#stosy książek | Explore Tumblr posts and blogs

akreacja · 4 years ago

Text

01; typowe ranki

01; typowe ranki

Wyjaśnienia słów parę: każdy poranek składa się z tej samej rutyny - czasem jest ona nużąca, a czasem bez problemu jest w stanie postawić cię na nogi.

...

- Yong!

Nagły, donośny głos sprawił, że wyrwałem się z krainy snów. Snop jasnego światła wpadał przez zasłony do pokoju i drażniąco oświetlał moją twarz. Nie sprawdziłem godziny, ale miałem przeczucie, że jest jeszcze za wcześnie na pobudkę. Jest dzisiaj dzień wolny i miałem nadzieje na trochę odpoczynku po tych paru, szalonych tygodniach, które skutkowały brakiem snu.

Nie jestem poranną osobą. Stosy przeczytanych książek, setki obejrzanych filmów i seriali, a mimo to nadal nie jestem w stanie zrozumieć wyjątkowości tej tajemniczej dla mnie pory dnia. Parokrotnie próbowałem doświadczyć tego pięknego, tak często opisywanego przez ludzi, widoku wschodu słońca, jednak nawet kiedy udawało wytargać się mnie z łóżka, nie potrafiłem w pełni cieszyć się tym przeżyciem z powodu zmęczenia i złego humoru z rana. Osobiście odpowiada mi doświadczanie tych momentów przez zdjęcia, w zaciszu własnego pokoju, ale jestem pewien, że Taehyung i Namjoon pewnie już szykowali by argumenty głosujące za urokliwością doznawania świtów na własnych oczach.

Leniwie przetarłem oczy wierzchem dłoni i obróciłem się na drugi bok, aby uniknąć blasku bijącego od okna. Rozejrzałem się po pokoju próbując dostosować się do rzeczywistości. Jak przez mgłę zauważyłem, że Jungkooka nie ma już w swoim łóżku, które jest teraz starannie pościelone. To dziwne, że wstał przede mną, to się często nie zdarza. Chwilę nasłuchiwałem czy głos, który słyszałem wcześniej wybrzmi jeszcze raz, aby mieć pewność, że tego nie wyśniłem. Kiedy nic nie zarejestrowałem, na powrót zamknąłem oczy stwierdzając, że była to jednak fantazja. Po chwili usłyszałem głośne kroki zmierzające w stronę mojego pokoju, nadchodziły one wraz z kolejnym wezwaniem mojego imienia. Tym razem rozpoznałem ten głos.

- Taehyung, czy możesz mi powiedzieć która jest godzina? Czemu budzicie mnie tak wcześnie? Przysięgam, że jeżeli jest przed dziesiątą to rzucę w ciebie poduszką - jestem pewien, że Taehyung nic sobie nie zrobił z mojej groźby. Prędzej zaczął się rozczulać, czego nie miałem, jak zauważyć, ponieważ twarz nadal miałem wciśniętą w poduszkę. Członkowie często śmieją się z tego, że po obudzeniu wyglądam jak rozwścieczony kociak, który co najwyżej może na kogoś syknąć.

- Yong-ahh! Jin Hyung zrobił śniadanie, przestań się leni�� i wstawaj! - ten krzyk z pewnością mnie rozbudził.

Szybko podniosłem się do pozycji siedzącej, aby spojrzeć w kierunku nieproszonego gościa. Tae stał w drzwiach mojego pokoju z zadowolonym uśmieszkiem. To on najczęściej był posyłany, aby budzić resztę członków, bo jego głośna i uparta natura sprawia, że pozostanie w łóżku jest czymś niemożliwym. Nagły napływ irytacji sprawił, że miałem ochotę faktycznie rzucić w niego poduszką, aby zetrzeć ten uśmiech z jego twarzy. Po chwili ciszy straszy chłopak zaczął kierować się w moim kierunku, jego kroki rozbrzmiewały w pokoju. Kiedy dotarł do mojego boku pochylił się w moją stronę i przez chwilę zaciekle mierzyliśmy się wzrokiem. Żaden z nas nie chciał dać za wygraną, ale napływ łez do oczu skutkował moją porażką. Pochyliłem głowę w dół i wstydliwie pokiwałem głową.

- W porządku Hyung, po prostu daj mi chwilkę. Nie mogłem zasnąć w nocy, bo chrapanie Namjoona Hyunga słyszałem aż tutaj - ziewnąłem zakrywając dłonią usta. Podczas przeciągania się koszula do spania podwinęła mi się do góry, co szybko naprawiłem.

- Aish! Idź umyj zęby, twoim oddechem można by zabić.

- W takim razie chętnie uduszę cię na śmierć. - Taehyung tylko prychnął na moje słowa.

Jeszcze raz powtórzył abym się pośpieszył i odwracając się na pięcie opuścił mój pokój. Nie zareagował na mój krzyk, aby zamknął drzwi, zresztą tak jak zwykle. Mimo, że nie mamy w grupie przed sobą nic do ukrycia, czasem miło pobyć trochę samemu we własnym pokoju.

Wstałem z łózka i lekko chwiejnym krokiem ruszyłem w stronę łazienki. Zacząłem od szybkiego prysznica. Mój jabłkowy, słodko-kwaśny żel do ciała, swoim zapachem od razu poprawił mi humor. Jestem wielbicielem zapachowych żeli pod prysznic, ale z powodu wrażliwego węchu nie mogę używać wszystkich. Wiele z nich ma sztuczną woń i chemiczny skład, który drażni również moją skórę. Po wielu latach prób i błędów znalazłem swoje ulubione firmy, ale i zapachy. Jednym z nich jest właśnie jabłko, ale wiśnia także da radę.

Szybko umyłem także włosy jakimś drogim szamponem, który dały mi stylistki i nałożyłem na nie maskę. Jako idol muszę dbać o swój wizerunek i na szczęście fryzjerki decydują się na farbowanie stosunkowo rzadko, więc nie są one tak zniszczone jak reszty grupy. Po zmyciu maski wyłączyłem wodę i zacząłem wycierać się puchatym ręcznikiem.

Przyszła pora na nudną, poranną rutynę. Najpierw mycie twarzy z użyciem olejku, a następnie z użyciem emulsji. Szybkie popsikanie buzi różanym hydrolatem i umycie zębów. Serum, krem pod oczy i krem do twarzy. Na koniec nakładam odżywkę do brwi i do rzęs. Dla zmiękczenia skóry nałożyłem na nią szybko wchłaniający się balsam i z okazji dnia wolnego zamiast soczewek, założyłem okulary.

Zauważyłem, że zapomniałem wziąć ze sobą własnych ubrań. Owinąłem ręcznik wokół bioder, a tors przykryłem za dużą, szarą koszulką, którą znalazłem na podłodze w łazience. Prawdopodobne należy do Namjoona, bo tylko on zostawia wszędzie swoje ubrania. Nie myślę o tym jednak dwa razy, ponieważ dzielenie się ubraniami jest dla nas naturalne. Ruszyłem w kierunku swojego pokoju, gdzie zakładam czystą parę bokserek i niebieskie szorty. Chwytam za szczotkę leżącą na toaletce i ostrożnie przeczesuję nią moje włosy, na końcówki nakładając olejek.

Odkładając wszystko westchnąłem głośno i spojrzałem na siebie w lustrze. Moje proste włosy były w swoim naturalnym, czarnym kolorze, a oczy miały barwę ciemnej czekolady. Nie wyglądałem na swój wiek, wiele razy słyszałem i widziałem porównania mnie z piętnastolatkiem.

Moje naturalnie zaróżowione policzki były często zgniatane przez resztę chłopaków, Jimin Hyung często mówił, że wyglądam jak mała wiewiórka, zwłaszcza, kiedy nabiorę w nie powietrza.

Nos był ulubionym punktem ataków Hoseok Hyunga, czy to po prostu, aby go uderzyć puszkiem palca, kiedy nie zwracam na niego uwagi, czy to, aby obdarzyć go pocałunkami, kiedy próbuję zasnąć po długim, stresującym dniu.

Usta były częścią mojej twarzy najbardziej uwielbianą przez fanów i Yoongiego Hyunga. Mimo, że są nieproporcjonalne i górna warga jest cieńsza od dolnej, nie ma dnia bez co najmniej kilu zdjęć ze zbliżeniem na nie. Suga Hyung za to miłuje jeździć po ich obramowaniu swoim kciukiem podczas naszych wspólnych drzemek. Jest to działanie pokazujące jego miłość do mnie. Hyung jest człowiekiem czynów, nie słów, więc te małe ruchy dłonią dużo dla nas znaczą.

Oczy, które ozdobione makijażem wyglądają na bardzo duże i ostre. Mówi się, że to właśnie one są bramą do duszy. V najwidoczniej wziął to sobie głęboko do serca i niejednokrotnie szybka wymiana spojrzeń sprawia, że oboje wiemy wszystko o samopoczuciu drugiej osoby.

Westchnąłem jeszcze raz i odwróciłem wzrok od lustra. Podszedłem do stoliczku obok łózka i wziąłem telefon do ręki, aby sprawdzić godzinę. Faktycznie było przed dziesiątą, może jednak uda mi się dopaść Tae. Sprawdziłem także, czy nikt nie próbował się ze mną skontaktować, ale kiedy zobaczyłem, że skrzynka powiadomień jest pusta, schowałem przedmiot do kieszeni swoich szortów.

Leniwym krokiem zszedłem po schodach i ruszyłem w stronę kuchni. Już z odległości dało się w powietrzu wyczuć zapach świeżo przygotowanego śniadania. Nadal byłem zaspany, a szerokie ramiona Seokjina w tamtym momencie wydały mi się idealnym miejscem do wypoczynku. Moje kroki nie rozbrzmiewały o posadzkę, więc starszy chłopak nie wiedział, że nadchodzę. Kiedy zbliżyłem się na odpowiednią odległość, przytuliłem się do mojego Hyunga, ręce oplatając wokół jego talii, a głowę opierając o jego plecy. Zaskoczony Jin podskoczył w miejscu wydając z siebie zduszony krzyk, po chwili zaczął jednak cicho chichotać.

- Czy myślałeś może o tym, żeby dać jakiś znak, że tu jesteś? W takim tempie dostanę zawału, nie jestem już taki młody jak kiedyś, przystojny tak, ale młody nie - roześmiał się z własnego żartu.

- Przepraszam Hyung, jeszcze za bardzo nie kontaktuje. Namjoon chrapał tak głośno, że całą noc słyszałem go w moim pokoju - westchnąłem ostentacyjnie, bardziej wtulając się w plecy starszego chłopaka.

- O tak, też to słyszałem. Następnym razem pomyśl o słuchawkach, może tak zagłuszysz tego potwora.

- Hmm, dobrze Hyung, co zrobiłeś na śniadanie? - zapytałem, kiedy zaburczało mi w brzuchu. Jak przez mgłę przypomniałem sobie, że nie jadłem wczoraj kolacji, cały wieczór spędziłem w studio pisząc z Yoongim i wróciliśmy do dormu dopiero w nocy.

Życie, które prowadzę wymaga poświęceń, także tych żywieniowych. Mimo, że staram się jeść tak zdrowo jak tylko mogę, czasem nie ma czasu na przerwę w pracy. Wpływa na to dużo czynników. Stres spowodowany nadchodzącym comebackiem, ciągłe powtarzanie choreografii, brak snu, natarczywi fani czy nawet takie błahostki jak złośliwy artykuł na swój temat. W natłoku tego wszystkiego bardzo łatwo zapomnieć o takich przyziemnych sprawach jak jedzenie. Mimo to w grupie zawsze staramy się dbać o siebie nawzajem, a co za tym idzie, również przynosimy komuś jedzenie lub po prostu pytamy czy ktoś już spożył swój posiłek. Są to małe uczynki, ale potrzebne do normalnego funkcjonowania w takim trybie życia.

- Nie pytaj, tylko spójrz na stół. Wstałeś tak późno, że wszystko już jest przygotowane. Powinniście zacząć wracać wcześniej do domu, zaczynam się o was martwić - powiedział wskazując na stół.

Po wyłączeniu kuchenki (czy to są jajka sadzone?) obrócił się w moich objęciach, tak, że teraz staliśmy twarzą w twarz. Jestem niższy niż Seokjin, więc kiedy złapał moją twarz w swoje dłonie, jednocześnie podniósł ją do góry. Spojrzał mi w oczy i czule przejechał kciukiem po mojej kości policzkowej.

- Czy mi się wydaje, że schudłeś? Mam nadzieję, że to wina światła, ale to teraz nie ma znaczenia. Pamiętaj, że jesteś idealny taki jaki jesteś i nie musisz się dla nikogo zmieniać, okej? - powiedział z ciepłem bijącym z jego oczu. Na jego słowa pokiwałem tylko głową. - Dobra, dobra, idź już obudź Yoongiego, bo on też jeszcze śpi. Każ mu się pośpieszyć, a jak nie będzie chciał wstać to go postrasz, że tam przyjdę ze szmatą - zachichotał cicho.

Nie zwlekając dłużej odkleiłem się od Seokjina i ruszyłem na piętro. W korytarzy znajdowało się sześć drzwi, cztery z nich prowadziły do naszych sypialni, w tym tej, którą dzielę z Jungkookiem. Dwoje drzwi doprowadzą nas do studiów. Jedno z nich należało do Namjoona Hyunga, a drugie do Yoongiego Hyunga. Reszta członków ma zdecydowanie większy dostęp do pokoju należącego do lidera, August raczej nie przepada za wpuszczaniem ludzi do swojej odosobnionej jaskini.

Korytarz, tak jak reszta domu (oprócz naszych sypialni), jest pomalowany na śnieżnobiały, a na ścianach wiszą obrazy. Większość jest namalowana przez Taehyunga, parę przeze mnie, a reszta została zakupiona na różnych aukcjach. Abstrakcja, martwa natura, pejzaże i malarstwo rodzajowe - to tylko kilka z gatunków malarskich, które widnieją na naszych ścianach. Przy progu każdych drzwi stoi doniczka z większym lub mniejszym kwiatkiem, albo rośliną. Ludzie, którzy nas odwiedzają często żartują, że nasz dorm wygląda jak muzeum – zimne, bezbarwne, ze sztuką i odrobiną zieleni. Osobiście podoba mi się taki wystrój wnętrz, więc co i raz przyłapuję się na przesiadywaniu gdzieś w losowych miejscach w domu, aby móc w ciszy podziwiać malowidła na ścianach.

Zapach jedzenia rozbudził mnie, więc energicznym już krokiem dotarłem do drzwi prowadzących do pokoju Yoongiego i Jina. Podnosząc dłoń, aby zapukać zawahałem się. W końcu humor naszego Hyunga z rana nie jest najlepsza. Zbierając odwagę w końcu zastukałem w drzwi i odczekałem chwilę. Kiedy nie usłyszałem odpowiedzi, a nawet zwykłego obrócenia się na drugi bok i szelestu pościeli, zapukałem po raz drugi. Kiedy znów nic nie zarejestrowałam, powoli nacisnąłem klamkę i otworzyłem drzwi. Wychylając się zza nich rozejrzałem się po pokoju. Jak można było przewidzieć, Suga nadal leżał na swoim łóżku, oddychając równomiernie.

Zawsze czułem się komfortowo w pokojach chłopaków. Każdy z nich miał w sobie coś niezwykłego, coś magicznego. Każdy z nich został udekorowany według pomysłów i upodobań danych członków, więc miały one w sobie ich cząstkę. Jeśli nie robimy maratonów filmowych w salonie, gdzie zmieszczą się wszyscy, zawsze znajduje sobie kogoś do spędzenia razem wieczoru, czasem nawet nocy. Robimy różne rzeczy – oglądamy filmy, gramy w gry (jeżeli to nie Jungkook to zawsze wygrywam), jemy niezdrowe przekąski, rozmawiamy albo po prostu leżymy razem w ciszy, ewentualnie z muzyką. Czasem trudno pamiętać, że pomimo bycia idolem, jestem także zwykłym człowiekiem i czasem potrzebuję oderwania się od tego szalonego świata pełnego 'perfekcyjnych' ludzi.

Pokój Jina i Yoongiego był 'podzielony' na pół. Ściany zostały pomalowane na szaro, a podłoga to czarne, drewniane panele. Jedna część mebli była w odcieniach bieli z różowymi akcentami, a druga w całości czarna, mroczna. Mimo tak dużego kontrastu w doborze kolorów, samo pomieszczenie wyglądało bardzo urzekająco. Muszę przyznać, że uwielbiam tam przesiadywać, również sam, kiedy chłopcy nie są dostępni. Coś w tym pokoju sprawia, że czuje się nad wyraz bezpiecznie. Myślę, że to wynik tego, że Seokjin i Suga są najstarsi w grupie, więc naturalnie czuje się przez nich chroniony. No i mają najwygodniejsza łózka, a Jin przechowuje słodycze w szufladzie ze skarpetkami. Czy on naprawdę myśli, że przez tyle lat nie zorientowaliśmy się o tym?

Próbując być najciszej jak się da zacząłem w końcu kierować się w stronę łózka na którym leżał raper. Jak zwykle skulony był w pozycji embrionalnej i przykryty kołdrą aż do brody. Jego włosy były roztrzepane, a usta delikatnie rozchylone. Rękoma przytulał do siebie poduszkę. Położyłem swoją dłoń na jego ramieniu i delikatnie potrząsnąłem.

- Yoongi Hyung. - zawołałem cicho, ale to nie zadziałało – Hyung! - tym razem odezwałem się głośniej. To w połączeniu z mocniejszym wstrząsem w końcu zadziałało - Jin Hyung kazał cię obudzić, śniadanie gotowe...

Nie spodziewałem się jednak, że humor mojego Hyunga był gorszy niż zakładałem. Przekonałem się o jego dzisiejszej chęci mordu bardzo dokładnie, kiedy zaraz po skończeniu mojej wypowiedzi zostałem bezdusznie złapany za ramię. Jestem pewien, że zostanie mi siniak. Czasem nienawidzę swojej wrażliwej skóry, zawsze są na niej ślady. Nie zdążyłem jednak pomyśleć o niczym więcej, kiedy zostałem przewrócony na łóżko z czarną pościelą i przywarty do niego ciałem Yoongiego.

- Ile razy mam wam powtarzać, żebyście mnie nie budzili - powiedział przerażającym głosem, po czym uśmiechnął się niebezpiecznie słodko.

Jego twarz znajdowała się bardzo blisko, do tego stopnia, że mogłem na swoim policzku poczuć jego oddech. Po chwili ciszy, starszy chłopak zaczął pochylać się w moją stronę, wydawało się, że po to, aby położyć się na mnie i zdrzemnąć jeszcze chwilę. Nie mogłem na to pozwolić, wiedziałem co zrobi Jin Hyung jeśli nie zejdziemy zaraz do kuchni. Zbierając w sobie jakiekolwiek pokłady siły z rana, mocno chwyciłem go za ramiona i przerzuciłem na bok. Skutkowało to tym, że teraz ja znajdowałem się na ciele Sugi. Ostrożnie usiadłem na jego udach, barki nadal trzymając w żelaznym uścisku i przyciskając je do powierzchni łózka.

- Ile razy mam ci powtarzać, żebyś nie udawał, że jesteś silniejszy ode mnie - prychnąłem.

Oczywiście, że jest silniejszy ode mnie, w końcu regularnie chodzi na siłownie (w przeciwieństwie do mnie). Niejednokrotnie doświadczałem jego krzepkości, kiedy dla zabawy siłowaliśmy się na rękę albo byłem zbyt obrażony, aby się ruszyć z miejsca i Hyung musiał mnie nieść. Mimo wszystko jednak, kiedy byłem jeszcze dzieckiem, mój tata zapisał mnie na zajęcia z judo. Daleko nie zaszedłem w tej dziedzinie, ale podstawowe chwyty nadal pamiętam. Punkt dla mnie, właśnie dla tej chwili jako dziecko wylewałem siódme poty na treningach.

- Ale przecież jestem silniejszy.

Nic nie odpowiadając, zszedłem z niego i zsunąłem się z łózka. Patrząc mu w oczy jeszcze raz powtórzyłem, aby przygotował się na śniadanie, bo Jin się niecierpliwi. Odwierciłem się na pięcie i ruszyłem w stronę drzwi. Kiedy już nie widział mojej twarzy, pozwoliłem sobie na delikatny uśmiech, ponieważ cała sytuacja wydawała mi się bardzo zabawna. Zanim wyszedłem na korytarz, aby wrócić do kuchni na posiłek, zauważyłem, że Yoongi dalej leży rozłożony na swoim łóżku i po cichu chichocze sam do siebie.

3 notes · View notes

tygrysica · 5 years ago

Text

Coraz większy mrok – Colleen Hoover (2019)

Coraz większy mrok – Colleen Hoover

Tytuł oryginału: Verity

Tłumaczenie: Piotr Grzegorzewski

Wydawnictwo: Otwarte

Data wydania: 19 czerwca 2019

Moja ocena: 4,5/5

Kilka słów od wydawnictwa:

Verity Crawford, sławna autorka thrillerów, zostaje sparaliżowana wskutek tragicznego wypadku. Jej mąż zatrudnia pisarkę Lowen Ashleigh, by dokończyła bestsellerową serię książek chorej żony. Podczas przygotowań do pracy w posiadłości Crawfordów Lowen w stosie notatek znajduje niepublikowany dotąd materiał. Tekst, który miał na zawsze pozostać tajemnicą, okazuje się wstrząsającą spowiedzią Verity. Odkrywając sekrety autorki, Lowen coraz bardziej pogrąża się w mroku i niebezpiecznie zbliża się do jej męża Jeremy'ego. Aż w pewnym momencie staje się częścią życia Crowfordów, jeszcze bardziej niepokojącego niż thrillery Verity... Szokująca opowieść o małżeństwie, obsesji i manipulacji.

O „Verity”, a raczej o „Coraz większy mrok” po raz pierwszy usłyszałam na długo przed polską premierą. Zagraniczni fani Colleen Hoover głośno donosili, że jedna z najbardziej poczytalnych na świecie autorek romansów oraz powieści new adult postanowiła spróbować swoich sił w całkiem innym gatunku i wypadła świetnie. Jako wielka fanka jej twórczości nie wyobrażałam sobie, że miałabym nie sięgnąć po jej pierwszy thriller psychologiczny, w szczególności po tak pozytywnych opiniach. Obawiałam się jednak, że mimo doskonałego warsztatu literackiego Hoover nie uda się tak łatwo odnaleźć w tego typu literaturze. Na szczęście moje obawy okazały się bezpodstawne.

„Mimo to... mimo moich ostrzeżeń... sięgniecie po nią, bo jesteście tym, kim jesteście.

Ludźmi.

Ciekawskimi.”

„Coraz większy mrok” to książka, która w typowy dla tej autorki sposób wciąga od pierwszej strony. W tym przypadku jednak zupełnie nie spodziewałam się, że tak właśnie będzie. Myślałam, że skoro Hoover dopiero stawia swoje pierwsze kroki w tym gatunku to będzie popełniać błędy, jak każdy debiutujący autor. Nie mogłam się jednak bardziej pomylić. Hoover ku mojemu zaskoczeniu doskonale poprowadziła tutaj fabułę. Od pierwszej strony stopniowo budowała napięcie, wprowadzała niepokojący klimat grozy oraz wodziła niczego nieświadomego czytelnika za nos, przez bardzo długi czas. Przyznam szczerze, iż przez większość książki trwałam w przekonaniu, że wiem co ukrywa Verity oraz co tak naprawdę wydarzyło się w ich domu. Przez co na sam koniec kompletnie nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy. To zakończenie było naprawdę mocne, kontrowersyjne i przede wszystkim rozkładające na łopatki. W mojej głowie zapanował po nim jeden wielki mętlik.

„Po śmierci Chastin mój świat stanął na głowie (...) A gdy umarła Harper, skończył się.”

„Coraz większy mrok” na pewno nie jest doskonały thrillerem psychologicznym, do jakiego mogą być przyzwyczajeni miłośnicy tego gatunku. Nie mniej jednak jest to naprawdę szokująca, intrygująca i co najważniejsze przyjemna lektura, od której nie można się oderwać. Gwarantuje Wam, że historia Verity na długo pozostaje w pamięci, choć po jej przeczytaniu czytelnik ma więcej pytań niż odpowiedzi i nie jest już pewien co było kłamstwem, a co prawdą. Osobiście z przyjemnością sięgnę po kolejne thrillery Hoover. Uważam, że jak na debiut w tym gatunku wypadła ona naprawdę dobrze. „Coraz większy mrok” polecam przede wszystkim fanom twórczości autorki, myślę że największą przyjemność z tej lektury będę czerpać właśnie oni. Ostrzegam jednak, że jest to coś całkowicie innego od tego do czego przyzwyczaiła nas Colleen Hoover.

Aleksandra

Wszystkie cytaty pochodzą z książki „Coraz większy mrok” autorstwa Colleen Hoover.

Za możliwość z opiniowania tej książki serdecznie dziękuje

ZOBACZ TAKŻE:

Jedyne takie miejsce – recenzja.

Punk 57 – recenzja.

Co wie twój pies – mini opinia.

To co zakazane – recenzja.

#Recenzja

3 notes · View notes

dzis-po-raz-pierwszy · 6 years ago

Photo

Dziś po raz pierwszy uporządkowałam wszystkie swoje poznańskie książki w nieprzypadkowe zbiory. I nagle prywatna biblioteka, w chaosie której leżały na sobie stosy trzech rzędów losowych książek, nabrała cech księgarni, gdzie każdy dział ma swoje miejsce. Półka z filozofią jest obok przewodników-poradników: biblia Tatarkiewicza dotyka pozycji Jak rozpoznawać grzyby?. Wiersze Stachury stoją obok 100 nalewek ziołowych- zrób to sam. Kantor leży na Gombrowiczu. A na nich leży Anda Rottenberg, ha! W tym szaleństwie jest metoda.

Polecam każdemu zrobić taki porządek, gdyż nagle wszystko staje się prostsze. Jak gdyby poukładanie swoich książek było jednocześnie porządkowaniem głowy. I ta przyjemność, że w sekundę znajdujesz pozycję, do której chcesz zajrzeć.

Pozdrowienia z biblioteki!

#porządki #books #książki #biblioteka

5 notes · View notes

annamboland · 4 years ago

Text

Stosy nadziei

Nie lubię określenia stos wstydu, a jeszcze bardziej stos hańby. Wstyd to kraść, a hańbą jest sianie nienawiści. Książki i ich kupowanie, nawet w nadmiarze, nie należy do żadnej z tych kategorii. Dlatego bardzo bym chciała, żeby te określenia wyszły z użytku. Zacznijmy nasze czekające stosy nazywać stosami dobroci, przyjemności albo stosami przyszłości. Bo przecież książki do dobroć, a czytanie…

View On WordPress

#czytam #Książki #książki do przeczytania #stosy książek

0 notes

pierdolamento-blog · 6 years ago

Text

Ponad czterystu-stronicowa antologia poezji polskiej powstałej w okresie 1918-1989, którą przywiozłam z rodzinnego domu mojej mamy (kradnięcie stamtąd raz na jakiś czas książek to moje ulubione hobby; swoją drogą, zastanawiam się, skoro od ponad piętnastu lat tam nikt nie mieszka, tylko my przez krótki okres wakacji, bo czym jest te kilka tygodni na przestrzeni całego roku, więc skoro nikt tam nie mieszka, a wcześniej te przedmioty należały do mojej mamy, jej rodziców i braci, więc osób bliskich, to czy to jeszcze jest kradzież? w końcu, nikt ich nie potrzebuje. ja też ich nie potrzebuję, nie mam kompletnie miejsca na półce, więc chowam je po szufladach, albo układam w stosy na podłodze, w pewien sposób oszukując samą siebie oh, mam tyle książek, jestem taka mądra) sprawia, że czuję się lepszym człowiekiem. Ma brzydką okładkę, która już w ogóle trochę odpada, w końcu ma trzydzieści lat, pożółkłe strony, i jest zadrukowana tekstami z lekcji polskiego. Totalnie nieinstagramowa, jak te wszystkie współczesne tomiki współczesnych poetek czy poetów, których bycie poetką czy poetą opiera się głównie na pisaniu aforyzmów z dupy każde słowo odgradzając enterem, o chuj chodzi (tutaj chciałam wkleić wierszyk parodiujący współczesną poezję, ale i tak tego nikt nie przeczyta. poza tym jestem ponad to, parafrazując Krzysztofa Ostrowskiego, poezja jest nie dla mnie, mój język musi lepiej). Z drugiej strony, ta moja antologia ma w sobie też twórczość mojego ukochanego bubusia Brunona Jasieńskiego, albo innych dziwolągów pokroju Stanisława Młodożeńca, Tytusa Czyżewskiego, Tadeusza Peipera. W końcu z trzeciej, w przypisach można znaleźć gwiazdeczkę tłumaczącą, kim był Marek Aureliusz pojawiający się w tytule wiersza Zbigniewa Herberta.

Może jednak poezja jest dla mnie. I dla wszystkich. Wystarczy dobrze oglądać wszystkie gwiazdeczki (to było zbyt głębokie).

#sstrumień świadomości

3 notes · View notes

madaboutyoumatt · 4 years ago

Text

505 - Matt

Ta cała sytuacja była abstrakcyjna nawet dla samego Matta.

CO TU SIĘ KURWA DZIAŁO?!

Te słowa ciągle krzyczały w jego głowie, ale musiał się zająć jedną rzeczą na raz. Oczywiście nachętniej chciałby pozbyć się Josha spod swojego mieszkania, aby poszedł sobie w siną dał mu taką samą wolność od siebie jak wtedy po seksie. Jednak ważniejszy okazał się kot. A właściwie kota.

Figa była kochanym kotem, który uwielbiał się miziać, rozkładać na słońcu i nawet lubiła jak się głaskało ją po brzuszku. Niestety miała taki nawyk, że chciała wychodzić. Wszyscy z domu wychodzili tylko nie ona i to ją chyba męczyło. Chociaż co zabawne, kiedy Matt wyprowadził ją na szelkach i pierwszy raz postawił na trawie to od razu padła jakby nie mogła ustać na tym czymś zielonym. W każdym razie, normalnie był przygotowany i wiedział jaką ją zatrzymać, ale nie w momencie kiedy siłował się z kimś przez drzwi.

- Chodź tutaj! – krzyknął na kota chociaż na korytarzy pojawił się z powrotem szatyn. Czy on właśnie przed chwilą był u niego w mieszkaniu? Jakim prawem! – Mam cię! – złapał futrzaka, który zadowolony przeciągnął się w jego ramionach jakby pokazując, że zabawa w ucieczkę już mu się znudziła, bo w ramionach swojego pana jest mu najlepiej.

- Wyjdź stąd. – od razu odpowiedział, nie odkładając kota ani nie zamykając swoich drzwi. – Nie wiem co tutaj robisz i dlaczego pomyślałeś, że to dobry pomysł aby tutaj się pojawić, ale to był bardzo zły pomysł. Wyjdź. I w ogóle skąd masz ten adres?! – wcale nie wyglądał na tak wyluzowanego jaki był w barze, chociaż miał na sobie luźne, szare dresy i czarny cienki sweterek czyli bardzo domowo.

A jego mieszkanie już na pierwszy rzut oka było maleńkie. Zaczynając od tego, że wchodziło się w samym rogu, gdzie po prawej miało się malutką zabudowę kuchenną, która była otwarta na mały salonik. W nim była jedna, dwuosobowa sofa, niewielki stolik kawowy i otwarta szafka głównie zajęta książkami, które również stały w stosie tuż przy kanapie w samym rogu. Przy wyspie kuchennej były dwa wysokie stołki, które robiły najwidoczniej za stół, ale i stanowisko Matta pracy, bo było tam całkiem sporo różnych papierów i otwartych książek. To było jedyne miejsce gdzie coś było rozrzucone, bo cała reszta pomieszczeń była bardzo schludna. Pomiędzy wyspą a kanapą były przesuwne drzwi, które chowały się za kanapą, gdzie można było się domyślać, że była sypialnia, ale nic nie było widać, bo były zamknięte. Tuż obok wejściowych drzwi były kolejne, gdzie pewnie kryła się toaleta. Ogólnie, było to bardzo małe mieszkanie.

#505

0 notes

superblytenaciouspanda · 4 years ago

Text

0 notes

ligaswiatowa · 4 years ago

Text

Lista stron zakazanych, mowa nienawiści, czarna szlachta, inkwizycja, zabór mienia oraz palenie książek i ich autorów na stosie poprawności politycznej

Byłem, jestem i będę wolnym i równym innych - heretykiem (1), którego nie nawróci ideologia wiary w poprawność polityczną !

Szanowny państwo, poniższy artykuł, jest jednocześnie aktem oskarżenia, skierowanym do prokuratury, ABW, rzecznika praw obywatelskich, a także trybunału praw człowieka w Strasburgu - przeciwko : Ministerstwu Cyfryzacji ( ul. Królewska 27, 00-060 Warszawa ), reprezentowanemu przez Marka Zagórskiego i Wandę Buk, Fundacji Digital Polska ( Warsaw Spire, 35p., Plac Europejski 1, 00-844 Warszawa) oraz jej dyrektorowi zarządzającemu - Piotrowi Mieczkowskiemu, za następujące działanie :

Tworzenie nielegalnej - czarnej listy stron, blogów, autorów, których działania, odbiegają od narzuconej odgórnie poprawności politycznej, kreującej wszechobecną przemoc, kłamstwo i władze człowieka nad człowiekiem.

Wyżej wymienione przestępstwo, wymierzone jest bezpośrednio w wolność słowa, wolność jednostki oraz niszczenie praw i dóbr osobistych, w tym miejsc pracy, a także lat ciężkiej pracy, popartej materiałem dowodowym, przeciw osobom, które owe materiały, chcą dzisiaj - ze strachu i złości - zniszczyć dla swojego, prywatnego dobra i ochrony.

( Zanim na dobre zaczniesz czytać, zaakceptuj zasady panujący w kręgu mojego domu ( 2 - oznacza link pod tekstem), lub opuść moje domostwo, strzeżone przez prawo naturalne. Jeśli korzystasz, korzystaj z całości wraz z linkami, ponieważ cytat, może być zastosowany w złej intencji. )

Działania Ministerstwa Cyfryzacji i Fundacji Digital Polska, oparte są nie tylko na poprawności politycznej, ale także na mowie nienawiści (5) oraz kreowaniu podziału społecznego, szczuciu - przeciw prawdzie, a także logice, co ma na celu usunięcie niepożądanych dla owych instytucji faktów i argumentów, za pomocą siły, bezprawia, prawa zwierząt oraz alegorii palenia książek i jej autorów, jak w najlepszych latach inkwizycji, fanatyzmu i faszyzmu, którego głównym przesłaniem, była w/w propaganda poprawności politycznej i nieomylność samokreującej się władzy, niezgodnej z idęą równości.

Ministerstwo Cyfryzacji oraz Fundacja Digital Polska, poprzez fetysz tytularny, fetysz stanowiska, roli, czy pozycji - zajmuje się nieetycznym zwalczaniem wolności słowa, myśli oraz działań wolnych ludzi, którzy niosą za sobą niepodważalną prawdę, nadzieje oraz wolność społeczną.

Każde z tych działań, wykracza poza ramy prawa naturalnego : nie czyń drugiemu, co tobie nie miłe (3). Właśnie tego prawa, boją się wszyscy ci, którzy czynią innym to, czego sami się boją. Najlepszą formą obrony, jest atak, poparty prawem zwierząt (3), bez argumentów, bez polemiki, bez sądu opartego na prawie naturalnym ...

Sitwa, bazująca na ukrytych środkach i stworzonych fetyszach, rozszerza strefę swoich wpływów, poprzez infiltrację, która zastąpiła inwazje, poprzez działalność wywrotową - zamiast wyborów oraz poprzez zastraszenie prawne, zamiast wolnego wyboru ...

Media zbudowana na tezie i antytezie, dzielą za pomocą fake newsów (4) i walczą z niewygodną prawdą, nazywaną teoriami spiskowymi ... Można to udowodnić, poprzez logiczne zestawienie, lekceważonych faktów ...

To jest cywilizacja, kultura, czy demokracja ? Czy raczej obóz koncentracyjny, inkwizycja, faszyzm, mowa nienawiści (5) i sitwa, usuwająca swych przeciwników, za pomocą donosów, znajomości i skrytobójców !

Ideologia inkwizycji i faszyzmu, stająca od wieków, za niszczeniem wiedzy i prawdy, znów podnosi swój smoczy łeb, w celu zniszczenia wolności słowa, a także wolnego, ale nie-wygodnego działania, co narusza bezpieczeństwo, niepodległość, prawo oraz ład ... wolnych i niezależnych jednostek, a także ich dorobku intelektualnego, przez grubiańskie niszczenie i napiętnowanie ich narzędzi pracy, co przekłada się na bezprawne niszczenie miejsc pracy, a także dorobku zawodowego oraz zarobku.

Cywilizacja oparta na złodziejstwie i niszczeniu nie wygodnych faktów, jest rzeczywistością zniewolenia ludzi, przez zwierzęta ...

Bieda, głód, bezrobocie, niszczenie dorobku całego życia, to sposoby walki z niewygodną prawdą, ponieważ aby utrzymać fetysz swego stanowiska, roli, pozycji, mamona i teatru ... trzeba zniszczyć to, co owym fetyszom przeszkadza ! Po co wojna, skoro wszystko, załatwiane jest w białych rękawiczkach, za pomocą protekcji, układów i tajnych przysiąg !!!

Jako wolny człowiek, bloger, osoba publiczna, tworząca od ponad 20 lat, przeciwstawiam się tego typu praktykom (6) oraz żądam na bazie jawnego dostępu do danych publicznych - ujawnienia : listy nieporządnych stron, autorów oraz przyczyn stworzenia owego indeksu !

Jako zwierzchni ideologii państwa - żądam zwolnienia odpowiedzialnych za to osób oraz likwidacji w/w fundacji zagrażającej niepodległości państwa i wolności społecznej ! Każde działanie inne od sugerowanego, będzie oznaką nielojalności rządu w stosunku do obywatela i początkiem impeachment - postawieniem rządu z stan oskarżenia.

Ponadto, domagam się odsunięcie i ukarania twórców tego typu ideologii oraz zadość uczynienia poszkodowanym, za próbę zniszczenia autorskiego dorobku zawodowego, próbę zniszczenia narzędzia pracy (stron, blogów, profili w social mediów, a także znaków osobowych, firmowych ...) i utrzymania, oraz przeprosin za owe nieetyczne działanie w mass-mediach, które są kreatorami największej ilości fake newsów rządowych oraz teorii manipulacyjnych, mających zasłaniać prawdę oraz kreować podział (7) społeczny.

Żądam natychmiastowego aresztowania osób, uczestniczących w procederze niszczenia cudzej własności intelektualnej, szerzenia mowy nienawiści (5), złego oka (5), cenzury oraz tworzenia tajnej sitwy, kreującej nielegalne działania, mające na celu zamknięcie ust nieporządanym osobom, co ma znamiona totalitarnego - sądu kapturowego, czy mafii.

Działanie, na rzecz ogólnie pojętego transhumanizmu (T+ (8)), sztucznej inteligencji (która nie ma w sobie żadnego potencjału poza zrzuceniem odpowiedzialności w ręce tworu pozbawionego moralności, empatii, co wytwarza zaprogramowany schemat walki z człowieczeństwem (9)), iD2020 (Digital ID (10)), mają jeden cel :

Transhumanizm, ma tylko jeden naczelny cel, a jest nim dobrowolne zrzeczenie się podstawowych praw człowieka, przez dobrowolne ale podstępne przyjęcie dogmatu maszyny, co prowadzi do wytworzenia nowej formy - masowego niewolnictwa, tworzącego rasę czystych rasowo panów i ztechnokratyzowanych niewolników, posiadających znamiona (ID2020), czujniki, sztuczne organy oraz członki ...

Tworzenie tego typu ideologii, a także tworzenie tego typu działań, mających za zadanie zniszczenie wolnej opozycji za pomocą działającej w sekrecie sitwy, cenzury, przemocy i prawa zwierząt, narusza prawo naturalne (3) oraz godność osób hołdujących niewygodnej prawdzie.

Sztuczna inteligencja (9), zastąpi wszystkich tych redaktorów, dziennikarzy, sędziów, lekarzy ... którym kłamstwo poprawności politycznej, nie przejdzie przez usta. Ai, będzie bazowało na wzorcach wykreowanych przez twórców owej ideologii opartej na propagandzie politycznej (11) ...

Państwo policyjne, wyróżnia się poprawnością polityczną, cenzurą, działającą pod dyktat władzy skupionej w rękach lobbystów, tworzących prawdziwe źródło władzy, czego dowodem jest istnienie faszystowskich Niemiec, stworzonych rękoma anglosaskich korporacji i banków (12).

Narzucanie społeczeństwu nowo mowy (13), za pomocą programowania neurolingwistycznego, okno overtona (14) i innych form manipulacji, jest stałym sposobem walki z prawdą oraz wolnym społeczeństwem, co jest nie do przyjęcia i godne pożałowania.

W przeciwieństwie do ekip rządzących nasze informacje, są zgodne z wiedzą encyklopedyczną i logiczne o czym nie można powiedzieć o notkach prasowych, wystąpieniach medialnych polityków i księży, żyjących w świeci iluzji, teorii i kłamstwa, czyli poprawności politycznej, mającej na celu żerowanie człowieka na człowieku.

Prawda, nigdy nie będzie pełzała przed mową nienawiści, zorganizowanymi grupami przestępczyni - ubranymi w fetysze tytułów i ról oraz tajnymi działaniami owych memetycznych avatarów (15), tworzących sztuczny świat władzy człowieka nad człowiekiem.

Cenzura na Twitterze, YouTube, Facebooku ... odsłania tylko upolitycznienie serwisów zależnych od teatru władzy.

Piotr Mieczkowski, jest niebezpiecznym dla polski i polskich obywateli, lobbystom reprezentującym skrajny transhumanizm i totalitaryzm, mający na celu odebranie człowiekowi jego roli w naturze oraz odebranie człowiekowi, jego prawa naturalnego (3).

Owy fetyszysta i lobbysta na rzecz gigantów technologicznych, kierując się tajnymi dyrektywami i porozumieniami, przekazał Ministerstwu Cyfryzacji listę stron internetowych, profili sieci społecznościowych, oraz kanałów YouTube, które należy niezwłocznie zablokować !

Na bazie jakiego prawa, przepisu, czy dyrektywy ?!

Czy, nie przypomina to przekazanie listy osób do zlikwidowania oraz majątków do przejęcia, co proponuje minister prawa, pragnący przejmować prywatną własność bez wyroku sądowego !

Piotr Mieczkowski, to Dyrektor Zarządzający Fundacją Digital Poland, która w domyśle powinna zajmować się rozwojem usług cyfrowych w Polsce, a de facto zajmowała się na przykład - intensywnym lobbowaniem na rzecz uchwalenia przez Parlament Europejski tzw. Dyrektywy Terreg (16) i ACTA2, które pod płaszczykiem ochrony praw autorskich implementuje mechanizmy prawne umożliwiające cenzurę internetu na dużą skalę.

Założycielami Fundacji Digital Poland, są firmy technologiczne, takie jak Microsoft (ID2020, Digital ID), Ringier Axel Springer, VISA, T-Mobile, UPC, TVN, Polpharma, której lobbują za iD2020, Digital ID (10) i szczepionkom oraz tatuażom kwantowym - wyprodukowanym przez Billa Gatesa, który sponsoruje WHO i kreacje koronawirusa, na którego opatentowano szczepionkę już w 2019 roku : EP3172319A1 - Pirbright Instytut - Fundacja BiM Gates (17).

Mieczkowski, to denuncjator utrzymywany z pieniędzy zagranicznych koncernów, który chwali się na Twitterze, że wystarczy zdjęcie i donos, aby wystawić na widelcu niepożądany kontent, który zagraża jego szefom, skupiony dookoła rządu globalnego (18) - komitet 300, grupa Bilderberga ( do nich należą członkowie czarnej szlachty (18), czy zakonu maltańskiego ...) ...

Niepokojąca jest współpraca lobbysty z polskim rządem, co zagraża bezpieczeństwu wewnętrznemu państwa, inwigilowanego przez międzynarodowe korporacje i sitwy, oparte na tajnych układach ...

W sprawie cenzury wolnych obywateli, dogadują się siły będące na pozór skłócone, co tworzy jasny obraz trzeciej siły (7), dzielącej celowo społeczeństwa całego świata na użyteczne tezy i antytezy.

Reprezentant TVN, negocjuje z polskim rządem warunki cenzury polskich obywateli, a reprezentant zakonu maltańskiego, fetyszysta, noszący tytuł - ministra, tworzy terror i spektakl medialnych fake newsów (4), prowadzących do celowego kryzysu, bezrobocia, biedy i rozruchów tłumionych przez policję i służby specjalne, co również zagraża bezpieczeństwu państwa.

Kolejne dowody przedstawia nam - samo Ministerstwo Zdrowia, które na bazie informacji publicznej, przyznaje że do dnia 19 maja na koronawirusa (20) zmarło tylko 200 osób (19), co oznacza szerzenie fake newsów (4), paniki, terroru ideologicznego, przetrzymywanie ludzi oraz terroryzowanie społeczeństwa, a także kreowanie fałszywego kryzysu, oraz marnowanie miliardów złotych, pochodzących z kieszeni podatników, co zagraża skarbowi państwa i równowadze społecznej.

Cały tekst dostępny tutaj :

https://globalclou.wordpress.com/2020/06/02/lis…

Dydymus

Akademia Filozoficzna Dydymusa

https://pomagam.pl/wdd

Liga Świata

Samostanowienie i Samoograniczenie

https://zrzutka.pl/anzajh

https://trueshopl.wordpress.com

0 notes

wojciechdydymski · 4 years ago

Text

Lista stron zakazanych, mowa nienawiści, czarna szlachta, inkwizycja, zabór mienia oraz palenie książek i ich autorów na stosie poprawności politycznej

Byłem, jestem i będę wolnym i równym innych - heretykiem (1), którego nie nawróci ideologia wiary w poprawność polityczną !

Cywilizacja oparta na złodziejstwie i niszczeniu nie wygodnych faktów, jest rzeczywistością zniewolenia ludzi, przez zwierzęta ...

Cenzura na Twitterze, YouTube, Facebooku ... odsłania tylko upolitycznienie serwisów zależnych od teatru władzy.

Na bazie jakiego prawa, przepisu, czy dyrektywy ?!

Czy, nie przypomina to przekazanie listy osób do zlikwidowania oraz majątków do przejęcia, co proponuje minister prawa, pragnący przejmować prywatną własność bez wyroku sądowego !

Niepokojąca jest współpraca lobbysty z polskim rządem, co zagraża bezpieczeństwu wewnętrznemu państwa, inwigilowanego przez międzynarodowe korporacje i sitwy, oparte na tajnych układach ...

Cały tekst dostępny tutaj :

https://globalclou.wordpress.com/2020/06/02/lis…

Dydymus

Akademia Filozoficzna Dydymusa

https://pomagam.pl/wdd

Liga Świata

Samostanowienie i Samoograniczenie

https://zrzutka.pl/anzajh

https://trueshopl.wordpress.com

#digital id #id 2020 #transhumanizm #fundacja digital polska #ministerstwo cyfryzacji #kontrola #czarna lista stron zakazanych #dydymus #ligaswiata #wojciech dydymski #best world league #wiedza #artykuł #akademia filozoficzna dydymusa #najlepsza liga światowa #liga świata #liga światowa

0 notes

panstwo-to-korporacja · 4 years ago

Text

Lista stron zakazanych, mowa nienawiści, czarna szlachta, inkwizycja, zabór mienia oraz palenie książek i ich autorów na stosie poprawności politycznej

Byłem, jestem i będę wolnym i równym innych - heretykiem (1), którego nie nawróci ideologia wiary w poprawność polityczną !

Cywilizacja oparta na złodziejstwie i niszczeniu nie wygodnych faktów, jest rzeczywistością zniewolenia ludzi, przez zwierzęta ...

Cenzura na Twitterze, YouTube, Facebooku ... odsłania tylko upolitycznienie serwisów zależnych od teatru władzy.

Na bazie jakiego prawa, przepisu, czy dyrektywy ?!

Czy, nie przypomina to przekazanie listy osób do zlikwidowania oraz majątków do przejęcia, co proponuje minister prawa, pragnący przejmować prywatną własność bez wyroku sądowego !

Niepokojąca jest współpraca lobbysty z polskim rządem, co zagraża bezpieczeństwu wewnętrznemu państwa, inwigilowanego przez międzynarodowe korporacje i sitwy, oparte na tajnych układach ...

Cały tekst dostępny tutaj :

https://globalclou.wordpress.com/2020/06/02/lis…

Dydymus

Akademia Filozoficzna Dydymusa

https://pomagam.pl/wdd

Liga Świata

Samostanowienie i Samoograniczenie

https://zrzutka.pl/anzajh

https://trueshopl.wordpress.com

0 notes