#vicdanımın

[mel-inoe]

ortalığı dağıtıp arzuladığım kadar rahat olabilirim, zevklerin peşinde koşup yarın yokmuşçasına eğlenip türlü taşkınlıklar yapabilirim, yapabilirim ama bu olmak istediğim kişi hiç değil. içimde öyle bir yanımın olması ona yenik düşeceğim anlamına da gelmiyor. iyi bir insan olma savaşım son nefesime kadar, çünkü daha önce kötü oldum.

[laviniapricity]

Merhamet, hak eden kişiye mi edilir sadece, yoksa hak etmeyene de edilince mi merhamet olur adı..? Ben mi abartıyorum acaba bir şeyleri yoksa onlar mı görmek istemiyor..? Ben mi kindarım onlar mı fazla affedici..? Gamsız mıyım ben, kalpsiz mi..? Yardıma muhtaç suçluya yaklaşmak, beni kendimden uzaklaştıracaksa şayet, vicdanımın gardiyanı olmam gerekmez mi..?

[birazfazla]

Vicdanımın rahat olduğu hiç bir konuda açıklama yapma gereği duymam.

İstediğinizi anlamakta özgürsünüz. (!)

[sessizlikkalbimde]

Hem kalbim, hem ruhum hem de vicdanımın rahatça huzurlu olduğu mutlu olabildiğim bir zaman dilimine hızlıca geçmek istiyorum sadece.

[masmavibirsiyah]

"Vicdanımın rahat olduğu hiçbir konuda açıklama yapma gereği duymam istediğinizi anlamakta özgürsünüz."

[sevimbatur]

Kimin ne dediğine

Kimin neye inandığına bakmıyorum,

İçime bakıyorum ,

Ve vicdanımın rahatlığıyla

Konuyu kapatıyorum,

Herkesi yüce makama bırakıp susuyorum....!

~

Sevim Batur

[senaldemir]

Elveda iki bin yirmi üç… çok sitem doluyum sana. İçimdeki çocuğu aldın oradan oraya savurdun. Sana çok kızıyorum. Ama vedaları hiç sevmem o yüzden bu satırları sana yazıyorum. Gençliğimin en güzel yıllarında dibi gösterdin bana, sürekli düşen bir kızdım zaten oysa ama kalkamaz oldum. Ben kalkamazken sen beni daha da sürükledin o karanlığına. Dizlerim çok kanadı görmedin, göz yaşlarım kurudu, sevdiklerimi aldın benden. En fazla ne kadar merhametsiz olabilir derken ben, sende vefadan bir o kadar yokmuşsun. Bir sürü darbeler aldım senden belki de alıştım. Bu senin bana bi nevi “büyüme” “olgunlaşma” evresiydi demendi aksine büyüyüp olgunlaşmadım. Her şeye rağmen güldüm. Dizlerim kanadı dizlerimden öptüm, göz yaşlarımı kendim dindirdim, kendim sildim. Ve sana rağmen yaşamsal faaliyetlerimi bi o kadar güzel devam ettirdim ki.. ben bile bana hayran kaldım. Yine olsa kendimden yine taviz vermem. Sana teşekkür falan etmeyeceğim ne gerek vardı bunca kavgaya bunca gürültüye ben zaten bunlarla baş edebilirdim ki hala ediyorum belki de deliriyorum. Derdimi hüznümü kederimi en derinlerimde saklıyorum hala. Ama ben artık geçmişin üstesinden gelmek istemiyorum. Hesabı kesip dosttan saymak istemiyorum. Ben vicdanımın sesini duymak istemiyorum. Evet belki azalıyor, tükeniyorum ama asla yanılmıyorum ve ben senden vazgeçiyorum. Evet tüm benliğimle kırgın, yorgun, argın senayı sende “iki bin yirmi üçte” bırakıyorum. Bana bıraktığın onca iz, onca darbe, tonlarca hayal kırıklığı hepsini bu seneye bırakıyorum. Ben artık gülümsemek, mutlu olmam gereken şeylerle mutlu olmak istiyorum…

[algosvaliente]

Başımda hâlâ bir ağırlık ve dönme vardı. Fakat ortalık yavaş yavaş kararınca düşüncelerim değişmeye, birbirine karışmaya başladı. Ruhumun, vicdanımın derinliğinde bir türlü sakinleşmeyen, bütün varlığımın yakıcı bir hüzünle dolmasına sebep olan bir köşe vardı.

[nesrin-c]

Yürekten itaat edeceğim tek bir iktidar var, kendi aklımın kararı, kendi vicdanımın emrettiği.!

William Godwin

[sanctasu]

Gizlənpaç

elə bilirəm dünyada bütün mahnılar qurtarıbdı, hamısını təkrar-təkrar o qədər qulaq asmışam ki, artıq heç biri məni doyuzdurmur. ruh halıma uyğun heçnə tapa bilmirəm. nauşnikimidə itirmişəm, qulağımın alışmayan vərdişini yalnız buraxmışam. indi heç kimi düşünmürəm. həm səhər və axşam telefonun səsini polnu xod verib mahnı dinləyirəm. bu zaman tək düşündüyüm, divar qonşularımdı. görəsən yüksək səsə görə söyüş yiyəsi olmuramki.? (mübhəm məsələdir) ən xoşladığım şey baxdığım filmlərdəki arxa fon mahnılarını tapıb, qulaq asmaqdı. çoxdandı kinoya baxmıram deyə, onlarda da bir inkişaf yoxdur. çoxdandı demişkən, çoxdandı çox şeyin başını buraxmışam. həyatım haqqında maraqlanmıram, yastığa başımı qoyduqda gözümü ağ divara, özümü yuxuya təslim edirəm. hər səhər gözümü a��dıqda da, yerimdə qurcuxa-qurcuxa yenidən başımı yastığa qatıram. yeganə fərəhgətirən olay vicdanımın rahat olmasındadır. mən vicdanım qədər sağlam və təravətli qala bilmirəm. elə bil, əziyyətini çəkmədiyim şeyin bəhrəsini almaq iqtidarından məhrum olunmuşam. ayaq üstə rahatca gəzib, dolaşıb, avaralanıb, gəzə bildiyimi xatırladıqda bu iqtidarın yetərincə məndə olduğunu anlayıram. iqtidar demişkən, qardaşımla bir aydan çoxdur danışmıram. yaman dilxor olmuşam. hər ikimiz qəbahətli olduğumuz halda, heçbirimiz qəbahətli deyilmişcəsinə forslu-forslu bir-birimizlə danışmırıq. nə mən, nə də o yazır. (inadı qırıb, yazmıramda) eşitdiyimə görə özünün başı sevgi işlərinə qarışıb. nə deyirəm ki, mən sevgidən fərqli olaraq onunla gizlənpaç oynayacam. yaxşı yerdə gizlənib, yerimdən tərpənməyəcəm. gizlənpaç qaydalarına xələl gətirib səsimi çıxartmadan itəcəm. o məni nə qədər axtarsada-axtarsada tapa bilməyəcək. o bilməyəcək ki, mən çubuqlu bölmə kimi bölünmüşəm. (necə bölünmüşəm?) qalığı, tam ədədin harda olduğunu bildiyim şəkildə belə, cavabı yazmayacaq qədər bölünmüşəm.

[yildizlarinsonsuzlugukadar]

Vicdanımın rahat olduğu hiç bir konuda açıklama yapmam ,istediğinizi anlamakta özgürsünüz .

1510

[papatyadantacyapankiz]

Boykottan, sosyal medya paylaşımlarından çok daha fazlasına ihtiyacımız var. Yüksek ve gür seslere. Yetkililerin yetkisine ihtiyacımız var. Kudüs kırmızı çizgisi olanların eyleme geçmesine ihtiyacımız var. Bilemiyorum. Çok küçük geliyor adımlarım. Ne yapacağız bilemiyorum. Market reyonlarında gezerken başka marka ürün alınca vicdanımın rahatlamasına müsade etmek istemiyorum. Ne yapacağız bilemiyorum.

[endergelisenataklar]

seni ne zaman öpsem ağzımda bir mutsuzluk döllenmiş. başka bir kadınla konuşacakken doğurdum. ben o yüzden artık başkalarına gitmem, sende de kalamam. bir özgürlük resmi çizilir, bir gökyüzü vardır, biraz bulanıktır. hüznü anlatan bütün fotoğraflarda kuşlar siyahtır. bu fotoğraflarda ben de varım ama kendimi hiç tanımadım. tüm yüzleri unuttum senden sonra. bu yüzden bir gün daha yaşamak istemiyorum. bu hayat o kadar iğrenç bir kitap ki bu yüzden okuduğum bir sayfaya hiç geri dönemedim, dönemiyorum da. yaşanan her şeye ileriye baka baka geçmiş diyorsun. ben diyorum ki geçmemiş geçmeyecek.

bir unuttum krizinden hatırlıyorum,

"oyuncak tabancalarla yalandan beni vurmuş gibi bir oyun oynuyorsun ama sahiden ölüyormuşum."

"çağ açıp kapatan fetihler gibi beni fethedişin bende mutluluğun çağını kapatmış tüm denizler kurumuş yine de sana geleyim diye kendimi karadan yüzdürürken derim soyulmuş."

"demişim ki bu dünya çocuk öldürme festivali."

"demişim ki bir kuşu tanrı ilan etmişim kuşkuluyum."

"demişim ki istikrarlı acılarımı herkese borçluyum."

"öpmüş ve demişim ki dişlerine piyano tuşları gibi değmiş dilim müziği duyuyor musun."

"demişim ki sana hiçbir kötü laf edememem vicdanımın öpücüğü olsun."

"demişim ki kalbimin acısı da bu dünyaya anı kalsın."

"demişim ki ellerini çocukları parka götürür gibi tutuşum bu dünyanın salıncağı olsun."

"demişim ki içimdeki bombanın pimi çekilmiş senin için iftihar vakti."

"demişim ki birazdan patlayacak benim için intihar vakti."

kapatmışım sonra kitabı. bir sayfa daha çevirmek istemiyorum. bu kitabı okudukça tiksindim harflerden. tanrım bu nasıl yazarlık, berbattı gibi şeylerle bağırdım. elleriniz kırılsın gibi şeyler diledim okuyanlara. beni mutsuz edenlerin elleri kırılsa seninkine yine de kimse kıyamaz. bunu ben de yapamam içim acısa da. mutlu olsun gibi şeyler söylerim tabiatım bu benim.

demişim ki ;

herkes etten duvar gibi etrafımdayken ortalarında bir ateş gibi yanmak istemiştim. bu şekilde bile yüzleri kızarsa bana yetecekti. olmadı ama. külümle kaldım.

sonra dedim ki, cennetten kovulan adem hırsından bu dünyaya bir lanet gibi yaymış kendini. sen busun insanoğlu. burası kırık kalpler tamirhanesi.

şimdi de doğurduklarımın adını unuttum.

[aynnkankasultan]

Çok geç anladım ama sonunda anladım. İnsanların ne kadar bencil olduğunun ve ne yaparsam yapayım değiştiremediğimin farkına vardım. Bitti. İnsan sevgim bitti. İyi niyetim bitti. Hassas kalbimin kırılgan kısmı bitti. Kimse senin onlara verdiğin değeri vermeyecek. Herkese yeten o vicdanımın artık kendim için harekete geçme zamanı. Aynada gördüğüm o hiç büyümeyen kız çocuğu sen büyüdün. İnsanları gördün. Soğudun , hayal kırıklığı yaşadın , kırıldın ve en önemlisi üstünü çizdin. İnsanlar bencildir. Artık senin de bencil olma zamanın. Artık senin de kendini düşünme ve mutlu olma zamanın. Bir çok gece de olduğu gibi olmasın bu gece. Sabah uyandığın zaman vazgeçme. Vazgeçme , seni düşünmeyen merak etmeyen sadece yanındayken değerini biliyormuş gibi yapan , seni sevdiğine inanmadığın insanlar işin vazgeçme. Sıra senin güzel kızım. Sıra senin.

[amaaaanbee]

kimsenin beni bir daha olmadığım gibi biri haline getirmesine izin vermeyeceğim. aklıma, mantığıma ve gönlüme yatmayan hiçbir şeye inanmak için kendimden ödün vermeyeceğim. ne yapıyorsam bu hayatta, vicdanımın rahat olacağı kadarını yapacağım, fazlasını değil.

[yazan-kalem-siyah06]

Büyük Allah'ım,

Kendimi ve yakın çevremde olan insanları severken, sevgiye muhtaç diğer canlıları da görmemi ve sevmeyi nasip et.

Benimle aynı düşünceleri paylaşmıyor diye, insanları yanlış yargılamama izin verme.

Haksızlığa karşı koymayı, haksızlığa uğrayanın yanında olmayı, eğer ki haksızlığı ben yapıyorsam, kendimi de yargılamayı öğret bana.

Şartlarım ne kadar zor olursa olsun, umutsuzluğa kapılmama izin verme.

Ne kadar yorgun olursam olayım, hayallerimin peşinden gitme gücünü ver.

Hoşgörümün, sabrımın, merhametimin, vicdanımın bana verilmiş en büyük ödüller olduğunu hatırlat zaman zaman.

Başarının ve başarısızlığın sadece bir deneme olduğunu ve bu denemenin yaşadığım süre içinde hep tekrar edeceğini anlamama yardım et.

Paranın ve mevkinin kölesi olmama izin verme, bu güçleri ,insanlara karşı

silah olarak kullanma zavallılığını bana yaşatma.

İntikam, kin,nefret ve kıskançlık duygularının yakıcı ateşinde yanmama izin verme.

İrade gücümü tüketme.

Ödül olarak verdiğin yaşama hevesinden vazgeçirme beni.

Ne kadar başarısız olursam olayım, ne kadar güçsüz kalırsam kalayım, karşımdakinin gücünden korkutma beni.

Ne kadar zorda olursam olayım, gerçeği söylemek için cesaretimi kırma, kendime olan öz güvenimi yitirtme.

İnsanların sevgisini kazanmak için sahte sevgiler dağıtanlardan etme beni.

Minik şeylerden aldığım mutlulukları çoğalt ve bu mutlulukları geri alma.

Zenginlik verip, fakir yürekli etme.

İnsanların görünen yüzünü okumaya çalışırken görünmeyen yüzünü tanımama yardım et.

Dünyadaki güzellikleri görebilmem için, gönül gözümü açık tut.

İnsanlara, doğada yaşayan bütün canlılara saygı ve sevgide cömert olmamı sağla.

Yaptığım hataları telafi etmem için özür dileyebilmeyi, karşımdaki hata yaptıysa eğer af etmenin yüceliğini hissettir bana.

Bizim beğenmedigimiz hayat belki başkalarının hayalidir her halimize

Ve her şeye rağmen...

Bana yaşattığın güzelliklerle dolu hayat için sonsuz şükürler olsun sana...

S....S....