#wat een feest

[dutchjan]

January 06, 2024

[ki-kink]

Naar links! Naar rechts! Nog unne keer! Naar links! Naar rechts!

O, wat een feest! Kom op, kom op, kom op, kom op!

OMG, dude was totally stoked that he got talked into getting a fresh haircut for the Euro Championship trip! So fire!

[deberghuthorizon]

Wat een feest deze morgen!

Het vierde leerjaar organiseerde wederom een Boekenruilbeurs. De organisatie was perfect en iedereen was meer dan enthousiast!

Dankjewel juf Suzan en de ganse Cactusklas!

📚🌵

[echteliefde]

Échte liefde voor Kruikenstad Embleem 2025 – Zummedèdamadoen 💚🧡

Maak je kiel klaar voor het avontuur van carnaval 2025, want we zien wel waar het schip strandt! Met ons gloednieuwe Échte liefde voor Kruikenstad embleem ga jij helemaal in stijl het feest van het jaar in. Het thema “Zummedèdamadoen” is ons op het lijf geschreven, en wat ons betreft maken we er een jaar van om nooit te vergeten! Na een avondje doorzakken wisten we het: dit embleem moet jij op je kiel hebben. 💚🧡

Met een royale diameter van 8 cm is dit embleem niet te missen, op te strijken of vast te naaien, hoe jij het ook wilt. Op je kiel, je sjaal of waar je hart maar sneller van gaat kloppen, dit embleem hoort erbij. Het is het perfecte statement voor elke feestvierder die de echte liefde voor Kruikenstad voelt en weet dat we pas zien waar het schip strandt wanneer we allemaal samen op de dansvloer staan en de polonaise lopen. 💚🧡

Vanaf 11-11-2024 kun je jouw exemplaar ophalen of laten leveren. En wees er snel bij, want als deze emblemen op zijn, zijn ze écht op. Of in carnavalsstijl: OP=OP!

Dus, ben jij klaar om vol gas de polonaise in te duiken? Haal dan snel je échte liefde voor Kruikenstad embleem, want met dit pronkstuk op je kiel ben jij onderdeel van het feest van 2025. Proost op het mooiste wat er is, carnaval met échte liefde! 🎉💚🧡

[froy]

Wat een legendarisch feest! 🤩

[dejufuniverse]

Afscheid

Morgen heb ik een condoleance van een kleindochter van een bijna 91 jarige cliënt.

Het is niet voor te stellen...vorig jaar had hij nog een groot feest met zijn verjaardag waar vrienden en familie welkom waren. We zijn nu een jaar verder en valt er weinig te vieren op dit moment

38 jaar is zijn kleindochter geworden. Een tumor in de hersenstam is haar fataal geworden. Twee kleine kinderen laat ze achter die al op zo een jonge leeftijd hun moeder moeten missen.

Wat een zorgen allemaal voor de familie!

Mijn cliënt ligt zelf in het ziekenhuis want tijdens het dialyseren zijn er tijdens de onderzoeken zaken naar voren gekomen die hem daar deed houden. Nu kan de beste man niet eens afscheid nemen als hij na morgen in het ziekenhuis moet blijven.

Ik heb tegen hem gezegd dat hij op mij een beroep kan doen mocht hij spullen nodig hebben.

Ik merk dat ik uit mijn doen ben door dit alles en ik moet het even laten bezinken....

[brilliantskies]

Wat een feest

- Kees van der Spek (2023)

[fransopdefiets]

2-6 Nieuw Schoonebeek

Gisterenavond trakteerde ik mezelf op een concert in de Vermaning van Zaandam, ze speelden pianotrio’s van drie B’s, Beethoven, Bloch en Brahms. Mayke zat in het vliegtuig naar Sjanghai, dus ik moest mezelf vermaken deze tweede laatste avond.

Het stuk van Brahms sprak de zaal (nou ja, er waren hooguit 25 mensen) het meest aan, daar ontstond een bijzondere dynamiek tussen de musici. Mag ik hier even reclame maken voor de Nieuwe Huys concerten, die in de Vermaning gegeven worden? Ze weten altijd bijzondere ensembles te strikken voor een optreden waar vaak maar 15 of 20 mensen op afkomen. Dat is echt ten onrechte.

Het was een mooi slot van een emotionele week.

Het is een stuk kouder geworden dan twee weken geleden, het is grijs en er staat een stevige noordenwind. Ik denk dat die landinwaarts wel iets minder hard zal waaien, we gaan het zie . Maar ‘s morgens om tien uur op het stationnetje van Zaandijk is het behoorlijk fris. Ik ga weer naar Coevorden waar Bob en Hetty me weer ophalen van het station.

De route door Denemarken blijft een gokje, er staat de hele volgende week een harde westenwind aan de Deense kust zo tussen 4-7 bft. Het is maar net hoe dat uitpakt, als ie net iets zuidelijker wordt, is het feest, maar kiest die een beetje noordelijker hoek, dan ben je de sjaak. Gelukkig hoef ik pas woensdag of donderdag te beslissen, wie weet hoe het dan er voor staat. De komende twee-drie dagen lijkt de wind hoofdzakelijk westzuidwest te staan, wat natuurlijk reuze gunstig is.

Vandaag ben ik dan echt 67 geworden, zevenenzestig! en treed ik toe tot het legioen der veteranen, die hun beste jaren voor het vaderland gegeven hebben en naar wie in dankbaarheid wordt opgekeken door het Nederlandse volk. Onze beloning bestaat uit een staatspensioentje, dat de vaste lasten van ons bestaan dekt.

Ik heb nu 4 maanden de tijd om te bedenken hoe ik de komende jaren verder wil invullen. Vooralsnog heb ik me alleen aan wat bestuurswerk gecommitteerd en is er voldoende ruimte om weer iets te gaan leren of nog wat betaalde klussen te doen. Het leukste is natuurlijk om iets heel nieuws te gaan doen en daar dan ook nog wat geld mee te generen. Maar dan moet ik geen boeken gaan schrijven, want het schijnt dat uitgevers overspoeld worden met manuscripten van gepensioneerden. Dan kan ik beter proberen influencer te worden en mijn geld verdienen met het aanprijzen van steunkousen, zalf tegen de jicht en erectiepillen op basis van inheemse kruiden uit de Kalverpolder. Ik zie daar wel mogelijkheden en een mooie samenwerking met de Zaanse Schans. Want daar hebben ze nog geen authentieke Zaanse heelmeesterspraktijk. De stichting Kalverpolder levert de kruiden aan, de molenaars vermaken die tot zalf en de weverij fabriceert de steunkousen. Win-win-win.

[dutchjan]

December 31, 2023

[salernoah]

Vrijdag | 24-05-2024 | 24°C | Salerno | Dag 11

Waar moet ik beginnen..?

Sommige dingen moeten nu eenmaal zo zijn, maar klopt dat wel? Ik schijn een neus voor drama te hebben. Alsof ik het op mezelf afroep ��� soms wel. Vandaag was het echter niet mijn schuld. En omdat ik mijn verhalen toch nooit in de chronologische volgorde vertel, zal ik nu ook geen uitzondering maken.

In de tussentijd is er al zoveel gebeurd. In slechts drie dagen tijd. Dat terwijl ik (en met mij de rest van mijn leeftijdsgenoten) elke keer loop te mekkeren dat Salerno best wel saai is (wat tevens wel zo is). In deze drie dagen tijd heeft het een plaatsgemaakt voor het ander, net zo wisselvallig als het weer hier aan de kust; het heeft werkelijk waar geen nut om de weersvoorspelling te bekijken, want het weer verandert om de haverklap.

Vanavond voelde ik me namelijk vreselijk ongemakkelijk. Ik kon – en wilde bovendien – wel door de grond zakken. Hoe groot is de kans, dacht ik nog, en hoeveel restaurants zijn er wel niet in Salerno? Hoewel ik het antwoord schuldig moet blijven, weet ik zeker dat er behoorlijk veel restaurants zijn in Salerno. Hoe kan het dan dat ik vanavond met de meiden (Laura, Nadine en Louise) uiteten ben gegaan in het restaurant waar de Italiaanse man nummer 1 werkte, zonder te weten dat hij daar werkte, en nadat ik hem vanochtend doodleuk in een bericht heb laten weten dat ik hem niet meer wilde zien? Wist ik veel dat hij uiteraard in dat restaurant werkte? Neen, zeker niet. Nu denk je misschien: Maar wat bazelt ze toch nou allemaal? Nou, ik kan jullie verzekeren dat ik me enorm ongemakkelijk voelde, want ik had, ten eerste: helemaal niet verwacht de Italiaanse nummer 1 in kwestie te zien (ooit nog, bedoel ik dan), en ten tweede: had ik hem dan mogen tegenkomen, dan zeker niet op zijn thuisbasis, op deze dag nota bene. Maar snap je nu nog steeds niet wat het probleem is? Goh, neem van mij maar aan dat je niet gelijk de persoon in kwestie tegen het lijf wilt lopen nadat je hebt gezegd dat je hem/haar/hen niet meer bliefde te zien. En mocht je dat wel overkomen, hoe klein de kans dan ook, dan kan ik je met zekerheid zeggen: pijnlijker kan haast niet.

Het koste me enige moeite om mezelf bijeen te rapen, maar gelukkig was er geen plek meer in het restaurant (‘Al dente’) zelf, en werden we vriendelijk verzocht om naar de bar aan de overkant te gaan (hoorde bij het restaurant) om daar te eten. De meisjes bestelden pasta. Ik snakte naar een wijntje. Aangezien ik kort daarvoor al gesnackt had, bestelde ik geen pasta. Ik was enkel meegegaan voor de gezelligheid en ik had er al bijna spijt van. De pasta’s waren heerlijk (ik heb van iedereen een klein beetje geproefd) en werden geserveerd in een soort koekenpan (volgens mij wordt dit tonnarello genoemd). Na het eten ben ik gelijk naar huis gegaan. Ik had mezelf voorgenomen om op tijd te gaan slapen, maar morgen kan ik ook nog de hele dag slapen. Ik was erg moe.

Nu ik eenmaal aan het schrijven ben, merk ik dat ik me minder moe voel dan eerst. Ik heb vannacht hooguit vijf uur geslapen en heb daarom besloten vandaag niet naar de les te gaan. Ik was niet de enige die niet naar school is gegaan: Ilaria was zo dronken vannacht dat ze niet eens meer naar huis kon lopen en ze bij Carol is blijven slapen. Dat vertelde Ilaria zelf vandaag. Gisteravond ben ik met Valeria, Laura, Nadine en Louise naar een speakeasy geweest, The Black Monday Speakeasy, waar het décor een Franse bistro imiteerde. De cocktails waren goed en voor het eerst heb ik iemand een Blue Blazer zien maken, met de blauwe vlammen van de in de fik gezette alcohol. We hadden ons allemaal chic aangekleed en ons opgemaakt. Ik sprak met de meisjes af bij Louise thuis, waarna we Valeria in de bar ontmoetten. Onderweg naar de bar kwamen we Ilaria, Yves, Julien en Thijs tegen, die naar een feest gingen.

Rond elven zei ik de meiden gedag om met een nieuwe gedaagde af te spreken. Een andere Italiaanse man van bijna-negenentwintig (volgende weer dinsdag is zijn verjaardag) die net klaar was met zijn dienst. Ik had hem uitgenodigd in de bar, maar na een poosje touwtje trekken moest ik toch water bij de wijn doen en zodoende stapte ik in de auto bij een wildvreemde die ik diezelfde dag nog voor het eerst via Tinder had gesproken. Zo doet men dat als je jong en onverschrokken en tamelijk impulsief bent. Niks aan het handje, want ik leef nog. Gelukkig waren mijn vriendinnen wel bezorgd en dwongen ze me mijn livelocatie met hen te delen.

Wat doet men in de auto met een wildvreemde? Italiaans praten, natuurlijk. Ik oefende mijn Italiaans terwijl we richting Vietri sul Mare reden. De avond was sereen en er was weinig verkeer. ’s Avonds rondrijden is veel fijner dan overdag. ’s Avonds is de atmosfeer anders. Ook ’s avonds over straat fietsen vind ik heerlijk, maar dat terzijde. Ik werd thuis voor mijn deur afgezet (goddank, want ik had die dag al zo veel gelopen). Over de rest zullen we het maar niet hebben.

Ja, ik had die dag veel gelopen. Ik was die dag naar school gegaan (en weer terug naar huis), om vervolgens diezelfde middag weer naar school te lopen, omdat ik de meisjes (Laura, Louise en Nadine) zou ontmoeten om naar Vietri te gaan. De meisjes wilden naar het strand en ik was meegevraagd. Met de bus vertrokken we naar Vietri, in de hoop op het strand te kunnen genieten van de zon. Eenmaal aangekomen op het strand bleek het flink te waaien en deels bewolkt te zijn. De wolken dreven boven onze hoofden voorbij en erg genieten deden we niet. Die beloofde 28°C was een leugen. Er zat niets anders op dan aan de klim naar het centrumpje van Vietri te beginnen en dan maar terug naar Salerno te gaan. Hop, terug naar huis en omkleden en daarna weer naar het centrum om naar Louise’s huis te gaan voor de make-up. En zo kwam het dat ik op en neer bleef lopen. Onderweg naar Louise begon mijn been zelfs te zeuren en pijn te doen. Een fiets is zoveel makkelijker, maar al had ik hier een fiets, zou ik hier niet eens durven fietsen.

Eergisteren, woensdag, was daarentegen een vrij rustige en saaie dag. Na school had ik niks te doen. Nu kan ik me amper herinneren wat ik die dag heb gedaan behalve met Valeria en Ilaria op een terrasje te hebben gezeten en daarna met Ilaria souvenirs te hebben gekocht. Ik zag er tegenop om naar huis te gaan (wat moest ik daar immers doen?), dus besloot ik mezelf zo lang mogelijk bezig te houden in de stad. Beetje ronddwalen, beetje shoppen. Geld uitgeven is het enige wat ik doe, lijkt wel. Uiteindelijk ben ik na het kopen van een paar hebbedingetjes maar naar huis gelopen.

Ook vandaag heb ik weer geld uitgegeven; dit keer aan een ketting en een Italiaans non-fictief boek over Salerno. De kaft van het boek vind ik prachtig en de hoofdstukken zijn kort, wat het ideaal maakt om te lezen. Laura en Nadine waren met me meegegaan en hebben De kleine prins maar dan het Italiaans voor €3,90 gekocht. Ik wil die ook nog kopen, want het verhaal heb ik nooit gelezen.

Een kleine tip tussendoor: Geef nooit je blog door aan de mannen over wie je schrijft. Niet dat het uitmaakt wat ze van je vinden of over je denken, maar om verdere ongemakkelijke en/of pijnlijke situaties te voorkomen. (Misschien moet ik toch maar eens zorgvuldiger te werk gaan).

Het is nu 23:15 en laat zat. Zondag staat er een strandfeest op de planning, maar morgen zal het voor mij een rustdag zijn.

Oh ja, ik ben er deze week pas achtergekomen dat je hier gewoon uit de kraan kunt drinken. Ik had tot voorheen heel zuinig aan gedaan met water uit plastic flessen en bovendien water gekookt en laten afkoelen. Omdat Roni en ik in Napels niet zo goed reageerden op kraanwater, durfde ik het niet aan, maar zo blijkt het water toch te zuipen te zijn.

[bramsnor]

Hallo, Kato hier weer eens. Heb veel nieuwe ervaringen achter de rug. Vanmorgen voelde ik het al, er gaat iets gebeuren, gelukkig mocht ik mee. Eerst met de auto een eind rijden, vindt ik super👍

Maar daarna gingen we een hele lange eh……..soort auto in die over een ijzeren weg reed. Na een tijdje en een aantal keren stoppen stapte we er uit. Wat een bende, alle medepassagiers moesten door poortjes heen, ik dus ook.

Toen kwamen we in een drukke kolere herrie terecht. Feest noemen ze dat. Maar wij gingen de andere kant uit en liepen met vele langs allerlei tentjes met van alles op tafels. Mijn bazinnetje heeft nog iets meegenomen daar vandaan.

Uiteindelijk kwamen we weer bij die kolere herrie uit. Hebben we ook nog even gekeken, maar het vervelende vond ik dat ik niet even in die enorme zandbak mocht rondrennen of liggen rollen.

Volgens mijn baas mag dat pas na 19.00 uur. Dus zijn we weer in die enorme lange auto met ijzeren wielen gestapt om bij ons eigen “koekblik” op wielen uit te komen. En weer naar huis.

Lees verder in het volgende verhaal.

[detweedeochtend]

acclimatisatie

durft u even mij te zijn? dat is een ander (net als u)

het zand in mijn schoenen de miezerige motregen mijn broek doorwekend

andere wimpers om door te kijken een nieuw soort lachen

lijkt het u wat? lijkt het wat op u?

tel even tot twee drie vier het brengt u uit evenwicht u valt in mijn plooi

en dan zit u op mijn stoel u eet er mijn taart en leest mijn wensen (u wenst dat in feite ook)

het is niets nieuws dat u hier tussen de lijnen leest maar nu is het weer vers

dit is trouwens een gift verpakt als mijn huis en tuin een feest op een zomerdag zonder houdbaarheidsdatum

[daan72]

Spannend

Morgen wordt onze dochter 23 jaar. De jongste. Ze had een feestje gepland, familie en vrienden in de overkapping achter ons huis. Maar morgen word ik ook geopereerd aan mijn long dus geen feest. Middenkwab incl tumor en de lymfeklieren eruit. Een zware ingreep waarna ik wakker word met een drain en pijnpomp met ruggenprik op IC. Gelukkig door een longchirurg die me vertrouwen heeft gegeven. Open en eerlijke communicatie. Over goed door kunnen ademen, gekneusde/gebroken ribben, lang fysiek herstel en de kansen bij wel of geen aangetaste klieren. Dus verstand op standje zakelijk. Met hier en daar af en toe wat paniek. Maar de enige optie is die van rigoureus ingrijpen. Die kanker moet uit mijn long. Snel en volledig. En dat gaat morgen dus gebeuren. Gesteund door alle liefde om me heen van mijn gezin, familie, collega’s en vrienden kan ik dit aan. Dus ik ga ervoor!

[magheteenonsjeminderzijn]

Ook vandaag weer vroeg mijn bed uit want ik heb al om 8.45 een afspraak bij de nagelstyliste. Ik heb vannacht goed geslapen maar ik was wel heel vroeg wakker: 5.30. Ik heb al een bericht van mam, die slaapt bijna niet door de gordelroos dus die vroeg om 4 uur al of ik wakker was. We hebben even gekletst en daarna zijn we allebei toch weer in slaap gevallen.

Ik heb niet echt pijn maar mijn mond en kaak zijn wel gevoelig. En mijn mondhoek doet zeer en bloedt nog een beetje. Wang is een beetje dik. Goed openen van mijn mond lukt ook niet. Ze hebben mij toch wel even goed te grazen genomen gisteren.

De nagelstyliste zorgt weer voor mooie pink nagels met een glittertje. Ik krijg last van mijn buik dus als ik klaar ben, app ik Marcel om de voordeur open te doen en ben ik net op tijd thuis.

Thuis neem ik de pijnstiller van het ziekenhuis en daarna rij ik door naar New Fysic. Weer een mooi resultaat behaald:

Nog 12 kg to go 😅

Na NF rij ik naar mam. De gordelroos heeft haar aardig in zijn greep en het zou fijn zijn als dat eens minder werd.

Rond 12.30 ga ik naar huis en ga dan voor het eerst wat eten, een zakje drink yoghurt, dan hoef ik niet te kauwen 😅

Om 14 uur ga ik Ivy ophalen. Die wil nog even naar Topbroodje en haar kaasbroodje en muffin eet ze dan lekker in de tuin op: “het is 17 graden oma dus dan kan ik lekker buiten eten”.

Als Ivy alles op heeft gaan we Ryan halen, ik eet nog snel een kiwi. Kleine stukjes dan krijg ik het wel weg. Ryan weer enthousiast als we komen en hij is helemaal blij als hij bij thuiskomst ziet dat opa thuis is. We spelen een beetje buiten en ik maak ook alvast het eten voor vanavond: kip tariyaki met zilvervliesrijst. Om 17.30 komt Natas de kinderen ophalen. Ryan heeft geen zin om mee te gaan 😅

Normaal gesproken blijven ze eten maar wij zouden vanavond oppassen op Manuel bij Koen en Hannah thuis. Daar is het weer ziekenboeg dus dat feest gaat niet door.

We eten de teriyaki en ik neem ook een kopje cappuccino toe.

Ik ga ook beginnen met spoelen vanavond. Geen spuitje er meer bij, gewoon spoelen. Ik begin ook wel weer last t te krijgen en ik heb ook het gevoel dat ik toch nog een kies voel. Knowing my luck, is wellicht de verkeerde kies eruit gehaald?

Om 21.30 neem ik de pijnmedicatie. Ik zie ook dat er een blauwe plek onder mijn kaak verschijnt. Dus niet zo gek dat ik mijn mond/kaak voel. Ik heb het ook koud dus ik lig lekker onder mijn kleedje op de bank en ga maar weer op tijd naar bed.

[dejufuniverse]

Wat een Oranje gekte! Niet normaal zoveel mensen in Dortmund...een groot feest!