photo-snap-stories

[photo-snap-stories]

PL:

Zamek krzyżacki, Malbork, Polska

Krzyżacy, obok Joannitów i Templariuszy, to jeden z trzech największych zakonów powstałych na fali krucjat w XI i XII wieku. Zaczątek Zamku w Malborku zbudowano w latach 1275-1300. Pierwotnie, jeszcze pod koniec XII wieku siedziba Zakonu Krzyżackiego mieściła się w Akce, następnie od 1209 roku w Montfort, a ostatecznie została przeniesiona do Malborka w 1309 roku.

Od początku zakon chciał zdobyć Pomorze Gdańskie i połączyć się z Brandenburgią, początkowo wykupując ziemie, by w końcu przejść do otwartych działań zbrojnych przeciw Polsce.

Przegrana bitwa pod Grunwaldem zapoczątkowała upadek Zakonu Krzyżackiego, zwieńczony porażką w wojnie 13 letniej. Od 1457 do 1772 roku Zamek w Malborku stał się jedną z rezydencji Królów Polskich.

Od 1772 roku zamek przejęli Prusacy i zaczęła się jego regularna dewastacja. Burzono gotyckie sklepienia i okna, zamurowywano krużganki, kuto nowe okna, a Pałac Wielkich Mistrzów przerodził się w przędzalnię bawełny.

W 1816 roku rozpoczęła się wielka odbudowa zamku, by przywrócić mu wartość historyczną. Nie wszystko odbudowywano zgodnie z oryginałem, zamieniając oryginalne materiały na bardziej nowoczesne.

Od 1933 roku na Zamku w Malborku zawisła nazistowska flaga. Miejsce to służyło do odprawiania uroczystości.

W 1945 roku po walkach o miasto z Armią Czerwoną, podczas to których zamek został zamieniony w punkt oporu, około 70% zabudowań Zamku Wysokiego, Średniego, Wieży oraz kościoła zamkowego zostało całkowicie zniszczone.

Po przegranej nazistów zamek przeszedł we władanie Wojska Polskiego, które zajęło się pierwszymi pracami porządkowymi i rekonstrukcyjnymi po wojnie, a w jego wnętrzu utworzono Muzeum Wojska Polskiego.

Od lat 50-tych rozpoczęła się odbudowa zamku zgodnie ze średniowiecznym oryginałem, za wzory do odbudowy służyły dwa obrazy znajdujące się wewnątrz zamku i przedstawiające jego wygląd z końca XV i początku XVI wieku.

W 1997 roku zamek został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

EN:

Castle of the Teutonic Order, Malbork, Poland

The Teutonic Knights, along with the Knights of St. John and the Knights Templar, are one of the three largest orders to emerge from the crusades of the 11th and 12th centuries. The beginning of the Malbork Castle was built between 1275 and 1300. Initially, at the end of the 12th century, the seat of the Teutonic Order was located in Acre, then from 1209 in Montfort, and finally it was moved to Malbork in 1309.

From the beginning, the order wanted to conquer Pomerania and unite with Brandenburg, initially buying lands, and finally moving to open military operations against Poland.

The lost Battle of Grunwald began the decline of the Teutonic Order, crowned by defeat in the Thirteen Years' War. From 1457 to 1772 Malbork Castle became one of the residences of Polish Kings.

From 1772, the castle was taken over by the Prussians and its regular devastation began. Gothic vaults and windows were demolished, cloisters were bricked up, new windows were forged, and the Palace of the Grand Masters was transformed into a cotton mill.

In 1816, a major reconstruction of the castle began to restore its historical value. Not everything was rebuilt in accordance with the original, replacing the original materials with more modern ones.

From 1933, the Nazi flag was hung on the Malbork Castle. This place was used for ceremonies.

In 1945, after the battles for the city with the Red Army, during which the castle was turned into a point of resistance, about 70% of the buildings of the High Castle, the Middle Castle, the Tower and the castle church were completely destroyed.

After the Nazis lost, the castle came under the control of the Polish Army, which began the first post-war cleaning and reconstruction works, and the Polish Army Museum was established inside.

Since the 1950s, the castle was rebuilt in accordance with the medieval original, using two paintings from inside the castle, which depict its appearance from the end of the 15th and beginning of the 16th century, as models for the reconstruction.

In 1997, the castle was added to the UNESCO World Heritage List.

[photo-snap-stories]

PL:

Tannenberski lew, Olsztynek, Polska

W styczniu 1945 roku Sowieci zniszczyli większą część centrum Olsztynka. Cudem ocalał, odbudowany po I wojnie światowej, ratusz. Obok ratusza stoi kamienny lew, który ma niezwykle ciekawą historię.

W 1410 roku na polach Grunwaldu wojska polsko-litewskie pokonały krzyżaków. Niemcy nazywają tę bitwę bitwą pod Tannenbergiem. Ponad 500 lat później, w sierpniu 1914, na samym początku I wojny światowej, praktycznie w tym samym miejscu, Niemcy rozgromili Rosjan. W dziesiątą rocznicę zwycięstwa wystawili tu pomnik (Tannenberg Denkmal). Niemal w dwudziestolecie bitwy, w 1934 roku pochowano tu Paula von Hindenburga zwycięzcę spod Tannenbergu i późniejszego prezydenta Rzeszy.

Pomnik miał przypominać kamienny krąg ze Stonehenge - zbudowano osiem dwudziestometrowych wież z czerwonej cegły połączonych murami. W centrum ulokowano kryptę, w której pochowano dwudziestu nieznanych żołnierzy. Gdy zmarł marszałek von Hindenburg, przeniesiono ich prochy na bok, a w centrum spoczęło ciało zwycięskiego wodza. Miejsce zaczęto nazywać Mauzoleum Hindenburga. Monument otaczał siedmiohektarowy park. W tym parku, około 300 m od mauzoleum stał pomnik poległych żołnierzy 147. Pułku Piechoty im. Paula von Hindenburga. Przedstawiać miał lwa stojącego na ośmiometrowym postumencie.

Mauzoleum Niemcy obrócili w gruzy w 1945 roku cofając się przed Armią Czerwoną: chcieli uchronić je przed zbezczeszczeniem przez Rosjan. Ciała marszałka i jego żony wywieźli w głąb Niemiec. Ruiny stały do wczesnych lat 50. Wtedy je rozebrano: cegły posłużyły odbudowie Warszawy, marmurowe płyty legły przed gmachem KC i Pałacem Kultury. Ślady po mauzoleum zarosły krzaki. Lew trafił do Centrum Szkolenia Wojsk Ochrony Pogranicza w Kętrzynie, gdzie odnaleziono go w 1993 roku. Rok później stanął przed ratuszem w Olsztynku.

EN:

The Tannenberg Lion, Olsztynek, Poland

In January 1945, the Soviets destroyed most of Olsztynek's town center. Miraculously, the town hall, rebuilt after World War I, survived. Next to the town hall stands a stone lion with a fascinating history.

In 1410, on the fields of Grunwald, Polish-Lithuanian troops defeated the Teutonic Knights. The Germans call this battle the Battle of Tannenberg. Over 500 years later, in August 1914, at the very beginning of World War I, in practically the same place, the Germans crushed the Russians. On the tenth anniversary of this second battle, they erected a monument here (Tannenberg Denkmal). Nearly two decades after the battle, in 1934, Paul von Hindenburg, the victor of Tannenberg and later President of the Reich, was buried there.

The monument was designed to resemble a stone circle like Stonehenge – eight 20-meter-high red brick towers were connected by walls. At its center was a crypt where the remains of twenty unknown soldiers were interred. When Marshal von Hindenburg died, their remains were moved to the side, and the victorious leader's body was placed at the center. The site became known as the Hindenburg Mausoleum. The monument was surrounded by a seven-hectare park. In this park, about 300 meters from the mausoleum, stood a monument dedicated to fallen soldiers of the 147th Infantry Regiment named after Paul von Hindenburg. It depicted a lion standing on an eight-meter-high pedestal.

In 1945, the Germans reduced the mausoleum to rubble as they retreated before the advancing Red Army, intending to protect it from desecration by the Russians. The remains of the marshal and his wife were transported deeper into Germany. The ruins remained until the early 1950s when they were dismantled. The bricks were used for the reconstruction of Warsaw, and the marble slabs were laid in front of the headquarters of the Central Committee and the Palace of Culture and Science. The traces of the mausoleum were overgrown by bushes. The lion was relocated to the Border Protection Forces Training Center in Kętrzyn, where it was rediscovered in 1993. A year later, it was placed in front of the town hall in Olsztynek.

[photo-snap-stories]

PL:

Zamek Hohenstein, Olsztynek, Polska

Wzniesiony w latach 1350-1366 w pobliżu granicy komturstwa ostródzkiego z Mazowszem na polecenie Günthera von Hohenstein.

W 1410 roku, po bitwie pod Grunwaldem, która została stoczona kilkanaście kilometrów od Olsztynka, zamek został opanowany przez mieszczan i oddany we władanie Władysława II Jagiełły. Po powrocie w ręce krzyżackie, uszkodzono go podczas wojny polsko – krzyżackiej z 1414 roku i podczas wojny trzynastoletniej.

Podczas ostatniej wojny zakonu z Polską, w grudniu 1519 roku Olsztynek zajęły wojska hetmana koronnego Mikołaja Firleja, które po kapitulacji załogi w sile dwustu żołnierzy, rozpoczęły trwającą ponad rok okupację zamku. Po sekularyzacji zakonu krzyżackiego w 1525 roku miasto przyłączono do Prus Książęcych, a zamek przeznaczono na siedzibę administracji książęcego starosty.

1651 i 1685 roku zabudowania zamkowe niszczone były pożarami. W końcu XVIII wieku po przebudowie urządzono w nich biura pruskiej intendentury, a następnie wyburzono część średniowiecznej zabudowy. W latach 1847-1849 pozostałości przekształcono w stylu neogotyckim i zamieniono na gimnazjum. Po zniszczeniach II wojny światowej, odbudowane fragmenty zamku włączone zostały w budynek szkolny.

EN:

Hohenstein Castle, Olsztynek, Poland

Erected between 1350 and 1366 near the border of the Ostróda commandry with Masovia, at the behest of Günther von Hohenstein.

In 1410, after the Battle of Grunwald, fought just a few kilometers from Olsztynek, the castle was seized by the townspeople and handed over to Władysław II Jagiełło. After being reclaimed by the Teutonic Knights, it was damaged during the Polish–Teutonic War of 1414 and the Thirteen Years' War.

During the last war between the Order and Poland, in December 1519, Olsztynek was taken by the troops of Crown Hetman Mikołaj Firlej, who, after the garrison of 200 soldiers surrendered, began an occupation of the castle lasting over a year. After the secularization of the Teutonic Order in 1525, the town was incorporated into Ducal Prussia, and the castle became the administrative seat of the princely starost.

In 1651 and 1685, the castle buildings were damaged by fires. By the late 18th century, after renovations, they were converted into offices for the Prussian commissariat, and part of the medieval structures was demolished. Between 1847 and 1849, the remnants were remodeled in a Neo-Gothic style and converted into a gymnasium. After being damaged during World War II, the rebuilt fragments of the castle were incorporated into a school building.

[photo-snap-stories]

PL:

Park Etnograficzny, Olsztynek, Polska

Wiatrak typu holenderskiego ze wsi Dobrocin (gm. Małdyty, pow. ostródzki), obiekt oryginalny z 2. poł. XIX w.

EN:

Ethnographic Park, Olsztynek, Poland

A Dutch-type windmill from the village of Dobrocin (Małdyty commune, Ostróda district), original object from the 2nd half of the 19th century.

[photo-snap-stories]

PL:

Park Etnograficzny, Olsztynek, Polska

Chałupa ze wsi Burdajny (gm. Godkowo, pow. elbląski, kopia obiektu z 1. poł. XIX w.)

EN:

Ethnographic Park, Olsztynek, Poland

Cottage from the village of Burdajny (Godkowo commune, Elbląg County, copy of a building from the first half of the 19th century)

[photo-snap-stories]

PL:

Park Etnograficzny, Olsztynek, Polska

Dzwonnica ze wsi Mańki (gm. Olsztynek, pow. olsztyński), kopia obiektu z 1685 r.

EN:

Ethnographic Park, Olsztynek, Poland

Bell Tower from the village of Mańki (Olsztynek commune, Olsztyn County), replica of the structure from 1685.

[photo-snap-stories]

PL:

Pola Grunwaldu

15 lipca 1410 roku na polach pod Grunwaldem miała miejsce jedna z największych bitew w historii średniowiecznej Europy. Stoczona ona została pomiędzy siłami zakonu krzyżackiego, wspomaganego przez rycerstwo zachodnioeuropejskie (głównie z Czech, z wielu księstw śląskich, z Pomorza Zachodniego i z pozostałych państw Świętego Cesarstwa Rzymskiego) oraz Prusów pod dowództwem wielkiego mistrza Ulricha von Jungingena, a połączonymi siłami polskimi i litewskimi (złożonymi głównie z Polaków, Litwinów i Rusinów) oraz niewielkich wojsk tatarskich wspieranych lennikami obu tych krajów (Hospodarstwo Mołdawskie, księstwo mazowieckie, księstwo płockie, księstwo bełskie, Podole i litewskie lenna na Rusi) oraz najemnikami z Czech, Moraw i z księstw Śląska oraz uciekinierami ze Złotej Ordy i chorągwiami prywatnymi (między innymi chorągiew z Nowogrodu Wielkiego księcia Lingwena Semena), pod dowództwem króla Polski Władysława II Jagiełły i wielkiego księcia litewskiego Witolda.

Bitwa ta zakończyła się zwycięstwem wojsk polsko-litewskich, co miało ogromne znaczenie dla dalszych losów obu krajów.

EN:

Fields of Grunwald, Poland

On July 15, 1410, one of the largest battles in the history of medieval Europe took place in the fields near Grunwald. It was fought between the forces of the Teutonic Order, supported by Western European knights and the Prussians under the command of Grand Master Ulrich von Jungingen, against the combined Polish and Lithuanian forces along with a small contingent of Tatar troops supported by vassals from both countries as well as mercenaries from Bohemia, Moravia, and the Silesian duchies, and refugees from the Golden Horde and private banners under the command of King of Poland Władysław II Jagiełło and Grand Duke of Lithuania Vytautas.

The battle ended with a victory for the Polish-Lithuanian forces, which had a significant impact on the future of both countries.

[photo-snap-stories]

PL:

Pałac Branickich, Choroszcz

W połowie XVIII w., w drodze dziedziczenia, Choroszcz otrzymał Jan Klemens Branicki, który wzniósł na północnym skraju miejscowości swoją letnią rezydencję.

W latach 1725-1730 zbudowano pierwszy murowany pałac na wyspie usytuowanej w pd. zakończeniu kanału. W 1757 r. pałac ten na skutek znacznego zniszczenia spowodowanego wilgocią został rozebrany, a na jego miejscu wystawiono w 1759 r. nowy budynek, wzorowany na pałacu pierwotnym. Ca��e założenie podporządkowane było ścisłej symetrii, zakomponowane we francuskim typie entre cour et jardin, z pałacem poprzedzonym dziedzińcem paradnym i wstępnym, do którego wiodła brama ujęta po bokach kordegardą i budynkiem służbowym. Po obu stronach dziedzińca wstępnego zbudowano w latach 1760-1764 dwie oficyny: kuchenną i gościnną, oraz dwa pawilony gościnne w pobliżu pałacu. Pałac otoczony był parkiem z krzyżowym kanałem na osi głównej.

Podczas powstania listopadowego w 1831 r. pałac został uszkodzony i przez następne lata był nieużytkowany. W 1840 r. dzierżawcą, a następnie właścicielem majątku został Chrystian August Moes, który zbudował w miejscu folwarku fabrykę włókienniczą. W latach 60. XIX w. Moes rozbudował korpus pałacu od wsch. i zach. zasypując kanał otaczający wyspę. Budynek pełnił funkcję mieszkalną i biurową.

Podczas I wojny światowej w sierpniu 1916 r. pałac został wysadzony, w latach 30. XX w. częściowo rozebrany, a w latach 1961-1973 odbudowany i przeznaczony na muzeum.

EN:

Branicki Palace, Choroszcz, Poland

In the mid-18th century, through inheritance, Choroszcz was acquired by Jan Klemens Branicki, who built his summer residence on the northern edge of the town.

From 1725 to 1730, the first brick palace was constructed on the island located at the southern end of the canal. In 1757, this palace was demolished due to significant damage caused by moisture, and in its place, a new building was erected in 1759, modeled after the original palace. The entire complex was designed with strict symmetry, composed in the French style of entre cour et jardin, with the palace preceded by a grand courtyard and an entrance courtyard, which was accessed through a gate flanked by a guardhouse and a service building. On both sides of the entrance courtyard, two wings were built between 1760 and 1764: a kitchen wing and a guest wing, as well as two guest pavilions near the palace. The palace was surrounded by a park with a cross-shaped canal along the main axis.

During the November Uprising in 1831, the palace was damaged and remained unused for the following years. In 1840, the tenant and later owner of the estate became Christian August Moes, who built a textile factory in place of the manor. In the 1860s, Moes expanded the palace structure to the east and west, filling in the canal surrounding the island. The building served residential and office purposes.

During World War I, in August 1916, the palace was blown up, partially demolished in the 1930s, and rebuilt between 1961 and 1973, designated as a museum.

[photo-snap-stories]

PL:

Cerkiew św. Anny w Królowym Moście

Cerkiew wzniesiono w 1. połowie XX w. na potrzeby erygowanej w 1900 parafii prawosławnej. Budowę rozpoczęto w 1913, całkowicie zakończono przed 1939.

Świątynia została zbudowana na planie krzyża greckiego, z kamienia i cegły licówki, w stylu eklektycznym. We wnętrzu znajduje się ikonostas pochodzący z cerkwi w Grodnie. Polichromie świątyni wykonał Włodzimierz Wasilewicz w 1939.

EN:

Church of St. Anne, Królowy Most, Poland

The church was built in the first half of the 20th century for the Orthodox parish established in 1900. Construction began in 1913 and was fully completed before 1939.

The temple was constructed in the shape of a Greek cross, using stone and facing brick, in an eclectic style. Inside, there is an iconostasis originating from a church in Grodno. The polychromes of the temple were created by Włodzimierz Wasilewicz in 1939.

[photo-snap-stories]

PL:

Pałac Branickich, Białystok (część 2 z 2)

Jan Klemens Branicki zapisał majątek swojej żonie Izabeli, a po jej śmierci - Potockim. W międzyczasie upadła jednak Rzeczpospolita, a rezydencja trafiła do cara Aleksandra I i rozpoczął się proces dewastacji pałacu oraz grabieży. XIX wiek pod zaborem rosyjskim nie był dla majątku łatwy. Po m.in. ogołoceniu bryły pałacu, wyburzeniu teatru, zasypaniu stawów, wywiezieniu rzeźb, w budynku otworzono Instytut Dobrze Urodzonych Panien. W czasie I Wojny Światowej działał tu szpital polowy, później swoją siedzibę miał tu wojewoda i urzędy.

Jednak to II Wojna Światowa okazała się jednak najtragiczniejszym okresem. W 1941 roku na terenach przylegających do majątku dokonano masakry na ludności żydowskiej. Trzy lata później, w 1944 roku, Niemcy zburzyli 70% pałacu; następnych zniszczeń dokonała Armia Czerwona.

Po wojnie przez 14 lat (1946-1960) odbudowywano Pałac Branickich - prace prowadzili inż. Stanisław Bukowski oraz inż. Władysław Paszkowski. Prace rekonstrukcyjne prowadzone były jeszcze w 2012 roku na podstawie dokumentacji i badań archeologicznych. Dziś mieści się tu rektorat Uniwersytetu Medycznego.

EN:

Branicki Palace, Białystok, Poland (part 2 of 2)

Jan Klemens Branicki bequeathed his estate to his wife Izabela, and after her death, to the Potockis. In the meantime, however, the Republic of Poland fell, and the residence came into the possession of Tsar Alexander I, which initiated a process of devastation and looting of the palace. The 19th century under Russian rule was not easy for the estate. After, among other things, the stripping of the palace's structure, the demolition of the theater, the filling in of ponds, and the removal of sculptures, the building was turned into the Institute of Well-Born Young Ladies. During World War I, a field hospital operated here, and later the governor and various offices were based in the palace.

However, World War II turned out to be the most tragic period. In 1941, a massacre of the Jewish population took place in the areas adjacent to the estate. Three years later, in 1944, the Germans destroyed 70% of the palace; further destruction was caused by the Red Army.

After the war, the Branicki Palace was rebuilt over 14 years (1946-1960) under the supervision of engineers Stanisław Bukowski and Władysław Paszkowski. Reconstruction work continued as late as 2012 based on documentation and archaeological research. Today, it houses the rectorate of the Medical University.

[photo-snap-stories]

PL:

Pałac Branickich (brama), Białystok (część 1 z 2)

Pierwsze wzmianki o pałacu pochodzą z XVI wieku - za projekt gotycko-renesansowej rezydencji odpowiadał Hiob Bretfus mający na koncie inne pałacowe i zamkowe realizacje. Swój docelowy, późnobarokowy wygląd pałac zyskał dzięki trzem architektom: Tylmanowi z Gameren, Janowi Zygmuntowi Deybelowi i Jakubowi Fontanie. Choć nazwa pałacu na to nie wskazuje, powstał nie dość, że jako zamek z fosą, to jeszcze na zlecenie rodu Wiesiołowskich.

Dziedzic Wiesiołowskich, Krzysztof, zmarł jednak bezpotomnie, a majątek zapisał wcześniej Rzeczypospolitej. Zamek po wojnie za zasługi otrzymał Stefan Czarniecki (wraz z Białymstokiem). Ten z kolei przekazał go swojej córce - Katarzynie Aleksandrze, która wyszła za Jana Klemensa Branickiego. Ojciec Jana Klemensa zlecił przebudowę zamku Tylmanowi z Gameren. W ten sposób Zamek Wiesiołowski stał się Pałacem Branickich.

Ostatnią przebudowę przeprowadził w latach 1750-1771 wymieniony wyżej Jakub Fontana. To wtedy pałac zyskał rokokowe wnętrza, które można dziś podziwiać; Fontana sprowadził też do pałacu rzeźby Jana Chryzostoma Redlera. Wystrój pełen sztukaterii i malowideł współgrał z zainteresowaniami Branickich - w rezydencji kwitła działalność artystyczna, przebywali tu poeci i pisarze, działał teatr, orkiestra i zespół baletowy. Posiadłość odwiedzali królowie i władcy oraz posłowie. W XVIII wieku przy pałacu zaczęła działać pierwsza szkoła wojskowa.

EN:

Branicki Palace (gate), Białystok, Poland (part 1 of 2)

The first mentions of the palace date back to the 16th century - the design of the Gothic-Renaissance residence was attributed to Hiob Bretfus, who had other palace and castle projects to his credit. The palace acquired its final late Baroque appearance thanks to three architects: Tylman van Gameren, Jan Zygmunt Deybel, and Jakub Fontana. Although the name of the palace does not suggest it, it was built not only as a castle with a moat but also at the commission of the Wiesiołowski family.

The heir of the Wiesiołowski family, Krzysztof, died without heirs and had previously bequeathed the estate to the Republic of Poland. After the war, the castle was awarded to Stefan Czarniecki for his merits (along with Białystok). He, in turn, passed it on to his daughter, Katarzyna Aleksandra, who married Jan Klemens Branicki. Jan Klemens's father commissioned Tylman van Gameren to remodel the castle. Thus, the Wiesiołowski Castle became the Branicki Palace.

The last reconstruction was carried out between 1750 and 1771 by the aforementioned Jakub Fontana. It was during this time that the palace gained its Rococo interiors, which can still be admired today; Fontana also brought sculptures by Jan Chryzostom Redler to the palace. The decor, full of stucco and paintings, harmonized with the Branickis' interests - artistic activities flourished in the residence, where poets and writers gathered, and a theater, orchestra, and ballet company operated. The estate was visited by kings and rulers as well as envoys. In the 18th century, the first military school began operating near the palace.

[photo-snap-stories]

PL:

Cerkiew św. Jana Teologa, Monaster Zwiastowania Przenajświętszej Bogurodzicy, Supraśl

Wzniesiona z czerwonych cegieł między rokiem 1889 a 1890 w obrębie monasterskich budynków. Służy wiernym (i mnichom) jako ciepła, zimowa cerkiew. Przybudowana została do istniejącego południowego korpusu monastycznego, łącząc się bezpośrednio z nim, od strony jego elewacji wschodniej.

Jest to świątynia orientowana, na planie prostokąta ze strukturą trójdzielną typową dla świątyni prawosławnej.

Pierwotny ikonostas nie zachował się. Obecny ikonostas powstał współcześnie. Ikony do tego ikonostasu zostały napisane w Studium Ikonograficznym w Bielsku Podlaskim, pod kierunkiem ks. Leoncjusza Tofiluka.

EN:

Church of St. John the Theologian, Monastery of the Annunciation of the Most Holy Theotokos, Supraśl, Poland

Built of red bricks between 1889 and 1890 within the monastery buildings. It serves the faithful (and monks) as a warm winter church. It was added to the existing southern monastic wing, connecting directly to it from the eastern elevation.

This is an oriented temple, rectangular in shape with a three-part structure typical of Orthodox churches.

The original iconostasis has not survived. The current iconostasis was created in contemporary times. The icons for this iconostasis were painted at the Iconographic Studio in Bielsk Podlaski, under the direction of Father Leoncjusz Tofiluk.

[photo-snap-stories]

PL:

Cerkiew obronna, Supraśl

Historia obiektu: część 1 część 2 część 3

EN:

Defensive Orthodox church, Supraśl, Poland

History: Part 1 Part 2 Part 3

[photo-snap-stories]

PL:

Cerkiew obronna, Supraśl - wnętrze (część 3 z 3)

Ambitny projekt odtworzenia fresków, których uratowane fragmenty można oglądać w Muzeum Ikon opierał się na wykorzystaniu oryginalnej techniki pracy na mokrym tynku, bo tak ponad pięć wieków temu pracował autor supraskich polichromii, serbski mnich Nektariusz (według źródeł, zakończył prace nad nimi w 1557 roku).

Przygotowania do rekonstrukcji trwały kilka lat. Specjalistów, którzy potrafią tworzyć freski w ten sposób, znaleziono w Serbii, w Akademii Sztuki i Konserwacji w Belgradzie. Głównym źródłem wiedzy o tym, jak wyglądały freski, jest dokumentacja fotograficzna z początku XX wieku, ale twórcy posiłkowali się też np. książką o wykonywaniu fresków, którą Nektariusz napisał.

EN:

Defensive Orthodox church, Supraśl, Poland - interior (part 3 of 3)

The ambitious project to restore the frescoes, of which the salvaged fragments can be viewed at the Museum of Icons, was based on the use of the original technique of working on wet plaster, as the author of the Supraśl polychromes, the Serbian monk Nektarius, did over five centuries ago (according to sources, he completed his work on them in 1557).

Preparations for the reconstruction lasted several years. Specialists who are capable of creating frescoes in this manner were found in Serbia, at the Academy of Arts and Conservation in Belgrade. The main source of knowledge about what the frescoes looked like is photographic documentation from the early 20th century, but the creators also referred to, for example, a book on fresco painting that Nektarius wrote.

[photo-snap-stories]

PL:

Cerkiew obronna, Supraśl (część 2 z 3)

We wrześniu 1947 r. Naczelna Dyrekcja Muzeów i Ochrony Zbiorów poleciła przystąpienie do pełnej odbudowy całego założenia klasztornego. Po wojnie w obiektach klasztornych działała szkoła rolnicza, od lat 80. XX wieku zabudowania były stopniowo przekazywane Polskiemu Autokefalicznemu Kościołowi Prawosławnemu, który prowadził prace konserwatorskie i remontowe.

W 2021 r. zakończono trwającą 37 lat odbudowę głównej cerkwi monasteru. Jest ona obiektem łączącym funkcje obronne i sakralne. Zawiera cechy stylu bizantyńskiego i gotyckiego.

EN:

Defensive Orthodox church, Supraśl, Poland (part 2 of 3)

In September 1947, the Chief Directorate of Museums and Protection of Collections ordered the full reconstruction of the entire monastic complex.

After the war, an agricultural school operated in the monastery buildings, and from the 1980s, the buildings were gradually handed over to the Polish Autocephalous Orthodox Church, which carried out conservation and renovation work.

In 2021, the 37-year-long reconstruction of the main church of the monastery was completed. It is a structure that combines defensive and sacred functions, featuring elements of Byzantine and Gothic styles.

[photo-snap-stories]

PL:

Cerkiew obronna, Supraśl (część 1 z 3)

Monaster w Supraślu to jeden z pięciu prawosławnych klasztorów męskich w Polsce. Prace nad główną cerkwią, obronną świątynią pod wezwaniem Zwiastowania, rozpoczęto tu w 1510 r.

Monaster w 1635 roku przeszedł w ręce unitów i niemal przez 200 lat był administrowany przez bazylianów. Zakon ten w znaczący sposób rozbudował kompleks budynków, wstawiając do cerkwi monasterskiej nowe, barokowe wyposażenie oraz trzyrzędowy ikonostas ze zwieńczeniem.

W 1824 r., po znalezieniu się Supraśla pod zaborem rosyjskim, klasztor został przejęty przez Rosyjski Kościół Prawosławny. Męski monaster funkcjonował do 1915 r., gdy mnisi udali się na bieżeństwo, czyli uchodźstwo. W okresie międzywojennym zabudowania klasztoru należały do salezjanów.

W latach 1939–1941 monaster został zdewastowany przez kwaterujące w nim wojska radzieckie. W cerkwi św. Jana Teologa została urządzona kuchnia, zaś w głównej świątyni – kuźnia. Żołnierze wynieśli z budynku ikony i zniszczyli barokowy ikonostas.

W 1944 r. wycofujący się Niemcy wysadzili w powietrze główną cerkiew, zaś mnichów zmusili do opuszczenia monasteru. Pozostałości świątyni zostały po II wojnie zabezpieczone jako trwała ruina.

EN:

Defensive Orthodox church, Supraśl, Poland (part 1 of 3)

The monastery in Supraśl is one of five male Orthodox monasteries in Poland. Work on the main church, a defensive temple dedicated to the Annunciation, began here in 1510.

In 1635, the monastery came under the control of the Uniates and was administered by the Basilian order for nearly 200 years. This order significantly expanded the complex, adding new Baroque furnishings to the monastery church and a three-tiered iconostasis with a crowning element.

In 1824, after Supraśl fell under Russian rule, the monastery was taken over by the Russian Orthodox Church. The male monastery functioned until 1915, when the monks went into exile. During the interwar period, the monastery buildings belonged to the Salesians.

From 1939 to 1941, the monastery was devastated by the Soviet troops stationed there. A kitchen was set up in the Church of St. John the Theologian, and a forge was established in the main temple. Soldiers removed icons from the building and destroyed the Baroque iconostasis.

In 1944, retreating Germans blew up the main church and forced the monks to leave the monastery. The remains of the temple were secured as a permanent ruin after World War II.

[photo-snap-stories]

PL:

Meczet tatarski, Bohoniki

Drugi z meczetów znajdujący się na "Szlaku Tatarskim" województwa podlaskiego, dużo młodszy od meczetu w Kruszynianach, zbudowany w 1873 roku. Świątynia, która pierwotnie znajdowała się w tym miejscu całkowicie spłonęła. Odbudowana - została zdewastowana przez Niemców, którzy podczas II wojny światowej urządzili w niej szpital polowy. Przez późniejsze lata była wielokrotnie remontowana.

Meczet jest zbudowany jest z drewna, to niski kwadratowy budynek, który wyróżnia z otoczenia podlaskich domów wieżyczka (minaret) z cebulastym hełmem i zakończeniem w postaci półksiężyca.

Wnętrze meczetu składa się z 3 części. Najpierw wchodzimy do przedsionka, w którym obowiązkowo zdejmujemy buty. Podczas modlitwy kobiety udają się żeńskiej części, czyli Babińca, jaki oddzielony jest od części męskiej drewnianą ścianą ze szczeliną. Przysłania ją przezroczysta tkanina, przez którą panie obserwują nabożeństwo.

Najważniejszym miejscem meczetu jest mihrab, czyli niewielka wnęka w ścianie, która zawsze wskazuje kierunek Mekki. Równie ważny jest minbar, czyli rodzaj kazalnicy z jakiej imam wygłasza nauki. Podłogi meczetu wyścielone są miękkimi dywanami, ściany zdobią kolorowe obrazy, zdjęcia i muhiry, czyli cytaty z Koranu, świętej księgi muzułmanów.

EN:

Tatar mosque, Bohoniki, Poland

The second mosque located on the "Tatar Trail" of the Podlaskie Voivodeship, much younger than the mosque in Kruszyniany, built in 1873. The temple that was originally located in this place completely burned down. Rebuilt - it was devastated by the Germans, who used it as a field hospital during World War II. Over the years it was renovated many times.

The mosque is made of wood, a low square building, distinguished from the surrounding houses of Podlasie by a turret (minaret) with an onion-shaped dome and a crescent-shaped tip.

The interior of the mosque consists of 3 parts. First, we enter the vestibule, where we must take off our shoes. During prayer, women go to the female part, i.e. Babiniec, which is separated from the male part by a wooden wall with a gap. It is covered by a transparent fabric through which the ladies observe the service.

The most important place in the mosque is the mihrab, a small recess in the wall that always points in the direction of Mecca. Equally important is the minbar, i.e. the type of pulpit from which the imam delivers his teachings. The mosque's floors are covered with soft carpets, the walls are decorated with colorful paintings, photos and muhirs, i.e. quotes from the Koran, the holy book of Muslims.