#γάμο

[romios-gr]

Θεοσεβούμενος ιερέας διέκοψε γάμο για την εμφάνιση της κουμπάρας – «Πήγαινε ντύσου κι έλα, εδώ δεν είναι πασαρέλα» σ.σ. Κάποιοι ιερείς προσπαθούνε να κρατήσουνε την Παράδοση όρθια, υπενθυμίζοντας στους λαϊκούς ότι πρέπει να σέβονται την ιερότητα του οίκου του Θεού. Ευσεβής ιερέας στην Παιανία διέκοψε γάμο για την εμφάνιση της κουμπάρας – «Πήγαινε ντύσου κι έλα, εδώ δεν είναι πασαρέλα», τη... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/theosevoymenos-iereas-diekopse-gamo-gia-tin-emfanisi-tis-koymparas-pigaine-ntysoy-ki-ela-edo-den-einai-pasarela/

[mousmoula]

μόλις έλαβα το πιο passive-aggressive σχόλιο στο αο3 και θέλω να παντρευτώ όποι@ το έγραψε

[allo-frouto]

Με παντρεύεσαι εσύ, σε παντρεύομαι κι εγώ μικρό μου φετίχ, πότε ο γάμος;

Τον χειμώνα.

[justforbooks]

«Αβεσσαλώμ! Αβεσσαλώμ!»

Το αριστούργημα του Γουίλιαμ Φώκνερ, ένα από τα σπουδαιότερα βιβλία της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

Στην κατάλευκη κάψα του μεσημεριού στον αμερικανικό Νότο έχουν στηθεί αμέτρητες ιστορίες, αλλά καμία δεν κατάφερε να γίνει σημείο αναφοράς, όπως αυτές των οικογενειών που έζησαν και αλληλοεξοντώθηκαν στη μυθική Γιοκναπατόφα του Γουίλιαμ Φώκνερ.

Στο μυθιστορηματικό αυτό μέρος, όπου πραγματικά συμβάντα μπλέκονται με μυθικά πρόσωπα και πράγματα με τρόπο αντίστοιχο των δικών μας μύθων των Ατρειδών, γεννήθηκαν τα μεγάλα έπη του σπουδαίου νομπελίστα, με πρωταρχικό εκείνο της οικογένειας Σάτπεν που περιγράφεται στο Αβεσσαλώμ! Αβεσσαλώμ! ‒ ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από τη γνωστή ιστορία της Βίβλου.

Ένα αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, που δεν αποτελεί τυχαία τον νέο, μεγάλο κλασικό τόμο της σειράς Οrbis Literae των εκδόσεων Gutenberg, σε μετάφραση που, αν μη τι άλλο, συνιστά γλωσσικό και λογοτεχνικό επίτευγμα. Η Μαργαρίτα Ζαχαριάδου όχι μόνο απέδωσε άρτια την πολύπτυχη φωκνερική αφήγηση αλλά αφουγκράστηκε τον ρυθμό, ξαναζωντάνεψε τις μυθικές αλληγορίες, ανίχνευσε τις λειτουργικές αντιθέσεις και τους έδωσε πνοή. Εν ολίγοις, ξανάφτιαξε στα ελληνικά έναν κόσμο τόσο ζωντανό όσο και παντοτινό, γι’ αυτό και απόλυτα μοντέρνο, τον κόσμο του συγγραφέα.

Αν η σαγήνη της παραβίασης έχει αρχαίες καταβολές και φωλιάζει στα μεγάλα αλληγορικά αφηγήματα της Βίβλου και της αρχαίας τραγωδίας, στη φωκνερική αφήγηση δεν έχει να κάνει μόνο με τον πυρήνα της τραγικής οικογενειακής ιστορίας αλλά και με την ίδια τη γλώσσα. Εν προκειμένω, είναι σαφές πως ο πιο πετυχημένος πειραματισμός αναδύεται μέσα από την εξιστόρηση μιας αρχετυπικής ιστορίας.

Αντίστοιχα, πάλι, με τα ομηρικά έπη, τα τραγικά γεγονότα του πολέμου, τα μεγάλα κατορθώματα και οι νίκες μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα όταν τα πρόσωπα και τα πάθη παίρνουν κεφάλι. Ο πόλεμος στην Τροία ξεκίνησε εξαιτίας της Ωραίας Ελένης και ο Φώκνερ, που γνωρίζει πόσο κοντά στον Σάτπεν είναι ο Αγαμέμνων, συνδέει τη μυθική αλληγορία με την πραγματικότητα της οικογενειακής συμφοράς. Τα προσωπικά πάθη είναι που δεν αφήνουν τους ήρωες αλώβητους από τη μοίρα και όχι τόσο ο πόλεμος. Η παντοτινή σύγκρουση των φύλων, οι σαρκικές και εσωτερικές συγκρούσεις, οι ορμέμφυτες ροπές για την αλήθεια του άνδρα, της γυναίκας, του παιδιού, του αδελφού και της αδελφής, όλα δοσμένα με φόντο το απόκοσμο περιβάλλον ενός σύμπαντος που φτάνει να μοιάζει σχεδόν μακάβριο και μαγικό. Η μυρωδιά της γλυσίνας, του πούρου και οι πυγολαμπίδες είναι το κεντρικό λάιτ μοτίφ που διαπερνά την αφήγηση και χαρακτηρίζει ολόκληρο τον αμερικανικό Νότο.

Όλα ξεκινούν όταν ο άγρια επιβλητικός Τόμας Σάτπεν καταφθάνει το 1833 με το ερυθρόφαιο άλογό του και τη συνοδεία ενός αρχιτέκτονα και των «άγριων», όπως περιγράφονται, νέγρων του στην πολίχνη Τζέφερσον της μυθικής Γιοκναπατόφα με σκοπό να υφαρπάξει μια μεγάλη έκταση από έναν Ινδιάνο. Παρότι κανείς δεν ξέρει την καταγωγή του και όλοι αρχικά εναντιώνονται στον νεοφερμένο που κάνει άνω κάτω τους μετριοπαθείς ντόπιους, σταδιακά εντυπωσιάζονται από την κυριαρχική προσωπικότητα του συνταγματάρχη που πήρε τη θέση του Σαρτόρις στον πόλεμο (γνωστού από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Φώκνερ), την ανείπωτη δύναμή του να διεκδικεί με σθένος ό,τι δεν του ανήκει, ακόμα και από την αποφασιστικότητα με την οποία κάποια στιγμή εισβάλλει στην εκκλησία του φτωχού προτεστάντη ιερέα Κόλντφιλντ με σκοπό να ζητήσει σε γάμο την κόρη του Έλεν.

Φαινομενικά πλούσιος, αλλά με αμφίβολους τρόπους, ο Σάτπεν εξοπλίζει το «Κατοστάρι του Σάτπεν», όπως είναι γνωστό το όνομα της βίλας μέσα στη μεγάλη φυτεία, με πολυελαίους, κρύσταλλα, ταπετσαρίες και καρέκλες Wedgwood ‒ ένα παράδοξα αριστοκρατικό περιβάλλον για το αιματηρό σκηνικό που θα ακολουθήσει. Η εξωπραγματική άνοδος είναι φυσικό να προμηνύει μια αντίστοιχα εντυπωσιακή πτώση, αφού το σπίτι «έμοιαζε σαν να προοριζόταν για κάτι περισσότερο, για έναν όλεθρο πιο βαθύ από την ερείπωση, σαν να έστεκε σε σιδηρά αντιπαράθεση με τη σιδηρά φωτιά», αλλά μέχρι τότε η σύζυγος Έλεν μπορούσε να χαίρεται έναν φαινομενικά άνετο βίο, αλλάζοντας τρόπο ζωής και κάνοντας ακόμα πιο έντονη την αντίθεσή της με την πουριτανή, συντηρητική αδελφή της Ρόζα. Γεννάει δυο παιδιά, την ονειροπόλα Τζούντιθ και τον δυναμικό Χένρι, ο οποίος αποφασίζει μάλιστα να σπουδάσει Νομική, επιβεβαιώνοντας τις υψηλές φιλοδοξίες της οικογένειας.

Εκεί γνωρίζει και εντυπωσιάζεται από την επιβλητική αβρότητα και τους αριστοκρατικούς του τρόπους του Τσαρλς Μπον καθώς και από την άνεση με την οποία αυτός ο «Λοθάριος», όπως περιπαικτικά τον αποκαλούν, γοητεύει τα κορίτσια, μεταξύ άλλων και την αδελφή του Τζούντιθ, την οποία κάποια στιγμή ζητάει σε αρραβώνα. Τα σχέδια του επικείμενου γάμου, ωστόσο, χαλάνε όταν οι δύο φίλοι αποσύρονται στον Πόλεμο με τους Γιάνκηδες, διάστημα αρκετό για να φέρει στο φως, μετά από μυστήριες απουσίες και εξαφανίσεις, οδυνηρά μυστικά: ο Μπον είναι ετεροθαλής αδελφός της Τζούντιθ και του Χένρι, γόνος του γάμου του Σάτπεν με μια νέγρα στη Νέα Ορλεάνη, από την οποία έχει και μια κόρη με το προφητικό όνομα Κλάιτι-Κλυταιμνήστρα. Και όπως θα φανεί εκ των υστέρων, δεν είναι ο μόνος που θα πληρώσει για τις αμαρτωλές επιλογές του.

Όλα δείχνουν πως ο φαύλος κύκλος της αιμομιξίας, αυτή η σαγηνευτική επιτάχυνση του κακού μέσα από τους οικογενειακούς κύκλους, αν υποβοηθηθεί, σημαίνει και έλευση του τραγικού τέλους που ξεπερνά ακόμα και τις περγαμηνές του εκάστοτε χαρακτήρα. Εξού και ότι ο σχετικά άβουλος και ουδέτερος Χένρι είναι αυτός που θα υψώσει τελικά το όπλο, μια παραμονή Χριστουγέννων, ενάντια στον καλό του φίλο και παρ’ ολίγον γαμπρό του, τερματίζοντας όνειρα, ψευδαισθήσεις και επικαλύψεις ενός παρελθόντος που θα προβάλλει πάντοτε πιο καίριο από οποιοδήποτε παρόν.

Άλλωστε, αυτός ο φόνος θα είναι απλώς η αρχή και όχι το τέλος του δεύτερου κύκλου των τραγικών εξελίξεων, που θα μετατρέψει το «Κατοστάρι του Σάτπεν» σε μια ευφάνταστη Νέκυια, όπου πλέον θα μένουν η Τζούντιθ, η Ρόζα, η Κλάιτι, ο βοηθός Τζόουνς και, φυσικά, ο πατριάρχης Σάτπεν σαν ζωντανοί νεκροί που περιμένουν κάθε μέλος τους να φαγωθεί από την ίδια τη μοίρα.

Κοιτώντας με θράσος κατάματα τον Πρωτεργάτη Θεό, όπως ο Φάουστ που έχει χαρίσει προ πολλού την ψυχή του στον Διάβολο, ο Σάτπεν επιμένει, αν και αποσυρμένος από τα εγκόσμια, αλκοολικός και με σαλεμένη όψη, να σπέρνει τον καρπό του σε απαγορευμένα εδάφη, εν προκειμένω στη δεκαπεντάχρονη εγγονή του λευκού επιστάτη του, προκαλώντας την ίδια του την τραγική κατάληξη και μοίρα.

Αλλά ποιος είναι πραγματικά ο μυστηριώδης συνταγματάρχης; Είναι ο δαίμονας, όπως λέει η Ρόζα Κόλντφιλντ, η οποία, μέσα από μια παρατεταμένη και παραληρηματική εξιστόρηση, φτάνει να εξομολογηθεί ότι, μετά τον θάνατο της αδελφής της, δεν δίστασε να την εξαπατήσει ζητώντας τη σε γάμο.

Άσχετα από την απάντηση, αυτό που εντυπωσιάζει είναι πως μέσα από τα λόγια της ανέκαθεν αποστασιοποιημένης από τις σωματικές απολαύσεις γραίας ο Φώκνερ αποθεώνει όλες τις εξάρσεις της σάρκας, η οποία σαρώνει τις προτεσταντικές επιταγές της λογικής, ορίζει την αίσθηση, την όραση, την όσφρηση και τους μυς που πάλλονται και καθορίζει την ίδια τη μνήμη, αφού είναι «ωραιότ��ρη απ’ όλα, μακράν καλύτερη απ’ αυτά, η πραγματική ζώσα σάρκα που ονειρεύεται». Η αισθαντική αυτή γλώσσα, που διαπερνά το ασυνείδητο και καλουπώνει την επιθυμία της Ρόζας, ακόμα και στο μένος των αισθημάτων που αναδεικνύει, μοιάζει κυριολεκτικά να έχει κόκαλα και αίμα και να αφουγκράζεται τους παλμούς παλαιότερων αφηγήσεων του Νότου, δίνοντας τους ξανά το φιλί της ζωής.

Και δεν είναι μόνο η αφήγηση της Ρόζας αλλά και του πατέρα του Κουεντίν, ο οποίος είχε γνωρίσει από κοντά τον Σάτπεν και έχει γι’ αυτόν μια διαφορετική εικόνα απ’ ό,τι η Ρόζα, ενώ αντίστοιχα ορμητικός και ειλικρινής είναι και ο λόγος του αφηγητή Κουεντίν, ο οποίος συναντάει τη Ρόζα πολλά χρόνια μετά τα τραγικά συμβάντα ‒ή, τουλάχιστον, έτσι νομίζει‒ και αφηγείται με τη σειρά του την ιστορία στον Καναδό φίλο του, Σριβ.

Πολλαπλές, λοιπόν, οι οπτικές, όσες και οι αφηγήσεις σε έναν πολυφωνικό κόσμο που αφήνει ανοιχτά τα ενδεχόμενα της ερμηνείας, αλλά όχι την κατάληξη. Δεν είναι τυχαίο ότι ο ασθματικός λόγος του Φώκνερ, που καταργεί τα σημεία στ��ξης και της τελείας, απηχεί ακέραια τις προφορικές ιστορίες των Νότιων προγόνων του και αποκτά τη δύναμη που είχαν τα αρχαία έπη καθώς μεταφέρονταν από στόμα σε στόμα και μιλούσαν κατευθείαν στην καρδιά. Ο αυθορμητισμός που χαρακτηρίζει την αφήγηση μέσα από αυτό το καινοφανές stream of consciousness (αυτόματη γραφή) διατηρεί ακέραια την αυθάδεια της προφορικότητας, χωρίς όμως να κάνει σκόντο στις υψηλές προδιαγραφές μιας άκρως απαιτητικής λογοτεχνίας με πανέμορφες μπαρόκ περιγραφές, παρομοιώσεις που κλείνουν τιμητικά το μάτι στις μακροσκελείς αναφορές του Ομήρου, την αποθέωση των επιθέτων που στολίζουν ακόμα και το πιο απομαγευμένο τοπίο και μια γοητευτικά ανοικονόμητη αφηγηματική διαστροφή που μοιάζει πολύ με αυτήν του Τζόις.

Πρόκειται για ένα σπάνιο κατόρθωμα που δικαιώνει όχι μόνο την ένταξη του Αβεσσαλώμ! Αβεσσαλώμ! στα σπουδαιότερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας αλλά εξηγεί και τη δική μας διαρκή επιστροφή σε αυτό ως μόνιμο καταφύγιο σπάνιας λογοτεχνικής αξίας και ομορφιάς.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[loulouditouheimona]

Breaking news: Οι γυναίκες μπορούν να συνεισφέρουν πολλά στην κοινωνία με ποικίλους τρόπους που δεν περιλαμβάνουν γάμο και μωρά!

Δεν το μάθατε από εμένα 🤫

[queenofthemagazines-stp73]

γάμο τις πανελλήνιες....

[daimewdis]

Δεν είχα ύπνο, αλλά ούτε όρεξη να γράψω, απλά έτσι. Το ανάβω το τσιγάρο μετά το άλλο πόσο true. Ξέρω από τι θα πεθάνω. Είναι το μόνο που αγαπώ. Κάποιες εξαρτήσεις μου με διάλυσαν και τυφλώθηκα. Την μηχανή που έχω βάλει στο μάτι δεν ξέρω αν θα την πάρω, αλλά θα πάρω μηχανή. Είναι το μόνο που χρειάζομαι. Καθώς γυρνούσα απ’ την άλλη και σκεφτόμουν, σκεφτόμουν την δύναμη μου, είχα αρκετή με τις δόσεις μου, όμως και σαν παιδί χωρίς αυτές. Δεν πήγα στο γά��ο της φίλης μου, δεν πήγα στην κηδεία της γιαγιάς μου. Στο τελευταίο γραπτό μου μίλησα για αξεσουάρ, εννοούσα χέρι και λαιμό, ξεχάστηκα πως έχω στο αυτί ή το παρέλειψα. Δεν θέλω να μιλάω με κανέναν, και ούτε με νοιάζει.

Δεν είχα ύπνο, όμως στις σκέψεις μου οι αρχικές βρισκόντουσαν άλλες.

Τώρα που ξεμπέρδεψα, τώρα ποια δεν έχω δυνάμεις και αντοχές. Κουράστηκα αυτό ειπώθηκε μια απ’ τις συνεδρίες πριν αρκετούς μήνες ή και παραπάνω με την ψυχολόγο μου, αυτό ειπώθηκε πριν 2 χρόνια και παραπάνω με τον ψυχίατρο.

Αυτό γράφτηκε προ χθες πριν κοιμηθώ. Το είχα βάλει στην αποθήκευση. “Άρχισα με το, δεν είχα ύπνο, όμως μετά..”

Αυτό γράφτηκε τώρα.

Πριν λίγο καιρό κάηκε το χέρι μου, λαμπάδιασε. Μετά από κάτι ώρες υποχώρησε. Προ χθες πήγα να πεθάνω στον ύπνο μου. Συνήθως, σχεδόν πάντα ελέγχω τα όνειρα μου, ήταν εφιάλτης, μια αλήθεια που την σιχαίνομαι, την μισώ όσο τίποτα άλλο. Κάτι που ποτέ μου δεν μπόρεσα να συμβιβαστώ. Με ξύπνησαν οι έντονοι ήχοι. Νόμιζα πως κάνει σεισμό. Ήταν οι συνεχόμενοι ταχυκαρδίες. Αυτές με ξύπνησαν ή με έσωσαν. Για κάποια λεπτά η καρδιά μου χτυπούσε τόσο δυνατά που θα έσπαγε. Ήμουν πρησμένος. Μετά από κάποια λεπτά πέρασε. Ήμουν σχεδόν σίγουρος πως θα πέθανα στον ύπνο μου. Ήξερα το όνειρο, ήταν εφιάλτης. Πιέστηκα για την αλήθεια να την καλύψω με κάθε κόστος, ήμουν μόνος μου, αντιμέτωπος με ένα σωρό αρπακτικά. Όσο πάλευα και λιγόστευαν οι δυνάμεις μου άκουγα τον ήχο να χτυπάει τόσο έντονα, τόσο δυνατά, τόσο γρήγορα. Μου ‘χε ξανά συμβεί κάτι παρόμοιο πριν 2 χρόνια, αλλά όχι στον ύπνο μου. Ανάβω το ένα τσιγάρο μετά το άλλο…

Μια κοπέλα μου είχε πει πως δεν χωράω σε καλούπια.

Μέσα στην φυλακή μου το μόνο που σκεφτόμουν ήταν η ελευθερία, και όταν ελευθερώθηκα δεν ήξερα από που να αρχίσω. Ήμουν κολλημένος στο να απαλλαγώ που δεν κοιτούσα τίποτα άλλο, και όταν έγινε, και τα πιο απλά μου φαινόντουσαν βουνό.

Δεν ήξερα καν τις απαντήσεις στις πιο απλές. Αποφυγή.

Θες να σου πω μια αλήθεια;

Δεν ξέρω πως θα πεθάνω, μα πιστεύω πως θα ξανά γεννηθώ.

Θες να σου πω μια δεύτερη αλήθεια;

Κανείς δεν θα μπορέσει να καταλάβει ποιος είμαι, πόσο μάλλον να με νιώσει.

Παρόλα αυτά, κάποιοι με κάποιες λέξεις με φωτογραφίζεται τόσο καλά.

Αγάπησα την μοναξιά λες και την παντρεύτηκα. Και είναι η μόνη πιστή γυναίκα που γνώρισα που δεν μπόρεσα να πάρω το διαζύγιο.

-Δαιμεώδης

[kaliarda]

ΙΣΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΓΑΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΚΝΟΘΕΣΙΑ & ΤΡΑΝΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Τα τρανς, non binary και gender non-confroming (GNC) μέλη της επιστημονικής ομάδας και της ομάδας συνεργατών του Orlando LGBT+ εκφράζουμε την βαθιά ανησυχία μας για τυχόν ψήφιση του νομοσχεδίου για την ισότητα στο γάμο και την τεκνοθεσία, χωρίς τις απαραίτητες αλλαγές που θα προστατεύουν τα τρανς δικαιώματα.

Όπως έχουμε ήδη αναφέρει στα βασικά μας σχόλια στη διαβούλευση, το σχέδιο νόμου ως έχει, αγνοεί και παραβιάζει κατάφωρα τα δικαιώματα των τρανς ατόμων, μέσα από μια σειρά ελλειμμάτων και αναπάντητων κενών. Ενδεικτικά αναφέρουμε τη μη σαφ�� συμπερίληψη τρανς ατόμων στις διαδικασίες της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και της παρένθετης κύησης, την μη διόρθωση των στοιχείων του τρανς γονέα στη ληξιαρχική πράξη του τέκνου, την μη αλλαγή του “τεκμηρίου μητρότητας” σε περίπτωση κυοφορίας και τοκετού ενός τρανς άνδρα, κ.α.

Τα ελλείμματα αυτά συντηρούν υπάρχοντες, και δημιουργούν νέους, αποκλεισμούς και διακρίσεις με βάση την ταυτότητα φύλου των ατόμων, ενισχύοντας επίσης αντιεπιστημονικά επιχειρήματα γύρω από την γονεϊκότητα. Υπενθυμίζουμε ότι οι διακρίσεις και η αποκλεισμοί είναι ο νούμερο ένα παράγοντας επικινδυνότητας για την ψυχική υγεία και την ευζωία των ΛΟΑΤΚΙ+ και ειδικότερα τρανς ατόμων, και ο τρόπος που αυτά κανονικοποιούνται μέσω της νομοθεσίας είναι ένας παραπάνω παράγοντας επιβάρυνσης για όλα τα τρανς άτομα.

Για να μπορούμε να μιλάμε για πραγματική ισότητα στο γάμο και τη γονεϊκότητα, σε όλες της τις μορφές, είναι απαραίτητο το νομοσχέδιο να λαμβάνει υπόψιν του τα δικαιώματα των τρανς ατόμων και των παιδιών τους αναγνωρίζοντας και προστατεύοντας τη νομική σχέση των τρανς γονέων με τα παιδιά τους, αλλά και την πρόσβαση σε διαδικασίες υποβοηθούμενης αναπαραγωγής/παρένθετης κύησης χωρίς αποκλεισμούς λόγω ταυτότητας φύλου.

Ως Orlando LGBT+ έχουμε καταθέσει αναλυτικά προτάσεις αλλαγής και βελτίωσης του νομοσχεδίου και αναφορικά με τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των τρανς ατόμων, και ταυτόχρονα στηρίζουμε και όλες τις προτάσεις που κατατέθηκαν εκ μέρους του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών.

[alatismeni-theitsa]

γειά σου θείτσα μου!!

με αφορμή το πρόσφατο ποστ σου για την παραδοσιακή φορεσιά, σου στέλω αυτή την σκέψη μου, που με απασχολεί καιρό τώρα.

στην ελλάδα έχουμε εγκαταλέιψει εντελώς τα παραδοσιακά μας ρούχα, ενώ σε άλλες χώρες, πχ ινδία και ορισμένες στην αφρική, φοριέται ακόμα, και σαν καθημερινό ντύσιμο, αλλά και για γιορτές (γάμους κτλ).

έχουμε χάσει τελέιως επαφή με πολλά έθιμα, για παράδειγμα γύρω από τον γάμο (βλ πως είναι οι γάμοι στην ινδία κ πως είναι στην ελλάδα), ενώ ξέρω ότι παλιά υπήρχαν πολλά. ναι μεν, ακόμα πάμε σε εκκλησία για γάμο κ βάφτιση, και ακόμα πετάμε ρύζι και τρώμε κουφέτα, αλλά δεν έχουν μείνει και πολλά.

στο θέμα του ντυσίματος, δεν υπάρχει τίποτα που να φοριέται και σήμερα. εκτός αν θέλεις να κάνεις statement και να φορέσεις βυζαντινά ή αρχαιοελληνικά κοσμήματα, που είναι πανάκριβα και δυσεύρετα.

πιστεύω ότι όλο αυτό έχει να κάνει με το westernization της ελλάδας, για το οποίο ανεβάζεις συχνά, και σε ευχαριστώ γιατί it needs to be said.

επίσης να προσθέσω ότι πολλά έθιμα πεθαίνουν γενικότερα. τώρα ίσως ακούγομαι σαν καμια γκρινιάρα 80άρα, αλλά ισχύει. τα παιδιά δεν πάνε για κάλαντα πια, ενώ ήταν το αγαπημένο μου κομμάτι των γιορτών. και ο κόσμος δεν ανοίγει την πόρτα πια (μια φορά μου άνοιξαν σε μένα και τα ξαδέρφια μου και μας είπαν να τα πούμε από μέσα μας). στην οικογένιεά μου οριακά κόβουμε βασιλόπιτα, και ας μην μιλήσω για μαγειρίτσα και κυρά σαρακοστή.

σορι για την λογοδιάρροια, αλλά απ ότι φαίνεται είχα πολλά να πω

Συγγνωμη που αργησα τοσο πολυ να το απαντησω αυτο αλλα η ζωουλα μου εχει παρει την κατω βολτα και δε λεει να ανεβειι 😅

Συμφωνω οτι πρεπει να διατηρησουμε την παραδοση μας γιατι ειναι πολυ ομορφη και μας συνδεει αμεσα με τη ζωη και τις σκεψεις των γενεων που ηρθαν πριν απο εμας. Το θετικο ειναι οτι ολο και περισσοτεροι απο μας κανουμε αυτες τις σκεψεις και σιγα σιγα βοηθαμε τις παραδοσεις να ανανηψουν

[darkside-cookies]

Γειά 👋. Σου είχα στείλει ένα ασκ για τον μομπι ντικ και ότι είχα κολλήσει στο κεφάλαιο με την κητολογια . Τελικά με παρότρυνες και το τελείωσα, και ήθελα να σε ευχαριστήσω για αυτό και να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου για το βιβλίο. Είχες δίκιο , όλα θυμίζουν το μομπι ντικ αυτό το βιβλίο τελικά αφορά τα πάντα, τη ζωή , το θάνατο, τη θρησκεία, τις ανθρώπινες σχέσεις , τη φιλία, το γάμο, την ανθρώπινη ψυχή και το σκοπό τής ζωής μας που εμείς θα πρέπει να καθορίζουμε . Επίσης λάτρεψα την πρόζα και τον τρόπο που ο μελβιλ αφηγείται, (φαίνεται ότι ήταν ποιητής) καθώς όλες του οι περιγραφές για τις φάλαινες και για τον μομπι ντικ αλλά και οι παρομοιωσεις της φάλαινας με τον Θεό, τη φύση κλπ είναι λυρικοτατες στο βιβλίο. Εν τέλει χαίρομαι που κατάφερα να το διαβάσω και δεν πέρασε ένα ακόμη καλοκαίρι ανέγγιχτο στο ράφι. Σε ευχαριστώ και καλό υπόλοιπο καλοκαιριού 🍉

ενώ θυμάμαι να παίρνω αυτό το ασκ για κάποιο λόγο το ξέχασα στο ινμποξ μου και δεν το απάντησα ποτέ ΑΛΛΑ έχεις δίκιο Ο ΜΟΜΠΙ ΝΤΙΚ ΕΙΝΑΙ ΟΝΤΩΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ χαίρομαι τόσο πολύ που τον τελείωσες έχει περάσει πάνω από μήνας από τότε που τον διάβασα και εξακολουθεί να μου τρώει τον εγκέφαλο είναι τόσο φορματιβ εξπιριενς

[romios-gr]

Aνακοίνωση της Εκτάκτου Διπλής Ιεράς Συνάξεως Αγίου Όρους, περί του προς ψήφιση νομοσχεδίου «Ἰσότητα στὸν πολιτικὸ γάμο. Τροποποίηση τοῦ Ἀστικοῦ κώδικα καὶ ἄλλες διατάξεις» ΚΑΡΥΑΙ ΤΗι 26.1./8.2.2024 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΚΤΑΚΤΟΥ ΔΙΠΛΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΑΞΕΩΣ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΑΘΩ Μὲ ἀφορμὴ τὴν κατάθεση τοῦ νομοσχεδίου «Ἰσότητα στὸν πολιτικὸ γά­μο. Τροποποίηση τοῦ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/anakoinosi-tis-ektaktoy-diplis-ieras-synaxeos-agioy-oroys-peri-toy-pros-psifisi-nomoschedioy-isotita-ston-politiko-gamo-tropopoiisi-toy-astikoy-kodika-kai-alles-diataxeis/

[petamouthnmpurasou]

Έχω έρθει διακοπές Αλβανία και εδώ και μια εβδομάδα ακούω « άντε στο γάμο σου » , « 20;; Και που είναι ο αρραβωνιαστικός; » , « από που είναι ο αρραβωνιαστικός ; » , « άντε του χρόνου με ένα καλό γαμπρό » ..

Άλλη μια και θα αυτοπυροβοληθω 😂

[justforbooks]

Είναι γνωστό ότι οι περισσότεροι συγγραφείς −βλέπε Φραντς Κάφκα− συνηθίζουν να αποκηρύσσουν κείμενά τους, τα οποία εκδίδονται μετά θάνατον και πολλές φορές φτάνουν να θεωρούνται συνώνυμα του εμβληματικού κύρους τους, ακόμα και σήμα κατατεθέν τους. Στην περίπτωση του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, η συγκεκριμένη νουβέλα ήταν από τα κείμενα που δεν θέλησε να δημοσιεύσει ο ίδιος, αλλά που οι απόγονοί του αγάπησαν ιδιαίτερα και έτσι αποφάσισαν να εκδώσουν. Σε αντίθεση, όμως, με την άρνησή του να εκδώσει το κείμενο, ο Νομπελίστας δεν το κράτησε κρυφό, παρά συνήθιζε να διαβάζει μεγαλόφωνα κάποια αποσπάσματα σε φίλους και σε κλειστό κύκλο, όπως κατά την παρουσίασή του στη Μαδρίτη, ενώ είχε δεχτεί να δημοσιευτεί ένα κεφάλαιο από το βιβλίο στην «El Pais». Ίσως παραπάνω διασκεδαστική και ερωτική για τα δικά του μέτρα, η συγκεκριμένη νουβέλα διατηρεί, ωστόσο, ατόφια τη μαγική γραφή του Μάρκες. Η ιστορία αναφέρεται στις περιπέτειες της Άνα Μαγκνταλένα Μπαχ, μητέρας δυο παιδιών, η οποία ζει έναν κατά τα άλλα ευτυχισμένο γάμο με τον πρώτο και μοναδικό έρωτα της ζωής της, αλλά το ασυνείδητό της τής επιφυλάσσει διάφορες εκπλήξεις. Η αφορμή δίνεται με την επίσκεψή της στο νησί όπου είναι θαμμένη η μητέρα της, το οποίο μετατρέπεται από σημείο θανάτου και θλιβερής εξοικείωσης σε μέρος ερωτικών φαντασιώσεων και εξορμήσεων, δίνοντας για μια ακόμα φορά στον Μάρκες την ευκαιρία να συνδέσει την πραγματικότητα με το φανταστικό, τα ονειρικά μέρη με τις πιο απτές και οδυνηρές πτυχές της καθημερινότητάς μας. Περίπου, δηλαδή, σαν τον τρόπο με τον οποίο επιδρά στον ανθρώπινο ψυχισμό ο Αύγουστος, ένας μήνας ερωτικών συνειρμών και πολλές φορές ανατρεπτικών εικόνων, που δεν έπαψε ποτέ να συνοδεύει με τρόπο διαφορετικό τις αναμνήσεις μας.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[loulouditouheimona]

Dear men: σας έχουν πεισει για κάποιο λόγο πως όλες οι γυναικες θέλουν να σας «τυλίξουν» για οικογένεια και γάμο. Αλλά πιστέψτε με, δε φαντασιωνεται η κάθε κοπελα που σας δείχνει ενδιαφέρον, σε ποιον θα μοιάζουν τα παιδια σας.

[psko]

Έχει μερικές μέρες που η πρώτη μου ποιητική συλλογή "Παρενθετικές οδηγίες" ξεκίνησε να ταξιδεύει!

Η έκδοση αυτή είναι κάτι που ονειρεύομαι πάνω από δέκα χρόνια και η χαρά μου είναι πια απερίγραπτη.

Η συλλογή είναι ένα συνοθύλευμα εικόνων, σκέψεων, συναισθημάτων και βιωμάτων από τα νεανικά μου χρόνια. Μέσα στο βιβλίο υπάρχει μια ενεργή αναζήτηση για τον έρωτα, το Θείο, την ατομική ταυτότητα και την ανθρώπινη συνέχεια. 

Ανυπομονώ να λάβω τις εντυπώσεις σας από το βιβλίο!

Η συλλογή κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κοντύλι

Σύνδεσμο για το βιβλίο μπορείτε να βρείτε εδώ https://kondyli.gr/parenthetikes-odigies/

Φωτογραφία: εγώ, το βιβλίο και τα ξαδέρφια, πριν το γάμο του αδερφού μου.

Θεσσαλονίκη, Σεπτέμβρης 2023

[daimewdis]

Υο. Θα γράψω και θα το σβήσω σε 2 ημέρες, μετακομίζω αλλάζω σπίτι τέλος του μηνός. Δεν ξέρω που θα με βγάλει, πάντως για κάποιους μήνες θα είμαι εκτός Αθήνας. Δεν έχω ιδέα που θα είμαι, που θα πάω, και για να είμαι ειλικρινής. Θα έπρεπε να με απασχολεί, όμως δεν με νοιάζει.

Γενικά, ειδικά και προσωπικά δεν με νοιάζει τίποτα. Ούτε γράφω, ούτε έχω τελειώσει τους στίχους, ούτε τίποτα.

Κάποιοι με έκριναν για την αγωγή που σταμάτησα, αλλά στα αρχίδια μου. Αυτό που χρειάζομαι δεν το έχω αγοράσει ακόμα. Μια μηχανή.

Ξενέρωσα με αρκετά πράγματα. Δεν με νοιάζει να ανοίξω το λογαριασμό μου στο Instagram, αλλά ούτε να γράφω εδώ στο tumblr. Αν ανεβάσω κάτι ή κάνω το οτιδήποτε θα ‘ναι στο tik tok και Spotify.

Μπορώ να σου πω με ειλικρίνεια πως χέστηκα για οτιδήποτε. Μπορώ να σου πω, πως και αν πεθάνει ο διπλανός μου δεν θα με πτοήσει. Μπορώ να σου πω πόσο δεν με νοιάζει τίποτα και κανένας. Μπορώ να σου πω, πως δεν διαβάζω τίποτα, και δεν ακούω τίποτα. Μπορώ να σου πω η αναισθησία μου βαράει κόκκινο. Μπορώ να σου πω, πως δεν φοράω τίποτα από χρόνια, κανένα βραχιόλι, κανένα αξεσουάρ, αλλά μάλλον στο χέρι κάτι θα φορέσω.

Με νοιάζουν τα λεφτά, χρειάζομαι λεφτά. Φοβάμαι ότι κατρακυλάω, φοβάμαι ότι πάλι θα μπλέξω και θα ρισκάρω. Τέλος του μηνός θα την κάνω, δεν ξέρω που θα με βγάλει, αλλά για ένα χρονικό διάστημα θα είμαι καλά με τους φίλους μου και κυρίως με τον Καρρά.

Αν έχω καύλες θα παίξω. Και παίζω. Δες ποιος έχω γίνει. Και γελάω, που κάποιοι τα πιστεύουν υποτιθέμενους που με ξέρουν ή με γνωρίζουν. Κι αν μου έλεγες πως πέθαινες, θα αδιαφορούσα.

Σε καμία χαρά δεν πήγα, σε καμία δυστυχία δεν πήγα. Γάμο ή κηδεία.

Το καλοκαίρι αυτοκτονώ, τις υπόλοιπες επιβιώνω.

Καπνίζω, καπνίζω πολύ.

Και η δόση που σταμάτησα πριν 2 περίπου χρόνια, θα ξεκινήσω ξανά. Μάλλον. Αναγκαστικά. Μία ή δύο. Θα δείξει.

Δεν αγαπάω τίποτα, δεν έχω τίποτα. Είμαι ελεύθερος.

Και ότι με ένοιαζε, δεν με νοιάζει. Κανένα πρόσωπο δεν ��λέπω.

Πρέπει να με νοιάζει μόνο το εγώ μου. Να με boostarw.

Υγεία, λεφτά και τίποτα άλλο.

Άντε καλό χειμώνα.

Ρηχά και ρομαντικά. Μάλλον σας αγαπάω όλους.

Βαρέθηκα.

-Δαιμεώδης