#yoyce

[silenzi-interrotti]

Carə lettore futuro...

L'interruzione dei miei silenzi avrebbe dovuto essere una costante e invece, ho lasciato che il tempo corresse tra di essi come una gara ad ostacoli. E più corre senza che io riesca a fermarlo, più mi rendo conto che mi fa rabbia; perché quello che è successo non è colpa mia ma mi seguirà per sempre. Non si può semplicemente chiudere in un cassetto e fingere che non esista. Certe cose le devi portare con te, finché non impari a conviverci.

Io però proprio non lo so se mi sta bene tenere lo stesso zaino sulle spalle tutta la vita.

Siate sinceri.

.

.

.

Dear future reader...

The breaking of my silences should have been a constant, and instead I let time run between them like an obstacle course. And the more it runs without me to stop it, the more I realize that it makes me angry; because what happened isn't my fault but will follow me forever. You can’t just lock it in a drawer and pretend it doesn’t exist. Some things you have to carry with you, until you learn to live with them.

I just don't know if I'm willing to to carry the same backpack on my shoulders all life.

Be honest.

[priapocalypse]

Runner Up names:

New York Slice

Wobbla

Squig

Gonad (Nad Man)

Snotling

Fiori

Cannolo (Nolo)

Ziti

Augustus (Gus)

Gobekli

Tcp/ip (IPv6)

Beefcake

Hunkaaq!2¹q (i did not type this)

Hornk

Dump

Squeak

Bullock

Bea Arthur (no shortened form)

Another Fucking Tabby

Ötze (Ötz)

Klemp

The Pope (His Holiness)

Despacito

Spork

Silence

The Incident (KZ-1H5-333.16)

Gunk

Hoboken

Uncas (Unk)

Dirty Bum

Royce (Yoyce)

Stubbs (MacStubbins Junior)

Porque

Flubbs

Bambi's Dead Mom

Flatch (for flatulence)

Kikero

Bowl

Vom

Derplord

Spatula (Spatch)

Kloaka

Bumnuggs

Dis Pater

Wodan

Ivar

Wendell

Conan

CROM

Randolph (Dolph?)

LÜ BÜ

Ts'ao Ts'ao (Ts'ao Pi)

Achilles (Aki-re-us)

Hanno the Navigator

Boner (Bone)

Greedo

Caesar (Kaisar)

Scipio

[bylertruther]

william maldonado............

[yoyce]

Tagged by @offansandflames and @solochely (pero on my other account, @llkocoumll)

Rules: once you’ve answered everything, tag 10 bloggers you want to learn more about

Name/Alias: Joyce/ llkocoumll

Hair colour: Dark brown

Zodiac sign: Leo 🦁 pero my moon is Aries and rising Scorpio 🌝

Height: 5’3 I’m short af

Hobbies: sleeping, drawing, baking dog treats/cooking dog food.

Favorite color: black

Favorite books: Flowers for Algernon, Sands of Time (lmfao), Sex at Dawn... I honestly haven’t read a book in hella long

Last song I listened to: Cyber Sex- Doja cat

Last film I watched: Hobbs and Shaw

Things I love: the beach, the ocean, trees, the smell of clean air, my dog, moments where my ugly ass sketch draft turns decent and I can look back on it and say oh it turned out ok.

What brings me peace: the fact that if I keep racking up debt for school, I can just keep racking it up until I die and I won’t have to pay it.

The meaning behind my URL: just a nickname one of my patients gave me and all my patients started calling me yoyce. llkocoumll or kocoum was a nickname in highschool

I tag @hatemyvenuscancer @kiwicakecris @instantlyglitteryturtle @fangirlandiknowit101 @shherie and anyone else who wanna plaay bc I don’t know more than like 5 ppl on this haaaa

[virtualinkdiary]

hoy me siento enojada, desde que me levanté ando enojada.

por la mañana me levanté a las 5am para salir a dejar a kris cerca del trabajo a las 5:30, dado a que la quise ayudar y me comprometí, pero ciertamente no vuelvo a hacer eso, porque soy yo la que me termino metiendo en enredos que luego me estresan y aunque no quiera me siento toda imbecil y buena de que se aprovechem de mí.

y hay ciertas cosas que se van como acumulando, y faltan dos semanas aún para que le paguen a kris, y ya no tiene plata de nuevo por chapa y mae o sea me da playada porque diay un toque clumsy las cagadas, pero diay sin varas que pueden pasar ni modo, de eso aprende y le está poniendo un montón en el brete. todo eso yo lo reconozco un montón y like i’m really proud of her, BUT estoy como cansada de estarla atendiendo en mi casa, que si me voy a hacer comida y no le hago o voy por agua y no le traigo a ella también como que me siento mal, pero eso también es culpa mía, tengo que ir dejándola a que ella se haga sus cosas, pero al mismo tiempo entiendo que ella no está como del todo confianzuda de saber qué puede agarrar o no en la casa, y por mí no hay problema que agarre comida, siempre y cuando me diga cuando se acaba algo, que ella también aporte con la comida y que lave lo que ensucie.

luego, a veces siento que la gente se aprovecha de uno, el otro día fui por limones de mi jardín y le dije a yoyce que podía agarrar un par, mae, se llevó la mayoría… bro, o sea yo había comprado limones y tengo un montón de limones pero damn, o sea se llevó la mayoría, y cuando ella agarra de mis limones del jardín no me deja ni uno o dos, se los lleva todos, y yo entiendo que ella tiene más necesidad claro, pero damn o sea… es como el abuso más que todo lo que me da como cólera.

y últimamente la verdad hablo con ella y estoy contándole algo mio y lo vuelve todo hacia ella, tipo yo le pregunté a cerca de su fin de semana y luego metió la cuchara y no me dejó terminar de hablar, que igualmente no quería contarle, ya no quiero contarle nada a nadie rajado, tipo solo a muy poca gente en la que realmente confío y a los demás solo como varas superficiales, y siento que cada vez congenio menos con las personas, como que no sé si me voy haciendo antisocial, si no tengo energías para socializar o simplemente like i’m growing apart from people.

siento que este año he perdido bastantes personas que solían ser importantes para mí tipo fer, dario, loa, la macha. inclusive siento que he perdido la conexión con personas que solían ser de mis más allegados, tipo siguen ahí pero no es lo mismo. ya no fluye de la misma manera la relación. pero yo también tengo que comprender que estoy pasando por algo heavy y lo estoy procesando aún, y pues he descubierto que mi manera de go thru this es como hacerme un capullo y desentenderme de todo prácticamente, tipo no tengo energía para la bullshit de las demás personas, la verdad no me interesa y además de eso me siento frustrada porque no sé cómo comunicar lo que estoy sintiendo sin sonar grosera y además de eso me siento frustrada e incomprendida porque la gente espera que yo sea la misma de antes pero like no soy esa, siento que he cambiado, me siento como foggy mentalmente y como que a veces me entra muy feo la ansiedad que sufrí en italia y di obvio no me gusta, me agarran como atracones de comida y ese sentimiento de vacío, aunque me sienta llena y ya haya comido, siento que necesito comer más, que no estoy satisfecha y además odio detesto a la gente que no nota que quizás ando como sin ganas de hablar, tensa, ocupada y que estoy tratando de hacer todo lo que tengo que hacer porque no tengo tiempo, y a gente me refiero yoyce, me ha estresado bastante últimamente, solo quiero como comer tranquila y sola y ella llega a hacerme compañía toda enferma a comer a la par mía y hacerme conversación cuando ve que estoy viendo una serie, y no quiero hablar, y eso me da ansiedad y quiero como comer lo más rápido que pueda y salir corriendo y esque me frustra porque o sea hay maneras de comunicar eso en el momento probablemente pero a cómo estoy yo en el momento y simplemente a como soy yo que no puedo disimular, me pueden llegar a salir la palabras de una mala manera y no se trata de que se resienta conmigo ni hacer el momento incómodo, pero diay si lo digo se hace el momento incómodo y si no lo digo igual entonces creo que lo mejor sería como decirle ya cuando termine algo como “yoyce, cuando me vea como alterada y poniendo una serie, es porque no quiero hablar con nadie en este momento, solo quiero como un momento para procesar mis cosas y quizás estar más tranquila después”

y esque esa es otra cosa que la gente no entiende, me he vuelto como muy sensible a alterarme rápido y me cuesta más como volver a mi centro últimamente, y esto desde que pasó lo de darío, como que ando los nervios muy alterados y cualquier cosa me altera o me estresa mucho y me cuesta volver, cosa que antes me podía pasar pero no tan heavy, últimamente proceso las cosas de una manera más lenta y bueno ya me di cuenta de esto y voy a decírselo a la gente a ver si me logran entender.

así es como lo veo yo en este momento… yo tengo cierta cantidad de energía, pero no es tanta como antes, energias para ser paciente, tolerante, para socializar, etc… pero como ya no tengo tanta como antes, no puedo andar por ahí dándole esa energía a cualquier persona o situación, entonces me he vuelto una persona muuuuucho más selectiva y evito situaciones en la que tengo que invertir mucha de mi energía como para superar estar en situaciones estresantes o angustiantes, ahorita no quiero esas situaciones, entiendo que a veces por naturaleza van a presentarse situaciones así, de esas no tengo problemas. hablo más de situaciones como con gente o lugares donde yo sé que va a ser estresante o frustrante estar o ir. Por ejemplo la tita y ellas… no las he vuelto a ver porque tengo como este concepto que me implantó mi papá de que solo quieren sacarle plata a mi papá (lo cual es cierto) o sea la tita también quiere estar acompañada pero yo no me siento cómoda estando donde adriana. y si salgo con ella tengo que ir a recogerla, pagarle donde vayamos e ir a dejarla, supongo que podría hacer eso de vez en cuando pero la gente aquí se emociona y uno les da la mano y agarran el codo. no es vara al chile.

y de nuevo, esa es como de las principales razones de mi ira en este momento, sentir como que la gente se quiere aprovechar de que “tengo plata” y de mi nobleza. pero no sé hasta qué punto ser rígida, porque la gente empieza a pedir favores y todo y diay yo no sé hasta qué punto verdad, porque quizás uno está bien, pero ya después se confían y siguen en la vara, entonces ahí es donde yo tengo que poner el alto verdad pero sin sonar carepicha que diay esa es mi especialidad entonces me cuesta.

tengo una teoría, será que hay mas gente que les pasa lo mismo que a mí? yo por no saber cómo decir las cosas sin sonar carepicha prefiero no decir nada y ser buena gente a lo contrario. o sea en realidad la gente es como mas fria y carepicha pero por no querer verse así se ven envueltos en situaciones donde probablemente no quieren estar y eso les causa una ira interna que luego no saben cómo sacar y se acumula hasta estallar en alguien o algo?

suena como algo que a mi papá le podría pasar y suele estallar con mi mamá o alguien cercano de la familia al que le tenga confianza… hmmm 🤔 bueno puede ser, pero entonces tengo que empezar a speak my mind de una manera asertiva y sin sonar carepicha y si pasa, nada más aclararlo.

resumen:

- no asumir compromisos de responsabilidades de otras personas.

- limites con la comida: hacerse sus snacks, aportar monetariamente o con comida a la casa y lavar lo que se ensucia.

- decirle a yoyce que puede agarrar limones pero en caso de que me deje del todo sin limones tener la decencia de dejarme al menos un par y si le digo que agarre, que se puede llevar pero no la mayoría.

- decirle a yoyce que cuando me vea tensa o loca y vaya a comer mientras veo una serie, que mejor no me acompañe a comer o que no me hable, ya que quiero un tiempo para mí para relajarme.

-explicarle a la gente que estoy viviendo un proceso traumático y que me he vuelto más sensible a situaciones estresantes en mi vida, espero que no siempre sea así pero por el momento me cuesta mucho regularme y volver a mi centro, entonces que porfavor entiendan eso.

- está bien grow out of people, no todas las personas merecen mi energía y atención y tampoco es mi deber estar ahí para los demás cuando con costos estoy para mí.

- no hacer favores que no quiera hacer. “mira, yo te quiero mucho y aprecio mucho nuestra relación, pero, yo tengo mis responsabilidades también, cuando pueda claro que te puedo ayudar pero quiero que entiendas que no siempre voy a poder y eso está bien”.

- aprender a decir que no.

[hoochy-coo]

Carlton’s hatred of Kyle is so funny omg and she still hates her.

I reaaaallly hated the way Joyce was treated. Brandi was very racist towards her and the other women either ignored it or went along with it smh

Carlton basically tries to go at Kyle for every little thing

Every time I rewatch this season, I get super angry at Brandi intentionally getting her name wrong and calling her Yoyce. It’s just so petty and bitchy. And yes, LVP trying to defend Brandi for being a racist little bitch was so irking

[imetapoeta]

THE CHITAHS 👉🏾Fastest PACK Winners: Creative Living Runners Club (CLRC) 2020 CLRCLUB CORRESENDEROS-#4 VAN COURTLAND PARK (COMPETITION RACE) WINNERS: 1rst, 2nd and 3rd Places. Men and woman. SUNDAY AGOUST 9, 2020 HeadCoach Jorge Start: 11:30 am Chitah Coach Karina / THE FASTEST! Fastest Men Runners: Alex & Rafi Fastest Women Runners: Yoyce-Karina & Michelle Fastest Time: 32:13 minutes Fastest Pace: 8:51 minutes 1. 👉🏾MEN First Place: Alex & Rafi: 32:13 / 8.51 2. 👉🏾Woman: First Place: Yoyce: 33.38 3. 👉🏾Woman Second Place: Karina & Michelle: 35:28/10:56 Finish of the Race: 1:08 PM. Dr. Jorge Piña CLRCLUB President & CE0 Head Coach (at Van Cortlandt Park) https://www.instagram.com/p/CDr7-WvDocL/?igshid=f1cw39d2kote

[letra21-blog]

Virginia WOOLF - Dhoma e intelektit dhe tregu i jetës

Virginia Woolf Na duhet të pranojmë se jemi duke kërkuar dhe se është e vështirë të arsyetojmë pakënaqësinë tonë, duke shpjeguar se ç’është ajo që e kërkojmë. Në distanca kohore edhe pyetjen tonë e formulojmë ndryshe. Por ajo rishfaqet me këmbënguljen më të madhe, me të lënë romanin e përfunduar n�� ofshamën e thellë. A thua vlen kjo? Çka është thelbi i tërë kësaj? A është e mundur që, falë atyre lëkundjeve të vogla që duket se shpirti i njeriut i bën herë pas here, Beneti me aparaturën e tij madhështore e ka zënë jetën së prapthi? Jeta ikën; e mbase pa jetë asgjë tjetër nuk ka vlerë. Të jesh i detyruar për të përdorur një figurë të tillë, domethënë, të pranosh të mjegulltën; por mbase e përmirësojmë çështjen duke folur për realitetin, ashtu siç janë të prirur të bëjnë kritikët. Duke pranuar paqartësinë, që e ngarkon gjithë kritikën e romaneve, le ta hedhim në short mendimin se për ne, në këtë çast, forma e prozës më të popullarizuar shumë më shpesh e humb se e qëllon atë, që ne e mëtojmë. Sido ta quajmë, jetë apo shpirt, të vërtetë apo realitet, kjo, gjëja thelbësore, është flakur fare tutje dhe refuzon që të mbahet më në ato rroba, të cilat hiç nuk i shkojnë e që ne ia kemi qepur aq keq. Prapëseprapë, këmbëngultazi e të vetëdijshëm, vazhdojmë të konstruktojmë tridhjetë e dy kapitujt tanë, sipas një dizajni që gjithnjë e më pak i ngjason vizionit në mendjen tonë. Kaq shumë punë e madhe për të vërtetuar qëndrueshmërinë, përngjasimin e tregimit me jetën; nuk është mund thjesht i derdhur kot, por është pa vend, për aq sa errëson dhe njollos dritën e koncepsionit. Shkrimtari detyrohet jo nga vullneti i lirë, por nga zgjedha e një tirani fuqiplotë e të paskrupullt, të sigurojë një subjekt, komedi, tragjedi, dashuri, lakmi dhe njëfarë propabiliteti duke balsamuar tërësinë, pa ndonjë të metë, aq sa nëse të gjitha figurat e tij do të ngjalleshin, do ta gjenin vetveten të veshura krejt, tërësisht sipas modës së atij çasti, deri edhe te pullat e palltove të tyre. Janë zbatuar urdhrat e tiranit; romani është bërë sipas tyre. Por nganjëherë, me kalimin e kohës, gjithnjë e më shpesh përjetojmë dyshim çastor, një spazmë revolte, derisa faqet mbushen në mënyrë të zakonshme. A është jeta kështu? A duhet të jenë romanet kësisoj? Duke shikuar përbrenda, duket se jeta është shumë larg të qenit “kësisoj”. Vështrojmë për një çast një mendje të rëndomtë në një ditë të zakonshme. Mendja pranon impresione të panumërta – triviale, fantastike, kalimtare ose të gdhendura me mprehtësi metalike. Ato vijnë ngado, një rreshje e pandërprerë atomesh të panumërta; duke rënë, duke marrë formën e jetës në ditën e hënë apo të martë, theksi bie ndryshe nga ç’ndihej në të kaluarën; çasti i rëndësisë vjen jo këtu, por atje; ashtu që po të ishte shkrimtari i lirë e jo skllav, të mund të shkruante atë që zgjedh vetë e jo atë që detyrohet; po të mund ta bazonte punën mbi ndjenjat e veta e jo mbi zakone, s’do të kishte subjekt, as komedi, as tragjedi, as dashuri, lakmi a katastrofë sipas stilit të akceptuar, e s’do të kishte mbase as edhe një pullë të vetme të qepur sipas shijes së rrobaqepësve të Bond-Stritit. Jeta nuk është një varg simetrik llambash rrotulluese, po një aureolë rrezulluese, një perimetër gjysmëtransparent që na rrethon që nga fillimi i vetëdijes e deri në fund. A nuk është detyra e prozatorit të shprehë këtë shpirt të ndryshueshëm, të panjohur e të pafund, të tregojë çfarëdo bredhjeje a ndërlikueshmërie që ai mund të manifestojë, e sa të ketë mundësi, me më pak përzierje me atë që është e huaj dhe e jashtme? Nuk po apelojmë vetëm për guxim e sinqeritet; por sugjerojmë se lënda e prozës është pak më ndryshe nga ajo që, sipas një zakoni të këtillë, kërkojmë të përkufizojmë cilësinë që e dallon punën e disa shkrimtarëve të tjerë, në mesin e të cilëve James Joyce është më i shquari, nga puna e paraardhësve të tyre. Ata përpiqen të vijnë më afër jetës dhe të ruajnë më përzemërsisht e saktësisht atë që u intereson dhe që i nxit, qoftë edhe atëherë kur, për ta bërë këtë, u duhet të ikin prej numrit më të madh të konvencave, të cilave zakonisht u përmbahet u përmbahet shumica e prozatorëve. Le të shënojmë atomet, derisa bien në mend ashtu sipas radhës që bien, le të gjurmojmë modelin, sado i palidhur e i parregullt që të paraqitet, atë që çdo vizion e ngjarje e gdhend në vetëdijen tonë. Le të mos pranojmë se ka më shumë jetë në çkado që konsiderohet e madhe, sesa në atë që konsiderohet e vogël. Secili që e ka lexuar “Portretin e artistit në rini” apo “Uliksin”, që është edhe më interesant, falë qëllimit të Yoyce-it nuk mund të jetë i sigurt në teori. Përkundër atyre që i kemi quajtur materialistë, Joyce-i është spiritualist; brengoset që të zbulojë me çdo kusht drithërimën e atij zjarri më intim, që e vetëton porosinë nëpër tru; me qëllim që këtë edhe ta ruajë, nuk përfill gjithë atë që atij i duket jothelbësore, qoftë propabiliteti, koherenca apo çfarëdo udhërrëfyesi tjetër që me gjenerata kanë shërbyer si mbështetës të imagjinatës së lexuesit, kurdo që ai është ftuar të imagjinojë atë që as mund ta prekë dhe as nuk mund ta shohë. Për shembull, skena në varreza, me brilancën, vulgaritetin, jolidhshmërinë, vetëtimat e befta domethënëse, pa dyshim është aq afër shpejtësisë së mendjes, sa vështirë të mos shpallet kryevepër, qoftë edhe me lexim të parë. Nëse kemi kërkuar jetë, veç këtu mund ta gjejmë atë. Vërtetë, do të ngatërroheshim nëse përpiqemi të shfaqim kërkesën e re, dhe t’i vëmë në pah arsyet përse një vepër me origjinalitet të këtillë, megjithatë s’mund të krahasohet me “Rininë” apo “Prefektin e Kasterbrixhit”, se na duhet të marrim shembuj të nivelit të lartë. Mund të themi shkurt, s’mundet për shkak të varfërisë për krahasim të mendjes së shkrimtarit dhe pikë. Por ka mundësi të shkojmë më larg dhe të pyesim: A mund t’ia ngarkojmë intelektit se është në një dhomë të ndritshme, por të ngushtë, i kufizuar e i mbyllur brenda, në vend se i rritur e i liruar, sipas limitit të imponuar nga metoda si dhe nga mendja? A është metoda ajo që pengon fuqinë krijuese? A thua, falë metodës, ne nuk ndihemi as të gëzuar, as fisnikë, por të pëqendruar në një vetje, që edhe përkundër drithërimave të ndjeshmërisë së saj, krijuesi kurrë nuk përqafon apo krijon atë që është jashtë a përtej vetes së tij? A ndihmon theksi i vënë në mënyrë didaktike mbi të panjerëzishmen, efektin e ndonjë gjëje të izoluar apo të mënjanuar? Apo ndodh kjo për të vetmin shkak se, në çfarëdo përpjekjeje origjinale si këto, është shumë më lehtë, posaçërisht për bashkëkohësit, të ndiejnë atë që mungon, sesa të emërtojnë atë që ofron? Sidoqoftë, është gabim të qëndrojmë jashtë, duke ekzaminuar “metodat”. Çdo metodë, e cila shpreh atë që dëshirojmë të shprehim, është e drejtë, nëse jemi shkrimtarë; e secila që na afron me qëllimin e shkrimtarit, nëse jemi lexues. Kjo metodë ka merita se na afron pranë asaj, që ishim përgatitur ta quajmë jeta vetë; a nuk sugjeron leximi i “Uliksit” fakte që bëjnë me dije sa shumë është përjashtuar nga jeta apo injoruar, a nuk është një lloj tronditjeje që jemi bindur me “Tristam Shandin” se, jo vetëm që ka aspekte të tjera, por edhe aspekte më të rëndësishme që kanë dalë në treg. Sidoqoftë, sot prozatori është para dilemës, siç supozojmë të ketë qenë edhe në të kaluarën, si të trillojë mjete për t’u liruar dhe për ta hedhur në letër atë që e zgjedh vetë. Duhet ta ketë guximin të thotë se ajo që i intereson atij, nuk është më “kjo”, por është “ajo”; dhe vetëm nga “ajo” i duhet ta ndërtojë punën e vet. Për modernistët “ajo”, thelbi i interesit, ka shumë të ngjarë se fshihet në skutat e errëta të psikologjisë. Përnjëherë, si rrjedhim, theksi bie pak më ndryshe; theksohet ajo që deri tani ishte injoruar, një përzgjedhje forme tjetër bëhet e domosdoshme, e vështirë për t’u kuptuar për ne, e pakuptueshme për paraardhësit tanë. Përktheu Sazana Çapriqi Read the full article

[polvillodecanela]

THEY TAGGED ME

1) Name/nickname: My name is Alejandra... i don’t have much nicknames? emmm my best friend call me parabatai and they call me misa too, but all the rest of the world call me by my name

2) Gender: Female.

3) Star sign: Gemini.

4) Height: ok, I’m 1.67 mts so let me transform into the measurements that everyone seems to use... hold on,  5´6 (it seems nice, did I go well?)

5) Hogwarts House: Slytherin (fun fact: my patronus is a snake :D)

6) Favourite animal: Bury me in a pile of cats please.

7) Hours of sleep: ??? It depends of my mood, sometimes 3 sometimes 15, it’s fun tho you’ll never know.

8) Dogs or cats: I love cats but all dogs are good dogs.

9) Number of blankets: 4 ? maybe? they are folded in half so I have double blankets!!

10) Dream trip: Europe!! or just... there are a place in my country called “el eje cafetero” is so nice and seems so cool I wanna do it someday.

11) Dream job:  I’d like to be a writer but working with the goverment would be neat too

12) Time: 9:11 am

13) Birthday: June 5 th

14) Favourite Bands: ... I love Super Junior, Soda Stereo and Muse.

15) Favourite Solo Artists: ??? Brandon Flowers is a solo artist... right?

16) Song Stuck In My Head: Physical - Olivia Newton John

17) Last Movie I Watched: I can’t remember... oh wow.

18) Last Show I Watched: Voltron Legendary Defender (watch it on Netflix! is really good)

19) When Did I Create My Blog: ??? I have no idea. 2015?? maybe??

20) What Do I Post/Reblog: one word. SHITPOST sometimes I reblog interesting information but is more shitpost of everything than anything else.

21) Last Thing I Googled: I need a credit in my bank. that’s what I googled.

22) Other Blogs: no, we don’t believe in side blogs on this house, if I’m interested in something, EVERYONE has to see it

23) Do I Get Asks: no... PLEASE ASK ME THINGS *cries*

24) Why I Choose My URL: it started in twitter when i called myself “canelita Hollywood” just because my dad says my skin is of that color (I’m pale af so I found it funny all the time) and I used on Twitter for half a year, now I think I have a thing with the cinnamon ... it’s weird but it worked so...

25) Following: A LOT OF PEOPLE

26) Followers: ... 197 (?) my blog sucks ah?

27) Lucky Number: I like 1 and 10 ... but I don’t use numbers for anything.

28) Favorite Instrument: I suck playing instrument. my favorite instrument is my voice. ... I’m kidding I like piano and Violin.

29) What Am I Wearing: Clothes ;)

30) Favorite Food: Rice with mayo... and some advocado... fried eggs.. GIVE ME ALL THE FAT.

31) Nationality: Colombian.

32) Favorite Song: I really like Bocanada - Gustavo Cerati, or Life Itself - Glass animals, Vogue - Madonna....I LOVE ALL.

33) Last Book Read: i’m reading “el tigre blanco” is really nice.

34) Top Three Fictional Universes I’d Like To Join: HARRY POTTER OMG  need it, Naruto (I’m a little bit scared of this one but idc)  FMA!!!!!! Good lord i’d love to be an alchemist.

I’ll tag emmm without order @dopper-bines @yoyce @rainbowcitrin @mynewnameisjackie @magigingercal @yukipigen and @thatbrokeasscollegegirl

[vidasinfiltro]

 El único camino para obtener la victoria sobre el dolor del pasado, es dejar que Dios nos lleve a través del umbral de dolor y nos introduzca en la victoria. (Yoyce Meyer) Soltar pues totalmente el pasado y permitir que Dios moldeé nuestras vidas🙏 #diosencontrol (en Rivas-Vaciamadrid) https://www.instagram.com/p/B1HV98qo3Ug/?igshid=xrzfuqct22w2

[ao3feed-petyrsansa]

Honi Soit Qui Mal y Pense

read it on the AO3 at http://bit.ly/2FnHUnT

by JaneHudson

Jon Snow and Daenerys Targaryen have assumed the Iron Throne and guided the Seven Kingdoms through a short, fierce winter. Jon's cousin Sansa dispenses justice in Winterfell as Wardeness of the North, much to the displeasure of her lords, who chafe against her restrictions. Even Sansa's allies agree that she seems to be stuck in winter while the rest of the world is reveling in the rites of spring. Arya Stark hopes the presence of a new ward will help draw out her beloved older sister, but he seems to keep her more firmly rooted in the unpleasant past...

Words: 1126, Chapters: 1/5, Language: English

Fandoms: Game of Thrones (TV), A Song of Ice and Fire - George R. R. Martin, A Song of Ice and Fire & Related Fandoms

Rating: Explicit

Warnings: Graphic Depictions Of Violence, Major Character Death

Categories: F/M, Gen

Characters: Sansa Stark, Arya Stark, Petyr Baelish, Andar Royce, Gawen Glover, Daenerys Targaryen (Mentioned), Rohn Yoyce (mentioned), Gendry Waters, Original House Stark Character(s), Jon Snow (mentioned)

Relationships: Petyr Baelish/Sansa Stark, Arya Stark/Gendry Waters (mentioned and background only)

Additional Tags: Suicide, Child Death, Petyr is mostly only there in Sansa's mind, But he does make an appearance eventually I swear, Sansa and Arya are a great and loving sister team, book and show canons are mixed for my purposes, this is not a meticulous exercise in canon observance, Angst, Slow Burn, Character Study, there's not going to be much smut i'm sorry, but i hope there will be some feels, TW: Suicide, tw: child death

read it on the AO3 at http://bit.ly/2FnHUnT

[ao3feed-petyrxsansa]

Honi Soit Qui Mal y Pense

read it on the AO3 at http://bit.ly/2FnHUnT

by JaneHudson

Jon Snow and Daenerys Targaryen have assumed the Iron Throne and guided the Seven Kingdoms through a short, fierce winter. Jon's cousin Sansa dispenses justice in Winterfell as Wardeness of the North, much to the displeasure of her lords, who chafe against her restrictions. Even Sansa's allies agree that she seems to be stuck in winter while the rest of the world is reveling in the rites of spring. Arya Stark hopes the presence of a new ward will help draw out her beloved older sister, but he seems to keep her more firmly rooted in the unpleasant past...

Words: 1126, Chapters: 1/5, Language: English

Fandoms: Game of Thrones (TV), A Song of Ice and Fire - George R. R. Martin, A Song of Ice and Fire & Related Fandoms

Rating: Explicit

Warnings: Graphic Depictions Of Violence, Major Character Death

Categories: F/M, Gen

Characters: Sansa Stark, Arya Stark, Petyr Baelish, Andar Royce, Gawen Glover, Daenerys Targaryen (Mentioned), Rohn Yoyce (mentioned), Gendry Waters, Original House Stark Character(s), Jon Snow (mentioned)

Relationships: Petyr Baelish/Sansa Stark, Arya Stark/Gendry Waters (mentioned and background only)

Additional Tags: Suicide, Child Death, Petyr is mostly only there in Sansa's mind, But he does make an appearance eventually I swear, Sansa and Arya are a great and loving sister team, book and show canons are mixed for my purposes, this is not a meticulous exercise in canon observance, Angst, Slow Burn, Character Study, there's not going to be much smut i'm sorry, but i hope there will be some feels, TW: Suicide, tw: child death

read it on the AO3 at http://bit.ly/2FnHUnT

[oscarporras-blog]

Recibiendo mi certificado de manos de la muy hermosa y simpática profesora Yoyce Torres, cuyo trabajo investigativo y estadístico de varios años y de primera fuente hizo posible la información puntual, concreta y estructurada sobre los efectos astrológicos de los asteroides Transneptunianos

[shherie]

yoyce replied to your post:Soooo uninspired....

One shot of sasuke doing narutos laundry and gets carried away with smelling his stuff and naruto catches him in the act???? Sniff his panties

Ohhhhhh that reminds me of that awesome fic “Unleashed Fantasies” by UchihaNoChidori!! Very educational lol. I learnt about all kinds of fetishes and also that a “smelling” fetish is called “olfactophilia”. Useful to know, *nods*. Ehehehe, I could never write a fic as good as this one... Uchi is the smut master...

p.s. this fic is super NSFW y’ll. Kinks galore. Like...NSFW x six million. Seriously. You’ve been warned. 

[imetapoeta]

Creative Living Runners Club (CLRC) 2020 CLRCLUB CORRESENDEROS-#4 VAN COURTLAND PARK (COMPETITION RACE) WINNERS: 1rst, 2nd and 3rd Places. Men and woman. SUNDAY AGOUST 9, 2020 HeadCoach Jorge Start: 11:30 am Chitah Coach Karina / THE FASTEST! Fastest Men Runners: Alex & Rafi Fastest Women Runners: Yoyce-Karina & Michelle Fastest Time: 33:14 minutes Fastest Pace: 8:51 minutes 1. 👉🏾MEN First Place: Alex & Rafi: 32:13 / 8.51 2. 👉🏾Woman: First Place: Yoyce: 33.38 3. 👉🏾Woman Second Place: Karina & Michelle: 35:28/10:56 Lobos Coach Jorge: 1. 👉🏾Man First Place: Jorge 35:53/11:07 2. 👉🏾Man Second Place: Andy: 41:36 /12.34 3. 👉🏾Man Third Place: Christhopher: 42:58/12.48 1. 👉🏾Woman FIRST PLACE: Teodosia: 47:14/14:39 Coach Lobo Viejo RAMÓN: 1. 👉🏾Man First Place: Carlos: 103 2. 👉🏾Man Second Place: Angel: 1:06/24:16 3. 👉🏾Man Third Place: Melvin: 1:06/24:15 1. 👉🏾Woman First Place: AÍDA1:06/ 2. 👉🏾Woman Second Place: Lyann: 1:29/17:04 3. 👉🏾Woman Third Place: Repley-Aída: 55:47/ 16:53 Finish: 1:08 PM. Dr. Jorge Piña CLRCLUB President & CE0 Head Coach https://www.instagram.com/p/CDrZS4fDaMv/?igshid=17yut72gvxz4t

[bangurz]

C U Next Tuesday

Joyce Giraud