the-ad-verbum

[the-ad-verbum]

@bheybii-blog1 @ableeeep @uwoossiii @normviolator @forwritersandlovers-blog @oflovetheorist @mgatulanikuyao @theanalogjunkie @sarahmel @blog2forget-blog @cryofthefishmongers-blog @emotionallydrainedme @amnickxstar @keziahelise 

Ray-Ban Sunglasses

[the-ad-verbum]

@bheybii-blog1 @ableeeep @uwoossiii @normviolator @forwritersandlovers-blog @oflovetheorist @mgatulanikuyao @theanalogjunkie @sarahmel @blog2forget-blog @cryofthefishmongers-blog @emotionallydrainedme @amnickxstar @keziahelise 

Ray-Ban Sunglasses

[the-ad-verbum]

When Snape haters start showing up on your dash:

[the-ad-verbum]

Day Off Day off ko mula sa trabaho. Inumaga na ng uwi, Wala namang bago- Isang naglalakad na katawang pagod Na nakakaramdam na lang ng kilig kapag umiihi. Walang magawa, Ngunit mabigat ang dinadala Ng pusong hindi na gumaan gaan- Ah, kaya naman pala! Isang taon na pala ngayon noong ika'y nilisan. Lalim ng iniisip aking lagi'y kinukubli, Kasabay ng pagluha na may kasamang hikbi. Nadarama ko na ang dahan-dahang paglamon sakin ng biglang kalungkutan. Kung kaya't nagpaalam na muna kong may bibilhin lamang, Pero hindi ko talaga alam ang aking pupuntahan. Hinayaan ko na lamang dalhin ako ng aking mga paa Kung saan man ako nito nais dalhin, Habang ang isip ko nama'y ninais na lamang lumipad At dalhin ako sa hardin ng masasakit na alaala, Masasayang gunita, At pagsisisi. Pano ba naman kasi, Ikaw lang kasi ang nagpatunay sa akin ng tunay na kasiyahan. Pero lahat ng kasiyahan ay may halong kalungkutan. At ang malala, Kasawian. Sa kuwentong ito, Ako ang mas nasawi. Simula noong nilisan kita, Nawala ako Ang dating ako, At ang lahat sa akin ay unti-unting nawala. Minsan nga, Naiisip ko na bumalik na lamang muli sayo Para matapos na ang lahat ng ito Kahit na mabulok ang kaluluwa ko sa impyerno. Kakayanin ko sana, Ngunit, tila ba ayaw mo na. Nagbagong buhay ka na. Hindi mo na siguro nais na ako'y makita. Dahil hindi na siguro ako ang laman ng mga mata mong Dati ay ako ang hinahanap. Hindi mo na rin siguro ako nais makausap O mapakinggan lamang. Pasensya ka na. Wag ka na sana magdamdam. Hindi na baleng araw-araw sa loob ng isang taon kong pagdusahan ito, Basta ba'y masaya ka At natutupad mo ang mga pangarap mong kinukuwento mo lamang sa akin. At kung sakaling hindi man tayo kailanman magkita, Aasahan kong sa kahit sa langit Tayo'y muling magkakadaupang palad.

[the-ad-verbum]

Sining Kamalig 🖌🎨

[the-ad-verbum]

I don’t want to sound pompous, but I really think your gender doesn’t necessarily dominate your sexual activity.

John Lone (via itsdetachable)

[the-ad-verbum]

I grew up with art from the innocent age of ten - with art, but with no sense of identity.

John Lone (via toyoufromb)

[the-ad-verbum]

…Underneath your smiling face, Is a weary and incomplete being Trying to be fixed. Your eyes that always say something- Even the deepest thoughts. Your wavy hair is like of the cherubim’s- That goes into different directions. You artistic hands that can turn dreams into reality. Your weird sense of humor that I’ll always miss. Your voice as soft as the angels singing; And your heart as confused as a lost child.

Excerpt from Giuseppe / Joseph (The Ad Verbum, 2017)

[the-ad-verbum]

Mesmerize

[the-ad-verbum]

Exploring Intramuros, Manila.

[the-ad-verbum]

Meeting you was like a breath of fresh air in a time that I was drowning.

You came to me unexpectedly and took the water out of my lungs allowing me to breathe again.

Although you had frayed edges and dangerous ways, you intrigued me like no other.

You were broken too, but I was there for you in times of need.

You engulfed me in your words and held me close by

But in the end, I was just another cigarette to you -

You threw me away without ease and lit up the next one.

j.n

[the-ad-verbum]

Friday Session

Hindi ko alam kung bakit Sa araw araw kitang nakikita, Kahit na ipilit ko sa sarili kong wag kitang gustuhin, Mas lalo kitang nagugustuhan.

Biyernes, Paborito kong araw sa isang linggo Lalo na kapag sumasapit ang alas-nuebe ng umaga. Magkatapat lamang tayo ng silid. Magkatapat na nakabukas na mga pinto. Nagtuturo ka ng sining Samantalang ako’y nakikinig naman ng leksyon sa aritmetika sa aking gurong nasa harapan. Wari bang hindi ko alam kung bakit Hindi ko mapigilan ilingon ang ulo ko sa iyo at pagmasdan ka.

Madalas tuwing may pagsusulit, Hahanap ako ng tiyempo na hindi ka nakatingin para lamang tingnan ka. Kay sarap mo talagang pagmasdan. Pagmasdan ka magturo na parang bang mahal na mahal mo ang iyong ginagawa. Pagmasdan ka habang ika’y nagwawasto ng mga papel At abala sa pagbibigay ng tamang grado sa kanila. Kapag pinagmamasdan kita, Mas lalo kitang minamahal.

Gustuhin man kitang iguhit sa tuwing ika’y aking minamasdan, Ngunit hindi ko kaya dahil ikaw ang mas nakakagawa noon sa akin. Kung kaya’t isinusulat ko na lamang Ang mga nadaramang gustuhin ko man iguhit At ipakita sa iyo, Ngunit hindi ko magawa– Hindi dahil sa ‘di ko nais, Kung hindi ito’y dahil sa hindi maari.

[the-ad-verbum]

How can you forget someone you’ve loved for so long if thinking about them became a habit?

T.D (via td-mylife)

[the-ad-verbum]

Exhibition

“Okay lang” Sabi ko sa sarili ko. Dahil alam ko naman sa sarili ko Na hindi ka akin, At kailanman naging akin.

Sabi ko sa sarili ko, Hindi ako masasaktan. Hindi ako luluha. Ngunit nang makita kita sa mismong harap ko Na kasama mo siya, Hindi ko napigilang maluha. Hindi ko nais na kayo'y makita. Nakita ko kung paano mo siya hawakan, Kagaya nang kung paano mo ako hawakan. Ngunit nakita ko rin nang mapansin mo ako, Bigla kang lumayo sa kanya At saka doon mo ako nilapitan. Hindi ko alam kung ang dahilan ba ng mga ngiti mo Ay ako ba o siya? Lumapit din siya sa akin At saka binigyan ako ng ngiti sa kanyang mga labi. Ngiting may halong pagdududa; Kahit na gumawa tayo nang paraan Upang ‘wag ito makarating sa kanya. Kahit masakit, Ngumiti ako sa inyo. “Congratulations” Sabi ko. Nagpasalamat naman kayo sa akin.

Sa gilid ng aking mga mata, Pinapanuod ko kayong naglalakad papalayo sa akin. Ramdam kong Tutulo na ang mga luha. Mga luhang sumisigaw ng damdaming hindi kayang sambitin ng aking mga labi. Mga luha sa mga matang kasabay ng pag iyak ng aking puso.

Muli kang bumalik sa akin at nagbilin patungkol sa exhibit. Bawat dampi ng iyong kamay sa aking balat, Napapaso ako. Napapaso ako Dahil para bang pinamumukha mo sa akin Ang paglalaro natin ng apoy. Mga tingin at kilos mo Na para bang sinasabi mo na “Wag muna ngayon nandyan siya.” Ngiti’t tango na lamang ang isinagot ko sayo. Gustong gusto man kita hawakan Gustuhin ko man na batiin ka dahil sa exhibit na ito; Hindi ko na ginawa. Hindi sa hindi ko na kinaya, Ngunit dahil ayaw ko na siya bigyan ng tamang hinala. Ayaw ko ng gulo. Ayaw ko ng eskandalo Lalo na’t matunog ang iyong pangalan sa mga tao Dahil may imahe kang iniingatan.

Hindi na bale, Iiiyak ko na lamang ito ngayon. Para kapag hinarap kita bukas, Masayang mga mata na ang iyong makikita… Kahit na sa likod ng mga ito Ay ang mga matang ilang beses mo nang pinaluha.

[the-ad-verbum]

1. you cannot love like a bullet, in a rush, with too much adrenaline, you’ll feel that quick regret you’ve aimed wrong 2. Sometimes you will breathe and nothing will come of it, you will live to the next moment, like wading in floodwater, with unclear motivation, and a sort of weariness, it’s ok. 3. Don’t let somebody ever talk you out of trusting your heart 4. A boy will rip you open, and light will flood into your soul for the first time in a long time. Let the initial shock roll off of you and enjoy it. 5. If you have to convince somebody to stay with you, they are already gone. 6. Growing will feel a lot like breaking, keep going. 7. You will feel more peaceful the more you obey your nature 8. If you spend too much time trying to decide what you want to be, all you will ever be known for is indecisiveness 9. The only love you have ever seen is the kind that eats people alive, the kind that wears a mask, I swear there is a better kind, there is a warmth you can trust. 10. The scars that will be the deepest and hardest to heal will not be from lovers.

lydiaskiss // advice to my younger self,  writing prompt #62: list 10 pieces of advice you’d give yourself (via wnq-writers)

[the-ad-verbum]

Suicide Note

Walking down the lane Of withered calachuchis on the sidewalk. A sight of a crow perching on a dead tree’s branches Reading my thoughts, Feeling the breeze of the late afternoon’s gloom– Morose. Hearing the noises of the crickets– They are calling me.

The gun is talking And walking towards me, While the holy ghosts sing The Gregorian Chant and Camtus Firmus. Meddling with my thoughts. Stopping me. Distracting me. Bang! Clock strikes 6. Everything stopped. The singing stopped. All I can see is darkness– Flatline. Letting the crow eat my flesh.

Life is a thread. No matter how long it is, It has an ending. Neither of us are immortals; We will all perish. It’s just that I will go first. And if I die, Who cares?

Disclaimer: This is just a poetry. 😊

[the-ad-verbum]

A hero in more ways than one