#συμβουλοι της αρπαχτης

[a-reader-in-white]

Δύο τα τινά.

1) Αφενός το εγώ.

Δεδομένου ότι ούτε ο ίδιος αλλά ούτε και οι απόγονοί του αξιώθηκαν ποτέ να μπουν σε ελληνικό Πανεπιστήμιο, είναι απόλυτα λογικό να τρέφουν ένα οικογενειακό μίσος για αυτόν τον θεσμό. Άλλωστε ο θεσμός αυτός είναι ζωντανή απόδειξη ότι η δυναστεία των "αρίστων" κωλύεται να βγει μπροστά στην αρένα των πανελλαδικών εξετάσεων.

Ως εκ τούτου αποτελεί και συνεχή υπενθύμιση της μάλλον κληρονομικής τάσης προς αποφυγή των προσωπικών ευθυνών, και γενικότερα μια φυγοπονία.

"Όποιος έχει τη μύγα, μυγιάζεται." που λέει και ο λαός.

2) Αφετέρου το συμφέρον.

Υπό την απλή αλλά αξιόπιστη αρχή του "follow the money" βλέπουμε ότι ο πατηρ εργάζεται (αντί)χαρακτηριστικά σκληρά για να πάρει η θυγατέρα το bonusακι ως investors relation manager της CVC . Όμως τα μεταξωτά βρακιά θέλουν επιδέξιους �� ... Καλή η διαπλοκή, αλλά ένα επενδυτικό σχέδιο πρέπει να είναι ρεαλιστικό για να υπάρξει κερδος.

Τα 100.000€ συνολικά δίδακτρα ιατρικής σχολής δεν ανταποκρίνονται στην ελληνική πραγματικότητα, την στιγμή που ο απόφοιτος θα παίρνει περίπου 20.000€ ετησίως (βασικό+εφημερίες) ως πρώτο μισθό, εκ των οποίων δεν μένουν στην άκρη ούτε τα μισά. Απόσβεση πότε (ποτέ);

Παράλληλα η γειτονική Βουλγαρία προσφέρει ισάξιο πτυχίο στα 40.000€ συνολικά δίδακτρα με πολύ χαμηλότερα έξοδα διαβίωσης. Αξίζει να σημειωθεί ότι συχνά ακόμα και οι εύποροι ιατροί γονείς που επιθυμούν να κληροδοτήσουν πελατολόγιο στα παιδιά τους, προτιμούν δωρεάν και φτηνές σχολές (βλ. Γερμανία, Σλοβακία, Ιταλία, Μάλτα, Βουλγαρία) αντί για σχολές με υψηλά δίδακτρα...ακριβώς επειδή έχουν την απόσβεση κατά νου.

Άρα εδώ υπάρχει (εμπειρικά τουλάχιστον) μία απόκλιση μεταξύ της πραγματικής καμπύλης ζήτησης - προσφοράς από αυτήν που φαντάζεται ο συγκεκριμένος όμιλος.

Οι παραδρομοι που διάλεξε η μαϊμού δυναστεία των Μεδίκων για την σύσταση οικονομικού ολιγοπωλίου συγκεκριμένου ομίλου στην Ελλάδα ίσως δεν ήταν τελικά η καλύτερη ιδέα. Ίσως επίσης να μην ήταν τυχαίο ότι ένας των των CEO της CVC παραιτήθηκε ξαφνικά πριν καν μπει στη Βουλή το ψήφισμα για το άρθρο 16.

Ανεξάρτητα από την αναθεώρηση του συντάγματος και την απροκάλυπτη προσβολή του θεσμού της παιδείας, η σκοπιά ενός ομίλου είναι ξεκάθαρα το κέρδος και η μακροχρόνια βιωσιμότητα μιας επένδυσης.

Κάθε επένδυση ενέχει ρίσκο. Οπότε λοιπόν διερωτάται κανείς το εξής: