#εκδόσεις Κάκτος

[psyxhmou]

«Οι ματιές τους, σαν διασταυρώθηκαν, θύμιζαν τρικυμίες σε έναν ωκεανό με τόσα πρέπει και τόσα μη. Φιλήθηκαν. Ανάθεμα κι αν μπορείς να ξεφύγεις από τα απέραντα κύματα του έρωτα και των συναισθημάτων!»

Έρωτας. Ατάκα. Ιστορία. 100 ατάκες που έγιναν 100 ιστορίες σε ένα βιβλίο.

Τσατσακη Μαρία.

Είναι τιμή μου να συμμετέχω με μια ατάκα μου!

Ευχαριστώ πολύ τις εκδόσεις Κάκτος για αυτό το υπέροχο βιβλίο, όπως και για την ευκαιρία που μου δίνεται να αποτυπώσω τις σκέψεις μου❤️

[mikrofwno]

«Νοοσοφία» : Το νέο συγγραφικό έργο του Νίκου Καρβέλα – Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάκτος

Η Νοοσοφία είναι σίγουρα ένα βιβλίο από εκείνα που στοχοποιούνται ως αιρετικά. Η Νοοσοφική θεωρία του Νίκου Καρβέλα συγκρούεται απροκάλυπτα με τις υπερδυνάμεις του κατεστημένου, προτείνοντας έναν ολωσδιόλου καινούργιο τρόπο ζωής. Ένα τρόπο ζωής βασισμένο στην αρμονική συνύπαρξη των λειτουργιών του εγκεφάλου και μιας γλώσσας απαλλαγμένης από όλες τις πατροπαράδοτες ηθικές ιώσεις. *** Ο κόσμος…

[justforbooks]

Λεωνίδας Χρηστάκης μπορεί να έφυγε από την ζωή στις 29 Απριλίου του 2009, στα 81 του, όμως ακόμη και σήμερα, 14 χρόνια αργότερα, το όνομά του εξακολουθεί να «παίζει» σε συζητήσεις και βεβαίως στον εκδοτικό χώρο.

Τι ήταν ο Λεωνίδας Χρηστάκης; Βασικά ένας «έντυπος» διακινητής πληροφοριών ήταν, που θα κρατούσε, γερά, από τις μέρες του ’50, έως και λίγο πριν από το τέλος της ζωής του. Αντιγράφω κάτι από ένα παλιό βιογραφικό του, έτσι όπως εκείνο είχε αποτυπωθεί στο βιβλίο του «Χάος και Κουλτούρα» [Απόπειρα, 1983]:

«Από πατέρα Κωνσταντινουπολίτη και μητέρα Πόντια, ο Λεωνίδας Χρηστάκης είναι ο πρώτος που κυκλοφόρησε με μούσι, στην Αθήνα, πριν ακόμη και από τον υπαρξιστή Σίμο, στα τέλη του 1951. Ο πρώτος που μήνυσε για “διατάραξη οικιακής γαλήνης” την Αμερικανική Υπηρεσία Πληροφοριών, επειδή του έστελνε τα διάφορα προπαγανδιστικά έντυπά της, παρά τις επανειλημμένες τηλεφωνικές του διαμαρτυρίες. Ο πρώτος που δικάστηκε 26 φορές για ποινικά και αστικά αδικήματα και που αθωώθηκε τις 25 (μερικές από τις κατηγορίες: δυσφήμιση, αυτοδικία, υπεξαίρεση ευτελούς αξίας, καταδολίευση, αδικήματα δια του Τύπου, εγκωμίαση εγκλημάτων, άσεμνα δημοσιεύματα, σύσταση και συμμετοχή σε τρομοκρατική ομάδα κ.ά.). Απ’ τους πρώτους που άλλαξε μέσα σε 30 χρόνια –για λόγους οικονομικούς– 26 σπίτια. Αλλά δεν είναι ο πρώτος που μπήκε μια φορά στη φυλακή για χρέη (1970) και μια φορά στη φυλακή για τρομοκρατία... (1980). Το 1942 φοίτησε για μερικά χρόνια στη Σχολή Καλών Τεχνών, πήρε υποτροφία, στη Σουηδία, ζωγραφικής, για εφηρμοσμένες γραφικές τέχνες. Νέος ήταν μέλος της ΕΠΟΝ και λίγο μεγαλύτερος εργάστηκε 1947-49 στο κλιμάκιο της πρώην βασίλισσας Φρειδερίκης, που συγκέντρωνε παιδιά για να γλυτώσουν απ’ το παιδομάζωμα. (...)».Ο Χρηστάκης ήταν μέσα σ’ όλα. Στα δικά του «όλα». Χωρίς σαφές ιδεολογικό περίγραμμα, αλλά με πιο σαφείς αναφορές (Guy Debord, Norman Spinrad, Edgar Morin, Jason Xenakis, Norbert Wiener, Carlos Marighella κ.ά.), ανακάτεψε στα βιβλία του την άμμο της θάλασσας.

Ορισμένοι τον θεωρούσαν προχειρογράφο – και ήταν. Από ανάγκη, που κατέληξε σε πεποίθηση. Ο Χρηστάκης μετέφερε πληροφορίες μ’ έναν τρόπο κυβερνητικό, πολύ πριν μας ενώσει το διαδίκτυο. Εξάλλου πολλά γραφτά του είχαν ένα ρευστό, δυναμικό χαρακτήρα, αφού ο ίδιος τα αναμόρφωνε από έκδοση σε έκδοση, από έντυπο σε έντυπο. Τα θέματα που επέλεγε ν’ ασχοληθεί είχαν σημασία, και όχι τόσο η μέθοδος που ακολουθούσε στην ανάδειξή τους.

Πολλές φορές ήταν σύντομος, στα όρια της βιασύνης, σίγουρα οξυδερκής και οπωσδήποτε εφαρμόσιμος. Επίσης δεν ανακατευόταν σε ξένα χωράφια. Ο κανόνας ήταν αυτός. Δεν το ’παιζε φιλόσοφος, ιστορικός, κοινωνιολόγος, κριτικός της Τέχνης ή του Λόγου, τρώγοντας το ψωμί άλλων. Τα ’γραφε και ο ίδιος, για να μην έχουν οι διάφοροι να λένε: «ακόμη μία φορά διευκρινίζω ότι η εργασία μου αυτή δεν είναι ιστορική...» και άλλα τέτοια.

«Η Ιστορία της Αλητείας» [Κατσάνος, 1990] μάλλον ήταν το πιο επιτυχημένο βιβλίο του, αφού έκανε τουλάχιστον πέντε εκδόσεις (επίσης σε Στύγα, Δελφίνι και Γόρδιος). Αλλά και «Η Δυστυχία του να Είσαι Μαλάκας» [Κάκτος, 1984 και Ideo-Tsepi, 1985] ή «Οι Δικοί μας Άγιοι» [Χάος και Κουλτούρα, 1998] διαβάστηκαν επίσης στο χώρο.

Ως εκδότης τύπωσε βιβλία που τον ενδιέφεραν –όπως το κλασικό «Χίππηδες Και Κυνικοί» του Τζέησον Ξενάκη [Ελεύθερη Βιβλιοθήκη Panderma, 1976], που έχει κάνει κάμποσες εκδόσεις–, αν και, συχνά, κακόπεφτε στις μεταφράσεις (στους μεταφραστές δηλαδή). Θυμάμαι, εδώ, το εξαιρετικό «Τα Παρασκήνια Των Μουσικών της Ροκ» του Αυστραλού Clem Gorman [Ideo-Tsepi, 1985], εκεί όπου ακόμη και το όνομα του συγγραφέα ήταν τυπωμένο λάθος στο εξώφυλλο!

Οι μονογραφίες του επίσης είχαν ενδιαφέρον –πολλαπλάσιο στην προ-ίντερνετ εποχή–, όπως και οι επιμέλειές του. Από τις πρώτες θα ξεχώριζα το «Γιώργος Μακρής» [Χάος και Κουλτούρα, 1992] και από τις δεύτερες το «Προνώπιον Τέμενος και άλλα κείμενα» για τον σκηνοθέτη του underground Gregory Markopoulos [Δελφίνι, 1993]. Και φυσικά ποιος μπορεί να ξεχάσει τα περιοδικά του: τον «Κούρο», το “Panderma”, το «Ιδεοδρόμιο» και τόσα άλλα.

Ο Λεωνίδας Χρηστάκης εμβόλισε, ως γνωστόν, ποικίλα καλλιτεχνικά πεδία. Ίσως, δε, μία από τις λιγότερο διαδεδομένες περσόνες του να ήταν εκείνη τού performer-απαγγελτή.

Τον θυμάμαι –πρέπει να ήταν 1995, στο Καφέ Παράσταση, στα Εξάρχεια– σε μια σπάνια συνύπαρξή του με τον Σάκη Παπαδημητρίου στο πιάνο. Πώς λέμε «τζαζ + ποίηση»; Κάπως έτσι. Ή, μάλλον, ακριβώς έτσι. Ο Χρηστάκης είχε διδαχθεί την «σχιζοφωνητική» εκφορά του λόγου, όταν άκουσε για πρώτη φορά γάλλους ποιητές και μουσικούς να απαγγέλλουν με τρόπο ανάλογο, στις όχθες του Σηκουάνα το 1963 (έτσι έλεγε). Και ευτυχώς, είχε την πρόνοια να ηχογραφήσει τον «τρόπο» του σ’ ένα CD, υπό τον τίτλο «Σχιζοφωνητικά», το οποίο θα μοιραζόταν με το τεύχος #2 του περιοδικού “Heteron 1/2” τον Οκτώβριο του 2006.

Μετά το θάνατό του το όνομα «Λεωνίδας Χρηστάκης» (η περσόνα και το έργο του),  μυθοποιήθηκε, όπως συχνά συμβαίνει. Όχι από τους πολλούς (δεν απευθυνόταν ποτέ στους πολλούς ο Χρηστάκης), αλλά από ανθρώπους του χώρου. Η μυθοποίηση, όμως, έχει και τα καλά της – δεν είναι μόνον ένα ξεστράτισμα από την πραγματικότητα, μια παρανόηση ή μια ψευδαίσθηση. Δίνει τροφή κάποιες φορές και για νέες εκδόσεις, ταινίες, εκθέσεις, αφιερώματα κ.λπ,. μέσα από τα οποία μπορεί να προκύψει ένας νέος διάλογος, ώστε να εξαχθούν καινούρια συμπεράσματα. Όταν κάτι ξεφεύγει από τα όρια της συζήτησης και μετατρέπεται σε μετρήσιμο έργο, αποκτά αυτομάτως (κι) άλλη σημασία.

Έτσι λοιπόν, και μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο της επαναφοράς του έργου τού Λεωνίδα Χρηστάκη στην καθημερινότητα, εντάσσεται και η τελευταία επανέκδοση ενός καταργημένου από 30ετίας βιβλίου του, που έχει τίτλο «Ο Κύριος Αθήναι». Ένα βιβλίο που είχε κυκλοφορήσει για πρώτη φορά από τις εκδόσεις Δελφίνι, το 1992 και που επανατυπώνουν, τώρα, με νέο εξώφυλλο, οι εκδόσεις Opportuna από την Πάτρα.

Ο Λεωνίδας Χρηστάκης, ενόσω ζούσε, ζητούσε συχνά τις αποσύρσεις βιβλίων του. Έτσι, είχε αποσύρει ο ίδιος τα «Η Δυστυχία του να είσαι μαλάκας» [Κάκτος, 1984 / Ideo-Tsepi, 1985], «Από το φέρετρο του Σεφέρη... στο 1984 του Όργουελ» [Γαβριηλίδης, 1989], «Monsieur Macedoine / o κύριος Μακεδόνας» [Δελφίνι, 1994] και βεβαίως το «Ο Κύριος Αθήναι» [Δελφίνι, 1992].

Γιατί το έκανε αυτό; Ίσως, γιατί φοβόταν τις συνέπειες εκείνων που έγραφε. Κυρίως μετά το ’90 αυτό, όταν ο ίδιος είχε μεγαλώσει πια (άρα είχαν περιοριστεί και οι αντοχές, για συμπεριφορές τύπου… Ταρζάν) και τα πράγματα άρχιζαν κι εκείνα να αγριεύουν, μετά την εξάπλωση του ίντερνετ – αφού το να γράφεις δημοσίως τη γνώμη σου, δίχως υπολογισμούς, ζυγιζόταν, πλέον, από πολλούς και παντοιοτρόπως. Συν το γεγονός πως ο ίδιος δεν ήθελε να εκτίθεται ανάμεσα σε ομοτέχνους του, ως συγγραφέας, έχοντας έναν λόγο, για πολλούς απ’ αυτούς, πολεμικό (το είχε πει και ο ίδιος αυτό).

Το βιβλίο «Ο Κύριος Αθήναι» έχει μια ιδιαιτερότητα – αν και όχι για τον ίδιο τον Χρηστάκη, αφού τέτοιου τύπου βιβλίο είχε ξαναγράψει («Η Δυστυχία του να είσαι μαλάκας»). Η ιδιαιτερότητά του είναι ότι αποτελεί «προφορική ιστορία». Είναι, βεβαίως, και αυτοβιογραφικό ταυτόχρονα, αφού έχει να κάνει με την ιστορία της ζωής τού συγγραφέα, όλων εκείνων που έζησε και είδε, μα και όσων άκουσε, χωρίς να δει (όλων όσων έφθασαν στ’ αυτιά του δηλαδή). Και υπό αυτή την έννοια, εδώ, ακόμη και το... κουτσομπολιό είναι μέσα στο παιγνίδι.

Πάντως είναι σαν να κάθεσαι μπροστά από ένα μικρόφωνο (στην προκειμένη περίπτωση το υποτιθέμενο μικρόφωνο το έχει τοποθετήσει μπροστά του ο ίδιος ο Χρηστάκης και όχι κάποιος ��ημοσιογράφος) και ν’ αρχίζεις να μιλάς, για όλους και για όλα, δίχως χαλινάρι. Για τον εαυτό σου βεβαίως, μα και για όσους και όσες συναναστράφηκες στην πορεία της ζωής σου. Και επίσης να μιλάς χαοτικά. Χωρίς γραμμικότητα, πολλές φορές σε στυλ ό,τι-θυμάμαι-χαίρομαι, πηδώντας από το ένα θέμα στο άλλο, σαν τα άγρια cut στο σινεμά-ντιρέκτ.

Έτσι, τα μπρος-πίσω στο χρόνο είναι συνεχή και βεβαίως οι αναφορές στα πρόσωπα, που είναι άπειρα (τα πρόσωπα), πάνε κι έρχονται (το ξαναλέμε), αλλά ευτυχώς υπάρχει στο τέλος του βιβλίου το πολύ καλό «ευρετήριο», που σου λύνει, κατά μίαν έννοια, τα χέρια.

Τέλος, σε όλα αυτά τα εισαγωγικά, να προσθέσουμε και τούτο. Ο Λεωνίδας Χρηστάκης, που υιοθετεί το ψευδώνυμο Λεό Κρηστ και αφηγείται σε τρίτο πρόσωπο, παρουσιάζεται εδώ (και) κάπως σαν ένας χρονικογράφος μιας εποχής, που εκτείνεται από την δεκαετία του ’40 έως και τα πρώτα χρόνια του ’90 (μισός αιώνας δηλαδή) ή ακόμη και σαν ένας παράξενος αθηναιογράφος ενός παράλληλου κόσμου, που κινιόταν παραπλεύρως της κοινωνίας και όχι, αναγκαστικά, εκτός αυτής.

Το βιβλίο «Ο Κύριος Αθήναι» του Λεωνίδα Χρηστάκη άξιζε και έπρεπε να επανεκδοθεί 30+ χρόνια αργότερα, γιατί είναι χρήσιμο. Και τα χρήσιμα βιβλία πρέπει να υπάρχουν στα βιβλιοπωλεία και όχι να τα ψάχνεις με το πυροφάνι.

Θα πρέπει, όμως, να ξέρουν οι φίλοι του Χρηστάκη, οι παλιοί και οι νέοι «Εξαρχειώτες», πως δεν θα βρουν τα πάντα εδώ μέσα. Δεν θα μάθουν πολλά πράγματα για τα περιοδικά του Χρηστάκη, τον «Κούρο» και των δύο εποχών, το “Panderma”, το «Άλλο στην Τέχνη», και βεβαίως δεν θα μάθουν τίποτα για ορισμένα περιοδικά και εφημερίδες του, που δεν μνημονεύονται καν εδώ, όπως το «Διάλειμα» (έτσι ήταν γραμμένο, με ένα «μ»), το «Τέχνη στην Αθήνα», την «Κρεβατίνα», το «Διάβασε για να Διαβάσεις» και άλλα διάφορα. (Μπορεί να τα είχε ξεχάσει ακόμη και ο ίδιος ο Χρηστάκης αυτά, όταν έγραφε / μάζευε τα κείμενα για το «Ο Κύριος Αθήναι»).

Δεν θα μάθει, περαιτέρω, ο αναγνώστης τίποτα για τη σχέση του Χρηστάκη με το μιούζικαλ “Hair”, δεν θα δει πουθενά το όνομα της Μαρίας Μήτσορα (που πρωτοεμφανίστηκε σε «Κούρο») και του κομικογράφου Ηλία Πολίτη, δεν θα πληροφορηθεί για το «Κέντρο Πειραματικών Κειμένων & Ανακοινώσεων», δεν θα πληροφορηθεί για το νόημα της στήλης «Τελευταίες Ειδήσεις που μοιάζουν με διαφήμιση (άλλως Αφυπνηστάριουμ)» από το «Ιδεοδρόμιο» δεν θα μάθει σχεδόν τίποτα και για τις Εκδόσεις της μη Άμεσης Επανάστασης, ενώ ανάμεσα σε πολλά άλλα δεν θα μάθει και από πού προέκυψε ο τίτλος και το λογότυπο του περιοδικού “Panderma”.

Η λέξη, έλεγε ο Χρηστάκης, σήμαινε «παντός τέρμα ή παντός δέρμα» –τρέχα γύρευε δηλαδή–, αλλά στην πράξη ήταν «δάνειο» από ένα ελβετικό καλλιτεχνικό περιοδικό (με το ίδιο λογότυπο και τίτλο), που τύπωνε στη Βασιλεία της Ελβετίας ο ουγγροελβετός έμπορος έργων τέχνης, συλλέκτης και συγγραφέας Carl Laszlo, ήδη από τα τέλη του ’50. Θα τυπώνονταν 13 νούμερα (ελβετικού “Panderma”) ανάμεσα στα χρόνια 1958-1977.

Επίσης ο αναγνώστης θα πρέπει να ξέρει πως το βιβλίο δεν είναι Αγία Γραφή και πως έχει πολλά λάθη. Πάρα πολλά. Άρα απαιτεί πολύ προσεκτικό διάβασμα, που θα είναι αποδοτικό (το διάβασμα) αναλόγως της εμπειρίας που θα διαθέτει ή όχι ο αναγνώστης σε σχέση μ’ αυτά τα θέματα. Υπάρχουν λάθη λοιπόν, εδώ, όλων των ειδών, από σοβαρά δηλαδή έως λιγότερο σοβαρά, αλλά πάντως λάθη. Μερικά δε είναι και χαζά...

Δεν γίνεται, ας πούμε, να γράφεις για δίσκους 75 στροφών(!) και όχι για 78 στροφών. Δεν γίνεται τον Μήτσο Παπανικολάου να τον γράφεις αλλού «Μήτσο» και αλλού «Ν. Παπανικολάου». Εντάξει, το να μην ξέρεις πως ο Boris Vian έπαιζε τρομπέτα και όχι σαξόφωνο δεν είναι... εγκληματικό, αλλά είναι λάθος. Όπως λάθος είναι να χρεώνεις στον Ροβήρο Μανθούλη «Το Ξυπόλητο Τάγμα», ενώ αυτό ανήκει στον Γκρεγκ Τάλλας, όπως είναι λάθος να λες πως «ποιήματα του Φερλιγκέττι πρωτοδημοσιεύτηκαν στην Ελλάδα στο έβδομο τεύχος του περιοδικού Panderma το 1973», όταν το ποίημα του Lawrence Ferlinghetti «Αυτός» είχε δημοσιευθεί στον «Διάλογο», τον Φλεβάρη του 1971, σε μετάφραση Ιουλίας Ραλλίδη. (Αλλά αφού ο Χρηστάκης επέστρεφε τους «Διαλόγους» στην αμερικανική πρεσβεία, χωρίς να τους ανοίξει, ήταν λογικό να μην το ξέρει...).

Τα λάθη είναι πολύ περισσότερα, φυσικά και δεν είναι μόνον αυτά. Είναι κάποιες δεκάδες... Σιτσιλιάνος αντί του σωστού Σισιλιάνος (ο συνθέτης), Δημήτρης Λευκαδίτης αντί του σωστού Δημήτρης Λευκορείτης (ο ποιητής), το υπερλεξιστικό σονέτο «ΒΑΟ, ΓΑΟ, ΔΑΟ!» του Ναπολέοντος Λαπαθιώτη αποδίδεται στον Κώστα Καρυωτάκη κ.λπ.

Τα λάθη στα βιβλία του Χρηστάκη ήταν βασικό συστατικό της αντίληψής του για το γράψιμο. Ένα γράψιμο κάπως αυτόματο, με την αίσθηση του προφορικού λόγου, ανεπιτήδευτο, πηγαίο, με πολλά στοιχεία προχειρότητας, χωρίς αρχείο, ή με λίαν περιορισμένη χρήση του (καθότι ο άνθρωπος άλλαζε σπίτια συνέχεια και πράγματα χάνονταν από μετακόμιση σε μετακόμιση, ενώ για λόγους βιοποριστικούς πουλούσε, κατά καιρούς, και υλικό). Είχε χάρισμα στη γραφή ο Χρηστάκης, δεν ήταν τυχαίος, αλλά επέμενε, εκ των πραγμάτων, στον δικό του τρόπο, στη δική του «μέθοδο».

Ο ίδιος έλεγε ότι είναι «ντοκουμενταρίστας, δηλαδή κάποιος που ξέρει και κολλάει ορισμένα πράγματα και βγάζει ένα βιβλίο». Επίσης ο ίδιος έλεγε πως «στα βιβλία μου δεν υπάρχει ποιότητα. Υπάρχει ένας τσελεμεντές, παίρνω δηλαδή λίγα ψήγματα από εδώ κι εκεί και φτιάχνω χρυσό. Η πολλή χρήση της γραφής μού έδωσε ένα ύφος, αλλά δεν υπάρχει ποιότητα στη γραφή (μου)» (από συνέντευξη του Χρηστάκη, στην Λίλυ Εξαρχοπούλου, στο περιοδικό «Ε», το 1996).

Δεν ξέρω τι νόημα έδινε στη λέξη «ποιότητα», σε σχέση με τη γραφή, ο Χρηστάκης. Αλλά η λογοτεχνική «ποιότητα» ποτέ δεν ήταν, ούτε είναι, απαραίτητη γι’ αυτό το είδος της δημοσιογραφίας και της συγγραφής που ασκούσε. Τα μόνα απαραίτητα είναι τα «καλά ελληνικά» (ο Χρηστάκης έγραφε πολύ καλά) και το να ξέρεις για τι ακριβώς μιλάς (ο Χρηστάκης ήξερε πολύ καλά, όπως είπαμε, το χώρο των εκδόσεων και των εικαστικών), αντιλαμβανόμενος, συγχρόνως, τα όρια εκείνων που γράφεις. Σ’ αυτό το τελευταίο υπήρχε συχνά ένα θέμα με τα γραφόμενά του, αλλά ok…

Το βιβλίο «Ο Κύριος Αθήναι» του Λεωνίδα Χρηστάκη, στις εκδόσεις Opportuna κρίνεται ως σημαντικό. Εγώ έμαθα πράγματα. Τώρα. Με την παρούσα ανάγνωση. Ή μάλλον, για να είμαι ακριβής πρόσεξα πράγματα, που δεν τα είχα προσέξει όταν το είχα διαβάσει, παλιότερα, στις εκδόσεις Δελφίνι. Δεν τους είχα δώσει την πρέπουσα σημασία, γιατί τότε δεν μπορούσα να εκτιμήσω την αξία τους. Τώρα εκτιμώ την αναφορά του Χρηστάκη στην Μαρίκα Παλαίστη ας πούμε (και όχι... Παλαιστή, όπως την γράφει), γιατί, στο μεσοδιάστημα, έτυχε να διαβάσω για την περίπτωσή της.

Η γνώμη μου είναι πως δεν θα υπάρξει αναγνώστης, όποιου επιπέδου και όποιας οικειότητας με τα θέματα που πραγματεύεται εδώ ο Λεωνίδας Χρηστάκης, που δεν θα μάθει κάτι, διαβάζοντας το «Ο Κύριος Αθήναι» (αν και σχεδόν όλοι θα μάθουν πολλά). Και αυτό είναι ό,τι πιο σημαντικό μπορώ να πω για τούτο το βιβλίο.

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

[konmarkimageswords]

ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΩ ΧΡΩΜΑΤΑ

Να γεννηθώ χρώματα

σε πλαγιές να ξαπλώνω

μέσα μου να σταλάζουν οι εποχές

να με μετουσιώνουν.

Να γεννηθώ χρώματα

να συντροφεύω γυναικείες ματιές

στη ράχη της σαγήνης

σε χέρια να μπαίνω παιδικά

όπλο κι ανάσα να γενώ

του κόσμου της οδύνης.

Να γεννηθώ χρώματα

κι ας σβήνω στο φεγγάρι

κι ας είναι σύντομη δυσδιάκριτη ζωή

αβέβαιης ύπαρξης σημάδι.

Να γεννηθώ χρώματα

κι ας είναι ο φόβος μου λευκός

μαύρη η ανυπαρξία

σε πείσμα κάθε στεναγμού

να υποτάξω την κυριαρχία

εκείνου του βασίλειου

της γκρίζας πολιτείας

που αχόρταγα θέλει να μας καταπιεί

σε μια στροφή αδυναμίας.

ΑΛΛΟΚΟΤΟ ΦΕΥΓΙΟ

Κάποτε τα πόδια μου έτρεχαν

χίμαιρα πάλης του χρόνου

βίαια χτυπήματα στη μήτρα που με γέννησε

βιασύνη ως αντίδοτο φθοράς

ακατάπαυστα, αλύτρωτα

φευγιό αλλόκοτο

από του χρόνου το κυνήγι

τραυματισμοί και άδεια σώματα

και μετά την πτώση

βήματα πιο γρήγορα

να κερδηθεί ότι χάθηκε.

Σε κάθε επιτάχυνση

παραφιλούσε η απώλεια

κι όλο γρηγορότερα έτρεχα

καθώς όταν αδειάζεις ελαφραίνεις

ώσπου άρχισα να παραπατάω

χωρίς να πέφτω

αδυσώπητη η τιμωρία

του μετέωρου

πονάς και δεν πονάς

ζεις και δεν ζεις.

ΣΕ ΑΛΛΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗΝ ΙΔΕΑ

Ρόδα αναμάρτητα

σκόρπιζε στο πέρασμά της

σαν κόκκινα δάκρυα

έρωτα ανεκπλήρωτου.

Ο αέρας παγίδα τ’ ουρανού

ανάδευε τις σκέψεις της

σε άστρων ανομολόγητο ρυθμό

χωρίς πυξίδα.

«Όσο με το είναι σου ενώνεσαι

από την ύπαρξη απομονώνεσαι»

ψιθύριζε φωνάζοντας πνιχτά

σε άλλου κόσμου την ιδέα.

Με βήματα δήθεν ντροπαλά

άστρων εφόρεσε μανδύα

διάτρητη και μόνη

στου φωτός την εξουσία.

Η Ιωάννα Καραμαλή γεννήθηκε στην Πάτρα και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε Ιταλική γλώσσα και φιλολογία, καθώς και Ισπανική γλώσσα και φιλολογία στο ΕΚΠΑ. Είναι τελειόφοιτος στο ΠΜΣ «Ρητορική, Επιστήμες του Ανθρώπου και Εκπαίδευση». Είναι μεταφράστρια με γλώσσες εργασίας τα ιταλικά, τα ισπανικά και τα γαλλικά. Κυκλοφορούν ήδη μεταφράσεις της από τις εκδόσεις Βακχικόν (Ρήγμα, Αμόκ, Βιλγέβο και Μετέωρες χώρες).

Ποιήματα της έχουν τιμηθεί με βραβεία (Γ’ Βραβείο Ποίησης, Πνευματική Συντροφιά Λεμεσού, Η’ Πανελλήνιος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός, 28/11/2019 για το ποίημα «Μετέωρος δραπέτης») ενώ το διήγημα της «Εξέγερση» συμπεριλήφθηκε στη συλλογή διηγημάτων Αν δεν είμεθα τρελοί, δεν εκάναμεν την επανάστασιν, Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος, Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, Αθήνα 2019. Το ποίημα της «Άμαθο πέταγμα» συμπεριλήφθηκε στην Eιδική Aνθολογία για τον Γιάννη Ρίτσο, του Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου (ΣΠΕΚ) σε συνεργασία με τις εκδόσεις Αρχύτας. Tο ποίημα της «Ζάκυνθος» τιμήθηκε με Έπαινο αξίας, το 2022 από τη Ζακυνθινή Εστία Πολιτισμού και συμπεριλήφθηκε στο βιβλίο Foscolo, ο φιλόπατρις από τις εκδόσεις Κάκτος. Ποιήματα και μεταφράσεις της έχουν δημοσιευθεί σε ηλεκτρονικά και έντυπα περιοδικά.

Είναι πολύγλωσση, διδάσκει την ιταλική γλώσσα και απολαμβάνει τη δίνη της ζωής. Τον Μάιο του 2022 κυκλοφόρησε η πρώτη της ποιητικής συλλογή «Χαρακιές σε άσπρους τοίχους» από τις εκδόσεις Βακχικόν και τον Σεπτέμβριο του 2023 ακολούθησε η ποιητική της συλλογή «Nα γεννηθώ χρώματα» από τις εκδόσεις Μετρονόμος.

[astratv]

Το βιβλίο της Ήρας Παπαποστόλου για τη "Νεράιδα Αρμόιρα" παρουσιάζεται τη Δευτέρα

Το βιβλίο της Ήρας Παπαποστόλου για τη “Νεράιδα Αρμόιρα” παρουσιάζεται τη Δευτέρα

Στις 8:30 το βράδυ της Δευτέρας 24 Οκτωβρίου, η “Αλυσίδα Πολιτισμού IANOS” και οι “Εκδόσεις Κάκτος” διοργανώνουν την παρουσίαση του βιβλίου της Ήρας Παπαποστόλου με τίτλο «Αρμόιρα η Νεράιδα και η Πατρίδα της Αιώνιας Αγάπης», σε εικονογράφηση Βασίλη Σελιμά. Λίγα λόγια για το βιβλίοΠρόκειται για ένα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους για την οικογένεια και την πορεία προς την ενηλικίωση. Ένα…

[bookitocat]

Παρουσίαση Βιβλίου: Αριάδνη της Jennifer Saint

Παρουσίαση του Βιβλίου "Αριάδνη" της Jennifer Saint, Εκδόσεις Κάκτος. Θες ένα αντίτυπο; Πήγαινε στο instagram της σελίδας (bookitocat) και πάρε μέρος στον διαγωνισμό που σου φέρνουμε σε συνεργασίας με τις Εκδόσεις Κάκτος.

Περιγραφή Μια μαγευτική αναδιατύπωση του αρχαίου ελληνικού μύθου. Η Αριάδνη, πριγκίπισσα της Κρήτης, μεγαλώνει χαιρετίζοντας κάθε πρωί την αυγή με χορούς και ακούγοντας τις ιστορίες της τροφού της για θεούς και ήρωες. Όμως κάτω από το χρυσό παλάτι αντηχούν τα συνεχή χτυπήματα από τις οπλές του αδερφού της, του Μινώταυρου, ενός τέρατος που ζητά θυσίες αίματος. Όταν ο πρίγκιπας της Αθήνας Θησέας…

[konstdim]

Οδυσσέας-Τζ. Τζόυς

 Οδυσσέας-Τζ. Τζόυς (εκδόσεις Κάκτος)/ Εισαγωγή, σχόλια, μτφρ. Ελ. Ανευλαβής   

                       Βιβλιοπαρουσίαση του Πέτρου Χατζησωτηρίου [αναδημοσίευση]

«Βρόμικο, βλάσφημο, άσεμνο και τελικά αδιάβαστο» αναφέρεται στο οπισθόφυλλο ότι χαρακτηρίστηκε το εμβληματικό αυτό βιβλίο του Τζόυς και πράγματι αυτή η συμπύκνωση αποτυπώνει την πραγματικότητα.

Η πλοκή του βιβλίου δεν μπορεί να…

[xamenotalento]

Η ουσία της αρχής της ολιγαρχίας δεν είναι η κληρονομιά από πατέρα σε γιο, αλλά η εμμονή σε μια ορισμένη κοσμοθεωρία και έναν ορισμένο τρόπο ζωής που επιβάλλεται από τους νεκρούς στους ζωντανούς. Μια ομάδα που διοικεί είναι μια ομάδα που διοικεί όσο μπορεί να ονομάσει αυτούς που θα τη διαδεχθούν. Το Κόμμα δεν ενδιαφέρεται να διαιωνίσει το αίμα του, αλλά αυτό το ίδιο. Δεν έχει σημασία ποιος κατέχει την εξουσία, αρκεί η ιεραρχική δομή να παραμείνει πάντα η ίδια. Ένα προκαταρκτικό κίνημα εν όψει μιας επανάστασης είναι τώρα κάτι αδύνατο. Από τους προλετάριους δεν υπάρχει κανένας φόβος. Παρατημένοι στους εαυτούς τους, θα συνεχίσουν από γενιά σε γενιά και από αιώνα σε αιώνα να δουλεύουν, να γεννούν και να πεθαίνουν, όχι μόνο χωρίς να νιώθουν καμιά διάθεση να επαναστατήσουν, αλλά και χωρίς να έχουν την ικανότητα να καταλάβουν πως ο κόσμος θα μπορούσε να είναι διαφορετικός απ’ ό,τι είναι. Οι όποιες απόψεις των μαζών αφήνουν το Κόμμα εντελώς αδιάφορο. Μπορεί να τους δοθεί ελευθερία σκέψης γιατί δεν έχουν σκέψη. Σ΄ένα μέλος του Κόμματος, όμως, δεν επιτρέπεται ούτε η παραμικρή παρέκκλιση, ακόμα και στο πιο ασήμαντο θέμα. Από τη μέρα που γεννιέται ως το θάνατό του ένα μέλος του Κόμματος ζει κάτω από την παρακολούθηση της Αστυνομίας της Σκέψης. Ακόμα και όταν είναι μόνος, δεν μπορεί ποτέ να είναι σίγουρος πως είναι πραγματικά μόνος. Όπου κι αν βρίσκεται, κοιμισμένος ή ξύπνιος, στη δουλειά του ή στην ανάπαυση, στο μπάνιο ή στο κρεβάτι, παρακολουθείται χωρίς προειδοποίηση και χωρίς να ξέρει πως παρακολουθείται.

Τζορτζ Όργουελ, 1984, Εκδόσεις Κάκτος, Μετάφραση Ν. Μπαρτη.

[clevernews]

«Αριάδνη»

της Jennifer Saint από τις εκδόσεις Κάκτος Μια μαγευτική αναδιατύπωση του αρχαίου ελληνικού μύθου, το μυθιστόρημα – best seller των Sunday Times που αναβιώνει μαγευτικά τον αρχαίο μύθο της Αριάδνης Η Αριάδνη, πριγκίπισσα της Κρήτης, μεγαλώνει χαιρε-τίζοντας κάθε πρωί την αυγή με χορούς και ακούγοντας τις ιστορίες της τροφού της για θεούς και ήρωες. Όμως κάτω από το χρυσό παλάτι αντηχούν τα…

[followgeorgegr]

Δέκα βιβλία που θα σε συνοδεύσουν στις διακοπές σου

Αφού έχεις ταξιδέψει κυριολεκτικά, σίγουρα πλάι στο κύμα θα θελήσεις να ταξιδέψεις και μεταφορικά μέσα από ζωές, γνώσεις και συναισθήματα άλλων προσωπικοτήτων. Τι καλύτερο λοιπόν από ένα καλό μυθιστόρημα, μια βιογραφία ή μια ποιητική συλλογή; Ούτε μια, ούτε δύο μα δέκα συγκεντρώθηκαν μόνο για εσένα σε αυτό το άρθρο. Ετοιμάσου να τσεκάρεις τις επιλογές σου.

Ζωή σαν μυθιστόρημα, με το σύμπαν να συνωμοτεί για να επιτευχθεί το ακατόρθωτο, είναι η ζωή του Γιάννη Αντετοκούνμπο! Τι πιθανότητες υπάρχουν ο γιος μεταναστών από τη Νιγηρία να αναδειχθεί δύο φορές MVP, μόλις στα μισά της τρίτης δεκαετίας της ζωής του, και να υπογράψει το πιο ακριβό συμβόλαιο στην ιστορία του NBA; Η πορεία της ζωής του Γιάννη είναι τόσο μοναδική όσο και ο ίδιος. Με πρωτοφανή σωματικά χαρακτηριστικά και αστείρευτο μπασκετικό ταλέντο, αφήνει πίσω τους αντιπάλους με την ίδια ταχύτητα που στο παρελθόν έτρεχε για να βοηθήσει την οικογένειά του να βιοποριστεί. Πανίσχυρος και δυναμικός κάτω από το καλάθι, έγινε θρύλος που τη ζωή του θα διηγούμαστε για να εμπνέουμε τις επόμενες γενιές. Γιατί όταν η ίδια η ζωή ξεπερνά και την πιο ζωηρή φαντασία και την πιο ευφάνταστη ταινία, τότε γράφεται Ιστορία! Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάκτος.

Ο Γιώργος Βιτωράτος ήξερε ότι είναι ένας ρομαντικός ταξιδιώτης κυριολεκτικά και μεταφορικά. Όταν μου έστειλε το βιβλίο του “Η Γυναίκα με τα Τέσσερα Ονόματα” το διάβασα μέσα σε ένα βράδυ την ίδια μέρα. Πρόκειται για μια γλυκιά και νοσταλγική αφήγηση ζωής δια στόματος της ηρωίδας του, της γιαγιάς του, που δημιουργήθηκε για να κρατήσει για πάντα ζωντανή την μνήμη της. Μια γυναίκα που αφηγείται τα τέσσερα ονόματα της ζωής της και τι σημαίνουν για αυτήν. Είναι η Αγγελική, η Κικίτσα, η Γιώργαινα και η Μπουμπού. Ένα ταξίδι στα χρόνια της ως παιδί, γυναίκα, χήρα και γιαγιά. Η ζωή μιας κοσμικής γυναίκας περιγράφεται μέσα στις σελίδες αυτού του βιβλίου, γεμισμένες από συναισθήματα, πότε χαράς πότε λύπης και πότε αγωνίας. Μια ζωή, όχι βγαλμένη από παραμύθι, αλλά αληθινή που σκοπός της ήταν να βρει το περιβόητο νόημα. Αν υπάρχει ένα αντικειμενικό νόημα ή αν αυτό είναι κάτι υποκειμενικό για τον καθένα.

Ένας έρωτας που μοιάζει να είναι πασπαλισμένος με χρυσόσκονη αλλά δεν είναι ό,τι φαίνεται…Ένας άντρας που περπατάει ανάμεσα στη μέρα και στη νύχτα αλλά επιλέγει τα σκοτάδια, με μια ψυχή μαύρη σαν το έρεβος. Μια φιλία που δείχνει να κλονίζεται αλλά επιμένει κόντρα σε όλους, γιατί η ζωή είναι αγώνας και για ό,τι αγαπάς πρέπει να αγωνίζεσαι…Η ελληνική επαρχιακή πραγματικότητα μερικές φορές κρύβει τα πιο θανάσιμα μυστικά, ενώ η θεά της Δικαιοσύνης περιμένει καρτερικά να έρθει η ώρα της…Ένα μυθιστόρημα για τη νύχτα και τις αμαρτίες που κρύβει πίσω από τα λαμπερά της φώτα. Τι γίνεται όμως όταν τα φώτα σβήσουν; Τι απογίνονται τα κουρασμένα κορμιά και ποια ιστορία τα βαραίνει σαν καταδίκη; Ένα βιβλίο που διαβάζεται αυστηρά από ενήλικες που αντέχουν την ωμή και κυνική πραγματικότητα…

Σ’ ένα διαμέρισμα στον τρίτο όροφο μιας αθηναϊκής πολυκατοικίας, τρεις ένοικοι αφήνουν το αποτύπωμά τους στα χρόνια της κρίσης. Η Ήβη κυνηγώντας το όνειρο, μακριά από την επαρχιακή πόλη της, καταλήγει δέσμια των διαθέσεων ενός σκοτεινού ανθρώπου. Ο Θοδωρής, στο απόγειο της κοινωνικής καταξίωσης, βρίσκεται ποδοπατημένος από το τσουνάμι των οικονομικών εξελίξεων. Η Θάλεια, προδομένη από τον πρώτο και μοναδικό έρωτά της, επιλέγει να κρυφτεί μες στα σκουπίδια των επιθυμιών της, μέχρι τα βαθιά γεράματα. Το τρίτο λάθος έρχεται να ενώσει τις μοίρες τους. Η ψυχαναλυτική ματιά της Ειρήνης καθορίζει το μέλλον τους και η κοινωνιολογική οπτική ενός αγνώστου, γηραιού γείτονα, του Κλεόβουλου με το καλά κρυμμένο μυστικό, δικαιώνει το παρελθόν τους. Και το παρόν; Ποιο είναι τελικά το τρίτο λάθος που στιγματίζει τις ζωές μας; Πώς μας παρασέρνει στη δίνη του και πώς αποφεύγουμε την καταδικαστική απόφασή του; Ένα μυθιστόρημα για τις σκιερές και τις φωτεινές ψυχές, για τη δύναμη της θέλησης και την αδυναμία της βούλησης.

11 διηγήματα, 11 γυναίκες, 11 ζωές, 11 πληγές Πληγές από τον έρωτα, τη φιλία, την οικογένεια, την άφαντη µητρότητα, τον καθρέφτη, την κακοποίηση, την ασθένεια, την εξάρτηση, τον θάνατο… Πληγές αόρατες για τους πολλούς µα πλήρως χαρτογραφηµένες για εκείνους που τις κουβαλούν. Πληγές ανθρώπων, άλλοτε ανοιχτές να αιµορραγούν κι άλλοτε κλειστές, σαν παλιά τραύµατα πολέµου, να «τραβούν» κάθε που αλλάζει εποχή. Εσύ ποια ιστορία θα νιώσεις πιο δική σου; Πόσα «µπαγκάζια» σού φόρτωσαν στην πλάτη; Ποια είναι η δική σου ΑΟΡΑΤΗ ΠΛΗΓΗ; «Στη ζωή επιτρέπεται να λυγίζεις αλλά απαγορεύεται να σπας». Στεύη Γ. Τσούτση

«Οι αποφάσεις / λαμβάνονται / ή επιδιώκονται / ή ξεχνιούνται. / Οι αποφάσεις / αφορούν πάντα / κάποιο δίλημμα». Έτσι αρχίζει το Περί της φύσεως της ευθραυστότητας (2016-2017) του Ρομπέρτο Γκαρσία ντε Μέσα. Αυτό το έργο θα μπορούσε να είναι ένα μεγάλο σε έκταση ποίημα ή μια ποιητική πραγματεία σχετικά με το εύθραυστο της ανθρώπινης φύσης. Σε αυτό το ταξίδι, η ευθραυστότητα συνομιλεί με την ομορφιά, το εικονικό, τη λήθη, τον έρωτα, τα μη αναστρέψιμα γεγονότα, την εξουσία και την αντι-εξουσία, την κόπωση, τα όνειρα, την πολιτική ή τον θάνατο. Το Περί της φύσεως της ευθραυστότητας δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 2018 στις εκδόσεις Invasoras (Βίγο, Ισπανία). Το 2020, η Buenos Aires Poetry το συμπεριέλαβε στον κατάλογό της για όλη τη Λατινική Αμερική, σε μια εξαιρετική έκδοση. Στην Ελλάδα δημοσιεύεται για πρώτη φορά, σε μετάφραση της ποιήτριας και μεταφράστριας Ιφιγένειας Ντούμη.

Μια νουβέλα περιπέτειας με ποιητικές πραγματικότητες δίπλα μας. Όλοι μας γνωρίζουμε τον μύθο της Περσεφόνης. Την αρπαγή της από τον σκληρό Πλούτωνα στο Νύσιον πεδίον και τις κραυγές της που δεν άκουσε σχεδόν κανένας. Η Θεά Δήμητρα όμως την ζήτησε πίσω. Ο Πλούτωνας δέχτηκε με μία συμφωνία: τον μισό καιρό να βρίσκεται στον Πάνω Κόσμο και τον υπόλοιπο στον Κάτω. Ο τραυματικός χωρισμός μητέρας και κόρης έχει ήδη συντελεστεί... Τι συμβαίνει όμως όταν ο μύθος επαναλαμβάνεται με μία Περσεφόνη που βυθίζεται στο σκοτάδι κάπου στα Πατήσια, με μια μάνα νεκρή και τον νέο Πλούτωνα -τον Αριστείδη- να μένει σιωπηλός στην λαδί μπερζέρα πολυθρόνα του; Στην νεότερη ιστορία, η Κόρη θα αναζητά την μητέρα αλλά ο Θεός δεν θα είναι διαθέσιμος για κανέναν συμβιβασμό. Η Περσεφόνη είναι αγνώστου πατρός. Αθήνα, Θεσσαλονίκη και πάλι Αθήνα. Πλατεία Αγάμων και Φωκίωνος Νέγρη. Απογευματινοί περίπατοι στην οδό Πατησίων με την Ίρμα, την οικονόμο. Τρεις αποβολές. Κι ένας Καβαφικός νέος, ο Πέτρος που τραυματίζει ανεπανόρθωτα... Αντικαταθλιπτικά, αγχολυτικά και υπνωτικά δημιουργούν τον άντρα με τα λευκά και η Περσεφόνη χορεύει μαζί του το ταγκό των ψευδαισθήσεων. Όταν η μουσική σιγήσει θα είναι ήδη Τρίτη... Γιατί αεί σώζεις και τα πάντα φονεύεις. Περσεφόνη!

«Τρία. Ο πόνος διαπερνάει τη σπονδυλική μου στήλη. Δύο. Αισθάνομαι λες και θα ξεκολλήσουν όλα μου τα σωθικά, θα πολτοποιηθούν και θα βρουν διέξοδο από το στόμα και τα ρουθούνια μου. Ένα. Η καρδιά μου εκρήγνυται στον ύστατο παλμό, το κορμί μου σπαρταράει και βουλιάζει κενό στο στρώμα. Είμαι πλέον μια μαύρη άυλη μάζα που τρυπάει την επιδερμίδα της σάρκας μου και ξαμολιέται στον περιβάλλοντα χώρο από το μέρος της καρδιάς. Αυτή είναι η γνώριμη διαδικασία του θανάτου μου». Ο Σεραφίν Λόμπο, ιδιωτικός ερευνητής στη Μαδρίτη, έχει ένα θανάσιμο μυστικό: βιώνει καθημερινά τη νεκρανάσταση. Κι αυτό γιατί είναι ήμισυς: μισός θνητός και μισός δαίμονας. Έχοντας χτίσει το προφίλ του μικροβιοφοβικού, καταφέρνει να επιβιώσει στη γη και νιώθει ευτυχισμένος. Ώσπου γνωρίζει την Μπελέν. Τότε ο κόσμος του καταρρέει. Η ευτυχία μετατρέπεται στην απόλυτη δυστυχία και η κατάρα που τον ακολουθεί εκ γενετής θεριεύει. Πόσο εφικτή είναι η διαβίωση σε έναν κόσμο όπου η αφή έχει πρωτεύοντα ρόλο; Ευχή ή κατάρα ο έρωτας; Αξίζει τελικά κάποιος να ζει σαν ήμ��συς;

Ο Ιωάννης Σ. Παπουτσάκης γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε δημοσιογραφία στο Εργαστήρι Επαγγελματικών Σπουδών, με καθηγητές τον Ανδρέα Λεντάκη, τον Βασίλη Φίλια, τον Σταύρο Απέργη κ.ά., και αμέσως μετά εργάστηκε στις πολιτιστικές στήλες των εφημερίδων Εξόρμηση και Βραδυνή. Από το 1986 βρίσκεται στην ΕΡΤ, όπου έχει προσφέρει τις υπηρεσίες του στο αθλητικό και πολιτιστικό ρεπορτάζ της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου. Επί 19 έτη (1994-2013) στο περιοδικό Ραδιοτηλεόραση έγραφε μεταξύ άλλων τις αθλητικές σελίδες και την κριτική κινηματογράφου. Αυτή είναι η πέμπτη κατά σειρά ποιητική του συλλογή που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Με την αγάπη μας ποτίσαμε το πουκάμισο του ήλιου για να είναι γενναιόδωρος μ’ εκείνους που μπορούν ν’ αρμέξουνε το φως του Με την αγάπη μας μπορέσαμε να επικοινωνήσουμε με τον Θεό για να του ζητήσουμε ευσπλαχνία κι ένα χαμόγελό Του για τον κόσμο

Πρώην πράκτορας της Μυστικής Υπηρεσίας, η Εύη Πούμπουρας μοιράζεται μαζί μας μαθήματα που διδάχτηκε από την προστασία Αμερικανών Προέδρων, καθώς και δεξιότητες και διαπιστώσεις από την παλαιότερη και σπουδαιότερη υπηρεσία ασφαλείας του κόσμου, για να μας βοηθήσει να προετοιμαστούμε για αγχωτικές καταστάσεις, να διαβάζουμε ακαριαία τους ανθρώπους, να επηρεάζουμε τον τρόπο με τον οποίο μας αντιλαμβάνονται και να ζούμε μια πιο άφοβη ζωή. Το να γίνεις άτρωτος σημαίνει να μεταμορφωθείς σε ένα άτομο πιο δυνατό και με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Η Εύη Πούμπουρας δείχνει πώς μπορούμε να υπερνικήσουμε τους καθημερινούς μας φόβους, να αντεπεξέλθουμε σε δύσκολες συζητήσεις, να αναγνωρίζουμε ποιον μπορούμε να εμπιστευτούμε και ποιος μπορεί να μην έχει τις καλύτερες προθέσεις απέναντί μας, να επηρεάζουμε καταστάσεις και να προετοιμαζόμαστε για το απροσδόκητο. Όταν θα έχετε γίνει άτρωτοι, θα έχετε γίνει η πιο καλή, πιο θαρραλέα και πιο δυνατή εκδοχή του εαυτού σας. Η Εύη Πούμπουρας μας δείχνει ότι η αληθινή δύναμη βρίσκεται στον νου, όχι στο σώμα.

[mikrofwno]

Κωνσταντίνος Λουκόπουλος: «Οι ήρωες της Μυθολογίας είναι βαθιά ανθρώπινοι και μας εκφράζουν πολυεπίπεδα»

Ο Κωνσταντίνος Λουκόπουλος γνωστός και ως The Mythologist αποτελεί το νέο φαινόμενο του YouTube, καθώς μέσα από το κανάλι του με δεκάδες χιλιάδες προβολές κι εγγεγραμμένους, έκανε πιο προσιτή κι ελκυστική τη μυθολογία και την αρχαία ιστορία.  Γεννημένος στη Ναύπακτο με σπουδές αρχαιολογίας , ξέφυγε από τα τετριμμένα, καινοτόμησε συνδυάζοντας το μεράκι του με την τεχνολογία. Στο βιβλίο του «Για…

[justforbooks]

Επιλογές από την πρόσφατη εκδοτική παραγωγή.

Γιούνας Γιούνασον, Γλυκιά εκδίκηση Α.Ε., Εκδόσεις Ψυχογιός

O αγαπημένος συγγραφέας του διεθνούς μπεστ-σέλερ Ο εκατόνταρχος που πήδηξε από το παράθυρο και εξαφανίστηκε επιστρέφει με μια απολαυστική περιπέτεια, όπου τα βάζει με τη σύγχρονη υποκρισία και απληστία, δίνοντάς μας να καταλάβουμε τι έχει στ’ αλήθεια σημασία στη ζωή.

Κώστας Ταχτσής, Τα ρέστα, Εκδόσεις Ψυχογιός

«Αχ, βρε μάνα! Έχουν περάσει – πόσα; Τριάντα χρόνια από τότε, κι ακόμα δεν έμαθα το μάθημά μου. Ακόμα δεν έγινα άντρας, ακόμα χαζεύω στον δρόμο κοιτάζοντας τα παιδιά, ακόμα μου κλέβουν οι αλήτες τα ρέστα. Κι αυτό είναι η μεγαλύτερη τιμωρία σου. Και δική μου τιμωρία […]»

Κώστας Ταχτσής, Η γιαγιά μου η Αθήνα και άλλα κείμενα, Εκδόσεις Ψυχογιός

«Ξαφνικά, τ’ ορκίζομαι, είδα τη συχωρεμένη τη γιαγιά μου ολοζώντανη να με κοιτάζει με τρυφερή αυστηρότητα σα να ’λεγε: “Τέλος πάντων... Πάλι καλά που δεν έγινες χειρότερος...” κι ύστερα να εξαφανίζεται. Χάρη σ’ αυτήν, κι ας λένε ό,τι θέλουν οι ταυτότητες, είμαι Αθηναίος. Χάρη σ’ αυτήν, αγαπάω την Αθήνα».

Agatha Christie, Τα ρολόγια, Εκδόσεις Ψυχογιός

Η δακτυλογράφος Σίλα Γουέμπ είχε σαφείς οδηγίες: έπρεπε να βρίσκεται στον αριθμό 19 της Ουίλμπραχαμ Κρέσεντ στις τρεις. Εκεί όμως την περίμενε το πτώμα ενός άντρα στο πάτωμα του καθιστικού. Εκεί υπήρχαν πέντε ρολόγια και όλα έδειχναν την ίδια ώρα. Αυτό που προβληματίζει τον Ηρακλή Πουαρό είναι πως μόνο ένα από αυτά ανήκε στην ιδιοκτήτρια του σπιτιού.

Richard Osman, Η λέσχη των φόνων, Εκδόσεις Ψυχογιός

Σε έναν γαλήνιο οίκο ευγηρίας στη βρετανική ύπαιθρο, μια ετερόκλητη παρέα μαζεύεται κάθε Πέμπτη και ασχολείται με παλιούς φακέλους ανεξιχνίαστων φόνων. Όταν όμως μια άγρια δολοφονία συμβαίνει σε απόσταση αναπνοής, έχει ν’ αντιμετωπίσει μια πραγματική υπόθεση. Θα καταφέρει αυτή η ανορθόδοξη, αλλά ευφυέστατη συμμορία να συλλάβει τον δολοφόνο προτού να είναι πολύ αργά;

Ιούλιος Βερν, 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα, Εκδόσεις Ψυχογιός

Από τις πιο συναρπαστικές μυθοπλαστικές περιπέτειες και από τα σπουδαιότερα μυθιστορήματα που γράφτηκαν ποτέ. Λέγεται πως αυτό το βιβλίο, μαζί με το Από τη Γη στη Σελήνη, έκανε τον μεγάλο Αμερικανό αστρονόμο Έντουιν Χαμπλ να εγκαταλείψει τη Νομική και να ασχοληθεί με την Αστρονομία και την Κοσμολογία.

Θοδωρής Παπαθεοδώρου, Άγιες Ψυχές, Εκδόσεις Ψυχογιός

Ο Νικόλας, η Δέσπω, ο Στέφανος, η Αργυρώ, ο Σίμος, ο μικρός λαός τούτου δω του μυθιστορήματος, μορφές και ψυχές της Επανάστασης, παλεύουν θεριεμένα για τ’ άπιαστο όνειρο και δοκιμάζονται σκληρά απ’ την ανθρώπινη μοίρα. Ζυμώνονται με τη φωτιά και το μπαρούτι, πολεμούν, αγαπούν, θρηνούν, πονούν. Μα, επιτέλους, ανασαίνουν λεύτερα.

Τζωρτζ Όργουελ, 1984, Εκδόσεις Κάκτος

Ένα από τα μεγαλύτερα βιβλία του εικοστού αιώνα, το 1984 διαβάστηκε ως μανιφέστο και θαυμάστηκε ως προφητεία. Η εφιαλτική του αλήθεια για το κράτος της θανατερής τρομοκρατίας απέχει μόλις ένα βήμα από το να γίνει πραγματικότητα: ήδη ο Μεγάλος Αδελφός μάς βλέπει.

Clemens J. Setz, Η παρηγοριά των στρογγυλών πραγμάτων, Εκδόσεις Gutenberg

Ένας νεαρός ερωτεύεται μια τυφλή γυναίκα που οι τοίχοι του σπιτιού της είναι καλυμμένοι με βωμολοχίες. Μια οικογένεια δέχεται την επίσκεψη ενός οπλισμένου άνδρα που ισχυρίζεται ότι είχε μεγαλώσει στο σπίτι της. Δέντρα κινούνται «σαν καμηλοπαρδάλεις που ονειρεύονται. Ιστορίες γεμάτες ζωντάνια, πνευματώδεις, τραγικές και παρηγορητικές, που ανατρέπουν τις γνωστές συμβάσεις στις οποίες έχουμε συνηθίσει.

William Shakespeare, Ο βιασμός της Λουκρητίας, Εκδόσεις Gutenberg

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας πανώλης του 1592-1594, με τα θέατρα κλειστά για μήνες, ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ δεν καταβάλλεται αλλά εμπνέεται από τον συγκινητικό ιδρυτικό μύθο της ρωμαϊκής δημοκρατίας για να γράψει ένα από τα ωραιότερα αφηγηματικά ποιήματά του.

Sigrid Nunez, Ο φίλος, Εκδόσεις Gutenberg

Μετά τον απροσδόκητο θάνατο του καλύτερου φίλου της και μέντορά της μια συγγραφέας κληρονομεί τον αγαπημένο του σκύλο και κάνει τη δική της θλίψη ακόμα μεγαλύτερη. Η συμπεριφορά της αλλάζει, οι φίλοι της ανησυχούν. Εκείνη με τον καιρό δένεται περισσότερο με το ζώο και του αφοσιώνεται.

Vanessa Lillie, Για κάποιο λόγο, Εκδόσεις Κάκτος

Όταν το πορτοφόλι της Τζουλς Γουόρδινγκτον-Σ��ιθ ανακαλύπτεται δίπλα σε ένα πτώμα, η ίδια καθίσταται η βασική ύποπτη για τον φόνο. Αφού αγωνίστηκε για χρόνια να χτίσει την τέλεια οικογένεια και καριέρα, κινδυνεύει πλέον να χάσει τα πάντα.

Καμίγ Κουσνέρ, Η μεγάλη οικογένεια, Εκδόσεις Κάκτος

Η ιστορία μιας μεγάλης οικογένειας που διαφωνεί, γελάει και χορεύει, μιας οικογένειας που αγαπάει τον ήλιο και το καλοκαίρι. Η φλογερή αφήγηση μιας γυναίκας που τόλμησε να μιλήσει γι’ αυτό που έκανε τη μεγάλη οικογένεια να σωπαίνει για καιρό.

Τζωρτζ Όργουελ, Η φάρμα των ζώων, Εκδόσεις Κάκτος

Γραμμένο εν μέσω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και δημοσιευμένο το 1945, το έργο αποτελεί μία απ’ τις πιο συναρπαστικές αφηγήσεις της εποχής μας, μια οικουμενική αλληγορία για τους μηχανισμούς της εξουσίας και τις αδυναμίες που οδηγούν στη διάβρωση και στον εκφυλισμό των μεγάλων ιδεών και σχεδίων πολιτικής επανάστασης.

Στρατούλα Θεοδωράτου, Ο ουρανός της παλάμης, Εκδόσεις Αλεξάνδρεια

Ένα σπονδυλωτό αφήγημα με οκτώ ιστορίες που διασταυρώνονται στη σημερινή Αθήνα. Τα πρόσωπα είναι άλλοτε πρωταγωνιστές και άλλοτε κομπάρσοι στις ιστορίες των άλλων. Από την καθημερινή μάχη για την επιβίωση που δίνουν δεν λείπουν η συμπόνια και η αλληλεγγύη, ακόμα κι όταν τους πνίγει το δίκιο ή τους τυφλώνει το μίσος.

Γιεν Λιένκε, Χρόνια, μήνες, μέρες, Εκδόσεις Αλεξάνδρεια

Ένα τρομερό κύμα ξηρασίας αναγκάζει τους κατοίκους ενός απομακρυσμένου ορεινού χωριού να τραπούν σε φυγή – όλους εκτός από έναν γέρο άνδρα κι ένα τυφλό σκυλί. Ο γέρος φυλάει μια μοναδική καλαμποκιά που έχει φυτρώσει στην άγονη γη. Αφιερωμένος σ’ αυτήν και στην ελπίδα που του δίνει, αγωνίζεται κάθε μέρα ενάντια στην ήττα, κερδίζει κάθε μέρα μια νίκη κόντρα στον θάνατο.

Eμίλ Ζολά, Το χρήμα, Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή

Ο Εμίλ Ζολά επιλέγει να αναδείξει ως πρωταγωνιστή της ιστορίας του το χρήμα που κινείται και κινεί τα νήματα στο χρηματιστήριο, στις ανθρώπινες σχέσεις, στη νόμιμη και παράνομη τοκογλυφία, στον έρωτα και στις «άσωτες» συνήθειες, στα φιλανθρωπικά ιδρύματα, αναδεικνύοντας, μέσα από τον κόσμο της «ελεύθερης» αγοράς του δέκατου ένατου αιώνα, τις ιδέες της κοινωνικής ιδιοκτησίας και δικαιοσύνης.

Φ. Μ. Nτοστογιέφσκι, Ο Φτωχόκοσμος, Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή

«Τα σχόλια για τον Φτωχόκοσμο και για την εμφάνιση ενός νέου και σπάνιου ταλέντου στον στίβο της ρωσικής λογοτεχνίας έχουν προηγηθεί αρκετά από την έκδοση του ίδιου του βιβλίου. (…) Τιμή και δόξα στο νέο ποιητή, που η μούσα του αγαπάει τους ανθρώπους που ζουν μέσα στις τρώγλες και στα υπόγεια!» - Μπελίνσκι

Κωνσταντίνος Τσάβαλος, Ντοπαμίνη, Eκδόσεις Βακχικόν

Μια σκοτεινή, βίαιη, σατιρική, αστεία και άκρως διασκεδαστική αποτύπωση της προ και μετα-ολυμπιακής Ελλάδας, ιδωμένης μέσα από τα μάτια ενός κυνικού και απαθούς τριαντάρη δημοσιογράφου, που είναι πρησμένα από τα ναρκωτικά, τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια

Βαγγέλης Μαργιωρής, Να σπρωχτούμε κι όπως πέσουμε, Eκδόσεις Βακχικόν

Αθηνά, Θανάσης και η κόρη τους. Κοντά σε αυτούς, μανάδες, πεθερές, θείες, θείοι, φίλες τρελές και φίλοι θεότρελοι και, επιπλέον, δουλειές κι αφεντικά και προϊστάμενοι κι όλος αυτός ο μαγικός κόσμος που αποτελεί τον ευρύτερο οικογενειακό και κοινωνικό κύκλο κάθε ζευγαριού. Μια ιστορία για την αγία ελληνική οικογένεια.

Θάνος Γιαννούδης, Το αιώνιο καλοκαίρι, Eκδόσεις Βακχικόν

Ένα μυθιστόρημα πάνω στις σύγχρονες ανθρώπινες σχέσεις, τα όνειρα σε μια μεταμοντέρνα εποχή και τη ζωή σε μια πόλη που δεν είναι ούτε πρωτεύουσα ούτε επαρχία, ταυτοχρόνως και ένα καυστικό σχόλιο πάνω στην υπερπληθώρα λογοτεχνικών έργων με άξονα τις χαμένες πατρίδες.

Πάνος Παντελούκας, Ο Σπινέλλι στον Κάμπο, Eκδόσεις Βακχικόν

Μια νουβέλα που μας ταξιδεύει από τη Νότια Ιταλία στον Κάμπο της Χίου, μια ιστορία αστυνομικού μυστηρίου με προεκτάσεις στον χώρο της τέχνης και της μόδας, που πραγματεύεται σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα τα οποία απασχολούν τους φαινομενικά αθώους πρωταγωνιστές της.

Kurt Vonnegut, Σφαγείο Nούμερο 5 ή η Σταυροφορία των Παιδιών, Εκδόσεις Anubis

Το ταξίδι του Μπίλι Πίλγκριμ είναι ταυτόχρονα μια σατιρική ματιά στον τρόμο και στην τραγωδία του πολέμου, όπου στέλνουν παιδιά στην πρώτη γραμμή για να πεθάνουν (γιατί έτσι είναι αυτά), αλλά και μια συγκινητική μελέτη της ανθρώπινης φύσης.

Jody Houser, Stranger Things: Τρόμος στην κατασκήνωση, Εκδόσεις Anubis

Ο Ντάστιν πηγαίνει στην Κατασκήνωση Φυσικών Επιστημών και πρέπει να τα βγάλει πέρα με νέα προβλήματα, χωρίς τη βοήθεια των φίλων από το Χόκινς. Ενώ βρίσκεται αντιμέτωπος με νταήδες σπασίκλες, μια νέα απειλή βάζει στο στόχαστρο τους νεαρούς επιστήμονες και τους ομαδάρχες.

Soloup, 21: Η μάχη της πλατείας, Εκδόσεις  Ίκαρος

Ένα graphic novel που καλύπτει τα χρόνια της Επανάστασης μέχρι και την έλευση του Βαυαρού βασιλιά Όθωνα. Το μεγαλύτερο σε έκταση μέχρι σήμερα έργο κόμικ στην Ελλάδα συνδυάζει τη συστηματική ιστορική και αρχειακή έρευνα με την ένατη τέχνη, ξεφεύγοντας από τα στερεότυπα και αναδεικνύοντας πρόσωπα και γεγονότα μέσα από γνωστές και λιγότερο γνωστές πτυχές της Ιστορίας.

Θανάσης Πέτρου, 1922, Το τέλος ενός ονείρου, Εκδόσεις Ίκαρος

Το νέο graphic novel του Θανάση Πέτρου ακολουθεί κάποιους από τους ήρωες που γνωρίσαμε στο βιβλίο του Οι όμηροι του Γκαίρλιτς, στην πορεία τους προς τη Μικρά Ασία. Μέσω της συστηματικής ιστορικής και βιβλιογραφικής έρευνας, ζωντανεύει τα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την τραγωδία της Μικρασιατικής Καταστροφής και καθόρισαν την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας.

Eli Brown, Αλλόκοτο, Εκδόσεις Anubis

Η Κλόβερ  Έλκιν ζει σε έναν τόπο όπου τα θαύματα είναι αληθινά. Διακατέχεται από έμφυτη περιέργεια και ονειρεύεται μια ζωή γεμάτη περιπέτεια και δράση. Καθώς ανακαλύπτει την αλήθεια για τους γονείς και το παρελθόν της, θα γίνει ηρωίδα σε μια εναλλακτική εκδοχή των ΗΠΑ του δέκατου ένατου αιώνα.

Brian Herbert & Kevin J. Anderson, Οι μάγισσες του Ντιουν, Εκδόσεις Anubis

Το πρώτο βιβλίο μιας συγκλονιστικής, περιπετειώδους τριλογίας που αποκαλύπτει τις μυστηριώδεις πτυχές των σχολών και των πολιτικών σχημάτων που έχουν διαμορφώσει το σύμπαν του Dune.

Guy Gavriel Kay, Πολεμιστές του Λυκόφωτος, Εκδόσεις Anubis

Σε αυτή την ιστορία, που είναι πλασμένη με υλικό τη βία, την ομορφιά και τις υπερφυσικές δυνάμεις που δρουν στα δάση όταν πέφτει η νύχτα στον μισόκοσμο, ο πολυβραβευμένος συγγραφέας συνθέτει μια μνημειώδη σάγκα που μας ταξιδεύει χίλια χρόνια πίσω και ζωντανεύει τον πολιτισμό των Κελτών, των Αγγλοσαξόνων και των Βίκινγκ.

Γιάννης Παπαδόπουλος, Κυματοθραύστες, Εκδόσεις Παπαδόπουλος

Αληθινές ιστορίες μιας δύσκολης πραγματικότητας. Οκτώ άνθρωποι που ήρθαν αντιμέτωποι με τα κύματα της πανδημίας και βγήκαν νικητές. Όλοι τους, εκκινώντας από διαφορετικές αφετηρίες, έδωσαν τη μάχη τους σε διαφορετικά πόστα και ξεπέρασαν δυσκολίες απέναντι σε έναν κοινό εχθρό. Μακριά, αλλά και μαζί, κανείς τους δεν το έβαλε κάτω.

Μανίνα Ζουμπουλάκη, Αέρας στο πρόσωπό της, Εκδόσεις Παπαδόπουλος

Ένα μυθιστόρημα για κάποιες γυναίκες. Για τις γυναίκες που κοίταξαν την Ιστορία από την κορυφή ενός βράχου στη μέση, στην αρχή ή στο τέλος της ζωής τους. Και προσπαθεί να τις σώσει. Όλες. Ή, τουλάχιστον, κάποιες απ’ αυτές.

Χάρης Κουδούνας, Η Πύλη της Σοφίας, Εκδόσεις Φυλάτος

Ο Πέτρος καλείται να φέρει εις πέρας ορισμένες έρευνες προκειμένου να διαπιστώσει την ύπαρξη ενδεχόμενων κληρονόμων του εκλιπόντα δασκάλου Νικηφόρου. Έχει πλέον στην κατοχή του το σημειωματάριο του δασκάλου, που θα επιτρέψει στον πρωταγωνιστή αυτού του ελκυστικού ρομάντζου να βρει τις απαντήσεις στις σημαντικότερες ερωτήσεις που ανέκαθεν είχε κάθε άνθρωπος.

Γκιστάβ Φλομπέρ, Αισθηματική Αγωγή, Εκδόσεις Μεταίχμιο

Βασισμένη στο νεανικό πάθος του ίδιου του συγγραφέα για μια μεγαλύτερη γυναίκα, η Αισθηματική Αγωγή χαρακτηρίστηκε από τον Φλομπέρ ως «η ηθική ιστορία των αντρών της γενιάς μου». Συνδυάζοντας την ερωτική ιστορία, την ιστορική αλήθεια και τη σάτιρα, είναι όχι μόνο ένα από τα σημαντικότερα γαλλικά μυθιστορήματα του δέκατου ένατου αιώνα αλλά και της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

Patrick Radden Keefe, Μην πεις λέξη, Εκδόσεις Μεταίχμιο

Με τον ρυθμό ενός θρίλερ και περίτεχνη αλλά καλογραμμένη δομή, η έρευνα σε βάθος του συγγραφέα αποκαλύπτει τον τρόμο, την απώλεια και τη σπαρακτική ματαιότητα ενός ανταρτοπόλεμου, οι συνέπειες του οποίου δεν αντιμετωπίστηκαν ποτέ. Ένα βιβλίο που παρουσιάζει έναν κόσμο πάθους, εκδίκησης και οδύνης.

Μάρκος Κρητικός, Το μπλουζ της πεταλούδας, Εκδόσεις Μεταίχμιο

Στη νέα υπόθεση του Μίλτου Οικονόμου, που εξελίσσεται στην Αθήνα και κορυφώνεται στη Μύκονο, κυριαρχούν η νουάρ ατμόσφαιρα στα κακόφημα στέκια της νύχτας και το μαύρο χιούμορ του αντιήρωα πρωταγωνιστή, ενώ οι μελαγχολικές νότες των μπλουζ συνοδεύουν την αφήγηση σαν μουσική υπόκρουση κινηματογραφικής ταινίας.

Tana French, Ζώνη σιωπής, Εκδόσεις Μεταίχμιο

Ο ντετέκτιβ Μάικλ Κένεντι, γνωστός με το παρατσούκλι «Καταπληκτικός», αναλαμβάνει τη σημαντικότερη υπόθεση της χρονιάς, που στην αρχή θεωρεί εύκολη, αλλά τελικά ξυπνά σ’ εκείνον και την αδελφή του αναμνήσεις από τα παιδικά τους χρόνια, που ο Καταπληκτικός πίστευε ότι τις είχε θάψει βαθιά μέσα του.

Leila Slimani, Η χώρα των άλλων, Εκδόσεις Μεταίχμιο

Η διεθνώς αναγνωρισμένη Leϊla Slimani, με το πολυμεταφρασμένο της νέο μυθιστόρημα μάς μεταφέρει σε έναν κόσμο που εξεγείρεται, σε μια κοινωνία που αλλάζει. Στήνει την τοιχογραφία μιας ολόκληρης εποχής, μιας ολόκληρης χώρας, όπου ιδίως οι γυναίκες ζουν μονίμως στη χώρα των αντρών. Μιλά για ζητήματα ταυτότητας, φύλου, αλλά πρωτίστως για τη βαθιά ανάγκη του καθενός να ανήκει κάπου.

Δημήτρης Σίμος, Ο θάνατος του Οδυσσέα, Εκδόσεις Μεταίχμιο

Ένας άντρας απειλεί να πηδήξει από την ταράτσα ενός ξενοδοχείου, όταν φτάνει για τη διαπραγμάτευση ο αστυνόμος Καπετάνος. Ένα ταριχευμένο τσακάλ�� ανακαλύπτεται στην ντουλάπα του, ενώ �� αντιτρομοκρατική φτάνει στην Εύβοια. Εθνικιστικά στοιχεία στα σώματα ασφαλείας και άλλα πολλά… Ποιος κινεί τα νήματα; Πόσο δύσκολο είναι να νικήσεις, όταν ο εχθρός έχει δημιουργήσει το παιχνίδι;

Γιάννης Παπαγεωργίου, Μορφή Αδάμαστη, Εικόνα Έμπνευσης, Εκδόσεις Φυλάτος

Στη μακρινή Ελλάδα του 2196 ο Τίμος προσπαθεί να ανακατασκευάσει το άγαλμα της Νίκης της Σαμοθράκης, αναζητώντας μοντέλα που να φέρουν τη μορφή της αυθεντικής. Ένα βράδυ συναντά την Τάνια, στην οποία θα βρει τις αναλογίες της αρχαίας Θεάς, έναν έρωτα και ένα μοναδικό μυστικό που μπορεί να ανατρέψει πάγιες αντιλήψεις για τη λεπτή ισορροπία μεταξύ φανταστικού και πραγματικού.

Γιώργος ευθ. Μανέττας, Ο Λύχνος, Εκδόσεις Φυλάτος

«Η σωτηρία για τον Λύχνο θα έρθει από μακριά, όταν αυτός θα βρίσκεται στη μέση εποχή. Ο άντρας που θα τη φέρει, θα έχει παλέψει με τα κύματα». Ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή μέσα στο σκοτάδι και το μυστήριο, όπου η πραγματικότητα μπλέκεται με το όνειρο και η λογική με την παράνοια, και τίποτα δεν είναι έτσι όπως φαίνεται.

Χόλι Μίλερ, Δεν μπορώ να σου πω αντίο, Εκδόσεις Μίνωας

Ούτε ο Τζόελ ούτε η Κάλι έχουν αφήσει τη ζωή να τους προσπεράσει. Όμως, από την πρώτη στιγμή που τα βλέμματά τους συναντιούνται, ξεκινά κάτι που θα τα σαρώσει όλα στο πέρασμά του. Εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον και μοιράζονται τα πάντα. Μπορούν να ελπίζουν και να κάνουν σχέδια ξανά.

Λιζ Μουρ, Μακρύ, φωτεινό ποτάμι, Εκδόσεις Μίνωας

Με αφήγηση που εναλλάσσεται από το μυστήριο του σήμερα στην ιστορία της παιδικής ηλικίας και της εφηβείας των ηρώων, το Μακρύ, φωτεινό ποτάμι είναι ταυτόχρονα αγωνιώδες και σπαρακτικό. Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα με αμείωτη ένταση και ταυτόχρονα μια συγκινητική ιστορία δυο αδελφών και των εντυπωσιακών οικογενειακών δεσμών που παραμένουν σταθεροί στο πέρασμα του χρόνου.

Χρήστος Μαρκογιαννάκης, Μυθιστόρημα με κλειδί, Εκδόσεις Μίνωας

Ο αστυνόμος Χριστόφορος Μάρκου παραθερίζει στη Νήσο, καλοκαιρινό προορισμό του διεθνούς τζετ σετ, όταν συμβαίνει ένα έγκλημα που διαταράσσει την επιφανειακή ηρεμία, ενώ ένα ανεξιχνίαστο ακόμα έγκλημα από το παρελθόν θα περιπλέξει την υπόθεση. Καθώς η λίστα των νεκρών μεγαλώνει, δεν είναι σίγουρο ότι ο Μάρκου θα βρει τον δολοφόνο προτού αυτός καταφέρει να ξεφύγει.

Ειρήνη Βαρδάκη, Ο Μέντορας, Εκδόσεις Μίνωας

Δεν είναι κακό να ονειρεύεσαι την κορυφή. Αρκεί να θυμάσαι ότι ανήκει πάντα σε έναν. Όταν ο μέντορας ερωτεύεται τη μαθητευόμενή του, το όνειρο βγαίνει αληθινό. Ένας κερδίζει την κορυφή, ένας πρέπει να πέσει στον γκρεμό. Φήμες λένε ότι ήταν το ίδιο πρόσωπο.

Χάρης Κουδούνας, Το γλωσσάριο της ψυχής, Εκδόσεις Φυλάτος

«Μια ποιητική συλλογή που δίνει την αίσθηση μιας καθαρής ριπής ανέμου, που φθάνει σ’ εμάς από μια αριστοκρατική ψυχή, όπου ο στίχος δημιουργείται χωρίς τέχνασμα. Ο ποιητής μάς προσφέρει μια ευρεία άποψη της εξωτερικής πραγματικότητας. Το γράψιμο για εκείνον έχει ένα κοινωνικό σθένος, ηθικό και παγκόσμιο, που γεννά ελπίδα. Γι’ αυτό το έργο του περιέχει μια μεγάλη πνευματική δύναμη».

Χαβιέρ Μαρίας, Έτσι αρχίζει το κακό, Εκδόσεις Πατάκη

Το πορτρέτο ενός γάµου και µιας χώρας που στοιχειώνονται από την ενοχή, ένα βιβλίο για τα ασαφή όρια µεταξύ του ιδιωτικού και του δηµόσιου εαυτού, µεταξύ του παρατηρητή και του συµµέτοχου, µεταξύ της ηθικής και της ανηθικότητας, µεταξύ των διαψεύσεών µας από τους άλλους αλλά και από τον ίδιο µας τον εαυτό.

Γιώργος Κ. Παναγιωτάκης, Τίγκρε, με τα χέρια γυμνά, Εκδόσεις Πατάκη

Το νέο, εξαιρετικό μυθιστόρημα του Παναγιωτάκη μάς ταξιδεύει σε μια φανταστική φαβέλα στο Ρίο της Βραζιλίας, όπου παιδιά παίζουν μπάλα, ερωτεύονται, συνδιαλέγονται με τη φτώχεια και τον υπόκοσμο σε ένα κουβάρι δίχως άκρη, που μοιάζει αδύνατο να το ξετυλίξει κανείς ώστε να ελευθερωθεί. Ένα συναρπαστικό, «κινηματογραφικό» μυθιστόρημα, που κρατάει σε επαγρύπνηση τον αναγνώστη.

Σωτήρης Δημητρίου, Ουρανός απ' άλλους τόπους, Εκδόσεις Πατάκη

Ο Σωτήρης Δημητρίου γράφει για τον γενέθλιο τόπο του, την Ήπειρο των αυθεντικών ανθρώπων, της σκληρής ζωής, του ζωντανού ιδιώματος. Μια μεγάλη, πρωτοπρόσωπη αφήγηση για τους τόπους όπου οι άνθρωποι πάλεψαν με την πέτρα, τα αυστηρά ήθη, την κλειστή κοινωνία, για να επιβιώσουν κυριολεκτικά μα και ψυχικά.

Ζαν-Πολ Ντιντιελοράν, Η ζωή που μένει, Εκδόσεις Πατάκη

Οι παρέες των ηλικιωµένων, τα γηροκοµεία, η αναπόφευκτη κατάρρευση των σωµάτων, ο θάνατος, το νεκροτοµείο. Ο συγγραφέας συνθέτει εδώ, µε υλικό κάποια από τα πιο δύσκολα στάδια της ζωής µας, έναν αισιόδοξο και απίστευτα αναζωογονητικό σύγχρονο µύθο, έναν ύµνο στον άνθρωπο, κατ’ εικόνα του ήρωά του, του Αµβρόσιου, του ταριχευτή που αγαπά αληθινά τους ζωντανούς.

Brit Bennett, Το αόρατο μισό, Εκδόσεις Παπαδόπουλος

Οι δίδυμες αδελφές Βίνις μεγαλώνουν σε μια κωμόπολη ανοιχτόχρωμων μαύρων στον αμερικανικό Νότο και το μέλλον τους είναι προδιαγεγραμμένο: οφείλουν να παντρευτούν και να ζήσουν μες στη φτώχεια. Όμως, αντί να συμμορφωθούν, το σκάνε στα δεκαέξι τους για τη Νέα Ορλεάνη. Το Αόρατο Μισό είναι μια διαχρονική, συναρπαστική, συγκινητική ιστορία με φόντο τις φυλετικές διαμάχες στην Αμερική.

Guillaume Musso, To κορίτσι από το Μπρούκλιν, Εκδόσεις Κλειδάριθμος

Αγναντεύαμε τη θάλασσα και τον πυρωμένο ορίζοντα. Και τότε η Άννα με ρώτησε: «Αν είχα κάνει κάτι κακό, θα μ’ αγαπούσες ακόμη;». Εσείς τι θα απαντούσατε στη θέση μου; Η Άννα ήταν η γυναίκα της ζωής μου, σε τρεις βδομάδες θα παντρευόμασταν. Φυσικά θα συνέχιζα να την αγαπάω, ό,τι κι αν είχε κάνει. Τουλάχιστον έτσι νόμιζα.

Kristin Hannah, Τέσσερις άνεμοι, Εκδόσεις Κλειδάριθμος

Ένα συναρπαστικό µυθιστόρηµα που ζωντανεύει την εποχή της Μεγάλης Ύφεσης, τις σκληρές αλήθειες που δίχασαν τους Αµερικανούς και τις µακροχρόνιες συγκρούσεις ανάµεσα στους έχοντες και τους µη έχοντες. Ένας ύµνος στην ελπίδα, την ανθεκτικότητα και τη δύναµη, ένα ανεξίτηλο πορτρέτο της Αµερικής, ιδωµένο µέσα από τα µάτια µιας αδάµαστης γυναίκας.

Sebastian Faulks, Ο ήχος των πουλιών, Εκδόσεις Κλειδάριθμος

Μια οικογενειακή σάγκα που εμπνεύστηκε ο Βρετανός Sebastian Faulks προκειμένου να φωτίσει τις εμπειρίες και τις αναμνήσεις των βετεράνων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. O Ήχος των πουλιών είναι ένα μυθιστόρημα με συντριπτική συναισθηματική δύναμη, μια ιστορία αγάπης, θανάτου, έρωτα και επιβίωσης.

Jeffrey Archer, Κρυμμένοι σε κοινή θέα, Εκδόσεις Bell

Η καθηλωτική συνέχεια του παγκόσμιου μπεστ-σέλερ Χωρίς Ρίσκο, τ��υ πρώτου μυθιστορήματος με ήρωα τον Γουίλιαμ Γουόρικ. Διαδραματίζεται το 1986 και διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνει τα μυθιστορήματα του Άρτσερ να ξεχωρίζουν: υπέροχους χαρακτήρες, πανούργα πλοκή, απανωτές ανατροπές, αγωνία και ένα τέλος που σου κόβει την ανάσα!

Σόνια Σαουλίδου, Το αμάρτημα της κυρίας Ρέμικ, Εκδόσεις Bell

Ποια είναι η Άγκα Ρέμικ; Πόσες ζωές μπορεί να καταστρέψει ένας έρωτας; Ποιο είναι το χειρότερο παιχνίδι που μπορεί να παίξει το μυαλό σου; Και, τελικά, ποιας Ρέμικ είναι το αμάρτημα; Της κόρης ή της μητέρας; Όλες οι απαντήσεις βρίσκονται στο πιο έξυπνο, σκοτεινό, ανατρεπτικό ψυχολογικό θρίλερ του καλοκαιριού.

Έλενα Αντωνίου, Το τίμημα της εκδίκησης, Εκδόσεις Silk

«Θα σ’ τα πάρω όλα. Όλα όσα έχεις και δεν έχεις. Ακόμη και τον αέρα που αναπνέεις. Να δεις πώς είναι να ζεις χωρίς ανάσα». Χαμένοι στον λαβύρινθο του πάθους που μοιράστηκαν στο παρελθόν και του μίσους που τους νικά στο παρόν, θα πληρώσουν και οι δύο το τίμημα της εκδίκησης.

Αστερόπη Λαζαρίδου, Μην πατάς ξυπόλυτη, Εκδόσεις Καστανιώτη

Η Αστερόπη Λαζαρίδου είναι η κεντρική ηρωίδα της ζωής της και του πρώτου βιβλίου της. Εξιστορεί όσα τη διαμόρφωσαν εδώ και δύο δεκαετίες. Ένα βιβλίο γραμμένο με χιούμορ και συγκίνηση, ένα υβριδικό, πολύτροπο αφήγημα, που επιβεβαιώνει πως, όταν αντιμετωπίζεις τη ζωή σαν ταινία, δεν πρόκειται να τη βαρεθείς ποτέ.

Αγιέλετ Γκούνταρ-Γκόσεν, Η ψεύτρα και η πόλη, Εκδόσεις Καστανιώτη

Γραμμένο με ανατρεπτική οξυδέρκεια, ορμητική ενέργεια και καυστικό χιούμορ, το βιβλίο αυτό φανερώνει τις εκτεταμένες συνέπειες των παραμικρών επιλογών μας και διερευνά τις μύχιες γωνιές της ανθρώπινης φύσης, προκειμένου να αποκαλύψει τον υποκριτή και τον ειλικρινή μέσα στον καθένα μας. Πόσο μακριά μπορεί να φτάσει το ψέμα και πόσο πρόθυμοι είμαστε να το πιστέψουμε;

Έτγκαρ Κέρετ, Αναποδιά στην άκρη του γαλαξία, Εκδόσεις Καστανιώτη

Ιστορίες ανατρεπτικές και καυστικές που εκτυλίσσονται στα απρόβλεπτα σταυροδρόμια της φαντασίας και πάντοτε ξαφνιάζουν, διασκεδάζουν, συγκινούν. Το σπινθηροβόλο νήμα που τις διαπερνά είναι η αδυναμία μας να επικοινωνήσουμε. Ωστόσο, μέσα από τη βαθιά αγάπη του συγγραφέα για την ανθρωπότητα και την άμοιρη ύπαρξή μας αναφαίνεται ένα λαμπερό φως και όλα όσα μας ενώνουν ζωντανεύουν και πάλι.

Μάρτα Οριόλς, Να μάθω να μιλώ με τα φυτά, Εκδόσεις Καστανιώτη

Με αυτό το υπέροχα γραμμένο μυθιστόρημα η Μάρτα Οριόλς καθιερώθηκε αμέσως ως μία από τις πιο ενδιαφέρουσες λογοτεχνικές φωνές της σημερινής Ισπανίας. Η Καταλανή συγγραφέας γνωρίζει άψογα πώς να τοποθετεί τον μεγεθυντικό φακό στον παλμό της γυναικείας ψυχής και να μας μεταφέρει από τον πόνο στην τρυφερότητα, από το χαμόγελο στη συγκίνηση.

Πωλίνα Νικολιδάκη, Ανατολή του έρωτα, Εκδόσεις Silk

Δύο κόσμοι έρχονται σε μετωπική σύγκρουση, όταν μια βροχερή μέρα στο Λονδίνο η Μαρτίνα θα συναντήσει τυχαία τον Ρεμί, που ήλπιζε πως είχε αφήσει πίσω της για πάντα. Τότε ξεκινάει ένα δυνατό παιχνίδι μεταξύ τους, γεμάτο κρυφές επιθυμίες και ανομολόγητο πάθος. Κι όσο κι αν δεν θέλουν να το παραδεχτούν, σύντομα θα συνειδητοποιήσουν πως αυτοί οι δυο ανήκουν ο ένας στον άλλον.

Georg Trakl, Σκοτεινή αγάπη μιας άγριας γενιάς, Eκδόσεις Κείμενα

Αντιπροσωπευτική επιλογή ποιημάτων από όλο το έργο του Γκέοργκ Τρακλ μαζί με αποσπάσματα δύο κομβικών κειμένων του Μάρτιν Χάιντεγκερ για την ποίησή του σε μετάφραση Νίκου Ερηνάκη. Μια ποίηση που γνωρίζει το νόημα του περιεχομένου της και επικεντρώνεται στoν εντοπισμό της τέλειας μορφής για να το εκφράσει.

Πέτρος Μάρκαρης, Η τέχνη του τρόμου, Eκδόσεις Κείμενα

Ο Πέτρος Μάρκαρης δίνει στη νέα συλλογή διηγημάτων του τέσσερα παραδείγματα της «πανδημικής» διαφορετικότητας και των συνεπειών της, δημιουργώντας μια σχέση με το παρελθόν για να μας θυμίσει ότι και προ κορωνοϊού ζούσαμε στιγμές τρόμου, περιόδους μοναξιάς αλλά και ανάπαυλες γέλιου, όπως και σήμερα, μέσα στην πανδημία.

Édouard Levé, Αυτοχειρία, Eκδόσεις Κείμενα

Tρεις μέρες πριν από τον θάνατό του ο Εντουάρ Λεβέ παρέδωσε στον εκδότη του το χειρόγραφό του με τίτλο Αυτοχειρία. Πρόκειται για το τέταρτο και τελευταίο βιβλίο του ιδιοφυούς συγγραφέα, όπου πραγματεύεται τη ζωή του καλύτερού του φίλου, ξεκινώντας από το τέλος της: την αυτοκτονία του.

Olen Steinhauer, Ο τουρίστας, Εκδόσεις Πόλις

Ο Όλεν Στάινχαουερ αφηγείται μια άκρως συναρπαστική και δαιδαλώδη ιστορία μυστηρίου για την προδοσία και τη χειραγώγηση, αλλά και για τη φιλία και την αφοσίωση, που ανανεώνει το είδος του κατασκοπικού μυθιστορήματος, αποτίνοντας ταυτόχρονα φόρο τιμής στους μεγάλους δασκάλους.

Quentin Lafay, Το οχυρό, Εκδόσεις Πόλις

Ο Λαφαί συνθέτει με συναρπαστικό τρόπο ένα υπαρξιακό, πολιτικό και ερωτικό μυθιστόρημα για την τραγωδία (και κωμωδία) της εξουσίας, την ανθρώπινη μοναξιά και τα ηθικά διλήμματα που συνοδεύουν κάθε κρίσιμη απόφασή μας.

Άκης Παπαντώνης, bildungsroman, Εκδόσεις Κίχλη

Τριάντα τέσσερα ποιήματα που διαβάζονται ως μύχιο ημερολόγιο αλλά και ως συλλογική αυτοβιογραφία μιας γενιάς που ακόμα ψηλαφεί τη θέση της στην Ιστορία. Στο φόντο οι δεκαετίες του ’80, του ’90 και το ξεκίνημα του εικοστού πρώτου αιώνα· στο προσκήνιο η βία της ενηλικίωσης, τα κληροδοτήματα της μνήμης και της απώλειας· ένα ιδιότυπο bildungsroman στο μεταίχμιο ποίησης και πρόζας.

Δήμητρα Λουκά, Η Μούτα και άλλες ιστορίες, Εκδόσεις Κίχλη

Η συλλογή Η Μούτα και άλλες ιστορίες αποτελείται από δεκαπέντε διηγήματα, στα οποία βαρύνοντα ρόλο παίζει η σιωπή. O βουβός πόνος της απώλειας, οι σκληρές εμπειρίες που καταδικάζουν το θύμα σε αιώνια σιωπή, τα βαθιά θαμμένα συναισθήματα που εκδηλώνονται στη δύση του βίου, είναι μερικά από τα θέματα που διατρέχουν τα διηγήματα.

Μάριο Αντρέα Ριγκόνι, Η σκοτεινή όψη των πραγμάτων, Εκδόσεις Loggia

Με ειρωνεία ή με χιούμορ, με τρυφερότητα ή σαρκασμό, κινούμενη από το ρεαλιστικό ως το φανταστικό, αλλά και στο παραμυθένιο, η κομψή πρόζα του Ριγκόνι υπογραμμίζει διαρκώς πως τίποτα δεν είναι έτσι καθώς φαίνεται, όπως εύγλωττα υπαινίσσεται και ο τίτλος της παρούσας ανθολογίας διηγημάτων Η σκοτεινή όψη των πραγμάτων.

Νικόλαος Κασομούλης, Με το σπαθί εις το χέρι και με το ντουφέκι - Στο πολιορκημένο Μεσολόγγι, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης

Ο Κασομούλης διαθέτει το χάρισμα της αφήγησης, και παρά την ένταση όσων έζησε μέρα με τη μέρα, τόσους μήνες, κατόρθωσε να εικονογραφήσει αντικειμενικά και ψύχραιμα και τα πράγματα και τα πρόσωπα. Τα επιλεγόμενα του Αλέξη Πολίτη επιδιώκουν να εισχωρήσουν στις φανερές αλλά και στις πιο δυσδιάκριτες πτυχές της αφήγησης και της ιδεολογίας που εκφράζει.

Οκτάβια Ε. Μπάτλερ, Εξ αίματος, Εκδόσεις Αίολος

Το 1976, η Ντέινα είναι μια φιλόδοξη συγγραφέας. Μυστηριωδώς, θα βρεθεί στο 1815, οπότε, λόγω του χρώματος του δέρματός της, θεωρείται σκλάβα και η ζωή της κινδυνεύει. Το Εξ Αίματος της Αφροαμερικανής Οκτάβια Μπάτλερ παραμένει ακόμα και σήμερα επίκαιρο, ένα ρηξικέλευθο, αντιρατσιστικό αριστούργημα.

Τζορτζ Όργουελ, Ανάσες, Εκδόσεις Αίολος

Ένας Όργουελ με λεπτό, ειρωνικό χιούμορ, διασκεδαστικός και απολαυστικός. Τα διάσημα μυθιστορήματά του, 1984 και η Φάρμα των ζώων, βρίσκονται εν σπέρματι εδώ, σε ένα μυθιστόρημα εξίσου απολαυστικό και προφητικό.

Σων Ταν, Ιστορία από μακρινά προάστια, Εκδόσεις Αίολος

Μια συλλογή εικονογραφημένων ιστοριών, διαφορετική από τις άλλες. Ένας φοιτητής από πρόγραμμα ανταλλαγών που τελικά είναι εξωγήινος (μάλλον), ένας νεροβούβαλος που ξέρει καλύτερα απ’ όλους τα κατατόπια της γειτονιάς και ένα κρυφό δωμάτιο, ιδανικό για αποδράσεις είναι το αντικείμενο μερικών από τις Ιστορίες από μακρινά προάστια του διάσημου Αυστραλού συγγραφέα και εικονογράφου Σων Ταν.

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

[eidiseis-news]

Ο άγνωστος Γιάννης Αντετοκούνμπο... - Militaire.gr

Ο άγνωστος Γιάννης Αντετοκούνμπο… – Militaire.gr

Διαβάζοντας το βιβλίο, «Γιάννης Αντετοκούνμπο, γράφοντας ιστορία», που κυκλοφόρησε μόλις στην ελληνική αγορά από τις εκδόσεις «Κάκτος», συνειδητοποιεί κανείς ότι αυτά που γνωρίζουμε, οι πολλοί, οι μη ειδήμονες, για τη ζωή του μπασκετικού αυτού θαύματος, είναι κάτι σαν το κομμάτι του παγόβουνου πάνω από το νερό. Όμως, ο Ισπανός συνάδελφος, αθλητικός συντάκτης, Χοσέ Μανουέλ Πουέρτας, με τον οποίο…

[skatepunkanthi]

Η Φάρμα των Ζώων | George Orwell

Η Φάρμα των Ζώων | George Orwell

Κατηγορία: Μυθιστόρημα Συγγραφέας: Τζώρτζ Όργουελ (Έρικ Μπλέρ-πραγματικό όνομα) Έτος Έκδοσης: 2020 Εκδόσεις: Κάκτος Βαθμολογία: 10/10 Υπόθεση: Σε μια φάρμα ζώων, τα ζώα επαναστατούν ενάντια του αφέντη τους κ. Τζόουνς, ο οποίος τα εκμεταλλεύεται και τα παραμελλεί. Τα γουρούνια ως πιο έξυπνα από τα άλλα ζώα παίρνουν τον έλεγχο της επανάστασης. Καταφέρνουν και διώχνουν τον κ. Τζόουνς από το…

[ritsmas]

«Το βέλος του Απόλλωνα» || εκδόσεις Κάκτος

«Το βέλος του Απόλλωνα» || εκδόσεις Κάκτος

Όταν ένα θανατηφόρο μικρόβιο συναντά την εξελιγμένη κοινωνική φύση μας   «Το βέλος του Απόλλωνα»,  μια διαπεραστική και επιστημονικά τεκμηριωμένη ματιά από τον Νικόλα Α. Χρηστάκη στην εμφάνιση της πανδημίας του κορωνοϊού και στον τρόπο που θα αλλάξει τη ζωή μας, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάκτος. Ο κορυφαίος επιστήμονας σε αυτό το πόνημά του παρουσιάζει μια καθηλωτική μελέτη της επίδρασης της…

[savechristmasgr]

Η συνταγή της αγάπης Του Γιώργου Τζιτζικάκη

Αν αλλάξεις τα συστατικά μιας συνταγής σε ένα φαγητό, δεν θα βγει το ίδιο πιάτο. Μπορεί στο τέλος να έχει την ίδια όψη και τον ίδιο τίτλο –πατσίτσιο, φακές, σουπίτσα– αλλά στη γεύση θα είναι κάπως διαφορετικό από εκείνο που λέει η συνταγή πως είναι. Περίπου το ίδιο συμβαίνει και με τα Χριστούγεννα. Αν αλλάξεις –μειώσεις ή αφαιρέσεις– τα συστατικά της γιορτής, δηλαδή τη μάζωξη της οικογένειας, το αντάμωμα με φίλους που έχεις καιρό να δεις, τη χαρά των κόκκινων στολιδιών, τα δώρα, ένα ζεστό σπιτικό, τα χαμόγελα, τότε κάπως τα Χριστούγεννα δεν έχουν την ίδια γεύση που πρέπει να έχουν τα Χριστούγεννα.

Φέτος, καλούμαστε να ζήσουμε τα Χριστούγεννα του 2020 γευόμενοι μια νέα «συνταγή», εκείνη που μας θέλει να γιορτάσουμε με μεγάλη προσοχή, χωρίς να είμαστε μαζί με εκείνους που αγαπάμε. Δεν θα μπορέσουμε να τους έχουμε στο τραπέζι της ζωής μας και μήτε να τους σφίξουμε στην αγκαλιά μας· θα πρέπει με βαριά καρδιά να κάνουμε υποχωρήσεις και υπομονή και οι περισσότεροι από εμάς είμαστε τρομαγμένοι και κουρασμένοι, όμως πρέπει να αποδεχτούμε πως δεν θα υπάρξουν όλα τα συστατικά των Χριστουγέννων μας όπως τα γνωρίζουμε και θα πρέπει να προσευχηθούμε να πάνε όλα καλά για να ζήσουμε όπως επιθυμούμε τα επόμενα Χριστούγεννά μας.

Φέτος, όλα θα μας φανούν αλλόκοτα και πρωτόγνωρα και μαγκωμένα και, ναι, το παράπονό μας για όσα θα λείψουνε θα είναι μεγάλο. Φέτος μόνο, όμως... Για εμάς θα είναι μόνο για φέτος, για άλλους δεν θα είναι μόνο για φέτος. Υπάρχουν ζωές εκεί έξω –ζωές και συνταγές άλλων– από τις οποίες όλα αυτά τα συστατικά που σε εμάς είναι αυτονόητα, σε εκείνους λείπουν κάθε Χριστούγεννα. Τους λείπουν συνεχόμενα και τους λείπουν από πάντα· τους λείπουν από παιδιά, τους λείπουν πριν και κατά τη διάρκεια και μετά τις γιορτές, τους λείπουν δίχως να φταίνε οι ίδιοι που τους λείπουν μα γιατί ατύχησαν και βρέθηκαν σε αυτή τη θέση, τους λείπουν ακόμα και όταν ενήλικες πια και έχοντας φτιάξει νέες συνταγές, νιώθουν ότι ένα κομμάτι τους –ένα σημαντικό συστατικό– χάθηκε κάποτε και έτσι δεν θα γευτούν ατόφια εκείνο που γευόμαστε εμείς γιατί τουλάχιστον μία συνταγή τους θα είναι πάντα ημιτελής.

Για εμάς, που δεν ζούμε τους πόνους τους και έχουμε τους δικούς μας να διαχειριστούμε, κάποτε θα περάσει αυτή η μάχη που δίνουμε και θα την κερδίσουμε. Για εμάς, μπορεί τώρα να λείψουν τα συστατικά της συνταγής μας, θα έρθει όμως μια μέρα που θα έχουμε ξανά τα πάντα ολοκληρωμένα. Αυτά τα Χριστούγεννα, λοιπόν, και τα κάθε επόμενα Χριστούγεννα που θα είμαστε υγιείς και θα χαμογελάμε, και θα έχουμε αγκαλιές σφιχτές και αγάπη, και αγαθά και φως, και την οικογένειά μας και φίλους με δώρα και γέλια, ας θυμηθούμε ότι εκεί έξω υπάρχουν άλλοι που ποτέ δεν τα είχαν αυτά και όσο κι αν τα πόθησαν, μερικοί ποτέ δεν κατάφεραν να τα αποκτήσουν, είτε από ντροπή, είτε από φόβο μην χαρακτηριστούν και τους κρίνεις, είτε πολύ απλά γιατί δεν έμαθαν ποτέ τους να ζητάνε και έτσι αρκέστηκαν να γεύονται μια συνταγή που δεν τους αρέσει αλλά αυτή μονάχα έχουν.

Ας προσφέρουμε σε εκείνους που δεν έχουν, γνωρίζοντας πως όσα προσφέρουμε, πάντα με κάποιον άγιο τρόπο επιστρέφουν σε εμάς διπλά γενναιόδωρα. Ας προσφέρουμε νιώθοντας όχι πως δίνουμε ελεημοσύνη –δεν ζητούν ποτέ αυτό όσοι δεν έχουν– αλλά πως χαρίζουμε σε κάποιον φίλο μας ένα συστατικό για τη συνταγή του, ένα συστατικό που σε εμάς περισσεύει και σε εκείνον λείπει μα είναι απαραίτητο και τόσο αναγκαίο. Τέλος, ας μη λησμονήσουμε ποτέ ότι όλα στη ζωή μας είναι κύκλος και μπορεί μια μέρα κι εμείς να βρεθούμε στη θέση εκείνου που του λείπει ένα συστατικό –δεν θα θέλαμε ο διπλανός να απλώσει το χέρι του και να μας το δώσει;

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από τη χαρά της προσφοράς και το γεμάτο ευγνωμοσύνη βλέμμα εκείνου που σε κοιτάζει για όσα του έδωσες, ειδικότερα όταν τον νοιάστηκες και το έπραξες αθόρυβα δίχως να σου το ζητήσει –μετράει πάντα περισσότερο η σιωπηρή πράξη καρδιάς παρά τα χειροκροτήματα αναγνώρισης της καλής μας πράξης. Ας γίνουμε όλοι μια αγκαλιά, γιατί όσα συστατικά κι αν λείπουν από τις συνταγές της ζωής μας, αν έχουμε το σημαντικότερο –την αγάπη, βρε παιδιά!–, τότε όλα είναι γευστικά, όλα είναι φωτεινά, όλα είναι ελπιδοφόρα και ανθρώπινα στη ζήση μας.

Το τελευταίο μυθιστόρημα του Γιώργου Τζιτζικάκη «Παραθεριστής» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάκτος