aplaw-blog

[aplaw-blog]

Το ελληνικό νησί των 7 κατοίκων που έχει παραλία που δεν βρίσκεις ούτε στην Καραϊβική :

Είναι η Καραϊβική; Όχι είναι η Σαπιέντζα, ένα νησάκι νοτιοδυτικά της Μεθώνης που θυμίζει εξωτικό προορισμό!

Ένα νησί μοναδικό από πολλές απόψεις. Η Σαπιέντζα (όνομα ιταλικής προέλευσης και σημαίνει σοφία) είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νησί των μεσσηνιακών Οινουσσών μετά την Σχίζα. Βρίσκεται στ’ ανοιχτά των νοτιοδυτικών ακτών της Μεσσηνίας, απέναντι από τη Μεθώνη και είναι ένα κατάφυτο νησί με σπάνια χλωρίδα. Έχει έκταση 9 τ.χλμ. και σύμφωνα με την απογραφή του 2001, έχει πληθυσμό μόνο 7 μόνιμους κατοίκους. Νοτιοδυτικά της Σαπιέντζας βρίσκεται το βαθύτερο σημείο της Μεσογείου, γνωστό ως τάφρος ή φρέαρ των Οινουσσών, με βάθος 5.121μ. Η Σαπιέντζα βρίσκεται πάνω στον σημαντικό ναυτικό δρόμο που συνδέει την Ιταλία με την Μέση Ανατολή και στις ακτές της έχουν σημειωθεί αρκετά ναυάγια, ορισμένα απ’ τα οποία μετέφεραν ιδιαίτερα σημαντικό φορτίο, με μεγάλη αξία σήμερα για την αρχαιολογία. Ένα από τα ναυάγια περιείχε τις κολόνες από το μεγάλο περιστύλιο που είχε χτίσει ο Ηρώδης στην Καισάρεια της Παλαιστίνης τον 1ο μ.Χ. αιώνα, ενώ ένα άλλο περιείχε σημαντικές ρωμαϊκές σαρκοφάγους. Αξίζει να δείτε στο νότιο σημείο του νησιού τον επιβλητικό φάρο που δεσπόζει εκεί από το 1885. Έχει ύψος 8 μέτρα και εστιακό ύψος 110 μέτρα. Ο φάρος κατ��σκευάστηκε ύστερα από αίτημα της βασίλισσας Βικτωρίας της Αγγλίας.

Στην εποχή του ήταν από τους ισχυρότερους στη Μεσόγειο. Τα κάτοπτρά του φωτίζονταν με λάμπες αμιάντου και η φωτοβολία έφτανε τα 25 ναυτικά μίλια. Καθώς η περιστροφή διαρκούσε 8 ολόκληρα λεπτά, υπάρχουν μαρτυρίες από γυναίκες των χωριών της ηπειρωτικής ακτής, που έλεγαν ότι σε καιρούς πριν την έλευση ηλεκτρικού ρεύματος χρησιμοποιούσαν αυτά τα φωτεινά οκτάλεπτα ώστε να κεντάνε τα βράδια. Ο φάρος εξακολουθεί να λειτουργεί και στις δικές μας μέρες, όντας αυτοματοποιημένος από το 1986, όταν μετατράπηκε πια σε ηλιακό (βασίζεται σε ηλιακές κυψέλες). Παράλληλα, όμως, έχει ανακηρυχθεί και σε διατηρητέο νεότερο μνημείο. Από το 1209 το νησί πέρασε στον έλεγχο των Βενετών όπως και ολόκληρη η νότια ακτογραμμή της Μεσσηνίας. Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Τούρκους αποτέλεσε ελληνικό έδαφος. Αμφισβητήθηκε όμως από την Αγγλία κατά την διάρκεια των Παρκερικών, όταν οι σχέσεις Ελλάδας και Αγγλίας οξύνθηκαν. Η Αγγλία διεκδίκησε κατά το διάστημα αυτό το νησί ως τμήμα των Ιονίων νήσων, τα οποία εκείνη την περίοδο της ανήκαν. Μία έκταση 240 στρεμμάτων του δάσους της Σαπιέντζας έχει ανακηρυχθεί επίσημα διατηρητέο μνημείο της φύσης ενώ στο νησί ζει και ένας αρκετά σημαντικός πληθυσμός κρητικών αίγαγρων, των γνωστών κρι-κρι.

Η πρόσβαση στο νησί πραγματοποιείται με τουριστικά πλοιάρια που αναχωρούν από τη Μεθώνη.

Πηγή : difno

[aplaw-blog]

Οι γραφικοί οικισμοί της Μήλου :

Το κυκλαδίτικο στυλ επικρατεί στην Πλάκα, την Τρυπητή και τα Πολλώνια, ενώ το πολύβουο λιμάνι του Αδάμαντα πρωταγωνιστεί στη ζωή του νησιού. Το Κλήμα με τα πολύχρωμα «σύρματα» συνεχίζει να μαγεύει τους επισκέπτες από όλο τον κόσμο.

Η Πλάκα

Αν την ονομάσετε Χώρα θα σας διορθώσουν, γιατί ως Χώρα της Μήλου παραμένει η παλιά πρωτεύουσα Ζεφυρία. Η Πλάκα είναι κτισμένη κάτω από τον λόφο του κάστρου, το οποίο είναι ερειπωμένο και θεωρείται ότι κτίστηκε τον 13ο αιώνα από τους Ενετούς. Οι κάτοικοι το εγκατέλειψαν τον 14ο αιώνα, για άγνωστους λόγους, για να κατοικήσουν στη Ζεφυρία, και επανήλθαν μετά τον 19ο αιώνα. Ο σπουδαιότερος λόγος για να ανηφορίσετε προς τα ερείπια του κάστρου είναι για να απολαύσετε υπέροχο ηλιοβασίλεμα. Δύο ωραιότατες εκκλησίες, η Παναγία η Θαλασσίτρα και η Μέσα Παναγιά (ή Παναγία Σικινιώτισσα) θα βρεθούν στο διάβα σας και από τα προαύλιά τους θα χαρείτε εξαιρετική θέα στο πέλαγος και την Πλάκα.

Η Θαλασσίτρα, αφιερωμένη στην Υπαπαντή του Χριστού, αναφέρεται σε έγγραφα από το 1738 και έχει υπέροχο πέτρινο καμπαναριό και λαϊκά λιθανάγλυφα. Μία ακόμη αξιόλογη εκκλησία είναι αυτή της Κορφιάτισσας στα Μάρμαρα μέσα στον οικισμό της Πλάκας, που θεωρείται ότι κτίστηκε στις αρχές του 19ου αιώνα. Το προαύλιό της είναι ιδανική θέση για να απολαύσετε πανοραμική θέα στο πέλαγος. Στα κυκλαδίτικα σοκάκια της Πλάκας τα αυτοκίνητα απαγορεύονται οπότε θα περπατήσετε με την ησυχία σας. Υπάρχουν μαγαζιά, καφέ -μπαρ και εστιατόρια.

Στον κεντρικό δρόμο που οδηγεί προς το χωριό θα δείτε το νεοκλασικό κτήριο του 1892, το οποίο παλαιότερα στέγαζε το δημαρχείο. Φιλοξενεί το Αρχαιολογικό Μουσείο της Μήλου και προεξάρχον έκθεμα είναι το γύψινο αντίγραφο της περίφημης Αφροδίτης της Μήλου. Το αυθεντικό εκτίθεται στο μουσείο του Λούβρου και θεωρείται ότι ανακαλύφθηκε κοντά στο ρωμαϊκό θέατρο το 1820. Είναι φιλοτεχνημένο σε παριανό μάρμαρο και τοποθετείται χρονολογικά στο 150-120 π.Χ. Τα εκθέματα του μουσείου προέρχονται από την αρχαία πόλη του Κλήματος και από τη Φυλακωπή. Χρονολογούνται από την 4η π.Χ. χιλιετία ως τα πρωτοχριστιανικά χρόνια.

Αξίζει να κάνετε βόλτα και στον, ενωμένο με την Πλάκα, οικισμό της Τρυπητής, που προσφέρει θαυμάσια θέα και διαθέτει καφέ και εστιατόρια. Εκεί, θα δείτε την εκκλησία του Αγίου Νικολάου και τους αναστηλωμένους ανεμόμυλους.

Τα Πολλώνια

Ο ήσυχος παραλιακός οικισμός στα βορειοανατολικά του νησιού είναι παλιό ψαροχώρι. Έχει αναπτυχθεί τουριστικά εδώ και αρκετά χρόνια, διαθέτοντας πολύ αξιόλογα και μοντέρνα boutique ξενοδοχεία και σουίτες, ενοικιαζόμενα σπίτια, καφέ, εστιατόρια, beach bars και ψαροταβέρνες. Η αμμώδης παραλία στο εσωτερικό του κόλπου, με τα ήρεμα νερά και τα αρμυρίκια της είναι ιδανική για μπάνιο και περιπάτους. Στο άλλο άκρο βρίσκεται η χερσόνησος με τον φάρο της Πελεκούδας και την εκκλησία του Αγίου Νικολάου.

Από τα Πολλώνια θα πάτε εύκολα στις κοντινές παραλίες του Σαρακήνικου και του Παπάφραγκα, αλλά και στον αρχαιολογικό χώρο της Φυλακωπής. Τουριστικά καραβάκια αναχωρούν προς την Κίμωλο, περνώντας και από το νησάκι της Πολυαίγου με τα κρυστάλλινα πράσινα-τιρκουάζ νερά.

Ο Αδάμαντας

Διαρκής κίνηση και ζωή: αυτά είναι τα χαρακτηριστικά του Αδάμαντα, του λιμανιού της Μήλου όπου βρίσκονται όλες οι δημόσιες υπηρεσίες, τα μαγαζιά και η μαρίνα του νησιού. Ο οικισμός έχει κτιστεί από Σφακιανούς που κατέφυγαν στη Μήλο και είναι ένα από τα τέσσερα μεγαλύτερα λιμάνια της χώρας, με στρατηγική θέση εξ αιτίας της οποίας αναπτύχθηκε σημαντικά. Υπάρχουν πολλές επιλογές για φαγη��ό, καφέ και βραδινή διασκέδαση και λειτουργούν πολλά ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα διαμερίσματα.

Μην παραλείψετε να επισκεφθείτε το Εκκλησιαστικό Μουσείο του Αδάμαντα που φιλοξενείται στον ναό της Αγίας Τριάδας, ή Παναγία Θεοφανή: έχει σπουδαία αρχιτεκτονική και μεγάλη ιστορική αξία καθώς διατηρεί στοιχεία από ανοικοδομήσεις και επισκευές σε διάφορες ιστορικές περιόδους -βυζαντινή, φράγκικη, τουρκοκρατία έως και τον 19ο αιώνα. Τα εκθέματα του μουσείου είναι πολύ αξιόλογα -ένα μέρος τους, μάλιστα, προέρχεται από τις εγκαταλειμμένες εκκλησίες της Ζεφυρίας. Από το 1998 λειτουργεί στον Αδάμαντα το Μεταλλευτικό Μουσείο που δημιούργησε η «S&Β Βιομηχανικά Ορυκτά», η μεγαλύτερη εταιρεία εξορύξεων στη Μήλο. Εκτίθενται εργαλεία εξόρυξης, ένα βαγονέτο και μια μεγάλη συλλογή μεταλλευμάτων και ορυκτών από τη Μήλο.

Τα Μανδράκια, ο Φυροπόταμος, το Φουρκοβούνι και ο Εμπουριός

Σκαμμένα στα ηφαιστειογενή πετρώματα του νησιού, τα «σύρματα» ήταν οι χώροι όπου οι ντόπιοι φύλαγαν τους χειμώνες τα ξύλινα σκαριά τους για προστασία από τους καιρούς. Πήραν το όνομα αυτό από τα χοντρά σύρματα με τα οποία τα έσερναν μέσα στα υπόσκαφα, των οποίων το μπροστινό μέρος ήταν κτισμένο. Κάποια από αυτά είχαν και όροφο για να μένουν οι ιδιοκτήτες τους όσο διαρκούσαν οι επισκευές, η συντήρηση και τα βαψίματα των σκαφών.

«Σύρματα» με χρωματιστές πόρτες και παράθυρα απαρτίζουν τα λιλιπούτεια παραθαλάσσια ψαροχώρια της Μήλου με τα υπέροχα γαλαζοπράσινα νερά, όπως τα Μανδράκια, ο Φυροπόταμος, το Φουρκοβούνι: οι εικόνες που προσφέρουν, ειδικά όταν τα αντικρίζει κανείς από τη θάλασσα, είναι μοναδικές.

Στον Εμπουριό, μπορείτε να πάτε με σκάφος ή με όχημα, βλέποντας στην πορεία σας τη λιμνοθάλασσα στο Ριβάρι. Έχει ελάχιστα σπίτια και αντικρίζει την απέναντι πλευρά του όρμου του Αδάμαντα, δείχνοντας σαν να έχει ξεμείνει σε παλιότερες δεκαετίες.

Το Κλήμα

Στο Κλήμα τα «σύρματα», αυτή η αυτοσχέδια μορφή λαϊκής αρχιτεκτονικής, κάνει τους επισκέπτες να ενθουσιάζονται και να βγάζουν αμέτρητες φωτογραφίες. Μαζί με το Κλέφτικο και το Σαρακήνικο, πρωταγωνιστεί στις εικόνες που διαφημίζουν τη Μήλο. Κάποιοι, μάλιστα, το αποκαλούν «Μικρή Βενετία», ενώ διεθνή μέσα το έχουν χαρακτηρίσει από τα πιο ωραία χωριά στην Ελλάδα. Τα διώροφα σπιτάκια εντυπωσιάζουν με την πολυχρωμία τους και οι μεγάλες πόρτες είναι ανοιχτές ώστε ο καθένας μπορεί να βλέπει το εσωτερικό τους.

Στριμωγμένα το ένα δίπλα στο άλλο, σύριζα στο νερό που όταν έχει φουσκοθαλασσιά φτάνει ως στο κατώφλι τους, τα «σύρματα» χρησιμοποιούνται ως εξοχικά των ντόπιων, ή νοικιάζονται σε τουρίστες που θέλουν να απολαύσουν αυτή την αυθεντική πλευρά της διαμονής στο νησί. Περιδιαβαίνοντας θα νιώσετε σαν να γίνεστε μέρος της μικρής αυτής κοινότητας όπου οι άνθρωποι ζουν διαρκώς στο ύπαιθρο, καθαρίζουν τα ζαρζαβατικά και τα ψάρια, παίζουν τάβλι, πίνουν το ουζάκι τους σε παρέες. Και περιμένουν την ώρα του ηλιοβασιλέματος, όταν η ζέστη πέφτει και οι ακτίνες του ήλιου παίρνουν πορτοκαλί αποχρώσεις χαϊδεύοντας γλυκά το Κλήμα και τα βαρκάκια που αργολικνίζονται.

Πηγή: travel

[aplaw-blog]

Μια βουτιά στη μεσαιωνική μαγεία των Κυκλάδων :

Αν υπάρχει ένας τόπος που συμπυκνώνει τη μαγεία των Κυκλάδων σε μια και μόνο εμπειρία, αυτός είναι το Κάστρο της Σίφνου. Ένας μεσαιωνικός οικισμός που μοιάζει να έχει ξεπηδήσει από τη φαντασία ενός καλλιτέχνη, αποφασισμένου να ζωγραφίσει την απόλυτη κυκλαδίτικη σκηνή.

Καταφθάνοντας από την Απολλωνία, είτε με αυτοκίνητο είτε ακολουθώντας το παραδοσιακό μονοπάτι, η πρώτη ματιά στο Κάστρο σε αφήνει άφωνο. Ο οικισμός ξεδιπλώνεται μπροστά σου σαν ένα λευκό διαμάντι που καταλαμβάνει ολόκληρη την κορυφή ενός βραχώδους λόφου. Εδώ, στα θεμέλια αυτού του εκπληκτικού χωριού, βρίσκεται η αρχαία πρωτεύουσα του νησιού, μια πόλη που άνθισε ήδη από τον 3ο αιώνα π.Χ.

Πριν εισέλθετε στον οικισμό, παρατηρήστε τους ιστορικούς ανεμόμυλους που στολίζουν τα περίχωρα, αλλά και τα δίδυμα εκκλησάκια του Αγίου Στεφάνου και του Αγίου Ιωάννη του Καλυβίτη, σιωπηλοί φύλακες, που σας υποδέχονται στο κατώφλι αυτού του χρονοταξιδιού.

Περιπλανώμενος σε έναν λαβύρινθο αιώνων

Η πραγματική περιπέτεια αρχίζει όταν διασχίζετε μία από τις έξι μεσαιωνικές θολωτές εισόδους -τις λότζιες- που άλλοτε προστατεύονταν από ισχυρούς πύργους. Μόλις βρεθείτε μέσα, θα καταλάβετε γιατί το Κάστρο θεωρείται ένα από τα καλύτερα διατηρημένα παραδείγματα ενετικού φρουρίου στο Αιγαίο. Ο οικισμός οργανώνεται σε δύο κύκλους. Ο εξωτερικός αποτελείται από μια αδιάκοπη σειρά τριώροφων κατοικιών, χτισμένων κολλητά μεταξύ τους, που δημιουργούν ένα φυσικό αμυντικό τείχος. Τα μικρά παράθυρα, τοποθετημένα σε μεγάλο ύψος και οι χαμηλές πόρτες προδίδουν την αμυντική τους λειτουργία. Στον εσωτερικό κύκλο, τα διώροφα αρχοντόσπιτα με τα χρωματιστά ξύλινα μπαλκόνια και τους εντυπωσιακούς θυρεούς αποκαλύπτουν τη ζωή των εύπορων οικογενειών της εποχής.

Θησαυροί κρυμμένοι στα σοκάκια

Περπατώντας στα στενά καλντερίμια, που σε ορισμένα σημεία περνούν ακόμη και πάνω από τις στέγες των σπιτιών, θα ανακαλύψετε έναν αληθινό θησαυρό αρχαιολογικών στοιχείων. Αρχαίες κολώνες έχουν ενσωματωθεί αρμονικά στα μεσαιωνικά κτήρια, ενώ μαρμάρινες ρωμαϊκές λάρνακες με περίτεχνα σκαλίσματα χρησιμοποιούνται ως διακοσμητικά στοιχεία σε διάφορα σημεία του οικισμού.

Στο κέντρο, το Αρχαιολογικό Μουσείο Σίφνου φιλοξενεί μια εντυπωσιακή συλλογή που καλύπτει χιλιετίες ιστορίας, από τα προϊστορικά χρόνια έως και τη ρωμαϊκή περίοδο. Επιπλέον, το παλιό δημοτικό σχολείο έχει μετατραπεί σε χώρο καλλιτεχνικών εκθέσεων, που εμπλουτίζουν την πολιτιστική ζωή του χωριού κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.

Η πιο φωτογραφημένη γωνιά του Κάστρου βρίσκεται στην ανατολική του πλευρά, εκεί όπου ένας απομονωμένος βράχος μέσα στη θάλασσα φιλοξενεί το εκκλησάκι των Επτά Μαρτύρων. Το λιλιπούτειο λευκό παρεκκλήσι με τον γαλάζιο τρούλο του δημιουργεί μία από τις πιο αξέχαστες εικόνες στο Αιγαίο. Μπορείτε να κατεβείτε τα σκαλοπάτια για να απολαύσετε μια βουτιά στα γάλανα νερά κάτω από το εκκλησάκι -η επιστροφή, ωστόσο, απαιτεί λίγη παραπάνω αντοχή.

Κατάβαση στο ιστορικό ��ιμάνι των Σεραλίων

Η εξερεύνηση του Κάστρου δεν θα ήταν πλήρης χωρίς μια στάση στο αρχαίο λιμάνι των Σεραλίων, που βρίσκεται στη νότια πλευρά του λόφου. Αυτό το γραφικό λιμανάκι, με το τουρκικό του όνομα που σημαίνει «παλάτια», υπηρέτησε ως κύριος λιμένας του νησιού για περισσότερα από 2.000 χρόνια, φτάνοντας στην ακμή του κατά τη Φραγκοκρατία.

Η κάθοδος στα Σεράλια μέσω των 98 σκαλοπατιών είναι μια μικρή περιπέτεια από μόνη της. Καθώς διασχίζετε τους απότομους βράχους, καταλήγετε σε μια μικρή παραλία με βότσαλα και κρυστάλλινα νερά, όπου τα παλιά σύρματα και ο μικρός μόλος θυμίζουν τη ναυτική παράδοση του τόπου. Εδώ, με θέα το Κάστρο να δεσπόζει ψηλά, θα ζήσετε στιγμές απόλυτης γαλήνης.

Πηγή: travel

[aplaw-blog]

World's Best Awards > Το καλύτερο νησί στον κόσμο για το 2025 :

Η Πάρος κατέκτησε την πρώτη θέση στα βραβεία World's Best Awards 2025 του ταξιδιωτικού περιοδικού Travel + Leisure, ως το καλύτερο νησί στον κόσμο.

Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση του Δήμου Πάρου, αυτή η ετήσια έρευνα, η οποία εφέτος συμπληρώνει 30 χρόνια παρουσίας, συγκεντρώνει τις ψήφους χιλιάδων αναγνωστών από όλο τον κόσμο και αντικατοπτρίζει με αξιοπιστία τις σύγχρονες τάσεις, τις ταξιδιωτικές εμπειρίες και τις προτιμήσεις του διεθνούς κοινού, αναδεικνύοντας τους προορισμούς που ξεχωρίζουν πραγματικά σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η Πάρος, το ηλιόλουστο στολίδι των Κυκλάδων, σημείωσε εντυπωσιακή άνοδο, ανεβαίνοντας από τη 24η θέση το 2024 στην 1η θέση παγκοσμίως για το 2025. Με συνολική βαθμολογία 96,50, οι αναγνώστες εξήραν την Πάρο για τη γαστρονομική της ταυτότητα, τα παραδοσιακά χωριά, τη ζεστή φιλοξενία των κατοίκων και την ποικιλία εμπειριών που προσφέρει στους επισκέπτες.

Η εφετινή διάκριση συνοδεύεται από σημαντικές επιτυχίες και για άλλους ελληνικούς προορισμούς, επιβεβαιώνοντας τη σταθερή θέση της Ελλάδας στον παγκόσμιο ταξιδιωτικό χάρτη.

Η Κρήτη κατέλαβε την 11η θέση παγκοσμίως και την 6η στην Ευρώπη, ενώ η Μήλος βρέθηκε στη 16η θέση παγκοσμίως και την 7η στην Ευρώπη. Παράλληλα, η Σαντορίνη και η Μύκονος κατατάχθηκαν στις θέσεις 13 και 15 αντίστοιχα μεταξύ των 15 καλύτερων νησιών της Ευρώπης.

Σημαντική ήταν και η παρουσία της Αθήνας, η οποία ξεχώρισε ανάμεσα στις κορυφαίες πόλεις της Ευρώπης, κατακτώντας την 14η θέση με συνολική βαθμολογία 86,69, χάρη στην ιστορία της και τον πλούσιο πολιτισμό της.

Σημειώνεται ότι η ανάδειξη της Πάρου στην κορυφή του κόσμου, αποτελεί μια σπουδαία διεθνή αναγνώριση, όχι μόνο για το νησί, αλλά και για την Ελλάδα συνολικά.

Αναδεικνύει τη χώρα ως κορυφαίο τουριστικό προορισμό, ικανό να προσφέρει έναν μοναδικό συνδυασμό αυθεντικότητας, φυσικής ομορφιάς και εμπειριών υψηλής ποιότητας που συναρπάζουν και εμπνέουν το παγκόσμιο ταξιδιωτικό κοινό.

Πηγή: cnn

[aplaw-blog]

Η - κατά τους Ιταλούς - ομορφότερη ελληνική παραλία :

Την πρώτη θέση ανάμεσα στις δέκα πιο εντυπωσιακές παραλίες της Ελλάδας «κατέκτησε» το Μαγγανάρι της Ίου στον ετήσιο κατάλογο του δημοφιλούς ιταλικού ιστότοπου Greenme.it, σύμφωνα με την εμπειρία των δημοσιογράφων και τις προτιμήσεις του κοινού.

Ένας «παράδεισος επί της γης»

Όπως αναφέρεται στο αφιέρωμα, «το Μαγγανάρι είναι ο παράδεισος επί της γης». Η ονειρεμένη παραλία είναι ιδανική για νέους, οικογένειες και όσους λατρεύουν τα θαλάσσια σπορ και αποτελεί τυπικό δείγμα της δαντελωτής ακτογραμμής της Ίου. Οι χρυσαφένιοι αμμόλοφοι και οι μικροί κολπίσκοι που διαθέτει, σχηματίζουν ένα φωτογενές τοπίο εξωπραγματικής ομορφιάς. Επιπλέον, ένας καλοστρωμένος δρόμος οδηγεί στο Μαγγανάρι καθιστώντας το εύκολα προσβάσιμο. Αν και βρίσκεται 23 χιλιόμετρα από τη Χώρα, η παραλία είναι εξαιρετικά δημοφιλής σε Έλληνες και ξένους ταξιδιώτες, ενώ είναι και πλήρως εξοπλισμένη με καφετέριες και εστιατόρια σε κοντινή απόσταση. Ταυτόχρονα υπάρχουν

πολλά ήσυχα και απομονωμένα σημεία για όσους επιθυμούν να αφεθούν στη φυσική μαγεία της».

Οι ελληνικές παραλίες που ξεχώρισαν

Ο κατάλογος της εξειδικευμένης ιστοσελίδας της Ιταλίας, που διαβάζεται από εκατομμύρια φίλους της φυσιολατρίας και της αειφορίας, περιλαμβάνει παραλίες από τη Ζάκυνθο, τη Μήλο, τη Φολέγανδρο, τη Νάξο, την Πελοπόννησο, τη Μύκονο, τη Σαντορίνη και την Κρήτη. Με στόχο την ενίσχυση της εξωστρέφειας, προηγήθηκε από το προηγούμενο φθινόπωρο, με τη στήριξη ειδικών, οργανωμένο κάλεσμα του Δήμου σε διεθνή ΜΜΕ από Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία, ΗΠΑ και άλλες αγορές για την προβολή των πολλών γνωστών και άγνωστων πτυχών του προορισμού.

«Πριν λίγες ημέρες η Επιτροπή Τουρισμού του Δήμου προσκάλεσε γνωστή ιταλική ταξιδιωτική εκπομπή στο νησί για γυρίσματα. Η αποστολή εντυπωσιάστηκε με τα διαφορετικά "πρόσωπα" της Ίου, τις παραλίες, τη γραφικότητα, την αρχιτεκτονική, τη νυχτερινή ζωή, τις γαστρονομικές "πινελιές", την πλούσια ιστορία και τον πολιτιστικό πλούτο του προορισμού. Η Ίος διαθετει μία "συνταγή" για ιδανικές διακοπές που είναι διαφορετική για τον κάθε επισκέπτη μας», επεσήμανε ο πρόεδρος της Επιτροπής Τουρισμού του Δήμου Ιητών, Αντώνης Μέττος.

Πηγή: cnn

[aplaw-blog]

Οι Μικρές Κυκλάδες ανάμεσα στους 10 ανεξερεύνητους θησαυρούς της Ευρώπης :

Τα δέκα άθικτα και καλά κρυμμένα «πετράδια» της Ευρώπης ανακαλύπτει η βρετανική εφημερίδα Express σε συνεργασία με ειδικούς και σπεσιαλίστες στα διεθνή ταξίδια.

Το δημοφιλές ενημερωτικό μέσο τονίζει πως «όλο και περισσότεροι αναζητούν πλέον ένα μέρος διαφορετικό για τις καλοκαιρινές διακοπές. Μάλιστα δεν είναι αμελητέο το ποσοστό ταξιδιωτών που αναζητούν μαγευτικές τοποθεσίες που δεν είναι μαζικές ή πολύ εμπορικές και που θα κάνουν τους υπόλοιπους στα social media να αναρωτιούνται πού βρίσκονται οι τελευταίοι αυτοί εναπομείναντες παράδεισοι της Ευρώπης».

Στην δέκατη θέση του καταλόγου της Express υπάρχει μια ελληνική «συμμετοχή» ε τα Κουφονήσια να γοητεύουν τους λάτρεις των αληθινών αποδράσεων, καθώς «είναι δύο υπέροχα νησάκια όπου όλα βρίσκονται σε μικρές αποστάσεις και είναι καλυμμένα με εξωτικές ακτές και γαλαζοπράσινα νερά».

Η λίστα περιλαμβάνει στις υπόλοιπες θέσεις τις Αζόρες στην Πορτογαλία, το Σίγκναγκι της Γεωργίας, το Τίβατ στο Μαυροβούνιο, το Σάαρεμαα το μεγαλύτερο νησί της Εσθονίας, τη λίμνη Μπόχιν στη Σλοβενία, την Ισπανική Κόστα Ντα Μόρτε, το ορεινό συγκρότημα Ρετεζάτ στην Ρουμανία, τη νήσο Κόρτσουλα της Κροατίας και το Μπάνσκο της Βουλγαρίας.

Στο ίδιο διάστημα, η βρετανική Mirror ξεχωρίζει την Ηρακλειά ως «το νησί της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχει μείνει ανέγγιχτο από τον μαζικό τουρισμό». Το εκτενές αφιέρωμα αναφέρει πως «πέρα από τα φανταχτερά νησιά των Κυκλάδων, το Αιγαίο διαθέτει μια ποιοτική και γαλήνια πλευρά, την οποία αντιπροσωπεύει καλύτερα η Ηρακλειά.

Ο μικρός πληθυσμός του νησιού έχει επιτρέψει στο φυσικό τοπίο να διατηρήσει την παρθένα ομορφιά του, προσφέροντας μοναδικές στιγμές στους ψαγμένους ταξιδιώτες. Η αρχιτεκτονική και των δύο χωριών είναι τυπική κυκλαδίτικη, με δαιδαλώδη δρομάκια διάσπαρτα με ασβεστωμένα σπίτια, μικροσκοπικές καλοδιατηρημένες εκκλησίες και χαρακτηριστικές μπλε πόρτες και στέγες.

Ωστόσο, η Ηρακλειά αφήνει το μοναδικό στίγμα της μέσα από την παραδοσιακή αγροτική γοητεία που "διαπερνά" το νησί και τον ντόπιο ρυθμό ζωής».

Σημειώνεται πως σε εξέλιξη βρίσκεται η προσπάθεια του δήμου για προβολή των γνωστών και άγνωστων πτυχών της Νάξου και των Μικρών Κυκλάδων μέσα από συνεχείς επαφές, εκθεσιακές συμμετοχές στο εξωτερικό, εγχώριες και διεθνείς τηλεοπτικές παραγωγές, προβολή στα social media και δημοσιογραφικές αποστολές από ΜΜΕ που εστιάζουν σε δραστηριότητες off season.

«Ξεκινώντας έγκαιρα από τον περασμένο Σεπτέμβριο το πρόγραμμα προβολής μας, το ενδιαφέρον που συναντάμε για τη Νάξο και τις Μικρές Κυκλάδες παραμένει σε ικανοποιητικά επίπεδα παρά τις φετινές δυσκολίες. Ευχαριστούμε θερμά τους επαγγελματίες που στηρίζουν τις πρωτοβουλίες μας, αλλά και φορείς όπως το Γραφείο ΕΟΤ Μ. Βρετανίας για την υλοποίηση στοχευμένων δράσεων. Οι συνολικές αφίξεις στη Νάξο για τον Μάιο "έκλεισαν" αυξητικά σε σύγκριση με πέρυσι, καθώς η ελαφρά πτώση 3% στις ακτοπλοϊκές αφίξεις υπερκαλύφθηκε με το εντυπωσιακό +31% στις αεροπορικές αφίξεις», σημείωσε ο αντιδήμαρχος Τουρισμού Δήμου Νάξου και Μικρών Κυκλάδων Βαγγέλης Κατσαράς.

Πηγή: cnn

[aplaw-blog]

Στη Λήμνο, για ένα καλοκαίρι όπως παλιά:

Τέλη Μαΐου, βρισκόμαστε σε μια σπιτική αυλή στο χωριό Δάφνη, στη βορειοδυτική πλευρά της Λήμνου, και παρατηρούμε τους οικοδεσπότες να ετοιμάζουν το μεσημεριανό. Δεν γνωριζόμασταν από παλιά, ένα τηλεφώνημα ήταν αρκετό. Ναι, οι Λημνιοί είναι βαθιά φιλόξενοι. Ο κτηνοτρόφος Γιώργος Μπανάβος μαζί με τη μαγείρισσα αδελφή του Μάλαμα και τη μητέρα τους Φωτεινή φέρνουν ένα ένα τα ντόπια καλούδια – κάθε πιάτο και μια μικρή ξενάγηση στον τόπο.

Ντομάτα, αγγούρι, μελιτζάνα, άφκο (ντόπια φάβα) και ασπρομύτικα φασόλια από το μποστάνι τους, καθώς οι περισσότεροι κάτοικοι διατηρούν μπαξέδες, αλλά και ζυμωτό ψωμί από δικό τους σκληρό σιτάρι, της ποικιλίας Λήμνος. Προς στιγμήν είδαμε να ζωντανεύουν μπροστά μας οι απέραντοι σιτοβολώνες που συναντήσαμε παντού, στους λόφους και στις πεδιάδες του νησιού. Τυρόπιτα με φρέσκο καλαθάκι Λήμνου, ένα από τα ΠΟΠ προϊόντα του τόπου, το οποίο λόγω ζήτησης τον βοηθάει να κρατήσει ακμαία την πρωτογενή παραγωγή του. Αρνί από το κοπάδι του Γιώργου ψημένο στον πετρόχτιστο φούρνο, γεμιστό όπως το φτιάχνουν το Πάσχα, και βιολογικό τσίπουρο από Μοσχάτο. Οι αμπελώνες, ο κύριος όγκος των οποίων εντοπίζεται στο προσφυγικό χωριό του Αγίου Δημητρίου, συνυπάρχουν με τους σιτοβολώνες. Στην παρέα είχαμε και την οικογένεια ενός παράκτιου ψαρά, του Βαγγέλη Τσίκοβα, ο οποίος έφερε πεσκέσι γαρίδες της περιοχής με τη χαρακτηριστική μπλε ουρά. Τις είχε ψαρέψει το προηγούμενο βράδυ στον κόλπο του Μούδρου. Η Λήμνος είναι εξάλλου σπουδαίος ψαρότοπος, βιότοπος της φώκιας και του δελφινιού.

Όση ώρα απολαμβάναμε το γεύμα, τα παιδιά μας έκαναν ποδήλατο στο χωριό και έπαιζαν «πόλεμο» σε ένα καταφύγιο που είχαν φτιάξει εκεί δίπλα. Μια φευγάτη καλοκαιρινή συμμορία. Κι αυτό ακριβώς προσφέρει απλόχερα η Λήμνος, την αναγκαία ανεμελιά που αναζητάμε στις διακοπές μας, τη ζωή χωρίς άγχος και κουραστικά κανονίσματα που σε δεσμεύουν, όπως οι κρατήσεις για φαγητό και για ξαπλώστρες. Ανεμελιά που προκύπτει από τους καλοσυνάτους ανθρώπους της, τις αυθεντικές γεύσεις της, που θυμίζουν την εποχή που η ντομάτα ήταν φορτωμένη αρώματα, και το μοναδικό τοπίο της, που επιτρέπει στο μάτ�� να χάνεται στον ορίζοντα. Η αραιή δόμηση δεν δημιουργεί οπτικά εμπόδια, δεν πνίγεσαι από εκατοντάδες κτίρια, τουναντίον κυριεύεσαι από τη φύση· η οποία οργιάζει. Σε όλες τις βόλτες με το αυτοκίνητο, από την Πλάκα, το μικροσκοπικό χωριό των Ιμβριωτών στο βορειότερο και πιο απομακρυσμένο τμήμα του νησιού που «βλέπει» την Ίμβρο και τη Σαμοθράκη, μέχρι και πέριξ της Μύρινας, της πρωτεύουσας, πέσαμε πάνω σε φίδια, σκαντζόχοιρους, φλαμίνγκο στη Χορταρολίμνη, εξωφρενικά πολλά αγριοκούνελα –οι ντόπιοι καλλιεργητές υποφέρουν από τον υπερπληθυσμό τους– και σε κάθε λογής πτηνά, με τις κουρούνες και τα κοράκια να αφθονούν. Παραμονεύουν για σπόρους, καθώς τα εύφορα ηφαιστειακά εδάφη της είναι σπαρμένα απ’ άκρη σ’ άκρη. Βέβαια, αυτός ο τόπος δεν έχει μόνο γόνιμα χώματα και εντυπωσιακή πανίδα, αλλά είναι προικισμένος και με μύθους, ιστορία και πολιτισμό.

Η αραιή δόμηση δεν δημιουργεί οπτικά εμπόδια, τουναντίον κυριεύεσαι από τη φύση· η οποία οργιάζει. Η Λημνία Γη

Η Λήμνος είναι το νησί στο οποίο ο θυμωμένος Δίας εκσφενδόνισε τον Ήφαιστο από τον Όλυμπο, γιατί ο θεός της φωτιάς πήρε το μέρος της Ήρας σε έναν καβγά τους. Ο εξόριστος Ήφαιστος εγκατέστησε στο αρχαίο ηφαίστειο Μόσυχλος το εργαστήριό του και δίδαξε τη μεταλλουργία στους κατοίκους, οι οποίοι τον περιέθαλψαν. Αργότερα, μεταλαμπάδευσε την τέχνη και στα παιδιά που απέκτησε από τη νύμφη Καβειρώ, τους γνωστούς Καβείρους. Οι τελευταίοι, των οποίων η μυστηριακή λατρεία διαδόθηκε στη Σαμοθράκη και αλλού, λατρεύονταν στο Καβείριο, έναν από τους πιο σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους του νησιού. Βρίσκεται στη βορειοανατολική πλευρά, κοντά στην Ηφαιστία, την αρχαία πόλη με το λίθινο θέατρο.

«Στην Ηφαιστία έφερναν οι ντόπιοι τη Λημνία Γη για να την κατοχυρώσουν ως φαρμακευτικό προϊόν», λέει η κεραμίστρια Κωνσταντίνα Δεσποτέρη, η οποία μας κερνά ελληνικό καφέ και «υποβρύχιο» στην αυλή του εργαστηρίου της στο Κοντοπούλι.

Καθισμένοι σε ψάθινες καρέκλες, περιτριγυρισμένοι από πιθάρια-γλάστρες με άγριες τριανταφυλλιές, την ακούμε να αφηγείται την ιστορία. «Η Λημνία Γη, ο κοκκινωπός πηλός του οποίου η εξόρυξη γινόταν από τον λόφο Δεσπότη μέχρι τον 19ο αιώνα, μετατρεπόταν σε δισκία και χρησιμοποιούνταν για τη θεραπεία παθήσεων όπως το έλκος και η δυσεντερία. Και ο Φιλοκτήτης με την ίδια γη θεράπευσε το πόδι του που το είχε δαγκώσει φίδι», καταλήγει. Λίγα μέτρα από την αυλή της, συναντάμε μια κοινοτική βρύση με ένα σκαλιστό λιοντάρι στο κέντρο. Εδώ, γύρω στο 1948 έρχονταν οι εξόριστοι συνοδεία φυλάκων για να πάρουν νερό. Ανάμεσά τους και ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος, ο οποίος έγραψε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης πολιτικών κρατουμένων, που στέκει ακόμη στην είσοδο του χωριού, το Καπνισμένο τσουκάλι. Πολύ κοντά στο Κοντοπούλι απλώνεται και η Αλυκή, που, όπως περιέγραψε η Κωνσταντίνα, «το καλοκαίρι μοιάζει με ασημένιο φεγγάρι». Όταν την επισκεφθήκαμε, το νερό δεν είχε εξατμιστεί ακόμα, ώστε να δώσει τη θέση του σε ένα κατάλευκο, παχύ στρώμα αλατιού. Στις όχθες της λιμνοθάλασσας συναντήσαμε όμως εκατοντάδες πουλιά. Νοτιότερα της αλυκής, πάνω σε ένα ύψωμα δίπλα στην ακτή, εκτείνεται ο προϊστορικός οικισμός της Πολιόχνης, ο οποίος άνθισε κυρίως λόγω του διαμετακομιστικού εμπορίου.

Οι περισσότερες δυτικές παραλίες δεν έχουν beach bars, κάποιες εξ αυτών όπως η Χαβούλη είναι δύσβατες, ενώ ορισμένα χωριά έχουν μόνο ένα παντοπωλείο-καφενείο ανοιχτό. Απλά και χειροποίητα

Γενικότερα, η ανατολική πλευρά του νησιού, με εξαίρεση τον όρμο του Κέρου που έβαλε το νησί στον τουριστικό χάρτη λόγω του σερφ, είναι λιγότερο ανεπτυγμένη σε σχέση με τη δυτική. Οι περισσότερες παραλίες δεν έχουν beach bars, κάποιες εξ αυτών όπως η αμμουδερή Χαβούλη είναι δύσβατες, ενώ ορισμένα χωριά όπως η Αγία Σοφία έχουν μόνο ένα παντοπωλείο-καφενείο ανοιχτό. Στην επιστροφή μας, ρίξαμε μια γρήγορη απογευματινή βουτιά στην παραλία Μικρό Φαναράκι και κατευθυνθήκαμε στον Μούδρο, όπου μας περίμενε ο 31χρονος αγρότης Παναγιώτης Σαλαμουσάς. Ο πατέρας του Χρήστος κατόρθωσε το 2010 να αναβιώσει την καλλιέργεια της αρχαίας ποικιλίας σκληρού σίτου μαυραγάνι. «Τα άλευρα των παλιών ποικιλιών δίνουν γεύση και άρωμα στο ψωμί», λέει. Γεύση είχε και το πρώιμο καρπούζι που προμηθευτήκαμε από τον καλλιεργητή Παράσχο Γκαγκά, ο οποίος στήνει τον πάγκο του κοντά στο Λειβαδοχώρι, στο κέντρο του νησιού. Οι Λημνιοί συνηθίζουν να ψωνίζουν φρούτα και ζαρζαβατικά από αντίστοιχους πάγκους ντόπιων παραγωγών, οι οποίοι διαθέτουν τα φρέσκα προϊόντα τους σε πολύ προσιτές τιμές. «Αν ερχόσασταν δύο μήνες αργότερα, θα τρώγατε και βόντινα, το μακρύ λημνιάτικο πεπόνι, το θυμάμαι από παιδί», μοιράζεται την πληροφορία ο οινοποιός Μανώλης Γκαράλης. Μαζί με τη γυναίκα του, Μαρία Μαρκάκη, μας ξεναγούν στους αμπελώνες τους κοντά στον Άγιο Δημήτριο. «Ο αέρας δεν σταματάει ποτέ, γι’ αυτό διατηρούμε την κυπελλοειδή μορφή στο αμπέλι, για να προστατεύεται», εξηγεί ο Μανώλης, αμπελουργός τρίτης γενιάς, ο οποίος θυμάται τις νοικοκυρές του χωριού να ζυμώνουν κάθε Σάββατο.

Μετά τον Άγιο Δημήτριο, με κατεύθυνση προς βορρά, κάνουμε στάση στο χωριό Σαρδές. Εκεί, στην ταβέρνα Μαντέλλας, καταλαβαίνουμε γιατί το φαγητό στο νησί είναι οικονομικό – είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την παραγωγή. Το πιάτο με τα χειροποίητα αφτούδια, τα κοντά ζυμαρικά που συνοδεύονται από μελίχλωρο και μούστο, είναι σπάνιο και βασίζεται αποκλειστικά στα προϊόντα που βγάζει ο τόπος. Γεμάτοι ενέργεια, θα ανηφορίσουμε στη συνέχεια προς τον όρμο Γομάτι, διασχίζοντας τις ξακουστές Αμμοθίνες ή «Παχιές Άμδες», κατά την τοπική διάλεκτο. Γιγάντιοι διαδοχικοί αμμόλοφοι και θαμνώδης βλάστηση σχηματίζουν εδώ μια μικρογραφία ερήμου. Από τον Κοντιά στη Μύρινα

«Παλαιότερα οι αμμόλοφοι έφταναν μέχρι τη θάλασσα, αλλά πλέον έχουν διαβρωθεί», διηγείται ο νεαρός Μιχάλης Πλακιώτης, ενώ ετοιμάζεται να ανοίξει το ξύλινο beach bar του στην παραλία Γομάτι. Πίσω από την καντίνα του, ξεχασμένο σε έναν λόφο, υπάρχει ένα τανκ του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μας παροτρύνει να επισκεφθούμε τον Κοντιά, στα νοτιοδυτικά. Πράγματι το χωριό, με τους ανεμόμυλους στην είσοδο, την Πινακοθήκη Σύγχρονης Βαλκανικής Τέχνης, η οποία φιλοξενεί έργα Βαλκάνιων ζωγράφων με τοπία του νησιού, τα λιθόστρωτα στενάκια και τα ανακαινισμένα πέτρινα αρχοντικά των καραβοκύρηδων, γοητεύει με την ιδιαίτερή του ατμόσφαιρα. Κινηματογραφική είναι και η Μύρινα, με το καλοδιατηρημένο Κάστρο του 12ου αιώνα να ξεπροβάλλει επιβλητικό πάνω στον λόφο που χωρίζει την πόλη στα δύο. Στη βόρεια πλευρά απλώνεται η παραλία-συνοικία Ρωμαίικος Γιαλός, με τα αρχοντικά νεοκλασικά που απέχουν μια ανάσα από την αμμουδιά. Δίπλα τους βρίσκεται η όμορφη παραλία Ρηχά Νερά, όπου συναντάμε αρκετούς φαντάρους να κάνουν απογευματινές βουτιές – ναι, η Λήμνος έχει πολλά στρατόπεδα. Η νότια πλευρά του Κάστρου, ο Τούρκικος Γιαλός, πήρε το όνομά της επί Οθωμανικής περιόδου, όταν γύρω από το Κάστρο κατοικούσαν Τούρκοι προύχοντες και αξιωματούχοι. Εκεί θα συναντήσετε το παλιό βενετσιάνικο λιμάνι της Μύρινας και το παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου, στην άκρη του εμπορικού λιμανιού. Εύκολη στο περπάτημα, με προσβάσιμες παραλίες, ωραία δρομάκια για σουλάτσο και ξεχασμένες αυλές με λεμονιές και συκιές, προσφέρει ένα μαγευτικό ηλιοβασίλεμ�� με φόντο τον Άθω. Το συναγωνίζεται ίσως η δύση από το αμφιθεατρικά χτισμένο χωριό του Κάσπακα, λίγο βορειότερα. Δεν θα ξεχάσω όμως και το ηλιοβασίλεμα στην Πλάκα, τα χρώματα και το τοπίο της. Αλλά έτσι είναι η Λήμνος, γεμάτη ομορφιές. Σαν αυτές που φέρνει το ελληνικό καλοκαίρι και τις έχουμε ξεχάσει. Ξυπόλυτοι, με μια φέ��α καρπούζι στο χέρι, αραγμένοι στην άμμο, χωρίς ξαπλώστρες και δυνατές μουσικές, να χαιρόμαστε τον ήλιο και τη θάλασσα.

Το ηλιοβασίλεμα της Μύρινας συναγωνίζεται ίσως η δύση από το αμφιθεατρικά χτισμένο χωριό του Κάσπακα, λίγο βορειότερα. Πηγή: καθημερινή .

[aplaw-blog]

Το μεγάλο τουριστικό πλεονέκτημα της Καλύμνου :

Το νησί που «σκαρφάλωσε» ψηλά στον τουριστικό χάρτη και διατηρεί σεζόν 10 μηνών

Μπορεί η τουριστική περίοδος στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας να ξεκινά παραδοσιακά το Πάσχα και να τελειώνει με τα πρώτα κρύα του φθινοπώρου, ωστόσο στην Κάλυμνο τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Με αιχμή του δόρατος την αναρρίχηση, η οποία τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί σε βασικό πυλώνα της τοπικής οικονομίας, το νησί έχει πια επισκεψιμότητα σχεδόν όλο τον χρόνο.

Το πλεονέκτημα της Καλύμνου

Η Κάλυμνος έχει καταφέρει να ξεχωρίσει στον τουριστικό χάρτη της Ελλάδας αλλά και διεθνώς, αξιοποιώντας στο έπακρο το βασικό της συγκριτικό πλεονέκτημα: τους μοναδικούς βράχους της. Ένα νησί που έχει χτίσει τη φήμη του ως παγκόσμιος προορισμός αναρρίχησης, προσελκύοντας επισκέπτες από τον Φεβρουάριο μέχρι και τον Νοέμβριο.

Όπως τονίζει η αντιδήμαρχος Τουρισμού και Απόδημων, Καλλιόπη Κουτούζη μιλώντας στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, «η Κάλυμνος είναι το νησί που ζει τον τουρισμό αλλιώς. Είμαστε ο νούμερο ένα προορισμός στην Ευρώπη για αναρρίχηση και έχουμε αναπτύξει σταθερά αυτή τη μορφή τουρισμού εδώ και 30 χρόνια ενώ τα τελευταία χρόνια χάρη στην προβολή που έχει γίνει, έγινε ακόμη πιο γνωστή. Μην ξεχνάμε πως η αναρρίχηση είναι πλέον και Ολυμπιακό άθλημα».

Η ίδια υπογραμμίζει πως «η αναρρίχηση, η κατάδυση και η πεζοπορία φέρνουν επισκέπτες από όλο τον κόσμο, ειδικά σε περιόδους που άλλοι τουριστικοί προορισμοί είναι πιο ήσυχοι».

Δεν είναι μόνο η αναρρίχηση

Η Κάλυμνος, εκτός από αναρριχητικός παράδεισος, είναι γνωστή εδώ και αιώνες για τη σπογγαλιεία της. «Τα σφουγγάρια έκαναν γνωστή την Κάλυμνο σε όλο τον κόσμο. Ακόμη και σήμερα υπάρχουν οικογένειες που ζουν από τη σπογγαλιεία, είτε μέσω της αλιείας είτε μέσω της μεταποίησης και της πώλησης στους χονδρέμπορους. Το μεγαλύτερο μέρος εξάγεται στην Ευρώπη και την Ασία». Όπως αναφέρει, στόχος του Δήμου είναι να αναπτυχθεί και ο αλιευτικός τουρισμός, με τη δημιουργία καταδυτικού πάρκου και τη διοργάνωση φεστιβάλ και εκδηλώσεων που θα συνεχίζουν την ιστορία και την παράδοση του νησιού.

Η Κάλυμνος διαθέτει τέσσερις σχολές εκμάθησης καταδύσεων και τη μοναδική επαγγελματική σχολή δυτών στην Ελλάδα. «Η σχέση μας με τη θάλασσα είναι ζωντανή και πολυεπίπεδη», επισημαίνει.

Η τουριστική περίοδος στην Κάλυμνο ξεκινάει τον Φεβρουάριο και φτάνει μέχρι τον Νοέμβριο, με τον Οκτώβριο να είναι, όπως χαρακτηριστικά λέει η ίδια, «πιο τουριστικός ακόμα και από τον Ιούλιο και τον Αύγουστο». Και εξηγεί: «Αυτό οφείλεται στην αναρρίχηση, την κατάδυση και την πεζοπορία που προσελκύουν επισκέπτες από όλο τον κόσμο, ειδικά σε περιόδους χαμηλότερης θερμοκρασίας».

«Εχουμε τα πάντα, αλλά χωρίς υπερτουρισμό»

Η ίδια επισημαίνει ότι η Κάλυμνος προσφέρει slow και leisure tourism. «Έχουμε τα πάντα – νυχτερινή ζωή, καταστήματα, αλλά χωρίς υπερτουρισμό. Αυτό είναι και το πλεονέκτημά μας. Ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει αυθεντικές εμπειρίες χωρίς πίεση».

Με πληθυσμό περίπου 18.000 κατοίκους και 12.000 διαθέσιμες κλίνες, η Κάλυμνος καλύπτει άνετα τις ανάγκες των επισκεπτών της. Οι τιμές παραμένουν λογικές όλη τη χρονιά και μέχρι το τέλος Ιουνίου μπορεί κανείς να βρει εύκολα κατάλυμα.

Σχετικά με μια ακόμη μορφή τουρισμού, αυτή του θρησκευτικού, η κ.Κουτούζη αναφέρει: «Έχουμε σημαντικά σημεία προσκυνηματικού ενδιαφέροντος, με κορυφαίο το μοναστήρι του Αγίου Σάββα, που δεσπόζει πάνω από το λιμάνι».

Η προσβασιμότητα του νησιού είναι επίσης σημαντικό πλεονέκτημα. «Έχουμε έξι αεροπορικές συνδέσεις την εβδομάδα με την Αθήνα το καλοκαίρι, καθώς και μια επιπλέον πτήση – γνωστή ως «τρενάκι» – που εξυπηρετεί τη γραμμή Αθήνα-Αστυπάλαια-Λέρος-Κως-Κάλυμνος». Υπάρχει επίσης ακτοπλοϊκή σύνδεση με τον Πειραιά 6 φορές την εβδομάδα και σύνδεση με τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα. «Από την Κω, που έχει διεθνές αεροδρόμιο, φτάνεις σε μισή ώρα στην Κάλυμνο μέσω του Μαστιχαρίου – ενός ψαροχωριού με συχνά δρομολόγια προς το νησί μας», εξηγεί.

Ποιοι την προτιμούν

Η Κάλυμνος έχει τουρίστες από όλα τα μέρη του κόσμου – Ιαπωνία, Φιλιππίνες, Αμερική, αλλά και από Ιταλία, Γαλλία, Αυστρία, Ολλανδία και τις Σκανδιναβικές χώρες. «Τους προσελκύουν η αναρρίχηση, η θάλασσα και η αυθεντικότητα. Έχουμε και μαρίνα, που υποστηρίζει τον θαλάσσιο τουρισμό», αναφέρει.

Ένα ακόμα σημαντικό κεφάλαιο για την Κάλυμνο είναι οι απόδημοι. «Η Κάλυμνος είναι «ναυτομάνα». Όπου κι αν ταξιδέψεις, θα βρεις έναν Καλύμνιο ναυτικό. Αν υπολογίσουμε μέχρι και 3η ή 4η γενιά, οι απόδημοι ξεπερνούν τις 50.000», σημειώνει.

Η Καλλιόπη Κουτούζη υπενθυμίζει ότι «στο Tarpon Springs της Φλόριντα, που είναι αδελφοποιημένη πόλη με την Κάλυμνο, είχαμε Καλύμνιο δήμαρχο, τον Χρυσόστομο (Κρις) Αλαχούζο. Ήταν ο πρώτος δήμαρχος ελληνικής καταγωγής στην πόλη, γεννημένος στην Κάλυμνο, που μετανάστευσε στις ΗΠΑ σε ηλικία 11 ετών».

«Στην Αυστραλία, στο Ντάργουιν, ζουν περίπου 10.000 Δωδεκανήσιοι, οι περισσότεροι Καλύμνιοι», προσθέτει. «Κάθε Ιούλιο και Αύγουστο έρχονται απόδημοι στο νησί, που μιλούν τα παλιά Καλυμνικά και τα Ελληνικά με προφορά, μένουν σε δικά τους σπίτια που έχουν ανακαινίσει, και φέρνουν μαζί τους φίλους και οικογένειες. Είναι οι καλύτεροι πρεσβευτές μας».

Παρά τα μέχρι τώρα καλά αποτελέσματα όμως, οι Καλύμνοι δεν εφησυχάζουν, όπως επισημαίνει η αντιδήμαρχος, αναφερόμενη σε μια σημαντική δράση που δρομολογείται: «Από τις 16 ως τις 19 Οκτωβρίου σχεδιάζουμε τη διοργάνωση διεθνούς αναρριχητικού φεστιβάλ, που είχε διακοπεί λόγω πανδημίας. Θέλουμε να συνεχίσουμε να αναδεικνύουμε τον φυσικό μας πλούτο και να ενισχύουμε τις εναλλακτικές μορφές τουρισμού».

Όπως λέει η Αντιδήμαρχος Τουρισμού και Απόδημων του Δήμου Καλυμνίων, Καλλιόπη Κουτούζη, «η Κάλυμνος είναι το νησί που ενσωματώνει την αυθεντικότητα με την περιπέτεια και την παράδοση με τη βιωσιμότητα». Για αυτό και στην έκθεση Green Expo που θα πραγματοποιηθεί 28-31 Μαΐου στην Αθήνα, η Κάλυμνος θα έχει δυναμική παρουσία ως τιμώμενος δήμος και προορισμός εναλλακτικού τουρισμού, με πλούσια φυσική ομορφιά, ιστορία και ιδιαίτερες δραστηριότητες.

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ

[aplaw-blog]

Ταξίδι στα ανατολικά των Κυκλάδων :

Με το καλοκαίρι προ των πυλών, το ανατολικό Αιγαίο φαντάζει σαν όνειρο που καθένας θέλει να ζήσει μέσα στην ατέλειωτη μπλε μαγεία του. Από τη σαγηνευτική Νάξο και τη χαλαρή Αμοργό μέχρι την απομονωμένη Αστυπάλαια, η μπλε διαδρομή μεταξύ Κυκλάδων και Δωδεκανήσων είναι το ταξίδι αυτογνωσίας και ανακάλυψης που όλοι χρειαζόμαστε.

Ξεκινώντας από τη Νάξο, δεν έχετε παρά να ανακαλύψετε τα μυστικά του μεγαλύτερου νησιού των Κυκλάδων. Με αφετηρία την Χώρα του νησιού, κατευθύνεστε προς κάθε κατεύθυνση στην ενδοχώρα βλέποντας ένα διαφορετικό πρόσωπο των Κυκλάδων που δύσκολα φαντάζεστε ότι υπάρχει. Άγρια ορεινά τοπία που διαπλέκονται με καταγάλανες παραλίες και χωριά σκαρφαλωμένα σε βράχια συνθέτουν ένα σκηνικό που κανείς δεν φαντάζεται ότι θα συναντήσει στις Κυκλάδες.

Πρώτη σημαντική στάση στην ορεινή Νάξο, το Χαλκί ή Χαλκείον. Η κάποτε εμπορική πρωτεύουσα του νησιού, είναι ένα case study στην κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική, γιατί σε αντίθεση με την άσπρη γραφική αρχιτεκτονική των Κυκλάδων, εδώ θα δείτε πολυτελή αρχοντικά εποχής. Νεοκλασικές προσόψεις σπιτιών που συνυπάρχουν αρμονικά με ένα ξερό μεσογειακό τοπίο ανάμεσα σε μικρά δαιδαλώδη καλντερίμια συνθέτουν ένα τόπο άγνωστο και σαγηνευτικό.

Δεύτερη στάση μετά το Φιλώτι της Νάξου, η Απείρανθος. Τ’ Απεράθου που λένε και οι περισσότεροι Ναξιώτες. Γραφική και ορεινή με αέρα που θυμίζει περισσότερο χωριό της ηπειρωτικής Ελλάδας, η Απείρανθος αποκαλύπτει ένα διαφορετικό πρόσωπο της Νάξου. Ένα πρόσωπο λιγότερο νησιωτικό, αλλά περισσότερο ορεινό. Ίσως και απρόσιτο στους περισσότερους που δεν τολμούν να ανακαλύψουν σε βάθος τα μυστικά του μεγαλύτερου νησιού των Κυκλάδων.

Αφήνοντας πίσω τη Νάξο και, όσο το καράβι συνεχίζει το ταξίδι του υπομονετικά μέσα από τις Μικρές Κυκλάδες, στο βάθος ξεπροβάλλει διακριτικά και άγρια η Αμοργός. Γνωστή ως το νησί -μούσα του Luc Besson χάρη στα καταγάλανα κρυστάλλινα νερά της που αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για την ταινία Le Grand Bleu, η πάντα αυθεντική Αμοργός είναι η ήσυχη εναλλακτική απέναντι στην βαβούρα του μαζικού τουρισμού. Επιβλητικά τοπία με φόντο όλες τις πλευρές του Αιγαίου, αλλά και μια γραφική μικρή Χώρα -κατά πολλούς η ομορφότερη των Κυκλάδων- δημιουργούν ένα ιδανικό σκηνικό που δύσκολα κανείς μπορεί να ξεχάσει.

Στην Αμοργό, βλέπετε ένα άλλο πρόσωπο των Κυκλάδων. Πιο αυθεντικό, λιγότερο επιτηδευμένο και εμπορικό. Εδώ, μπορείτε να ακολουθήσετε τα χαρτογραφημένα ορεινά μονοπάτια του νησιού και να ανακαλύψετε μέρη και τοπία που ούτε καν φανταζόσασταν. Στάση που δεν πρέπει με τίποτα να ξεχάσετε είναι η Μονή Παναγίας Χοζοβιώτισσας. Η μονή με την θαυματουργή εικόνα και την ενδιαφέρουσα ιστορία είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία των Κυκλάδων.

Με ιστορία που χάνεται κάπου στα χρόνια του Βυζαντίου -για την ακρίβεια τον 9ο αιώνα- , η μονή πήρε το όνομά της από την παραφθορά του «Χοζιβίτισσα» ή «Κοζιβίτισσα», το οποίο με τη σειρά του προέρχεται από το τοπωνύμιο Χοζεβά ή Κοζιβά στην Παλαιστίνη, όπου υπήρχε ορθόδοξο μοναστήρι του αγίου Γεωργίου. Σύμφωνα με την παράδοση, η εικόνα της Παναγιάς Χοζοβιώτισσας έφτασε δια θαλάσσης στον όρμο της Αγίας Άννας, κοντά στη μονή, ενώ ο αυτοκράτορας Αλέξιος Α΄ Κομνηνός ήταν αυτός που εκχώρησε σταυροπηγιακά δικαιώματα στη μονή το 1088. Σήμερα, κανείς μπορεί να φθάσει στην μονή, αφού ανέβει 271 σκαλοπάτια με θέα το εκκωφαντικό βαθύ γαλάζιο του νοτιοανατολικού Αιγαίου κάτω από απότομα βράχια που μοιάζουν σαν να κρέμονται από μια κλωστή.

Λίγο ανατολικότερα από την Αμοργό, κάπου μια ώρα με το καράβι, η Αστυπάλαια. Αν μάλιστα σας ευνοεί ο καιρός, ίσως την δείτε από μακριά πάνω από τους μύλους της Αμοργού. Αν και σήμερα είναι ένα μακρινό νησί των Δωδεκανήσων, η Αστυπάλαια κλέβει κάτι από τον αέρα των Κυκλάδων. Ένα σπάνιο μείγμα κυκλαδίτικης και δωδεκανησιακής παράδοσης σε έναν τόπο άγνωστο και ανεξερεύνητο για τους περισσότερους. Η Αστυπάλαια είναι ένα παιχνίδι ισορροπίας. Τα λευκά σπίτια της θυμίζουν τις Κυκλάδες, αλλά τα ξύλινα μπαλκόνια και οι βενετσιάνικες επιρροές τη συνδέουν με τα Δωδεκάνησα.

Ήρεμα σοκάκια, απάνεμες παραλίες μακριά από κάθε αδιάκριτο βλέμμα και χαρακτηριστικά άσπρα σπιτάκια συνθέτουν ένα ήρεμο σκηνικό που γίνεται ακόμα πιο ήρεμο τις νύχτες και τα ξημερώμα��α. Καταμεσής του Αιγαίου πελάγους, η Αστυπάλαια προσφέρεται για δραστηριότητες που δεν αφήνουν ασυγκίνητους όσους αγαπούν την κίνηση και την περιπέτεια. Βουτιές από ψηλούς βράχους, ηλιοθεραπεία πάνω σε πλάκες σχιστόλιθου, αναρρίχηση σε απότομα βράχια, πεζοπορία σε ένα τοπίο πετρώδες, καταδύσεις και υποβρύχιο ψάρεμα στον σπάνιας ομορφιάς βυθό.

Πηγή: travel

[aplaw-blog]

Ιδού γιατί την αποκαλούν διαμάντι των Κυκλάδων :

Οι παραλίες της Μυκόνου κρύβουν εκπλήξεις για κάθε διάθεση και προτίμηση. Αν και οι περισσότερες είναι οργανωμένες, παραλίες όπως ο Άγιος Σώστης, η Κάπαρη και η Μερχιά, ο Πάνορμος, ο Άγιος Στέφανος και το Αγράρι ενδείκνυνται για εκείνους που αγαπούν την ηρεμία και μια πιο απομονωμένη ατμόσφαιρα. Στις πασίγνωστες παραλίες της, βέβαια, στην Ψαρού, την Παράγκα, τη Φτελιά, το Paradise και το Super Paradise θα βρεις και ορισμένα από τα μεγαλύτερα beach bars του κόσμου! Η νυχτερινή ζωή απογειώνεται εκεί που σκάει το κύμα, όμως και η Χώρα της Μυκόνου είναι γεμάτη από πολυάριθμα μπαρ και clubs με τα περισσότερα να συγκεντρώνονται στα Ματογιάννια και στην περιοχή του Γιαλού.

Ορισμένες από τις πιο ξεχωριστές εμπειρίες που έχει να προσφέρει η Μύκονος σχετίζονται με την ιδιαίτερή της γαστρονομία. Πέρα από τα δεκάδες γκουρμέ εστιατόρια, υπάρχουν και πολλές οικονομικές επιλογές που θα σας φέρουν ακόμα πιο κοντά με την αυθεντική πλευρά της Μυκόνου και το τοπικό της χρώμα. Ορισμένα από τα καλούδια που αξίζει να δοκιμάσετε, όπου κι αν επιλέξετε να το κάνετε, είναι η περίφημη κοπανιστή, τα ντόπια λουκάνικα, η λούζα και η μόστρα, τα σαλιγκάρια της θάλασσας, οι μαραθοκεφτέδες και οι πίτες!

Όπως και να επιλέξετε να περάσετε τις ημέρες σας στη Μύκονο, το σίγουρο είναι πως θα φτάσετε πιο εύκολα και άνετα από ποτέ μέσα από το ανακαινισμένο της αεροδρόμιο!

Συγκεκριμένα από το 2021 το αεροδρόμιο της Μυκόνου είναι κατά 50% μεγαλύτερο, ενώ διαθέτει έναν νέο πυροσβεστικό σταθμό. Επιπλέον, το πέρασμα από το αεροδρόμιο είναι πλέον ακόμα πιο γρήγορο αφού αυξήθηκαν κατά 33% τα σημεία check-in, κατά 20% οι πύλες και κατά 25% τα σημεία ασφαλείας και ελέγχου. Παράλληλα, έγινε αναδιαμόρφωση του χώρου στάθμευσης αεροσκαφών και κατασκευάστηκε νέο φυλάκιο ελέγχου πρόσβασης στην περιοχή δραστηριοτήτων αεροσκαφών.

Επιπλέον, ανακατασκευάστηκε ο διάδρομος προσγείωσης/απογείωσης, καθώς και ο περιβάλλον χώρος του αεροδρομίου, ενώ το απόλυτα σύγχρονο σύστημα ελέγχου και διαχείρισης αποσκευών μειώνει σημαντικά τους χρόνους αναμονής. Τέλος, το αεροδρόμιο της Μυκόνου διαθέτει το πολυτελές Μυκονιάτικο VIP Lounge «Δήλος» που προσφέρει μια κορυφαία, κομψή εμπειρία, όπου οι επιβάτες μπορούν να απολαύσουν μια χαλαρωτική ατμόσφαιρα περιμένοντας την αναχώρηση.

Τι περιμένετε λοιπόν; Κλείστε σήμερα κιόλας τα εισιτήριά σας και απολαύστε τη Μύκονο!

Πηγή: ΕΘΝΟΣ

[aplaw-blog]

Eκεί που τα δέντρα χαϊδεύουν τη θάλασσα:

Πεντακάθαρα δροσερά νερά, δέντρα που ατενίζουν τη θάλασσα, χρυσαφένια άμμος που στολίζει την ακτή. Η Σκιάθος είναι μοναδική και ιδανική για ένα ταξίδι, οικογενειακό ή solo, που τα έχει όλα. Ξεκούραση αλλά και έντονη νυχτερινή ζωή.

Αν έχετε προγραμματίσει ένα ταξίδι στο νησί τις επόμενες εβδομάδες, φροντίστε να έχετε δικό σας μεταφορικό μέσο. Γιατί οι παραλίες της Σκιάθου είναι πολλές και πανέμορφες και αξίζει να φτάσετε σε όλες. Ακολουθούν αυτές που ξεχωρίσαμε εμείς.

Μεγάλη Άμμος

Αν το κατάλυμά σας βρίσκεται στην πόλη της Σκιάθου, πιθανότατα εδώ θα κάνετε την πρώτη σας βουτιά στο νησί. Απέχει από το λιμάνι της Σκιάθου λιγότερο από 2 χιλιόμετρα και όχι παραπάνω από 3 από το αεροδρόμιο. Τα νερά είναι ρηχά στα πρώτα δεκαπέντε μέτρα, στοιχείο που κάνει την Μεγάλη Άμμο ιδανική επιλογή για οικογένειες.

Η αριστερή πλευρά της είναι πιο πολυσύχναστη με beach bar και ταβέρνες, ενώ η δεξιά πιο ήσυχη. Σε κάθε περίπτωση η Μεγάλη Άμμος αποτελεί μία αρκετά καλή επιλογή για να περάσετε ακόμα και ολόκληρη την πρώτη μέρα των διακοπών σας στη Σκιάθο.

Κουκουναριές

Πιθανότατα την έχετε ακούσει ακόμα και αν δεν έχετε ταξιδέψει ποτέ στην Σκιάθο. Είναι η πιο εμβληματική παραλία του νησιού: εδώ το γαλάζιο της θάλασσας συνυπάρχει αρμονικά με το πράσινο των δέντρων. Τα δέντρα φτάνουν κυριολεκτικά μέχρι το κύμα, οπότε ακόμα και αν δε βρείτε ξαπλώστρα ή θέση στο beach bar, θα βρείτε σίγουρα άφθονη σκιά.

Η άμμος είναι χρυσή και ψιλή. Πίσω από την παραλία, ένα δάσος από κουκουναριές και δίπλα η λιμνοθάλασσα της Στροφυλιάς. Η περιοχή προστατεύεται από το δίκτυο Natura καθώς είναι καταφύγιο για αποδημητικά πουλιά και έχει κλέψει την καρδιά όσων επισκέπτονται τη Σκιάθο εδώ και δεκαετίες. Αξίζει να αφιερώσετε κάποιες ώρες απολαμβάνοντας το μπάνιο σας στην παραλία και έπειτα, να περιπλανηθείτε στο δάσος και τον υδροβιότοπο.

Τσουγκριά 

Εδώ δεν μπορείτε να έρθετε με το αυτοκίνητό σας. Θα φτάσετε στο μικρό αυτό νησάκι μετά από ταξίδι 15 λεπτών με το καραβάκι από το λιμάνι της Σκιάθου. Η Τσουγκριά είναι καταπράσινη με τα πεύκα να «χαϊδεύουν» πολλές φορές την ακτή. Υπάρχουν τέσσερις παραλίες με υπέροχα νερά, ενώ αξίζει να ρίξετε και μια ματιά στη μικρή εκκλησία στη μνήμη των Αγίων Φλώρου και Λαύρου.

Βρωμόλιμνος

Η παραλία είναι σχετικά μικρή, οπότε, ίσως, την περίοδο της υψηλής ζήτησης να δυσκολευτείτε να βρείτε ξαπλώστρα ή χώρο για την πετσέτα σας. Τα νερά είναι υπέροχα. Ο Βρωμόλιμνος συγκεντρώνει αρκετό νεαρόκοσμο, ενώ οι φίλοι των θαλάσσιων σπορ θα βρουν εδώ αυτό που ψάχνουν. Ένα άλλο πλεονέκτημα είναι ότι η παραλία «προστατεύεται» από τους ανέμους.

Λαλάρια

Λαλάρια, μια από τις πιο εντυπωσιακές παραλίες της Σκιάθου. Σίγουρα είναι μοναδική στο είδος της. Εδώ η πρόσβαση γίνεται μόνο από τη θάλασσα με καραβάκι. Όταν φτάσετε, θα αντικρίσετε ένα τοπίο άγριας ομορφιάς που δεν θυμίζει σε τίποτα την καταπράσινη εικόνα του υπόλοιπου νησιού. Στην άκρη της παραλίας, ένας βράχος εκτείνεται μέσα στη θάλασσα και σχηματίζει μία «πύλη», την Τρύπια Πέτρα.

Η παραλία οφείλει την ονομασία της στα ολοστρόγγυλα λευκά βότσαλα, τα οποία οι ντόπιοι ονομάζουν λαλάρια. Τα σχετικάβαθιά νεράείναι πεντακάθαρα, η δε θέα από την παραλία προς το Αιγαίο, συγκλονιστική. Καλό θα είναι να έρθετε με τη δική σας ομπρέλα και τις δικές σας προμήθειες καθώς δεν υπάρχουν υποδομές. Σίγουρα, αν βρεθείτε στη Σκιάθο, πρέπει να την επισκεφθείτε, αφού λογίζεται ως μία από τις ομορφότερες παραλίες της Ελλάδας.

Αχλαδιές

Σε απόσταση 4 χιλιομέτρων από την πόλη της Σκιάθου, βρίσκεται αυτός ο μικρός παραθαλάσσιος οικισμός με τα ελαιόδεντρα. Η παραλία του είναι προστατευμένη από τους ανέμους, η θάλασσα είναι ρηχή, κάτι που την κάνει κατάλληλη για οικογένειες. Στην περιοχή υπάρχει ποικιλία παροχών με μπαρ και εστιατόρια.

Κάστρο

Σε αυτή την πολύ όμορφη παραλία κάτω από την παλιά μεσαιωνική πόλη στη βόρεια πλευρά του νησιού, θα φτάσετε περπατώντας ελάχιστα από το σημείο όπου θα αφήσετε το όχημα σας ή με καραβάκι. Αν επιλέξετε το πρώτο, θα έχετε την ευκαιρία να απολαύσετε την υπέροχη θέα της παραλίας από ψηλά. Αν έρθετε με καραβάκι, θα ανταμειφθείτε με τη θέα στο επιβλητικό κάστρο πάνω από την παραλία. Η παραλία έχει ψιλό βότσαλο. Τα νερά είναι σχετικά κρύα, αλλά πεντακάθαρα.

Αγία Παρασκευή

Σε μικρή απόσταση από το ομώνυμο χωριό, βρίσκεται αυτή η οργανωμένη παραλία. Η θάλασσα είναι κατάλληλη για παιδιά και προστατευμένη από τον άνεμο. Αν θέλετε να αποφύγετε τον συνωστισμό άλλων διασημότερων παραλιών ειδικά την περίοδο υψηλής ζήτησης, είναι μία εξαιρετική επιλογή για εσάς.

Πηγή: travel

[aplaw-blog]

Οι ακτές της Αιτωλοακαρνανίας και τα μικρά παραδεισένια νησιά της :

Το Μεγανήσι, ο Κάλαμος και ο Καστός είναι υπέροχοι μικροί, καταπράσινοι παράδεισοι κοντά στη Λευκάδα. Ιστιοπλοϊκά, φουσκωτά, καΐκια: τα συμπλέγματα από νησάκια και νησίδες στα νοτιοανατολικά της Λευκάδας είναι ο λόγος που κάθε είδους πλωτά μέσα, κατακλύζουν την περιοχή κάθε καλοκαίρι με ορμητήριο το Νυδρί, ή τις απέναντι ακτές της Αιτωλοακαρνανίας.

Μεγανήσι

Πετώντας κάποια στιγμή με ένα από τα υπερελαφρά αεροπλάνα της αερολέσχης Λευκάδας, είχα το προνόμιο να αντικρίσω από ψηλά τον «χάρτη», με τα δασωμένα νησάκια των Τηλεβοϊδών και των Πριγκηποννήσων, με τα ιστιοπλοϊκά να ασπρίζουν και να στολίζουν τη θάλασσα του Ιονίου. Το μεγαλύτερο από όλα είναι το Μεγανήσι. Άλλοι καιροί τότε. Το νησάκι ήταν ένας αυθεντικός παράδεισος για όσους ήθελαν να ξαναζήσουν στην παλιά καλή Ελλάδα, με τα ταβερνάκια -όπου οι ψαράδες έφερναν κάθε μέρα τα καλούδια τους-, τα ταπεινά ενοικιαζόμενα δωμάτια, τις παρθένες παραλίες και τα λιμανάκια που δεν βούλιαζαν από δεμένα σκάφη και θαλαμηγούς, αλλά είχαν δεμένες βάρκες και τα ιστιοπλοϊκά που κατέπλεαν από το Νυδρί.

Σύμφωνα με τη μυθολογία, στα αρχαία χρόνια το Μεγανήσι ήταν το νησί των Ταφίων (ο Τάφιος ήταν γιος του Ποσειδώνα και βασιλιάς της περιοχής). Ο Όμηρος λέει ότι ο Οδυσσέας εμπιστεύτηκε τα πλοία του στο βασιλιά Μέντορα των Ταφίων φεύγοντας από την Ιθάκη. Άλλοι θεωρούν ότι είναι το νησί Αστερίς, που αναφέρεται επίσης στον Όμηρο. Όταν κοιτάζεις από ψηλά την ακτογραμμή του Μεγανησίου, βλέπεις ότι σχηματίζει βαθιούς όρμους -κυρίως στα βόρεια- με γαλαζοπράσινα, πεντακάθαρα νερά. Τα σκάφη δένουν ή μένουν αρόδο σε διάφορους από αυτούς -όπως το Αμπελάκι, ο Μπάλος, η Σβούρνα, το Λιμονάρι, η Ελιά. Πιο πολυσύχναστο είναι το λιμάνι Βαθύ, όπου έρχονται και εκδρομικά πλοιάρια. Εδώ, υπάρχουν ταβέρνες και διάφορες υποδομές.

Σε απόσταση μόλις 1 χλμ. από το Βαθύ βρίσκεται ο αγροτικός οικισμός του Κατωμερίου, γύρω από τον οποίο υπάρχουν ελαιώνες. Στη μέση της δυτικής πλευράς του νησιού είναι το Σπαρτοχώρι, ο πιο δημοφιλής οικισμός, με το λιμάνι του, τα Σπήλια. Τα λιτά πέτρινα σπίτια του είναι αντιπροσωπευτικά του -κατά βάση αγροτικού- πληθυσμού. Στην περιοχή αυτή υπάρχουν πλέον τα περισσότερα ξενοδοχεία και βίλες, μαζί με ταβέρνες και καφέ μπαρ.

Το χωριό είναι κτισμένο μέσα στο πράσινο και προσφέρει ωραιότατη θέα προς τη θάλασσα, τις νησίδες Σκορπιός και Σπάρτη, καθώς και τις απέναντι ακτές της Λευκάδας. Μάλιστα, τη διαδρομή από εκεί προς το λιμάνι αξίζει να την κάνετε με τα πόδια, γιατί είναι πολύ όμορφη. Στη νοτιοδυτική και τη νότια πλευρά του Μεγανησίου υπάρχουν σπήλαια. Όλοι θα σας μιλήσουν για του Παπανικολή, που έχει βάθος γύρω στα 60 μέτρα και μια μικρή αμμουδιά στο εσωτερικό του. Λένε ότι ήταν μία από τις κρυψώνες του υποβρυχίου Παπανικολής στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Άλλες γνωστές θαλασσοσπηλιές είναι του Γιοβάνη και του Δαίμονα. Ένα άλλο χαρακτηριστικό στοιχείο στην ύπαιθρο είναι οι ανεμόμυλοι που άλεθαν εντατικά τον 19ο και τον 20ό αιώνα. Οι περισσότεροι από αυτούς βρίσκονται επάνω από τον Αθερινό, ενώ υπάρχουν επίσης αρκετά πέτρινα πηγάδια.

Σε μια βοτσαλωτή παραλία στα δυτικά στέκεται το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, που σύμφωνα με τις πηγές, χρονολογείται στο 1477. Λέγεται ότι καταστράφηκε από πειρατές που πέταξαν την εικόνα του αγίου στη θάλασσα, την οποία όμως ανέσυρε ένας ψαράς με τα δίχτυα του. Το μοναστήρι ξανακτίστηκε αργότερα χάρη στις σημαντικές προσπάθειες μιας καλόγριας, ο τάφος της οποίας βρίσκεται στα θεμέλια τοίχου του ιερού.

Παραλίες

Το πανέμορφο Φανάρι, βόρεια, στον κάβο του Αθερινού, είναι η δημοφιλής παραλία του νησιού. Έχει λεπτό βότσαλο και είναι οργανωμένη. Νότια από το Κατωμέρι, βρίσκεται το Λιμονάρι, με κροκάλες. Στα φιόρδ που σχηματίζονται στην βόρεια πλευρά βρίσκεται το Πασουμάκι, όπου τα δέντρα φθάνουν ως το νερό, και στη δυτική πλευρά η Αμμόγλωσσα, με ψιλό βότσαλο. Ο βαθύς όρμος κοντά στο Σπαρτοχώρι έχει beach bar, φυσική σκιά, και ταβερνάκια. Νότια από τη μονή του Αγίου Ιωάννη υπάρχει η ομώνυμη ανοργάνωτη παραλία, με βότσαλο και πολύ ωραία νερά.

Κάλαμος

Βλέποντάς τον από ψηλά, μοιάζει σαν ψηλό βουνό που επιπλέει στα γαλαζοπράσινα νερά. Οι μόνιμοι κάτοικοί του είναι λιγότεροι από εξακόσιοι και η φυσική του ομορφιά σε μαγεύει από την πρώτη στιγμή. Είναι γεμάτος από κάθε είδους φυτά -ελιές, κουμαριές, πρίνους και τα περίφημα θαλασσινά, ή βασιλικά, πεύκα που φυτρώνουν ανάμεσα στα βράχια και φθάνουν μέχρι τις ακτές. Η ψηλότερη κορυφή είναι το Βουνί στα 750 μ.

Στον Κάλαμο, το κύριο λιμάνι, εκτός από ιδιωτικά σκάφη δένει και το καΐκι που έρχεται από τον πολύ κοντινό Μύτικα της Αιτωλοακαρνανίας (20’), συνεχίζοντας μετά προς τον Καστό. Στον οικισμό τα κεραμοσκεπή σπίτια με τα καλντερίμια ανάμεσά τους, συνθέτουν ωραίες εικόνες και δίνουν την αίσθηση της απλής και αυθεντικής ζωής. Ένας και μοναδικός δρόμος φιδογυρίζει προς τα βόρεια, μέχρι το άλλο χωριό του Καλάμου, την Επισκοπή. Με τα απλά πέτρινα σπίτια και τις κληματαριές έχει και αυτή ατμόσφαιρα που παραπέμπει σε παλαιότερες δεκαετίες. Στο λιμανάκι της οι ντόπιοι δένουν τα καΐκια και τις βάρκες τους.

Στη διαδρομή Καλάμου-Επισκοπής, που είναι ιδανική και για πεζοπορία, μπορείτε να κάνετε στάση στη μικρή παραλία του Αγίου Κωνσταντίνου, όπου υπάρχει και το εκκλησάκι του Αγίου Δονάτου (ο ίδιος άγιος τιμάται και στη Λευκάδα, κοντά στην Εγκλουβή). Σε κοντινή απόσταση από την Επισκοπή προς τα βόρεια, είναι ο οικισμός του Κάστρου με το καστρομονάστηρό του, φωλιασμένος μέσα στο πράσινο. Πιθανολογείται ότι είναι της βυζαντινής περιόδου. Αυτό που έχει απομείνει από το κάστρο είναι τμήματα από τα ψηλά τείχη με τις καμάρες που χρησιμοποιούνταν ως πολεμίστρες. Η τοπική παράδοση θέλει εδώ να είναι θαμμένη η μητέρα του Γεωργίου Καραϊσκάκη.

Στο νότο του νησιού βρίσκεται το παλιό χωριό Κεφάλι, εγκαταλελειμμένο πλέον. Διατηρούνται ωστόσο κάποια πέτρινα αλώνια, ερειπωμένα κτίσματα και ελαιοτριβεία, ως μάρτυρες του παρελθόντος. Στα νοτιοδυτικά, βρίσκεται η νησίδα Φερμέκουλα, την οποία επισκέπτονται οι φώκιες Monachus monachus. Στον Κάλαμο αξίζει να περπατήσετε, επιλέξτε τη διαδρομή προς το Πόρτο Λεόνε και το μονοπάτι από τον Κάλαμο προς την Επισκοπή που καλύπτεται από πευκοδάσος.

Παραλίες

Προς τα βόρεια του λιμανιού ξεχωρίζει η πολύ ωραία παραλία της Μυρτιάς, με λευκό βότσαλο και γαλάζια -τιρκουάζ νερά, και προς τα νότια η βοτσαλωτή Αγραπιδιά. Άλλες παραλίες της ανατολικής πλευράς είναι το Πόρτο Λεόνε, με καταφύγιο σκαφών, και το Ασπρογυάλι στα βορειοανατολικά. Αν περιπλεύσετε το νησί με σκάφος θα έχετε εύκολη πρόσβαση και σε άλλες παραλίες με υπέροχα νερά, όπως του Κέδρου, των Κήπων, του Τράχηλου, των Πεύκων, του Μύλου, της Δάφνης. Προς τα νότια υπάρχει το Χάλασμα, μια θαλασσοσπηλιά που θεωρείται και αυτή κρυψώνα του ηρωικού υποβρυχίου «Παπανικολής».

Καστός

Όπως και ο Κάλαμος, υπάγεται στο σύμπλεγμα των Τηλεβοϊδών. Έχει μακρόστενο σχήμα, είναι ασφαλές αγκυροβόλιο και καταπληκτικός ψαρότοπος. Είναι, επίσης, η μικρότερη κατοικημένη νησίδα στα Επτάνησα. Τον Καστό, χαρακτηρίζουν οι χαμηλοί λόφοι, οι δαντελωτές ακτές και οι ελαιώνες. Οι επιλογές διαμονής είναι περιορισμένες, αλλά η ατμόσφαιρα που αποπνέει ενθουσιάζει όσους θέλουν να κάνουν χαλαρές και ήσυχες διακοπές «α λα παλαιά».

Ο μοναδικός οικισμός του, ο Καστός, με τα πέτρινα σπίτια και τις ταβέρνες είναι κτισμένος επάνω και γύρω από το λιμάνι. Αξιοθέατο είναι ο ναός του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου που κτίστηκε στα μέσα του 19ου αιώνα, καθώς και το ξωκλήσι του Αγίου Αιμιλιανού, 4 χλμ. έξω από τον οικισμό.

Στο νησάκι τα αυτοκίνητα είναι ελάχιστα -και δεν μπορείτε να μεταφέρετε όχημα με τα μικρά πλοία της γραμμής, οπότε θα χρειαστεί να περπατήσετε προς τις παραλίες, ή να πάτε με βαρκάκι. Ξεχωρίζουν τα Αμπελάκια και το Φύκι (νότια), η Κοιλάδα, η Λίμνη, το Καμίνι και το Βρισίδι στα ανατολικά -με πρόσβαση και από ξηράς. Στη δυτική πλευρά του Καστού βρίσκεται ο όρμος Σαρακήνικο, με μικρό μόλο όπου δένουν τα ιστιοπλοϊκά όταν φυσάει δυνατά ο νοτιάς.

Πηγή: travel

[aplaw-blog]

Το υπερθέαμα όλων των παραλιών της Μήλου :

Οι παραλίες της Μήλου, σχηματισμένες κυρίως από εύθρυπτα ηφαιστειακά υλικά, τα οποία έχουν διαβρωθεί από τους ανέμους και τη θάλασσα, είναι πραγματικά αξιοθέατες και πολλές από αυτές θυμίζουν υπαίθρια γεωλογικά μουσεία.

Τα πρωτεία κατέχει το διάσημο Σαρακήνικο, το οποίο εντάχθηκε από το Lonely Planet στις 20 καλύτερες παραλίες του κόσμου. Τα εκτυφλωτικά λεία, λευκά πετρώματα κάνουν το τοπίο να μοιάζει εξωγήινο και οι κάτασπρες πλαγιές αξίζουν για εξερεύνηση, καθώς τα ηφαιστειακά βράχια έχουν μοναδικά σχήματα που εξάπτουν τη φαντασία. Η ακτογραμμή σχηματίζει μικρά φιόρδ και υπάρχουν σπηλιές και φυσικές πισίνες.

Ο βαθύς κόλπος έχει ρηχά γαλαζοπράσινα νερά, τα οποία, όταν ξανοιχτεί κανείς προς τον εντυπωσιακό βράχο και το ναυάγιο, παίρνουν απόχρωση σκούρου μπλε.

Το Κλέφτικο

Πήρε το όνομά του από τους «κλέφτες της θάλασσας», δηλαδή τους πειρατές, που είχαν τα λημέρια τους εκεί. Ακόμη και αν πάτε στη Μήλο για ολιγοήμερες διακοπές, θα το βάλετε στο πρόγραμμά σας, γιατί το τοπίο στο Κλέφτικο είναι μοναδικό στην Ελλάδα. Μοιάζει με γεωλογικό πάρκο, τα βράχια έχουν σχήματα που θυμίζουν γιγάντια γλυπτά, τα νερά είναι γαλαζοπράσινα και οι λευκοί βράχοι σχηματίζουν μεγάλες αψίδες και σπηλιές. Οι μικροί όρμοι έχουν εξωτικά νερά και μπορείτε να τους εξερευνήσετε κολυμπώντας, ενώ αξίζει να κάνετε και snorkeling. Η πρόσβαση γίνεται με τα εκδρομικά καΐκια που ξεκινούν από τον Αδάμαντα και τα Πολώνια, ή με ιδιωτικό σκάφος. Οι πιο τολμηροί και έμπειροι στο περπάτημα μπορούν να έρθουν από μονοπάτι (2 ώρες).

Ο Παπάφραγκας

Ο πολύ κλειστός όρμος στη βορειοανατολική ακτογραμμή της Μήλου σχηματίζεται ανάμεσα σε γκριζόλευκα βράχια και έχει σμαραγδένια νερά. Οι σπηλιές που δημιουργήθηκαν από τα ηφαιστειακά υλικά είναι ιδανικές για μικρές εξερευνήσεις. Το νερό του όρμου έχει έξοδο στη θάλασσα και απέναντι ακριβώς βρίσκονται τα Γλαρονήσια, οι τρεις εντυπωσιακοί βράχοι όπου κατοικούν μόνο γλάροι. Αποτελούνται στο μεγαλύτερο μέρος τους από πετρώματα ανδεσίτη που έχουν διαμορφωθεί σε όρθιες κολώνες με σχήμα εξαγωνικών ή πενταγωνικών πρισμάτων -ένα αξιοθέατο που θα θαυμάσετε και από τα εκδρομικά σκάφη που κάνουν τον γύρο των παραλιών της πλευράς αυτής του νησιού. Κοντά στον Παπάφραγκα είναι ο αρχαιολογικός χώρος της Φυλακωπής και τα Πολώνια.

Η Αλογόμαντρα

Βρίσκεται ανάμεσα στο Σαρακήνικο και τον Παπάφραγκα, με έναν χαρακτηριστικό βράχο που σχηματίζει καμπύλη και προσφέρει τη σκιά του. Ο πρώτος μικρός όρμος λέγεται του Αγίου Κωνσταντίνου και ο δεύτερος, της Αλογόμαντρας, είναι μεγάλος, έχει άμμο και ωραία γαλαζοπράσινα νερά. Η πρόσβαση είναι εύκολη.

Το Τσιγκράδο

Διάφανα νερά που κάνουν το κολύμπι απόλαυση, μικρές σπηλιές, υπέροχοι βυθοί και μια αμμώδης παραλία που περιβάλλεται από ψηλά βράχια με πορτοκαλί, λευκές και γκρίζες αποχρώσεις. Οι κατολισθήσεις που συμβαίνουν στη διάρκεια του χειμώνα μπορεί να κάνουν την πρόσβαση δύσκολη -εξού και τοποθετούνται σκάλες και σχοινιά- οπότε θα κατεβείτε «με δική σας ευθύνη», όπως αναγράφει η σχετική πινακίδα. Αν δεν θέλετε να ταλαιπωρηθείτε, προτιμήστε να πάτε με σκάφος. Βρίσκεται στα νότια του νησιού.

Η Φυριπλάκα

Πολύ κοντά στο Τσιγκράδο, είναι μια μεγάλη και οργανωμένη στην αρχή της παραλία που ξεχωρίζει για την ομορφιά της. Ο μεγάλος βράχος που μοιάζει σαν να ξεβράστηκε στα ρηχά και οι αποχρώσεις των ηφαιστειακών πετρωμάτων με τα υπέροχα σχήματα και τις γλυπτές μορφές θα σας κάνουν να τραβήξετε δεκάδες φωτογραφίες από όλες τις πιθανές γωνίες. Η παραλία έχει άμμο και ψιλό βότσαλο. Παρά την πολυκοσμία που υπάρχει το καλοκαίρι, έχει τόσο μήκος ώστε θα βρείτε χώρο για να απλώσετε την πετσέτα σας.

Η Πλάθιενα

Ο αμμώδης όρμος στα βορειοδυτικά είναι ιδανική επιλογή για μπάνιο, εάν μένετε στην Πλάκα. Στα θετικά της παραλίας είναι η εύκολη πρόσβαση και το beach bar για όσους θέλουν σκιά, καφέ και σνακς. Υπάρχουν αρμυρίκια, τα νερά είναι γαλαζοπράσινα και εάν μείνετε ως αργά θα χαρείτε ωραίο ηλιοβασίλεμα.

Ο Φυροπόταμος

Ο όρμος έχει στη μια πλευρά του έναν μικρό παράλιο οικισμό με τα χαρακτηριστικά «σύρματα» που έχουν χρωματιστά πορτοπαράθυρα. Εκεί, τον χειμώνα οι ντόπιοι φυλάσσουν τις βάρκες τους και το καλοκαίρι τα κατοικούν ή τα νοικιάζουν (τα ίδια συναντάμε και στο Κλήμα). Στο μικρό ψαροχώρι ξεχωρίζει το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου. Η παραλία πλάι του έχει ωραία πράσινα νερά και άμμο. Στην περιοχή λειτουργούν μικρά ξενοδοχεία.

Η Αγία Κυριακή

Βρίσκεται στα νοτιοανατολικά, κοντά στο λιμάνι του Αδάμαντα. Είναι μια εκτεταμένη παραλία, με αρμυρίκια, διάφανα γαλαζοπράσινα νερά, άμμο και ψιλό λευκό βότσαλο. Όπως και στο Παλαιοχώρι, η θερμοκρασία της άμμου σε κάποια σημεία αγγίζει τους 102 βαθμούς Κελσίου. Θα βρείτε beach bars, ταβέρνες, εταιρείες που νοικιάζουν σκάφη και κάποια ενοικιαζόμενα διαμερίσματα.

Άλλες παραλίες

Παλαιοχώρι

Στα νοτιοανατολικά της Μήλου, μια μεγάλη και δημοφιλής παραλία με άμμο και θαυμάσια νερά που ξεχωρίζει χάρη στους κάθετους ηφαιστειακούς βράχους της με χρώματα πορτοκαλί, κόκκινο, λεμονί, λευκό. Ένα μεγάλο κομμάτι της είναι ελεύθερο και στο υπόλοιπο λειτουργεί beach bar και ταβέρνα. Υπάρχουν θερμές πηγές 50 βαθμών Κελσίου, ενώ η θερμοκρασία της άμμου σε κάποια σημεία ξεπερνά τους 100 βαθμούς Κελσίου. Η πρόσβαση είναι εύκολη και γύρω υπάρχουν μικρά ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια.

Τριάδες -Αμμουδαράκι -Αη Γιάννης

Αξίζει να φθάσετε με δικό σας σκάφος σε αυτές τις τρεις, μη οργανωμένες, αμμώδεις παραλίες στα δυτικά του νησιού, όπου θα νιώσετε σαν να είστε στον παράδεισο. Δεν θα χορταίνετε να θαυμάζετε και να φωτογραφίζετε τα βράχια με τα εντυπωσιακά χρώματα, που θυμίζουν πίνακες αφηρημένης τέχνης. Από την ξηρά η πρόσβαση γίνεται μέσω χωματόδρομου και μετά από μονοπάτι.

Πηγή: travel

[aplaw-blog]

Οι ελληνικές παραλίες από τη λίστα των 50 καλύτερων παραλιών της Ευρώπης για το 2025 :

Σίγουρα, όταν σκέφτεστε τις καλύτερες παραλίες στον κόσμο, τα πρώτα πράγματα που σας έρχονται στο μυαλό είναι οι αστραφτερές, κατάλευκες ακτές στις τροπικές περιοχές. Ωστόσο, η Ευρώπη είναι επίσης ευλογημένη με μερικές εκπληκτικές ακτές, και η λίστα με τις 50 καλύτερες παραλίες του κόσμου έχει επιλέξει τις καλύτερες, σύμφωνα με το travelstyle.gr.

Όπως και η παγκόσμια κατάταξη (για την οποία αναφέραμε εδώ ), κάθε ακτογραμμή έχει καταταχθεί με βάση ορισμένα βασικά κριτήρια: την άγρια ??ζωή της, τον ήχο της φύσης, τα μοναδικά χαρακτηριστικά της, το πόσο ανέγγιχτη είναι, τη συχνότητα των ειδυλλιακών συνθηκών, την επιχειρηματική δραστηριότητα, καθώς και την προσβασιμότητα στο νερό και την ηρεμία του νερού.

Πιθανότατα δεν θα αποτελέσει έκπληξη το γεγονός ότι οι μεσογειακοί προορισμοί κυριάρχησαν σε αυτήν τη λίστα, με εννέα ιταλικές , έξι ισπανικές, έξι ελληνικές και τρεις πορτογαλικές συμμετοχές να διεκδικούν μια θέση στην πρώτη 50άδα. Μάλιστα η Ελλάδα όχι μόνο έχει 6 παραλίες στην τοπ λίστα αλλά οι 3 από αυτές είναι στην πρώτη πεντάδα! Στην πρώτη θέση βρέθηκε η Cala Goloritze , η οποία επίσης βρέθηκε στην κορυφή της παγκόσμιας λίστας. Η παραλία της Σαρδηνίας προστατεύεται από την UNESCO από το 1995 και η είσοδος θα σας κοστίσει 7 ευρώ, αλλά τα γαλάζια νερά και οι εντυπωσιακοί ασβεστολιθικοί βράχοι αξίζουν τον κόπο, χωρίς αμφιβολία.

Οι ελληνικές παραλίες Φτέρη και Βουτούμι ,κατέλαβαν τη δεύτερη και τρίτη θέση αντίστοιχα, την τέταρτη θέση κατέλαβε η Playa de Rodas στην Ισπανία ενώ την πέμπτη η επίσης δική μας παραλία, το διάσημο Πόρτο Κατσίκι. Οι άλλες 3 ελληνικές που βρίσκονται στη λίστα είναι στην θέση 16 το Ελαφονήσι, στην 24η ο Μπάλος και στην θέση 49 η παραλία Ελιά. Ωστόσο, πολύ βορειότερα, η παραλία Diamond στην Ισλανδία και η παραλία Puinn Sand στη Νορβηγία συμπεριλήφθηκαν και οι δύο σε αυτήν την κατάταξη των 50 κορυφαίων. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, συμπεριλήφθηκαν η παραλία Three Cliffs Bay στην Ουαλία και οι παραλίες Porthcurno και Kynance Cove στην Αγγλία, ενώ συμπεριλήφθηκε και η παραλία Keem, μια καταπράσινη ακτή στην κομητεία Mayo της Ιρλανδίας .

Αυτές είναι οι 50 καλύτερες παραλίες της Ευρώπης

Κάλα Γκολόριτζε, Ιταλία

Παραλία Φτέρη, Ελλάδα

Παραλία Βουτούμι, Ελλάδα

Πλάγια ντε Ρόντας, Ισπανία

Πόρτο Κατσίκι, Ελλάδα

Σάντα Τζούλια, Γαλλία

Παραλία Keem, Ιρλανδία

Λα Πελόζα, Ιταλία

Κάλο Ντε Μόρο, Ισπανία

Κίνανς Κόουβ, Αγγλία

Νησί Σουλουάντα, Τουρκία

Κόλπος Γκράμα, Αλβανία

Ντάιαμοντ Μπιτς, Ισλανδία

Κάλα Μακαρελέτα, Ισπανία

Παραλία Ελαφονήσι, Ελλάδα

Πλαζ ντε Παλομπάτζια, Γαλλία

Παραλία Kelebekler Vadisi, Τουρκία

Παραλία Puinn Sand, Νορβηγία

Χρυσή Ακτή, Κύπρος

Πράια ντε Μαρίνια

Παραλία Κοφέτε, Ισπανία

Παραλία Pasjaca, Κροατία

Παραλία Πόρθκερνο, Αγγλία

Παραλία Μπάλος, Ελλάδα

Βίλα Φρανς Νησίδα, Πορτογαλία

Κάλα Μπραντίντσι, Ιταλία

Κάλα ντεϊ Γκαμπιάνι, Ιταλία

Πράια ντο Καμίλο, Πορτογαλία

Παραλία No Name, Ιταλία

Παραλία Γκρίπε, Αλβανία

Παραλία Κουνελιών, Ιταλία

Ζλάτνι Ρατ, Κροατία

Γαλάζια Λιμνοθάλασσα, Μάλτα

Παραλία Sveti Stefan, Μαυροβούνιο

Παραλία Ποντράτσε, Κροατία

Κάλα Κοτίτσιο, Ιταλία

Παραλία Λα Κόντσα, Ισπανία

Παραλία Λοτού, Γαλλία

Καλάνκ ντ’Αν-Βο, Γαλλία

Παραλία Νησί, Κύπρος

Πράια ντο Φόγκο, Πορτογαλία

Παραλία Άχμελβιτς, Σκωτία

Σες Ιγιέτες, Ισπανία

Παραλία Χάουκλαντ, Νορβηγία

Παραλία Μαρτινίκα, Κροατία

Παραλία Αρούτας, Ιταλία

Παραντίσο ντελ Σαμπ, Ιταλία

Παραλία Jaz, Μαυροβούνιο

Παραλία Ελιά, Ελλάδα

Παραλία Three Cliffs Bay, Ουαλία

Πηγή: ΕΘΝΟΣ

[aplaw-blog]

Η "μεσαιωνική" Θήρα :

Σε ένα νησί -brand name, ταυτόσημο με τον ελληνικό τουρισμό κι αναγνωρίσιμο σε όλο τον κόσμο, που το άκουσμα και μόνο του ονόματός του προκαλεί δηλώσεις θαυμασμού και δέους για τη μοναδικότητα και τη συγκλονιστική ομορφιά του, το να βρεις σημεία που διατηρούν σε μεγάλο βαθμό την αυθεντικότητά τους, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για τη Σαντορίνη του σήμερα, έναν από τους πλέον κοσμοπολίτικους νησιωτικούς προορισμούς, με φήμη που έχει εκτοξευτεί κι απλωθεί πολύ πέρα από τη δική μας ήπειρο.

Τότε, τα χωριά που αντιστέκονται ακόμη στην τουριστική υπερεκμετάλλευση και διαφυλάσσουν τη γραφικότητα και τις παραδόσεις τους, γίνονται αληθινά καταφύγια αποφόρτισης από τα σμήνη τουριστών και ουσιαστικής επαφής με ένα πιο αληθινό πρόσωπο του διάσημου νησιού. Σαν αυτό που συναντά κανείς ανάμεσα στα φιδωτά ανηφορικά σοκάκια του Πύργου, της μεσαιωνικού χαρακτήρα πρώην πρωτεύουσας της Θήρας που έχει το προνόμιο να αγναντεύει το Αιγαίο και τα γύρω νησιά από το ψηλότερο σημείο της. Χτισμένο στους πρόποδες του Μέσα Βουνού, το χωριό με τα δύο ονόματα –Πύργος Καλλίστης όπως είναι η επίσημη ονομασία του ή Καινουργιομπούργο όπως αποκαλούνταν παλαιότερα- αποτελεί ένα από τα γοητευτικότερα χωριά των Κυκλάδων κι έχει χαρακτηριστεί διατηρητέος οικισμός της Unesco από το 1995.

Η προνομιακή θέση του, η αξιοθαύμαστη αρχιτεκτονική του με τα σφιχταγγαλιασμένα σπίτια που συνθέτουν έναν απολαυστικό λαβύρινθο, οι διάσπαρτες πανέμορφες εκκλησιές, τα πολύτιμα αμπέλια που τον πλαισιώνουν και η μακραίωνη ιστορία του, μας δίνουν κάθε λόγο να διανύσουμε τα λιγότερα από 10 χιλιόμετρα που τον χωρίζουν από τα κοσμικά Φηρά και να χαθούμε για λίγο σε μια χαμηλότερων τόνων Σαντορίνη.

Το χωριό που ήξερε να φυλάγεται από τους πειρατές

Από τα πέντε συνολικά «καστέλια» του νησιού, όπως ονομάζονταν οι οχυρωματικοί οικισμοί που έχτισαν οι Ενετοί μεταξύ 13ου και 16ου αιώνα για την προστασία από τους πειρατές, αυτό του Πύργου είναι το νεότερο, με την ιστορία της οικοδόμησής του να μας μεταφέρει στο 1580. Και παρότι η Σαντορίνη βρισκόταν ήδη στα χέρια των Οθωμανών, η τεχνοτροπία που υιοθετήθηκε για το Καστέλι του Πύργου παρέμεινε ίδια όπως και των προγενέστερων ενετικών φρουρίων. Κι αν τον πύργο που δέσποζε στην κορυφή του έχει αντικαταστήσει η μονή του Αγίου Γεωργίου, ο σημερινός επισκέπτης μπορεί με λίγη φαντασία να αφεθεί στην αίσθηση του πυκνού δαίδαλου που εξακολουθεί να πλανάται ανάμεσα σε ασπρισμένα σπίτια και γαλάζιους τρούλους, περίτεχνα λευκά καμπαναριά που αναμετρώνται με το γαλανό ουρανό και καλντερίμια όλο σκαλιά που ανυπομονείς για το που θα σε οδηγήσουν.

Οι ίδιοι οι εξωτερικοί τοίχοι των δύο και τριών επιπέδων σπιτιών αποτελούσαν και τον οχυρωματικό περίβολο του Καστελιού, καθώς σχημάτιζαν μια περιμετρική ασπίδα ενάντια στις επιθέσεις των πειρατών. Ταυτόχρονα και με σκοπό την άμεση διαφυγή του πληθυσμού, μια σειρά από υπόγειους διαδρόμους, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα αρχιτεκτονικά στοιχεία του Πύργου, προσέφεραν τόσο καταφύγιο, όσο και διέξοδο, οδηγώντας στη μία και μοναδική φρουρούμενη πύλη του καστελιού, τη λεγόμενη Καστελόπορτα που κλείδωνε με τη δύση του ήλιου και ήταν ενισχυμένη στο πάνω μέρος της με την πολεμίστρα-φόνισσα απ΄ όπου ρίχνονταν καυτό λάδι στους εισβολείς.

Από γενιά σε γενιά κι από στόμα σε στόμα, θρύλοι και ιστορίες για την ευρηματική αμυντική αρχιτεκτονική του Πύργου εξιστορούνται ακόμη στο χωριό. Όπως για το πως οι πειρατές έχαναν τον προσανατολισμό τους μέσα στο λαβύρινθο, το πώς τα πολυάριθμα και ιδιαίτερα στενά σοκάκια τους έκαναν να μη μπορούν να εισβάλουν σε μεγάλες ομάδες αναγκάζοντάς τους να εφορμούν σε μικρότερα μπουλούκια αλλά και να μη θυμούνται από που να επιτεθούν στην επόμενη επιδρομή, ή για το πως πολλές στενές φιδωτές σκάλες είχαν χτιστεί επίτηδες με ανάποδη φορά, ώστε να εξαναγκάζονται οι πειρατές να κρατούν το σπαθί με το αριστερό χέρι και να μειώνεται η επιθετική τους δεινότητα.

Από το Καστέλι του Καινούργιου Πύργου στο Ξέπορτο

Όσο αθέατος είναι πλέον ο μη σωζόμενος παλιός οικισμός του Καινουργιομπούργου που ζωντανεύει μόνο με τη βοήθεια της φαντασίας μας, άλλο τόσο απτή είναι η επαφή με το νέο χωριό του Πύργου, το λεγόμενο Ξέπορτο -«Έξω από την Πύλη»-, αποτέλεσμα της επέκτασης εκτός των τειχών του οχυρού όταν είχε πλέον εξαλειφθεί ο κίνδυνος των εισβολέων. Και πάλι η αρχιτεκτονική γίνεται αφηγητής της εποχής που τα σπίτια άρχισαν να αποκτούν παράθυρα, πόρτες και στεγασμένους εξώστες που αποκαλούνταν ��ιάτικα. Ιδανική αφετηρία για την εξερεύνηση του χωριού και των εκπληκτικών εικόνων που επιφυλάσσει ανηφορίζοντας, η κεντρική πλατεία με την ονομασία Υψηλός Καφενές, αλλοτινός τόπος συνάντησης των «καλουπαξίδων», δηλαδή των αριστοκρατών του Πύργου, όπου ένα μνημείο τιμά όσους Πυργιανούς χάθηκαν στους Βαλκανικούς Πολέμους, στον Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και στη Μικρασιατική Καταστροφή. 

Από δω και πέρα, το ένστικτο κι ο θαυμασμός γίνονται οι καλύτεροι οδηγοί για να γνωρίσετε το ορεινότερο Σαντορινιό χωριό. Σαν μια ζωγραφιά στρυμωγμένη στον καμβά ενός καλλιτέχνη, υπόσκαφα σπίτια, θολωτές στοές, καμάρες και σοβατισμένοι τοίχοι, εκκλησίες μεγαλοπρεπείς ή ταπεινές αλλά πάντα κυανόλευκες, ζωηρόχρωμες μπλε πόρτες, τεμπέλικες γάτες που λιάζονται σε κατάλευκα κεφαλόσκαλα και καμπυλωτές στέγες, σκαρφαλώνουν σταδιακά το λόφο και μας δελεάζουν να ανεβούμε όλο και περισσότερο.

Σε κάθε βήμα και μια διαφορετική όψη του Πύργου μας χαρίζει το τέλειο φωτογραφικό φόντο, ενώ η θέα πέρα από τα περίφημα αμπέλια της περιοχής που τροφοδοτούν τα οινοποιεία του νησιού ως την Ανάφη, γίνεται όλο και πιο μαγευτική. Ένας εξαιρετικός τρόπος για να μυηθείτε στην αυθεντική ατμόσφαιρα του Πύργου και του μεσαιωνικού οικισμού, είναι μια στάση στο Kastelana Photography Centre. Ο καλλιτεχνικός χώρος που εγκαινιάστηκε πέρυσι στοχεύοντας στην υποστήριξη και διάδοση της φωτογραφίας ως μέσου έκφρασης και στην παρουσίαση εκθέσεων φωτογραφικών έργων από σύγχρονες και αρχειακές πηγές, αποτελεί μέρος της κυρίας εισόδου του Καστελιού και χαρακτηριστικό δείγμα κατοικίας εντός της οχύρωσης. Ανήκοντας στην ίδια οικογένεια για πολλές γενιές, έχει διατηρήσει αναλλοίωτο το εσωτερικό καθώς και τα αυθεντικά έπιπλα του σπιτιού, ενώ οι εξωτερικοί χώροι προσφέρουν πανοραμική θέα του νησιού. Το δε all day bar Καφέ Καστελάνα, με τραπέζια στην πλατεία απέναντι από την είσοδο του Καστελιού, είναι ιδανικό για ένα ελαφρύ γεύμα με σαλάτες, κυκλαδίτικα τυριά, χειροποίητα γλυκά και δοκιμή των φημισμένων κρασιών της Σαντορίνης.

Πηγή: travel

[aplaw-blog]

Lonely Planet : Οι 10 καλύτερες παραλίες του κόσμου για το 2025 - Ποια ελληνική βρίσκεται ανάμεσά τους :

Μπορεί να βρισκόμαστε ακόμη στον Απρίλιο, όμως ο αέρας μυρίζει ήδη καλοκαίρι. Οι μέρες μεγαλώνουν αισθητά, ο ήλιος γίνεται πιο ζεστός και οι σκέψεις μας ταξιδεύουν νοερά σε αμμουδερές παραλίες, δροσερές βουτιές και ξέγνοιαστες διακοπές. Η προσμονή για τις καλοκαιρινές αποδράσεις γίνεται όλο και πιο έντονη, καθώς ο χειμώνας αφήνει σιγά σιγά τη θέση του στην πιο αγαπημένη εποχή του χρόνου.

Το Lonely Planet δημοσίευσε την ετήσια λίστα με τις καλύτερες παραλίες του κόσμου, προσφέροντάς μας μια μικρή καλοκαιρινή έμπνευση.

Κάθε χρόνο, το γνωστό ταξιδιωτικό περιοδικό κυκλοφορεί έναν οδηγό με τις ωραιότερες ακτές του πλανήτη και η Ελλάδα δεν θα μπορούσε φυσικά να απουσιάζει από τη λίστα.

Φέτος, την τιμητική του έχει το Σαρακήνικο της Μήλου, που βρίσκεται στην πέμπτη θέση. Η παραλία με το σεληνιακό τοπίο μάγεψε τους ταξιδιωτικούς πράκτορες του Lonely Planet. Όπως γράφουν: «Ένα σουρεαλιστικό ηφαιστειακό τοπίο με αλαβάστρινα βράχια, σπηλιές και πέτρινες καμάρες. Αυτή η παραλία προσφέρει μια εντυπωσιακή αντίθεση λευκών βράχων και απέραντης γαλάζιας θάλασσας».

Στην κορυφή είναι η παραλία Whitehaven Beach, που βρίσκεται στο Εθνικό Πάρκο Whitsundays στο Κουίνσλαντ της Αυστραλίας και έχει χαρακτηριστεί ως μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Αν τα όμορφα γαλαζοπράσινα νερά δεν ήταν αρκετά γ��α να τη θαυμάσετε, η άμμος εδώ αποτελείται κατά 98% από διοξείδιο του πυριτίου. Αυτό σημαίνει ότι είναι πιο μαλακή και πιο λευκή από σχεδόν οπουδήποτε αλλού στον κόσμο.

Στη δεύτερη θέση βρίσκεται ακόμη μία παραλία της Αυστραλίας. Η Squeaky Beach, επίσης, στο Κουίνσλαντ. Η ακτογραμμή της μήκους 700 μέτρων συνορεύει με το μεγαλύτερο θαλάσσιο εθνικό πάρκο της πολιτείας. Πήρε το όνομά της από τον τσιριχτό ήχο που ακούγεται όταν περπατάτε στην άμμο της παραλίας.

Τρίτη στη λίστα είναι η Anse Source d’Argent, μια παραλία στις Σεϋχέλλες που περιγράφεται ως «επίγειος παράδεισος» από το Lonely Planet ενώ τέταρτη είναι η Sunset Beach στην Ταϊλάνδη.

Στη λίστα συμπεριλαμβάνονται, επίσης, παραλίες που βρίσκονται στη Νορβηγία, το Μεξικό και την Ισπανία.

Οι 10 καλύτερες παραλίες του κόσμου

Whitehaven Beach, Queensland, Αυστραλία

Squeaky Beach, Victoria, Αυστραλία

Anse Source d’Argent, La Digue, Σεϋχέλλες

Sunset Beach, Trang, Ταϊλάνδη

Σαρακήνικο, Μήλος, Ελλάδα

Haukland Beach, Lofoten Islands, Νορβηγία

Playa Balandra, Baja California Sur, Μεξικό

Pfeiffer Beach, California, ΗΠΑ

Hanalei Bay, Hawaii, ΗΠΑ

Platja Illetes, Formentera, Ισπανία

Πηγή: in

[aplaw-blog]

Το ιδανικό νησί για αυθεντικές διακοπές :

Αγαπημένος προορισμός για Βρετανούς, Γάλλους, Γερμανούς και Ιταλούς, οι Λειψοί καταλαμβάνουν την πρώτη θέση ανάμεσα σε ελληνικούς προορισμούς που προσφέρονται για εναλλακτικές δραστηριότητες, σύμφωνα με το δημοφιλές εξειδικευμένο blog Jonny Melon.

Στις επόμενες θέσεις ακολουθούν οι Δυτικές Κυκλάδες, η Αθήνα, η Σαντορίνη, ο Αργοσαρωνικός και τα Μετέωρα.

Όπως αναφέρεται στο εκτενές αφιέρωμα για το νησί της Καλυψούς, «οι Λειψοί προσφέρουν μια συναρπαστική απόδραση στην Ελλάδα παρέχοντας πολλές διαδρομές στη φύση, τις γραφικές εκκλησίες, σε παραλίες με γαλαζοπράσινα νερά και σε εξωτικά νησάκια».

Το ίδιο blog αναφέρεται σε άλλο άρθρο στους Λειψούς ως «εκπληκτικό προορισμό» που προσφέρει τα πάντα, «από ειδυλλιακές παραλίες και ζωντανό πολιτισμό μέχρι πλούσια κληρονομιά και νόστιμη γαστρονομία, τα οποία το καθιστούν το ιδανικό μέρος για να το επισκεφθείτε για αυθεντικές ελληνικές διακοπές».

Λειψοί: Ιδανικό νησί για ναυτικές εξορμήσεις

Για το ίδιο διάστημα, οι Λειψοί συγκαταλέγονται ανάμεσα στα δέκα καλύτερα ελληνικά νησιά για ναυτικές εξορμήσεις, όπως αναφέρει η επαγγελματική ιστοσελίδα deyachting.net. Η μυστική γωνιά των Δωδεκανήσων στο εκτενές αφιέρωμα αναφέρεται ως ένα «μικρό νησί με μεγάλη καρδιά».

«Οι Λειψοί διαθέτουν ένα αφοσιωμένο κοινό από φίλους της φύση και της περιπέτειας από το εξωτερικό που συνεχώς διευρύνεται. Ιταλία, Μ. Βρετανία, Γαλλία και Γερμανία είναι μερικές μόλις από τις αγορές που τα τελευταία χρόνια δείχνουν αυξανόμενο ενδιαφέρον να επισκεφτούν τον προορισμό εκτός υψηλής σεζόν για εναλλακτικές δραστηριότητες», τονίζει ο δήμαρχος Λειψών, Φώτης Μάγγος.

Για τον σκοπό αυτό, συμπληρώνει, είναι κομμάτι της προσπάθειάς τους να προσκαλούν influencers και διαμορφωτές της κοινής γνώμης που να μεταφέρουν τη μοναδικότητα του προορισμού σε ομάδες ειδικού ενδιαφέροντος.

Σημειώνεται ότι το 2024 ήταν νέα χρονιά ρεκόρ σε ακτοπλοϊκές αφίξεις για τους Λειψούς. Είχε προηγηθεί ρεκόρ το 2023, ενώ το 2022 οι Λειψοί ξεπέρασαν το «φράγμα» του 2019 σε ακτοπλοϊκές αφίξεις με την επισκεψιμότητα να κάνει άλμα κατά 25% σε σχέση με το 2021.

Πηγή: in