#wątpliwość

[stay-alive-again]

Mówisz, że kochasz deszcz, Ale wyciągasz parasol, Kiedy pada. Mówisz, że kochasz słońce, Ale chowasz się w cień, Kiedy świeci. Mówisz, że kochasz wiatr, Ale zamykasz wszystkie okna, Kiedy wieje. To dlatego jestem pełen obaw, Kiedy mówisz to samo Także o mnie...

"I Am Afraid" Qyazzirah Syeikh Ariffin

[walvitswordsandpoems]

Very doubtful government intentions.

[mariolaszyszkiewicz]

Kochamy się

Kochamy się Ewangelia wg św. Jana Wyższość Jezusa nad Abrahamem "Zaprawdę , zaprawdę , powiadam wam, nim jeszcze pojawił się Abraham , Ja już byłem" - Boski i mój. - Mówiłem , że jestem w stanie przed wszystkim ochronić. Nawet przed tobą samą. -Miałeś rację , opanowało mnie przerażenie. -Nie myśl o tym Myszko, nie będę ci robił wyrzutów , to wszystko dla twojego zdrowia. Powoli zdrowiejesz. -Czemu to tak boli? - Nie musi boleć -Zmieńmy temat. -Jest zimno , a jeszcze przed sekundą było tak gorąco . Co ci się stało? - Jestem przerażona twoim Krzyżem. Znowu Go mam w ramionach. Ale nie przeraża mnie krzyż sam w sobie , ani że ja jestem w Niego włączona. Nie. Straszne jest to , co oni z Tobą na tym krzyżu zrobią. Co ja z Tobą zrobię. Już całkiem niedługo . Mój umysł , moje władze duchowe. Nie mogę tego znieść. To straszne. Ja już widziałam Ciebie na krzyżu. Powoli , po troszku mnie od niego odzwyczaiłęś. Ale on był, cały czas był między nami, i Ty na nim umierałęś po wielokroć. Nie zniosę tego , nie , po prostu nie. Wydawało mi się , ze trochę już ten krzyż zaczynam przyswajać , ale ciągle, ciągle -Myszko, skończ z tym bólem. To straszne , ale starczy . -Mam wziąć udział w kolejnej Wielkiej Nocy. Myślisz, że ja to wytrzymam? Że mam serce z kamienia? - Myszko... - Kochany , jestem cała sparaliżowana. Pomóż mi, proszę, pomóż mi. -Nareszcie jakieś rozsądne słowa. - Cały świat się kręci , a Ty spoglądasz na to z wyżyn Twojego krzyża. Przepraszam , znowu myśłę tylko o sobie. - Nie możesz Mi Myszko zabronić wejścia na Golgotę i śmierci na krzyżu. To nonsens. - Logicznie, rozumowo rzecz biorąc to fakt.

Kochanie, Ja wiem o co może ci chodzić, ale muszę takie rzeczy wypełnić , są to sprawy między Mną, światem , a moim Ojcem. -Wiem, moje skargi są na próżno. Ale aj Cię po prostu tylko kocham. Tylko kocham. Nie ma we mnie rozumienia niektórych ważnych spraw. - A czym Bym cię karmił, gdyby nie Mój krzyż? - Używasz Jezu potężnych argumentów, takich z którymi Wiesz, że nie sposób dyskutować. Kochany, ja to wiem, ale mam skurcz wewnętrzny, ogarnia mnie przerażenie, kiedy znowu wchodzę w cierpienie. Nie mogę się tam odnaleźć. Mogę nie zapanować nad swoimi zmysłami. Dostanę drgawek, zacznę się rzucać i krzyczeć. Dzisiaj, gdyby nie Ty, mogło się już tak wydarzyć. - Miło, że Mi to wszystko mówisz. Ale dlaczego dopiero teraz? Czemu Ja się dowiaduję od ciebie dopiero teraz? Ja Myszko wiedziałem o tym , widziałem to w Tobie, ale czekałem, kiedy ty się do Mnie z tym zwrócisz? Czekałem ..... no i mam swoją Myszkę:) Powoli , po wielu strapieniach w tej kwestii Moja Myszka znów należy do Mnie. Myszko, nie wytrzymasz - Beze Mnie. Ze Mną wszędzie ci dobrze . Nawet na Moim krzyżu. Wezmę cię wszędzie. Bo to o to Chodzi? - Śmiejesz się ze mnie. Ja przecież wiem, że nie wszędzie z Tobą mogę pójść. -Mylisz się. Ja swoją ukochaną istotę, czyli ciebie, mogę zaszczycić swoją obecnością wszędzie . Myślałem , że już to ustaliliśmy . Nie mogę odejść. Nawet do swoich zajęc, do swojej roli- bez Ciebie . Ufności kochanie , nasza miłość nie zaginie. Moja w tym głowa. Ty tylko masz za zadanie Mnie kochać. - Czuję jak się rozgrzewam. - Nie bój się Mnie. Nawet jeśli czegoś nie wiesz - po prostu pytaj

[mrwickk]

czy ją kocham?

to wątpliwość, która towarzyszyła mi przez

całe życie

i dziś jestem w stanie stwierdzić, że miłość, której towarzyszy wiele wątpliwości

jest prawdziwq miłością

Italo Svevo

[ojciecgnateusz]

Jako, że od prawie godziny jestem w domu (wiadomo, oddział. Do prowadzenia bloga tutaj nie zamierzam się przyznać nigdy, zwłaszcza, że mamy dziewczynę z AN - sam byłem parę lat temu z tego powodu i siedzę z nią przy 'VIP stole, chociaż nie trzeba mnie pilnować z jedzeniem, ale jej raźniej jest) i stojąc w epickim korku moim rzęchem (pozdrawiam serdecznie mechanika, to jeszcze jeździ), a będąc w temacie toksyki osób pro, wpadłem na być może mocno upośledzony, ale szczery post.

Fatshaming, osoby zdrowe/leczące się i mechanizmy obronne.

Otóż jako od pewnego czasu zbieram - nie tylko zresztą ja - opierdol za sam fakt mojego żywota, zauważyłem, że część tych osób ma kompletnie zero jedynkowe myślenie. Nie jesteś z nami - jesteś przeciwko nam, lub 'tylko Ana wyzwoli cię od otyłości i nie przyjmujemy logicznych argumentów'.

Naprawdę rozumiem, że to chorzy ludzie mający często kompletnie odklejone cele (tak, też kiedyś chciałem mieć BMI 9 xD), ale jakiekolwiek próby dyskusji odpierają często triggerującym hejtem.

Byłbym głupi gdybym udawał, że spłynęło to po mnie jak woda ze stawu po kaczce, bo zasiało u mnie wątpliwość co do jedzenia czy dumy z siebie, a nawet przez sekundę pojawiła się myśl o powrocie, bo przecież każdy poza Ruchem jest grubasem (logika wygrała na szczęście. Jestem poza sektą).

Dla mnie to reakcja obronna - po prostu odpierasz wszelkie argumenty związane z ludzką biologią, zdrowiem i psychiką. Bańka bezpieczeństwa, czyt nazwijmy to indoktrynacji poprzez meanspo i poniżanie nie tylko przez siebie, ale innych, może pęknąć. To nie jest coś czego taka osoba chce.

A nawet najspokojniejsza rozmowa bez chęci zmiany światopoglądu jest taką igiełką, która chce przebić balon. Stąd skrajnie agresywne reakcje.

Polecę boomeradą, ale kiedy ja byłem obserwatorem i jedynie lekką (sic!) częścią Ruchu, naprawdę nie było ostracyzmu w stronę osób, które wychodziły (każdej osobie życzącej powodzenia w leczeniu podanie wirtualnej rączki!), triggerujących czy wyzywających ludzi ZDROWYCH. Nie było porównania ofiar feedersöw z przeciwieństwem - ludźmi umierającymi z głodu, wyśmiewania CHUDYCH, którzy zjedzą sobie kanapkę na przerwie (chudzi nie zawsze mają ED!!) i porównywanie ich do swojej bądź co bądź chorej drogi myślowej.

Skarby moje kochane - jeśli chcecie czerpać z drugiej fali (najpopularniejszej), czerpcie również z tego. To nie tylko kalorie, ale i pewnego rodzaju klasa. Nie bądźmy chujami!

P.S w przygotowaniu post porównujący pro do autentycznej sekty. Wbrew pozorom mnóstwo podobieństw. Może wieczorem odpalę notatnik i zacznę coś tam machać

[mikoo00]

Oj

Mam aplikacje Daylio Nie używałem jej chyba z rok Wyświetliło mi się powiadomienie ze wspominką Moj wpis z przed kilka u lat Zaczolem czytać poprzednie Dość szybo kl dotarłem do swoich notatek z początku mojego uzależnienia od alkoholu W kwietniu jakoś zaczolem pic Pod koniec lipca już zaczynałem podejrzewać, że może jestem uzależniony wypierałem to

Przykre jest czytać swoje wpisy Jeden wpis,, wypiłem alko" po dwuch dniach wpis jak pojechałem do rzeszowa Imprezowalismy z przyjaciółką i znajomą Upiłem się do nieprzytomności,, boję się, że się uzaleznie",, faktycznie nie umiesz sobie postawić granicy Normalni ludzie wiedzą ile wypic i ile im starcza",, ja nie potrafie",, już nie będę pił"

Po 2 dniach kolejny wpis,, najebałem się życie jest chujowe"

Nie miałem wtedy świadomości pełnej, że faktycznie pije za często a raczej to wypierałem wtedy

Robiłem to często Wydawało mi się że jak zrobię sobie przerwę na dwa dni lub góra 6 to się nie uzaleznie

Wpis z początku sierpnia,, nie mogę przestać myśleć o alkoholu xDale to chyba normalne chciałem spróbować czegoś czego nie pilem i kupiłem sobie xxxxxxx Nic mi nie jest"

Przeraziłem się czytając o moich myślach samobójczych, które miałem codziennie Wąchania nastroju były przerażające ile było we mnie nienawiści do siebie

Mimo, że od lat tak się czułem to alkohol dolewał oliwy do ognia Stałem się wrakiem człowieka

Dość szybko zaczolem szukać informacji o alkoholizmie jednak potrzebowałem na to jednoznacznego dowodu Wizja bycia uzależnionym mnie przerażała bowiem w moich oczach alkoholicy wracają do nałogu nie ważne ile razy poszli na terapie, że tylko niewielka ilość osób jest wstanie żyć bez alkoholu i cieszyć się życiem Kompletnie nie wierzyłem w to, że i mi będzie to dane Starałem się jakoś wdrażać sposoby walki z glodami Nie ufałem temu co czytałem ani samemu sobie Choroba dawała mi milion powodów dlaczego nawet próbowanie nie ma sensu

Trochę jestem dumny z siebie że zanim poszedłem na terapie już jakąś wiedzę miałem bo chciałem wiedzieć czy na to jestem chory Zrozumieć na czym to polega Większość raczej myślę by olała wszystkie red flagi Uznała, ze inni wymyślają i dalej piła albo poszła na terapie dla świętego spokoju Nie żebym ja sam takich myśli nie miał zgłaszając się na terapie.. Natomiast widzę, że próbowałem chociaż poddawać pod wątpliwość swoje chore myśli

Smutno mi się zrobiło i czuje jakieś napięcie teraz jakiś taki lęk Dość dużo emocji to we mnie wzbudziło Nie chce myśleć jak będę się czuł podczas pisania piciorysu XDdDDD

Eee przejdzie mi było minęło Kiedys źle się czułem z tym, że mimo nabytej wiedzy nie potrafię przestać pić A po terapi na dziennym za pijałem W mojej głowie panowało przeświadczenie, że trzezwieją trzeba być perfekcyjnym jeśli chce się należeć do grupy osób nie pijących

To na tamtej terapii zaszczepiony we mnie cień nadzieii

Nie da się wszystkiego zmienić w swoim życiu ani uczynić ze sposobów jak osowić głód alkoholowy, nawyk To jest droga pełna prób i błędów Trzeba umieć wyciągać wnioski by co kolwiek miało sens

wciąż popadam w jakieś depresyjne myśli i autodestrukcyjne tory myślowe Natomiast widzę jak dużo się we mnie zmienilo

Kiedyś bardzo analizowałem wszystkie moje interakcje społeczne szukając błędów,, co zrobiłem zle" ataki paniki miałem nie mal codziennie Panicznie się bałem ludzi Prowokowałem odrzucenie

Teraz? Rozmawianie przychodzi mi już z pewną łatwością Nie czuje lęku tak silnego jak wtedy Staram się zauważać kiedy znów zaczynam myśleć autodestrukcyjne Nawet jak się zdarzy to nie jest to w takim stopniu

Żyje mi się lepiej, spokojniej jak na to co było Sporo jeszcze pracy przede mną Widzę w tym sens Kiedys bym tego nie napisał ale,, Warto żyć"

[smutna-z-przyzwyczajenia]

Wątpliwość wyższe od Tatr

[ogrody-ilangory]

„Zmienił się świat. Nie jesteśmy jaskiniowcami. Ludzie wznoszą się bajecznie ponad czasy anty dyluwialne, muszą baczniej spoglądać dookoła siebie! I każda rzecz budzi ich wątpliwość, nie wystarcza im istota rzeczy, chcą atomów, znajdują je i rozczarowują się. Chcą wieczności w życiu, ale na powstawaniu i zanikaniu świat stoi. Każdy kwiat zwiędnąć musi, to trudno! –lecz żyjąc umila nam niejedną chwilę. Teraźniejszym ludziom to nie wystarcza, oni chcą analizy nawet w szczęściu. A przecież ten sam kwiat, rozdrobniony na cząsteczki, jest garścią śmiecia, przekonują się o tym, rozczarowują, chcą znów złożyć na nowo, ale złożą nędznie, więc najczęściej rzuca... I tak jest ze wszystkim”

~Helena Mniszkówna - "Trędowata"~

[ananasowadupa14]

hej misie

od dłuższego czasu nic nie wstawiałam, dlatego że mam wątpliwość co do tego co robię. Sama siedzę w ed już dosyć długo i bedąc szczerym tumblr bardzo wpłynął na to co się ze mną dzieje. Boję się że przez moje posty ktoś może sobie coś zrobić a tego bym nie chciała. Nie chcę teraz hejtować całej spolecznosci motylków żebyście mnie źle nie zrozumieli. Chodzi tu o moje odczucia, obejrzałam ostatnio film "aż do kości" i jeśli oglądaliście to pewnie wiecie o co mi chodzi. Ale w skrócie dla tych co nie oglądali główna bohaterka miała bloga i jedna z jej obserwatorek zabiła się i wysłała do niej wiadomość ze to jej wina. Boję się takiej sytuacji, nie mam na myśli że odejdę z tumblr bo kocham was wszystkich i jest to moje comfort place ale nadal mam wątpliwości co do publikowania tutaj jakichkolwiek postów.

mam nadzieje ze wiecie o co mi chodzi i napiszcie co o tym myślicie bo ja sama nie wiem co mam o tym myśleć

[ahosia3]

Wydaje nam się, że jeśli zrobimy to, co należy, poczujemy się lepiej, ale wcale nie musi tak być. Czasami zamiast ulgi przychodzi niepokój. A na miejscu pewności pojawia się wątpliwość. Tak jakby ta gra nie miała końca i gdy rozwiązujemy supeł na jednym krańcu nitki, pięć innych węzłów powstaje na drugim.

~Izabela Janiszewska:"Niewybaczalne"

[s0ullessboy13]

Znalazłem się w labiryncie pełnym własnych demonów. Dokąd zmierzałem sam nie wiem. Idąc przed siebie napotkałem niby ludzkie twarze które skrywały ciemność. Każdy z nich mówił, że mam iść inną drogą. Pogubiłem się za czwartym razem. Cichy stukot butów budził wątpliwość. Czy wierzyłem im? Czy jednak chciałem wierzyć? Okłamali mnie. Zmanipulowali. Czuję się bezradny. Ból wcisnąłem między cegły. Obojętność zabrała wszystko. Jak długo mam szukać pomocy w przestrzeni której się gubię? Zabiłem siebie wchodząc w to wszystko przy tym tłumiąc emocje. Dotknij mnie i powiedz, że mogę znów czuć. Że mogę wić się z bólu i odczuwać nienawiść. Pozwól mi zamienić pustkę w cokolwiek co uratuje mój ponury wzrok.

@s0ullessboy13

[w-srodku-martwa]

Gdybym tylko wiedziała

Że ludzie tak znikają

Gdybym wiedziała

To bym Cię nie puściła

Splotłabym nasze palce

Aby nic nam nie uciekło

Drugą dłonią chroniła

By wątpliwość nas nie podglądała

Na każdą twą łzę

Biegłabym, by odgonić zmartwienia

Przypieczętowała miłością

Chcąc, żeby w nas iskrzyła

Nie trwały był to węzeł

Gdybym tylko wiedziała

Może coś pomieszałam

Bo jednym pociągnięciem

Wszystko straciłam

Gdybym tylko wiedziała

To wszystko bym inaczej zrobiła

Jak już wszystko wiem

Nikogo nie trzymam

Dotknąć się nie dam

Bym nikogo nie traciła

[mothylarka]

Powracam że świat w glorii i chwale. Nie wiem czy byłabym w stanie wytrzymać jeden dzień dłużej. N. też jest wymęczony, bo gdy zapowiedziałam o której będę z powrotem natychmiast zaznaczył, że w takim razie zabierze się ze świąt rodzinnych wcześniej. Nie wiem czy odbierze mnie z dworca (byłoby fajnie, ale nie wymagam). Staram się za dużo przy nim nie zrzędzić, ale odreagowuję mówiąc i jego oraz mojej rodziny poglądy na to i owo są tak rozbieżne, że czasem muszę go stratować tekstami, które zasłyszałam żeby upewnić się, że to nie ja zwariowałam.

Żeby dać Wam malutki smaczek, to zostałam niemalże pochwalona za zakup biletu powrotnego w pierwszej klasie (w tym przypadku wzięłam, bo różnica wynosiła 20 zł i uznałam, że muszę się trochę porozpieszczać na odreagowanie, a bezprzedziałowy był zajety). Zwykle słyszę o tym, że trzeba było kupić bilet w pierwszej i że dziadujemy. No to tym razem dostałam kilka reprymend za kupowanie biletu w pierwszym wagonie od czoła pociągu, bo to mniej bezpieczne miejsce. Wuj z tym, że pierwsza klasa jest tylko w tym jednym wagonie.

Nie będę Wam teraz rantować na poziom neurotyzmu, który musiałam znieść, ale dam Wam jeszcze jedną anegdotkę. Mój brat nienawidzi gaci-bokserek. Kiedyś mama chciała mu dać wielopak (mój brat jest grubo po 30 i zarabia więcej niż moi rodzice, ale wiecie jak jest), przedstawił dosadnie i wielokrotnie swoją opinię i zostały w domu. Otóż całą jego gaciowa szuflada byla teraz wypchana bokserkami, z tuzin par. Jak to tłumaczyć? Po jakiejś kolejnej argumentacji moja mama była gotowa wyrzucić te wielopaki (z kartonikami itd, nigdy nie pranę i nie noszone) do PCK, ale wyraziłam wątpliwość czy akceptują bieliznę z kontenerów i zaoferowałam, że sama je wezmę. Tu mam dwa plany; albo zbiorka na Ukraińców albo telefon do chłopaka który na moim lokalnym kontenerze zostawił ogłoszenie, że potrzeba mu ubrań.

Przyznaje też, że zabrałam się za te zapasy gaci, bo wykalkulowalam, że ograniczy to przestrzeń w mojej walizce i nie dostanę aż tyle szybko psującego się żarcia. Żarcie które psuje się wolno dostaje mój brat, bo jedzie 2,5h dłużej. I tak moja walizka jest ciezka ponad standardy, bo wożę serki homo i inne rzeczy, które powinny być w lodówce.

Podczas dzielenia się święconką nie było mi dane wziąć sobie jajka samemu, matka podstawiając mi talerz wrzuciła mi jajko do żurku sama "żeby przyspieszyć proces". W pewnym momencie odsunięto ode mnie coś co jadłam, bo jakoś "krzywo leży". Powiedziałam, że mam już koncepcję na sukienkę na wesele, na które idę. Matka wyciągnęła sukienkę. Wyraziła żal, że nie przymierzam. Odpowiedziałam, że jej nie chce (nie noszę dekoltów w łódeczki, źle leżą). Potem był jeszcze żal, że wyjęłam ją z walizki, w którą mi wsadziła.

Cała "moja" szafą w domu jest wypchana moimi łachami z liceum i mnóstwem ubrań, których nie pamiętam. Trudno mi było coś znaleźć, bo wszystkie były kusawe i plastikowe, nie dało się też ich przeglądać, bo wszystko jest stłoczone do granic możliwości. Powzięłam postanowienie, by większość wywalić, ale boję się, że zrobię tylko więcej miejsca na niechciane prezenty.

Tu się zatrzymam, żeby było jeszcze lajtowo.

N. wysłał mi zdjęcie otrzymanej gorzkiej czekolady, która jego mama mu wciąż kupuje, a której on nie lubi. Odpisałam, że możemy handlować (ja dostaje czekolady słodzone słodzikami, których nie lubię).

Dziś jeszcze muszę ulepić pierogi z resztek, które mam w lodówce. Jutro z największą przyjemnością pójdę do pracy. W przyszłym tygodniu (gdy będę już po okresie) idę naprawić 3 zęby, tak mi dopomóż Bóg.

[batri-jopa]

Wisława Szymborska

There Are Those Who

There are those who conduct life more precisely. They keep order within and around them. A way for everything, and a right answer.

They guess straight off who’s with who, who’s got who, to what end, in what direction.

They set their stamp on single truths, toss unnecessary facts into the shredder and unfamiliar persons into previously designated files.

They think as long as it takes, not a second more, since doubt lies lurking behind that second.

And when they’re dismissed from existence, they leave their place of work through the appropriately marked exit.

Sometimes I envy them – it passes, luckily.

>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<

Wisława Szymborska

Są tacy, którzy

Są tacy, którzy sprawniej wykonują życie. Mają w sobie i wokół siebie porządek. Na wszystko sposób i słuszną odpowiedź.

Odgadują od razu kto kogo, kto z kim, w jakim celu, którędy.

Przybijają pieczątki do jedynych prawd, wrzucają do niszczarek fakty niepotrzebne, a osoby nieznane do z góry przeznaczonych im segregatorów.

Myślą tyle, co warto, ani chwilę dłużej, bo za tą chwilą czai się wątpliwość.

A kiedy z bytu dostaną zwolnienie, opuszczają placówkę wskazanymi drzwiami.

Czasami im zazdroszczę - na szczęście to mija.

[smimon]

Coś zrozumiałam w tym tygodniu: już wiem, gdzie się podziała moja motywacja do robienia komiksów, i wygląda na to, że już nie wróci, przynajmniej nie z tego samego źródła. (Dla mnie to dobrze).

Muszę zaakceptować coś, co podejrzewałam od dawna: że niczego nie skończę bez dodatkowej zachęty. Że sama moja chęć to za mało.

Dopóki mam wątpliwość, czy komiks się spodoba, nie zabiorę się za jego kończenie. A więc wszystko, co zaczęłam, muszę przełożyć na nie wiadomo kiedy.

Tymczasem ja zamieniam się w kanapę i odpoczywam 👍

[naszemaldyty]

Razem pokonamy kosmos

Trzeba przygotować się na bardzo szerokie działania ze strony naszego króla w okresie przedwyborczym, aby stosować tryki manipulacji w zdobywaniu poklasku społecznego.  Na tym polega nasza polityka w której nie ma postępu, nie ma wizji, i nie ma rąk ani nóg do  czegokolwiek sensownego oprócz bycia na zdjęciach i generowanie pozdrowień urodzinowych na FB.  

Przybywają nowe drogie pomniki, i małe fundusze są parcelowane na cele społeczne, np. dożynki które obecnie nie cieszą się taką popularnością jak siedem lat temu. Król popada w niełasce wasali a to jest widoczne po ilości stoisk sołeckich. Święto plonów niech będzie w gminie, ale może zmienić gospodarza, to będzie koniom lżej.  Na pewno można będzie obserwować nowe odcinki asfaltu, chodniki i może nawet kolorowe tynki pod warunkiem że będą widoczne.  Przydatność może być różne oby były widoczne.  

Można spodziewać się kontynuację śliskich rąk i głupiego uśmiechu na każdym gremium królestwa.  Środki budżetowe naszego królestwa wydawane będą na poprawę wizerunku króla.  Zatrudniony fotograf będzie miał sporo roboty.  To ewenement w historii naszego królestwa. A poplecznicy ZOMO i ORMO będą nosić baldachim z napisem: „rozwiniesz swoje skrzydła”.  Przy pewnej aprobacie sługi owczarni król z radą mędrców nadal będą się bawić pieniądze Wasali.  

Ewidentnie, bez pomysłu, pracy, odpowiedzialności, można tłusto  żyć kosztem innych.   Można spodziewać obrazów króla na każdym płocie w każdym sołectwie, aby zaspokajać każdą ewentualną wątpliwość że ktoś może go nie pozna.  I niewątpliwie, wiele osób jest podatne na te tryki. Wystarczy popatrzeć na działanie apostołów naszych, którzy nie mogą czekać aby afirmować decyzje które są w gruncie rzeczy pozbawione sensu jeśli chodzi o nasze prawdziwe potrzeby społeczne.  Tylko Bóg wie co się stało z ich mózgami, bo na wspólnym gremium można spodziewać zgody na podbój kosmosu.  Ale nie potrafimy utworzyć spółki komunalnej która zajęłaby się racjonalnym zaopatrzaniem wodę bez coli i oczyszczaniem ścieków (no i też oszczędzane wydatki na VAT). Też nie będą pytań np. za co płacimy 17 tysiaka miesięcznie?, ani o szczegółach nabytych działek.

Raczej posągi na potęgę.  Nich długo żyje nasz sułtan.