#umaaraw umuulan

[pinoymyx]

Umaaraw Umuulan - Rivermaya (2001)

Throwback Thursday hit

Exclusive lyrics edit by singwiththelyrics x pinoymyx x myxbacktrax

[critic-cal]

Ang gulo ng panahon, parang Babae!

[heyyyypril]

I was doing my laundry, listening to some OPM, and I randomly cried over Rivermaya’s Umaaraw, Umuulan. Oh what a nice Sunday to bawl my eyes and heart out.

[nolightsss]

i love rico blanco

[goodnightsweetie]

long time no blog but im just back here to say we truly are a mosaic of all the people who we’ve loved and who have loved us!!!!

i was crying my ass off to fix you bc of the really very bad Hema exam today then all of a sudden Umaaraw, Umuulan played 🥲 what a nice reminder

I came out of that relationship with a raging insecurity but wow that guy was onto something introducing me to rivermaya LMFAO this banf got me thru all the hardest things ive ever had to go through

yun lang i just made this post to honor the fact that sometimes… you gotta recognize that it wasnt all that bad

[elisolf4ctory]

drizzle of rain, intense sunlight— new home and friends in delight

first month of college life is kind of fun— awkward laughs, stifled smiles, nerve-wracking adjustments, and never-ending introduce yourselves. well so for me, i really had a hard time adjusting— adjusting my life routine especially that i am far from my home yet i have a new found /home/ dorm, that is.

walking around an unfamiliar living room smells like anxiety to me, as strong as metallic smell of bloody-like. cooking in an unfamiliar kitchen makes me want to cry like i was cutting an onion— yet jokes on me for i don't cry on a silly onion since it's my favorite, and i'm used to cutting it that i can feel my eyes doesn't sting anymore. but for some reason; even if i'm now staying at my dorm, i don't feel anxious in my room, i can sleep easily— i am safe, perhaps away from my own house.

at my first month of college life i made friends, bonds, and took responsibility— as i was chosen to be our section's president.

taking bs psychology is fun.

look at my maria makiling shot at our campus! isn't she lovely?

[evil-moonlight]

Thank you so much for tagging me!! @koreanthrillerenjoyer ♡

1. as i try not to fall apart // white lies

2. hear you calling // birdy

3. umaaraw, umuulan // rivermaya

4. the great war // taylor swift

5. panahon // elle sebastian

i'm actually more into old opm nowadays. ^^

no pressure tags: my beloved @killerandhealerqueen @tiffanylamps @friendlynbhddevil @gosiksmallspace @zennialemo ♡

RULES: put 5 songs you actually listen to, then tag 10 people.

Thanks to @ikilledyvette for tagging me :)

It so happens that a lot of songs I’ve been listening to lately are from fanvids.

1. Achilles Come Down by Gang of Youths (Word of Honor)

2. Freaks by The Hawk in Paris (Sherlock)

3. Can't Pretend by Tom Odell (Beyond Evil)

4. What Could Have Been by Sting (Good Omens)

5. Lovely by Billie Eilish, Khalid (Designated Survivor: 60 Days)

Bonus: if someone made a fanvid combining The Devil Judge and the old Depeche Mode song Dangerous, they would have my deepest gratitude!

Tagging @la-muerta @clawbehavior @frances-and-the-moon @godotismissingx @cottagehorror-lesbians-stuff @hannigramislife @amethystina @thedevildeer @artemis099 @brighteyedjill Participate if you want to :)

[euphonystar]

Minsan ‘yung panahon parang sarili mo, hindi mo na maintindihan.

[erineulogio]

Ang buhay ay sadyang ganyan.

[leereeee]

umaaraw, umuulan. ang buhay ay sadyang ganyan.

[ygmitsu]

second verse

[gamugamosadilim]

Sabi nila may mga ginto daw sa dulo ng bahaghari Sabi ko naman walang gano’n kasi hindi naman Kulay ginto ang bahaghari. Sabi nila may kinakasal daw na tikbalang Pag umaaraw at umuulan. Pero hindi ako naniniwala Dahil wala ngang same-sex union  Sa Pilipinas, para sa mga Tikbalang pa kaya? Huwag ka raw matutulog Nang basa ang buhok Dahil may mga masasamang Epekto raw ‘yun Marahil totoo, pero Sagot ko naman: solusyon  Lang diyan ang di pagligo’t Pagtulog Kaya ikaw, ano’t ano man Ang nakaraan o Pinagmulan mo You’ll never be defined by it Unless you let it define you Stand your truth Dahil may mga taong handang samahan At depensahan ka Kung pahihintulutan Mo sila at ang Sarili mo.

[cxcox]

Umaaraw, umuulan

[sobanooodles]

It's just that it's cold out there, Bimb

Everything is slipping away, 'no? As in lahat. Tao, bagay, hayop, lugar... Halimbawa: Manila Bay?

Hindi ko alam kung dahil ba 'to sa tagal nang paglayo ko at lahat na lang ng iniwan ko ay nagbago na at kahit anong hanap ang gawin ko ay hindi ko na makikita ang bakas ng nakaraan? Tsk. Masyado lang siguro akong sentimental. Kaso I feel entirely alone. Hindi na dahil sa choice ko ito, kundi ay dahil sa inabandona na talaga ako ng mundo. Lahat na yata ng kakilala ko ay nagkanya-kanya na at nagpatuloy na sa mga kanilang buhay. Ako na lang yata ang naiwang nakaupo sa pinakalikod na upuan ng bus kakamuni-muni ko sa buhay. Pero masaya ako sa mga taong masaya na sa buhay nila ngayon. Masaya rin ako para sa mga taong hinahanap ang sarili nila hanggang ngayon. Kahit papaano ay nagpapatuloy at pinipili ang ngumiti sa kabila ng hirap ng buhay. Ako kaya kailan?

Ang sabi nila, "let go." Madaling sabihin, pero mahirap gawin. Madali namang gawin kung paunti-unti ay susubukan. It's a matter of perspective na lang din. Marahil ay hindi pa talaga ako handang umusad sa ngayon kaya nalulungkot ako kapag binabalikan ko 'yong mga pangyayari noon na wala na ngayon sa kasalukuyan. Wala lang. Wala lang talaga. Minsan iniisip ko kung kasalanan ko ba kasi palagi na lang din akong pawala-wala at sumusulpot na lang na parang kabute isang araw. Ewan ko nga, e. Nahihirapan na rin akong mag-maintain ng kahit anong relasyon ngayon. Ang palagi ko kasing iniisip ay "people come and go" kaya sinanay ko na rin ang sarili ko na 'wag masaktan tuwing may aalis at bawasan ang pagiging welcoming kapag may dadating. Bullshit, I know. Alam ko rin na hindi ako ganito dati. Siguro nagpatong-patong lang talaga ang issues ko ngayon kaya palagi kong tinataasan ang pader na binuo ko para iligtas ang sarili ko sa nakaambang, sabihin na nating, panganib. Hindi ko alam kung anong klaseng panganib 'yon para ilayo ko ang sarili ko sa mga posibleng magaganda o mapapait na karanasan. Promise, ilang beses ko nang sinabi na I want to get and feel better kaso hindi ko alam kung paano. Therapy? Heck, wala akong pera. Pagiging creative at sumulat muli, kahit pang-release lang? Mas lalo lang akong inaatake ng anxiety kapag pinu-push ko ang sarili kong gumawa ng kahit anong may kinalaman sa pagsulat. Ang ironic pa kasi kasama 'to somehow sa trabaho ko ngayon. Imagine 'yong self-loathing ko sa araw-araw. Ang dami pang triggers dito ngayon sa bahay. Naalala ko na naman na simula noong bata pa lang ako, pinalaki na akong independent ng mga magulang ko, kaya siguro ay nagye-yearn ako ng kalinga...ng gabay. Pagod na pagod na rin akong magpanggap. Buong buhay ko ay para akong adult, pero sa totoo lang ay bata rin lang ako. Never kong naramdaman na may gumagabay sa akin sa totoo lang. Sumusuporta, oo mayroon. Sobrang thankful naman ako sa mga naramdaman kong suporta sa akin. Kaso 'yong yearning talaga rito sa loob-loob ko ay lalo lamang umiigting kahit anong gawin kong pag-akay sa sarili ko. Palaging may kulang. Palaging may butas sa loob ko. Malaki ba ang inaasam ko? Ako ba ang mali? Ipinagtabuyan ko nga ba ang mayroon ako noon kaya feeling ko ngayon ay wala na ang lahat? Or am I the one who is slowly drifting away? Consequence ba ang mga ito? Bakit kailangang maramdaman ko ang mga bagay na ito? Ang bigat-bigat na, saan ko ito puwedeng itapon? Ganito ba talaga ang buhay, napakalungkot? Is this my own doing? Will I ever experience euphoria? 

"Umaaraw, umuulan. Ang buhay ay sadyang ganyan." Tama nga siguro ang Rivermaya. Ganito talaga ang takbo ng buhay. Bigyan niyo lang ako ng panghahawakan ko, universe, at susubukan ko talagang magpatuloy at maniniwala akong "bukas sisikat din muli ang araw." At kahit na things are slowly letting go of my grasp, I'll still hold on to it. At least for the meantime. #

[radioactivepapasbravas]

Headspace and dark showers

This is an essential morning / beginning of day practice. I need to divorce myself from the executing mind that tends to autopilot. Directing and orchestrating and connecting and finding meaning. That's what the headspace gives you. And dark showers are the medium.

[toopakin]

Bakit ganito pati ang panahon ulyanin na rin? Umuulan tapos umaaraw?? 🤔