#γάμος

[silezukuk]

[***]

[romios-gr]

Θεῖον ἔσοπτρον, τοῦ Παρακλήτου, ἐχρημάτισας, σοφὲ Προφῆτα, τᾶς σεπτᾶς ἐκφαντορίας δεχόμενος, ὅθεν ἐν κόσμῳ μελλόντων τὴν πρόγνωσιν, ὥσπερ φωτὸς λαμπηδόνας ἐξήστραψας. Ὠσηὲ ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος. Ο προφήτης Ωσηέ, όπως πληροφορεί το βιβλίο του, ήταν γιος του Βεηρί και καταγόταν από το βόρειο βασίλειο. Σύμφωνα με την επικεφαλίδα του βιβλίου το... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/o-profitis-osie-17-oktovrioy-kai-o-alligorikos-toy-gamos/

[geostratigiki]

Γάμος ομοφυλοφίλων. Γιατί ήρθε & που πάει - #Γρίβας #Σταθακόπουλος #Απόκης

Γάμος ομοφυλοφίλων. Γιατί ήρθε & που πάει - #Γρίβας #Σταθακόπουλος #Απόκης

[our-har-world]

Έγγαμοι Άγιοι

  Ακύλας και Πρίσκιλλα, οι Απόστολοι (εορτάζουν στις 13 Φεβρουαρίου). Προστατεύουν την οικογένεια και τους σκηνοποιούς. Γοργονία (Εορτάζει 23 Φεβρουαρίου). Υπόδειγμα Χριστιανής αδελφής. Αδελφή του Γρηγορίου του Θεολόγου και κόρη της Νόνας και του Γρηγορίου του Ναζιανζηνού. Υπόδειγμα νοικοκυράς, συζύγου, μητέρας, μορφωμένη και πολύ καλή Χριστιανή. Εμμέλεια, Νόννα και Ανθούσα, Μητέρες των τριών…

[taxidiarapsuxh]

« Πλέον νόμιμα μπορείς να γίνεις η κουμπάρα μου»

- μήνυμα που έλαβα χθες το βράδυ από πολύ καλό μου γκει φίλο ❤️

[babygirlificationn]

Ανδρέας στιγμή.

[aluminia]

Μπορεί και να το θυμάμαι λάθος αλλά νομίζω ως λαός ξεχνάμε πολύ εύκολα ότι ο Ανδρέας ήταν παντρεμένος (με τη Ζάνα). Αυτός ο άνθρωπος κατάφερε να μπει μέσα σε εκκλησία χωρίς να πιάσει φωτιά επί τόπου. Έπρεπε να μιλήσει με παπά χωρίς να πάθει αλλεργική αντίδραση. Απίστευτο.

[mikrofwno]

Αλλαγές στις ληξιαρχικές πράξεις γάμου και γεννήσεων μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου για την ισότητα στον πολιτικό γάμο

Μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου για την ισότητα στον πολιτικό γάμο, επιφέρονται σημαντικές αλλαγές στις ληξιαρχικές πράξεις γάμου και γεννήσεων, σηματοδοτώντας ένα ιστορικό βήμα προόδου στο ελληνικό νομικό σύστημα. Οι αλλαγές αυτές έρχονται να αντικατοπτρίσουν την αναγνώριση των ομοφυλοφιλικών ζευγαριών στον πολιτικό γάμο, παρέχοντας τους τα ίδια νομικά δικαιώματα και υποχρεώσεις όπως και σε…

[alwaysinnerpainter]

The dreamer

In the royal halls of Dragonstone, amidst the whispers and scheming of the court, there was a girl who remained untouched by the chaos around her. The youngest Targaryen daughter, with silvery hair that shimmered like moonlight and eyes as pale as the sky at dawn, was often lost in her own thoughts. Despite the young of her age, she was a figure of beauty and silence, a contrast to the bustling, politically charged world that surrounded her. People would talk to her, but she barely heard them. Lost in her dreams, she would drift like a ghost through the corridors, her soft voice barely a whisper when she did speak.

Her family didn’t understand her. Her mother, Queen Alicent, always wished she would engage more, speak louder, and take part in the games of power that defined their lives. Her grandfather, Otto Hightower, the Hand of the King, often tried to teach her the art of diplomacy, but she only nodded, her thoughts somewhere far away. Aegon, her older brother, would often mock her dreamy state, while Helaena, her sister, was the only one who truly understood her quiet nature. But the one who always found her captivating, always seemed to know how to reach her, was Aemond.

Ο Έιμοντ, ο μεγαλύτερος αδερφός της, ήταν πάντα μια ήρεμη δύναμη στη ζωή της. Ποτέ δεν την είδε ως ένα αίνιγμα που έπρεπε να λυθεί. Την αγαπούσε, όχι για την ομορφιά της ή για τις προσδοκίες που της είχε, αλλά για την ειρήνη που του έδινε. Μέσα στο χάος της οικογένειας Targaryen, με όλη την αντιπαλότητα, τη φιλοδοξία και την οργή τους, ο Aemond βρήκε παρηγοριά στην παρουσία της.

Όταν ήταν παιδιά, είχε αποφασιστεί —όπως τα αδέρφια τους, η Helaena και ο Aegon— να παντρευτούν. Ο γάμος είχε κανονιστεί από τη γέννησή τους, όπως συνηθιζόταν για τους Ταργκάρυεν, δεσμευμένοι από το καθήκον και την αναγκαιότητα των συμμαχιών. Αλλά για τον Aemond, ήταν κάτι περισσότερο από αυτό. Στη σιωπή της, βρήκε κάτι σπάνιο, κάτι αγνό. Η αφοσίωσή του ήταν πάντα ακλόνητη, ακόμα κι όταν οι άλλοι δεν την καταλάβαιναν.

Her beauty, unsurpassed by anyone in the kingdom, did not make her more visible in the court. People noticed her, of course, but only when her rare words were spoken. She never demanded attention; in fact, she seemed to avoid it. The only ones who could approach her were Aemond and Helaena. If anyone else reached out, even her mother, she would pull away, retreating into her shell.

Yet, for all the distance she placed between herself and others, she did not distance herself from Aemond. He was the only one who truly understood her. And in return, she trusted him with her most vulnerable self.

Their daughter, who was now two, was a living testament to their bond. Though she had been born into a world full of strife, their child was their only joy, a bright spot in the otherwise dark times that loomed over the realm. The little girl had her mother’s beauty and her father’s sharp eyes, though her spirit was more like her mother’s—a quiet, thoughtful soul.

The Targaryen family, always wracked with conflict, looked upon their union with mixed emotions. To some, it was a necessary political arrangement; to others, it was a quiet love story unfolding in the shadows of the great game of thrones. But to Aemond and his wife, it was something simpler: it was peace. It was the kind of peace they both desperately needed, even if they didn’t fully understand how to navigate the world around them.

As Aemond looked down at his wife one evening, as she gazed out toward the distant horizon, he could see the sadness in her eyes. She never fully understood the complexities of court life, and yet she seemed to feel the weight of it on her soul. But Aemond knew that despite everything, she had always been there for him. Her quiet love was something he could never live without.

“My love,” he whispered, sitting beside her, “Why do you look so lost today?”

She turned her head slowly, meeting his gaze with those haunting eyes that seemed so distant, and yet so deeply knowing. Her voice, as always, was soft, almost too soft to hear. “I am not lost, Aemond. I am only thinking.”

Aemond smiled, brushing a lock of hair from her face. “You think too much, little sister,” he teased, though there was affection in his voice. He knew she was not lost in a way that most people understood it. She was simply… elsewhere. Elsewhere in her mind, in her dreams, and in the world she had built for herself—away from the politics and the violence of the realm.

He would never force her to change. Her silence was a part of her, just as much as her beauty, and he loved it. Loved her.

“I love you, you know,” he whispered.

She smiled softly in return, her lips curling up just slightly as she leaned her head against his shoulder. For her, it was enough. The world may be full of noise and bloodshed, but in this moment, in Aemond’s presence, she had found something rare—something she could never have imagined, even in her most beautiful daydreams.

In a world that demanded so much from them, they found peace with each other, in their quiet love, in their shared daughter, and in their devotion to one another that no politics or violence could tear apart.

[loulouditouheimona]

Ένας γάμος ή μία σχέση, έχουν νόημα μόνο εάν βελτιώνουν την ψυχική σου υγεία, όχι αν τη χειροτερεύουν.

[silezukuk]

Φαλίτσα Ρίτσου: «Παντρευτήκαμε στις 7 Δεκεμβρίου του 1954.» / [***]

[romios-gr]

Απέτυχαν να εκλεγούν οι υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ που πολιτεύτηκαν με τη ΝΔ: O,τι για τον Σημίτη οι ταυτότητες, για τον Κυριάκο ο γάμος Μανώλης Κοττάκης Ο ιδεολογικός αρτηριοσκληρωτισμός όλων των δογματικών φιλελεύθερων και εκσυγχρονιστικών ρευμάτων που επικρατούν κατά καιρούς στην πατρίδα μας εκδηλώνεται πάντοτε στην αρχή της δεύτερης τετραετίας. Με κύριο χαρακτηριστικό της πολιτικής τους πρακτ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/apetychan-na-eklegoyn-oi-ypopsifioi-toy-pasok-poy-politeytikan-me-ti-nd-oti-gia-ton-simiti-oi-taytotites-gia-ton-kyriako-o-gamos/

[justforbooks]

Ελλάς Ελλήνων Σκοταδιστών

Ο βανδαλισμός στην Εθνική Πινακοθήκη από τους υπερασπιστές του ακροδεξιού και υπερσυντηρητικού πολιτικού κόμματος του «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια».

Ο κ. Δημήτρης Νάτσιος, το κόμμα Νίκη και οι ομοϊδεάτες του, από την ημέρα που μπήκαν στη Βουλή, διαρκώς ανησυχούν. Φιλορώσοι, αντιδυτικοί και επίδοξοι συνεχιστές του τραμπισμού στη χώρα μας, υιοθετούν τον ρόλο του λογοκριτή και του σωτήρα έναντι μιας πολιτισμικής αλλοίωσης που δήθεν μας απειλεί. Κάθε ομιλία, παρέμβαση και δελτίο Τύπου τους είναι μνημείο αναχρονισμού και μεσαιωνικών αντιλήψεων. Αφορισμοί, κηρύγματα και ένας τοξικός λόγος που παραπέμπει σε εκπροσώπους του ιερατείου του ορθόδοξου φονταμενταλισμού. Κάθε φορά που τους παρακολουθείς νιώθεις ότι έχεις επιστρέψει στην εποχή του Κατηχητικού και ότι όλοι γύρω μας θα έπρεπε να περιφέρονται με πλαστικοποιημένες εικονίτσες, να πιστεύουν σε δοξασίες και να προσκυνούν ως ηγέτη τους τον Άγιο Παΐσιο.

Σήμερα ήταν η έκθεση «Η Σαγήνη του Αλλόκοτου» στην Εθνική Πινακοθήκη που προκάλεσε τα «χρηστά» ήθη τους. Το προηγούμενο διάστημα ήταν τα Δημόσια Ωνάσεια Σχολεία, στα οποία «εκπαιδευτικοί τραβεστί θα διδάσκουν τα παιδιά», επειδή το Ίδρυμα Ωνάση αποτελεί «απροκάλυπτο ενεργητικό προαγωγό της woke ατζέντας στην Ελλάδα». Νωρίτερα, ήταν οι αμβλώσεις και ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών, που τα χαρακτήριζαν απειλή για την ελληνική κοινωνία και την οικογένεια. Φυσικά, είχαν ταχθεί απέναντι στον υποχρεωτικό εμβολιασμό και ακόμη και σήμερα δεν έχουν σταματήσει να διακινούν θεωρίες συνωμοσίας. Ακόμη και για την ένταξη της σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία είχαν υποστηρίξει ότι προκαλεί ψυχολογικά προβλήματα και ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες. Μάλιστα, πριν από λίγο καιρό, ο πρόεδρος της Νίκης, Δημήτρης Νατσιός, δεν είχε διστάσει να προτείνει την επιστροφή της μαθητικής στολής, της έπαρσης της σημαίας και του εθνικού ύμνου στα σχολεία, ενώ είχε υπογραμμίσει ότι θα καταθέσει στη Βουλή σχέδιο νόμου για να καταργηθεί η διάταξη για τη φυλομετάβαση από την ηλικία των 15 ετών. Συγχρόνως, ως δάσκαλος και θεολόγος, σε δημόσιες τοποθετήσεις του είχε ασκήσει έντονη κριτική στα βιβλία που διδάσκονται στα σχολεία: «Στην έκτη δημοτικού, όπου διδάσκω φέτος, έχει κείμενο για την οικογένεια και στο τέλος λέει ο μαθητής “δεν ξέρω τι οικογένεια θα κάνω όταν μεγαλώσω”. Αφήνει κενό, χωρίς να απαντά στο καίριο ερώτημα αν θα κάνει φυσιολογική οικογένεια», είχε υποστηρίξει.

Η Νίκη είναι ένα ακροδεξιό μόρφωμα που εμφανίστηκε ως έκπληξη στις εκλογές του 2023, συγκεντρώνοντας 2,92% στις εκλογές του Μαΐου, και έναν μήνα μετά έλαβε 3,7%, εξασφαλίζοντας την είσοδό του στη Βουλή με 10 βουλευτές. Ουσιαστικά, χαϊδε��οντας τα χαμηλότερα λαϊκά ένστικτα, συγκρότησαν έναν πολιτικό σχηματισμό που παραπέμπει σε λούμπεν παλαιοημερολογίτες. Πρόκειται για καρικατούρες της χριστιανικής δεξιάς, που επωάστηκαν στα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό και με ρητορική ομοφοβική, σκοταδιστική και ξενοφοβική διατυμπανίζουν με κάθε τρόπο ένα και μόνο σύνθημα: «Όπισθεν ολοταχώς». Το κόμμα Νίκη δίνει έμφαση μόνο σε θέματα που άπτονται της θρησκείας, της πατρίδας και της οικογένειας. Τάσσονται πάντοτε υπέρ της αναθεώρησης των αυτονόητων και προσμένουν να διαβρώσουν κεκτημένα ετών αλλά και συλλήβδην τις φιλελεύθερες ευρωπαϊκές αξίες.

Για τους εκπροσώπους αυτού του νεοσυντηρητικού κόμματος, νόημα στην πολιτική έχει μόνο το να σκορπάς ηθικό πανικό. Παρουσιάζουν τον εαυτό τους ως «παιδιά της πονεμένης Ρωμιοσύνης» και διαλαλούν ότι μένουν πιστοί στα ιερά και στα όσια. Έτσι και σήμερα ο Νίκος Παπαδόπουλος, βουλευτής της Νίκης, βρέθηκε στο επίκεντρο ενός ακόμα προκλητικού επεισοδίου, όταν εισέβαλε στην Εθνική Πινακοθήκη και κατέστρεψε εκθέματα της έκθεσης «Η Σαγήνη του Αλλόκοτου», διαμαρτυρόμενος για έργα που χαρακτήριζε «βλάσφημα».

Στο καταστατικό του κόμματος η πολιτική του ταυτότητα περιγράφεται με ξεκάθαρο τρόπο: η Νίκη δεν ορίζεται και δεν εκφράζεται με τους πολιτικούς όρους «δεξιά», «κέντρο» ή «αριστερά», ούτε ως «προοδευτικό» ή «συντηρητικό» κόμμα, αλλά μόνο από τις «διαχρονικές αξίες και αρχές του ελληνισμού και της ορθόδοξης πίστης». Αναμφίβολα, η Νίκη είναι ένα κόμμα που θυμίζει θρησκευτική αίρεση και, ευτυχώς, όπως δείχνουν και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, οδηγείται σταδιακά προς την έξοδο. Οι πατριδοκάπηλοι, συνωμοσιολόγοι, αρνητές της επιστήμης και θρησκόληπτοι που επιθυμούν διακαώς την επιστροφή μας στις εποχές του τριπτύχου «Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια» θα αποτελέσουν σε λίγο καιρό θλιβερά κομματίδια αλλοτινών περιόδων τα οποία θα συνεχίσουν να επιζούν στο περιθώριο.

Όπως διαβάζουμε στην περιγραφή της έκθεσης που έγινε στόχος βανδαλισμού από τον βουλευτή της Νίκης, Νίκο Παπαδόπουλο, «αξιοποιώντας τη θεατρικότητα της καρναβαλικής παράδοσης και της Commedia dell’ Arte, με αφορμή τα έργα του Goya που συνθέτουν ένα καινοφανές σύμπαν στο οποίο κυριαρχεί η αμφισημία και η υβριδικότητα, η διαρκής αιώρηση ανάμεσα στο οικείο και το ανοίκειο, αίσθηση που οφείλεται στην αριστοτεχνική συναρμογή δημοφιλών, καθημερινών θεμάτων με παράταιρες, απειλητικές, αποκρουστικές ή και δυσερμήνευτες μορφές, οι οποίες παραδόξως μας έλκουν αντί να μας απωθούν, ίσως διότι σ’ αυτές αναγνωρίζουμε διαισθητικά κάτι βαθιά δικό μας, δέκα καλλιτέχνες εμπνέονται και δημιουργούν τα δικά τους έργα με έμπνευση το αλλόκοτο». Είναι ξεκάθαρο λοιπόν γιατί τους ενόχλησε η συγκεκριμένη έκθεση. Ακόμη και οι ίδιοι αντιλήφθηκαν τι είναι απωθητικό και αποκρουστικό όταν διέκριναν τον εαυτό τους στα έργα τέχνης των δέκα καλλιτεχνών που από διαφορετικές αφετηρίες εναγκαλίζονται και εικονίζουν το αλλόκοτο, το υβριδικό και το γκροτέσκο.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[kaliarda]

hii δεν ξέρω κατά πόσο ταιριάζει με το theme του blog σας αλλα ο the mad scientist στο youtube έκανε ενα πολυ ωραίο debunking βίντεο για τις διάφορες βλακειες που είχαν ακουστει πριν ψηφιστεί ο γάμος των ομοφυλων ζευγαριων στην ελλάδα, προσωπικά μου φάνηκε πολυ ενδιαφέρον

θενκς! φαντάζομαι αυτό εννοείς ^^

βρήκα και κάποια πιο παλιά του βίντεο με λοατκι+ θεματολογία.. χαίρομαι που υπάρχουν τέτοια βίντεο, πιστεύω είναι χρήσιμο να μπορούμε να κάνουμε συζητήσεις και να έχουμε επιχειρήματα ως προς αυτά τα θέματα στα ελληνικά

[darkside-cookies]

Αριάδνη , είδα ότι διάβασες την πειθώ, και επειδή και γω έχω πολλά θέματα με τα βιβλία της Austen (δεν τα αντιμετωπίζω σαν ρομάντζα, όπως τα κατηγοριοποιούν) ακριβώς επειδή στα περισσότερα βιβλία της αισθάνομαι ότι οι χαρακτήρες τα βρίσκουν κατόπιν λογικής συνεννόησης, σαν δλδ η απόφαση να είναι μαζί είναι απλώς επιθυμητή κ οικονομικά και κοινωνικά αποδεκτή , σίγουρα μπορούν να είναι ερωτευμένοι αλλά στην τελική σου λέει έμμεσα ότι δεν μετράει και πολύ αυτό (και το σέβομαι επειδη ειναι άκρως ρεαλιστικό ). Θα ήθελα να σου προτείνω , εφόσον θέλεις ακομη να διαβάσεις κάτι από αυτήν την περίοδο την elisabeth gaskell . Τα βιβλία της αν και υπέροχα είναι γενικά πολύ υποβαθμισμένα , τουλάχιστον στα ελληνικα δεν βγαίνουν καινούργιες εκδόσεις . Αλλά αυτό που μου αρέσει σε εκείνη σε αντίθεση με την Austen είναι ότι οι ηρωίδες της έχουν πολύ πιο ενεργό ρόλο στην μοίρα τους και γενικά έχουν ΠΟΛΛΑ προβλήματα εκτός από το ποιόν θα παντρευτούν.

ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ! Συμφωνώ πολύ για την Όστεν τουλάχιστον όσον αφορά αυτό που διάβασα - νομίζω πως ήταν πρόθεση της να πει δύο πράγματα για το τι σημαίνει ένας καλός γάμος (διάβασα κάπου να παρομοιάζουν την πειθώ με ένα εγχειρίδιο για το τι να ψάξει και τι να αποφύγει μια γυναίκα στον γάμο της) περισσότερο από ότι να φτιάξει ένα ρομάντζο με την έννοια του υπερβατικού έρωτα που επίσης συμφωνώ πως είναι κουλ. Δεν την ήξερα την Ελίζαμπεθ Γκάσκελ, ανυπομονώ να την ψάξω <3

[gemsofgreece]

Γνώμη για το «Υπάρχω»; Έχω ακούσει ότι σαρώνει τους κινηματογράφους αλλά και κάποια παράπονα ότι «ωραιοοιεί» τον Καζαντζίδη ενώ αυτός «ήταν άντρας της εποχής του»

Για να είμαι ειλικρινής δεν γνωρίζω πολλά για τον Καζαντζίδη ως άνθρωπο και δεν έχω δει την ταινία ακόμη για να κρίνω.

Από το «άντρας της εποχής του» καταλαβαίνω ότι μάλλον εννοούμε μισογύνης ή σεξιστής; Με αυτό στο μυαλό μπήκα και έψαξα στο διαδίκτυο αλλά δεν βρήκα κάποια συγκεκριμένη πληροφορία ή κατηγορία.

Διάβασα διάφορα άρθρα και συνέντευξη της Καίτης Γκρέυ, της πρώτης του σημαντικής σχέσης. Από αυτά συμπέρανα ότι κατά βάση ήταν γκρινιάρης και ένιωθε μονίμως αδικημένος αλλά όντως τον εκμεταλλεύονταν τόσο αυτόν όσο και τις γυναίκες του που ανήκαν στον ίδιο χώρο οι δισκογραφικές. Τα περισσότερα δράματα ήταν με δισκογραφικές παρά με τις προσωπικές του σχέσεις.

Ο Καζαντζίδης επίσης πρέπει να είχε πρόβλημα με τον τζόγο και πολλά από τα λεφτά του έφευγαν εκεί. Το βασικό για το οποίο τον κατηγόρησαν τόσο η Γκρέυ όσο και η Μαρινέλλα είναι ότι δεν τους άφησε ούτε δραχμή.

Για τον χωρισμό με την Γκρέυ, ο καθένας κατηγόρησε τον άλλον. Ο Καζαντζίδης είπε ότι εκείνη του φέρθηκε άτιμα, εκείνη είπε ότι δεν της έδινε δεκάρα και μετά προς το τέλος η ίδια είχε ερωτευτεί κάποιον άλλον. Στην συνέντευξη επέμενε ότι αυτ�� όμως ήταν ο έρωτας της ζωής του (λίγο too much να πεις κάτι τέτοιο δημοσίως όταν η νυν γυναίκα είναι εν ζωή).

Ο γάμος του με την Μαρινέλλα διήρκεσε δύο χρόνια. Ο Καζαντζίδης ήθελε να φύγουν από τα νυχτερινά κέντρα γιατί πίστευε ότι το κλίμα ήταν νοσηρό και τους εκμεταλλεύονταν (ίσως και να ζήλευε). Η Μαρινέλλα ήθελε να συνεχίσει την καριέρα της και μέσα από τα νυχτερινά κέντρα οπότε χώρισαν. Παρά τον χωρισμό συνέχισαν απρόσκοπτα την συνεργασία τους στη μουσική για άλλα δέκα χρόνια χωρίς το παραμικρό πρόβλημα. Για πάντα όταν ρωτιόταν ο Καζαντζίδης έλεγε ότι εκείνη είναι η σπουδαία γυναίκα καλλιτέχνις της χώρας. Μάλιστα, μετά το χωρισμό διατήρησαν στενή φιλία και η Μαρινέλλα έγινε φίλη και με την επόμενη σύζυγο του Καζαντζίδη. Όταν ήταν ετοιμοθάνατος, τον επισκεπτόταν στο νοσοκομείο τακτικά.

Ο Χρήστος Μάστορας αποκάλυψε ότι συνάντησε την Μαρινέλλα σε κάποια πρώιμα στάδια των γυρισμάτων κι εκείνη του είπε: «Ο Στελάκης θα χαιρόταν τόσο πολύ αν έβλεπε πώς τον αποδίδεις», δε θυμάμαι ακριβώς την φράση, κράτησα κυρίως το «ο Στελάκης θα χαιρόταν».

Αυτά βρήκα εγώ. Με αυτά γενικά δε νομίζω ότι ο Καζαντζίδης ήταν μισογύνης ή κακός με τις γυναίκες του, περισσότερο από ό,τι θα ήταν πολλοί άντρες τότε σε σύγκριση με τις προσδοκίες μας σήμερα. Σε αυτόν τον βαθμό θα μπορούσαν και θα έπρεπε να αποδοθούν τα ελαττώματα του στην ταινία, γιατί αυτό κάνει μια σωστή βιογραφία.

Από εκεί και πέρα δε νομίζω ότι έχουμε δεδομένα να βασιστούμε για να τον παρουσιάσουμε ως ένα μονοδιάστατα κακό ή προβληματικό πρότυπο ή να μην γίνει καν ταινία, όπως είδα κάποιους να λένε.

Πάντως σε κριτικές εγώ είδα άλλους να λένε ότι η ταινία τον αγιοποιεί και άλλους να λένε ότι η ταινία τον κάνει πιο κακό ή βίαιο από ό,τι ήτανε. Δεν μπορώ να βγάλω άκρη, ειδικά χωρίς να έχω δει την ταινία. Εγώ εδώ παρέθεσα όλες τις πληροφορίες που βρήκα. Εάν υπάρχουν και άλλα γεγονότα κατακριτέα, λυπάμαι που δεν τα βρήκα και ζητώ συγγνώμη για την πιθανή ελλιπή πληροφόρηση.