πατρίδα του.

Ο Διονυσος πολυχρονει την αμπελοκουτσούρα και προσφέρει μια μοναδική θαλπωρή ,που κυλά στις φλέβες καθε Ίκαρου σαν χορεύει πανηγυρικά όπως πριν τέσσερις χιλιάδες χρόνια καναν οι πρόγονοι του στα Διονύσια,στους ίδιους τόπους.

Ο Θεός του οίνου συνδέεται αιώνια με την μητρίδα του Ικαρια-χορεύουν αιώνια μέσω του θεϊκού ομφάλιου όρου που τους ενώνει-περιέχει κόκκινο κρασί και νότες από τσαμπούνα σαν μια αιώνια και αμετάβλητη συνπαντικη συμφωνία .

[0cean--soul]

Αξίζεις μια αγάπη ...

"Αξίζεις μια αγάπη που να σε αγαπά ξεχτένιστη, με τα πάντα και τις αιτίες που σε σηκώνουν βιαστικά, με τα πάντα και τα δαιμόνια που δε σε αφήνουν να κοιμηθείς. Αξίζεις μια αγάπη που να σε κάνει να νιώθεις σίγουρη, που να μπορεί να καταναλώσει όλο τον κόσμο αν περπατάει χέρι με χέρι με σένα, που να νιώθει πως οι αγκαλιές σου πάνε τέλεια με το δέρμα της. Αξίζεις μια αγάπη που να θέλει να χορεύει μαζί σου, που να επισκέπτεται τον παράδεισο κάθε φορά που κοιτάει τα μάτια σου, και που δεν βαριέται ποτέ να διαβάζει τις εκφράσεις σου. Αξίζεις μια αγάπη που να σε ακούει όταν τραγουδάς, που να σε στηρίζει στα ρεζιλίκια σου, που να σέβεται ότι είσαι ελεύθερη, που να σε συνοδεύει στο πέταγμά σου, που να μην την τρομάζει η πτώση. Αξίζεις μια αγάπη που να πάρει τα ψέματα, που να σου φέρει τον ενθουσιασμό, τον καφέ και την ποίηση." -Frida Kahlo

[penny-hartzs]

ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΊΝΩ

ΟΜΩΣ ΕΠΙΜΈΝΩ

ΆΚΟΥΣΑΝ ΤΟ ΝΤΕΜΟ ΚΙ ΕΊΠΑΝ ΟΛΟΙ

ΦΛΟΠ ΦΛΟΠ ΦΛΟΠ

ΤΙ ΝΑ ΠΟΎΝΕ ΤΏΡΑ

ΧΟΡΕΎΕΙ ΌΛΗ Η ΧΩΡΑ

ΤΟΥΣ ΡΏΤΗΣΑ ΑΝ ΣΤΟ ΧΩΡΙΌ ΤΟΥΣ

ΕΊΧΑΝ ΡΕ ΓΚΕ ΤΟΝ

[lilathanasiou]

η μικρή Λίλα στην χώρα των Καρουζέλ

Σένα μέρος πίσω απ΄την καρδιά μου, σχεδόν κρυφό -σίγουρα κρυφό- κρυφό απ'όλους

Βρίσκεται ένα μικρό κορίτσι.

Που δεν παίζει με παιχνίδια. Που δεν τρέχει στο γρασίδι. Που δεν συλλέγει αυτοκόλλητα. Που δεν παίρνει προσκλήσεις για πάρτι ή γιορτές.

Σ'ένα μικρό δωμάτιο στο πίσω μέρος της καρδιά μου (κοντά στα κόκαλα της πλάτης μου) έχω κρύψει εκείνο το κορίτσι.

Εκείνο το παιδί. Που στέκεται με τη πλάτη στον τοίχο. Που έχει ματωμένα δάχτυλα απ΄τα δαγκώματα. Που λαχανιάζει στον ήχο των ξένων βημάτων. Που νιώθει σπίτι της τα σκοτάδια και τη σιωπή, και φοβάται το φως.

Χθες βράδυ, σου έδωσα ένα χρυσό κλειδί. Ν'ανοίξεις τη βαριά πόρτα του δωματίου και ν'ανάψεις το φως.

Το κορίτσι στάθηκε όρθια μπροστά σου και παρόλο που τα φώτα την τρομάζουν σε άφησε να την δεις ολόκληρη.

Πρώτη φορά επέτρεψα σε κάποιον να μπει εκεί. Πρώτη φορά άναψα όλα τα φώτα στο δωμάτιο.

Σ΄αυτό το μέρος πίσω απ΄την καρδιά μου -σχεδόν κρυφό- το χρόνια κλειστό το κλειστό για όλους

Έχει τα κλειδιά μονάχα ένα αγόρι.

Που φέρνει μια κούτα με πολύχρωμα παιχνίδια. Που μυρίζει σαν φρεσκοκομμένο γρασίδι. Που συλλέγει γραμματόσημα. Που τραγουδάει μουσικές και χορεύει γελαστό.

Σ'αυτό το μικρό δωμάτιο εσύ ξεκλείδωσες τη πόρτα.

Και τώρα δυο παιδιά αγκαλιάζονται στο φως.

*o τίτλος του ποιήματος είναι "παρμένος" από το κομμάτι του Anouar Brahem, Leila au Pays du Carrousel.

[h-xwra-twn-grammatwn]

Η νύχτα των αστεριών

Τα πεφταστέρια πλημμυρίζουν τον ουρανό

Και γω ακόμη σκέφτομαι πόσο θέλω να μου κάνεις έρωτα

Όσο η λάμψη τους χορεύει στο σκοτάδι

Έτσι θέλω να χορέψουν τα γυμνά κορμιά κάτω απτό χάδι μας

Η νύχτα είναι δικιά μας

Αύριο θα μαστε μακρυά μας

Το βράδυ θα με βρει με φούτερ και κάνα τζιν

Και αν είναι το δικό σου αυτό θα ναι μια ευχή

Τον ίδιο ουρανό θα κοιτάμε μη μου λυπάσαι

Θα περάσουν οι μέρες πάλι αγκαλιά μου θα σαι

"Μου λείπεις" λες και λιώνει η φωνή σου

"Μου λείπεις" λέω και κόβεται η αναπνοή μου

Τα παιδιά γελάνε και γω στο παγκάκι πάλι πίνω

Τσιγάρα σβήνω, τα μάτια κλείνω

Όσο σιχαίνεσαι τις συνήθειες μου αυτές, τόσο με αγαπάς λες

Δε με ανέχεσαι.. μα με αντέχεις με αυτές

Λέξεις που μοιάζουν μα διαφέρουν

Σημαντική η ουσία, που τη καρδιά ζεσταίνουν

Αυτά σκέφτομαι όσο το χέρι σου περνάει το φόρεμα μου

Αυτά σκέφτεσαι όταν μου λες <<σε θέλω δικιά μου>>

Τα μάτια σου κοιτάω και σημειώσεις κρατώ για τα γραπτά μου

Τα μάτια μου κοιτά και στίχους αναβιωνει απτή ραπ του

[lifestyle-news24]

Κατερίνα Στικούδη: Χορεύει στο ασανσέρ στον 5ο μήνα της εγκυμοσύνης της https://gossip.rodos-island.gr/katerina-stikoudi-chorevei-sto-asanser-ston-5o-mina-tis-egkymosynis-tis/

[alexgalaxyboo]

ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΊΝΩ

ΌΜΩΣ ΕΠΙΜΈΝΩ

ΆΚΟΥΣΑΝ ΤΟ ΝΤΈΜΟ ΚΙ ΕΊΠΑΝ ΌΛΟΙ ΦΛΟΠ - ΦΛΟΠ - ΦΛΟΠ

ΤΙ ΝΑ ΠΟΎΝΕ ΤΏΡΑ

ΧΟΡΕΎΕΙ ΌΛΗ Η ΧΏΡΑ

ΤΟΥΣ ΡΏΤΗΣΑ ΑΝ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΟΥΣ ΕΙΧΑΝ ΡΕ - ΓΚΕ - ΤΟΝ