monromantisme - Tumblr blog

[monromantisme]

Za dużo mówisz, a za mało myślisz

[monromantisme]

Mam ochotę zrobić sobie krzywdę

[monromantisme]

Resztki pewności siebie wylałam za zamkniętymi drzwiami w łazience

[monromantisme]

Zegar tyka

Nie lubię kiedy mnie to dotyka

Kiedy zegar przestaje dla mnie tykać

Chociaż robi to na chwile

To za każdym razem zostawia po sobie mile

Serce szybciej wtedy pulsuje

spokój mi psuje

Zataczam kolejne koło bezpieczeństwa

Zaczynam następne lekcje aktorstwa

Żeby móc odbiegać od tematu

Bo im dalej niego będę

Tym mniej będzie boleć moje serce

[monromantisme]

Strach

Szukamy miłości w pornosach

Uczuć w paskudnych słowach

Relacji w trudnych okolicznościach

Czegoś na dłużej w toksynach

Płacząc późnej przez strach

Który dosięgnął nas

[monromantisme]

Bardzo chciałabym

Bardzo chciałabym pisać teraz wiersz miłosny

Uśmiechać się jak na mnie spojrzysz

Miłość pięknym wiankiem słów ozdabiać

Mówić te setki zakochanych bzdur

Patrzę jak inni przeżywają „wielkie miłości”

Bardzo chciałabym być gdzieś tam

Mogłabym czuć to czego nigdy nie poczułam

jakbym umierała

Chce iść i zostać

Chce wąchać kwiatki

Jednocześnie je deptać

Mówić cicho kocham cie

A w myślach szepcząc jak bardzo nienawidzę

Krzyczeć w deszczu „nie takiego cie pokochałam”

Oraz przeżywać cudowne pocałunki

Nie wiem czemu łącze smutek z miłością

I czemu tylko tak mi się kojarzy

Nigdy przecież nie przeżyłam wielkiej miłości

A z biegiem lat wszystko co mnie łączyło z kimś

Nie dało mi nic

Nawet łez słonych na policzkach nie pozostawiło.

~monromantisme

[monromantisme]

COŚ WIĘCEJ NIŻ CIAŁO

Czuje łzy napływające do moich oczu

Czuje obrzydzenie

Wiem że rymów nie trzymam

moje piękno spłyneło z pierwszymi łzami

Nie chce płakać i się użalać

Ale obrzydzenie do siebie czuje każdego rana

Te wcześniejsze było lżejsze, obrzydzenie fizyczne

Nie może równać się z psychicznym

Wystarczy że pomyśle o sobie i już mam łzy

Czuje się brudna i zmieszana

Ale sama się do tego doprowadzam

Pytasz kochanie co się dzieje

Nie odpowiadam bo nie tak wypada

Moje wartości lecą z łzami które ręka z policzka wycieram

Zagryzam policzek i pusto przed siebie patrzę

I tak na zmianę

Katuje się w myślach a późnej płacze

Myśle o sobie w sposób paskudny

Czy inni też mnie tak postrzegają?

Dlaczego myśle o sobie w ten sposób

A wartości wypłukuje

Żal zostawiając do siebie

[monromantisme]

Walentynki

Już nie krzyczę „Jebać miłość”

Bo znowu coś mi w życiu nie wyszło

Widzę zakochane pary

I wyrtojone panny

Na ten uśmiech uroczy mówiący

„Kocham cie każdej nocy”

Te gesty i kwiaty

Ale czasem nic pozatym

Słowa zimne

Gesty zakłamane

Albo te miłością przeplatane

[monromantisme]

Kokosem i miłością

Kiedy pierwsz raz na ciebie spojrzałem

Czułem jak pachniałaś kokosem i miłością

Miłość sam ci dałem

Kokos sama wzięłaś

Za to smakowałaś inaczej

Maliny i mięta

Do teraz jak wspominam

Się rozpromieniam

Kiedy na myślach moich grasz jak wspomnienia

Po latach zrozumiałem

Że moim wszystkim byłaś

[monromantisme]

Trudno

Mówi się trudno i kocha się dalej

[monromantisme]

Dno

Wypijmy za błędy

Za pozostawione nicki na messenger

Które przypominają jak było

Bo żadne z was nie miało odwagi się ich pozbyć a może sami tego nie chcieliście

Czasem pary rozstają się pomimo tego

Że coś w gwiazda nadal jest na temat

Ich historii

Może to błąd, za który powinnyśmy wypić

Do dna

Żeby go ostatecznie nie sięgnąć

[monromantisme]

Jednak

Dzisiaj to odkryłam

Że Piekło jest niebem dla ludzi złych

Ale niektóre potwory są tutaj

Kiedy nostalgicznie na zdjęcia patrzysz

Pamiętasz imiona który już nie chcesz znać

Pamiętasz czyny

Przez które przestałaś ich poznawać

Czasem jest inaczej

Że to nie demony otaczają ciebie

A tak jak teraz

Że w lustro nieśmiało zerkam

Ale nie ma w nim mnie

A demona spostrzegam

[monromantisme]

Nie

Na pytanie czy żałuję swojej decyzji odpowiadam, że nie

Bo on oprócz ładnej twarzy nie miał nic innego

[monromantisme]

Róże

Róże w wazon włożone

Już nie są takie uwielbione

Jak na początku wypachnione

W wodę zanurzone

Patrząc z nadzieją że będą ożywione

Obserwujemy jak są pozbawione

Jak stoły od nich są ozdobione

Te nasz piękne róże zakłamane

Bo tylko nocą są w Aromacie zamoczone

Serce jest nimi przepełnione

Ale piękna wyzwolone

[monromantisme]

Gwiazda

Na początku traktowałeś mnie wyjątkowo

Jak swą dziewczynę, jak miłość

Pozwoliłeś mi się tak czuć

wiedziełeś że długo nie będziemy tego czuć

Teraz czuję ból

Mówisz mi że jesteś

Ale wciąż cię nie ma

Bujam w obłokach chmur

Niczym piąta gwiazda każdej nocy

Nad milionem głów

Między nią masa innych gwiazd

Tych zapomnianych jak wakacjne miłości

Tych już zgaszonych

od nie udanej miłości

[monromantisme]

Idealny

Trochę mnie to martwi bo już nie jesteś idealny przestałam czuć się dobrze

Brak mi czegoś co nazywa się troską, po co mi facet który nie dba o moje dobro

Kiedy czuje smutek chcesz pomóc

Ale czuje go z twojego powodu

Otaczam się brakiem sensu którego tak chciałeś mi zapewnić

To nie jest odpowiednie bo nie wiem czy nie spotykam się z dzieckiem

[monromantisme]

Wnętrze

Czytając wszystko co tutaj się znajduje, widzę jak piękne mam wnętrze, te wszystkie emocje i łzy znajdujące się w moich tekstach świadczą o mnie, jako osobie. Nie światło człowiekiem, nie dziurawym asfaltem, czy nawet 70.4 kilograma. Ale mną jako osobie która zabłądziła, zabłądzi i ponownie się odnajdzie. Mam kilkanaście lat mam całe życie żeby się znaleźć. Mam prawo popełniać błędy, oraz miewać gorsze dni, to czyni mnie. Jako osobe wyjątkową. Na pytanie jak się teraz czuję potrafię odpowiedzieć szczerze "czuje się świetnie" a to dlatego że znalazłam kogoś kto sprawia uśmiech na mojej twarzy. Tak.

Dalej nie śpię i patrzę w lustro z nienawiścią do kilogramów których wcale nie jest "akurat".

Mówię prawdziwie a nie miło.

Ale jestem prawdziwa