#Αστεία για το σεξ

[almirofistiki]

[mariexdiary]

Τρίτη 1/10/2024, 04:35

Καλό μήνα! Πάει και το καλοκαιράκι του 2024.. Το καλό είναι ότι δεν την έβγαλα στην Αθήνα καθόλου, όμως ήμουν μακριά από τον γκόμενό μου. Οπότε δεν έκανα σεξ. Είχα όμως κάθε μέρα τη θάλασσα δίπλα μου. Και αυτό μου γαλήνευε από την ψυχή, το μυαλό και την καρδιά. Φέτος κατάφερα να κάνω 83 μπάνια! Σοκ! Ας τα πάρουμε όμως ανά μήνα:

ΙΟΥΝΙΟΣ

Ο Ιούνιος με έβγαλε στο χωριό μου. Όπως και τις ημέρες του Αγίου Πνεύματος. Ειδικά εκείνες τις μέρες ο κόσμος ήταν πολλαπλάσιος σε σχέση με άλλες. Δεν μπορούσαμε να βρούμε ξαπλώστρα, ούτε καν τραπεζάκι για να αφήσουμε τα πράγματα μας και να βουτήξουμε στη θάλασσα. Εκείνο το μήνα γνώρισα έναν άντρα.. Δεν το γνώρισα ακριβώς αλλά πήγαινε για μπάνιο στο ίδιο μαγαζί που πήγαινα εγώ και η παρέα μου. Δεν μιλήσαμε ποτέ. Μόνο σε βαφτίσια που ήταν ο νονός του παιδιού. Ευχήθηκα και μου είπε ένα σκέτο ευχαριστώ.

ΙΟΥΛΙΟΣ

Ο Ιούλιος δεν είχε τίποτα σχεδόν. Μόνο αν εξαιρέσεις το party τις γαλλικής πρεσβείας που έγινε μέσα στο Ζάππειο. Φόρεσα ένα υπέροχο μακρύ πράσινο φόρεμα και μαύρα στιλέτο παπούτσια. Ήπια πέντε - έξι κοκτέιλ και μετά γύρισα σπίτι. Την επόμενη μέρα, επέστρεψα στο χωριό μου, στο Λουτράκι.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Ο Αύγουστος ανέκαθεν, είναι ο μήνας που έχει τα περισσότερα highlights. Την ημέρα των γενεθλίων μου την πέρασα τη θάλασσα με την παρέα μου. Φάγαμε και ήπιαμε σαμπάνια. Με πήρε τηλέφωνο ο Θανάσης και ήθελε να έρθει από εδώ για να μου ευχηθεί και να περάσουμε μαζί εκείνη την ημέρα. Του είπα όμως να μην έρθει, γιατί τις επόμενες μέρες θα ήμουν ούτως ή άλλος στην Αθήνα, για να πάω στο αεροδρόμιο.

Στις 12 Αυγούστου, βγαίνουμε για αμαξάδα. Κάνουμε βόλτα στο κέντρο της Αθήνας πίνοντας εγώ Cosmopolitan από το περίπτερο και εκείνος μία κόκα κόλα. Καθίσαμε, φάγαμε σε ένα μαγαζί και συνεχίσαμε να κάνουμε βόλτες. Πήγαμε σε ένα απόμερο μέρος και εκεί του έκανα πίπα. Πίπα μες στο αμάξι που τελικά δεν βολεύει καθόλου. Δεν τα πήγε άσχημα όμως, έκανα και αρκετά deep throat που τελικά ��ου αρέσει να το κάνω. Με μένα δεν μπορούσε να παίξει γιατί είχα περίοδο.

Την επόμενη μέρα, πήγα στο αεροδρόμιο με δύο βαλίτσες με προορισμό την Σρι Λάνκα. Στη Σρι Λάνκα για 15 μέρες! Τι να σας πω τώρα για αυτά τα μέρη.. Όλη αυτή η χώρα είναι μία ζούγκλα! Όπου και να γυρίσεις βλέπεις πράσινο. Αυτό το ταξίδι μου άρεσε περισσότερο από την Ινδία γιατί είχε πολλές παραλλαγές. Μία κρύο, μία ζέστη. Μία βουνό, μία θάλασσα. Το μόνο αρνητικό που έχω ως ανάμνηση από αυτό το μέρος είναι ότι μου έκλεψαν 100€ από κάποιο ξενοδοχείο.

Επόμενος προορισμός Μαλδίβες. Στις Μαλδίβες για 3 μέρες! Μη συζητάς!! Πραγματικά όμως.. Μη συζητάς! Τελικά τα πάντα είναι ένα photoshop. Ακόμα και τα τοπία που βλέπεις, είναι ένα photoshop. Θα μου πεις: "Μαρία τι μαλακίες λες τώρα; Εκεί είναι ο επίγειος παράδεισος!" ��άλλον εγώ δεν είμαι γι' αυτά τα μέρη, για τα τροπικά μέρη. Αν και παραλίες της Σρι Λάνκας μου άρεσαν.

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

Αλήθεια δεν ξέρω τι να πρωτοπώ για το Σεπτέμβριο. Ο Σεπτέμβρης θέλει ένα ημερολόγιο από μόνος του, αλλά αν το κάνω θα γίνω κακιά, σκληρή και σκύλα!

Στις 6 Σεπτεμβρίου βγαίνω με κάποιον από εδώ. Ναι από το Tumblr. Ήταν 32 και Υδροχόος. Συνέχεια μιλούσε για τον εαυτό του, κυρίως για τη δουλειά του. Με δυσκολία μίλησα για τον εαυτό μου. Αν πείραζα που και που για να σπάσουμε τον πάγο. Του έκανα αστεία με το tumblr και άλλα χαζά. Δεν έγινε τίποτα ερωτικό. Δεν έκανε κίνηση για να με φιλήσει. Και καθώς ήμασταν στη λεωφόρο Συγγρού για να πάρω ταξί, ισχυριζόταν ότι δεν θα βρω με τίποτα. Επέμενε, επέμενε πολύ. Εγώ όμως βρήκα αμέσως! Γύρισα για να τον αντικρίσω, του έκανα κωλοδάχτυλο και του ευχήθηκα καληνύχτα. (Βασίλη, αν διαβάζεις αυτό, συγγνώμη και σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το ghosting! Να πιστεύεις στον ανάδρομο Ερμή την επόμενη φορά.) Υστερόγραφο: Έχω βγει με 4 άτομα από εδώ μέσα, γιατί είστε όλοι πυροβολημένοι και χωρίς τρόπους;

Στις 7 Σεπτεμβρίου, πήγα τρίτη, συνεχόμενη χρονιά στο primer music festival για να δω από κοντά τον Eric Prydz. Όλοι τον ξέρετε! Και για να σας θυμίσω ποιος είναι, δείτε ΕΔΩ το βίντεο. Και δεν ξέρω πως τα κατάφερα αλλά, για ακόμη μία χρονιά ήμουν μπροστά! Μόνη μου, ιδρωμένη, μες στο glitter και να κοπανιέμαι ��ε τη μουσική του. Τα μεσάνυχτα, ήρθε ο Θανάσης και με πήρε από την πλατεία νερού που ήταν συναυλία. Μπήκαμε μαζί στο κλειστό γήπεδο που είχε afterhour music. Καθίσαμε μία ώρα, ήπιαμε τα ποτά μας και πήγαμε προς το σύνταγμα για να πάρουμε φαγητό από τα Mc Donald’ s. Αργότερα πήγαμε πάνω στο Λυκαβηττό και φάγαμε εκεί. Μιλήσαμε, γελάσαμε και φασωθήκαμε. Γιατί.. Για ακόμη μία φορά μαντέψτε... Είχα περίοδο!

Στις 29 Σεπτεμβρίου, έρχεται με το αμάξι του ο Θανάσης για να με πάρει και να πάμε βόλτα. Μόνο βόλτα όμως γιατί.. Μαντέψτε.. Δεν με μπορώ, αλήθεια! Και κάνουμε πολύ καλό σεξ μαζί γαμώτο!

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:

Μου άρεσε το καλοκαίρι, η καλύτερη παρέα μου ήταν η θάλασσα. Κάθε μέρα έκανα βαθιές σκέψεις για τη ζωή μου. Για το τι περνάω τους τελευταίους μήνες.. Μα πόσο έχει αλλάξει η ζωή μου ρε γαμώτο; Καλό φθινόπωρο σε όλους!

[maniamch]

Βαρέθηκα.

Μου λείπει να νιώσω ένα έντονο συναίσθημα.

Αυτόν τον κόμπο στο στομάχι όταν κοιτάς τον άλλο να γελάει.

Αυτή την ζάλη όταν σε πλησιάζει αργά και σε φιλάει.

Τα πυροτεχνήματα όταν κάνετε σεξ.

Έναν άνθρωπο που να είναι το σπιτι σου.

Έναν άνθρωπο που νιώθεις ασφάλεια.

Έναν άνθρωπο που είναι εκεί να γεμίζει με «γκλίτερ» τις σκοτεινές σου μέρες.

Έναν άνθρωπο που αγαπάει τις πληγές σου και τις προσέχει, μέχρι να βρεις την δύναμη να τις επουλώσεις.

Έχω βαρεθεί τα χλιαρά πράγματα.

Χλιαρά αστεία.

Χλιαρό φαγητό.

Χλιαρή δουλεια.

Χλιαρές αγκαλιές.

Χλιαρό σεξ.

Χλιαρά αισθήματα.

Χλιαρά όνειρα.

Χλιαρή ζωή.

Έχω βαρεθεί να μην αισθάνομαι.

Σίγουρα, περισσότερο έχω βαρεθεί το να απογοητεύομαι.

Γιατί ο κόσμος σταμάτησε να αισθάνεται;

Γιατί σταματήσαμε να δίνουμε το είναι μας;

Γιατί σταματήσαμε να είμαστε αφοσιωμένοι;

Αφοσιωμένοι στους στόχους μας.

Αφοσιωμένοι σε αυτο που αγαπάμε.

Αφοσιωμένοι στους φίλους μας.

Αφοσιωμένοι στον άνθρωπο που μας ανεβάζει τους παλμούς.

Αφοσιωμένοι στα όνειρα μας.

Γιατί τα εφήμερα εχουν κατακλύσει το σύμπαν;

Εφήμερη δουλεια.

Εφήμερες συνήθειες.

Εφήμερες παρέες.

Εφήμερα αισθήματα.

Εφήμερα όνειρα.

Εφήμερη ζωή.

Γιατί όλα γίνανε εντελώς μια «εικόνα»;

Ένα βράδυ.

Μια ψεύτικη στιγμή.

Μια φοτοσοπαρισμενη φωτογραφία στα social.

Ένα διαβάστηκε.

Ένα like.

Ένα πήδημα σε κάποιες τουαλέτες.

Ένα sexting με δυο καλότραβηγμένες φωτογραφίες.

Σίγουρα δεν είναι η ζωή που ονειρευόμουν όταν ήμουν μικρή.

Σίγουρα στα 10 και στα 12 που έμπαινα στην εφηβεία, δεν φανταζόμουν αυτά τα ανιαρά πράγματα για τα 25 μου.

Και είμαι σίγουρη ούτε κι εσύ!

Μήπως να το αλλάξουμε;

~mch

[arkasyl18120]

Και μέχρι τα 23 μου δεν έχω ακόμη καταλάβει πώς κάνετε σεξ με ανθρώπους που ούτε καν τους γουστάρετε , ούτε καν τους συμπαθείτε. Η συναισθηματική πείνα και τα κενά δεν καλύπτονται με προσοχή. Ο πόνος σου ότι δεν έχεις κάποιον να σε χαιδέψει ή να σε ρωτήσει τι έφαγες, δεν καλύπτεται με ραντεβού με μία κοπέλα μια φορά την εβδομάδα για να κάνεις σεξ. Η βαρεμάρα που νιώθεις επειδή δεν έχεις κάποιον άνθρωπο να μοιράζεται τις σκέψεις και τα αστεία μαζί σου, δεν καλύπτεται με το να είσαι συναισθηματικά απόμακρος, να λες ψέματα και να δίνεις το ελάχιστο για να πάρεις αυτό που θες. Και να σου πω και κάτι; Στην τελική γάμα την άλλη που ελπίζει ότι θα ενδιαφερθείς και πληγώνεται, έχεις σκεφτεί με πόσα ψέματα πληγώνεις εσένα; Πόσα παυσίπονα σου χορηγείς γιατί η αλήθεια του εαυτού σου σε τρομάζει; Έχεις σκεφτεί πως όλα αυτά από τα οποία τρέχεις, τα κουβαλάς μέσα σου;

-Α. Π

[blessedbygod01]

Ρε παιδί μου..

-κοίτα-

Εγώ ήθελα να σου μάθω πολλά

για την ζωή, τους ανθρώπους, τα πολιτικά, τα βιβλία

και άλλα τέτοια

όπως γίνεται συνήθως στις ταινίες που σου μάθανε τον έρωτα

Να ζήσουμε συναρπαστικά

να κάνουμε άγριο σεξ

και να γελάμε με τ’ ανθρωπάκια

λέγοντας αστεία που θα καταλαβαίνουμε μόνο εμείς

Να σου πουλάω μούρη

αλλά να μην ψαρώνεις

και να με γειώνεις με μια ατάκα του τύπου:

“Χέσε μας ρε μωρό μου

Σε ξέρω καλύτερα κι απ’ την παλάμη μου.”

Να καθόμαστε στο κρεβάτι τα μεσημέρια

εσύ να κοιμάσαι πάνω στο στήθος μου

κι εγώ να διαβάζω τα δικά μου

Να πίνουμε καφέ και να παίζουμε τάβλι σε κάποιο μπαλκόνι

με θέα άλλα μπαλκόνια

που αράζουν γέροι που περιμένουν στωικά να ‘ρθει η ώρα τους

κάποιο μεσημέρι κάποιου καλοκαιριού

τότε που η ζέστη λιώνει τους δείκτες των ρολογιών

και οι ώρες περνάνε απαρατήρητες

Αλλά ρε γαμώτο

ήτανε λάθος το timing

κι εγώ είχα τα δικά μου

κι η μετεφηβεία σου δεν βοηθούσε καθόλου

και μάλλον δεν είμαστε και όσο ενδιαφέροντες νομίζουμε

εν τέλει

Κι ίσως θα ‘πρεπε να συμβιβαστούμε μ’ αυτό

Ίσως κι όλες οι σχέσεις να ‘ναι έτσι

άλλες περισσότερο κι άλλες λιγότερο

Ίσως να κάνουνε κι όλα τον κύκλο τους

Και -χαίρω πολύ- πρέπει να δεχτώ την πραγματικότητα ως έχει

και βάση αυτής να πορεύομαι

Μα να..

είναι αυτή η περίεργη σχέση μου με το τέλος

οποιοδήποτε τέλος

που ποτέ δεν μπόρεσα να χωνέψω

Θες να “συνεχίσουμε να τα λέμε” παρόλ’ αυτά

κάποια στιγμή

Καλά θα δούμε

ΥΓ. Το μέρος που χαιρετηθήκαμε για πρώτη φορά

έτυχε να είναι ακριβώς το ίδιο με αυτό

που χαιρετηθήκαμε την τελευταία

Ένας πεζόδρομος έξω από έναν σταθμό του ηλεκτρικού

Να που ζήσαμε κι εμείς

-οι χλιαροί- κάτι

που να θυμίζει ταινία!

[artnesss]

Ρε παιδί μου, κοίτα, εγώ ήθελα να σου μάθω πολλά, για τη ζωή, τους ανθρώπους, τα πολιτικά, τα βιβλία και άλλα τέτοια, όπως γίνεται συνήθως στις ταινίες που σου μάθανε τον έρωτα. Να ζήσουμε συναρπαστικά, να κάνουμε σεξ και να γελάμε με τα ανθρωπάκια λέγοντας αστεία που θα καταλαβαίνουμε μόνο εμείς. Να σου πουλάω μούρη και να μην ψαρώνεις και να με γειώνεις με μια ατάκα του τύπου "Χέσε μας ρε μωρό μου, σε ξέρω καλύτερα και από την παλάμη μου". Να καθόμαστε στο κρεβάτι τα μεσημέρια, εσύ να κοιμάσαι πάνω στο στήθος μου και γω να διαβάζω τα δικά μου. Να πίνουμε καφέ και να παίζουμε τάβλι σε κάποιο μπαλκόνι -με θέα άλλα μπαλκόνια που αράζουν γέροι που περιμένουν στο ΙΚΑ να έρθει η ώρα τους- κάποιο μεσημέρι κάποιου καλοκαιριού, τότε που η ζέστη λιώνει τους δείκτες των ρολογιών και οι ώρες περνάνε απαρατήρητες.

Αλλά ρε γαμώτο ήτανε λάθος το timing και εγώ είχα τα δικά μου και η μετεφηβεία σου δεν βοηθούσε καθόλου και μάλλον δεν είμαστε και τόσο ενδιαφέροντες όσο νομίζουμε εν τέλει. Και ίσως θα έπρεπε να συμβιβαστούμε με αυτό. Και ίσως όλες οι σχέσεις να είναι έτσι, άλλες περισσότερο και άλλες λιγότερο. Ίσως να κάνουνε και όλα τον κύκλο τους. Και χαίρω πολύ πρέπει να αποδεχτώ την πραγματικότητα ως έχει και βάσει αυτής να πορεύομαι. Μα να είναι αυτή η περίεργη σχέση μου με το τέλος - οποιοδήποτε τέλος - που δεν μπόρεσα να χωνέψω. Θες να συνεχίσουμε να τα λέμε παρ' όλα αυτά κάποια στιγμή. Καλά θα δούμε.

Υ.Σ. το μέρος που βρεθήκαμε για πρώτη φορά έτυχε να είναι ακριβώς το ίδιο με αυτό που χαιρετηθήκαμε την τελευταία. Ένας πεζόδρομος έξω από έναν σταθμό του ηλεκτρικού. Να που ζήσαμε και μεις οι χλιαροί κάτι που να θυμίζει ταινία.

[manifested-chaos]

“Ρε παιδί μου.. -κοίτα-

Εγώ ήθελα να σου μάθω πολλά

Για την ζωή, τους ανθρώπους, τα πολιτικά, τα βιβλία και άλλα τέτοια

Όπως γίνεται συνήθως στις ταινίες που σου μάθανε τον έρωτα

Να ζήσουμε συναρπαστικά

Να κάνουμε άγριο σεξ

Και να γελάμε με τ’ ανθρωπάκια

Λέγοντας αστεία που θα καταλαβαίνουμε μόνο

εμείς

Να σου πουλάω μούρη αλλά να μην ψαρώνεις

Και να με γειώνεις με μια ατάκα του τύπου:

“Χέσε μας ρε μωρό μου” (...)

ΥΓ. Το μέρος που χαιρετηθήκαμε για πρώτη φορά

Έτυχε να είναι ακριβώς το ίδιο με αυτό

Που χαιρετηθήκαμε την τελευταία

Ένας πεζόδρομος έξω από έναν σταθμό

του ηλεκτρικού

Να που ζήσαμε κι εμείς

-οι χλιαροί-

Κάτι που να θυμίζει ταινία!”

04 (Κενό), Jolly Roger

[charming-cherry]

Όσοι με ξέρουν στην καθημερινή μου ζωή ξέρουν ότι έχω μεγάλη επίγνωση για το θέμα του σεξ και ότι μου αρέσουν τα σεξουαλικά αστεία και μου αρέσει να την πέφτω σε άλλους για πλάκα. Αλλά στην πραγματικότητα το κομμάτι αυτό είναι ένα από τα πράγματα που φοβάμαι πιο πολύ στη ζωή μου. Το ξέρω ότι δεν είναι καν τόσο πολύ σημαντικό και ότι δεν πρόκειται να επηρεάσει την ζωή μου σε τεράστιο βαθμό. Νιώθω ότι το σεξ είναι όμως τρόπος για να ελκύσω κάποιον άλλον, για αυτό κιόλας κάθε φορά που αναζητώ προσοχή, αυτός είναι κ τρόπος που θα παρουσιάσω τον εαυτό μου. Ξέρω ότι μετά που θα του το δώσω αυτό θα φύγει αλλά συνεχίζω να το κάνω και μετά καταλήγω μόνη μου να σκέφτομαι πόσο αηδιαστική είμαι. Έχω δεχθεί αρκετά σχόλια από ξένους, από συγγενείς, από άτομα που μένουν στην ίδια στέγη μαζί μου, και με έχουν ακουμπήσει με τρόπο που δεν θα έπρεπε να με ακουμπήσουν ειδικά από τέτοια μικρή ηλικία. Και είναι πολύ ηλίθιο να το παίρνω τόσο πολύ σοβαρά από τη στιγμή που η γνώμη κανενός δεν μετράει αλλά δεν μπορώ να κρύψω το γεγονός ότι με πονάει να ξέρω ότι με βλέπουν έτσι άνθρωποι και δεν μπορώ να φαντάζομαι ότι επειδή φοράω σορτσάκι ή επειδή βρίσκομαι στην παραλία με το μαγιό κάποιος μπορεί να γυρίσει και να με κοιτάξει ως αντικείμενο αντί σαν μία ψυχή με δέρμα.

Δεν θα το χαρακτήρισα ηλιθιο το να παίρνεις στα σοβαρά τι λένε οι άλλοι, απλά το είπες και μόνη σου. Κανεις σεξουαλικα αστεία; Μπράβο σου και χαρά σου αυτή είσαι. Δεν χρειάζεται να νιώθεις βρώμικη και το οτιδήποτε αλλο είπες διότι δεν πρέπει, προσοχή ζητάμε όλοι ή θα ζητήσουνε κάποια στιγμή από ένα άτομο που θα μας κινήσει το ενδιαφέρων, δεν το θεωρώ τόσο λάθος:(, απλά δεν πρέπει να μας επηρεάζουν τα λόγια των άλλων, διότι οι περισσότεροι που «κράζουν» το κάνουν επειδή εκτός του ότι δεν έχουν ζωή, είναι και κάποιοι που το κάνουν από ζήλια. Μεγαλώνοντας θα καταλάβεις ότι η γνώμη των άλλων πάνω από την δικιά σου γνώμη για τον εαυτό σου δεν είναι τίποτα, πρέπει να τα βρεις με εσένα και να σε αγαπήσεις. Δύσκολο αλλά εφικτό 🤍 σου στέλνω αγκαλιές και θετική ενέργεια ✨🤍🦋

[queen-of-narmelya]

Η Έιπριλ. Η παιδική. Η περίεργη. Η εξωτική, η μόνη, η ξινή. Η όχι και τόσο κουλ, η γλυκιά, η συμπαθητική. Η καλή σύμβουλος, η ελεγκτική, η αυστηρή. Η vel, η άβολη, η χειριστική, η αδιάφορη. Η Έρικα, η Έσθερ, η μικρή αδερφή. Η γκόμενα, η αυταρχική, η εσωστρεφής, η αναλυτική. Η βασίλισσα της Ναρμέλια, η ιδεαλίστρια, αυτή που δεν χαιρετάει. Η ντροπαλή, αυτή που νομίζει πως κάποια είναι, η κοκκινομάλλα. Η χαοτική, η ρομαντική, η υπερβολικά παιδική, η θυμωμένη. Αυτή που δεν κοιτάζει στα μάτια, η εμμονική, η σκληρή, η Veldaerya, αυτή η Βελντερια-πώς-τη-λένε, η αταίριαστη, η πολύ τρυφερή, η παραμυθένια. Η Έμιλυ, αυτή που κρύβεται πίσω από τα μαλλιά της, η τέτοια μωρέ, που πήγαινε στο 8ο, αυτή που είχε γράψει αυτό στον τοίχο. Η απελπισμένη για προσοχή, αυτή που τα ήθελε και τα έπαθε, η αγενής. Αυτή που φοράει περίεργα ρούχα, που μια μέρα ήρθε και φορούσε αυτιά γάτας και μια φούστα που φαινόταν ο κώλος της, η όμορφη, η πολύ χαριτωμένη, η Emeloth. Η τσούλα, η κόρη του πατέρα της, αυτή που είναι ίδια η μάνα της, η φαντασμένη. Αυτή που δεν έχει καμία επαφή με την πραγματικότητα, η χαμογελαστή, αυτή που ακούει, αυτή που βοηθάει, αυτή που νοιάζεται, αυτή που κοιτάει τον εαυτό της. Η εγωίστρια, αυτή που λέει "η εαυτή μου", η χαμηλών τόνων, η ενοχική. Αυτή που εκφράζεται ωραία, αυτή που γράφει, αυτή που λείπει, αυτή που έχει ελλείψεις. Η ξηγημένη, η εναλλακτική, αυτή που ούτε να μιλήσει δεν μπορεί. Αυτή που δεν ξέρει για τι πράγμα μιλάει. Η ξενέρωτη, αυτή που την ενοχλεί το τσιγάρο, αυτή που έχει ένα σκύλο μαύρο. Η χίπισσα, η κνίτισσα, η αναρχική, η αριστερή. Αυτή που κάνει παρέα με την άλλη. Η Brave, η κοπέλα με τις μπούκλες, αυτή που έκανε σεξ με αυτόν, αυτή που δεν έκανε σεξ, αυτή που δεν ξέρει τι θέλει, αυτή που είναι πολύ σίγουρη για τον εαυτό της. Αυτή που έχει αυτοπεποίθηση, η αυτιστική, με τον ωραίο κώλο, με το αισχρό γούστο, η weird τύπισσα. Αυτή που δεν θέλει να την βοηθούν, η τρελή ονειροπαρμένη, η Morganess. Αυτή που μέθυσε, που την πήρε ο ύπνος, που έφυγε. Αυτή που αγκαλιάζει, που αγαπάει τα σκυλιά, που της αρέσουν τα άλογα. Η έξυπνη, η μαλακισμένη, η αφελής. Αυτή που εμπιστεύεται, η δύσπιστη, η καχύποπτη. Η Nymora, αυτή που έχει δύο δράκους, το ψυχάκι, η κενή. Η απαθής, η πολύ ευάλωτη, αυτή που γνώρισε αυτόν στο πάρτι. Η κριντζ τύπισσα, η σέξυ, η kinky. Αυτή που τι κάνει εδώ, αυτή που θέλαμε να έρθει αλλά έμεινε σπίτι, αυτή που δεν την καλέσαμε, η ειλικρινής, η διαυγής, η μπερδεμένη. Η παιχνιδιάρικη, η παιδιάστικη, η ψωνισμένη. Αυτή με τα ακουστικά, αυτή με τις περίεργες σκέψεις, η αγχωμένη. Η Εβίτα, η παλιά συμμαθήτρια, η ο,τι να 'ναι, αυτή που είναι στον κόσμο της, αυτή με το γαμάτο στυλ, η τζίντζερ, η πρώην. Η φασέα, η κουλτουριάρα, η πουτάνα. Αυτή που μου έγραψε γράμμα, η εξωπραγματική, η συναισθηματικά ασταθής, αυτή με τις θεωρίες, αυτή που τα λέει μπερδεμένα, που υπεραναλύει, η needy, η αναίσθητη, η ιδιαίτερη. Αυτή με τις ιδιαιτερότητες. Η ευαίσθητη, αυτή που δεν της αρέσουν οι χειραψίες, που δεν έπιασε την ειρωνεία, που είναι αστεία. Η άκακη, αυτή που επενδύει, η Μητέρα Τερέζα, η καλοπροαίρετη. Αυτή με την επιλεκτική μνήμη, που θυμάται τα άσχημα, η εκδικητική. Αυτή που δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω, που δεν μπορείς να της πεις κουβέντα, η κλειστή, η εξωγήινη. Αυτή που έχει μπλογκ, η καύλα, η ξεχωριστή, η αφ υψηλού, η σνομπ. Αυτή που κρίνει αυστηρά, που κοιμάται νωρίς, που μένει συνέχεια σπίτι, που φοράει knee socks, αυτή που το προσπαθεί πολύ, που είναι γυναίκα, το κορίτσι, αυτή εκεί με το μαλλί, η υπέροχη, η χαμένη. Η έντονη, η επιβλητική. Η [...]

[s-sevdah]

Well nothing quite ever comes out right when you're tryin' to say something clean.It's hard to hide from the thrashing nights,nobody cares about a junkie's dream.

More of a sucker than a fiend..It's hard to turn down a smiling friend, when everything becomes a scene you can't make old dreams brand new again.

Ξυπνούσα από βαρύ ύπνο πέντε ωρών αργά το μεσημέρι.Απο τις πέντε το πρωί εως και τις εννιά με δέκα στριφογυριζα στον καναπέ, απ'την μια θέση στην άλλη,αλλά ποτέ δεν μπορούσα να ικανοποιηθώ.Σαν να πίστευα πως ακόμα και στον ύπνο έπρεπε να βρω ένα νόημα.Δεν ξεκουραζόμουν,αυτό ήταν δεδομένο,μετά από κάθε ξύπνημα έβρισκα τον εαυτό μου βυθισμένο σε μια ατέλειωτη εξουθένωση.Έπινα καφέδες ,όχι για να ξυπνήσω,μα για να νιώσω την πικρία στην γλώσσα μου ,και αγαπούσα αδιόρθωτα τα ίχνη που άφηνε ο καπνός των τσιγάρων στον ουρανίσκο μου.

Αναπολουσα πάλι,τις μέρες που έδινες ζωή στην μιζέρια μου.Μου έλεγες ιστορίες,σε άκουγα με ευλαβική προσήλωση,σαν φανατικό μέλος κάποιας αίρεσης που εσύ είχες δημιουργήσει.Δεν υπήρχε ντροπή.Είτε ήταν για πιωματα,είτε για εξευτελιστικές στιγμές,για παιδικές ιστορίες και χαμένα όνειρα,για κακό και καλό σεξ , αφραγκιες, εφιάλτες.Δεν υπήρχαν ταμπού.Έβγαινα έξω,πλέον μόνο για αλκοόλ,καθημερινές εξόδους με φίλους, γνωστούς, όποιον βρεθεί στον δρόμο,και σε έκανα εικόνα μπροστά μου.Τι θα απανταγες σε κάποια ερώτηση μου,πως θα γελαγες με ηλίθια αστεία της στιγμής, πως θα γυαλιζαν από χαρά τα μάτια σου σαν μου εξιστορούσες κάποια παλιά ή πρόσφατη περιπέτεια μετά από ξενύχτι.Μου είχε λείψει ο τρόπος που με κοιτούσες άμα δεν ερχόμουν να σου μιλήσω ,το σκάλωμα στο βλέμμα σου,τα αναφωνηματα έκπληξης και ειλικρινής χαράς οπότε σου έλεγα κάτι που δεν περίμενες να ακούσεις.

Ναι,μου ήταν μονάκριβες οι στιγμές που πίναμε παρέα.

Τότε το ποτό ήταν παρέα .

Τώρα είναι συντροφιά.

[almirofistiki]

[justforbooks]

Μια selfie από τον Κωστή Παπαϊωάννου.

ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ.  Άλλοι ξαφνικά χωρίς έσοδα, άλλοι απολυμένοι χωρίς προοπτική για δουλειά, άλλοι με ζωή λάστιχο, χωρίς ωράριο, με απλήρωτες υπερωρίες, με χρέη που τρέχουν. Όλοι όμως με φόβο και αγωνία. Η επόμενη μέρα θα είναι άλλου κόσμου.

Κάποιοι ζουν το αστικό τους ρομάντσο. Κυκλοφορούν lifestyle οδηγοί επιβίωσης, φτιάχνεται το trend της πανδημίας. Μην υποτιμάτε την ανεξάντλητη δύναμη της βλακείας, διεκδικεί το δικό της μερίδιο: δείτε τους χαρούμενους και τις χαρούμενες στην τηλεόραση, στα σόσιαλ μίντια.

Πολλοί ακόμα ίσως σκεφτόμαστε ψύχραιμα, θυμ��νουμε με την Εκκλησία, γελάμε με τους όψιμους λάτρεις γιατρών και νοσηλευτών που χτες βρίζανε τους κηφήνες του Δημοσίου.

Να ’μαστε, λοιπόν, όλοι εμείς, σε limbo δωματίου, στο ενδιάμεσο κενό, στο μετέωρο βήμα. Έχουμε ανοιχτά τα τσατ στα σόσιαλ μίντια, ανταλλάσσουμε σαχλαμάρες με φίλους (αχ, πόσο ανακουφιστική η σαχλαμάρα!). Και ο σαρκασμός και ο αυτοσαρκασμός και τα σεξουαλικά πειράγματα και οι πλακίτσες για την ηλικία και τις επιδόσεις, τώρα όλα τα πολυφορεμένα αστεία δείχνουν την αξία τους. Τώρα όλα τα γνώριμα μετράνε.

Κολλάμε σε τηλεοράσεις και κινητά, διαβάζουμε, γράφουμε, ακούμε, ποστάρουμε. Η μανία του εφήμερου. Περίεργο, όσο πιο πολύ μιλάμε, τόσο νιώθουμε απόσταση ασφαλείας από αυτό που συμβαίνει. Που πρόκειται να συμβεί, κυρίως.

Σκεφτόμαστε τι να κάνουμε με τα παιδιά μας, όσοι έχουμε παιδιά. Πώς βιώνουν την επιδημία. Πώς τα καθησυχάζουμε, πώς ακούμε τους φόβους τους, πόση πληροφορία αντέχουν. Πώς να μην τους πούμε ψέματα, να μείνουμε ψύχραιμοι και ειλικρινείς. Να τα πείσουμε να μη φοβούνται, ότι τα προσέχουμε. Αλλά και πώς κάνουμε την αρρώστια μάθημα ευθύνης. Αν αγαπάνε και φροντίζουν τον εαυτό τους, θα ξέρουν να φροντίζουν και τους άλλους.

Και σκεφτόμαστε τι να κάνουμε με τα μεγάλα παιδιά, όσοι έχουμε. Με τον εγκλεισμό της σύγκρουσης. Είναι ίσως ο πρώτος σοβαρός τους καταναγκασμός, η πρώτη μακροχρόνια δέσμευση. Παλεύουμε να οριοθετήσουμε μια νέα καθημερινότητα. Φίλοι δηλώνουν ανήμποροι να συμφωνήσουν δυο κανόνες με τα μεγάλα παιδιά τους. Είναι μια αποτυχία όλων μας, είτε παίζουμε είτε δεν παίζουμε τους γονείς. Η έλλειψη ορίων, η μη ενασχόληση, η άτακτη υποχώρηση γιατί «το παιδί βαριέται», τώρα πληρώνονται βαριά. Μπορεί όμως ο ιός να δώσει την ευκαιρία να ξανακάτσει ο καθένας στην ηλικία του, να ξαναβρεί τον ρόλο του. Ίσως φτιαχτούν νέες συμφωνίες μετά τα νεύρα ή παρά τα μούτρα. Και στο κάτω-κάτω, είναι και η πόρτα που κοπανάει μέρος της ενηλικίωσης.

Και σκεφτόμαστε τρόπους να στηρίξουμε παππούδες και γιαγιάδες. Κι αν οι δικοί μας γέροι είναι μακριά, να τους έχουμε κατά νου, να τους μιλάμε. Κι αν είναι άλλοι ηλικιωμένοι κοντά, στην πολυκατοικία, στη γειτονιά, να πέσει «σύρμα» ότι είμαστε εδώ αν χρειαστούν κάτι. Έναν λογαριασμό να πληρωθεί, ένα ψωμί απ’ τον φούρνο.

Μέσα σε όλα να μην ξεχάσουμε να σκεφτούμε τον εαυτό μας: τι θα κάνουμε το πρωί που θα ξυπνήσουμε με υψηλό πυρετό. Πώς θα μείνουμε ψύχραιμοι. Πού θα πάρουμε τηλέφωνο. Ποιος θα αφήσει ένα φαΐ έξω από την πόρτα. Πού θα πάει το παιδί μας, αν ζούμε μόνοι μαζί του. Ποιος θα μας πάει στο νοσοκομείο.

Δίνουμε μάχη. Θα είναι μακρύς ο πόλεμος, θα έχουμε θύματα, θα χάσουμε δικούς μας ή δικούς δικών μας. Θα αρρωστήσουμε μάλλον κι εμείς. Μακάρι να βγούμε από τη μάχη, μακάρι να έρθουν όλοι οι φίλοι το καλοκαίρι στο πάρτι που υποσχεθήκαμε προχτές στον εαυτό μας όταν ήμασταν μόνοι στο σπίτι. Ένα πάρτι για να πιούμε, να αγκαλιαστούμε και να φιληθούμε σαν να είναι τα πρώτα μας φιλιά.

Άλλοι απόψε το βράδυ θα διαβάσουμε ένα βιβλίο, άλλοι θα δούμε ταινία, θα τσατάρουμε, θα τσακωθούμε με τον άντρα, τη γυναίκα, τη μάνα, το παιδί μας. Άλλοι δεν θα ανταλλάξουμε λέξη με κανέναν. Θα πέσουμε νωρίς ή αργά, θα κάνουμε σεξ ή όχι, θα κοιμηθούμε αγκαλιά ή μόνοι. Ό, τι κι αν κάνουμε, θα φωλιάζουν εκεί και η αγωνία, και η μοναξιά και ο φόβος του θανάτου.

Δεν πειράζει. Καλώς να ’ρθουν. Τα περιμένουμε με το απολυμαντικό στο χέρι, με ένα τραγουδάκι στα ηχεία, στο δικό μας απόρθητο κάστρο.

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

[runawaywithmebabe]

7-25

7) Αγαπημένο τραγούδι

Σήμερα έχω ακούσει γύρω στις 50 φορές το "κάποια συνηθισμένη"

8) Τραγούδι που ακούς όταν είσαι χάλια

Το Soldi, δεν ξέρω γιατί😂

9) Φθινόπωρο - Χειμώνας ή Άνοιξη - Καλοκαίρι;

Καλοκαίρι, επειδή κοιμάμαι όλη μέρα

10) Η πιο αστεία στιγμή μέχρι τώρα στην ζωή σου

Δεν μπορώ να διαλέξω, αλλά μάλλον θα έλεγα καποια από τις στιγμές που γελάμε με τον φυσικό μου για 30 λεπτά😂

11)Αγαπημένη αίσθηση

Να αγκαλιάζω αυτούς που αγαπάω

12) Το χειρότερο σου ελάττωμα

Θέλω να γίνεται πάντα το δικό μου, αουτς

13) Το μεγαλύτερο σου προτέρημα

Μπορώ να καταλάβω τον χαρακτήρα κάποιου πολύ εύκολα, σπάνια πέφτω έξω

14) Ποια ατάκα σε εκνευρίζει περισσότερο;

"Στα λεγα εγω"

15) Ποιο είναι το ψευδώνυμο σου;

Με λένε Νοντι, Νοντιι, παιδάκια μου καλααα 😂 το δικό μου είναι "νωντι"

16) Φοβάσαι κάτι; ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβο σου;

Τον θάνατο των αγαπημένων μου προσώπων βασικά

17) Αν μπορούσες να κάνεις πράξη μια ευχή σου,ποια θα ήταν;

ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ ΑΘΗΝΑ (ήρεμη είμαι)

18)Αγαπημένο παιχνίδι που έπαιζες μικρή και θα έπαιζες και τώρα

Μονόπολη 😂😍

19) Στοχος/οι ζωης

Βασικός τώρα είναι να περάσω

20) Τι κοιτάζεις πρώτα σε κάποιον;

Το αν με κοιτάζει και αυτός 😂

21)Η πιο ερωτογενής σου περιοχή

Όταν σε αγγίζει ο κατάλληλος, όλες οι περιοχές ερωτογενεις είναι

22)Αγαπημένη στάση στο σεξ

Αυτή που τρώμε παγωτό και μπέργκερ αγκαλιά στο κρεβάτι. Α τι; Δεν πάει ��τσι;😂

23)Προτιμάς σεξ σε δημόσιο χώρο ή ιδιωτικό χώρο;

Ιδιωτικό

24) Για αγκαλιά ή για φιλί θα πάγωνες τον χρόνο;

Για φιλί νομίζω

25) ποιον/α έχεις αδυναμία;

It's complicated 😂

[lets-keep-it--secret]

Θέλω

Θέλω να ζήσω τον μεγαλο έρωτα, να νιώσω την καρδιά μου να χτυπάει στα αυτιά μου ,τις παλαμες μου να ιδρώνουν οταν πρόκειται να τον δω, να νιώσω τον κόμπο στο στομάχι όταν εχω καιρό να τον δω και μου λείπει.

Θέλω βόλτες με το αμάξι,μεθυσμένο και νηφάλιο σεξ. Θέλω παραλιες μπύρες και μουσική, ταράτσες αστεία αγκαλιες και μερικά φιλιά στο φως του φεγγαριού.

Θέλω ��α μην φοβάμαι να του κρατήσω το χέρι στον δρόμο,θέλω να γελαμε μαζί και να εχουμε δικά μας αστεία, θελω να τσακωνόμαστε σαν να μην υπάρχει αύριο κι έπειτα να κάνουμε σεξ σαν να σβήνουμε το χθες.

Να με γνωρίσει στους φίλους του και εγω στους δικούς μου. Να με φιλάει μπροστά σε όλους κι εγω να κοκκινίζω. Θέλω να μην μπορω να νιώσω κατ�� πιο έντονο απο οτι ζω μαζι του και θελω να αφήσω σημάδι στην ζωη του αν ποτέ αποφασίσει να με αφησει.

Θελω να ζησω εναν ερωτα όπως υπαρχει στις ταινίες. Εναν έρωτά που θα με κάνει να νιώσω ζωντανή,ευτυχισμένη,θυμωμένη,ζηλιάρα, γεμάτη παθος, ενέργεια και όρεξη για ζωη.

Θέλω να ζήσω εναν έρωτά απο αυτους που δεν μπορεις να σκεφτείς κάτι αλλο το βράδυ οταν ξαπλώνεις μόνη και δεν θες να σκεφτείς κάτι αλλο την μέρα όταν προσπαθείς να ξεφύγεις απο την πραγματικότητα για λίγο.

Κυρίως ομως Θέλω να ζήσω αυτόν τον έρωτα μαζι σου...

[sugkrathmenh-aisiodoksia]

•Σ•

Ποτέ δεν ήμουν ρομαντική, με την πραγματική, όμως, έννοια. Έβλεπα ρομαντικές ταινίες, διάβαζα ρομαντικά βιβλία, άκουγα ρομαντική μουσική, κοινοποιούσα στο tumblr ρομαντικές εικονίτσες με στιγμιότυπα που ίσως να μην μου συμβούν ποτέ, αλλά ποτέ δεν είχα νιώσει πως είναι να ερωτεύεσαι, όχι με την στενά σαρκική σημασία που δυο άνθρωποι γνωρίζονται, τα φετίχ τους στο σεξ ταιριάζουν και καταλήγουν να συμπορεύονται για να γεμίσει ο ένας το κενό του άλλου από φόβο μήπως καταλήξουν μόνοι βαφτίζοντας την σχέση "πάρε-δώσε" ως έρωτα, αλλά με την ακριβέστερη σημασία του έρωτα που δεν είναι άλλη παρά η ψυχική πληρότητα μέσω της σύνδεσης της ψυχής σου με την ψυχή ενός άλλου ανθρώπου. Πώς θα μπορούσα άλλωστε να σε "αγαπήσω" για την σάρκα σου όταν ούτε καν που είχαμε αγκαλιαστεί; Μα ακόμα κι αν η αγκαλιά μας είχε πραγματοποιηθεί, πως θα μπορούσα να "αγαπάω" το σώμα σου, εφόσον γνώρισα πόσο πιο όμορφη και ερωτεύσιμη είναι η γυμνή ψυχή σου;

Δεν υπήρξε άνθρωπος να με κάνει να αισθανθώ τόσα πολλά και τόσο πολύ. Θυμός, εκνευρισμός, οργή, λύπη, θλίψη, κλάμα, φωνές, τσακωμοί στις 5 το πρωί, σε σημείο που ίσως είχαν δίκιο αυτοί που είπαν ότι "είναι μια τοξική ανθρώπινη σχέση, τίποτα παραπάνω". Όμως, αυτοί δεν ήταν εκεί τις στιγμές που με έκανες να χαμογελάω, να γελάω, να νιώθω ξεχωριστή. Δεν ήταν εκεί όταν με γοήτευες με τον χαρακτήρα σου, με την δύναμη σου παρά το δύσκολο οικογενειακό παρελθόν σου, με το χαμόγελο σου όσο έστριβες το τσιγάρο σου, ακόμα και με τα χαζά αστεία σου όταν μεθυσμένος έλεγες πως "Θα τους γαμήσω όλους". :Ρ

Οι άσχημες συμπεριφορές, βέβαια, "τύχαινε" κι ανά καιρούς υπερείχαν κάνοντας με να προσπαθώ συνέχεια να απομακρυνθώ αλλά ο "εθισμός" μου με έφερνε πάλι πίσω σε εσένα, στη γνώριμη φωνή σου, στο όμορφο γέλιο σου και στην ζεστασιά του χαρακτήρα σου.

Τώρα, ωστόσο, που δεν υπάρχει πισωγύρισμα και γνωρίζω πως έφερα τα πράγματα σε μια κατάσταση ώστε να μην μπορώ να ξαναγυρίσω πάλι σε εσένα, όσο κι αν η επιθυμία μου θέλει να με οδηγήσει εκεί, είμαι βέβαιη για ένα πράγμα: με άλλαξες. Ίσως τελικά, αυτός ήταν ο σκοπός όλου αυτού, να αλλάξουμε ο ένας τον άλλον. Εσύ να πιστέψεις πως υπάρχουν εκεί έξω και γυναίκες που μπορούν να αγαπήσουν, να καταλάβουν και να σε συναισθανθούν κι εγώ να γίνω ωριμότερη, κάπως εξυπνότερη και πολύ πιο συμπονετική. Να γνωρίσω πτυχές του εαυτού μου που δεν ήξερα ότι υπήρχαν, να πιστέψω πάλι πως ίσως υπάρχει ένας Θεός, να θέλω να εξελιχθώ βοηθώντας και τους υπόλοιπους μαζί μου.

Θυμάμαι τις πρώτες μέρες που ξεκίνησα να σε "ανακαλύπτω", να περπατάω στον πεζόδρομο κάτω από το σπίτι μου, χαμογελώντας στον εαυτό μου απλά σκεπτόμενη πως θα ξαναμιλήσουμε και πως θα σε μάθω ακόμα περισσότερο, πλήρως γοητευμένη και με το αίσθημα της "ευτυχέστερης κοπέλας στο κόσμο". Χθες, περπατούσα στον ίδιο πεζόδρομο και δεν ένιωθα χαρούμενη ή θλιμμένη, απλά δεν ένιωθα τίποτα. Μάλλον αυτό συμβαίνει με τα απωθημένα και μάλλον είχες δίκιο αγάπη μου... 《Καταλήγουμε με τόσα ψυχολογικά που δεν μπορούμε να είμαστε ο ένας με τον άλλον.》.

Επομένως, δεν ξέρω τι ακριβώς αισθάνομαι τώρα (ναι, γυναικείο χαρακτηριστικό που θα έλεγες κι εσύ). Αλήθεια, όμως, δεν ξέρω εάν είμαι νευριασμένη μαζί σου, θλιμμένη με την κατάληξη ή απλά ελεύθερη να δημιουργήσω έναν καλύτερο εαυτό με όλα όσα κέρδισα από εσένα, προσδοκώντας να πράξεις κι εσύ ανάλογα για τον εαυτό σου, γιατί σίγουρα ακόμα νοιάζομαι γι'αυτόν.

Ελπίζω να βρούμε και οι δύο τον δρόμο μας, παρά το γεγονός πως δεν θα είναι κοινός.

(Ειλικρινά δεν με νοιάζει αν δεν το διαβάσει κανείς, το συγκεκριμένο ποστ έχει μορφή "ημερολογίου" και είναι πολύ προσωπικό, τώρα που ένα "κεφάλαιο" της ζωής μου προσπαθεί να κλείσει. Θα τα έλεγα αυτά σε καμιά φίλη μου αλλά ακριβώς... δεν έχω καμιά φίλη.

Εάν τώρα κανένας καημένος το διάβασε... είναι ένα παράδειγμα προς αποφυγή, από αυτά που στις ταινίες έχουν happy end, αλλά επειδή η ζωή δεν είναι ταινία ούτε μυθιστόρημα του Nicholas Sparks, κατέληξε σε ένα απωθημένο με την ελπίδα πως αυτό κάποια στιγμή θα ξεπεραστεί και με την προσδοκία πως κάτι που δεν προχώρησε, ίσως τελικά, μας δίνει αρκετά για να προχωρήσουμε. )

🌹

[tinamoupouneoloiautoi-blog]

Τι σε κάνει να χαμογελάς ;

Ποιος είναι ο αγαπημένος σου αριθμός και γιατί;

Μέρα ή Νύχτα;

Ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα;

Ποια η γνώμη σου για τον έρωτα;

Παγωτό ή σοκολάτα;

Αγαπημένο τραγούδι

Τραγούδι που ακούς όταν είσαι χάλια

Φθινόπωρο - Χειμώνας ή Άνοιξη - Καλοκαίρι;

Η πιο αστεία στιγμή μέχρι τώρα στην ζωή σου

Αγαπημένη αίσθηση

Το χειρότερο σου ελάττωμα

Το μεγαλύτερο σου προτέρημα

Ποια ατάκα σε εκνευρίζει περισσότερο;

Ποιο είναι το ψευδώνυμο σου;

Φοβάσαι κάτι; ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβο σου;

Αν μπορούσες να κάνεις πράξη μια ευχή σου,ποια θα ήταν;

Αγαπημένο παιχνίδι που έπαιζες μικρή/ος και θα έπαιζες και τώρα

Στοχος/οι ζωης

Τι κοιτάζεις πρώτα σε κάποιον;

Η πιο ερωτογενής σου περιοχή

Αγαπημέν�� στάση στο σεξ

Προτιμάς σεξ σε δημόσιο χώρο ή ιδιωτικό χώρο;

Για αγκαλιά ή για φιλί θα πάγωνες τον χρόνο;

ποιον/α έχεις αδυναμία;

Πιστεύεις στην τύχη;

Το σύμπαν γαμιέται;

Αγαπημένο φαινόμενο

Αν μπορούσες τώρα να πας κάπου που θα πήγαινες;

Θα ήθελες να μάθεις πότε θα πεθάνεις;

Τατουάζ θα έκανες;

Ποιο είναι το πιο ακραίο κατά την γνώμη σου πράγμα που έχειν κάνει σε μια σχέση;

Ποια η σχέση σου με τον χρόνο;

Πότε εκλαψες τελευταία φορά και γιατί;

Σου λείπει κάτι;

Έχεις κατοικίδιο;

Μέρος που μπορείς να πας όποτε θες και σου φτιάχνει την διάθεση

Τι ηρεμεί τις σκέψεις σου;

Αγαπημένο βιβλίο

Τοπ 3 φωτογραφιων σου

Η γνώμη σου για την φιλία

Η γνώμη σου για την αγάπη

Η πιο σκληρή ατάκα που είπες σε κάποιον

Έχεις μετανιώσει για κάτι;

Αγαπάς τον εαυτό σου;

Βλέπεις κάποια σειρά αυτή την περίοδο;

Θα ζούσες χωρίς γλυκά;

Αγαπημένο ποτό

Το πιο ακραίο σου μεθύσι

Η πιο ηλίθια ατάκα που άκουσες σε χυλόπιτα

Τι συναισθήματα σου βγάζει το φεγγάρι;

Τελευταία φορά που είδες όνειρο τι είδες;

Χαμόγελο ή μάτια;

Ποιο μάθημα θα καταργουσες από τα σχολεία;

Ποιο μάθημα θα πρόσθετες στα σχολεία;

Θα έκανες παιδιά;

Ποιο πράγμα που έγινε μόδα θέλεις να εξαφανιστεί;

Θα έκανες σχέση από απόσταση;

Δίνεις όλο σου το είναι στις σχέσεις σου;

Μυαλό ή καρδία;

Για στειλτε..κ προσθέστε και αλλες ερωτησεις