#αρχαίους

[romios-gr]

H μουσμουλιά, όπως την αποκαλούμε στα μέρη μου, ή καλύτερα η χειμωνιάτικη μουσμουλιά, μιας και διαφέρει από τη μουσμουλιά που γνωρίζουν οι περισσότεροι. Για να είμαστε πιο ακριβής και για να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται, η πρώτη στην οποία αναφερόμαστε ανήκει στο είδος Mespilus germanica, την αποκαλούν και ως μουσμουλιά των βουνών και είναι παλιά ποικιλία, που βρίσκεται στη χώρα... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/o-paraxenos-karpos-toy-cheimona-kalliergithike-apo-toys-archaioys-ellines-kai-to-chrisimopoioysan-os-farmako/

[sugaroto]

Ξάδερφε άμα το βλέπεις αυτό (#όχι γιατί δεν έχεις ταμπλρ νουμπακι) έτσι περιμένω να είναι ο επόμενος αγώνας σου. Όχι να κάθεσαι πάλι πάγκο και να χάσουμε από την ομάδα της πόλης π φοράει κ πράσινα

Wushu basketball

[gemsofgreece]

TIL from a podcast featuring historian and Byzantine archaeologist Yannis Theoharis:

Athens was one of the most religiously conservative cities of the Byzantine Empire. It adhered to the ancient Greek religion for longer than most other areas. Contrary to popular belief, its eventual conversion to Christianity did not happen violently. Christianity was getting more and more ground amongst the believers progressively. Meanwhile, the ancient temples and shrines were progressively emptying but as long as there were believers they were functioning properly and had guards and went through restoration works and all, as stated by Neoplatonic philosopher Proklos (with the exception of nude sculptures which had been destroyed already by proto-Christians). The historian also claims the conversion of the temples to churches happened later than what was previously believed, around the 7th-9th centuries. As the vast majority of the population had eventually converted to Christianity, the temples were left abandoned. The empire ordered their conversion to churches so that funding their preservation could be justified. Furthermore, there wasn’t as much of violent banning of ancient schools as it was thought. Justinian did not ban the function of the Neoplatonic school in Athens but ceased the state funding unless the school accepted to add Christian theology to its curriculum. The Neoplatonic school refused but it was not banned. It kept functioning using its own private funds until this wasn’t enough and the school had to close. Evidence for this is that it is documented that the school functioned for several decades or more than a century (don’t remember exactly) after Justinian’s imperial command, which was previously viewed as an immediate or violent shutdown. Meanwhile, the Neoplatonic school in Alexandria (in Egypt) agreed to add Christian theology to its curriculum and it kept functioning undisturbed until the 7th century and the Arab conquest.

Also, he has more insight into the similarities observed between Eastern / Greek and even all Orthodoxy and the Ancient Greek religion, such as idol / icon worship, lesser deity / saint worship, virgin female deity / super saint worship, patron gods / saints etc He says there was an interesting cycle of Christianised Hellenism followed by Hellenized Christianity. Some of these elements of Christian Orthodoxy were emphasized more than in the early years of Proto-Christianity or even exaggerated by the Byzantine Greek Christians in order to attract the pagan Greeks and make them understand more easily the philosophy of the new religion and find common ground between them. It worked.

Lastly, he disputed the dated assumptions that the Visigoth king Alaric I was assisted by monks to destroy Athens during his invasion in 396. This was falsely concluded because in documents it was found that Alaric was accompanied by men clad in black. Theoharis says these were actually Thracian soldiers (Alaric indeed fared long in Thrace and the Thracians were by large mercenaries) and supports it is very unlikely based on historical evidence of the time that Athenian or Greek Christians would collaborate with a Visigoth invader to help him destroy historical areas of Athens, even if they were pagan.

These are the most important bits from memory, I am linking the podcast here, it is in Greek.

[justforbooks]

«Η ζωή για μένα είναι ένα πανδοχείο όπου πρέπει να σταθώ μέχρις ότου έρθει η ταχυδρομική άμαξα για την άβυσσο», σημείωνε στα αμέτρητα γραπτά του ο Φερνάντο Πεσσόα, ποιητής, συγγραφέας και κορυφαία φυσιογνωμία των ευρωπαϊκών γραμμάτων, ο οποίος γεννήθηκε σαν σήμερα, 13 Ιουνίου 1888 στη Λισαβόνα.

Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς σήμερα πώς ήταν δυνατό η Ευρώπη, και ως ένα βαθμό ακόμη και η ίδια του η χώρα, να ανακαλύπτουν τόσο όψιμα στις πραγματικές του διαστάσεις το έργο του μεγαλύτερου Πορτογάλου ποιητή, και ενός από τους συγγραφείς του 20ού αιώνα, αρκετές δεκαετίες μετά τον θάνατό του το 1935.

Ο Φερνάντο Πεσσόα, ο λογοτέχνης με τις πολλές προσωπικότητες, τα άφθονα alter ego που είχε επινοήσει για να υπογράφει τη δουλειά του και το τεράστιας έκτασης έργο, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου παρέμενε ανέκδοτο ενόσω ζούσε, ήταν ένας άνθρωπος που μέσα από το γράψιμο εφηύρε τον εαυτό του.

Ο Φερνάντο Πεσσόα γεννιέται στη Λισαβόνα το 1888. Χάνει νωρίς τον πατέρα του. Γρήγορα η μητέρα του ξαναπαντρεύεται με έναν διπλωμάτη που διορίζεται στο Ντάρμπαν της Νότιας Αφρικής. Η οικογένεια τον ακολουθεί και έτσι ο Πεσσόα θα αρχίσει και θα ολοκληρώσει με εξαιρετικές επιδόσεις τις σπουδές του στην αγγλική γλώσσα, αποκτώντας μια στέρεη αγγλική λογοτεχνική παιδεία.

Από τη σχολική του ηλικία και μέχρι το τέλος της ζωής του, παράλληλα με τη μητρική του γλώσσα, θα γράφει ποιήματα και κείμενα στα αγγλικά υπογράφοντας, κατά τη συνήθειά του, με διάφορα ονόματα. Σε ηλικία δεκαεπτά ετών επιστρέφει στη Λισαβόνα, την οποία δεν θα εγκαταλείψει ποτέ πια. Γράφει πλέον πυρετωδώς. Οι υπόλοιπες ασχολίες του: Αποκρυφισμός, μελέτη της Καμπάλα, θεοσοφία και αστρολογία, ατελείωτες κουβέντες στα καφενεία όπου συχνάζουν οι μοντερνιστές καλλιτέχνες και πολύ αλκοόλ.

Διαλέγει το επάγγελμα του συντάκτη - μεταφραστή και αναλαμβάνει την αλληλογραφία οίκων της εμπορικής Κάτω Πόλης της Λισαβόνας, εργασία με πενιχρές αποδοχές, η οποία ωστόσο τον απαλλάσσει από τις δεσμεύσεις του ωραρίου και της φυσικής παρουσίας. Έχει από καιρό αρχίσει να δημοσιεύει σε περιοδικά ποιήματα και πεζά.

Το 1915, στα είκοσι επτά του χρόνια, τα πορτογαλικά γράμματα θα σημαδευτούν καταρχήν από την κυκλοφορία του περιοδικού Ορφέας, με πρωτεργάτη τον Πεσσόα, που θα εισαγάγει τον μοντερνισμό στην πορτογαλική τέχνη και κατά δεύτερο λόγο, από μια εντυπωσιακή ποιητική συλλογή του Άλβαρο ντε Κάμπος. Είναι η στιγμή που επινοείται ένα από τα alter ego του Φερνάντο Πεσσόα, ένας από τους κύριους ετερώνυμούς του, όπως ο ίδιος αποκαλεί τα πρόσωπα που κατασκευάζει, προικίζοντάς τα με μια ξεχωριστή βιογραφία και προπάντων με ένα ξεχωριστό λογοτεχνικό ύφος.

«Με τον ίδιο τρόπο που πλένουμε το κορμί μας, θα έπρεπε να πλένουμε και το πεπρωμένο μας, να αλλάζουμε ζωή όπως αλλάζουμε ρούχα, όχι για λόγους επιβίωσης, όπως κάνουμε όταν τρώμε ή κοιμόμαστε, μα με εκείνο τον σεβασμό που έχουμε σαν τρίτοι απέναντι στον εαυτό μας, με αυτό που κατεξοχήν ονομάζουμε καθαριότητα», έγραφε.

Μέχρι σήμερα, οι μελετητές του έργου του έχουν ανακαλύψει εβδομήντα πέντε διαφορετικές προσωπικότητες που υπογράφουν γραπτά του Πεσσόα: Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν ο αγγλόφωνος Αλεξάντερ Σερτς, από την εποχή της Νότιας Αφρικής, ο Αλμπέρτο Καέιρο, ένας σοφός που συνθέτει τα ποιήματά του αποτραβηγμένος στην εξοχή, ο Ρικάρντο Ρέις, φιλόλογος που προσπαθεί να αναμετρηθεί με τους αρχαίους κλασικούς, και που, μοναρχικός, όπως άλλωστε και ο Πεσσόα, ζει μετά την κήρυξη της δικτατορίας εξόριστος στη Βραζιλία, και ο Άλβαρο ντε Κάμπος, μηχανικός με παιδεία αγγλοσαξονική, ο οποίος στο έργο του υμνεί την τεχνολογία και την έλευση των μοντέρνων καιρών.

Οι ετερώνυμοι δημοσιεύουν αυτόνομα και ζουν την ξεχωριστή τους ύπαρξη, σε σημείο που να επεμβαίνουν γραπτώς στην ίδια την προσωπική ζωή του συγγραφέα που τους επινόησε. Χρειάστηκαν δεκαετίες για να μπορέσει όλη αυτή η παραγωγή να συγκεντρωθεί και να μελετηθεί ως έργο του Πεσσόα.

Όσο για τον ίδιο, που συνέχιζε να υπογράφει τα κείμενα τα οποία θεωρούσε «δικά του», παραμένει ολότελα αταξινόμητος: Η ποίησή του κυμαίνεται ανάμεσα σε μια απέριττη καθαρότητα και μια γραφή ελλειπτική και κρυφή. Το κυριότερο όμως είναι πως είναι ένας συγγραφέας που προσπάθησε μέσα από τα πολλαπλά εγώ του να θεμελιώσει μια ολόκληρη λογοτεχνία: «Ζωή είναι να είσαι άλλος».

Εκτός από τις πολλές αποσπασματικές δημοσιεύσεις σε περιοδικά, από το τεράστιο σε όγκο έργο του Πεσσόα, κατά τη διάρκεια της ζωής του εκδόθηκε μόνο ένας τόμος, «Το μήνυμα». Δεν ήθελε να χάσει χρόνο εκδίδοντας το έργο του, προτιμούσε να γράφει, να ταξινομεί, να διορθώνει και να αναθεωρεί τα κείμενά του.

Είναι ενδεικτικό ότι το γνωστότερο ίσως έργο του, η κατάδυση στο εγώ και στα ανεξιχνίαστα βάθη της ύπαρξής του, «Το βιβλίο της ανησυχίας», έργο ζωής που έμεινε ατελείωτο, άρχισε να γράφεται από το 1912, αποσπασματικά και κατά περιόδους, με τη μορφή του ημερολογίου, ενώ η πρώτη πλήρης έκδοσή του στην Πορτογαλία δεν κυκλοφόρησε παρά μόλις το 1982.

Όταν το 1935 ο Πεσσόα πέθανε διαλυμένος από το ποτό σε ηλικία 47 ετών, βρέθηκε στο σπίτι του ένα μπαούλο με 27.453 χειρόγραφα, από τα οποία ένα μεγάλο μέρος μένει ακόμη να μελετηθεί και να εκδοθεί.

Ο Πεσσόα πέθανε γνωστός του λογοτεχνικούς κύκλους, ωστόσο ο πορτογαλικός λαός άργησε να αναγνωρίσει στα πολλαπλά του πρόσωπα τον συγγραφέα που εκφράζει τους πόθους και τις αγωνίες του και να τον τιμήσει ως εθνικό του ποιητή. Η έκταση του έργου του ανακαλύφθηκε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οπότε και άρχισε η σταδιακή έκδοσή του.

Χαρακτηριστικό είναι πως, στην επέτειο των εκατό χρόνων από τη γέννησή του, ο τάφος του μεταφέρθηκε στο μοναστήρι των Ιερωνύμων, ανάμεσα σε εκείνους του Λουίς δε Καμόες και του Βάσκο ντα Γκάμα. Η ύψιστη λογοτεχνική φιλοδοξία του ικανοποιήθηκε: «Μια μέρα ίσως καταλάβουν πως εκπλήρωσα, όπως κανείς άλλος, το εγγενές μου καθήκον να ερμηνεύσω ένα κομμάτι του αιώνα μας».

📷 Photo above: José de Almada Negreiros, «Πορτρέτο του Φερνάντο Πεσσόα», 1964 © Centro de Arte Moderna Gulbenkian (CAM)

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[alatismeni-theitsa]

Submission:

Ωπ, γλίστρισε το χέρι μου και έγραψα κατεβατό αλλά θα σκάσω θείτσα μααας

“Οι σημερινοί Ελληνες δεν έχουν σχέση με τους αρχαίους Έλληνες” λένε οι ιμπεριαλιστές γενοκτόνοι δυτικοί, “εμείς οι ροζ βορειοευρωπαίοι είμαστε οι απόγονοί τους βιολογικά και πολιτισμικά, όχι αυτοί στην Ελλάδα”

Για το πρώτο, για να ρθουν εδώ χωρίς αντηλιακό να κάτσουν δίπλα από τις απεικονίσεις των αρχαίων παππούδων και γιαγιάδων μας, και πλάι μας να συγκριθούμε, να δουν κάτι. Θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι. (Γι αυτό εκνευρίζονται και μας λένε ρατσιστές και εθνικιστές όταν δείχνουμε τα αγάλματα αγγεία και περιγραφές και πόσο πολύ μοιάζουμε χιλιετίες μετά (συν τα τεστ dna), δεν θέλουν να δείχνουμε τις ομοιότητες για να μπορούν να συνεχισουν ανενοχλητοι την προπαγάνδα τους ότι ο πολιτισμός μας ανήκει σ αυτους. Για τους υποσαχάριους δε αφροκεντρικούς που κάνουν το ίδιο, έχω μόνο φτύσιμο, διοτι αν και η προπαγάνδα τους κάνει πολύ πιο μπαμ ότι είναι μαλακίες, η υποκρισία τους που το παίζουν θύματα είναι εξοργιστική.

Αλλά βλέπεις η κοινή λογική και η επιστημονική μέθοδος λένε, τι στοιχεία έχεις; Βαλτα όλα κάτω και βγάλε συμπέρασμα. Ο ρατσιστές λένε στους αυτόχθονες “μην τολμήσεις να κοιτάξεις και χρησιμοποιήσεις ως επιχείρημα τα αρχαία ευρήματα της ιστορίας των προγονων σου, γιατί μου χαλάς την παραμύθα, παλιορατσιστή”. Α και: “η εθνική συνέχεια ξεβολεύει τις μειονότητες” Θα ήθελα κ να θυμίσω οτι αυτοί που τους υιοθέτησε η εθνική μας οικογένεια ως μέλη της αργοτερα, τους δέχτηκε γιατί είχαν ελληνική ψυχή, ασχέτως αν μοιάζουν σε μας, το να σβήνει κάποιος το παρελθόν έτσι είναι σαν να υιοθετείς ένα παιδί και να πάει σ ολο το σπίτι σου και να σου ζωγραφίζει ολες τις φωτογραφίες απο πάνω για να σε κάνει σαν κι αυτό, κ να σου λέει πάντα ήταν ετσι.

Για το 2ο, σχεδόν όποια πετρα κι αν σηκωσεις, θα βρεις από κάτω αρχαία πολυθεϊστικά εθιμα, θα τα βρεις και στον ιδιο τον χριστιανισμό, κι εκτός από τον Αγ. Νικόλαο που αντικατέστησε τον Νηρέα πχ. υπάρχουν και αυτές οι περιπτώσεις που συνδέονται η μία με την άλλη και φτάσαν έτσι στο σήμερα.

https://www.pontosnews.gr/481427/syntages/varvara-etsi-kai-allios-tesseris-sy/

Κοίτα, μπήκα να ξαναβρώ το άρθρο και βρήκα ΚΑΙ αυτά εδώ

https://www.pontosnews.gr/751153/politismos/drama-anaviosan-kai-fetos-ta-mpampoygera-stin-kali-vrysi/

https://www.pontosnews.gr/750465/politismos/kamiles-ntivitzides-gia-kali-chronia-apo-tin-anatoliki-romylia/

Βλέπεις αφιερώματα πχ τα Χριστούγεννα, και σχεδόν σε κάθε έθιμο βλέπεις ότι έχει αρχαιοελληνικές μη χριστιανικές ρίζες. Και τα συμπληρώνουν βυζαντινά και πιο συγχρονα έθιμα. Αλλά “είναι χριστιανοί οι Ελληνες δεν έχουν πια τα αρχαία έθιμα” “αυτά που έχουν τώρα είναι υποδεέστερα/βάρβαρα/σαν των μουσουλμάνων κλπ” λένε, ΚΟΥΝΙΑ ΠΟΥ ΣΑΣ ΚΟΥΝΑΓΕ, ΟΥΣΤ ΚΛΟΟΥΝ

====================================================

Απαντηση:

Δε συμφωνω με ολοκληρο το submission εδω αλλα συμφωνω με τη γενικη ιδεα οπως και πολλοι Ελληνες - δηλαδη οτι οι Δυτικοι κανουν τα παντα για να αποδειξουν οτι οι Ελληνες “δεν αξιζουν” κυριοτητα πανω στην ιστορια τους, ενω υπαρχουν παρα πολλα στοιχεια για το αντιθετο. Ο πολιτισμος μας ποτε δεν εξαφανιστηκε, μονο εξελιχθηκε φυσικα οπως ολοι οι υπολοιποι, αλλα αυτη ειναι μια “λεπτομερεια” που πολλους τους χαλαει. Νομιζουν οτι φυτρωσαμε τον 19ο αιωνα και ζητησαμε κυριοτητα πανω σε μια ξενη κουλτουρα. Τωρα πως βγαζει αυτο νοημα στα μυαλουδακια τους, δεν ξερω.

Επισης ναι, η εθνικη συνεχεια δεν ειναι αρνητικη απο μονη της. Ειναι η βασικη αναγκη που εχει ενας ανθρωπος να περασει στα παιδια του την κουλτουρα του. Μονο οταν πιεζει κανεις τις αλλες εθνικοτητες να αφομοιωθουν (οπως εκαναν οι Τουρκοι και οι Βουλγαροι σε μας και οπως η Ελλαδα σημερα μπορει να κανει σε αλλους μεταναστες) ειναι αρνητικο.

Μιας και στην αρχαια Ελληνικη τεχνη οι μορφες ηταν εξωραισμενες δεν μπορουμε να πουμε οτι μοιαζουμε απολυτα με τους αρχαιους μας με βαση αυτα, αλλα σιγουρα υπαρχει μια πληθωρα στοιχειων που δειχνει οτι τα χαρακτηριστικα μας ηταν παντα πανω κατω Μεσογειακα. Ερευνες με dna test επισης εχουν δειξει μια γενικη πληθυσμιακη συνεχεια.Το να το αρνηθει κανεις αυτο, ειδικα χωρις να εχουν εξετασει στοιχεια, δειχνει να πολυ βαθυ κομπλεξ και ταυτοχρονα μια (κατα)κτητικη συμπεριφορα. 

Ταυτοχρονα, οπως εχω ξαναπει, δε θελω να βασιζομαι στην εμφανιση για να θεωρησω καποιον μερος μιας κουλτουρας και σιγουρα καταλαβαινεις γιατι.  Πρωτον, υπαρχουν αρκετοι Ελληνες που χωρις αντιηλιακο κοκκινιζουν οπως οι βορειοευρωπαιοι, και αυτο δεν ειναι επισης επιχειρημα για να πεις οτι δεν ειναι μεσα στην Ελληνικη κουλτουρα. Δευτερον, αυτη η λογικη αυτοματα αρνειται σε καποια ατομα που δεν εχουν μεσογειακη εμφανιση (ειτε πολυ πιο ανοιχτοι ειτε πολυ πιο σκουροι) το δικαιωμα να μετεχουν στην Ελληνικη κουλτουρα. Τριτον, γιατι το ιδιο επιχειρημα χρησιμοποιουν και οι Δυτικοι για αρνηθουν σε εμας την κουλτουρας μας. 

“Δεν τους μοιαζουμε σαν Ελληνες” αλλοτε επειδη μας βρισκουν πολυ χλωμους και αλλοτε πολυ σκουρους. Οποτε αν ακολουθησεις τη δικη τους λογικη δεν μπορεις να βρεις το δικιο σου γιατι παντα θα σε βρισκουν “ελλειπη”.

Επισης στην ιστορια μας ανα τα χρονια εχουν γινει δεκαδες φορες ανταλλαγες πληθυσμων - κυριως σε περιοχες που αποδεκατιζονταν απο τη χολερα στον Μεσαιωνα, οποτε ειναι δυσκολο να δεις εναν τυχαιο αρχαιο ελληνα και να πεις “ναι αυτος σιγουρα ειναι ο αρχαιος παππους μου” γενετικα. Δηλαδη, θα μπορουσε να εχετε και γενετικη σχεση, αλλα αυτο δεν μπορεις να το αποδειξεις αμεσα. Μπορει ο τυπος να ηταν και απο ενα Ελληνικο μερος το οποιο να μισουσε τη δικη σου περιοχη εκεινα τα χρονια 😂 Σιγουρα βεβαια μπορεις να πεις οτι σας ενωνει μια πολιτισμικη συνεχεια, και δεν ειναι διολου κακο να νιωθεις μια συνδεση μαζι του.

Θα ελεγα παντως να μην πεφτουμε στις παγιδες που εχουν στησει οι Δυτικοι για μας οσον αφορα την “αξια” μας με βαση το αιμα και την εμφανιση μας. Εχουμε μια αυτοματη αξιωση πανω στην κουλτουρα μας οσοι ελληνες - ανεξαρτητου εμφανισης - μετεχουμε στην κουλτουρα και κραταμε ζωντανα εθιμα και παραδοσεις, αντιστεκομενοι σε αποικιοκρατικες και ��μπερεαλιστικες ιδεες. Αυτο πιστευω οτι το κανουμε με αυτοματο τροπο ολοι μας, και στο κατω κατω δε θα υποδειξει κανεις σε κανεναν αν ειμαστε “αρκετα Ελληνες”.

Α, και κατι αλλο...

“Θα ήθελα κ να θυμίσω οτι αυτοί που τους υιοθέτησε η εθνική μας οικογένεια ως μέλη της αργοτερα, τους δέχτηκε γιατί είχαν ελληνική ψυχή “ Ανωνυμε, στην ιδια χωρα ζουμε, και μεταξυ κατεργαρεων πρεπει να υπαρχει ειλικρινεια. Ξερουμε πολυ καλα οτι στους Ελληνες οτιδηποτε ξενο τους “ξενιζει” σα λαο, ακομα και αν ειναι απο κρατη που θαυμαζουμε. Οι Ελληνες - σα λαος , δε θα μιλησω για τον καθενα μας - εχουν γενικα προβλημα με αλλους λαους απο καιρο τωρα (Αλβανους, Τουρκους, Ρουμανους + οποιονδηποτε σκουρο Αφρικανό) και τους αποδεχτηκαν μονο οταν αφομοιωθηκαν πληρως - και μονο αν εχουν το “καταλληλο” χρωμα. 

Εγω για παραδειγμα βρισκω οτι οι Δυτικοι Αφρικανοι και οι Ελληνες ταιριαζουν παρα πολυ “στην ψυχη” δηλαδη στο πως αντιμετωπιζουν τη ζωη, αλλα ταυτοχρονα βλεπεις οτι το κρατος μας και ενας διολου ευκαταφρονητος αριθμος Ελληνων δεν τους δεχεται εδω σαν νομιμους μεταναστες. Α, το ιδιο και με τους Μεσανατολιτες. Παρ’ ολοι την εθχροτητα των λαων μας τους προηγουμενους αιωνες, ταιριαζουμε απιστευτα σε φαγητα, χορους, και γενικα στο πως βλεπουμε τη ζωη. Αλλα εχω δει πολλες φορες τι αντιμετωπιση εχουν στην καθημερινοτητα, απο ανθρωπους που δεν ξερουν καν τις προσωπικες τους αξιες , και απλα υποθετουν οτι ο Αραβας ή ο Ιρανος μπροστα τους ειναι ενας σωβινιστης αγροικος που περασε τα συνορα παρανομα. Άλλο να θελεις μετρα κατα της λαθρομεταναστευσης και αλλο να φερνεις σε δυσκολη θεση μια εντελως ανγωστης σε σενα κοπελα στο λεωφορειο επειδη φοραει μαντιλα. Εντωμεταξυ οι Ελληνες που το υποθετουν αυτο εχουν συνηθως αποψεις που θα ταιριαζαν πολυ καλα σε ενα Ισλαμικο φανταμενταλιστικο περιβαλλον, και επισης ειναι αμορφωτοι οσον αφορα την κουλτουρα των λαων αυτων και τα κοινα που εχουμε.

Επισης, δεν θελουν ολοι στον κοσμο να εχουν “ελληνικη ψυχη”, και δεν εχουν αναγκη τη δικη μας εγκριση και αποδοχη για να ζησουν εδω. Εννοειται  οτι ολοι πρεπει να τηρουμε τους νομους, αλλα εδω περα μιλαμε για την κουλτουρα. Πχ ενας Ελληνας δε χρειαζεται να γινει Γερμανος και να εχει την Γερμανικη εγκριση για να εργαστει και να ζησει μια ζωη στη Γερμανια.

Αυτα ειχα να πω κ εγω σα σχολια σε αυτο το submission. Αν και δεν ειναι ολα τα asks και submissions για να μπουν σε αυτο το μπλογκ, καποιες σκεψεις που μπορει να ειναι πιο ευρειες στη χωρα θα ηθελα να τις παρουσιαζω και ας μη συμφωνω απολυτα σε ολα.

[kebriones]

Να σου πω, καλύτερα που οι ξένοι δεν ξέρουν για τους Μανιάτες, αλλιώς θα τους συμπεριφέρονταν όπως συμπεριφέρονται στους Αρχαίους Σπαρτιάτες

Δεν ξερω, γιατι δεν ειναι ακριβως το ιδιο μιλιταριστικο στυλ οποτε δεν μπορεις να κανεις τους μανιατες αμερικανιά εύκολα. Πολυ αναρχια και οχι αρκετα "υπεράνθρωποι πολεμιστες", νομιζω.

[xamenotalento]

Τι συνέβη κατά τη σιωπηρή περίοδο που ακολούθησε τη Δίψα της Γνώσης; Ίσως ο Φουκώ να αισθάνθηκε μια αμηχανία σε σχέση μ΄αυτό το βιβλίο: δεν εγκλωβίστηκε πράγματι στις σχέσεις εξουσίας; Ο ίδιος άλλωστε αντιτείνει στον εαυτό του: «Να ΄μαστε πάλι, το ίδιο πάντα ανίκανοι να διαβούμε τη γραμμή, να περάσουμε στην άλλη όχθη…Πάντα η ίδια επιλογή, στο πλευρό της εξουσίας, αυτού που λέει η ίδια ή μας ωθεί να πούμε…». [...] Αν ο Φουκώ βρίσκεται πλέον σε αδιέξοδο, αυτό δεν οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο στοχάστηκε την εξουσία, αλλά μάλλον στο γεγονός ότι ανακάλυψε το αδιέξοδο που μας επιβάλλει η ίδια η εξουσία, στη ζωή όπως και στη σκέψη μας, σ΄ όλους εμάς που στρεφόμαστε εναντίον της στις πιο μικρές μας αλήθειες. [...] Τι απομένει στην υποκειμενικότητά μας, αν αληθεύει ότι η εξουσία πολιορκεί όλο και περισσότερο την καθημερινή ζωή, την εσωτερικότητα και την ατομικότητά μας, αν αληθεύει ότι απέκτησε έναν ατομικοποιητικό χαρακτήρα και αν, επίσης, η γνώση εξατομικεύεται όλο και περισσότερο, παράγοντας ερμηνευτικές και κωδικοποιήσεις του επιθυμητικού υποκειμένου; Δεν μένει ποτέ τίποτα στο υποκείμενο, αφού πρέπει κάθε φορά να δημιουργηθεί ως εστία αντίστασης, ακολουθώντας την κατεύθυνση των πτυχών που υποκειμενοποιούν τη γνώση και ανακυρτώνουν την εξουσία. Μήπως η σύγχρονη υποκειμενικότητα ανακαλύπτει εκ νέου το σώμα και τις ηδονές του, ενάντια σε μία επιθυμία η οποία έχει, σε μεγάλο βαθμό, καθυποταχθεί στο Νόμο; Εντούτοις, δεν τίθεται ζήτημα επιστροφής στους Αρχαίους Έλληνες, διότι δεν υπάρχει ποτέ ζήτημα επιστροφής. Ο αγώνας για μία σύγχρονη υποκειμενικότητα περνά από την αντίσταση στις δύο σημερινές μορφές καθυπόταξης: στην εξατομίκευση που ικανοποιεί τ��ς απαιτήσεις της εξουσίας, και στην προσκόλληση κάθε ατόμου σε μία γνωστή, δεδομένη και διά παντός προσδιορισμένη ταυτότητα. Άρα ο αγώνας για την υποκειμενικότητα εμφανίζεται ως δικαίωμα στη διαφορά, τη μεταβολή και τη μεταμόρφωση.

Ζιλ Ντελέζ, Φουκώ, Εκδόσεις Πλέθρον, Μετάφραση Τάσου Μπέτζελου.

[aplaw-blog]

Business Insider: Το ελληνικό νησί που ανήκει στους 100 «κρυμμένους παραδείσους» όλου του κόσμου :

Στα 100 πιο όμορφα και αυθεντικά νησιά όλου του κόσμου βρίσκεται η Ίος σύμφωνα με τον  ετήσιο καθιερωμένο κατάλογο που δημοσίευσε το Business Insider με το βλέμμα στραμμένο στην ερχόμενη σεζόν.

Της απόφασης αυτής για τους 100 «κρυμμένους παραδείσους» της υφηλίου προηγήθηκε εκτενής έρευνα μετά από συνεντεύξεις σε ταξιδιωτικούς bloggers, μεγάλους τουριστικούς οργανισμούς και πρακτορεία ταξιδίων προκειμένου να επιλεγούν τα ομορφότερα νησιά από Αμερική, Ωκεανία, Ευρώπη, Ασία και Αφρική που ακόμη διατηρούν την αυθεντικότητα τους.

«Κοιτάζοντας τις παραλίες με τη λευκή άμμο και τα κρυστάλλινα νερά, μπορεί κανείς να σκεφτείς ότι έχει δει τα πάντα, αλλά αυτό δεν ισχύει.

Υπάρχει πολύ περισσότερη ομορφιά εκεί έξω από ό,τι θα μπορούσατε ποτέ να φανταστείτε», τονίζει ο συντάκτης της έρευνας.

Η λίστα του Business Insider περιλαμβάνει εξωτικούς προορισμούς χωρίς τον συνωστισμό του υπερτουρισμού από Γαλλία, Ιταλία, Ολλανδία, Δανία, Πορτογαλία, Ισπανία, ΗΠΑ, Μεξικό, Κροατία, Ινδονησία, Φιλιππίνες, Γρεναδίνες Νήσους, Ονδούρα, Χιλή, Μάλτα, Καμπότζη, Ταϊλάνδη, Νέα Ζηλανδία, Παναμά, Τουβαλού, Κιριμπάτι, Νήσους Σολομώντα, Μικρονησία, Δομινικανή Δημοκρατία, Τόνγκα, Φίτζι, Γαλλική Πολυνησία, Σευχέλλες, Μαλδίβες, Τανζανία, Μαυ��οβούνιο, Μαλαισία, Αυστραλία, Αμερικανική Σαμόα, Ισημερινό, Κανάριους Νήσους, Άνδεις, Βολιβία, Ιαπωνία, Ισλανδία, Νικαράγουα, Νορβηγία, Σκωτία, Κορνουάλη, Νήσο του Τζέρσεϊ, Καναδά, Πράσινο Ακρωτήριο, Κορσική, Ελλάδα, Κολομβία, Αγγλία, Βραζιλία, Κόστα Ρίκα, Υεμένη, Γερμανία και Κίνα.

Στον κατάλογο αναφέρεται πως «η Ίος είναι ένας εκπληκτικός προορισμός με πολλές εναλλακτικές δραστηριότητες που διαθέτει πανέμορφες παραλίες, μοναδική ατμόσφαιρα, εντυπωσι��κή νυχτερινή ζωή και εύρος επιλογών».

Στο ίδιο μήκος κύματος εκπέμπει και το Ισπανικό Conde Nast Traveller που κατατάσσει την Χώρα της Ίου στα ομορφότερα χωριά της Ελλάδας αναφέροντας πως «η εκπληκτική θέα από την Παναγία την Γκρεμιώτισσα που είναι το ψηλότερο σημείο του χωριού, είναι αξέχαστη ειδικά κατά τη δύση του ηλίου.

Πίσω από τους ασβεστωμένους ανεμόμυλους βρίσκεται το υπαίθριο θέατρο Οδυσσέας Ελύτης, πολύ δραστήριο το καλοκαίρι.

Το Αρχαιολογικό Μουσείο του νησιού βρίσκεται επίσης στη Χώρα, όπου μπορείτε να θαυμάσετε μερικούς αρχαιολογικούς θησαυρούς από τον Σκάρκο, έναν από τους σημαντικότερους αρχαίους οικισμούς των Κυκλάδων».

Σημειώνεται πως σε εξέλιξη βρίσκεται πρόγραμμα προβολής του προορισμού που υλοποιεί ο Δήμος Ιητών με την στήριξη εξειδικευμένων συμβούλων για την ανάδειξη του προορισμού σε καθιερωμένες και νέες ταξιδιωτικές αγορές όπως για παράδειγμα Μ. Βρετανία, Ιταλία, Ελβετία, Γερμανία, Ισπανία, Γαλλία, ΗΠΑ και άλλες χώρες. «Εμπλουτίζουμε διαρκώς το κάλεσμα μας με νέα στοιχεία που προσφέρουν μοναδικές εμπειρίες. Γαστρονομία, πολιτισμός, πεζοπορία, ποδηλασία, καταδύσεις, θαλάσσιες εξορμήσεις, ιστορικά και αρχαία μνημεία δημιουργούν μοναδικά συναισθήματα και "δένουν" ρομαντικά με το απαράμιλλο φυσικό κάλλος, τις εξωτικές παραλίες και τη διασκέδαση, διαμορφώνοντας έναν προορισμό που πλέον έχει ενισχυμένη επισκεψιμότητα πριν και μετά την υψηλή σεζόν.

Άλλωστε δεν είναι τυχαίο πως τον Σεπτέμβριο εγκαινιάστηκε στην Ίο ένα έργο πολιτισμού ανεκτίμητης αξίας, το Μουσείο Γιάννη Γαΐτη - Γαβριέλλας Σίμωσι. Το Μουσείο στεγάζεται σε ένα μοναδικό κτίριο επιφανείας 1.600 τ.μ. που σχεδιάστηκε από τους αρχιτέκτονες Λορέττα Γαΐτη και Jacques Charrat προκειμένου να στεγάσει τη μόνιμη και δημοφιλή έκθεση του Μουσείου αλλά και παράλληλες περιοδικές εκθέσεις και εκδηλώσεις.

Είναι χτισμένο στην κορυφή ενός λόφου σε θέση με πανοραμική θέα στη Χώρα, το λιμάνι της Ίου και τα νησιά Σίκινο, Πάρο και Νάξο, με φόντο το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου.

Το εν λόγω μουσείο θα αποτελέσει ένα «φάρο πολιτισμού» για τις Κυκλάδες και την Ελλάδα δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για την ενδυνάμωση του πολιτιστικού τουρισμού σε περιόδους εντός και εκτός της υψηλής τουριστικής σεζόν» δήλωσε ο Πρόεδρος της Επιτροπής Τουρισμού του Δήμου Ιητών, Αντώνης Μέττος.

Πηγή: cnn

[eclecticstarlightblogger]

Η βοτανοθεραπεία στους αρχαίους Ελληνες ιατρούς

Ο Ιπποκράτης διέτεινε ότι η τροφή είναι το φάρμακο για κάθε νόσο. Απλόχερα η φύση μας προσφέρει τα όπλα που σε συνδυασμό με την ανάλογη ψυχική στάση και άσκηση, στέκονται αρωγοί στην καταπολέμηση ασθενειών και ενοχλήσεων που μαστίζουν τον άνθρωπο από την αρχαιότητα εως σήμερα. Κάνοντας μια πρώτη προσέγγιση θα παραθέσουμε την εκπληκτική εισήγηση του […] Η βοτανοθεραπεία στους αρχαίους Ελληνες…

[thoughtfullyblogger]

Η βοτανοθεραπεία στους αρχαίους Ελληνες ιατρούς

Ο Ιπποκράτης διέτεινε ότι η τροφή είναι το φάρμακο για κάθε νόσο. Απλόχερα η φύση μας προσφέρει τα όπλα που σε συνδυασμό με την ανάλογη ψυχική στάση και άσκηση, στέκονται αρωγοί στην καταπολέμηση ασθενειών και ενοχλήσεων που μαστίζουν τον άνθρωπο από την αρχαιότητα εως σήμερα. Κάνοντας μια πρώτη προσέγγιση θα παραθέσουμε την εκπληκτική εισήγηση του […] Η βοτανοθεραπεία στους αρχαίους Ελληνες…

[greekblogs]

Η βοτανοθεραπεία στους αρχαίους Ελληνες ιατρούς

Ο Ιπποκράτης διέτεινε ότι η τροφή είναι το φάρμακο για κάθε νόσο. Απλόχερα η φύση μας προσφέρει τα όπλα που σε συνδυασμό με την ανάλογη ψυχική στάση και άσκηση, στέκονται αρωγοί στην καταπολέμηση ασθενειών και ενοχλήσεων που μαστίζουν τον άνθρωπο από την αρχαιότητα εως σήμερα. Κάνοντας μια πρώτη προσέγγιση θα παραθέσουμε την εκπληκτική εισήγηση του […] Η βοτανοθεραπεία στους αρχαίους Ελληνες…

[skandaladiaplokidiafthora]

Η βοτανοθεραπεία στους αρχαίους Ελληνες ιατρούς

Ο Ιπποκράτης διέτεινε ότι η τροφή είναι το φάρμακο για κάθε νόσο. Απλόχερα η φύση μας προσφέρει τα όπλα που σε συνδυασμό με την ανάλογη ψυχική στάση και άσκηση, στέκονται αρωγοί στην καταπολέμηση ασθενειών και ενοχλήσεων που μαστίζουν τον άνθρωπο από την αρχαιότητα εως σήμερα. Κάνοντας μια πρώτη προσέγγιση θα παραθέσουμε την εκπληκτική εισήγηση του […] Η βοτανοθεραπεία στους αρχαίους Ελληνες…

[gemsofgreece]

Βρήκα ένα podcast για την αναβλητικότητα και είπα να το παρακολουθήσω. Συμμετείχαν η Νάντια Κοντογεώργη και ο Σωτήρης Τσαφούλιας, άτομα που σέβομαι για το έργο τους. Η συζήτηση ξεκίνησε ελπιδοφόρα με εξαίρεση που κάθε φορά που έπαιρνε τον λόγο ο Τσαφούλιας έκανε ευθεία βολή στον Χριστιανισμό λες και έχει καμιά σχέση με την αναβλητικότητα, αλλά τέλος πάντων. Αναφέρθηκαν λοιπόν κάποια στιγμή στην σημασία του διαλογισμού. Εκεί ο Τσαφούλιας ρώτησε εμφατικά αν οι συνομιλητές γνωρίζουν τι σημαίνει ετυμολογικά η λέξη διαλογισμός. Η Κοντογεώργη υπέθεσε ότι προέρχεται από το διά + λέγω που δεν είναι εντελώς σωστό αλλά σίγουρα είναι μια λογική υπόθεση. Εκεί όμως ο Τσαφούλιας την διορθώνει και λέει: "Όχι! Σημαίνει 'ο λογισμός του Δία'!"

Ναι... δεν σημαίνει ο λογισμός του Δία... Αυτό πρώτος το έγραψε μάλλον ο Ιωάννης Πασσάς (1899-1987), δημοσιογράφος και διανοητής, στην Εγκυκλοπαίδεια του Ήλιου. Δεν ισχυρίζομαι ��τι το υλικό του ήταν καθολικά ανακριβές χωρίς να το έχω διαβάσει, αλλά στην Wikipedia αναφέρει ότι γενικά υποστήριξε πολλά που βρήκαν αντίθετους Έλληνες και ξένους επιστήμονες της εποχής. Και από το "λογισμός του Δία" και μόνο, δεν δυσκολεύομαι να το πιστέψω.

Πληροφοριακά, ο διαλογισμός ετυμολογικά προέρχεται από τα διά + λογίζομαι. Το διά είναι πρόθημα που εκφράζει κίνηση, εναλλαγή, κατανομή, αντίθεση, χρονική διάρκεια ή προσδίδει έμφαση στο β΄ συνθετικό. Δηλαδή έχουμε έναν εντατικό λογισμό (σκέψη) με διάρκεια, με εναλλαγή μεταξύ των σκέψεων, ίσως και κάποια διαλεκτικότητα απέναντι στον εαυτό.

Το πρόβλημα μου εδώ είναι ότι δε μπορείς να πηγαίνεις σε podcast για την αναβλητικότητα, αντ' αυτής να παραπονιέσαι για την αντιεπιστημονικότητα και αναλήθεια του Χριστιανισμού (ή οποιασδήποτε θρησκείας βασικά αλλά η μόδα είναι να σταυρώνεις τον Χριστιανισμό στην παρούσα φάση, get it? XD) και καπάκι να κολλάς τον διαλογισμό του Δία (σημειωτέον, ως μεγαλειώδη ετυμολογική αποκάλυψη). Κάπου ώπα ρε παιδιά.

Αυτή είναι μια πολύ διαδεδομένη τάση που βλέπω στα πολύπαθα ελληνικά κοινωνικά δίκτυα, των αρχαιολατρών που στον πυρήνα τους είναι ξενολάτρες, όπως είπε και η @alatismeni-theitsa με αφορμή ένα άλλο περιστατικό, δηλαδή ενστερνίζονται τον κλασικισμό όπως αυτός είναι επιβεβλημένος από την Δύση, σίγουρα όχι συνειδητά όμως. Είναι αυτοί που σκίζουν τα ρούχα τους ότι ο λόγος που ο Ελληνισμός εξαφανίστηκε και πέθανε (πότε;;;;) είναι ο Χριστιανισμός, το Βυζάντιο κλπ κλπ Αυτοί συνήθως καλύπτουν όλο το πολιτικό ιδεολογικό φάσμα. Και δυστυχώς είναι εξίσου αντιεπιστημονικοί, προπαγανδιστές και ανιστόρητοι με πλήθος συντηρητικών, φανατισμένων Χριστιανών, τους οποίους απεχθάνονται όσο τίποτα. Για μένα αυτές είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Μπορείς να αυταπατάσαι ότι είσαι ηθικά ανώτερος και ενάρετος, μπορείς να αυταπατάσαι ότι είσαι ιδιοφυής και πεφωτισμένος, η ουσία είναι ότι αυταπατάσαι.

Είχαμε τους φανατικούς Χριστιανούς που θεωρούν τους Αρχαίους Έλληνες και τους θαυμαστές τους ασύδοτους ηδονιστές, έχουμε τώρα τους βέρους απογόνους του Σωκράτη (του εκτελεσθέντα στην διανοούμενη κλασική Αθήνα, για να μη ξεχνιόμαστε) που αποκηρύσσουν το Βυζάντιο ως σκοταδιστικό μη ελληνικό Μεσαίωνα. Και αναρωτιέμαι: ΤΟΣΗ πια η πρεμούρα του Έλληνα να διχαστεί και να διχάσει; Πραγματικά, ΤΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ έχουν πια αυτοί οι άνθρωποι; Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβει κανείς ότι η ακμή, η στασιμότητα και η παρακμή ενός πολιτισμού, πρώτον, είναι σχετική και, δεύτερον, προκύπτει από πλήθος συγκυριών, εσωτερικών μεταβολών, εξωτερικών παραγόντων, του χρόνου, των αλλαγών στην γεωγραφική "σκακιέρα", την παράλληλη ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα άλλων πολιτισμών και πως ΚΑΝΕΝΑΣ πολιτισμός / λαός δεν ξεφεύγει από αυτές; Όπως έχω ξαναπεί, είναι η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Και οι χώρες που είναι ισχυρότερες τώρα δεν θα είναι για πάντα. Και πολλές ήδη δεν είναι όσο ισχυρές όσο φαντάζεται ο ονειροπαρμένος Έλληνας.

Το λοιπόν, μην στρατικοποιείστε πάνω στο σώμα της ιστορίας και του πολιτισμού, και της θρησκείας σίγουρα, ειδικά εναντίον συνανθρώπων, γειτόνων, συμπολιτών σας. Η ιστορία είναι για να τη μελετούμε με ψυχραιμία και κατανόηση και να μαθαίνουμε από τα λάθη και ο πολιτισμός είναι για να γιορτάζουμε όλες τις πτυχές της ανθρώπινης έκφρασης. Και όλες οι θρησκείες στον πυρήνα τους είναι η ανάγκη του ανθρώπου να πιστέψει στο ανώτερο, οπότε ή τις απορρίπτουμε ή τις αποδεχόμαστε όλες, αλλά οπωσδήποτε σεβόμαστε την ανάγκη του άλλου (με εξαίρεση δογματισμούς που προωθούν την βία φυσικά).

Και στην τελική, άμα τόσο πια για όλα φταίει ο Χριστιανισμός, εσείς οι άθεοι κλασικιστές οι λουσμένοι στο αθάνατο Αρχαίο Ελληνικό Φως, γιατί δεν έχετε δημιουργήσει κάτι σπουδαίο ακόμα; (Δεν άντεξα να μην το προσθέσω.) Άντε, αναμένουμε.

[justforbooks]

Ποιο είναι το μονοπάτι για μια καλύτερη ζωή;

Ο δημοφιλής καθηγητής του Χάρβαρντ, Μάικλ Πιούετ, μιλά στη LiFO με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του και εξηγεί πώς η κινεζική φιλοσοφία βοηθά τους ανθρώπους να βελτιώσουν τον εαυτό τους και την κοινωνία τους.

Τα βιβλία του βρίσκονται πάντοτε στη λίστα των ευπώλητων. Οι διαλέξεις του γίνονται ανάρπαστες. Ο λόγος του είναι καθηλωτικός, ενώ από τους φοιτητές του ζητά μόνο να είναι ανοιχτοί και πρόθυμοι όταν καταπιάνονται με τα αρχαία κείμενα. Μάλιστα, κάθε χρόνο την πρώτη μέρα της διδασκαλίας του δίνει μια υπόσχεση στο νεανικό ακροατήριο: «Εάν λάβετε σοβαρά υπόψη τις ιδέες που βρίσκονται σε αυτά τα κείμενα, θα σας αλλάξουν τη ζωή». Ο Μάικλ Πιούετ είναι καθηγητής Κινεζικής Ιστορίας και Ανθρωπολογίας στο Τμήμα Γλωσσών και Πολιτισμών της Ανατολικής Ασίας στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ. Το μάθημά του για την κινεζική ηθική και πολιτική φιλοσοφία στους προπτυχιακούς φοιτητές είναι από τα δημοφιλέστερα στο διάσημο πανεπιστήμιο. Για το εξαιρετικό του διδακτικό έργο έχει τιμηθεί με το Harvard College Professorship for Excellence in Undergraduate Teaching, μεταξύ άλλων.

Αυτές τις μέρες βρέθηκε στην Ελλάδα και είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του «Το Μονοπάτι» από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης. Πρόκειται για ένα από τα κορυφαία εισαγωγικά κείμενα στην κινεζική φιλοσοφία, το οποίο αγγίζει θέματα μεταφυσικής αλλά και απλής καθημερινότητας. Με τρόπο απλό και κατανοητό επεξηγεί τις κυριότερες φιλοσοφικές παραδόσεις της Κίνας, προτρέποντάς μας μέσα απ’ αυτές να επαναξιολογήσουμε το πώς σχετιζόμαστε με τους άλλους. Πρόκειται για έναν σαγηνευτικό στοχαστή με συγκεκριμένη οπτική στα πράγματα, ο οποίος μέσα από τις διδαχές των αρχαίων Κινέζων φιλοσόφων μάς εκπαιδεύει στο να αμφισβητούμε πολλές πεποιθήσεις που θεωρούσαμε δεδομένες και μας μυεί ��την τέχνη της ζωής, ώστε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι αλλά και να δημιουργήσουμε έναν καλύτερο κόσμο. 

— Τι εποχή είναι αυτή που ζούμε; Ζούμε σε μια περίοδο αλλεπάλληλων και τεράστιων κρίσεων. Κυριαρχούν εξαιρετικά επίπεδα ανισότητας πλούτου, η κλιματική αλλαγή εξελίσσεται καταστροφικά, παρατηρούμε την εμφάνιση εξτρεμιστικών πολιτικών κινημάτων, ενώ βρίσκονται σε εξέλιξη καταστροφικοί πόλεμοι. Και όλες αυτές οι τάσεις διαρκώς χειροτερεύουν.

— Σε έναν κόσμο μονίμως διχασμένο, τι μπορεί να μας ενώσει σήμερα; Μια από τις ισχυρές ιδέες που βλέπει κανείς στην κινεζική φιλοσοφία αφορά τη σημασία τού να σπάσει κανείς τις περιορισμένες προοπτικές του − να εκπαιδεύει τον εαυτό του, να κατανοεί τις προοπτικές των άλλων, να βλέπει τους λόγους για τους οποίους επεκτείνονται οι κρίσεις, να εκπαιδεύει πάλι τον εαυτό του ώστε να γίνει καλύτερος στο να αντιλαμβάνεται το πώς να συνδεθεί με άλλους καθώς και στο πώς να αρχίσουμε να αλλάζουμε τις τροχιές των επικίνδυνων καταστάσεων.

— Τι μπορεί να μάθει ο κόσμος σήμερα από τους αρχαίους Κινέζους φιλοσόφους; Μια βασική πτυχή της πρώιμης κινεζικής φιλοσοφίας είναι η εστίαση στην εκπαίδευση και την αυτο-καλλιέργεια. Φυσικά γνωρίζουμε ότι μπορούμε να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας για να μάθουμε ένα μουσικό όργανο ή για να γίνουμε καλύτεροι στον αθλητισμό κ.λπ. Αλλά τείνουμε να μην εκπαιδεύουμε τον εαυτό μας για να γίνουμε καλύτεροι στη ζωή – καλύτεροι στη δουλειά με τον κόσμο γύρω μας, καλύτεροι στο χτίσιμο των σχέσεων, καλύτεροι στο να ξεφεύγουμε από συγκεκριμένες οπτικές, καλύτεροι στο να οικοδομούμε κόσμους όπου εμείς και οι γύρω μας μπορούμε πραγματικά να ανθίσουμε.

— Μερικοί άνθρωποι απλώς ζουν στον κόσμο χωρίς να πρωταγωνιστούν. Αφήνουν δηλαδή τη ζωή τους να περάσει. Τι συμβουλή θα τους δίνατε; Είναι πολύ εύκολο να παγιδευτούμε σε συνήθειες, κακοτοπιές και μοτίβα που μπορούν να καθορίσουν μεγάλο μέρος της ζωής μας – από το πώς ζούμε σε καθημερινή βάση, τι κάνουμε και τι βλέπουμε μέχρι ποιες σχέσεις σχηματίζουμε. Μία από τις βασικές ανησυχίες για πολλούς από τους πρώτους Κινέζους φιλοσόφους είναι πώς μπορούμε να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας ώστε να ζούμε πληρέστερα και πιο ζωντανά.

— Γιατί οι άνθρωποι δυσκολεύονται να αγαπήσουν τον εαυτό τους; Συχνά νιώθουμε ότι δεν ζούμε τη ζωή μας πλήρως − και, δυστυχώς, αυτό είναι συχνά αλήθεια. Αλλά η απάντηση σε αυτό δεν είναι να μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας όπως ήδη είμαστε, αλλά αντίθετα να προσπαθούμε με πολλούς τρόπους να ξεβολευτούμε και να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.

— Καταλήξαμε να μετατρέπουμε τα συναισθήματα σε εμπορεύματα. Πώς μπορούμε να ξαναβρούμε ��η μοναδικότητα στα άτομα με τα οποία συνάπτουμε σχέσεις; Ξέρετε, συχνά οι σχέσεις που χτίζουμε καταλήγουν να επαναλαμβάνουν προηγούμενα μοτίβα − πράγμα που σημαίνει ότι δεν σχετιζόμαστε πραγματικά με τον σύντροφό μας. Κι εδώ, όμως, μπορούμε να μάθουμε τον εαυτό μας να βλέπει τους άλλους ως όντα πολύπλοκα και ακατάστατα. Ουσιαστικά, να αρχίσουμε να συνδεόμαστε πληρέστερα μαζί τους και να αναπτυσσόμαστε παράλληλα. Ξέρετε, συνήθως σκεπτόμαστε την τελετουργία σαν κάτι που μας λέει τι να κάνουμε και όχι σαν κάτι που μας μεταμορφώνει. Αυτό είναι η ζωή: στιγμές που διαδέχονται η μία την άλλη, κατά τις οποίες οι άνθρωποι συναντώνται μεταξύ τους και αντιδρούν με άπειρους τρόπους, όντας έρμαια των συναισθημάτων τους. Αν δεν αποδεσμευτούμε από τη δύναμη της συνήθειας, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να αναπτύξουμε διαφορετικές πλευρές του εαυτού μας.

— Είναι η ζωή μας ένα συνεχές άγχος; Μπορεί να υπάρξει μια ζωή χωρίς προβλήματα; Δεν μπορεί να υπάρξει ζωή χωρίς προβλήματα. Μπορούμε όμως να κατευθύνουμε τον εαυτό μας ώστε να ανταποκρίνεται καλύτερα στα προβλήματα και τις προκλήσεις και ταυτόχρονα να αναπτύσσεται μέσα από αυτά.

— Γιατί δεν τολμάμε να είμαστε δημιουργικοί στις σχέσεις μας, αφού ζούμε σε κοινωνίες που δεν είναι απαγορευτικές; Όπως συμβαίνει με τόσες πολλές πτυχές της ζωής μας, είναι επικίνδυνα εύκολο να υποπέσουμε σε συμβατικές πράξεις και μοτίβα που καθορίζουν και περιορίζουν πλήρως τις σχέσεις μας. Μπορούμε όμως να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας ώστε να ξεφύγουμε από αυτά τα μοτίβα και να γίνουμε πιο ευέλικτοι και δημιουργικοί με τους γύρω μας. Οι περισσότεροι άνθρωποι ξυπνούν καθημερινά και αισθάνονται διαρκώς εγκλωβισμένοι μέσα σε έναν στενό ορισμό του εαυτού τους. Η διέξοδος σε όλα αυτά είναι να αναγνωρίσετε ότι έχετε κολλήσει σε μια ρουτίνα και να συνειδητοποιήσετε ότι μπορείτε να την αλλάξετε.

— Πώς μπορώ να χαράξω ένα τέλειο μονοπάτι για τη ζωή μου; Μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνη άποψη το να θεωρούμε τη ζωή ως κάτι που μπορούμε να σχεδιάσουμε τέλεια.  Η ζωή είναι απρόβλεπτη και ο κόσμος είναι ιδιόρρυθμος. Αυτό όμως που μπορούμε να κάνουμε είναι να πορευόμαστε μαζί με τους άλλους, να συνεργαζόμαστε καλύτερα με τον κόσμο και να είμαστε πιο ανοιχτοί στις νέες δυνατότητες που αναδύονται, αντί να κλείνουμε τον εαυτό μας και να τον περιορίζουμε από τις ευκαιρίες που θεωρούμε ότι δεν ταιριάζουν στο προσχεδιασμένο πλάνο μας.

— Δεν ελλοχεύει ο κίνδυνος αυτές οι ιδέες να χαρακτηριστούν συμβουλές αυτοβοήθειας; Ναι, προφανώς και ελλοχεύει αυτός ο κίνδυνος. Ένα μεγάλο μέρος της αυτοβοήθειας προϋποθέτει την ύπαρξη ενός αληθινού εαυτού που πρέπει να βρούμε κοιτάζοντας μέσα μας και μαθαίνοντας να αγαπάμε και να αγκαλιάζουμε. Αλλά πολλές από τις ανησυχίες της πρώτης κινεζικής φιλοσοφίας αφορούν ακριβώς την εκπαίδευση του εαυτού μας ώστε να μη βολεύεται με αυτό που είμαστε σήμερα, αλλά αντίθετα να εκπαιδευτούμε ώστε να γίνουμε πολύ καλύτεροι. Το να προσαρμόσουμε αυτές τις ιδέες στις δικές μας παραδοχές για τον εαυτό μας θα σήμαινε ότι δεν μπορούμε να πάρουμε τις φιλοσοφίες στα σοβαρά.

— Ποιος είναι υπεύθυνος για τα συναισθήματά μας; Το μυαλό μας ή η καρδιά μας; Παρουσιάζει ενδιαφέρον ότι οι λέξεις «νους» και «καρδιά» είναι ίδιας σημασίας στα κλασικά κινεζικά. Έτσι, το να εκπαιδεύουμε τον εαυτό μας σημαίνει να δουλεύουμε τόσο με τις γνωστικές μας ικανότητες όσο και με τις συναισθηματικές μας ευαισθησίες.

— Είναι οι αποφάσεις που παίρνουμε δικές μας; Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει ελεύθερη βούληση; Μας αρέσει να πιστεύουμε ότι είμαστε μοναδικά άτομα που ασκούν ελεύθερη βούληση για να παίρνουν αποφάσεις με γνώμονα το προσωπικό τους συμφέρον. Όμως η δυσάρεστη αλήθεια είναι ότι ένα μεγάλο μέρος της ζωής μας περνάει απλώς επαναλαμβάνοντας παλιές συνήθειες. Για να μπορέσουμε να ζήσουμε καλά και αποτελεσματικά στον κόσμο, απαιτείται να ξεφεύγουμε από τις περιορισμένες παγίδες μας και να μάθουμε να συνεργαζόμαστε με τα πολύπλοκα σύνολα μεταβαλλόμενης τροχιάς γύρω μας.

— Τι θεωρείτε σημαντικό στη ζωή; Ζούμε για ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα – μερικές δεκαετίες, αν είμαστε τυχεροί. Ένα βασικό πράγμα που πρέπει να κάνουμε σε μια τόσο σύντομη ζωή είναι να μάθουμε να ζούμε τη ζωή πιο ολοκληρωμένα, μαθαίνοντας τον εαυτό μας ώστε να αρχίσουμε να χτίζουμε κόσμους στους οποίους εμείς και οι γύρω μας θα μπορούμε να ευδοκιμήσουμε. Επίσης, παρόλο που ο Κομφούκιος δεν εστίαζε στην προσωπική ευτυχία, όταν του ζήτησαν να περιγράψει τον εαυτό του, απάντησε: «Είναι ένας άνθρωπος τόσο παθιασμένος που ξεχνάει το φαγητό του, τόσο χαρούμενος που ξεχνά τη στεναχώρια του και ο οποίος φτάνει στα γεράματα δίχως να αντιλαμβάνεται τον χρόνο να περνά».

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[hadnews-greece]

Εξερευνήστε το Δουβρόβνικ, την Κροατία, την εκπληκτική ακτογραμμή πόλη γνωστή για τον ρόλο της ως φόντο στο Game of Thrones. Αυτός ο τόπος παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO, συχνά αποκαλείται "Μαργαριτάρι του Αδριατικού," διαθέτει αρχαίους τείχη πόλης, εκπληκτική θέα στην Αδριατική Θάλασσα, και όμορφα διατηρημένη μεσαιωνική αρχιτεκτονική. Περιπλανηθείτε στην εμβληματική παλιά πόλη του Δουβρόβνικ, επισκεφθείτε το γνωστότερα γυρισμένα μέρη από τη σειρά επιτυχίας, και ζήστε την πλούσια ιστορία και γοητεία της πόλης. Ενωθείτε με αυτήν την εμβαθυμένη 4Κ/60φραμπς HDR περιήγηση και ανακαλύψτε γιατί το Δουβρόβνικ είναι μια απαραίτητη προορισμός για λάτρεις της ιστορίας και οπαδούς του Game of Thrones. Το Video "Dubrovnik, Croatia 🇭🇷 | 4K/60fps HDR Walking Tour" ανα��τήθηκε 01/11/2024 στο Youtube κανάλι Tourister

[xionisgr]

ISBN: 978-960-04-4242-7 Συγγραφέας: Μαρία Παπαλέξη Εκδότης: Κέδρος Σελίδες: 72 Ημερομηνία Έκδοσης: 2011-11-01 Διαστάσεις: 16x15 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο