#το να κάνεις έρωτα

[allo-frouto]

Θα ήθελα να είμαστε γυμνοί στο κρεβάτι και να σου κάνω έρωτα μέχρι να βραδιάσει

Και μετά πάλι μέχρι το πρωί…

[loulouditouheimona]

Επιλέγεις να είσαι μόνη γιατί είναι πολύ καλύτερο από το να περιμένεις ένα μήνυμα ή έναν άνθρωπο που πάντα αργεί να έρθει ή δεν έρχεται ποτέ.Επιλέγεις να μην έχεις επαφή επειδή είναι πολύ καλύτερο από το να σε αγγίζουν χωρίς πραγματικά να σε θέλουν ή να σε αγαπούν.Επειδή είναι πολύ καλύτερο να μην έχεις κανέναν από το να έχεις το λίγο του.Επειδή θέλεις να είσαι εντελώς γεμάτη από έρωτα για κάποιον αλλιώς δεν αξίζει.Επιλέγεις να περάσεις πολλές νύχτες στον καναπέ του σπιτιού σου γιατί είναι πολύ καλύτερο από το να βγαίνεις με άτομα που δεν πολυγουστάρεις ή δε σε πολυγουστάρουν.Επιλέγεις να επικεντρωθείς στον εαυτό σου και σε αυτά που σου αρέσουν να κάνεις και όχι στον έρωτα, γιατί αυτός αν είναι να έρθει θα έρθει αβίαστα, χωρίς παρακάλια και δράματα.

[star--bill]

πως οριζεις την αγαπη και τον ερωτα?

Δεν υπάρχει θεωρώ κάτι πιο όμορφο σε συναίσθημα.. να δείχνεις σε έναν άνθρωπο το ποσό τον αγαπάς και να τον θέλεις στην ζωή σου. Έρωτας είναι να βλέπεις το άτομο απέναντι σου και να τρελαίνεσαι. Στην μάτια και το βλέμμα που σε καθηλώνει και στην φωνή που δεν χορταινεις να ακούς καθημερινά, επειδή είναι ο,τι πιο γλυκό και σέξυ έχεις ακούσει ταυτόχρονα. Στο σώμα που θες να αγκαλιάζεις κάθε στιγμή κάθε λεπτό οπουδήποτε και να βλέπεις αυτό το χαμόγελο, να σε κάνει να λιώνεις. Στο άτομο που θες να κάνεις έρωτα μαζί του με πάθος και μετά να του μαγειρεύεις. Να συζητάς οτιδήποτε έχεις στο μυαλό σου και να ανακαλύπτετε μαζί νέα μέρη. Να χορεύετε μαζί κάτω από την βροχή και να του κρατάς στοργικά το χέρι. Να σε ερεθίζει εγκεφαλικά απλά με ένα πείραγμα και να μοιράζεστε κάθε μέρα την λέξη "σ' αγαπώ" σαν εκείνη την πρώτη φορά. Να είναι κάθε μα κάθε στιγμή στο μυαλό σου.. Ο Σαίξπηρ είπε: «Το ένα μισό μου είναι δικό σου, το άλλο μισό δικό σου-δικό μου, θα έλεγα, αλλά αν είναι δικό μου, τότε δικό σου κι έτσι, όλα δικά σου!». Αυτό είναι το μεγαλείο της αγάπης.

[gentle-author]

24

Θέλω να με κάνεις έρωτα μέχρι το πρωί

Μέχρι να νιώσω το σώμα σου να χαϊδεύει το δικό μου,

Μέχρι να γίνουμε ένα και να ανταλλάξουμε σώμα και ψυχή πάνω στα ολόλευκα σεντόνια

Μέχρι να μυρίσει γιασεμί η νύχτα και άνθη τριανταφυλλιάς να στολίσουν το κρεβάτι μας

Μέχρι να νιώσεις το σώμα μου να φλέγεται πάνω στο δικό σου κάθε φορά που το βυθίζεις μέσα μου

Μέχρι να αφουγκραστώ τις σκέψεις σου ετούτη τη νύχτα που με φιλάς και σε φιλώ σαν το ξημέρωμα να βρίσκεται αιώνες μακριά

Μέχρι να γίνω δικιά σου και να γίνεις δικός μου ολοκληρωτικά

Μέχρι να μου ψιθυρίσεις πως με αγαπάς και να σιωπήσεις όλους τους ποιητές

Μέχρι να καταρρίψεις όλα τα γνωμικά και να γράψεις νέους τόμους, νέα βιβλία με την δική σου αλήθεια

Μέχρι το φεγγάρι να δακρύσει στην θέα της αγάπης μας και να κρυφτεί πίσω από τα σύννεφα ή να δωρίσει φως σε όλα τα άστρα του ουρανού

Μέχρι εσύ να γίνεις εγώ και εγώ να γίνω εσύ

Μέχρι το τέλος αυτού του κόσμου που ξέρεις καλά ότι ούτε τότε θα πάψω να σε αγαπώ

Μέχρι το σε αγαπώ να βρει το άλλο του μισό και να γίνει σε αγαπάω

Μέχρι όλα τα κομμάτια του παζλ να ενωθούν και ζωγραφίσουν πάνω στο τραπέζι εμάς αγκαλιά

Μέχρι ο κόσμος να ησυχάσει και να μας αφήσει επιτέλους να δημιουργήσουμε τον δικό μας κόσμο, να μπούμε μέσα και να χαθούμε

Μέχρι η απόσταση να πάρει τον ορισμό της ανάσας μας και να μηδενιστεί με ένα μας φιλί

Μέχρι η τέχνη να ορίζεται πλέον από εμάς και κάθε λεξικό, να έχει σε κάθε του σελίδα το δικό μας χρώμα

Θέλω να με κάνεις έρωτα μέχρι το πρωί

Μέχρι η διάλεκτός σου να γίνει η δίκη μου γλώσσα

Μέχρις ότου να μην υπάρχει άλλος κανείς εκτός από εμάς

Μέχρι να γίνουν όλα στάχτη χωρίς να το συνειδητοποιήσουμε

Μέχρι να μην μας νοιάζει η άποψη του κόσμου

Μέχρι το γαλανό να αναμειχθεί με το πράσινο

Μέχρι το σκοτάδι να γίνει φώς

Μέχρι ο στρατιώτης και γίνει γιατρός

Μέχρι η αγκαλιά σου να γίνει καταφύγιο που θα φουντώνει την φωτιά μου

Μέχρι η μυρωδιά μου να γίνει πεδίο μάχης που θα εγκλωβίσει την καρδιά σου

Μέχρι να μην μπορούμε να μιλήσουμε άλλο πια

Μέχρι η καρδιά μας να χτυπήσει δύο φορές πιο γρήγορα ξανά

Και τελικά να φωνάξουμε ο ένας στον άλλο πως το «για πάντα» σίγουρα ξέρουμε πως γράφτηκε για εμάς.

Copyright © 2024 Christine Aggeli. All rights reserved.

[nofuckinlabels]

Αν δεν έχεις δακρύσει ποτέ όσο κάνεις έρωτα δεν θα αναγνωρίσεις την υγρασία των ματιών μου

Όταν βιώνεις τέτοια αγάπη, οι μώλωπες θυμίζουν ερωτικά σημάδια.

Το σώμα μου δεν αναγνωρίζει από που πηγάζει η υπερβολή

Οδύνη ή ηδονή

Έννοιες ταυτόσημες για την δυαδική ανθρώπινη διάνοια

Το δέρμα μου μεταφράζει σε πληγές οτιδήποτε το αγγίζει

Κάτι κάτω από το δέρμα μου αιμορραγεί αδιάκοπα για την απουσία σου

Μοιάζει με ανατριχιαστικό χάδι που μου θυμίζει την αιωνιότητα του έρωτα και την θνητή υπόσταση της σάρκας μου

Μου θυμίζει ότι σε κάποια εφήμερα κύτταρα κατοικούν θαύματα.

Ότι ίσως ο λόγος που αιμορραγώ είναι επειδή κουβαλάω κάτι μεγαλύτερο

Κάτι που ασφυκτιά μέσα στα σύνορα του δέρματος μου.

Κάτι που σχίζει βίαια την σάρκα μου για να εξασφαλίσει λίγο οξυγόνο

Κάτι που όσο αναπνέει

Με σκοτώνει

[psychotiko-epeisodio]

Αφηνομαι.

Για λίγο μονάχα .

Βαθιά ανάσα,λένε πως όλα είναι επιλογές.

Δεν ήρθες και σήμερα.

Σημειώνω μια ακόμη απουσία .Στις πόσες σε αφήνω πίσω μου άραγε;

Πρέπει να τα βρω με εμένα.

Αλλά δεν τα 'χα ποτέ.Αρα πρέπει να με φτιάξω από την αρχή.

Ουφ.Δεν γαμιεται;Αν έτσι καταφέρω να σε βγάλω από το μυαλό μου ,θα το κάνω.

Μπας και αν μ'αγαπησω ,σταματήσω επιτέλους να περιμένω εσένα να το κάνεις.

Ναι, τελευταία σταμάτησα να διαβάζω ποίηση και άρχισα να διαβάζω ψυχολογία.

Ότι χρειαστεί θα κάνω για να σε ξεχάσω .

Κουράστηκα να σε κουβαλάω μέσα μου.

Αν και 60 κιλά ,είσαι βαρύς γαμωτο.

Τελευταία οπότε μιλάω για εσένα σε κράζω.

Από παράπονο το κάνω,το μετανιώνω μετά.

Έπειτα σκέφτομαι ότι εσύ δεν μετάνιωσες ποτέ για τίποτα και ηρεμώ.

Ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι να σου μοιάσω,

γιατί εγώ είμαι ερωτευμένη με τον έρωτα,

αγαπώ την αγάπη,σου φαινόταν περίεργο.

Έτσι έλεγες.

Εσύ ήσουν πάγος,εγώ φωτιά.Επρεπε να είχα καταλάβει.

Όλοι λέγαν ότι θα γίνει το αντίθετο,

μα δες που τελικά,

Με έσβησες.

[o-monaxikos]

Είναι ανώφελο να ξέρεις όλες τις στάσεις για να κάνεις έρωτα αν δεν ξέρεις πώς να της κρατάς το χέρι όταν το χρειάζεται.

[ameantes]

Νυχτερινές περιπλανήσεις #1

Δαγκώνω το κάτω χείλος μου καθώς σε νιώθω να εισέρχεσαι μέσα μου, βαθιά και απότομα, χωρίς καμία προειδοποίηση. Δεν ξέρω τί κάνω ούτε τί αισθάνομαι. Τρέμω. Χωρίς να το θέλω σου έχω παραδοθεί. Η ηδονή που μου προκαλείς είναι πρωτόγνωρη, διαφορετική, ισχυρή και απόλυτη.

Τα πόδια μου τυλιγμένα γύρω από την μέση σου. Ένα χέρι στα μαλλιά σου ενώ το άλλο περασμένο κάτω από την μασχάλη σφίγγει τον ώμο σου.

Από τον γοφό μου, το χέρι σου βρίσκεται στο πρόσωπό μου. Νιώθω τον αντίχειρά σου στο στόμα μου να απελευθερώνει το χείλος μου από τα δεσμά των δοντιών μου. «Τρελαίνομαι να ακούω την φωνή σου όταν βυθίζομαι μέσα σου». Στα μάτια σου κυριαρχεί η λαχτάρα, η επιθυμία, ο πόθος. Όπως εσύ, έτσι και εγώ, κολυμπάμε στον ωκεανό αυτών των συναισθημάτων χωρίς να το έχουμε επιλέξει.

Σκύβεις στον λαιμό μου, με φιλάς γλυκά και σύντομα βρίσκεσαι τόσο κοντά στο αφτί μου ώστε ο ήχος της ανάσας σου να είναι κυρίαρχος. «Μην μου το στερείς». Ο τόνος σου αυταρχικός, το απαιτείς.

Ξέρεις πολύ καλά ότι απεχθάνομαι να με διατάζουν, λατρεύω να πηγαίνω κόντρα στις απαιτήσεις και έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία να κάνω ακριβώς το αντίθετο από αυτό που θες. Αλλά αυτήν την στιγμή, στην αγκαλιά σου, με ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα να έχει κατακλύσει κάθε κύτταρο του κορμιού μου, δεν μπορώ, δεν θέλω, να σου αρνηθώ.

Το επόμενο βύθισμα συνοδεύει ένας αναστεναγμός. «Γαμώτο». Νιώθω τα χείλη σου στον λαιμό μου να τον γεμίζουν σημάδια ενώ παράλληλα εγώ γρατζουνάω την πλάτη σου. «Ω Θεέ μου». Συνεχίζεις να χτυπιέσαι και νιώθω να μην μπορώ να κρατηθώ.

Ξέρω ότι δεν ταιριάζουμε, ξέρω ότι είναι λάθος. Ωστόσο, το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είσαι εσύ που μου κάνεις έρωτα.

«Με καταστρέφεις» ακούω πάλι την φωνή σου. Αυτήν την φορά ήρεμη, σχεδόν ψυθηρίζεις. «Αλλά δεν με νοιάζει». Αναστενάζεις. «Σε θέλω». Με κοιτάς στα μάτια με ένα βλέμμα που σχεδόν με κάνει να σε πιστέψω.

Η αλήθεια όμως δεν είναι αυτή. Δεν με θες απλώς, με χρειάζεσαι. Χρειάζεσαι το σώμα μου, το άγγιγμα μου, την φωνή μου και τους αναστεναγμούς μου για να νιώσεις την ολοκλήρωση. Το καταλαβαίνω από το άγγιγμά σου, από το βλέμμα σου, από τα λόγια σου. Το καταλαβαίνω γιατί, όσο και αν δεν θέλω να το παραδεχτώ, το ίδιο ισχύει και για εμένα.

Προς απάντησή σου τα ουρλιαχτά και οι αναστεναγμοί μου, που η έντασή τους διαρκώς μεγαλώνει καθώς συνεχίζεις να βυθίζεσαι μέσα μου.

«Ας καταστραφούμε μαζί».

[mama-lykainaa]

Τι είναι για εσένα ο έρωτας;

Αν θέλετε να μιλήσουμε για έρωτα αυθεντικό, αυτόν που αναζητούμε όλοι, αφήστε στην άκρη τα ροζ και τα γλυκανάλατα και πιάστε το κόκκινο της επανάστασης. Ο έρωτας απαιτεί, διεκδικεί και πεισμώνει. Σε ταΐζει παγωτό και σε σκεπάζει τα βράδια. Μοιράζεται από σκέψεις και ανησυχίες μέχρι το απεχθέστατο πλύσιμο των πιάτων. Μετατρέπει το «μου» σε «μας». Σε φιλάει ακόμα κι όταν κοιμάσαι και δε σ’ αφήνει λεπτό από την αγκαλιά του. Είναι εκεί για εσένα στιγμές που ακόμα εσύ ο ίδιος δεν αντέχεις να είσαι εκεί για τον ίδιο σου τον εαυτό. Και για αυτόν ακριβώς τον έρωτα αξίζει να αφεθείς, να ρίξεις τα τοίχοι σου, να αφήσεις στην άκρη τ��ς λίστες, τα σημειωματάρια και την οργάνωση της ζωής σου. Αξίζει να βγεις εκτός προγράμματος, εκτός ελέγχου και εκτός εαυτού. Αξίζει να χάσεις, έστω για λίγο,την αυτοκυριαρχία και τα λογικά σου. Να ζήσεις στιγμές που τρέμει το μέσα σου, η καρδιά σου, η ανάσα σου και μόνο στην σκέψη του άλλου. Σε φέρνει αντιμέτωπο με όλες τις πιο όμορφες αλλά και τις πιο άσχημες και μισητές πλευρές του εαυτού σου και αυτό σε φοβίζει. Αν λοιπόν μετά απ’ όλα αυτά πιστεύεις πως μπορείς να τον τιθασεύσεις, να τον περιορίσεις, να τον φρενάρεις, είσαι πολύ γελασμένος. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τον αφήσεις να σε παρασύρει και να το ζήσεις μέχρι εσχάτων.
Όσοι το ζούνε ή το έχουν ζήσει έστω και μισή φορά στη ζωή τους καταλαβαίνουν τί εννοώ.

Αν όχι, σας το εύχομαι. Αν το ζήσατε αλλά δεν κατέληξε όπως θέλατε, ξέρω πως θα πονάει για παντά κάποιες στιγμές. Αλλά έτσι είναι η ζωή.

[clevervoidgladiator]

Άχι, ο άνθρωπος σκια

Σου γράφω κρυφά, αυτά ίσως να μην τα δει η δημοσιότητα, απορίες, θεωρίες, κανένα νόημα, αφού ξέρω γιατί, ξέρω πως, τόσο δίκαιος, τόσο έξυπνος, πάντα ήξερες τι να πεις, τι να κάνεις, τα άκους και τα βλέπεις όλα, μα δε λες τίποτα.

Είσαι αληθινός άραγε; Ο άνθρωπος σκιά.

Σε θυμάμαι στην γωνία του μπαρ, να με κοιτάς, να μου κάνεις έρωτα και να φεύγεις... Που πας; Βιάζεσαι να γυρίσεις στους ανθρώπους σου και στη βρώμικη σου πόλη;

Ένας άντρας εκεί έξω, ένας μάγος περιπλανιέται και κορίτσια μαγεύει, ξυπόλυτος, ελεύθερος, πολιορκημένος μόνο από τις σκέψεις του, Άδικο μου μοιάζει.

Θα θάψω τα μυστικά μου στις λέξεις, ο μόνος τρόπος να κρατηθείς ζωντανός και να μην χαθείς όπως η φωνή σου είναι να σε κρύβω με μαεστρία στα γραπτά....

Το να αγαπάς από μακριά θέλει κοτσια.

[emptyenough]

Αύγουστος

Τον Αύγουστο είναι λες και η μοναξιά αποκτά μια άλλη διάσταση. Λες και γίνεται λιγάκι πιο ανυπόφορη από ότι συνήθως. Ίσως να φταίει που για μένα ο Αύγουστος ήταν ανέκαθεν ο μήνας του έρωτα. Εκείνος που πάνω στη δύση του καλοκαιριού σου δίνει ελπίδα για το χειμώνα που έρχεται. Που κάτω απ' τα αστέρια του που πέφτουν κάνεις τις δικές σου ευχές για τους μήνες που θα ακολουθήσουν. Ίσως για αυτό να είναι πιο δύσκολο να 'σαι μόνος τον Αύγουστο γιατί τα όνειρα είναι πιο όμορφα όταν τα μοιράζεσαι.

[h-xwra-twn-grammatwn]

Η νύχτα των αστεριών

Τα πεφταστέρια πλημμυρίζουν τον ουρανό

Και γω ακόμη σκέφτομαι πόσο θέλω να μου κάνεις έρωτα

Όσο η λάμψη τους χορεύει στο σκοτάδι

Έτσι θέλω να χορέψουν τα γυμνά κορμιά κάτω απτό χάδι μας

Η νύχτα είναι δικιά μας

Αύριο θα μαστε μακρυά μας

Το βράδυ θα με βρει με φούτερ και κάνα τζιν

Και αν είναι το δικό σου αυτό θα ναι μια ευχή

Τον ίδιο ουρανό θα κοιτάμε μη μου λυπάσαι

Θα περάσουν οι μέρες πάλι αγκαλιά μου θα σαι

"Μου λείπεις" λες και λιώνει η φωνή σου

"Μου λείπεις" λέω και κόβεται η αναπνοή μου

Τα παιδιά γελάνε και γω στο παγκάκι πάλι πίνω

Τσιγάρα σβήνω, τα μάτια κλείνω

Όσο σιχαίνεσαι τις συνήθειες μου αυτές, τόσο με αγαπάς λες

Δε με ανέχεσαι.. μα με αντέχεις με αυτές

Λέξεις που μοιάζουν μα διαφέρουν

Σημαντική η ουσία, που τη καρδιά ζεσταίνουν

Αυτά σκέφτομαι όσο το χέρι σου περνάει το φόρεμα μου

Αυτά σκέφτεσαι όταν μου λες <<σε θέλω δικιά μου>>

Τα μάτια σου κοιτάω και σημειώσεις κρατώ για τα γραπτά μου

Τα μάτια μου κοιτά και στίχους αναβιωνει απτή ραπ του

[loulouditouheimona]

Η στιγμή που κάνεις έρωτα με τον άντρα που ήθελες όσο τίποτα είναι και η στιγμή που όλα γύρω σου φαίνονται να παγώνουν, όπου κάθε άγγιγμα, κάθε βλέμμα, κάθε ανάσα αποκτά μια μοναδική σημασία. Ο χρόνος μοιάζει να σταματά και εσύ αφήνεσαι στην ένταση της στιγμής, νιώθοντας πλήρως συνδεδεμένη με αυτόν και τον κόσμο γύρω σου. Είναι μια στιγμή απόλυτης ελευθερίας και έντασης, που αποτυπώνεται στην ψυχή και το σώμα με έναν τρόπο που δεν έχεις ξαναζήσει.

[gentle-author]

140224

Για πολλούς, σπίτι είναι μια καλοφτιαγμένη δομή

Τέσσερις τοίχοι που συγκρούονται όταν τους αγγίζει κανείς

Μερικά κομμάτια θεμελίων που καταλήγουν σε κάποια στέγη

Κάποιο κτίριο στο τέλος του δρόμου.

Ακόμη και αν πρόκειται να φανώ εγωΐστρια μπρος σε όποιον αντικρίσει αυτές τις λέξεις, ξέρω βαθιά μέσα μου πως σε εσένα θα παραμείνω χαραγμένη ανεξίτηλα στο χαμόγελό σου, στο κάθε σου μειδίαμα.

Για μένα λοιπόν, σπίτι είναι η μυρωδιά της καν��λλας

Η αίσθηση της ηρεμίας που κυριεύει το μυαλό μου

Μια μικρή εικόνα που με βοηθά να ελέγχω τις σκέψεις μου

Δυο χέρια ενωμένα σαν ένα ιδιαίτερα κρυφό παζλ

Τα χείλη σου που φιλούν τα δικά μου με πάθος σε μερικά ανιδιοτελώς ξεδιπλωμένα όνειρα

Ένα τυφλό κανελί γατάκι που κάνει βόλτα στο σπίτι μας τρώγοντας μπισκότα δίχως ζάχαρη κάθε απόγευμα του Αυγούστου

Ένα ευγενικό αγοράκι με πράσινα αμυ��δαλωτά μάτια που αποκοιμήθηκε στην γενναία αγκαλιά σου, μυρίζοντας την φαιοπράσσινη στολή σου, αφού θήλασε τρυφερά τη μαμά του, τη γυναίκα σου, εκείνη με την λευκή ρόμπα και το στηθοσκόπιο που έχει χαραγμένο το όνομά της κρυμμένο σε μια αγκύλη, την κοπέλα που έχει το κεφάλι της ξαπλωμένο στον ώμο σου, όντας στην πραγματικότητα, το περήφανο κορίτσι σου που κληροδότησε τα ξανθά μαλλιά της στον μικρό σου στρατιωτικό γιατρό

Ένα σπίτι γεμάτο με την τέχνη της, που κάνει τον Βαν Γκογκ έναν πραγματικό κάτοικο εκεί μέσα, για μια ακόμη φορά, για μία ακόμη ημέρα και για πολλές ακόμη, που πρόκειται να' ρθουν νωχελικά

Το συναίσθημα της καρδιάς μας καθώς μοιραζόμαστε τις ψυχές μας κάθε φορά που βάζεις μια ξανθιά τούφα από τα μαλλιά μου πίσω από το αυτί μου για να μου φιλήσεις τον λαιμό και να μου κοκκινίσεις τα ήδη ροδαλά μου μάγουλα

Η ευγένεια στη φωνή σου που κάνει την καρδιά μου να χτυπάει όλο και πιο δυνατά κάθε φορά που φωνάζεις το όνομά μου σε μια προσπάθεια να ενώσεις το θρόισμα των φύλλων του δικού σου δάσους με τα ατίθασα κύματα της θάλασσάς μου και να δημιουργήσεις έναν ακόμη πιο μικρό καλλιτέχνη να τρέχει σε ένα σπίτι που μυρίζει γιασεμί, να προσθέσεις λίγο ακόμη χρώμα στο δικό μας "σπίτι", να γίνεις εσύ ο ίδιος καλλιτέχνης και να αγγίξεις την παλέτα της καρδιάς μου με τα πινέλα της ψυχής σου

Το γέλιο σου που με κάνει να χαμογελάω και είναι ο λόγος που η ζωή μου δεν είναι ποτέ ασπρόμαυρη, κύριε καλλιτέχνη

Η μόνη αίσθηση ελευθερίας που ένιωσα ποτέ μου, μού δόθηκε απλόχερα και τρυφερά όταν το σώμα μου έγινε δικό σου

Κάθε φορά που μπορεί να αμφιβάλλεις για την αγάπη μου και διαβάζεις αυτό το γράμμα, τότε είναι που δεν αμφιβάλλεις ποτέ ξανά, που δεν αμφιβάλλεις για την ισχυρή αυτή πραγματικότητα, την μια και μοναδική, αγάπη μου, η οποία είμαστε εμείς

Κάθε κομμάτι της ψυχής μου που θα σου ανήκει και δεν θα χρειάζεται πλ��ον να μιλάω, παρά μόνο να σε κοιτάω, με ένα βλέμμα που μπορείς να διακρίνεις μόνο εσύ, ένα βλέμμα που θα σου μιλά ανοιχτά και θα σου λέει...

Θέλω να με κάνεις έρωτα μέχρι το πρωί

Μέχρι να νιώσω το σώμα σου να χαϊδεύει το δικό μου,

Μέχρι να γίνουμε ένα και να ανταλλάξουμε σώμα και ψυχή πάνω στα ολόλευκα σεντόνια

Μέχρι να μυρίσει γιασεμί η νύχτα και άνθη τριανταφυλλιάς να στολίσουν το κρεβάτι μας

Μέχρι να νιώσεις το σώμα μου να φλέγεται πάνω στο δικό σου κάθε φορά που το βυθίζεις μέσα μου

Μέχρι να αφουγκραστώ τις σκέψεις σου ετούτη τη νύχτα που με φιλάς και σε φιλώ σαν το ξημέρωμα να βρίσκεται αιώνες μακριά

Μέχρι να γίνω δικιά σου και να γίνεις δικός μου ολοκληρωτικά

Μέχρι να μου ψιθυρίσεις πως με αγαπάς και να σιωπήσεις όλους τους ποιητές με την ψευδαίσθηση πως ξέρουν τι εστί αγάπη

Μέχρι να καταρρίψεις όλα τα γνωμικά και να γράψεις νέους τόμους, νέα βιβλία με την δική σου αλήθεια η οποία θα είναι το "εμείς"

Μέχρι το φεγγάρι να δακρύσει στην θέα της αγάπης μας και να κρυφτεί πίσω από τα σύννεφα ή να δωρίσει το φως του σε όλα τα άστρα του ουρανού

Μέχρι εσύ να γίνεις εγώ και εγώ να γίνω εσύ

Μέχρι το τέλος αυτού του κόσμου, ενώ ξέρεις καλά πως ούτε τότε δεν θα πάψω να σε αγαπώ

Μέχρι το "σε αγαπώ" να βρει το άλλο του μισό, το π να παντρεύει το α και να γίνει "σε αγαπάω"

Μέχρι όλα τα κομμάτια του παζλ να ενωθούν και να ζωγραφίσουν πάνω στο τραπέζι εμάς τους δύο, μαζί, μια αγκαλιά, ένα τραγούδι δίχως στίχους, μια μελωδία σκέτες νότες να μας περιτριγυρίζουν

Μέχρι ο κόσμος να ησυχάσει και να μας αφήσει επιτέλους να δημιουργήσουμε τον δικό μας, να μπούμε μέσα του, να χαθούμε και να μην ξαναεμφανιστούμε

Μέχρι ο ήλιος να ανατείλει ξανά, να δύσει και να αναγεννιέται ο έρωτάς μας σε κάθε αχτίδα ελπίδας που θα μας χαϊδεύει τα μαλλιά

Μέχρι η απόσταση να πάρει τον ορισμό της ανάσας μας και να μηδενιστεί με ένα μας φιλί

Μέχρι η τέχνη να ορίζεται πλέον από εμάς και κάθε λεξικό, να έχει σε κάθε του σελίδα το δικό μας χρώμα, ένα χρώμα που δημιουργήσαμε εμείς όταν οι εαυτοί μας πήραν την ίδια μορφή και είπαν μαζί πως...

Θέλω να με κάνεις έρωτα μέχρι το πρωί

Μέχρι η διάλεκτός σου να γίνει η δική μου γλώσσα

Μέχρις ότου να μην υπάρχει άλλος κανείς επάνω σε αυτή την άχαρη Γη, εκτός από εμάς

Μέχρι να γίνουν όλα στάχτη χωρίς να το συνειδητοποιήσουμε μα ο ήλιος να ξεπροβάλλει μετά από κάθε μας βροχή, για μια ζωή

Μέχρι να μην μας νοιάζει η άποψη του κόσμου, ο τρόπος του και η τεχνική

Μέχρι το γαλανό να αναμειχθεί με το πράσινο και να αναπλαστεί η φύση από την αρχή

Μέχρι το σκοτάδι μου να γίνει το δικό σου φώς

Μέχρι ο στρατιώτης να γίνει γιατρός

Μέχρι η αγκαλιά σου να γίνει καταφύγιο που θα φουντώνει την δική μου φλόγα ώστε να προφυλάσσω και να κρατώ αναμμένη την δική σου

Μέχρι η μυρωδιά μου να γίνει πεδίο μάχης που θα εγκλωβίσει την καρδιά σου

Μέχρι να μην μπορούμε να μιλήσουμε άλλο πια

Μέχρι η καρδιά μας να χτυπήσει δύο φορές πιο γρήγορα ξανά

Και τελικά να φωνάξουμε ο ένας στον άλλο πως το «για πάντα» σίγουρα πλέον, ξέρουμε πως γράφτηκε για εμάς.

Και κάθε φορά που θα γυρνάς σπίτι, θα σκέφτεσαι εμένα, τον δικό σου ορισμό για το "σπίτι"

Και ίσως να μπορώ τότε να σε διακόψω και να πω ότι..

Είσαι ο μοναδικός

Που θα μπορούσα ποτέ να αποκαλώ "σπίτι".

Copyright © 2024 Christine Aggeli. All rights reserved.

[incurablydreamy]

8 χρόνια,8 χρόνια που αρνούμαι να αποδεχτώ οτι σε έψαχνα σε κάθε φλερτ που είχα, σε κάθε αγόρι που έβγαινα,σε κάθε στιγμή που μου θύμιζε έρωτα...

Το πρόβλημα ήταν πως ο καθένας από αυτούς είχε μια πλευρά σου, κάνεις όμως δεν ήταν εσύ.

Κι το χειρότερο, ξέρεις ποιο είναι μωρό μου;

Εμεις οι δύο είμαστε η αυτοκαταστροφη μας.

[psychotiko-epeisodio]

Δεν θέλω να με βγάλεις από την θλίψη μου.

Θέλω μόνο να με κάνεις να την ξεχνάω όταν βρίσκομαι μαζί σου.

Μήτε της πληγές μου θέλω να επουλώσεις,

Θα ήταν άδικο και για τους δύο μας,

Δεν είναι έτσι οι ανθρώπινες σχέσεις.

Μονάχα θέλω να τις φιλάς γλυκά ,να απαλύνεις τον πόνο.

Δεν θέλω να σε συγκρίνω με εκείνους,

Γίνε κάτι διαφορετικό.

Πηγενε με στην πλατεία όπου πέρασες τα παιδικά σου χρόνια,

Άφησε τα μπαρ και τα κοκτέιλ.

Βάλε με να ακούσω το τραγούδι που σε ηρεμεί όταν είσαι αναστατωμένος,

Και δείξε μου το σποτακι που αράζεις όταν θες να μείνεις μόνος.

Έτσι θέλω να ζήσουμε τον έρωτα .

Κουραστηκα τα συμβατικά και τα κοινά.

Και αν δεν μας βγει τουλάχιστον θα έχω να λέω για εμάς,

Πως κάναμε μια προσπάθεια διαφυγής από τον κόσμο,

Ακόμη και αν τελικά δεν βρήκαμε ποτέ την έξοδο.