#özşefkat

[rabyamiss34]

🍂🍁🥮🤎

[eterapim]

İlerlemek istediğimiz bir konu olduğunda büyük adımlar atmak ve basamakları hızla çıkmak isteyebiliriz. Ancak çoğu zaman en büyük farkı yaratan küçük şeylerdir. Yeterince uyumak, besleyici lezzetli yemekler yemek, vücudunuzu iyi hissettirecek şekilde hareket etmek, destekleyici rutinler ve alışkanlıklar oluşturmak, kısa sürede büyük başarılara ulaşmaktansa uzun vadeli hedeflere odaklanmak, duygularınızı fark etmek, ihtiyaçlarınızı dinlemek ve onları karşılamak için çaba sarf etmek bu ufak adımlardan sadece birkaçı. Unutmayın, zamanla biriken küçük şeylerdir. Bu alışkanlıkları ve etkinlikleri günlük rutininize dahil etmek, ruh sağlığınızda ve genel refahınızda büyük bir fark yaratabilir. Sizin günlük rutininize ekleyebileceğiniz büyük farklar yaratabilecek küçük şeyler neler? Yorumlarda bizimle paylaşın.

[cuy-i-ruh]

Ramazanla beraber pazar günüm artık boş değil. Sabah ders dinledim 13te de öğrencilerden meal aldım. Cuma akşam derste haftaya görüşürüz deyince e hocam pazar ders var ya dediklerinde dank etti. 🤭neyse iyi ki söylediler unutmuştum yoksa. ama işte sorun şu ki sabah 3 4 saat dersle hemhal olunca öğleden sonra Belagat a çalışıp notlarımı temize çekmeye halim kalmadı. Bi makina çamaşır yıkadım, sonra psikologla konuştuğumuz özşefkat meselesi geldi bi ara aklıma. dur bugün kendime güzel bir iftar hazırlayayım dedim. 🥲🙈 sahiden güzel de oldu.

Dünkü teravihin tadı damağımda kalınca bugün de gitmeye karar verdim. iftar olmadan çok az çay demledim camiye gitmeden 2 bardak içerim iyi gelir mideme diye. normalde yapabilirliğim şimdilik meçhul ama camiye giderken ferace giymeyi çok seviyorum. neyse geç kalınca çocuklara şeker almaya vaktim kalmayacağını anlayıp evdeki yarım paketi attım çantaya. İlk 2 rekatta bakara 6 7yi okudu hoca (: benim yine ağzım kulaklarımda. Ay ben bu ayetleri bugün aldım öğrenciden ühüüü biliyorum anlamlarını diye 🥹. Bu caminin hocasının kıraatini daha çok beğendim. ama ses kadınlar bölümüne boğuk geliyor biraz. bazı ayetleri tam takip edemedim. gerçi o kısımları biraz hızlı da okudu gibi geldi. neyse elhamdülillah ☺️ dün teravih dönüşü bi amcayla asansörde karşılaşmıştık. bugün de giderken karşılaştık. tabi ben vay geç kaldım diye teravihe bile arabayla gidip biraz abarttım ama neyse o kısma çok girmiyorum.

camiye giderken çayın altını kapatmayı unutmuşum, nasılsa suyu bitince otomatik duruyor diye çok endişelenmedim. dönünce de iyi oldu 1 bardak daha çay içtim. 10 gibi ihtisas grubu dersine hazırlık için zoomda buluştuk ablalarla. 1 sayfa ancak bakabildik ki o da 2 saati geçti. yatarken 12 buçuk filandı. sahura kalkarken zorlandım. 3 hurma cevizin yanına bugün iftardan kalan brokoli salatam da vardı. Tam namazdan sonra yatacakken aklıma ahşap tesbihim geldi. Aradım taradım eski çantaların birinde buldum çok şükür. şimdi huzurla uyuyabilirim 😌👀

hayırlı sahurlar dünya...

[armadilllooo-blog-blog]

Neden insanlar hep kendi tarafında?

Neden insanlar hep kendi tarafında sorusu doğru mu bilemiyorum çünkü son dönemlerde özbenlik hep ön planda. insanın önce ben demesi elbette önemli ancak empatiden yoksunlaşarak ve de yozlaşarak ilerlemeye başlıyor bu durum. hepimiz bir enerjiysek elbette önce kendi enerjimizi yüksek tutmaya odaklanmalıyız ama bunu karşı tarafa pozitif yansıtmak yerine kibir ve egoyla yaptığımızda hayatın da bize geri dönüşünün bundan farklı olmayacağını bilmemiz gerekir. eğer bunu ayırt edemiyor haldeyken yolumuza devam eder halde hayattan pozitif karşılık bekliyorsak, zaten konuyu hiç anlamamışız demektir.

Öncelikle kendimizle yüzleşmeyi öğrenmeliyiz. karşıya vermek istediklerimizi verirken, bunu gösteriş ve kibirle mi yapıyoruz yoksa gerçekten içtenlikle ve güzel duygularla öylece salıveriyoruz gidiyor mu? bence bu kısım çok önemli.

Güzel hisler, duygular, davranışlar bekliyorsak...

Önce güzel olalım.

[dolunay-surat]

bayram. annem, babam. dayımlar, teyzemler, dedem, ananem, ablamlar, ailem. bir şeylerin parçasıyım, ailemin bir üyesiyim. tatilde bu duygu bana iyi hissettirdi. ailemi görmek, onlarla olmak mutlu etti beni. bolca dinlendim, gezdim, enerji depoladım. bir yandan içsel olarak kendimle mücadelem de sürdü. dönünce terapistime yazdım tekrar başlamak istediğime dair, umarım başlarız yeniden. özdeğer, özşefkat konuları üzerine çalışmak istiyorum.

döndükten sonram ise bolca giysilerimi yıkama, temizlik, kuaför ve dinlenmeyle geçti. yeni haftaya hazırım (gözyaşları:))

biraz da içimiz: davranışlarımla ilgili sürekli kendimi açıklamayacağım. değerimi kimsenin eline teslim etmeyeceğim. farkındalığımı hep yüksek tutacağım. kendime, çevreme özen göstereceğim.

nisan, 24

[eceebenece]

Dün "Yemek yemeye gitmeyi hak ediyor muyum bilmem" derken buldum kendimi. Özşefkat göstermekte kendimi geliştirmem şart.

[depresif-baykus]

Yoga ne işe yarar? Mistik kurtuluş mu zihinsel güçlenme mi?

Yoga ne işe yarar? İnsanın acılarını dindiririp onu konfor alanına mı sokar, yoksa onun esenliğini mi güçlendirir? Uyuşukluk mu yoksa farkındalık mı getirir yoga? Yoga bize kendimizi fark ettirecek bir boşluk mu sağlar? Bu boşluk bize ne sağlayacak? Özdeğer ve özşefkat duygularımızı geliştirebilecek miyiz? Değersizlik hislerimizi en azından sorgulayabilecek miyiz? Yoksa yoga bize sadece başka…

[mucadele-guncesi]

Kayıp

21:43

1 Sene önce yazmayı bıraktım ve bu blog kadın doğum sözlü sınavımla başa çıktıktan sonra ortadan kayboldu.

İlk paylaşımım için 1 Not almışım? irilerinin bu kadar özel fikirlerimi okuması endişe verici, utanacak bir şey yok oysa.

Sınav endişelerimin çoğu uçtu gitti. Otoritelerin ne kadar anlamsız olduğunu gerçekten fark ettim. Kimse ne yaptığını bilmiyor sosyal hayatta; biliyormuş gibi yapanlar hayatı zindan ediyor kalanlarsa ince ruhlu insanlar oluyorlar.

Arkadaşlık ilişkilerim crush sesleriyle birlikte paramparça oldu. İyi de oldu, hissettiğim derin yalnızlığın bir sebebinin de yıkılması gereken ilişkilerimi korumak için harcadığım emek olduğunu anladım. Ayrıca sevdiğim insanları hayatımın gelişmesi gereken tarafları için birer duvar olarak kullanıyorum, onlar varsa kötü olamaz diyerek rahatsız edici yönlerimi görmüyorum ve üzerlerine çalışmıyorum.

1 sene sonra şimdi hissettiğim yoğun duyguyu yalnızlık olarak adlandırmak istesem de daha önce bahsettiğimden çok farklı bir yalnızlık. Kalabalık içinde sahip olduğum bir yalnızlık değil, kendimle zaman geçirirken sıkılıyorum tarzı bir yalnızlık.

Depresyonla mücadelemde olumsuz tekrarlayan cümlelerden, kendime yaptığım saldırılardan kurtulmaya ve özşefkat geliştirmeye o kadar çok odaklandım ki hayattan zevk almayı unuttum. Ne beni eğlendirir? Nasıl mutlu olunur? Boş zamanlarımda ne yapmak istiyorum? Ne bana boğucu gelir?...

Eğlenceli olarak sınıflandırdığım çoğu aktivite benim için kaçıştan ibaret. Bilgisayar oyunları, sosyal medya, hatta bazı arkadaşlarımla geçirdiğim zaman!

Bu aydınlanmaya ulaşmamı sağlayan durumlardan biri de ''online-dating'' camiasına ilk defa ciddiyetle yaklaşmam oldu. Hiçbir ortak alanımız olmayan, tamamen yabancı bir insana kendimi tanıtmak zorunda kalmak kendinizle hızlı bir tanışma yaşatıyor. Sürpriz! Tanıştığım insanın hayatı sıkıcı.

Kendimle yaptığım yüzleşmeden sonra güvenli çemberimden çıkmaya çalışıyorum. Her seferinde bu çemberi neden kurduğumu hatırlıyorum. Kendimle daha derine indiğimde çözülmez bağlarla karşılaşıyorum. Ailemin attığı bağlar maalesef.

Üniversite öncesini ne çabuk unutmuşum! Ne kadar haklıymışım! EKONOMİK ÖZGÜRLÜK. Bu düğümleri çözemeyeceğim aşikar, ailem uzlaşmacı değil. Kendi fikirlerini aştığınızda korkunç tepki veriyorlar, çünkü kendi ailelerinin fikirlerini zamanında aşmışlar. Türkiyenin de çok ilerisindeler, onlardan da öte bir fikir kabul edilemez! Kabul etmeleri için benim ulaştığım düğümlerin kendi hayatlarndaki paralellerini fark etmeleri gerek.

Kendi düğümlerimle karşılaşınca yaşadığım öfke ve çaresizlik akıl almaz boyutlardaydı, kendi düğümlerini bu yaşta görmek istememelerini anlıyorum.

Nefes almamın tek yolu bu düğümleri kesmek.

[eterapim]

Bu ay kendine şefkat gösterme ve bakım verme konusunda yararlanabileceğin şeyler için bir takvim hazırladık. Biz her ne kadar günlere bölmüş olsak da bu ay yapmak istediğin sana iyi gelebilecek bu minik uygulamaları sen kendi sırana göre seçebilir, düzenleyebilir aralarına yenilerini ekleyebilir. Bir gün içerisinde bir ya da daha fazlasını yapabilirsin. Hadi sen de gönderiyi kaydet ve bizimle öz şefkat dolu uygulamalara başla!

[metizel]

[kucukguzellikmeselesi]

Tek şey kendine inanmak, sonrası bir çorap söküğü misali 📍✨🏹

[umuthalavar]

17.11.2020

Her gün aynaya baktığın gibi içindeki fırtınalarla da ilgileniyor musun? Yoksa onları yok saymak için kalabalıklar içinde kaybolmayı mı seçiyorsun?

Belli bir yaşa kadar ebeveynlerimizin bakımı ve sevgisiyle -ya da tam tersi ile- geldik. Artık kontrol bizde. Karar mekanizması bizde. Bakım ve sevgi ihtiyacı bizde. Diğer insanlarla olan iletişimden evvel kendimizi dinleme zamanı.

Bu küçücük bir şeyle olabilir. Önemli olan kendini yargılamadan, eleştirmeden kendinle ilgileniyor olman. Yüzünü yıkamaya vakit ayırdığın her an gözlerinin içine bakmayı da hatırla. yüzünü kremlerken bazen yanağını okşa. Kendine ‘kendimi seviyorum’ de. Bunu kendini şımartmak olarak algılamayı değiştir, kendinin ebeveynliğini yaptığını hatırla. Başkalarına bol keseden verdiğin sevgiyi kendine kıt kanaat yetindirmeyi bırak. Kendine bonkör ol.

Çünkü bunu neden başkasından bekleyesin? Daha kendine sen bile bu şekilde davranamazken...

[kafamdakentseldonusumler35]

İnsan en çok kendisine acımasızdır.

Üzülmeyi, ağlamayı, başarısızlığı kendisine hiç yakıştırmaz. Başkasına doladığı şefkatli kollarını kendisine sarmaz. Ah aptal kafam, ah aptal kalbim diye dövünür çoğu kez.

Oysa bilmez insan;düştüğünde, yalnız kaldığında, canı çok yandığında, saçları birbirine dolaştığında en çok kendi şefkatine, kendi ellerine, kendi tesellisine ihtiyaç duyar.

Gözyaşlarını kendi silerse diner acı...

Neden mi? Çünkü ne zaman kalkacağını, ne zaman düşeceğini ,ne zaman iyileşeceğini kendi bilir.

[noacoaching]

Kendime sırtımı verip geleceğe korkusuzca bakmayı öğrendim. 40 yaş manifestom olsa bu fotoğrafla böyle başlardı herhalde... . Kendimi tam ve bütün olarak kabul edip kucakladığım, Don Kişot vari kendimle ve insanlarla kavgamı bıraktığım, tevekkülle geleceğe teslim olduğum ve özşefkatin ne olduğunu öğrendiğim ne anlamlı bir yıldı. . Koçlar fark edecek ki şu cümleciklerde kaç kez kendim demişim😊 Onlar bilir ne anlama geldiğini🙈... İnsanın kendiyle derdi bitti mi gelişim de biter sanırım. Daha da gelişeceğim, büyüyeceğim yıllarım olsun başka ne isterim ki. . "Hamdım, piştim, oldum" un pişme kısmı bana ne iyi geldi ve ne çok sevdim. Bugün, dileğim bu hissin hiç bitmemesi, kaybolmaması 🙏 #iyikikırkoldum 🌸 . . #doğumgünükızı #dogumgünükonsepti #doğumgunu #iyikidoğdumben #kırkyaş #kendimenot #tmzpzrts #özşefkat #kendinedeğerver #kendinisev #farkındalıkzamanı #mindfulness #büyümek #40yaş #gelecekgüzelgelecek #doğumgünüm #kocluk #danışmanlık #eğitmen (Kusadası) https://www.instagram.com/p/CC2sYWlpKMM/?igshid=pd33kxe34vmv

[eceebenece]

Bir süredir yakın arkadaşlarımla iletişimlerimde sorunlar çıkmaya başladı. Kötü niyetle bir şey demediğimi düşündüklerine eminim ama fazla müdahale ediyormuşum gibi gözükmeye başladı. Bir de gereksiz konuşuyorum bazen laf kalabalığı yapıyorum ve söyleyeceğim lafın nereye gideceğini bilmiyorum. Neyse ki özşefkat okumak işe yaramış, kendimi gömmeden bunları değiştirmem gerektiğini söyleyebiliyorum.

[buyukbedendiva]

Dark Side Tayfası-1

Bu bloga başlarken, yazmanın iyileştirici gücüyle ve iyileşme niyetiyle yola çıktığımı anlatmıştım. İyileşme derken, şifacılardan ve şifacılıktan bahsetmesem olmaz. Bu konuda çok deneyimim var. Gerçekten! Yazının devamı bu linkte >>> https://buyukbedendivaninguncesi.blogspot.com/2020/03/dark-side-tayfas-1.html