#παντρεμένος

[romios-gr]

Ο Γάμος το Μέγα Μυστήριον - Α' Μέρος Κανείς δεν αμφισβητεί ότι η σπουδαιότερη ημέρα της ζωής του ανθρώπου, μετά από την γέννηση και την βάπτιση, είναι εκείνη του γάμου. Για πολλούς ο γάμος είναι μια ευκαιρία για διασκεδάσεις και απολαύσεις. Όμως η ζωή είναι μια σοβαρή υπόθεση. Είναι πνευματικός αγώνας, μία πορεία προς ένα τέρμα, τον ουρανό. Της πορείας αυτής κρισιμότερο σημείο και σπουδαιότατο... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/o-gamos-to-mega-mystirion-a-meros/

[justforbooks]

Στο Τόκιο, στα μέσα της δεκαετίας του 1960, και μάλιστα κοντά στο 1964, την καθοριστική χρονιά για την αναστημένη από τα ερείπιά της Ιαπωνία, η οποία, ως διοργανώτρια των Ολυμπιακών Αγώνων, ανακτούσε το καθεστώς ενός πολιτισμένου έθνους και ξεκινούσε την εκπληκτική της οικονομική άνοδο, δυτικόφερτοι κοσμικοί και διανοούμενοι έκαναν μεγάλη ζωή, τρέχοντας από κοκτέιλ σε κοκτέιλ, κι από πάρτι σε πάρτι, και λανσάροντας συνεχώς μόδες.

Σε αυτήν τη λαμπερή κοινωνία, ανήσυχη μάλλον παρά χαρούμενη, με μεγάλη έφεση στο αλκοόλ και θητεία στα μεγάλα πανεπιστήμια που έχαιραν ομόφωνου σεβασμού, επιφανειακά ατίθαση αλλά και κατ' ουσίαν σοβαρή, δεκτική απέναντι στις ανατρεπτικές ιδέες (μηδενισμός, αριστερισμός, εξέγερση κατά των ταμπού μιας χώρας με πολύ ισχυρούς κοινωνικούς εξαναγκασμούς, αλλά και σχεδόν απαλλαγμένης από το βάρος των εξ αποκαλύψεως θρησκειών), μερικά ιδιαίτερα άτομα ασκούσαν ένα είδος αόριστης εικονοκλαστικής πολιτιστικής αυθεντίας.

Ο Μισίμα, από τους πιο αναγνωρίσιμους μεταξύ αυτών, ήταν τότε ένας λεπτός και μυώδης σαραντάχρονος άνδρας, εξαιρετικά κομψός μέσα στη σφιχτή δυτική στολή του σκούρου χρώματος, περισσότερο ελκυστικός παρά όμορφος λόγω ενός συσπασμένου προσώπου, πολύ λεπτών χειλιών, μικρών και ερευνητικών ματιών, που σε κοίταζαν από κάτω, με ένα βλέμμα δύσπιστο όσο και περιφρονητικό. Διάσημος στα είκοσι τέσσερά του, ήδη από το Εξομολόγησεις μιας μάσκας που δημοσιεύθηκε το 1949, ο παραγωγικός αυτός συγγραφέας - όλοι οι γνωστοί Ιάπωνες συγγραφείς, είτε με μεγάλο ταλέντο είτε όχι, είναι σταχανοβιστές της γραφής - είχε δοκιμάσει όλα τα είδη, το μυθιστόρημα, το διήγημα, το δοκίμιο, τη θεατρική ή κινηματογραφική μεταφορά. Είχε παίξει σε πολλές ταινίες και τα περισσότερα κείμενά του, μακρά ή σύντομα, είχαν γίνει σενάρια, ενώ η λογοτεχνική του υπερδραστηριότητα δεν γνώριζε και δεν επρόκειτο να γνωρίσει καμία παύση μέχρι το 1970.

Το 1964, είχαν ανέβει στο Αυτοκρατορικό Θέατρο τα δικά του παράξενα Πέντε μοντέρνα μονόπρακτα του Νο, γραμμένα το 1956, ένα είδος αναφοράς στην κληρονομιά του κανονιστικού προτύπου της "Ημέρας του Νο", που περιελάμβανε επομένως, όπως και στον Ζεαμί, θεατρικό συγγραφέα και θιασάρχη, εφευρέτη του είδους στο 14ο αιώνα, πέντε θεατρικές δράσεις με χορούς και ψαλμωδίες. Την εποχή των Ashogaga Σο��κούν, και των φρικτών εμφυλίων πολέμων, αυτή η ψυχαγωγία υψηλής κουλτούρας με τις ερωτικές δολοπλοκίες της με φόντο βίαιους θανάτους, άρεσε πολύ σε ��ια αιμοσταγή αριστοκρατία μορφωμένων πολεμιστών. Πιστός στην αρχική διάταξη του έργου και σε μεγάλο βαθμό και στη θεματική, τόσο ανιμιστική όσο και βουδιστική του Νο, μιας από τις κορυφαίες εκφράσεις της ιαπωνικής τέχνης, ο Μισίμα είχε ωστόσο αλλάξει εντελώς το νόημά του, μεταβάλλοντας σε μπαλέτο ημίγυμνων αγοριών, όμορφων σαν αγάλματα, τη φανταστική ατμόσφαιρα αυτών των μαγικών έργων. Είχε κυριευτεί τότε απολύτως από τη γοητεία της βίαιης και υπέροχης παράδοσης της φεουδαρχικής Ιαπωνίας, δοξάζοντας παράλληλα μία ένοχη και φλογερή ομοφυλοφιλία που δεν έπαψε ποτέ να προβάλλει μετά τις Εξομολογήσεις μιας μάσκας.

Παράξενο πεπρωμένο, δομημένο με ενάργεια ως δράμα ή ίσως ως φάρσα με τραγική έκβαση. Παντρεμένος από το 1957 με την κόρη ενός ζωγράφου της σινο-ιαπωνικής σχολής, πατέρας δύο παιδιών, επομένως φαινομενικά "τακτοποιημένος", τέσσερα χρόνια μετά από αυτές τις πολύ ειδικές παραστάσεις Νο, που γνώρισαν επιτυχία λόγω σκανδάλου, αποσταθεροποιημένος από τα γαλλικά γεγονότα του 1968, τα οποία επέδρασαν σημαντικά πάνω στη διανοούμενη νεολαία της χώρας του, ο διάσημος συγγραφέας αποφάσιζε να ιδρύσει μία "Ένωση της Ασπίδας". Με εκατό μαχητές οπερέτας, που έφεραν στολές σχεδιασμένες από τον ίδιο τον ναρκισσιστή Μισίμα που είχε χρίσει τον εαυτό του ράφτη, αυτή η φανατισμένη κομπανία μποντιμπιλντεράδων, που είχαν ερωτευτεί την αντρική εικόνα ενός ηγέτη που είχε πασχίσει να την αποκτήσει με εξαντλητικές γυμναστικές ασκήσεις, επρόκειτο να ολοκληρώσει την μπουφόνικη αυτή κωμωδία (που προκαλούσε γέλια στους Ιάπωνες) με ένα φρικτό γκρανγκινιόλ θέαμα.

Στις 25 Νοεμβρίου 1970, απόπειρα πραξικοπήματος στο στρατηγείο των Δυνάμεων αυτοάμυνας, που διατηρούσε η Ιαπωνία στο Τόκιο, ελλείψει στρατού, με μερικούς ελαφρά τραυματισμένους. Μία αξιολύπητη αποτυχία της Εταιρείας της Ασπίδας. Για να αποφύγει την ατίμωση, ο Μισίμα αυτοκτονεί με seppuku, σαν σαμουράι. Ο υπαρχηγός του, ο Μορίτα, του κόβει το κεφάλι σύμφωνα με την παράδοση κι έπειτα αυτοκτονεί με τη σειρά του.

Οι Εξομολογήσεις μιας μάσκας, ένα έργο άκρας νεότητας που δεν μπορεί πλέον να διαβαστεί σήμερα παρά στο φως αυτής της εξωφρενικής πορείας, αντιστοιχεί στην προ-παραληρηματική περίοδο του Μισίμα, όταν ήταν ακόμη ο καχε��τικός, φιλάσθενος Μισίμα, που τον θαύμαζαν οι γονείς του για την πρόωρη ιδιοφυ��α του και τον είχαν στα πούπουλα. Η τωρινή εκδοχή αυτού του κειμένου αξίζει όλη την προσοχή μας, επειδή είναι κάτι περισσότερο από επανέκδοση. Το 1972, η πρώτη του γαλλική μετάφραση, από την Renée Villoteau, είχε βασιστεί στην αμερικανική μετάφραση του βιβλίου. Όπως υποθέτω και όλοι οι αναγνώστες εκείνης της εποχής, μου είχε κάνει εντύπωση τότε η σχετική του ωμότητα, ή μάλλον η σκόπιμα προκλητική πλευρά του, η εμμονή στα κάπως πρόστυχα σημεία, εκείνα όπου η εξομολόγηση του νεαρού και λαμπρού μαθητή αναφέρεται όχι τόσο στη μύηση στην ομοφυλοφιλική εμπειρία που παραμένει υπαινικτική, όσο στην ανακάλυψη της ασφυκτικής ομορφιάς ορισμένων από τους συμμαθητές του. Καταρχήν, όσων φέρνουν περισσότερο στη μοιραία φιγούρα του Αγίου Σεβαστιανού τρυπημένου από βέλη - επειδή ο ερωτισμός δεν διαχωρίζεται εδώ από μία προφανή σαδομαζοχιστική τάση - ή τουλάχιστον ταυτίζονται περισσότερο με ορισμένα στερεότυπα του ζωώδους, με τη ρητή προϋπόθεση να μην αλλοιώνονται τα φυσικά τους προσόντα, αλλά αντίθετα να εξυμνούνται από μια πλήρη πνευματική κενότητα.

Ωστόσο, η τωρινή μετάφραση, απευθείας από τα Ιαπωνικά, δεν παράγει καθόλου το ίδιο αποτέλεσμα. Μοιάζει πολύ πιο soft. Βεβαίως, από το 1972 (και ειδικά από το 1949, όταν και κυκλοφόρησε στην Ιαπωνία), έχει κυλήσει τόσο πολύ νερό κάτω από τη γέφυρα των παιδιάστικων και έντιμων ηθών, που ακόμη και ένας Guyotat σε θέματα σεξουαλικότητας δεν προκαλεί πια σκάνδαλο - τόσο το καλύτερο φυσικά. Αλλά, κυρίως, ο πολύ πιο γαλήνιος τρόπος, αναμφίβολα πολύ πιο κοντά στο πρωτότυπο, με τον οποίο η εξαιρετική μεταφράστρια Dominique Palmé αποκαθιστά το χρώμα του κειμένου, μας κάνει πιο ευαίσθητους στην κομψότητά του, στην εκλεπτυσμένη "καλλιτεχνική" του γραφή, και θα μπορούσαμε να πούμε μάλιστα και σε έναν στυλιστικό μανιερισμό που κλίνει περισσότερο προς τον Κοκτώ παρά στον Σαντ.

'Ετσι εξαλείφεται κάπως το ανατρεπτικό ενδιαφέρον του βιβλίου, απολύτως ενταγμένο στη ιαπωνική συγκυρία του τέλους του πολέμου, και της μεγαλύτερης ήττας της ιαπωνικής ιστορίας, που υποχρέωσε το αρχιπέλαγος για δεύτερη φορά - μετά το 1868 και τον Μεϊτζί - να εγκαταλείψει την αιώνια απομόνωσή του και να ανοιχτεί διάπλατα ��τη δυτική συνεισφορά, και ιδίως στη δημοκρατική της "αναίδεια". Αυτό επιτρέπει στον αναγνώστη να ανακαλύψει ότι το πραγματικό ενδιαφέρον του βιβλίου βρίσκεται πέρα από το coming out ενός αφηγητή του οποίου η λαμπρή δεξιότητα εμφανίζεται κυρίως σε δύο τομείς.

Πρόκειται καταρχάς για μια θαυμάσια έμμεση μελέτη των επιπτώσεων του πολέμου στη ζωή ενός παιδιού και στη συνέχεια ενός εφήβου που βυθίστηκε στην επιθετική ηλιθιότητα του αυτοκρατορικού μιλιταρισμού που αντιπροσώπευσε ο εγκληματίας Χιροχίτο και η κλίκα του, στην κόλαση ενός αγώνα μέχρι θανάτου που τον ξεπερνά. Το 1945, ο Μισίμα ήταν είκοσι ετών. Το Τόκιο κυριολεκτικά συνθλίβεται, ισοπεδώνεται τον τελευταίο χρόνο μιας σύγκρουσης που χρειάστηκε να λήξει με την εξόντωση ενός ολόκληρου λαού. Το βιβλίο δεν ασχολείται άμεσα με τον κατακλυσμό αυτόν, αλλά νιώθουμε, σε κάθε μαθητή και σε κάθε φοιτητή που αναφέρονται εδώ ως μελλοντικοί στρατιώτες, το βάρος μιας ιδεολογίας εφάμιλλης του εθνικού-σοσιαλισμού, αλλά και της πολύ πρόσφατης ταπείνωσης που υπέστη ένα ηττημένο έθνος. Ο φόβος και η οργή που διατρέχουν όλο το κείμενο, έχουν μία εικονική, αλλά και πολύ έντονη υπόσταση.

Ωστόσο, μεγάλη έκπληξη για τον σημερινό αναγνώστη αποτελεί το γεγονός ότι οι Εξομολογήσεις μιας μάσκας περιέχουν μία ιστορία ετεροφυλοφιλικού έρωτα σπάνιας ποιότητας όσον αφορά τη ψυχολογική ανάλυση, και μάλιστα ακόμη πιο πολύ όταν σ' αυτήν δεν κυριαρχεί η στάση του ήρωα, που τον δελεάζει και απωθεί συνάμα η αποκάλυψη της γυναικείας επιθυμίας, αλλά το πρόσωπο της σαγηνευτικής Σονόκο, ένας από τους πλέον μελετημένους και κατανοημένους χαρακτήρες των ιαπωνικών μυθιστορημάτων που παρουσιάζει αυτή τη λογοτεχνία τόσο πλούσια σε εξερευνήσεις της συνείδησης και σε μυστικά ανεκπλήρωτης αγάπης.

Ο Μισίμα δεν πρωτοτύπησε σε αυτά τα θέματα. Συνεχίζει μία μακρά παράδοση, ακολουθώντας τα βήματα τόσο του Τανιζάκι που ταλανίζεται από τον φόβο της γυναικείας δύναμης, όσο και του Καβαμπάτα που χάνει την πίστη του στον έρωτα στο Σμήνος λευκών πουλιών, ένα αριστούργημα που κυκλοφόρησε το 1949, την ίδια χρονιά με τις Εξομολογήσεις μίας μάσκας. Αλλά προαναγγέλλει και τον Μουρακάμι, που περιγράφει τα αδιέξοδα της ρομαντικής σχέσης που θα έπρεπε να ενώνει, ενώ στην πραγματικότητα τόσο συχνά χωρίζει στην Ιαπωνία κάτω από το βάρος της σιωπής, έναν άνδρα και μία γυναίκα. Και καθώς οξύνεται από τη σεξουαλική προτίμηση του αγοριού, το σχεδόν ανυπέρβλητο χάσμα αποτρέπει, με την καταστολή της αποπνικτικής ευγένειας φορτωμένης με κοινωνικές απαγορεύσεις, δύο νεαρά άτομα που τα συντρίβει ο υπόλοιπος κόσμος, να επικοινωνούν, να μιλούν απλά μεταξύ τους, και έτσι να έχουν μία ευκαιρία να σμίξουν μαζί. Πριν από τον Μουρακάμι, ο Μισίμα επιδεικνύει εδώ, απορρίπτοντας τις ψευδαισθήσεις, μία καίρια οξύτητα, ένα τόσο ιαπωνικό, εν τέλει, χαρακτηριστικό.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[mariexdiary]

Τετάρτη 15/5/2024, 04:03

Δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω.. Δεν ξέρω τι να προγράψω.. Αλλάζω. Αλλάζω κάθε μήνα. Αλλάζω προς το καλύτερο. Με κοιτώ στο καθρέφτη και μου αρέσω! Είναι πολύ σημαντικό να αρέσουμε στον εαυτό μας γιατί όλα ξεκινούν από μας. Οι τελευταίοι οι τρεις μήνες είναι διαφορετικοί. Είμαι αγνώριστη μέσα μου. Πόσο πολύ μου αρέσω!

Η αλήθεια είναι πως νόμιζα ότι θα πεθάνω χωρίς να... Μη ρωτήσεις γιατί αγαπητό μου με ημερολόγιο, ξέρεις πως έχω ένα θέμα με το σώμα μου, με τα κιλά μου, ή καλύτερα με την κοιλιά. Ήταν να μην πάρω φόρα τελικά.. Αλλάζω γκόμενους κάθε μήνα. Ναι, έχω αυτή την ικανότητα. Ποιος να το' λέγε. Είναι κάποια πράγματα τα οποία ήθελα πάντα να κάνω στη ζωή μου αλλά ήξερα ότι δεν θα συμβούν ποτέ. Ξέρω, είμαι ηλίθια. Ώρες ώρες δεν πιστεύω στη δύναμη του εαυτού μου.

Οι εραστές μου:

Ευτυχώς οι εραστές μου είναι διαφορετικοί μεταξύ τους. Καλύτερα, γιατί βαριέμαι πολύ εύκολα πλέον. Είναι διαφορετική στην καθημερινότητά, στη ζωή, στα ζώδια και στις ηλικίες τους.

Έχουμε να κάνουμε μ' έναν Αιγόκερω, 31 ετών, και ελεύθερο. Αν με ρωτάς πως είναι στο σεξ, μου άρεσε αρκετά. Είχε μία ερωτική αποπλάνηση όλο το σκηνικό. Εγώ με την αποπλάνηση, τρελαίνομαι! Τελείωσε όπως έπρεπε, στον χρόνο που έπρεπε. Θα του έβαζα ένα 9!

Έχουμε να κάνουμε μ' έναν Δίδυμο, 41 ετών, σε μία σχέση εδώ και ένα χρόνο που δε ξέρει να κάνει. Αν με ρωτάς πως είναι το σεξ, δεν κατάλαβα και πολλά. Το μόνο καλό που έχει είναι ότι έχει βαρύ χέρι που σημαίνει ότι είναι πολύ καλός στο spanking. Δεν τελείωσε ποτέ. Δύσκολα τελειώνει μου έχει πει. Θα του έβαζα ένα 7!

Έχουμε να κάνουμε μ' έναν Λέοντα, 38 ετών, παντρεμένος με τρία παιδιά. Αν με ρωτάς πώς είναι το σεξ άστα να πάνε! (Με την καλή έννοια όμως). Πλένεται πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το σεξ που αυτό γι΄ μένα είναι πολύ σημαντικό. (Δεν θέλω καθόλου να μυρίζει ο άλλος. Θέλω να μυρίζει άρωμα και καθαριότητα) Με ξεκινάει πάντα εγκεφαλικά, που ως γνωστόν όλα από εκεί ξεκινούν. Τελείωσε τρεις φορές μέσα σε τρεις ώρες. Θα του έβαζα ένα 9!

Επίλογος

Ξέρω πως αυτό που κάνω δεν είναι σωστό για κανέναν. Ποιος ορίζει όμως τι είναι σωστό, και τι είναι λάθος; Ξέρω πως περνάω φανταστικά αυτό το διάστημα. Τόσα χρόνια χαμένα.. Τόσα χρόνια να μην έχω γαμηθεί όπως θα ήθελα, όπως φανταζόμου��. Hardcore!  Στο σεξ είμαι πολύ άγρια τελικά. Εντάξει, στην αρχή θέλω λίγο το χρόνο μου αλλά μετά γίνομαι λιοντάρι! Θεέ μου, πως τα λέω.. Τα πιστεύω όμως!

Πείτε με πουτάνα, τσούλα. Δεν με απασχολεί, ούτε θα στεναχωρηθώ. Ξέρω όμως ότι περνάω πολύ καλά! Ξέρω πως πλέον κάθε στιγμή είναι μοναδική! Αυτό το οφείλω στην Ινδία. Ευχαριστώ! Ήρθα στην Ελλάδα μετά τις διακοπές μου και ενεργοποίησα το κάρμα μου. Δεν πιστεύω αυτά που ζω τους τελευταίους μήνες!

Καλό Καλοκαίρι!

[aluminia]

Μπορεί και να το θυμάμαι λάθος αλλά νομίζω ως λαός ξεχνάμε πολύ εύκολα ότι ο Ανδρέας ήταν παντρεμένος (με τη Ζάνα). Αυτός ο άνθρωπος κατάφερε να μπει μέσα σε εκκλησία χωρίς να πιάσει φωτιά επί τόπου. Έπρεπε να μιλήσει με παπά χωρίς να πάθει αλλεργική αντίδραση. Απίστευτο.

[xionisgr]

Συγγραφέας: Μαυρωτάς Γιώργος ISBN: 9789601638164 Εκδοτικός οίκος: Πατάκη Σελίδες: 448 Διαστάσεις: 14x21 Έτος έκδοσης: 2010

[kwstasattgr]

Συγγραφέας: Μαυρωτάς Γιώργος ISBN: 9789601638164 Εκδοτικός οίκος: Πατάκη Σελίδες: 448 Διαστάσεις: 14x21 Έτος έκδοσης: 2010

[a078740849aposts]

Συγγραφέας: Μαυρωτάς Γιώργος ISBN: 9789601638164 Εκδοτικός οίκος: Πατάκη Σελίδες: 448 Διαστάσεις: 14x21 Έτος έκδοσης: 2010

[rulinarulina]

Ανεκδοτάρα με Σαλονικιά: Ο πλούσιος Αθηναίος και η παράνομη…

Ανεκδοτάρα με Σαλονικιά: Είναι ένας πλούσιος και παντρεμένος Αθηναίος και έχει παράνομη σχέση με μία Θεσσαλονικιά Όταν αυτή του λέει πως είναι έγκυος εκείνος μη θέλοντας να χαλάσει το γάμο του της λέει να γυρίσει στην Θεσσαλονίκη και θα της πληρώσει όλα τα έξοδα για την γέννα και θα της στέλνει και ένα μεγάλο ποσό για το παιδί κάθε μήνα. Όλα αυτά υπό την προϋπόθεση πως δεν θα επικοινωνήσει…

[awesomehappystudentmagazine-blog]

Ανδρέας Κουλουμπής: Πέθανε ο βαρύτονος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Την τελευταία του πνοή άφησε σε ηλικία 87 ετών ο σπουδαίος βαρύτονος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Ανδρέας Κουλουμπής. Ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό και σκηνοθέτη Κάρμεν Ρουγγέρη, και μαζί είχαν αποκτήσει δύο παιδιά, την Χριστίνα και τον Βίκτωρα Κουλουμπή. Την δυσάρεστη είδηση έκανε γνωστή, με δημοσίευσή του στο Facebook, ο τενόρος και πρώην μέλος της χορωδίας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Νίκος…

[eclecticstarlightblogger]

Έφυγε απο τη ζωη ο Αρεοπαγίτης ε.τ. Γεώργιος Χριστόφιλος, σύζυγος της πρώην Πρόεδρου του Αρείου Πάγου και πρώην Υπηρεσιακής Πρωθυπουργού Βασιλικής Θάνου-Χριστοφίλου

Σε ηλικία 87 ετών έφυγε από τη ζωή ο Αρεοπαγίτης ε.τ. Γεώργιος Χριστόφιλος, ο οποίος υπήρξε από τους διακεκριμένους Δικαστές της πατρίδας μας, με σπουδαία επιστημονική κατάρτιση, καθώς και με γενικότερη ακαδημαϊκή μόρφωση, κατά γενική αναγνώριση, από όλο το νομικό κόσμο. Ήταν παντρεμένος με την πρώην Πρόεδρο του Αρείου Πάγου και πρώην Υπηρεσιακή Πρωθυπουργό Βασιλική […] Έφυγε απο τη ζωη ο…

[thoughtfullyblogger]

Έφυγε απο τη ζωη ο Αρεοπαγίτης ε.τ. Γεώργιος Χριστόφιλος, σύζυγος της πρώην Πρόεδρου του Αρείου Πάγου και πρώην Υπηρεσιακής Πρωθυπουργού Βασιλικής Θάνου-Χριστοφίλου

Σε ηλικία 87 ετών έφυγε από τη ζωή ο Αρεοπαγίτης ε.τ. Γεώργιος Χριστόφιλος, ο οποίος υπήρξε από τους διακεκριμένους Δικαστές της πατρίδας μας, με σπουδαία επιστημονική κατάρτιση, καθώς και με γενικότερη ακαδημαϊκή μόρφωση, κατά γενική αναγνώριση, από όλο το νομικό κόσμο. Ήταν παντρεμένος με την πρώην Πρόεδρο του Αρείου Πάγου και πρώην Υπηρεσιακή Πρωθυπουργό Βασιλική […] Έφυγε απο τη ζωη ο…

[justforbooks]

Πενήντα οχτώ χρονών, φαλακρός, χωμένος σ’ ένα κορμί που θυμίζει αχλάδι, ονομάζεται Λόρενς Πάσμορ κι ακούει στο παρατσούκλι Τάμπι (βαρελάκι). Φαινομενικά τα πάει μια χαρά: υπογράφει το σενάριο της πιο δημοφιλούς σειράς του Ηνωμένου Βασιλείου. Τρεις δεκαετίες παντρεμένος, κάνει ακόμα έρωτα με τη γυναίκα του και φροντίζει να την απατά μόνο πλατωνικά. Τα παιδιά του προοδεύουν, η υγεία του είναι καλή, η γκαρνταρόμπα του μεγαλώνει, το αυτοκίνητό του πετάει. Είναι πλούσιος, είναι αγαπητός, τα 'χει όλα. Κι όμως νιώθει κατάθλιψη και άγχος. Ασφυκτιά. Υποβάλλεται σ’ ένα σωρό ανώφελες θεραπείες. Οι νευρώσεις του παραμένουν, παρά τη «γνωστική θεραπεία συμπεριφοράς», τη γιόγκα ή την αρωματοθεραπεία. Ο αναθεματισμένος πόνος στο γόνατό του δεν περνά ούτε με βελονισμό ούτε με φυσικοθεραπεία.

Ο Λόρενς Πάσμορ, πρότυπο ανικανοποίητου-επιτυχημένου στα τέλη του 20ού αιώνα, είναι ο ήρωας του μυθιστορήματος του Ντέιβιντ Λοτζ «Θεραπεία» (1995). Από τα δημοφιλέστερα βιβλία του Βρετανού συγγραφέα, η «Θεραπεία» βρισκόταν εδώ και χρόνια, μαζί με τα υπόλοιπα έργα του, εκτός αγοράς. Να τη όμως ξανά, με την ετικέτα του νέου εκδοτικού οίκου Κυψέλη, στη γνωστή αλλά φρεσκαρισμένη μετάφραση του Γιώργου Μπαρουξή.

Εδώ ο Λοτζ δεν σαρκάζει το πανεπιστημιακό κατεστημένο για την αυταρέσκεια και τη σοβαροφάνεια που το χαρακτηρίζουν, δεν εκλαϊκεύει καμιά λογοτεχνική θεωρία, δεν συγκρίνει τη βρετανική κοινωνία με την αμερικανική, ούτε διακωμωδεί συγκρούσεις τύπου «γιάπηδες εναντίον κουλτουριάρηδων». Αυτά τα είχε εξερευνήσει σε μυθιστορήματα όπως τα «Αλλάζοντας θέσεις» και «Μικρός που είναι ο κόσμος» ή στο «Ούτε γάτα ούτε ζημιά» που είχαν κυκλοφορήσει παλιότερα από τις εκδόσεις Πόλις και Bell. Ωστόσο, μερικοί βασικοί θεματικοί του άξονες, όπως η πουριτανική ατμόσφαιρα της μεταπολεμικής Αγγλίας ή τα κοινωνικά πρότυπα της σύγχρονης, οι συνήθειες της κατώτερης και της μεσαίας τάξης, το καθολικό δόγμα, το πέρασμα από τη σεξουαλική επανάσταση στο σεξ δίχως αναστολές, διαπερνούν και τις σελίδες της «Θεραπείας».

Ο σεναριογράφος ήρωας του Λοτζ είναι…τελειομανής: «Μπορεί η παραγωγή να είναι μπούρδα, η ηθοποιΐα να είναι μπούρδα, το σενάριο μπούρδα, αλλά προσπαθούν να το κάνουν τέλεια μπούρδα». Ο Λόρενς Πάσμορ είναι αυτοδημιούργητος, όχι ιδιαίτερα καλλιεργημένος, κι αναπληρώνει τα κενά της κουλτούρας του ανατρέχοντας στα λεξικά. Σχεδόν τυχαία πέφτει πάνω στον Κίρκεγκαρντ. Κι όταν διαβάζει –σε λεξικό πάντα– τους τίτλους των έργων του, βυθίζεται με μανία στην ανάγνωσή τους. Από τα λίγα που καταλαβαίνει, στο πρόσωπο του Δανού φιλοσόφου ανακαλύπτει μια αδελφή ψυχή. «Το πιο τρομερό που μπορεί να συμβεί σ’ έναν άνθρωπο είναι να γίνει γελοίος στα ίδια του τα μάτια» γράφει ο Κίρκεγκαρντ. Ε, στον Λόρενς Πάσμορ συμβαίνει. Η τακτοποιημένη ζωή του θ’ αποδειχτεί εξαιρετικά εύθραυστη. Η γυναίκα του τον εγκαταλείπει και στη δουλειά του αρχίζει να δέχεται τρικλοποδιές. Αν μη τι άλλο, η κατάθλιψή του αποκτά επιτέλους κάποιους λόγους προφανείς!

Στο πρώτο μέρος της «Θεραπείας» ο τόνος που κυριαρχεί είναι ειρωνικός. Από τη στιγμή όπως που ο Πάσμορ κάνει συνειδητά το βήμα προς την αυτογνωσία, ο Λοτζ προσφέρει στον ήρωά του συμπόνια και κατανόηση. Εξαιρετικός ψυχογράφος, ο Ντέιβιντ Λοτζ διατηρεί το πικρόχολο χιούμορ του, όταν καταφεύγει στο συναίσθημα δεν παγιδεύεται από μελοδραματισμούς και προσφέρει σ’ όλους μια ελπίδα. Το υπαρξιακό άγχος, μοιάζει να λέει, θεραπεύεται. Το αν η ζωή μας θα εξακολουθήσει να έχει νόημα εξαρτάται κυρίως από μας. 

Επί χρόνια καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μπ��ρμιγχαμ και πεζογράφος με διεθνή ακτινοβολία, ο 89χρονος σήμερα Λοτζ δίδαξε θεωρίες και θεωρίες, εξερεύνησε όλα τα μονοπάτια της κριτικής –από τον Μπαρτ ως τον Ντεριντά κι από τον Σοσίρ ως τον Λακάν και τον Τοντόροφ–, αλλά ποτέ δεν έπαψε να πιστεύει στη δύναμη της μυθοπλασίας. Τα μυθιστορήματά του τα έχουν όλα: χιούμορ, πλοκή, κοινωνικό προβληματισμό, ψυχογραφικές παρατηρήσεις και συναισθηματικές συγκρούσεις, ήρωες ζωντανούς κι αναγνωρίσιμους. Κι ο ίδιος, σύμφωνα με τον παλιό μαθητή του, Δημήτρη Τζιόβα, ανέκαθεν θεωρούσε ότι «το καλό μυθιστόρημα είναι σαν τη σεξουαλική πράξη· δεν υφίσταται χωρίς σύντροφο ή συμμέτοχο (τον αναγνώστη), ούτε χωρίς κλιμακώσεις, κορυφώσεις, ζηλοτυπίες και σκάνδαλα»! Μακάρι η επανέκδοση της «Θεραπείας» ν’ ανοίξει δρόμο και για τα υπόλοιπα εξαντλημένα έργα του.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[greekblogs]

Έφυγε απο τη ζωη ο Αρεοπαγίτης ε.τ. Γεώργιος Χριστόφιλος, σύζυγος της πρώην Πρόεδρου του Αρείου Πάγου και πρώην Υπηρεσιακής Πρωθυπουργού Βασιλικής Θάνου-Χριστοφίλου

Σε ηλικία 87 ετών έφυγε από τη ζωή ο Αρεοπαγίτης ε.τ. Γεώργιος Χριστόφιλος, ο οποίος υπήρξε από τους διακεκριμένους Δικαστές της πατρίδας μας, με σπουδαία επιστημονική κατάρτιση, καθώς και με γενικότερη ακαδημαϊκή μόρφωση, κατά γενική αναγνώριση, από όλο το νομικό κόσμο. Ήταν παντρεμένος με την πρώην Πρόεδρο του Αρείου Πάγου και πρώην Υπηρεσιακή Πρωθυπουργό Βασιλική […] Έφυγε απο τη ζωη ο…

[skandaladiaplokidiafthora]

Έφυγε απο τη ζωη ο Αρεοπαγίτης ε.τ. Γεώργιος Χριστόφιλος, σύζυγος της πρώην Πρόεδρου του Αρείου Πάγου και πρώην Υπηρεσιακής Πρωθυπουργού Βασιλικής Θάνου-Χριστοφίλου

Σε ηλικία 87 ετών έφυγε από τη ζωή ο Αρεοπαγίτης ε.τ. Γεώργιος Χριστόφιλος, ο οποίος υπήρξε από τους διακεκριμένους Δικαστές της πατρίδας μας, με σπουδαία επιστημονική κατάρτιση, καθώς και με γενικότερη ακαδημαϊκή μόρφωση, κατά γενική αναγνώριση, από όλο το νομικό κόσμο. Ήταν παντρεμένος με την πρώην Πρόεδρο του Αρείου Πάγου και πρώην Υπηρεσιακή Πρωθυπουργό Βασιλική […] Έφυγε απο τη ζωη ο…

[xionisgr]

Συγγραφέας: Μαυρωτάς Γιώργος ISBN: 9789601638164 Εκδοτικός οίκος: Πατάκη Σελίδες: 448 Διαστάσεις: 14x21 Έτος έκδοσης: 2010