krkgeorge

[krkgeorge]

[krkgeorge]

{2023} testament

[krkgeorge]

[ ψηφιακό ]

Το κακό μοντάζ

αν θέλουν να βγάλουν απ'τ�� μέση τα δάκρυά μας θα χρειαστούν πολλά περισσότερα

Από φώτοσοπ, εκχυμώσεις χάρτου και ψηφιακή παλέττα

Γιατί δεν παλέψαμε με τους δαίμονες για νά 'χει η βιομηχανία του θεάματος

Σενάρια για το νέτφλιξ

Γιατί - διατηρώντας το κάλυμα του απαθούς στην κάμερα

'Ηθελα να σε μάθω, κι όταν τα φώτα σβήνανε ήθελα να σε μάθω, κι όταν τελείωνες τις διαφάνειες ήθελα νά 'μαι εγώ αυτός που θα σου λέει

πως ξέρεις να διαβάζεις τα εγκόσμια

Ενόσω τα απόκοσμά μου αισθήματα, βληχούν και ανθίζουνε

Ανοίγω τις εφαρμογές, μα λείπεις από τις ειδοποιήσεις

Θα το αφήσω να παρέλθει

Στο νέφος τους, θα σε αφήσω

να ανέλθεις

(photo by Her (2016), Spike Jonze)

[krkgeorge]

Janine Nièpce

Paris 1958

[krkgeorge]

[krkgeorge]

[ άτιτλο ]

[ εμπνευσμένο από ένα σύνθημα στο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο "Εμπρός", που εκκενώθηκε από τις δυνάμεις καταστολής του κράτους ]

Σου γράφω γιατί ξέρω πως θα ξεχαστούν αυτές οι μέρες

τα χρόνια θα κρυσταλλωθούν στα σώματά μας αδιόρθωτα

τα χέρια μας θα αγγίξουν άλλων χέρια και θα ��ράψουνε

στίχους πολλούς για ν' αντιμετωπίσουνε τα κλείστρα των πολεμίων

Σου γράφω γιατί ξέρω πως θα συνηθίσουμε σε νέες μέρες

κι αυτά που γράφω θα τελούνε ως ενθύμια των προηγουμένων

ξέρω' τα κτίρια που έφεραν το φορτίο ίσως να μην είναι άλλο πια κατειλημμένα

κι αυτά που ίσως ζήσαμε να μην μπορούν ξανά να βιωθούνε

Μα εγώ σου γράφω γιάτι μόνος τρόπος να υπάρχει ελπίδα

είναι να ξέρεις πως οι μέρες δε στερεύουν το μελάνι

και πως τα στόματά μας δε φιμώνουν τα τσιμέντα

σου γράφω για ν' αγωνιάς: στο δρόμο θα αναμετρηθούμε πάλι

[krkgeorge]

«tu m'abysses

tu m'oasis

με εκριζώνεις»

[krkgeorge]

"Local gang of murderers urge public calm and acceptance to continue murders in peace"

Poster by Third Aye Theory

[krkgeorge]

με την αλλαγή ώρας και τα

χειμερινά ηλιοστάσια,

τις εποχές που σφίγγουν σαν θηλιά τα αίθρια απογεύματα

πώς να προφτάσεις να

μιλήσεις για τις φύτρες που έσπειρες γι'αυτήν, άνθη νεκρά και λειψυδρίες, τα σέλας

χάζουν τους γεωμαγνητικούς ορίζοντες

κι εσύ που νόμιζες πως ο ουρανός δε ξέρει να απαντά

με τόσες όξινες βροχές φθινόπωρα υγρά

πως να την δεις και να της πεις, 'τα μάτια σου σήμερα λάμπουν'

χωρίς να πλημμυρίζει η γειτονιά, σεπτέμβρη μήνα

όντας ακόμα σίγουρος ότι δεν ρίξαν δακρυγόνα

σε επετείους δολοφονιών

ενόσω στα λασπόνερα πλέουμε μουσκεμένοι

με ρούχα λιωμένα παπούτσια αθλητικά

με τόσα χημικά λοιπόν στα στήθη, πως

να αντέξεις τα αγκομαχητά, τις κρίσεις άγχους - τα φίμωτρά τους

πως να προσλάβεις τα διατροφικά συστατικά

από μακράς διαρκείας σε σοπλίφτινγκ

και να σκεφτείς για την κλιματική την κρίση, το αποτύπωμά σου

όταν τα νύχια που σε αναρριγούσαν λεύκαναν

από έλλειψη βιταμινών

αν κάτι ίσως σε αφήνει να ελπίζεις

τα ψάρια στη γυάλα, που λέγεται γη, ποτέ δεν άλλαξαν την οπτική των

αστεροειδών

[krkgeorge]

ξεκινωντας απο το σημειο μηδεν, με πεισμα καινουριο

θα θελα ονειρα να δω ανθρωπων να ευθυγραμμιζονται

και τις προστυχες λεξεις να περικλειουν

ανθρωπινα σωματα 

οταν

ξερεις πως αγνωστα μερη ειναι η επομενη γη

και ολο κοιτας τα ποδια των φυλακισμενων

πίστεψέ το, ο μονος τροπος να ζεις

ειναι καθε μερα να εξεγειρεσαι

[krkgeorge]

πρόζα

πρόζα

γυναίκα στο περιστύλιο

αθρόα εισβολή οδοντοστοιχίας στο πηγούνι μου

τα μάγουλά της

αιχμή

το βλέμμα της

ηδονικό

αν ήθελα όμως να την καταλάβω

θά πρεπε τα προνόμια της τάξης μου

να τα περιφρονήσω, θέλω

νά μουνα για δυο μέρες στο κρεβάτι της

χωρίς να μιλώ, ν'ακούω

να εξοικειωθώ, θα θελα αυτό

στο όνομά της να το πω

αν είχα θάρρος, θα τους έφτυνα

που γύρω τους με θεωρούν συμμέτοχο

να ζω και να εκφράζομαι χωλαίνω

χωρίς γι'αυτή να χρειάζεται ν'ανησυχώ

πως για ��να φύλο που δε δέχεται

στο δρόμο έξω αγωνιά

-στο όνομά της θα το πω

πρόζα

αγόρι ζει το μαρτύριο

στο κρεβάτι του σιχαίνεται το εαυτό να βλέπει γυμνό

το σώμα του

φυλακή

το όνομά του

λήθη και δεσμός

(άκουσέ με, πως σου λέω

στο όνομά της ότι της πρέπει να το πω)

[krkgeorge]

σαν πριμοδοτης μεσα στην ασυδοτη αγορα ενεργειας

γυρευω να εξασφαλισω πώς θα βγουμε απ'τα στρατηγικα αδιεξοδα

αλλοτε σε κρεβατια ανθιζαμε ηλιους κοιτουσαμε το πρωι

υγρα με την ακρη των δαχτυλων μας απο τις ακρες των σωματων μας σκουπιζαμε

για να μπορει για λιγο ακομα η στιγμη να διαρκει

περαστικες εκπτωσεις στους καφεδες ανατιναξη στα ειδη καταναλωσης

οι πολεμοι φεραν ακριβεια τα καλοκαιρια εσωτερικες διεργασιες

κοιτωντας το ρολόι να περνα μοναχα μοναξια δειχνουν τα βελη

και ποσα από τα καθημερινα δρομολογια μετατρεπονται σε κυνηγητα επιβιωσης

χωρις αληθεια να μπορουν να αλλαξουν τη ροη

πεθαινουμε χωρις να μας θρηνουνε αυτοι που μας πιστευανε

γυρναμε με τ' ασπαλαθα να διεκδικησουμε ξανα

οσα μας εχουν φυγει

[krkgeorge]

[ φαντασιακό ]

οι συμπαντικές διαπιστώσεις

της μοναξιάς μου

πάντα υπήρξαν ο καλύτερος

τρόπος αντιμετώπισής της

και πάντα σκεφτόμουν

πως αν ποτέ βρισκόμασταν

- αλήθεια, να βρεθούμε -

στην ηλιόλουστη πόλη, απόγευμα

δε θα ταν παρά μια εικόνα από ταξίδι

σε κάποιον άγνωστο, πιο καυτό πλανήτη

και ένα ντεζαβού στα τραπεζοκαθίσματα

του υπεργαλαξιακού πολιτισμού του

έτσι σε νιώθω

αχτίδα να κυλάει στις ατμόσφαιρες

θειωδών ενώσεων και να μου γλείφει

το δέρμα - αποσυμπιέζοντας

την προστατευτική στολή υπεριώδους

αυτής της βλαπτικής σου ακτινοβολίας

τραβάμε λίγο στο αστρικό κενό

χαρτάκια που να στρίβονται αυτόματα

χρωματιστές εκλύσεις άλλος καπνός

τα χημικά κατάλοιπα των προηγούμενων

ανθρώπινων μιαρών δραστηριοτήτων

έτσι σε νιώθω

πατάμε μια γκαζιά για το επόμενο

το γειτνιάζον βαρυτικό σώμα φιλοξενίας

έτη φωτός, έτσι δε τα μετράνε;

και στην πικρία της τεράστιας αναμονής

- είναι ο χρόνος σχετικός -

ρωτάς αν ένα φιλί μου, χωρίς

τις όποιες συναισθηματικές στρεβλώσεις

μια αιωνιότητα μπορεί να κρατήσει

ή αν θα γλυτώσει πάλι δευτερόλεπτα

εδώ απάντηση δε δίνεται

παρά τις όποιες μαθηματικές αναλύσεις

πλανώμαστε αβέβαιοι στο χάος

[krkgeorge]

για το κράτος

όπως τα θυμάσαι, έτσι όπως τα θυμάσαι

έτσι κυλούν οι μάρτηδες τα δρομολόγια έτσι ακόμα τα επιτήδεια αφεντικά

ευρώ το ευρώ κλέβουν το μεροκάματο

απορείς για όλες τις κοσμικές συντέλειες και άγχη σε κατατρώνε

κατέβα μια νύχτα στο βαρδάρη να δεις τις αποβάθρες χαριλάου να πεθαίνεις για τη μπάλα

τα ίδια, όπως τα θυμάσαι, δε μας μένει χρόνος πολύς και όπως το σκέφτομαι

τα επιδόματά μας έστω και νεκροί μη δηλωθούμε να τα παίρνουν τα παιδιά μας

όσα παιδιά αντέξουν κάτω απ'τη μπότα

κάτω απ'τις ράγες, κι όσα,

γνωρίσουν να αγαπάνε ή εστω να τσακίζουνε το μίσος

κοίτα, τους διάβασα και γράφανε για χώματα που μάτωσαν για όνειρα που πήγαν στράφι

για μάνες που περίμεναν, τις τραγωδίες τους λυγμούς, εγώ

δεν ήξερα το πώς να συμμετάσχω και το πένθος το συλλογικό

πώς γίνεται να μην το απογυμνώνει μια στάχτη στους χιλίους τριακοσίους

και η παράταση ζωής στην κλινική τα φλάσμπακ μιας καινούριας πανδημίας

επιμελώς χτισμένης στων πολυεθνικών τα κέρδη τα φιλέτα ή τις καύλες των γραφειοκρατών

πλην έπεσα στην είδηση πως στους πενηνταεφτά

δεν έβαλαν οι κίβδηλοι ένα ακόμη φλεγόμενο φεγγάρι που έσβησε

γιατί δεν είχανε απόδειξη βιολογική

πως δεν αρκεί η εξαΰλωσή μας για τα μαθηματικά τους η απίσχναση του να μη ζεις

πως για το κράτος, πρέπει να πεθάνεις

δεν πρέπει να εξαφανιστείς

[krkgeorge]

αυτους κανείς δεν τους θέλει

τους μετανάστες τους κρατούμενους

τους πεντε-δέκα γέρους μες στην πολυκατοικία

τις ανύπαντρες κυρίες που ανεβάζουν τους τόνους στα τηλεπαράθυρα

τις σεξεργάτριες που τις θέλουν μόνο όταν τελειώνουν

τους ανάπηρους, τους καθηλωμένους

τους γιους τις κόρες των ποινικών

και μεις, που καθόμαστε στην άνεση της στατιστικής μας απόστασης

από περιγραφές σαν κι αυτές κι από άλλες ακόμα πλατύτερες

κι εμείς που κάνουμε για δαύτους σκέψεις και συνειρμούς

και γράφουμε εκκλήσεις χωρίς στάλα να κουνιόμαστε

εμείς, τους θέλουμε;

[krkgeorge]

[krkgeorge]

Radiohead - You and Whose Army, Miami. (2017-03-30)

(x)