#tanımıyor kimse

[uzaklarasavrulalim]

Az önce yaşadığım şok birçok kez başıma gelse de hâlâ aşamadım

[asya-ca]

Geceye bikac Ahmet Ümit sozu bırakıyorum👇

[ppandam]

Kimse beni tanımıyor. Sessizliğimdeki çığlıkları, gülüşlerimdeki kırılganlığı kimse fark etmiyor. Belki de yalnızca dışarıdan görünen maskemi tanıyorlar; oysa içimde fırtınalar kopuyor.

Kimse beni tanımıyor. Ben, kalabalıklar içinde bile yalnız hisseden biriyim. Küçük şeylerde mutluluk bulan, peluş bir ayıya sarıldığında kendini güvende hisseden biriyim. Kalpli bir balona baktığımda çocukça hayallere dalabilirim. Gökyüzüne bakmayı seviyorum, çünkü orada bir sonsuzluk var, bir umut var. Ama kimse bunları bilmiyor.

Beni ne hayal sevdamda ne de pamuk şekere olan düşkünlüğümde bulabilirler. Asıl ben, kelimelerimin arkasında, ruh halimi anlatan yazılarda saklıyım. Ağlamamak için mücadele eden gözlerim, ağır yükleri taşıyan ruhumun bir yansıması sadece.

Kimse benim gizli savaşlarımı, düşlerimi, kaygılarımı bilmiyor. Belki de bilmek istemiyorlar. Ama ben buradayım. Sessizce gökyüzünü izleyen, kendi dünyasında bir yol arayan biriyim. Ve bu beni özel kılıyor.🐼

[msoylesinebirii]

Kimse beni gerçek anlamda tanımıyordu, herkesin yalnızca alışkanlıklarımdan haberi vardı

[edapostblog]

Burası sanal dünyası.

Kaç yaşında olursak olalım hepimiz arkadaşız demi!? Kimse kimsenin ne yüzünü görüyor ne yaşını biliyor hatta kimse kimseyi tanımıyor bile ama arkadaş oluyoruz.

Arkadaşlarla şakalaşmanın hoş vakit geçirmenin adı ne zamandır cilveleşmek olmuş!?

Eli öpülecek yaşa gelmek ölmek mi demektir!

Napak ölek mi😆!

Aramızda her türlü insan var bedensel engelli hatta beyinsel engelliler 🧠👈 bile var.

Pornocular var, karaktersizler var, huylular var huysuzlar var, güzeller var çirkinler var! Yalancılar var,

Kadın sayfası açmış erkekler, erkek sayfası açmış kadınlar var.

Kibirli kendini her şeyden üstün her şeyi ben biliyorum diyenler bile var.

Bunların içinden ayıklayacak, sana uygun olanları arkadaş seçeceksin.

Ve dönüp bakacaksın benim kaç arkadaşım var!

Düne kadar arkamızda olanlar bugün karşımızdalar!

Düne kadar yanımızda olanlar arkamızdan konuşur olmuşlar, demek ki biz bir adım öndeyiz!

Sağlık olsun be...!

Beyce beyin arkasından konuşmuş bizim arkamızdan mı konuşmayacaklar güler geçerim! 😂

Daha güzel günahlarımızı taşıyacak bir 🫏 lazım! 😁

Hadeee herkes yoluna! 👍

Yorumsuz lütfen! 😊

[seyyahh-h]

Eski insanlar bu kerpiç evlerde nasıl yaşamışlar demekten kendimizi alamıyoruz ama o evlerde elektrik yok her oda,da akan çeşmeler yok geceleri gaz lambasının.başında oturan sevda yüklü mektuplar yazan insanlar teknolojiden eksiktiler belkide ama mutlu huzurluydular şimdi dünyanın öbur ucundaki kişiyle görüntülü konuşuyoruz nerde olursak olalım son model evler her oda,da sıcak soguk çeşmeler tv,ler dolaplar kısacası herşey var ama bu sefer huzur yok mutluluk yok mesafeler kısaldı insanlar birbirinden uzaklaştı gökdelenlerde oturanlar bir altındaki komşunu bilmiyor tanımıyor allah muhafaza hastalık olsa kimse gelip ne oldu diye bakmaz bile biz genel olarak son model yaşıyoruz ama insanlığımız bitti bizim saygı sevgi kalmadı büyük küçük kalmadı herşeyimiz eksik kaldı bizim

[bozandeniz]

pazardan geliyorum su gibi duru bir kız gördüm portakal kokuyordu her yan suyunu yüzüme sürdüm

tavaf ettim etrafında yedi kez gülümsüyordu kâbe durdu önümde bir gezegen engebe usulca adını fısıldar gibi iki kere öksürdüm

bir fatiha giydirdim ıslanmasın yağmurda diye üç de ihlâs gerekti kırkbir kere maaşallah'la okudum yüreciğine üfürdüm

bir kız gördüm su gibi duru ah bilemezsiniz o iman bense küfürdüm ......

hep aynı resim boyuna annesiz bu yalnızlık kimse tanımıyor kimseyi artık deniz de görmüyor sesim cam güzelleri gibi ortalık uzak balkonlarda kırık şarkılar hicrâna vasıl oldu yaz

ne meryem gibi bir bâkire ne babasız bir çocuk kaldı isa gibi esâmesi yok giderek mozaik bir peygamber dokunuyor gökyüzüne âh,nâçâre türkçesi yok.. .... bazen ağladığım için güler, bazen de güldüğüm için ağlarım kendime sebebine gelince; yüzümün yamruları abartılanır durmadan ...... öğleyin dua ettim karış karış gökyüzü na böyle tepemdeydi turuncu bir lâle konmuştu nefesime kalbimde milyonlarca çocuk eli ************ yağmurun minnacık elleri varmış alnın dokunduğu yermiş memleket buzuldan bir kale konmuş sesime aramızdan sinemalar geöeli ************ kavurur herkesi her kış mutlaka git,git,gönmez bahara hiçbir hicret ne bilişrdimü,çile konmuş göğsüme sen Yaban doğdun da Kızıl Gülüm .... Ne yükseklerde gözüm var Ne para pulda Bir tek sen mühimsin aşk sen hayatamda Tahammülüm yok gözlerinde Bir damla yaşa... Kıyamam Ne hasret biter bu yolda ne sevdam sana Bir tek sen emirsin aşk emir hayatımda İtirazım yok ateş bu değmesin sana Kıyamam

Sen başıma gelen en az en çok hatalarım Ah sen Herşeye rağmen bana sevap günahlarım Sen geceler boyu buram buram yandığım Ah sennn Kokuna hasret uykularla dalaştığım

Kızıl-Deniz Bozan

[pamiele]

Burdaki eski arkadaslarimla bulusmak istiyorum ama blogumu kapattigim icin kimse beni tanımıyor 😔😔😔

[no-463]

mezarların çoğunda bulunan taze kesilmiş çiçekleri gösterdi. "bu ölüler diyarında bunlar ölüler...", mezarlığın bakımsız ve terk edilmiş eski bir bölümünü işaret ederek "bunlar da gerçekten ölmüş olanlar" dedi. "artık hiç kimse mezarlarına gelmiyor çünkü yaşayan hiç kimse onları tanımıyor. onlar ölü olmanın ne demek olduğunu iyi biliyor."

[biriyimbenbiri]

Buranın en güzel yanı kimsenin beni tanımıyor oluşu. Ruh halime göre her şeyi paylaşıyorken kimse ne oluyor demiyor. Bir kuş kadar özgür

[kevssdmrl]

Kendi dünyamın içinde boğuluyorum çoğu zaman, içime giden yolda kimseye rastlayamıyorum, etrafım da başka kimse yok, benden ve kendimden başka. Yürüdüğüm yol sessiz, denizin dalgalarını duyuyorum sadece. Dalıyorum içime, denize dalar gibi, her şeyin kendimle ilgili olduğunu anlar gibi.. gibiyim sadece, olduğum gibi, baktığım gibi, sevdiğim ve belki de hissettiğim gibi. Kendimi seviyorum, bu güçlü yanımı, kendimi hissettiğim yanımı, kendim gibi olduğum anları. Hayat insanı başkalaştırıyor, hayat anı bir robot gibi yaşatıyor. Kimse bilmiyor içindeki beni. Tanımıyor.. Bir su gibi akıp gidiyor sadece. Düşünecek bir şeyin kalmadığı an en derin düşüncelere dalıyor adeta. Bilinmeyenlerin içinde bilmeyi bekliyor. Aslında sadece bakıyor hayata bazense hiç yaşayamıyor zaten. Hayata neden geldiğini düşünüp bulamıyor, sonrada vakti geçiyor zaten. Büyümek istiyor çocuk yaşında, büyük yaşında küçülmek istiyor. Bir ipte hiçbir zaman dengede kalamıyor. Düşmeye ramak kala tutunacak bir dal arıyor çürümüş ağaçta. İçimde bir tren, ona yetişmeye çalışıyor gibi. Öyleyim bazen, yetişmek istediğim şey ne bilmesem de yetişmeye çalışıyorum sadece. Yoruluyor insan, yolda başkalaşıyor. Bu değişim değil, kaybolmak. Farkında olduğunu sandığı şeylerin, yolunda olmadığını fark ettiği an. Kendini tanıdığı, fakat tanımadığını fark ettiği an. yaşadığını, fakat yaşamadığını fark ettiği an. Ne güzel kelime fark etmek. Zor ama çamurlu yol fark etmek. Yürüdükçe yürüyor, daldıkça dalıyorum içime.. Başkalarını izlediğimi fark ediyorum nedenini bilmeden.

[imkansizliklaratutkun]

( Bu yazıyı sonuna kadar okumak zorunda değilsiniz buraya içimi dökmek istedim sadece :) ) 3'lü arkadaş gruplarını hep sevmemişimdir. Her ne kadar dışarıdan 3 kişi bir birlik, hiç kimse hiç kimseyi dışlamıyor gibi gözükse de içinde hep üçüncü kişi dışlanıyor emin olabilirsiniz. Yani dışlanan kişi neden ben oluyorum diye kendime sorsamda cevabı kendi içimde bir türlü bulamıyorum. Onlara sorsan biz seni mi dışladık, biz seni ne zaman dışladık , biz seni hiçbir zaman dıslamadık ki gibi gibi cevaplar vereceklerine o kadar eminim ki . Kendilerini her ne kadar buna inandırsalar da geriye kalan 2 kişi üçüncü kişiyi dışlar kural budur o gruplar için diye düşünüyorum. Elle tutulur, doğru düzgün, sağlam bi dostum yok. Allah biliyor elbet karşıma adam akıllı düzgün bi dost çıkarır inşallah. Normalde böyle şeyler yazan insan değilim. Burada kimse kimseyi tanımıyor nasıl olsa o yüzden bu kadar rahat kullanıp içimi dökebiliyorum.

[ucakmodundayim]

Kendi dünyamın içinde boğuluyorum çoğu zaman, içime giden yolda kimseye rastlayamıyorum, etrafım da başka kimse yok, benden ve kendimden başka. Yürüdüğüm yol sessiz, denizin dalgalarını duyuyorum sadece. Dalıyorum içime, denize dalar gibi, her şeyin kendimle ilgili olduğunu anlar gibi.. gibiyim sadece, olduğum gibi, baktığım gibi, sevdiğim ve belki de hissettiğim gibi. Kendimi seviyorum, bu güçlü yanımı, kendimi hissettiğim yanımı, kendim gibi olduğum anları. Hayat insanı başkalaştırıyor, hayat robotlaştırıyor bizi. Kimse bilmiyor içindeki beni. Tanımıyor.. Bir su gibi akıp gidiyor sadece. Düşünecek bir şeyin kalmadığı an en derin düşüncelere dalıyor adeta. Bilinmeyenlerin içinde bilmeyi bekliyor. Aslında sadece bakıyor hayata bazen hiç yaşamıyor da. Hayata neden geldiğini düşünüp bulamıyor, sonrada vakti doluyor. Büyümek istiyor çocuk yaşında, büyük yaşında küçülmek istiyor. Bir ipte hiçbir zaman dengede kalamıyor. Düşmeye ramak kala tutunacak bir dal arıyor çürümüş ağaçta. İçimde bir tren, ona yetişmeye çalışıyor gibi. Öyleyim bazen, yetişmek istediğim şey ne bilmesem de yetişmeye çalışıyorum sadece. Yoruluyor insan, yolda başkalaşıyor. Bu değişim değil, kaybolmak. Farkında olduğunu sandığı şeylerin, yolunda olmadığını fark ettiği an. Kendini tanıdığı, fakat tanımadığını fark ettiği an. yaşadığını, fakat yaşamadığını fark ettiği an. Ne güzel kelime fark etmek. Zor ama ferahlatıcı yol fark etmek. Yürüdükçe yürüyor, daldıkça dalıyorum içime.. Başkalarını izlediğimi fark ediyorum nedenini bilmeden. Onların benden daha güzel olduğunu, daha iyi olduğunu, daha iyi yaşadığını daha ve sadece daha fark ediyorum. Kıyaslıyorum kendimi, kendi en iyi yönlerimi bilerek. Sence ben mi güzelim o mu? , sence ben mi o mu? sence ben.. Tabi ki ben. Yolumun karıştığı ve kaybolduğumu hissettiğim an, tekrar dönüyorum içime 'kimsin sen?' umursamadan yaşayıp küçük anlardan zevk almaya çalışan, kitaplarla yaşayan ,insanlara iyi gelmeye çalışan ve insanlara yardım etmeye çalışan , yalnız olanların yalnızlıklarına katılmaya çalışan, hayırlı bir evlat ve hayırlı bir dost olmaya çalışan , başarılı olmaya sevdikleriyle vakit geçirmeye çalışan ve içimde olan bütün solan ya da solmayan çiçekleri büyütmeye çalışan biriyim ben. İnsan farklı olduğunu bilerek yaşamalı çoğu zaman, iyisi olduğunu düşünerek değil, "Farklı" olduğunu düşünerek. Mesela bu cümlelerin hiçbirini kimse yazamazdı, fakat herkes bunları yaşarken. İçinde olan potansiyeli ortaya çıkarman gerekirken, uğraştığın başka şeyler, kendinden kaçmak için mış gibi yaptığın şeyler.. Hissetmen gereken, sevilme duygusu, anı yaşamak duygusu, bir sesi dinlemek , bir manzaraya bakmak duygusu belki de sadece oturup bakmak, dalgalara, etrafa, kendine.. Bildiğin ama yapmaya gerek duyulmayan eylemler. Önemli olan şeyin kendini fark etmek ve bilemek olduğunu öğrendim bugün , yanlışlara , hatalara , insanlara rağmen. Ben kendim olmak için varım, küçük prenste de dendiği gibi " İnsan yalnız yüreğiyle doğruyu görebilir. Asıl görülmesi gerekeni gözler göremez." ve eklenir "Hakikati en iyi kalp gözüyle görebilir insan." bende bu yüzden yüreğimle bakıyorum, insanların derin hislerini anlamaya ve aslında bunların onları onlar yapan şeyler olduğunu savunuyorum. Her zaman güçlü değiliz, olmamalıyız da, düşüp düşüp kalkmasak bi anlamı kalır mıydı? sanmam. Herkesleşmeye başlayan insanlar, her an başkası olmak hissi, sen sensin, kendin gibi yaşa. Kendine dön, kendini hisset, kendi hobilerini, kendi sevdiklerini, kendin gibi hissettiklerini yap. Bu içindeki uzun yolda senden başka kimse olamayacak, kendi elinden tut. İçindeki bahçeyi süsle. Kurban gibi hissetme, çünkü senin yolun sana özgü, bu da bu yürüyüşten kendime not.

[gokyuzucumhuriyetindenim]

Anlatmıyor, susuyorum. İletişim kurmayı reddediyorum. Bana göre toplum kitle araçları gereksiz. İnsanlar birbirini dinlemek için var olmuyor aksine kendi ihtiyaçları ve bencil tutumları yüzünden seninle iletişim kurmayı seçiyor. Biriyle güzel vakit geçirmek bana göre konuşmadan iyi hissettirmek çok değerli bu yüzden biriyle iletişim kurmak istediğimde kendimle kuruyorum iletişimimi, biliyorum ki beni benden iyi kimse tanımıyor, anlayamaz da. Bu yüzden kendinle bağ kur ve kendini SEV. Bak burası çok önemli.

Sevgiyle kalın.

[342c]

koskocaman bir kızım, bir binanın tepesindeyim. kimse nerede olduğumu bilmiyor, ben buna özgürlük diyorum. kimse adımı bilmiyor. şimdi saçlarımı kestirdim görsen tanımazsın. seni sevebilirdim belki de gerçekten, seni bilmiyorum. aileler en iyisini bilirdi belki de gerçekten. eski masumiyetimi anıyorum, bir haftada dört kere uçuyorum. bilmediğim şehirlerde tepe tepe geziyorum. yalan söylemeyi hiç sevmedim, özgür değilsin. bu şehre gelmeyi her şeyden çok istemiştim şimdi kafam güzel sabah kahvaltıda içtiğim sangrialardan falan ama yalan söyleyemem. bana yetmiyorsun. ben hepinize bir ölçü fazla kaçıyorum. özgürlük. bu mu.koskocaman bir kızım boynumu eğmiyorum, paçayı yırttığım her şeye şükrediyorum. çatıdaki yeşil kuşu görmelisin. adam denize bile girmiyor. vaktini alıyor, elini hafif tutuyor ve dediklerini yapıyor. aşk bu mu. bana istediğim kadar dokunmuyor ve beni pek de tanımıyor. üstünü çıkartıyor yanımda ve otuzar şınavlarını eksik etmiyor. problemliyim adama çift kelime etmiyorum. düştüğümde kaldır beni oradan, çek çıkar, göğsünü aç bana, adımı al ağzına ve elini boynuma.

şimdi kafamı kaldırdım, yıldızlara bakıyorum. eskiden kayan yıldızı arardım.

[zarifee]

Başladık.

Daha Ma aileye yeni giriyor ve ilk laf söz başladı. Neymiş amcamın oğlunu öperken bi eli cebindeymiş. Buna önce sinirlendim. Ben Ma da bir saygısızılık görmedim ki şimdiye kadar. Saygısızlık yapma gibi bir düşüncesi de olmadı. Tanımıyor etmiyor sonuçta. Dahası napacak elinizi mi öpecekti.

Bunu laf eden kişinin oğlu ve gelini her türlü şeyi yapıyor ama kimse onun lafını etmiyor. Gerçekten bu ailenin bu aptal saptal işleri beni yordu. Ma bunlara hazır mı bilmiyorum da.

Sinirim bozuldu birden duyunca. Ne kadar kötü niyetliler.

Bu laf benim için herhangi bir şey eksiltmez değil mi zarife.

Sadece üzüldüğüm şey beni bu ailenin içine sokmaya çalışmaları. Yolumuzu zorla bu şehre çevirmeye çalışmaları.. Terapide demişti N.hoca, siz gidin en uzak yere oturun kızım demişti.

Ah be dünya.