#Υγρά

[romios-gr]

ΕΚΤΑΚΤΟ: Σαμποτάζ στο αεροσκάφος του Ν.Τραμπ; – Ξαφνική διαρροή στα υγρά των φρένων το οδήγησε σε αναγκαστική προσγείωση Το «βαθύ κράτος» δείχνει αποφασισμένο να εξοντώσει τον τ.πρόεδρο της χώρας Για σαμποτάζ στο αεροσκάφος που μετέφερε τον υποψήφ��ο πρόεδρο των ΗΠΑ Ν.Τραμπ μιλούν αμερικανικά ΜΜΕ. Το αεροσκάφος του πρώην προέδρου πραγματοποίησε έκτακτη προσγείωση στο αεροδρόμιο της Νέας Υό... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/ektakto-sampotaz-sto-aeroskafos-toy-n-tramp-xafniki-diarroi-sta-ygra-ton-frenon-to-odigise-se-anagkastiki-prosgeiosi/

[madam-hussein]

Εμμονή

Πολυαγαπημένε Κύριε

Ορκίζομαι, δεν ξέρω γιατί είμαι τόσο λυπημένη. Ή μάλλον ξέρω – είναι επειδή με βγάλατε από τον εαυτό μου και με επιστρέψατε μετά – μικρή και αδύναμη – μονάχα υγρά μάτια – χέρια που αγγίχτηκαν – και χείλη – κι ακόμα είμαι – ένα επιτακτικά παρόν – θραύσμα γυναίκας – που λιμοκτονεί – που δεν έχει στ' αλήθεια αυτό που ποθεί – κι όμως ποθεί παράφορα – α, είναι οδυνηρό.

[ioannazoik]

Ο ήλιος μπήκε κρυφά από τις χαραμάδες των παραθύρων κι εμφάνισε το γυμνό σου σωμα. Χαϊδεύω κάθε σημείο του κορμιού σου δίνοντας υγρά φιλιά στο λαιμό.

Σηκώνομαι δύο τοστ κι ζεστό καφέ έτοιμο σε ένα δίσκο. Η φασαρία σε ξυπνά κι βάζεις μια μπλούζα για να καλύψεις το σώμα σου.

Το μπαλκόνι μας έτοιμο μας καλοδέχεται και μου στρίβεις ένα τσιγάρο μέχρι να φέρω το πρωινό. Καθόμαστε απέναντι κι καλωσορίζουμε την ζωή που γλυκά μας παρασέρνει στο έρωτα.

Απλό, λιτό και ζεστό... Αυτό είναι η ευτυχία μου. Εσύ είσαι η ευτυχία μου!

[krkgeorge]

με την αλλαγή ώρας και τα

χειμερινά ηλιοστάσια,

τις εποχές που σφίγγουν σαν θηλιά τα αίθρια απογεύματα

πώς να προφτάσεις να

μιλήσεις για τις φύτρες που έσπειρες γι'αυτήν, άνθη νεκρά και λειψυδρίες, τα σέλας

χάζουν τους γεωμαγνητικούς ορίζοντες

κι εσύ που νόμιζες πως ο ουρανός δε ξέρει να απαντά

με τόσες όξινες βροχές φθινόπωρα υγρά

πως να την δεις και να της πεις, 'τα μάτια σου σήμερα λάμπουν'

χωρίς να πλημμυρίζει η γειτονιά, σεπτέμβρη μήνα

όντας ακόμα σίγουρος ότι δεν ρίξαν δακρυγόνα

σε επετείους δολοφονιών

ενόσω στα λασπόνερα πλέουμε μουσκεμένοι

με ρούχα λιωμένα παπούτσια αθλητικά

με τόσα χημικά λοιπόν στα στήθη, πως

να αντέξεις τα αγκομαχητά, τις κρίσεις άγχους - τα φίμωτρά τους

πως να προσλάβεις τα διατροφικά συστατικά

από μακράς διαρκείας σε σοπλίφτινγκ

και να σκεφτείς για την κλιματική την κρίση, το αποτύπωμά σου

όταν τα νύχια που σε αναρριγούσαν λεύκαναν

από έλλειψη βιταμινών

αν κάτι ίσως σε αφήνει να ελπίζεις

τα ψάρια στη γυάλα, που λέγεται γη, ποτέ δεν άλλαξαν την οπτική των

αστεροειδών

[thechristos]

στο πολύδροσο θυμάσαι ποιος είσαι

φαντάσου λέει να έφευγες από αυτή τη ζωή γιατί αγαπούσες πολύ κάποιον, μονάχα για να γυρίσεις σαν φάντασμα και να ζήσεις μαζί του για πάντα > αν απογυμνώσεις το 'πολύδροσο' του the boy από όλα τα περιττά -για βρες και πες μου, γιατί όλα εκεί μέσα είναι καμωμένα με προσοχή και αγάπη- θα σου μείνουν στα χέρια κάτι παιχνίδια παιδικά που ξέχασες νύχτα στο μπαλκόνι και η υγρασία στο πολύδροσο τα έκανε υγρά, να σου γλιστράνε από τα χέρια, αλλά και να πέσουν, που θα πάνε, εκεί στο πατρικό θα μείνουν, στο ζεστό σου πατρικό, εκεί που ξεκινήσαν όλα, εκεί που θα γυρνάνε όλα σε οτι είναι φανερό και στα κρυμμένα που θα τρακάρεις πάνω τους.

η σοφία και η άλλη σοφία είναι η μαμά -όχι η μητέρα, αλλά η μαμά- και η κόρη, ένα σφιχτό κουβάρι που αφήνει λίγο χαλαρά τα χωρίσματα, γιατί ποιος ξέρει, όλα χρειάζονται κι όλα πρέπει να είναι εκεί για ώρες έκτακτης και τακτικής ανάγκης, είναι η μαμά και η κόρη που αγαπιούνται, που συναντιούναι στο σπίτι στο πολύδροσο, ένας χαρακτήρας μόνος του στην ταινία του the boy, που φιλοξενεί σαν μια ανορθόδοξη σεάνς μια κατά παραγγελία μεταθάνατια εμπειρία, όχι στην κυριολεξία, μη τρομάξει κανείς, αλλά ποιος ξέρει τι θα συνέβαινε αν, ή τι συμβαίνει που.

είναι το πολύδροσο που έχει έναν δικό του χάρτη, γιατί από τον κανονικό είναι κρυμμένο κάπου στα προάστια της αθήνας και δεν μοιάζει με αθήνα, έχει ρέματα, υπόγειες γέφυρες, παγοδρόμια, φυλλωσιές, ισόγειες μονοκατοικίες και μπόλικη αγάπη που περρίσεψε μπορεί από κάπου κι ήρθε εδώ και στάθηκε, κοντοστάθηκε θα πει κάποιος που δε ξέρει.

η σοφία επισκέπτεται τη μαμά που είναι άρρωστη, αλλά αυτό δεν είναι καν η αφορμή για το 'πολύδροσο', που σαν επιτραπέζιο που παίζεις για πρώτη φορά, αλλά κάπου ρε γαμώτο το ξέρεις σαν ντεζαβού σωστό, σε κλείνει μέσα του, σαν μια μπασταρδεμένη 'αλίκη στη χώρα των θαυμάτων' αλλά πιο γλυκιά, σαν ένα 'mommy dearest' αλλά στην ανάποδη εκδοχή του, σαν όλη την μαργαρίτα καραπάνου πακέτο αλλά με αγαπησιάρικο πρόσημο, σαν το λυγμικό mama του φρέντι μέρκιουρι κι ύστερα σιωπή > η σοφία κόκκαλη και η βίκυ καγιά είναι ένα γιν-γιανγκ ολόσωστο σαν από χέρι που ζωγραφίζει από πάντα φτιαγμένο, τρυφερές, λένε λόγια, αγαπιούνται και αγαπούν, βιώνουν το πολύδροσο σαν να είναι η μήτρα, ο πυρήνας τους, το κέντρο του κόσμου που μοιάζει να λιώνει και τι να πιάσεις και βασικά πως να το πιάσεις, τι να σώσεις, μένεις μονάχα να αγαπάς και να αγαπιέσαι μπας και.

το 'πολύδροσο' είναι ένα ποπ αυτοκόλλητο χρωματιστό στρασωτό γκλιτεράτο φανταχτερό, το κολλάς με λίγο μανία παραπάνω πάνω στο ξεχαρβαλωμένο σημειωματάριο που τάχα γράφεις τα πάντα σου, μην σου ξεκολλήσει, το πατάς, κάνεις και μπουνιά τη χούφτα σου να πιάσεις δύναμη παραπάνω, κι από κάτω για κόλλα έχεις δυο, τη μαμά και την κόρη που ονειρεύονται πως η μια θα ζει για την άλλη, γιατί έτσι αλλιώς δεν θα λιώσει ο κόσμος τους και ο κόσμος, τελεία > μια καρδιά και γύρω γύρω πάγος, που λιώνει ο πάγος και φανερώνεται μια καρδιά, η καρδιά νάτην τεράστια και μεγάλη, χωράει και σένα μέσα, στ' αλήθεια.

τελειώνω, μείνε και άκου > το 'πολύδροσο' είναι ένα αχ που το λες και βάζεις το χέρι στο στέρνο σου μη σου φεύγει η καρδιά σου και γλιστρήσει κι αν δεν είσαι στο πατρικό σου, χάθηκες.

πολύδροσο > σενάριο, σκηνοθεσία, μοντάζ: the boy > παίζουν: σοφία κόκκαλη, βίκυ καγιά > μουσική: δεσποινίς τρίχρωμη > μακιγιάζ: ιωάννα λυγίζου > το 2024 στις αίθουσες από το cinobo, τα λέγαμε.

[alexdrim]

Αφαίρησε και χαζεύεις διαρκώς και καμιά από αυτές τις φορές παίζεις, αμήχανα πάντα, με τα δάχτυλα σου. Μάλλον μετράς τις χαμένες ευκαιρίες σου στο να με πηδήξεις.

Με πονάει το γόνατο μου κάθε φορά που σκέφτομαι το δικό σου. Και έχω πέσει για πολλούς στα γόνατα αλλά ποτέ δεν με ενόχλησε κάτι.

Σκέφτομαι να σε ρωτήσω αν το σώμα σου έχει χαλάσει. Αν θα πάρει λίγη ζωή μπαίνοντας στο δικό μου.

Σκέφτεσαι ποτέ την ποίηση? Την μουσική που παίζεις? Έχεις κάνει ποτέ τον παραλληλισμό των πλημμυριών της χώρας μετά υγρά μου?

Θέλω να ξέρω αν έχεις τελειώσει ποτέ ενώ σκεφτόσουν την ξαδέρφη σου. Το ποσό βαθιά σε πλήγωσε η πρώην σου και αν εθίστηκε ποτέ στο τσιγάρο.

Είσαι άοσμος τελευταία και δεν μου κάνεις αλλά με καις γιατί είναι οι συνθήκες τέτοιες.

Αλήθεια θέλω πολύ να σε ρωτήσω αν φαντάζεσαι ίσως πως μοιάζουν οι εσοχές του μουνιού μου και τι ήχους βγαζω όταν θα με γαμάς.

Σε βαριέμαι πολύ όπως και αρκετούς γύρω μου. Είχα ονειρευτεί ότι σε έκοβα κομμάτια και σε αλάτιζα, έτσι για να μην μαυρίσει το κρέας σου. Τότε είχες μια γεύση αλλιώτικη.

Αναρωτιέμαι αν θα γευτώ ποτέ αυτή σου την γεύση ή έστω την πούτσα σου. Αν θα με συγκλονίσουν ποτέ συμπεριφορές χωρίς να είναι απάνθρωπες.

Αναρωτιέμαι αν θα συμπαθήσω ποτέ ανθρώπους χωρίς να βάλω ταξικό πρόσημο. Αν μπορώ να κάνω παρέα με ηλίθιους και το ποσό ακόμα αντέχω χωρίς την μαμά μου.

Ίσως να αρχίσω να πιστεύω σε ιεραρχίες μπας και καταφέρω να αγαπηθώ. Αφού ο πρώτος μου έρωτας ήταν ή ο μπαμπάς μου ή δάσκαλος μου ή ο Χριστός.

[cathy-bluedream]

Η φορμόλη δεν στάζει σαν τα υγρά μίας αστείρευτης ηδονής η φορμόλη ξέρει να ζει μέσα από το πιο απλό: ένα ασήμαντο πετάρισμα ματιού

συμβαίνει καμία φορά αδικαιολόγητα διακρίνεται χωρίς να βάζεις χέρι.

[ntsawos]

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά

Τα χρόνια μου είχαν ρίζες ήταν δέντρα

Που τα 'ντυσε με φύλλα η καρδιά

Και τ' άφησε ν' ανθίζουν μεσ' την πέτρα

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά

Οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση

Οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν νησιά

Που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει

Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ

Η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας

Μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή

Η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά

Ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει

Σε όνειρα σ' αισθήματα υγρά

Το μυστικό τον κόσμο ν' ανασάνει

Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ

Η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας

Μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή

Η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας

[anempodistes-skepseis]

Έξω να βρέχει και μέσα εγώ να σκέφτομαι μόνο τα δικά σου υγρά...

[aivyaivyko]

ΣΥΝΤΑΓΗ ΞΙΝΟΛΑΧΑΝΟ ΜΕ ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΒΟΤΑΝΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΠΡΟΒΙΟΤΙΚΑ

Όλα τα υλικά που χρησιμοποιούμε είναι οργανικής καλλιέργειας και το νερό είναι περασμένο από φίλτρο ή προέρχεται από πηγή.

Υλικά:

1 κιλό λάχανο λευκό ανάμικτο με κόκκινο κομμένο, το κόβουμε με μαχαίρι σε λεπτές φέτες όπως στη σαλάτα.

2 λεμόνια χυμό, ψίχα και φλούδα.

2 κουταλάκια του γλυκού αλάτι

Το ανακατεύουμε όπως ζυμώνουμε και αρχίζει να κατεβάζει υγρά.

Προσθέτουμε 1 κουταλιά μαραθόσπορους, 1 κουταλιά κεδροκούκουτσα ,

1 κουταλιά κουρκουμά.

Μετά τοποθετούμε σε καθαρό και στεγνό βάζο το παρασκεύασμα και πιέζουμε καλά για να φύγει όλος ο αέρας.

Τέλος σκεπάζουμε το παρασκεύασμα με 1-2 αμπελόφυλλα ή 1 φύλο λάχανου να καλυφθεί το παρασκεύασμα και ρίχνουμε από πάνω μερικές σταγόνες ελαιόλαδο ή λάδι καρύδας

Αφήνουμε ένα κενό 2 δάχτυλα ανάμεσα στα υλικά και στο καπάκι γιατί φουσκώνει με τη ζύμωση.

Το ελαιόλαδο είναι τροφή για τα βακτήρια λόγω πολυφαινολών.

Εναλλακτικά μπορούμε να βάλουμε λάδι καρύδας, το οποίο είναι μαζί με το ελαιόλαδο τα καλύτερα φυτικά λάδια για κατανάλωση

.

Για 2 μέρες δεν κλείνουμε το καπάκι καλά, γιατί πρέπει να υποστεί αερόβια ζύμωση .

Φυλάμε τα βάζα σε σκοτεινό ή σκιερό μέρος μακριά από πηγές θερμότητας, Είναι καλό να τοποθετήσετε το έτοιμο βάζο που θα φτιάξετε σε μια πλαστική λεκάνη γιατί μπορεί να ξεχειλίσουν τα υγρά τις 2 πρώτες μέρες που έχουμε ανοικτό το βάζο για την αερόβια ζύμωση.

Το κλείνουμε την τρίτη μέρα και το αφήνουμε σε σύνολο 15 μέρες. Τότε είναι έτοιμο, μπορούμε να το ανοίξουμε και να καταναλώσουμε όσο θέλουμε, το υπόλοιπο μπορούμε να το φυλάξουμε στο ψυγείο.

*Η συνταγή αυτή είναι θεραπευτική περιέχει μεγάλη ποσότητα βιταμίνης C, επίσης από το ωφέλιμο βακτήριο Lactobacilus reuteri βοηθά στην καταπολέμηση λοιμώξεων, ενισχύει το ανοσοποι��τικό σύστημα ,είναι αντιφλεγμονώδες, βελτιώνει την υγεία ολόκληρου του πεπτικού ,μειώνει τα συμπτώματα ευερέθιστου εντέρου και της κάντιντα, μειώνει τη χοληστερόλη ,βοηθάει στην αύξηση της βιταμίνης D ,B12 και του φολικού οξέος και στην παραγωγή της οκυτοκίνης και τέλος στην υγεία των δοντιών.

[demononvrosis]

Πιάσαμε συζήτηση με έναν γιατρό συνφαντάρο περί φουντας-κόκας-αλκοόλ στον θάλαμο, και υπήρξε η εξής στιχομυθία σε κάποια φάση:

-Γιατρέ τα υγρά μπαταρίας είναι καλά ή να μην το σκεφτόμαστε καν;

-Εγώ βάζω σίσα στ��ν κώλο για να απορροφάται καλύτερα.

[deminius]

Παγωμένη, οργισμένη, μα ζωντανή είμαι

Την ώρα που οι νεκροί έχουν ξεπεράσει τους 50 και ακόμα το δράμα δεν έχει τελειώσει.

Δύο μέρες μετά το προμελετημένο έγκλημα.

Κουβάρι οι σκέψεις, ανθρώπινα, διασωστικά.

Οι εικόνες των επιζώντων, των οικείων που αναζητούν τους δικούς τους σε κομμάτια ανθρώπινης σάρκας, ο πόνος τους, στο μυαλό μου συνέχεια. Να βλέπω, να ακούω ή να τα κλείσω όλα μήπως αλλάξει αυτό που βλέπουν τα μάτια μου;

Πώς να τα κλείσω, πώς να αδιαφορήσω, πώς να σκεφτώ κάτι άλλο, πώς;

Πώς να αφήσω το επιτελικό κράτος να αλωνίζει και να βρίσκει εύκολο στόχο κι ένοχο ένα. Ένας είναι, ναι αλλά όχι ο μόνος. Ποιος τον διόρισε, ποιος έλεγξε τα τυπικά και ουσιαστικά του προσόντα δίνοντάς του την ευθύνη εκατοντάδων ανθρώπινων ζωών, ποιος υπέγραψε για την αρτιότητά του στα 60 χωρίς σχετική προϋπηρεσία, τι είδους εξετάσεις πέρασε, ιατρικές εξετάσεις πέρασε; Έβλεπε τον πίνακα μπροστά του, άκουγε, καταλάβαινε τι έβλεπε; Γιατί ήταν μόνος του, αν χρειαζόταν να πάει προς νερού του, αν ζαλιζόταν, αν πάθαινε έμφραγμα, ποιος θα διασφάλιζε τη μεταφορά τόσων ανθρώπων;

Ποιος ελέγχει το "αξιόπλοο" των τραίνων, υπάρχει ανεξάρτητος και αυστηρός οργανισμός, υπάρχουν κριτήρια, υπάρχει εσωτερικός έλεγχος, ποιος ηγείται και υπογράφει; Οι συρμοί, το δίκτυο, τα καλώδια, τα υλικά, οι υποδομές, ελέγχονται όπως ελέγχεται η ημερομηνία ληξης στις τυρόπιτες που πούλαγε το εστιατόριο του τραίνου; Υπάρχουν διαδικασίες, χρονοδιαγράμματα, χιλιόμετρα που πρέπει να διανύσουν πριν πάνε για υποχρεωτικά για συντήρηση, όπως πάμε για τακάκια και υγρά φρένων στο αυτοκίνητο; Ποιος αποφασίζει και με ποια κριτήρια τι υλικά, βαγόνια και μηχανές που αγοράζονται και χρησιμοποιούνται, ο υπουργός, ο γενικός γραμματέας, η επιτροπή προμηθειών; Ποιοι είναι αυτοί και τι σχέση έχουν με το αντικείμενο υπουργοί δικηγόροι και οδοντίατροι που αποφασίζουν και υπογράφουν και νομοθετούν; Ποιος ορίζει τις προσλήψεις προσωπικού και τα κριτήρια πρόσληψης, ποιος; Ποιος έχει τις λίστες επιβατών με τις θέσεις τους, 2 μέρες μετά και ακόμα υπάρχουν αγνοούμενοι...

Ποιοι είναι οι κανόνες ασφαλείας του ταξιδιού, ποια τα μέτρα προστασίας των επιβατών στο ταξίδι; Πώς και πότε ειδοποιούνται οι γιατροί, διασώστες, τραυματιοφορείς, τα νοσοκομεία, η πυροσβεστική, η αστυνομία σε περίπτωση ατυχήματος, περιμένουν τηλεφώνημα τραυματία στα κανάλια; Πώς κινητοποιούνται, τι διασωστικά μέσα διαθέτουν, πώς λειτουργεί η διασωστική αλυσίδα; Ποιος έχει την ευθύνη μια γαμημένης μπαλαντέζας για να βλέπουν τη νύχτα, πόσοι άνθρωποι πέθαναν επειδή δεν τους είδαν εγκαίρως;

50 νεκροί ήδη, 36000 νεκροί από την πανδημία, 123 στο Μάτι. Και μας ψέγουν για την ατομική μας ευθύνη και το ανθρώπινο λάθος. Εκεί που δεν θα έπρεπε καν να υπεισέρχεται ανθρώπινος παράγοντας γιατί όλα θα έπρεπε να είναι σωστά δομημένα και οργανωμένα από το Κράτος και την Κυβέρνηση. Αποδεκατιζόμαστε και φταίμε εμείς, λένε και κατηγορούν. Αυτοί που απολαμβάνουν το ακαταδίωκτο ψηφισμένο στη Βουλή, αυτοί που έχουν βουλευτική ασυλία και επανεκλέγονται επειδή διόρισαν έναν πρώην αχθοφόρο, σταθμάρχη γιατί τους έφερνε κουκιά εκλογικά. Αυτοί που συγκινούνται δήθεν μπροστά στις κάμερες πριν πάνε για το ουισκάκι τους στη μπερζέρα, και που αύριο θα καλέσουν στο Μαξίμου και το Προεδρικό τα δύο παλικάρια που έσωσαν συνεπιβάτες τους για φωτογράφηση και συγχαρητήρια. Αυτοί που θα συγκρίνουν αριθμό νεκρών για να θριαμβολογήσουν λέγοντας "είχαμε λιγότερους απ'ο, τι στο Μάτι" και θα ζητήσουν ξανά την ψήφο μας. Αυτήν που εσύ θα τσουγκρίζεις στο ποτήρι με το τσίπουρο και τους κολλητούς στην παραλία την Κυριακή των εκλογών. Διότι δεν έχεις ψυχή, συνείδηση, εγκέφαλο. Μαύρο Ρόδο, Survivor και γκομενάκια έχεις στην κούτρα σου. Και γελάς, αφού ο Χάρος δεν χτύπησε τη δική σου πόρτα.

Από κωλοφαρδία ζούμε στην Ελλάδα, όχι από τύχη, όχι επειδή μας αγαπάει ο Θεος. Επειδή ακόμα δεν ήρθε η σειρά μας, αναλώσιμοι και ανεύθυνοι συνάμα. Εγκληματίες κι ��μείς, δολοφόνοι εκείνοι.

Παγωμένη, οργισμένη. Με μένα, με σένα, με κείνους. Κι ας είμαι ακόμα ζωντανή. Πονάω.

[stars-gazer]

Απεύθυνση

Πάντοτε τις δικές μου λέξεις γύρευες,

Ξεσκόνιζες μια φορά το μήνα,

Πετούσες τ’ αποκόμματα χαρτιών από το τραπέζι μου.

Τον πίνακα ανακοινώσεων χαρτογραφούσες να δεις τις αλλαγές του.

Σιωπές, πνιγμένα κλάματα αναρωτιόσουν που τ’ αποθηκεύω.

Χρώμα πια δεν έβαζα.

Ούτε και τα παπούτσια μου επέστρεφαν υγρά και λασπωμένα.

Τα σπαθιά γίναν προσάναμμα, το σπίτι όμως ένιωθες παγωμένο.

Έριχνες όνειρα στην ευθεία μου γραμμή, να ��ην αναταράξεις

και ��α μικρό παιδί που το παιχνίδι του δεν είχε γούστο

γύριζες σπίτι σου να βρεις το μόνο τρόπο που ήξερες

Να ζεις μακριά μαζί μου.

Μάθε λοιπόν πως γέμιζες το μαύρο μου βυθό

Οι ανάσες σου εγκέλαδος, γεννήσανε νησιά,γέφυρες για τα ταξίδια μέχρι το μέσα μου.

Όχι τα σωσίβια λόγια που σου χάριζα, να μένεις στον αφρό.

Λοιπόν αυτή μου την απεύθυνση κράτα τη

Το μπούσουλά σου εγώ τρελαίνω.

Τις λέξεις μου συμπύκνωσα, μάζα άπειρη, έλξη ανίκητη.

Γιατί μπορεί να μην αποτέλεσα Γη Επαγγελίας,

Μα αν η γαλέρα σου σε βγάζει πάντα εδώ, μην απορείς

Πίσω στο σπίτι βγάζει.

Κι αν με ρωτήσεις σα με δεις,

τι θα έκανα αν πέθαινες σήμερα,

θα πέθαινα αύριο.

[epestrefe]

Μανιταρόπιτα με κοτόπουλο & φέτα

Υλικά (για στρογγυλό ταψί διαμέτρου περίπου 26 εκ.)

1 πακέτο φύλλα κουρού

300 γρ. φιλέτο από στήθος κοτόπουλου, κομμένο σε λεπτές λωρίδες

500 γρ. φρέσκα μανιτάρια ανάμεικτα, της αρεσκείας μας, όπως λευκά, πλευρώτους, πορτομπέλο κ.ά., χωρίς τα κοτσάνια, σε λεπτές φέτες

4 αυγά

150 γρ. φέτα της αρεσκείας μας, χοντροθρυμματισμένη

150 γρ. γραβιέρα της αρεσκείας μας, τριμμένη στη χοντρή πλευρά του τρίφτη

1/2 μάτσο άνηθος, ψιλοκομμένος (χωρίς τα χοντρά κοτσάνια)

100 ml φρέσκο γάλα

50 ml κρέμα γάλακτος

1/5 κουτ. γλυκού φρεσκοτριμμένο μοσχοκάρυδο

60 ml ελαιόλαδο + λίγο ακόμη για άλειμμα

αλάτι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Διαδικασία

Σε ένα μεγάλο τηγάνι ή σε μια φαρδιά κατσαρόλα ζεσταίνουμε σε δυνατή φωτιά τη μισή ποσότητα ελαιολάδου και σοτάρουμε το κοτόπουλο για περίπου 3 - 4 λεπτά, μέχρι να ροδίσει από όλες τις πλευρές. Βγάζουμε το κοτόπουλο με τρυπητή κουτάλα σε ένα ξύλο κοπής και το ψιλοκόβουμε.

Στο ίδιο τηγάνι ρίχνουμε και το υπόλοιπο ελαιόλαδο και σοτάρουμε τα μανιτάρια (κατά προτίμηση σε δόσεις, για να μη βγάλουν πολλά υγρά και βράσουν αντί να σοταριστούν) για περίπου 3 - 4 λεπτά, μέχρι να ροδίσουν και να εξατμιστούν τα περισσότερα υγρά.

Σε ένα βαθύ μπολ χτυπάμε τα αυγά με το σύρμα, μέχρι να αφρατέψουν. Προσθέτουμε την κρέμα γάλακτος, το γάλα, τα τυριά, τα μανιτάρια, το κοτόπουλο, τον άνηθο, αλάτι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι και το μοσχοκάρυδο και ανακατεύουμε μέχρι να αναμειχθούν.

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180° C και λαδώνουμε ελαφρώς το ταψί. Απλώνουμε το ένα φύλλο κουρού στο ταψί, καλύπτοντας τον πυθμένα και τα τοιχώματα με τέτοιο τρόπο ώστε να περισσεύει λίγο έξω από το ταψί. Αδειάζουμε τη γέμιση πάνω στο φύλλο και τη στρώνουμε ομοιόμορφα με μια σπάτουλα ή με τη ράχη ενός κουταλιού. Καλύπτουμε με το άλλο φύλλο κουρού, κόβουμε τα περισσεύματα του επάνω φύλλου και γυρίζουμε προς τα μέσα τις άκρες του φύλλου της βάσης, πιέζοντάς τες με τα δάχτυλά μας στην ένωση των δύο φύλλων, ώστε να σφραγίσουμε τη γέμιση. Αλείφουμε με ένα πινέλο την επιφάνεια της πίτας με λίγο λάδι και ψήνουμε σε χαμηλό ράφι για περίπου 45 - 50 λεπτά, μέχρι να ροδίσει η πίτα στην επιφάνεια αλλά και να σφίξει η γέμιση (σκεπάζουμε την πίτα με αλουμινόχαρτο, αν χρειαστεί).

[ouranos77]

Όλες οι γραμμές στο μυαλό μου μιλάνε για σενα

Τα δάχτυλα μου αναζητούν το δέρμα σου

Η υφή σου τόσο απαλή τοσο καταστροφική

Νιώθω την υφή των χειλιών σου

Υγρά και φίλε λιώνω τώρα που το γράφω

Μου έλειψες.

Μου λειπει να σου λέω σαγαπω

Μου λείπει να μιλάμε από το πρωι μέχρι το βράδυ

Μου λείπει να με περιμένεις να γυρίσω

Μου λείπει να σου δίνω αναφορά που πάω και τι κάνω

Τι γλυκό να σε περιμένει κάποιος..

Σήμερα για πρώτη φορά ένιωσα μοναξιά

Δε σε ένιωσα δίπλα μου

Ήσουν απών σήμερα

Το ξέρω ότι θα προχωρήσεις γρήγορα γιατί πάντα χρειαζόσουν ένα χάδι

Μακαρι το χέρι που θα σε αγγίξει να σε αγαπήσει όπως εγώ

Μακάρι να σε δει σαν κάτι ιερο , ένα ιερό πλάσμα που πρέπει να σεβαστεί σαν τη ζωή του

Μακάρι να σε φυλάξει μέσα στην αγκαλιά του και να μην σε αφήνει να πάρεις ανάσα

Τι περίεργη η ζωή ρε πούστη μου γιατί να το γράφω τώρα εγώ αυτό και να μην με έχεις αγκαλιά

23-10-23

[newtness532]

hi dont mind me i just need to test my memory and ive noticed on previous exams that posting on tumblr helps 🤷

Γάλα 160 370 220

φρούτο ίχνη 70/150/370 15

λαχανικά 15 70/150/370 20

αμυλουχα 80 35 35

κρεας 25 100 65

Τυρί 160 370 220

25-35kcal/kg ιβσ

λιπος 5 10 55

cho 55-60%

fat: 25-30%

pro: στ 1-2 -> 0.8-1

στ 3-5 -> 0.55-0.6

στ 3-5+ διαβήτη -> 0.8-0.9

P 5-10mg/kg ιβ

na -> 500-1000 οιδημα

-> 1000-3000 στ 1-2

-> <2300 στ 3-5

Κ <2000

αιμοκαθαρση

25-35/ιβ

cho 60-65

fat 25-30

pro 1-1,2

Na 1000-3000

p 5-10/ιβ

k 40/ιβ

υγρά όγκος ούρων προηγουμενης μέρας +500

--------

προδιαβητης

100-125mg/dl νηστειας

140-199 2ωρων 75γ

στ2

126 νηστειας

200 2ωρων ή τυχαια

6.5% HbA1c

μγφ

γαλα/αμ/φρ 1

λαχ 3

κρεας 4

ψάρι 5

λιπος 3

pro 0.8-1

φι 25-35

(50/20/30)

30min μέτριας έντασης × 5

-------------

crohn

cho 40-45

φι 10-12

pro 1.2-1.5/ ιβ

ΣΤ 0.5 !!!!!

αυξ λιπος

μείωση λακτ, γλουτ

υγρά 35/σβ

εκ

ΣΤ 0.5

φι 10-12

cho 40-45

αυξ λιπ

pro 1.2-1.5/ιβ