#Άρθρο

[egerianouma]

Σύγκρουση στη μυθοπλασία: 6 παραδείγματα - Επιλογή - Συγγραφικά

Έχω μια ιστοσελίδα, όπου ανεβάζω άρθρα για τη συγγραφή. Πράγματα που έχω μάθει (και συνεχίζω να μαθαίνω) προσπαθώντας να κάνω καλύτερες τις ιστορίες μου.

[ihavereachedtheforties]

εσύ ρισκάρεις ;

Αγαπητοί αναγνώστες αυτού του μικρού blog το παρακάτω άρθρο που θα αφιερώσετε λίγα λεπτά να διαβάσετε θα είναι διαφορετικό , θα καταλάβετε αμέσως το γιατί : Η ώρα είναι 1:47 π.μ ξημερώματα Παρασκευής 11 Αυγούστου ,νοσηλεύομαι σε δημόσιο ελληνικό νοσοκομείο 🏥 Με βάση τα καρδιολογικά προβλήματα που αντιμετωπίζω είπα δεν πιάνεις και ένα Covid για δεύτερη φορά μάλιστα να κανείς ηλιοθεραπεία στον…

[christostsantis]

ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΖΑΝΑΚΗΣ - ΑΝΗΣΥΧΙΑ

[iveneverbeenmorestressedinmylife]

Βεάκη....

[taxidiarapsuxh]

σήμερα βουλιάζει η Αθήνα

τέρμα πια στις εκτονώσεις,

εμπρός για καταληψεις, συγκρούσεις, διαδηλώσεις.

08/02/2024

[a-reader-in-white]

Δύο τα τινά.

1) Αφενός το εγώ.

Δεδομένου ότι ούτε ο ίδιος αλλά ούτε και οι απόγονοί του αξιώθηκαν ποτέ να μπουν σε ελληνικό Πανεπιστήμιο, είναι απόλυτα λογικό να τρέφουν ένα οικογενειακό μίσος για αυτόν τον θεσμό. Άλλωστε ο θεσμός αυτός είναι ζωντανή απόδειξη ότι η δυναστεία των "αρίστων" κωλύεται να βγει μπροστά στην αρένα των πανελλαδικών εξετάσεων.

Ως εκ τούτου αποτελεί και συνεχή υπενθύμιση της μάλλον κληρονομικής τάσης προς αποφυγή των προσωπικών ευθυνών, και γενικότερα μια φυγοπονία.

"Όποιος έχει τη μύγα, μυγιάζεται." που λέει και ο λαός.

2) Αφετέρου το συμφέρον.

Υπό την απλή αλλά αξιόπιστη αρχή του "follow the money" βλέπουμε ότι ο πατηρ εργάζεται (αντί)χαρακτηριστικά σκληρά για να πάρει η θυγατέρα το bonusακι ως investors relation manager της CVC . Όμως τα μεταξωτά βρακιά θέλουν επιδέξιους 🍑 ... Καλή η διαπλοκή, αλλά ένα επενδυτικό σχέδιο πρέπει να είναι ρεαλιστικό για να υπάρξει κερδος.

Τα 100.000€ συνολικά δίδακτρα ιατρικής σχολής δεν ανταποκρίνονται στην ελληνική πραγματικότητα, την στιγμή που ο απόφοιτος θα παίρνει περίπου 20.000€ ετησίως (βασικό+εφημερίες) ως πρώτο μισθό, εκ των οποίων δεν μένουν στην άκρη ούτε τα μισά. Απόσβεση πότε (ποτέ);

Παράλληλα η γειτονική Βουλγαρία προσφέρει ισάξιο πτυχίο στα 40.000€ συνολικά δίδακτρα με πολύ χαμηλότερα έξοδα διαβίωσης. Αξίζει να σημειωθεί ότι συχνά ακόμα και οι εύποροι ιατροί γονείς που επιθυμούν να κληροδοτήσουν πελατολόγιο στα παιδιά τους, προτιμούν δωρεάν και φτηνές σχολές (βλ. Γερμανία, Σλοβακία, Ιταλία, Μάλτα, Βουλγαρία) αντί για σχολές με υψηλά δίδακτρα...ακριβώς επειδή έχουν την απόσβεση κατά νου.

Άρα εδώ υπάρχει (εμπειρικά τουλάχιστον) μία απόκλιση μεταξύ της πραγματικής καμπύλης ζήτησης - προσφοράς από αυτήν που φαντάζεται ο συγκεκριμένος όμιλος.

Οι παραδρομοι που διάλεξε η μαϊμού δυναστεία των Μεδίκων για την σύσταση οικονομικού ολιγοπωλίου συγκεκριμένου ομίλου στην Ελλάδα ίσως δεν ήταν τελικά η καλύτερη ιδέα. Ίσως επίσης να μην ήταν τυχαίο ότι ένας των των CEO της CVC παραιτήθηκε ξαφνικά πριν καν μπει στη Βουλή το ψήφισμα για το άρθρο 16.

Ανεξάρτητα από την αναθεώρηση του συντάγματος και την απροκάλυπτη προσβολή του θεσμού της παιδείας, η σκοπιά ενός ομίλου είναι ξεκάθαρα το κέρδος και η μακροχρόνια βιωσιμότητα μιας επένδυσης.

Κάθε επένδυση ενέχει ρίσκο. Οπότε λοιπόν διερωτάται κανείς το εξής:

[windupteam]

👉 Δείτε το άρθρο αφιέρωμα στο διαδίκτυο, για το βίντεο μας,  από την ιστοσελίδα //infonews24.gr//  Σας ευχαριστούμε πολύ για την δημοσίευση.   https://infonews24.gr/2023/03/24/patriki-visaltias-to-chorio-poy-pire-to-onoma-monacho-vinteo/

[gemsofgreece]

Τι γίνεται φέτος καλέ με αυτές τις διαφημίσεις που λένε να μην "σπαταλάμε" νερό? Καλό το μήνυμα, δεν διαφωνώ, αλλά ο τρόπος που το κάνουν μου θυμίζει τις βλακίες με τα καλαμάκια και τα καπάκια. Δεν νομίζω ο περισσότερος κόσμος και κοσμάκης να χρησιμοποιεί τόσο πολύ. Ίσως να κοιτάγαμε καμια πισίνα καλύτερα. (Ας μην αναφερθούμε καν στο ποσοστό της Ελλαδάς που εχει πόσιμο νερο στη βρύση, σταναχωρεί καπως)

Αλλά μιλώντας για το πρόβλημα γενικά την έχω κουραστεί την γενική ξερασία που εχεί πέσει τα τελευταία χρόνια. Αθηναίος εγω οπότε μπορεί να μην είναι και ακριβές το πως το βλέπω εγώ, αλλα νιώθει λες και βρέχει μια φορά το μήνα. Μπορεί και ανα δίμηνο.

Δεν έχω ιδέα, δεν έχω πετύχει καμία διαφήμιση. Τυχαία όμως πριν απαντήσω διάβασα ένα άρθρο για τον υπερτουρισμό και είχε αυτήν την παράγραφο:

Η έκθεση προειδοποιεί επίσης ότι η εισροή τουριστών έχει προκαλέσει και προβλήματα με το νερό, με τη διαθεσιμότητα πόσιμου νερού να αποτελεί σοβαρό πρόβλημα σε πολλά μέρη.

https://www.skai.gr/news/world/kampanaki-apo-to-eyrokoinovoulio-gia-ton-ypertourismo-stin-ellada

Αυτό δεν το είχα σκεφτεί μέχρι τώρα. Ο υπερτουρισμός λογικά ασκεί πίεση στην παραγωγή εμφιαλωμένου νερού και στην υδροδότηση ειδικά την ��ερή θερινή περίοδο λόγω ζήτησης / άντλησης. Το σημαντικότερο πρόβλημα θα είναι στα νησιά του Αιγαίου που δεν έχουν πηγές και έχουν και τους περισσότερους τουρίστες.

Ίσως γι' αυτό το τονίζουν λοιπόν.

Αν θυμάμαι καλά φέτος δεν έβρεξε τον Ιούνιο που ρίχνει τις κλασικές καταιγίδες συνήθως. Έβρεξε όμως στα τέλη του - αρχές Ιουλίου. Εγώ είμαι πιο πάνω οπότε φαντάζομαι τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα στην Αθήνα. Πάντως συμπάσχω, έχω αρχίσει να χορεύω τον χορό της βροχής. Πλέον χαίρομαι πολύ όταν βρέχει, σκέφτομαι τις φωτιές που θα σβήσουν, την φύση που έστω λίγο θα αναζωογονηθεί...

[justforbooks]

Tι σκοτώνει τον τρόπο που γράφουμε;

Στην ψηφιακή εποχή χρησιμοποιούμε όλο και λιγότερο στυλό και χαρτί, σε σημείο που πολλές φορές δυσκολευόμαστε να γράψουμε ευανάγνωστα μία λίστα για το σούπερ μάρκετ. Τα χειρόγραφα σπανίζουν τόσο που θα έλεγε κανείς ότι έχουν σχεδόν εξαφανιστεί. Προ μερικών μηνών, άρθρο των New York Times με τίτλο “What Killed Penmanship?” δείχνει με το δάχτυλο τον ένοχο που όλοι έχουμε σκεφτεί: την τεχνολογία. Όμως, τα νέα δεν είναι τόσο φρέσκα αφού με το θέμα έχουν καταπιαστεί το BBC, η Wall Street Journal και το Atlantic, από την προηγούμενη δεκαετία, γράφοντας άρθρα για όσα έχουμε χάσει εξαιτίας της πληκτρολόγησης σε υπολογιστές και κινητά. Όπως ρωτά ο τίτλος άρθρου του CNN: «Η τεχνολογία έχει καταστρέψει τη γραφή;»

Αντίστοιχα άρθρα που όλο και πληθαίνουν, υποδηλώνουν ότι η δυσκολία μας με τη γραφή είναι ένα σύμπτωμα ή μία συνέπεια της εξάρτησής μας από τα smartphones και τους υπολογιστές, αλλά ��ν κάποιος πάει μερικούς αιώνες πίσω στον κόσμο του Σαίξπηρ και των σύγχρονών του, θα ανακαλύψει ότι η δυσανάγνωστη γραφή δεν είναι καθόλου νέο φαινόμενο.

Η ιστορία της κακογραφίας

Σε μια εποχή που οι άνθρωποι έγραφαν μόνο με το χέρι, το ακατάστατο και συχνά δυσανάγνωστο χειρόγραφο ήταν ήδη πρόβλημα. Η φωτογραφία ενός οδηγού του 1602 που εξηγεί πώς να κρατά κανείς σωστά ένα στυλό είναι μία από τις αποδείξεις ότι οι άνθρωπο είχαν βρεθεί απέναντι στο πρόβλημα, αιώνες πριν. Στην Αγγλία του 16ου και του 17ου αιώνα, η συντριπτική πλειοψηφία των εγγράφων παρήχθησαν με το χέρι. Ακόμη και μετά την εξάπλωση της τυπογραφίας στην Ευρώπη, οι άνθρωποι εξακολούθησαν να χρησιμοποιούν μελάνι για να γράφουν νομικά συμβόλαια, σχόλια και διορθώσεις σε εκδόσεις και τις συνηθισμένες της καθημερινής ζωής. Είχαν μια λέξη για αυτό: κακογραφία, το κακό αδερφάκι της καλλιγραφίας που σήμερα χρησιμοποιείται ως όρος δίπλα στη δυσγραφία ώστε να περιγράψει ένα δυσανάγνωστο χειρόγραφο κείμενο. Συχνά όμως οι ειδικοί ξεκαθαρίζουν ότι η κακογραφία μπορεί να παρατηρείται σε συγκεκριμένες καταστάσεις πχ: όταν ένα παιδί έχει άγχος, βαριέται να γράψει ή είναι κουρασμένο ενώ η δυσγραφία είναι μια μόνιμη κατάσταση σε όλα τα πλαίσια που γράφει το παιδί. Στη δυσγραφία, πολλές φορές ούτε ο ίδιος που γράφει καταλαβαίνει τα γράμματά του και η οποία σε αντίθεση με την κακογραφία είναι μια ειδική μαθησιακή δυσκολία.

Τα σημειωματάρια Rubio

Στη Βαλένθια, στα μέσα του 20ου αιώνα, ένας νεαρός τραπεζικός υπάλληλος και καθηγητής διοίκησης επιχειρήσεων ονόματι Ramón Rubio ίδρυσε μια μικρή σχολή που στόχευε κυρίως στην εκπαίδευση υποψηφίων που φιλοδοξούσαν να γίνουν λογιστές. Για να παρέχει επιπλέον υποστήριξη στις τάξεις του, ο Rubio δημιούργησε ένα σύστημα καρτών με τις οποίες οι μαθητές του μπορούσαν να ενισχύσουν τις γνώσεις που είχαν αποκτήσει στη λογιστική και την καλλιγραφία στο σπίτι. Με την πάροδο του χρόνου, αυτές οι κάρτες δέθηκαν μεταξύ τους και έγιναν αυτό που σήμερα είναι γνωστό ως “Σημειωματάρια Rubio”, διάσημα -από τη δεκαετία του 1970- και «υπεύθυνα» για την καλλιγραφία πολλών γενεών. Ο τύπος της καλλιγραφίας που διέδωσαν αυτά τα σημειωματάρια ήταν η κλασική πια καλλιγραφία με τα γράμματα που ενώνονται και συνεχίζονται σαν κάποιος να μη χρειάστηκε να σηκώσει το μολύβι από το χαρτί.

Η κακή γραφή, φαίνεται να ε��ναι διαχρονική

Οι κοινωνικές και πολιτιστικές της προεκτάσεις μοιάζουν σαφείς. Στην Αγγλία εκείνης της εποχής, για παράδειγμα, η ικανότητα να γράφει κανείς ευανάγνωστα απαιτούσε εκπαίδευση και κατάρτιση. Αντίστοιχα, η κομψή γραφή θεωρούταν δείκτης κοινωνικής θέσης. Σήμερα, η χρήση των smartphones και των υπολογιστών έχει αναμφίβολα παίξει σημαντικό ρόλο στον τρόπο που γράφουμε. «Αυτό που βιώνουμε είναι μια διαδικασία απομάκρυνσης του χειρόγραφου από εκείνες τις γενιές που έχουν ήδη μεγαλώσει μαθαίνοντας να γράφουν σε υπολογιστές, tablet ή κινητά τηλέφωνα», λέει η Elena Giner Muñoz, γραφολόγος και ειδικός στην καλλιγραφία. «Και ενώ αυτό καθιστά τη γραφολογική μελέτη ολοένα και πιο δύσκολη, δεν σημαίνει ότι η γραφή κινδυνεύει να εξαφανιστεί» προσθέτει τη δική της άποψη. «Η γραφή» εξηγεί η Giner «είναι σαν μια βιογραφία του εαυτού μας. Στην πραγματικότητα, κάποιος αρχίζει να γράφει στο σχολείο και η αναγνωσιμότητα της γραφής θα εξαρτηθεί, από το πόσο ασκείται η καλλιγραφία στην παιδική ηλικία. Στη συνέχεια, κατά την εφηβεία, αρχίζει κανείς να αποκλίνει από τα παιδικά γράμματα και εξατομικεύει τη γραφή του. Με την πάροδο του χρόνου, καθώς αναπτύσσεται η προσωπικότητα ενός ατόμου, δημιουργούνται μια σειρά από γραφολογικά χαρακτηριστικά που θα παραμείνουν ανέπαφα στην ενήλικη ζωή και που, στα μάτια ενός ειδικού γραφολογίας, θα πουν πολλά για το άτομο που γράφει», προσθέτει.

Το χειρόγραφο υπερτερεί σε πλεονεκτήματα έναντι της πληκτρολόγησης

Αρκετές μελέτες επιβεβαιώνουν ότι η γραφή απαιτεί μεγαλύτερη εγκεφαλική δραστηριότητα. Ο γλωσσολόγος José Antonio Millán, στο δοκίμιό του The strokes that speak. The triumph and abandonment of handwriting (2023), διευκρινίζει: «Το χειρόγραφο απαιτεί λεπτές ψυχοκινητικές δεξιότητες του κυρίαρχου χεριού: αυτό που αποθηκεύει ο εγκέφαλος του μαθητή δεν είναι το σχήμα ενός γράμματος, αλλά ολόκληρες οι κινήσεις του χεριού, του καρπού, των δακτύλων. Όποιος γράφει με το χέρι πρέπει να καθορίσει εκ των προτέρων τις χωρικές απαιτήσεις όπως η γραμμικότητα, η απόσταση και η ταχύτητα». Ωστόσο, ο Millán συνεχίζει: «Το πληκτρολόγιο κινητοποιεί και τα δύο χέρια με πιο τραχιές κινητικές δεξιότητες και απαιτεί εγκεφαλική συμμετοχή που έχει περισσότερα κοινά με δραστηριότητες όπως το παίξιμο των ντραμς».

Η έλλειψη της συνήθειας έχει επηρεάσει τελικά τη γραφή;

Η γραφολόγος ιατροδικαστής Ana Ortiz de Obregón, δήλωσε σε σχετικό άρθρο ότι «Η γραφή δεν έχει επιδεινωθεί λόγω της τεχνολογίας, αλλά μάλλον έχει εξελιχθεί σύμφωνα με τις εμπειρίες της ζωής μας και το πέρασμα του χρόνου. Αν και τώρα γράφουμε λιγότερο με το χέρι, ένας άνθρωπος που ξέρει να γράφει θα ξέρει πάντα να γράφει. Είναι σαν να οδηγείς ποδήλατο.» Υπό αυτή την έννοια, οι εξωτερικοί παράγοντες είναι αυτοί που προκαλούν ορισμένες τροποποιήσεις στη γραφή, για παράδειγμα, -όταν κάποιος βιάζεται, η πιθανότητα κάποιας νευρολογικής νόσου, η συναισθηματική κατάσταση του ατόμου τη στιγμή της γραφής κ.λπ- παρά η μείωση της χρήσης του μολυβιού. Είναι δυνατόν να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τη γραφή ενός ενήλικα δίνοντας προτεραιότητα στην εμφάνισή του; Η Ortíz de Obregón φέρνει στο τραπέζι έναν ενδιαφέροντα προβληματισμό: «Με την πάροδο του χρόνου η γραφή του καθενός μας αναπόφευκτα γίνεται πιο άσχημη. Το να προσπαθήσει κανείς να την αλλάξει δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό. Όμως ποιο είναι τελικά το όφελος στο να επέμβει κάποιος στο προσωπικό του στυλ;»

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[kaliarda]

Ξέρει κανείς που ακριβώς ήταν η έδρα του ΑΚΟΕ; ξέρω το όνομα του δρόμου αλλά όχι σε ποια περιοχή βρισκόταν. Στο χαρτί μου έβγαλε πολλές επιλογές με την ονομασία του δρόμου. Ιδκ.. νιώθω ότι για εμένα είναι από τα πιο σημαντικά σημεία στην Αθήνα ( δε ξέρω βέβαια σε τι κατάσταση είναι πλέον και πως χρησιμοποιείται ο χώρος) και πολύ θα ήθελα να ξέρω που ήταν το ΑΚΟΕ..

Ζαλόγγου 6Α!!!!

Είχα περάσει από εκεί με τον ιστορικό περίπατο που είχε διοργανώσει το Queer Athens πέρσι, αλλά δεν είχα συγκρατήσει τη διεύθυνση - τη βρήκα σε ένα άρθρο της Lifo για αυτόν τον περίπατο. (Παρεπιπτόντως θυμήθηκα ότι είχαν πει πως τα κείμενα που διαβάστηκαν κατά τη διάρκεια του περιπάτου θα δημοσιευτούν ονλάιν, αλλά δεν τα βρίσκω στο σάιτ τους.. Έχει κανένα σας κάποια πληροφορία;)

Επίσης άνον, αν δεν το έχεις διαβάσει ήδη μπορεί να σε ενδιαφέρει το βιβλίο του Λουκά Θεοδωρακόπουλου, Αμφί και Απελευθέρωση. Υπάρχει και στη βιβλιοθήκη του Φεμινιστικού Αυτόνομου Κέντρου. <3

[attichoney4u]

Διάβασα ένα πρόσφατο άρθρο για το Creta Stories, μια εκπομπή που παρουσιάζεται στο τοπικό Κρητικό κανάλι Creta και το ότι σχεδιάζουν να προβάλουν ένα επεισόδιο με θέμα τον Αυτισμό και συνειδητοποίησα πως τα ελληνικά media δεν ασχολούνται σχεδόν ποτέ με την νευροδιαφορετικότητα.

Ο μοναδικός χαρακτήρας σε mainstream σειρά που είναι confirmed neurodivergent είναι η Βέλη από το «Μην αρχίζεις την Μουρμούρα», η οποία είχε διαγνωστεί με ΔΕΠΥ σε ένα επεισόδιο, αλλά δεν το αναλύουν μετέπειτα.

Υπάρχουν αρκετοί που υποψιάζονται πως μπορεί και η Νταλια από το «Παρά 5» και η Μπία από τις «Σαββατογεννημένες» να είναι στο φάσμα του αυτισμού ή/και να έχουν ΔΕΠΥ (στην περίπτωση της Ντάλιας, είχα κάνει και ποστ), αλλά αυτά αποτελούν απλώς niche θεωρίες.

Τελικά, θα πρέπει να κοιτάζω στο εξωτερικό, που παρότι έχουν προβλήματα, η κατάστασή είναι ελαφρώς καλύτερη, και να παραμείνω στα headcanons μου.

[ihavereachedtheforties]

Τα Κοινωνικά Δίκτυα και η Ζωή Μας: Η Διπλή Όψη του Σύγχρονου Ψηφιακού Κόσμου

Τα κοινωνικά δίκτυα έχουν κατακλύσει τη ζωή μας τα τελευταία χρόνια. Ανεξάρτητα από την ηλικία, τον τόπο και τα ενδιαφέροντα, οι περισσότεροι από εμάς συμμετέχουμε σε κάποιο κοινωνικό δίκτυο. Η ψηφιακή επανάσταση έχει αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούμε, διασκεδάζουμε, ενημερωνόμαστε και διαμορφώνουμε τις απόψεις μας. Ωστόσο, τα κοινωνικά δίκτυα φέρουν μαζί τους μια διπλή όψη. Από τη…

[chterzidislaw]

Έχετε εμπλακεί σε υποθέσεις Ποινικού Δικαίου..;

Έχετε εμπλακεί σε υποθέσεις Ποινικού Δικαίου..;

Αντιμετωπίζετε κατηγορία για παράβαση της νομοθεσίας περί Ναρκωτικών..;

Καλέστε  μας  σήμερα  στο  6977424779  για να σας βοηθήσουμε στην επίλυση των νομικών σας ζητημάτων!

💼 Διαθέτουμε πολύ μεγάλη εμπειρία - εξειδίκευση σε υποθέσεις που αφορούν όλο το φάσμα του Ποινικού Δικαίου.

✔ Κατά συνέπεια, μπορούμε να χτίσουμε μια σωστή και πολύ βοηθητική υπερασπιστική τακτική για εσάς.

⚖️ 💼 Ο δικηγόρος Χρήστος Μ. Τερζίδης, διδάκτωρ Νομικής ΑΠΘ στο αντικείμενο των ναρκωτικών  και  μέλος της ομάδας δικηγόρων του ΚΕΘΕΑ  (Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων), διαθέτει εις βάθος γνώση του Ποινικού Δικαίου, ενώ εξειδικευεται στη νομοθεσία περί ναρκωτικών.

Δείτε εδώ το άρθρο μας για τις παραβάσεις της νομοθεσίας σχετικά με τα Ναρκωτικά στην Ελλάδα και τις ποινές που επισύρουν.

[indianthi]

Σήμερα ανέβηκα ξανά στο κάστρο. Προσπαθούσα να κλείσω στα χέρια μου τον αέρα και τον ήλιο. Έβαλα μουσική απο την Αμελί και μαγευόμουν ενώ κοιτούσα τον ορίζοντα . Απο το κάστρο, βγήκαν δύο μικροκαμωμένοι Γιαπωνέζοι, μία γυναίκα και ένας άντρας. Ήτανε σίγουρα ζευγάρι . Η γυναίκα μου θύμισε λίγο Yoko Ono . Ο Άντρας μόλις άκουσε ένα soundrack της Αμελί , γύρισε να με κοιτάξει με θαυμασμό . Έφυγαν και μετά απο λίγο έφυγα και εγώ. Στην διαδρομή και μέσα στα δέντρα , μου ήρθε μία μυρωδιά σύκου , ήθελα πολύ να αρπάξω δύο τρία και να τα φάω , δεν το έκανα γιατί τα έψαχνα σαν μανιακή και δεν τα βρήκα ποτέ . Στον δρόμο προς το σπίτι αντάμωσα με δύο παιδιά που ξέρω και χαιρετηθήκαμε. Μ' αρέσει η ψυχική μου ηρεμία τώρα , μ' αρέσει να τα βλέπω όμορφα γύρω μου και μ' αρέσει να συγκινούμαι μέσα απο αυτά τα συναισθήματα. Σε ένα επιστημονικό άρθρο κάποτε, είχα διαβάσει πως τα δάκρυα χαράς και λύπης βγαίνουν ανάλογα απο ποιο μάτι θα τρέξει το κάθε δάκρυ. Αν είναι λύπης, θα τρέξει απο το δεξί, αν είναι χαράς θα τρέξει απο το αριστερό κι αν βουρκώνουν και τα δύο μάτια, δεν βουρκώνουν γιατί νιώθεις κάτι συναισθηματικό, αλλά είναι μία φυσική αντίδραση του οργανισμού . Εμένα μου συμβαίνουν όλα αυτά μαζί, την ίδια στιγμή , αλλά τώρα ξέρω πως νιώθω μέσα μου και ξέρω πως είναι απλά κάτι χαρούμενο .