#schaapherder

[jurjenkvanderhoek]

HUUB OOSTERHUIS BRACHT POËZIE TERUG IN DE PSALMEN

Voor de koorleider, bij snarenspel, een psalm van David. De meest bekende psalmdichter is toch wel David. Hij is koning, profeet en voorvader van Jezus. Maar hij is ook schaapherder, muzikant en dichter. Meer dan de helft van de 150 Bijbelse psalmen worden aan hem toegeschreven. In deze lofliederen getuigt David van zijn vertrouwen op God. In poëtische zinnen zingt hij lof aan Hem, prijst en eert Zijn naam. De psalmen zijn een belangrijk onderdeel van de religieuze liturgie – het geheel van gebeden, ceremoniën en handelingen die een kerkelijke eredienst uitmaken. David zong de liederen zichzelf begeleidend op de lier, maar wij zullen niet weten hoe dat heeft geklonken. Op welke wijze en in welke toonsoort David zijn psalmen heeft gezongen en de koorleider het koor liet zingen. Want, zijn door de eeuwen heen de overgeleverde oorspronkelijke teksten vele malen vertaald en berijmd, de melodie is daarbij niet meegekomen. 

Wel is altijd de krachtige kern van het gedichte lied behouden gebleven. Iedere tijd en elk volk verdient een eigen versie. Nog altijd zijn de psalmen een inspiratiebron voor veel mensen binnen de joodse en christelijke cultuur. Hoewel het liederen zijn, echter tekst zonder melodie, worden deze beschouwd als de gebeden bij uitstek – dichterlijke verzen, zuivere poëzie. Ze spreken over emoties, gevoelens en gedachten van mensen, meer nog en vooral over de grote daden van God en over hoe trouw Hij is aan Zijn volk. Ze herinneren aan de beloften van God in het verleden en doen een beroep op Gods goedheid in de toekomst.

Voor Huub Oosterhuis waren de psalmen een inspiratiebron, zijn leven lang. In de vroege jaren 60 van de vorige eeuw vormde hij met anderen een viertal om te werken aan een nieuwe Nederlandse vertaling. Woorden die pasten in de nieuwe tijd met betekenissen die konden begrepen worden door de nieuwe mens. Later bleef hij schrijven om te zingen. Herkenbare liederen met een christelijke tint. Deze gezangen worden nog altijd met liefde door kerkmensen gezongen. Maar ook buiten de kerk worden deze met enthousiasme tegemoet getreden. Echter was Oosterhuis niet alleen tekstdichter, maar zeker ook een verdienstelijk poëet. 

Huub Oosterhuis is de moderne David. Boog zich nog eens weer over de oude, en gezien vanuit sommige oogpunten verouderde, psalmen en benaderde deze als dichter, als poëet. Hij werkte bijna een halve eeuw aan de eigentijdse versie van de psalmen. Zijn ideaal was een vrije, poëtische herdichting, die ook zingbaar moest zijn. In 2011 verscheen de eerste druk van ‘150 psalmen vrij’, in 2023 is er al een dertiende druk. Deze laatste versie is aangepast en zijn er enkele van de psalmen nog door Oosterhuis herschreven. Door de jaren heen bleef het boek een levend woord, daar de dichter er zelf aan bleef schaven en schuren. Nu heeft hij aan ons deze uitgave gelaten, waaraan door hem niet meer verder kan worden gewerkt. 

Het kunstwerk is af, zoals David, Salomo, de zonen van Korach, de zonen van Asaf en de priester Ezra en zelfs de profeet Mozes, hun liederen ooit hebben afgerond. Zij schreven hun gedachten en gevoelens in de eigen destijds hedendaagse taal op. Velen hebben daarna er een licht over laten schijnen en geprobeerd de woorden in de taal te zetten die dan en toen gangbaar was en is. En nog altijd worden er vertalingen en hertalingen gemaakt. In een vrije vertaling liet Oosterhuis echter David en die andere priesters en koorleiders aan het woord. Was door de eeuwen heen die brontekst eruit vertaald en berijmd, Oosterhuis haalt deze oorspronkelijkheid terug in zijn vrije benadering. Hij heeft in de ons bekende liederen de poëzie terug naar boven gehaald. 

Huib Oosterhuis liet iedere eerdere vertaling en berijming achter zich of eigenlijk links liggen. Hij stapte in de voetsporen van David en die andere dichters om in een hedendaagse taal de psalmen weer tot poëzie te maken. Daarbij spreekt hij de wereld aan en niet enkel de mensen die zondags de kerkdienst bezoeken. Wie de christelijke bril afzet zal in de teksten voldoende over zichzelf terugvinden. Oosterhuis heeft de psalm universeel gemaakt. Ten eerste door de graad van moeilijkheid te doorbreken en verder door het te benaderen als vrije verzen. Hij nam de vrijheid van David over, die door de psalmberijmers zingbaar was weggeschreven.

De psalmen in de vertaling van Oosterhuis hebben eenzelfde emotionele waarde zoals ooit is bedoeld. Daarin is een eender gevoel te herkennen. In gedachten zie ik David zingen en gepassioneerd de snaren tokkelen. Met Oosterhuis is de psalm terug naar de Joodse oorsprong. Psalm 117, Laudate omnes gentes, laudate Domine.”Looft den Heere, alle heidenen; prijst Hem, alle natiën! Want zijn goedertierenhed is geweldig over ons, en de waarheid des Heeren is in der eeuwigheid! Hallelujah!” In de berijming zingt het kerkkoor: “Loof, loof den Heer, gij heidendom; / Gij volken, prijst Zijn naam alom. / Zijn goedheid is, in nood en dood, / Voor ons, Zijn volk, oneindig groot; / Zijn waarheid wankelt nimmermeer. / Zingt, Hallelujah, zingt Zijn eer!” Waarna Oosterhuis dicht “Gezegend Gij / van hier tot waar ter wereld / O lieve god en vriend / groot om ons heen / / die was en is en komt.” Eenvoud in diepzinnigheid. Meervoud in de simpele geloofsbeleving.

In de psalmen vond Huub Oosterhuis zijn geloof, zijn hoop, zijn liefde. Deze drie, maar vooral de liefde heeft de theoloog en dichter in de psalm voor ons teruggeschreven. Zijn vertrouwen op dat hogere goed spreekt eruit. Hij heeft een carbonnetje over Davids’ letters gelegd en in de doordruk zijn zienswijze eraan toegevoegd. Zijn benadering die van de stugge en mateloze teksten, vol afgrond en zevende hemel, een hedendaagse interpretatie heeft gemaakt. De Bijbelse uittocht spreekt van bevrijding uit slavernij en vernedering, angst en leegte. De psalmen zijn daarbij als de blues van de negerslaaf, gezongen tegen beter weten in met hoop op een betere wereld. “Dat Grote Verhaal dat nog altijd bestaat en werkt, en weerklank vindt”, schrijft Oosterhuis in het woord ten geleide van de 150 psalmen vrij, “en soms, na bittere wanhoop en veel strijd, in vervulling gaat, hier of daar, in mensen, in kleine en grote projecten – je weet niet wat je meemaakt, en je zingt met psalm 23: ‘Laat het zo blijven dit geluk / deze genade, al mijn levensdagen’.”

Huub Oosterhuis. 150 psalmen vrij. Uitgeverij Ten Have, 2023.

[charleshaddonspurgeon]

Nabij De Zon | Dat alles en nog veel meer... Ziende op de overste Leidsman en Voleinder des geloofs, Jezus, Dewelke, voor de vreugde, die Hem voorgesteld was, het kruis heeft verdragen, en schande veracht, en is gezeten aan de rechterhand des troons van God. Hebreeën 12:2 Wat een dappere legeraanvoerder voor zijn soldaten is, als hij ze door zijn aanwezigheid aanzet tot grote dapperheid, ze door zijn wijsheid en strategie tot een zekere overwinning voert, en ze door zijn invloed bemoedigd en versterkt worden in de strijd - dat alles en nog veel meer is Jezus Christus voor Zijn discipelen. Wat de schaapherder is voor de schapen, de schapen dwaas en de herder alleen wijs, de schapen weerloos en de herder sterk om ze te beschermen, de schapen die niet in staat zijn voor zichzelf te zorgen en de herder die hen alles geeft wat ze nodig hebben - dat alles is Jezus Christus voor Zijn volk. Hij is niet alleen de Leidsman, maar ook de Voleinder van ons leven. Jezus is voor ons niet alleen de Leermeester, maar ook de leer: ‘[Hij is] de Weg, en de Waarheid, en het Leven’ (Joh. 14:6). De discipel van Christus vindt Jezus onuitsprekelijk kostbaar. Hij weet niet wat Christus wel allemaal voor hem doen kan, maar één ding weet hij heel zeker - Christus betekent alles voor hem. Zoals de Oosterlingen van de palmboom zeggen dat alles van de boom gebruikt kan worden, en dat er, wat het huishouden betreft, eigenlijk geen enkel gebied is waarvoor de palm in de een of andere vorm niet gebruikt kan worden, zo is Jezus Christus op alle gebied goed voor Zijn volk en er niets is wat ze moeten doen, voelen of weten wat goed en voortreffelijk is, of Jezus past daarbij.

[marc2b]

View this post on Instagram

A post shared by Marc Bosch (@marc_bosch_marc2b)

Lief. Lente! #Repost @elno_jongen F R E S H L Y B O R N #allnatural #schaapherder #sheepdog #sheep #schapen #lammetjes #lambs #goodmama #bordercollie #limburg #zuidlimburg #outside #babylamb #natureboy #anotherdayatwork #natuurlijkbeheer #natuurbeheer #natuur #naturelover #mooilimburg #heuvelland #nature #visitlimburg #gulpen #biodiversity #biodiversiteit #liefdevoorlimburg #natuurlijkheuvelland #landschapsimkerij #landschapsbeheer #natuurbeheer (bij Limburg, Netherlands) https://www.instagram.com/p/BtdRX82igFv/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=1scgsmkmmnzwb

[peterszblog]

#Schaapherder #kaapsebossen #utrechtseheuvelrug #utrecht #instablackandwhite #insta_bw #bnwlas #bw_society #insta_pick#blackandwhitephotography #blackandwhitephotochallenge #blackwhite #blackwhitephotography #bw_lover #bwoftheday #ic_bw #bw_society #bandw #picoftheday #instablackandwhite #seenby #liveauthentic #bnw_planet #BnwTones_flair #ig_shotz_bw #bnw_planet_2019 #capturestreets #scacco_matto_ (bij Kaapse Bossen) https://www.instagram.com/p/CHUqd-iF9P7/?igshid=8mn4higcdv4m

[goth-metal-and-burtonfreak]

Slag Bij Westbroek

Op 26 december 1481 vond de slag bij Westbroek plaats in Utrecht tussen de provincies Utrecht en Holland. Deze veldslag was onderdeel van de Hoekse en Kabeljauwse twisten, een conflict tussen verschillende edele partijen om het graafschap Holland. Dit conflict duurde bijna 150 jaar en de slag bij Westbroek was een van de laatste veldslagen wat onderdeel was van dit conflict.

De Kabeljauwen, onder leiding van David van Bourgondië en Joost van Lalain (Holland), trokken met een leger van zo'n 4000 a 5000 man richting Utrecht. Twee maanden eerder op 13 oktober, werd van Lalain verdreven en verslagen bij Vreeswijk waardoor hij licht op wraak zinde. Halverwege de tocht, kwam het leger een dorpje tegen, Westbroek. Dit dorp werd door de Kabeljauwse leger compleet afgebrand, met uitzondering van de huizen waarin stervende of barende mensen lagen.

De aanval op dit dorp lokten de Hoeken, of dit de bedoeling was van de aanval is onbekend maar wel aannemelijk. Het lijkt er wel op dat de Utrechtse Hoeken uit woede een onvoorbereide aanval inzetten. De Utrechtse kant bestond voornamelijk uit burgers die zeer slecht gewapend waren. In felle woede stormden de Hoeken op het leger van Lalain af maar je kan je vast wel voorstellen hoe zo'n ongeorganiseerde aanval is afgelopen.

De Hoeken werden van drie kanten omsingeld door de Kabeljauwen waarop de Hoeken besloten om te vluchten. De Hollandse kabeljauwen startten een achtervolging om de vluchtende Hoeken te verslaan. Dit resulteerde in een, zelfs voor Middeleeuwse maatstaven, wrede strijd waarin iedere Hoek werd afgeslacht, jong of oud, burger of soldaat. Het exacte aantal doden is niet bekend maar schattingen lopen uit tot rond de 500 doden aan de Utrechtse kant.

Sommige bronnen beweren dat er maar liefst 1500 mensen stierven en dat Westbroek compleet werd verwoest. Ook zouden er velen tijdens de vlucht door het ijs heen zijn gezakt en verdronken in de moerasachtige gebieden rond het dorp. In de kerk van Westbroek werd een muurschildering gemaakt van kalk waarop deze slag werd beschreven. Ook gaat het verhaal ronde dat de vrouwen van Utrecht een dag na de slag naar het dorp gingen om de lichamen van hun mannen te zoeken. Het was een brute slag die een bloederig einde maakte aan de tweede kerstdag. (interessant genoeg duurde kerst in deze tijd maar liefst vier dagen lang, dit werd ingeperkt naar twee kerstdagen in 1773)

Hier zijn afbeeldingen van: De slag bij Westbroek uit een 19de -eeuwse historische roman, De Schaapherder. De muurschildering in de kerk van Westbroek.

[stormvanwoorden]

We leven in een wereld van toekijken of deelnemen, volgen of gevolgd worden. Schapen en schaapherders. En ik ben geen van die twee. Ik ben niet iemand die klakkeloos doet wat hem gevraagd wordt, of opgelegd. Er is altijd wel een stemmetje in mijn hoofd dat zegt: waarom. Ge hoort het goed, het is geen vraag meer - een echt antwoord krijgt ge toch niet. Maar ik ben ook geen leider. Die kwaliteiten bezit ik simpelweg niet. En de ambitie daartoe ook niet. Ik wil dat mensen hun eigen ding doen - wat dat ook moge zijn - en dat zonder dat iemand hen iets opdraagt, of op hun vingers staat te kijken. Alleen besef ik ook dat dat niet voor iedereen weggelegd is en dat deze wereld zo niet zou werken. En niets frustreert mij meer. Ik zit in een grijze zone die niet kan bestaan. Of op z'n minst waardeloos is. Zoals een schip zonder zeilen; dat dobbert ook maar wat rond. En met iets wat dobbert zijt ge niets. Het moet allemaal zijn zoals met speedboten, of hoge snelheidstreinen; rap, rap, rap. Met uitzondering van luxe cruiseschepen natuurlijk. Die brengen veel op, gevoelens en dromen niet. 

[keesdp]

SLÍ AN ATLANTAIGH FHÁIN,

zeggen ze in Ierland wat betekend WILD ATLANTIC WAY.

Meer dan 2000 kilometer kustweg langs de Atlantische oceaan. Adembenemende panorama's aangeduid met bruine bordjes waar een witte golf in een blauw vlak is weergegeven. Erachter staat een S of een N zodat je weet of je naar het noorden of het zuiden gaat. We hadden die bordjes wel gezien, maar toen we erachter kwamen dat het een route is langs de kust van Ierland aan de Atlantische Oceaan, die we onbewust al aan het volgen waren, besluiten we om hem helemaal af te maken.

Je kan zelfs een paspoort kopen en hem in elke stad op het postkantoor laten afstempelen. Dat doen we niet.

Het is een fantastische route, zoveel schoonheid, omdat er overal paarse rododendrons in bloei staan en witte Aronskelken. Ook de geschiedenis van Ierland komt ons tegemoet, het is bijna teveel.

We passeren prehistorische sites, maar ook de recente geschiedenis. Wat vooral veel terugkomt is de hongersnood in de 19e eeuw, door ziekten en mislukte oogsten. Ook de haring bleef weg uit de baaien op een gegeven moment. Een ware volksverhuizing kwam toen op gang vooral naar Amerika. De laatste 50 jaar is de bevolkingsgroei weer wat stabiel in Ierland.

We komen veel verlaten en vergane woningen tegen. Niemand denkt eraan ze te slopen. Ze zetten er gewoon een huis naast. Zo ook kastelen en abdijen. Ruïnes zijn het vaak. Van de gedenkstenen op het kerkhof is ook meestal nog maar een stompje over.

De schaapherders bezitten geen eigen land, maar hebben het recht schapen te laten grazen op elk land. Daarom kom je ze overal tegen, Veel kruizen de wegen of gaan midden op de weg liggen, lekker warm asfalt. Een paar keer per jaar worden ze verzameld door alle boeren, om te scheren bijvoorbeeld, Ze herkennen hun schapen aan de verfstrepen op de vacht. Dan zie je de border collies aan het werk. Ze rennen op de steile heuvels heen en weer en binnen no time hebben ze een kudde bij elkaar, die ze een bepaald pad op drijven. De herder bij zijn auto fluit even en de hond weet wat hij moet doen. Prachtig om te zien.

We vinden een mooi plekje aan het Killaryfjord. Jammer dat een paar Engelse campers ons aan de overkant hebben gezien en ook hier komen. Ze gaan na veel rangeren vlak naast ons staan. Een dame die uitgestapt is omdat ze bang van water is hoopt dat ze ons niet teveel gestoord heeft. Nou dat heeft ze wel laat ik haar weten. Als ik daarna ga lachen buigt ze haar grijze hoofd en zegt ze opgelucht dat ik een speciaal gevoel voor humor heb.

Vanmorgen vindt Yvonne een dood schaapje in de berm. Bij wie moet je dat melden, wij weten het niet en laten het blackfacelam maar liggen in de slaaphouding die het al ligt.

Wij gaan aan boord van de Lady Galway voor een boottrip door het enige fjord van Ierland. De boot kan 155 passagiers kwijt, maar nu zijn het zo'n 50 schat ik. Het is jammer dat het een beetje druilerig en mistig is, maar als we varen wordt het droog. We gaan naar de ingang van het fjord en terug. Anderhalf uur varen met deze catamaran. Onderweg leren we van alles over de geschiedenis van deze streek met zijn zalm- en mosselkwekerijen. De groep van 20 dolfijnen laten zich vandaag niet zien We trakteren onszelf op Irish Coffee en gerookte zalm. Heerlijk, het is tenslotte vakantie.

We gaan weer met de camper verder naar het zuiden, en passeren Kylmore Abbey, waar we alleen de tuin bezoeken en Yvonne weer de souvenirshop.

We komen bij een drooggevallen baai waar mensen aan het wadlopen zijn op het drooggevallen land. Ook auto's steken de zandvlakte met plassen over. Er staan zelfs richtingbordjes. Dat zilte water laat ik maar voor wat het is en waag mijn auto er niet aan.

Een grijs vogeltje met zwarte kop en een witte band over haar ogen, als een zware jongen uit de Donald Duck, maar dan omgekeerd, doet net of ze gewond is om ons weg te lokken van haar nest denk ik. Daar trappen wij niet in, hoewel ik niet weet waar het nest is, dus is haar missie geslaagd.

[deprotagonisten]

Il Buco

Recensie Il Buco ★★★★ - vanaf 23-6 in de bioscoop Laat je verrassen door deze prachtige slow burner, die je zintuigen prikkelt en kijkt als een documentaire. Een grote ontdekkingstocht voor de speleologen en de kijker!

De dramafilm Il Buco gaat over een groep speleologen die een onbekende grot gaat ontdekken. Een lokale schaapherder kijkt toe hoe de groep steeds verder de diepe onbekendheid tegemoet gaat. Wat wij van Il Buco vinden, lees je in onze recensie. (more…)

[alkmaarcentraal]

Schaapherder Marijke Dirkson is klaar voor geboortegolf: “Eerste lam geboren. Gaaf!” (VIDEO)

Schaapherder Marijke Dirkson is klaar voor geboortegolf: “Eerste lam geboren. Gaaf!” (VIDEO) Het eerste lam is er: een ooitje en beslist een mooitje...

https://www.alkmaarcentraal.nl/nieuws/60078317-schaapherder-marijke-dirkson-is-klaar-voor-geboortegolf-eerste-lam-geboren-gaaf-video

[mantingerdijk]

Mantinger schaapherder Thijms op het Mantingerveld. Begin 20ste eeuw. Let op het boomloze landschap.

Schaapsherder Jan Tiems in volksmond (Tiemsie omdat hij zo klein was)

http://www.nieuwbalinge.eu/geschiedenis/geschiedjantiems.htm?fbclid=IwAR2GmJGuOeEvJkdp-cPsSSu_AwytTapDyWtXC34uAZMmiXIEUwE5Uh2Bgnk

[adriaanmeij]

Klimaat

Vraagstukken kun je benaderen vanuit jezelf of vanuit de maatschappij, wetenschap, levensbeschouwing enzovoorts.  Wat doe ik eraan? Wat de overheid? Als het om sigaretten roken gaat: daar ben ik pas in 2014 mee gestopt. Toen ik 75 jaar was. Ik rij nog in een benzine slurpende Citroën uit 2000 die sommige binnensteden niet meer in mag. Eet nog steeds vlees. Mijn klimaat “footprint” is niet positief. Mocht gisteren in een Jaguar mee die rijdt op elektriciteit, wat een verstilde luxe.

In 1972 kwam het rapport van de Club van Rome over de Grenzen aan de Groei, waarvan 16 miljoen exemplaren zijn verkocht en dat in 33 landen is gepubliceerd. Het sloeg in als een bom. Ik schreef er veel over. Later ontwikkelde Eckart Wintzen (1939-2008) BOW, een belasting op aan het milieu onttrokken waarde.

Die kun je berekenen en ik drukte die bij ICT-bedrijven uit in een resultaat voor belasting waardoor heel wat vervuilende bedrijven in de verliezen draaiden. Het stelsel is daarom nooit geïntroduceerd. Ik vrees dat het met de enigszins vergelijkbare CO2-heffing ook zo zal gaan want bedrijvig Nederland houdt niet van verliezen. Ik heb wel bewustzijn ontwikkeld over duurzaamheid, maar werd zelf geen milieuboer of schaapherder. Het lag me  niet. Ik schreef liever.

 Geboortig uit 1939 weet ik aan den lijve dat het klimaat verandert. De winters kwakkelen meer, de zomers zijn warmer. Ik maakte in 1963 twee meter dik ijs op het IJsselmeer mee en de snerpende sneeuwjachten uit 1979. Eigenlijk is het wel prettig nu, als het niet te heet is en niet te hard stormt. De perzik in mijn tuin komt alweer uit. Ik verheug me op de eerste vruchten in juli waarvoor ik 50 jaar geleden naar Frankrijk tufte. De rampen gebeuren vooralsnog vooral elders in de wereld.

 Het lijkt dat de politiek de komende decennia iets gaat doen aan maatregelen die de uitstoot van schadelijke stoffen afremmen. Waardoor de invloed van menselijk handelen op het klimaat waarin wij leven afneemt. Die processen duren vele generaties. In mijn 80-jarige leven is de schade alleen maar toegenomen, hoewel er hier en daar bemoedigende tekenen zijn, zoals schoner zwemwater.

 Ik stopte pas in 2014 met roken omdat de schade ervan aan mijn persoon te groot werd. Ook kreeg ik oog voor de schade die ik anderen in mijn omgeving toebracht. In 1971, 43 jaar eerder, interviewde ik de anti-rookdokter Lenze Meinsma (1923-2008) voor Elsevier. Hij was directeur van het KWF. Zo’n interview is voor een roker die ik toen was niet leuk. Het is alsof je oren gewassen worden door Marianne Thieme van de Partij voor de Dieren.  Daarna heb ik ook 7 jaar niet gerookt. Ik begon wel weer. Pas nu besef ik dat niet roken mijn vitale leven aanzienlijk verlengt, ook al is lang leven geen doel op zich.  

 Anders dan ten aanzien van roken is duurzaam gedrag om de opwarming van de aarde te verminderen van betrekkelijk weinig invloed op mijn persoonlijke leven. Ik scheid afval, eet minder vlees, rijd minder auto. Dat omdat ik ouder word en minder behoef, niet omdat ik het milieu wil redden.  Ik heb geen zin meer om veel auto te rijden, het hoeft niet meer voor werk en lange vliegreizen vind ik te vermoeiend worden. Dat. Warmere zomers en zachtere winters vind ik wel prettig, hoewel ik graag weer eens een lekkere schaatstocht zou willen maken. De spieren in mijn kuiten kriebelen alleen al bij de gedachte om tegen de elementen op te mogen tornen.

 Ik keek en luisterde naar Sybrand Buma van het CDA vrijdagavond bij Jinek en Pauw. Hij wil de mensen meenemen in de energietransitie, niet voor de troepen uitlopen zoals Jesse Klaver (GroenLinks) of alleen maar een ‘bakkie doen’ om de boel bij elkaar te houden waar Mark Rutte zichzelf zo goed in vindt. Mainstream politici zoals Buma zullen niets echt veranderen.

De ophanden zijnde wetgeving lijkt catastrofaal voor mijn huis, een 200 jaar oud Monumentenpand dat tochtig is als een pink en totaal afhankelijk van gas. Om dat duurzaam te krijgen is een investering van tien maal 10 mille nodig, waarvoor mijn middelen verre tekortschieten.

 Ik beschrijf mijn situatie omdat die illustratief is, niet om te klagen. Ik denk dat honderdduizenden huizenbezitters in verwante situaties verkeren. De waarde van mijn pand daalt gelijk op met de investeringen die nodig zijn om van het gas af te komen en beter te isoleren. De energietransitie verandert niet zozeer mijn inkomen, maar wel mijn vermogenspositie.

 Toen mijn ouders in 1965  -vrijelijk – aan het gas gingen en de kolenboer opzegden was de enige investering de aanschaf van een gashaard en een gasfornuis. Nu is de investering om van het gas af te komen althans voor mij niet te overzien. De neiging om weg te kijken en het betoog van Thierry Baudet te volgen en dus op hem te stemmen is waarschijnlijk niet gering. Ik heb gezien hoe mijn natuurlijke leefomgeving is verpauperd en volg hem niet.

 Als wereldburger, Europeaan, Nederlander en Meppeler – in die volgorde – ben ik voorstander van een energietransitie die leidt tot een circulaire economie die niet gebaseerd is op zo hoog mogelijke groei en maximering van winsten, maar op een duurzame, schone maatschappij. Daarin kan Nederland ook de beste zijn.

 Of kunnen we ons alleen maar van de verslaving aan materi��le welvaartsgroei ontdoen door oud te worden en dood te gaan? Ik ben er blij mee dat nieuwe  generaties zoals Jetten en Klaver de vervuiling van onze planeet wel willen aanpakken. D66 en GroenLinks kunnen inderdaad beter gaan fuseren.

[thethroneoffirenowbelongstome]

Heres an old village story for you.

Dalen – Aan het begin van de vorige eeuw was Hendrik ter Haar (1861- 1943) schaapherder op de heide tussen Schoonebeek en Dalerveen. Hij was vrijgezel en woonde als knecht in bij de familie Olthof. Op de terugweg van de markt in Oosterhesselen werd hij met z’n overgebleven dieren door een donderbui overvallen. In Wachtum dreef hij de kudde de herberg van Harm Vleems binnen, waarop deze riep “Wat krieg wij now?” Waarop de scheper antwoorde: “ Henderk en zien jongs, geef ze allemaol mar’n borrel en mij een dubbele”.

Translation: Dalen - In the beginning of the Last Century Hendrik ter Haar was a shepherd on the heathfields between Schoonebeek and Dalen. He was single and worked as a help at the Olthof family. On the way back from the market in Oosterhesselen he and his remaining animals were suddenly suprised by a thunderstorm. Once he arrived in the village of Wachtum he drove the herd inside the Bar of Hans Vleems, to which he responded; What the hell is going on here. The shepherd answered: give every single one of them a drink, and a double one for myself!

[charleshaddonspurgeon]

Nabij De Zon | Maar één fundament De HEERE is mijn Herder, mij zal niets ontbreken... En wij hebben het aanschouwd, en getuigen, dat de Vader Zijn Zoon gezonden heeft tot een Zaligmaker der wereld. Psalm 23:1, 1 Johannes 4:14 Als ik eens op gindse bergtop dwaalde en Jezus klom de berg op om mij te zoeken, droeg mij op Zijn schouder en bracht mij thuis, dan zou ik er niet aan hoeven twijfelen dat Hij mijn Herder was. Als ik het eigendom van een andere schaapherder zou zijn geweest, zou Hij mij niet gezocht hebben. En uit het feit dat Hij mij zocht, weet ik dat Hij mijn Herder moet zijn. Als ik mijn verlossing zou kunnen terugleiden tot een of ander schepsel, dan zou ik denken dat dat mijn herder was. Maar daar degene die door God verlost is, moet belijden dat God dat alleen gedaan heeft, moet hij er wel van overtuigd zijn dat de Heere zijn Herder is, omdat Die hem gevonden en thuisgebracht heeft. Mijn Herder is tevens mijn Zaligmaker. Er is geen andere naam onder de hemel aan de mensen gegeven door wie wij behouden moeten worden dan Jezus Christus en Die gekruisigd. Er waren geen twee arken, er was slechts één ark. Zo zijn er ook geen twee Zaligmakers, maar slechts één. Er was geen ander middel tot behoud dan alleen de ark. Zo is er ook geen plan der verlossing, dan alleen door Jezus Christus, de Heiland van zondaren. Tevergeefs beklimt u de hoge top van de Sinaï. Tevergeefs beklimt u de hoogste torens van uw zelfbedrog en uw wereldse verdiensten: u zult verdrinken, want een ander fundament dan gelegd is, kan niet gelegd worden: Jezus Christus en Die gekruisigd.

[nimmerwoner]

Giving a face to neglected books: Retrieving book artwork from the net with Haskell

Books nowadays get beautiful covers that are perfect for recognizing them in the blink of an eye. Just look at the below example, which books can you find more easily?

The blue icons could be any book. The books with a thumbnail, however, are easily recognizable. In this article, therefore, we will see how to programmatically search Google Scholar for artwork. Downloading the image and inserting it in the ebook would be a next step.

The plan

So how would we achieve this? First we find identifying information about the book in its metadata, as explained previously in another blog post. Then we question Google Books what they know about this book. We analyze their response to search for the id they use. We can later use this ID to download the cover. Schematically, this becomes:

Search book for identifying info (explained here)

Google the information

Search their response for the book’s id

Download picture (not explained in this blog)

Imagine that we are trying to search the cover of De schaapherder, the above mentioned book. If we follow the above plan, it goes like this:

We take “de schaapherder” and “oltmans” (the second book from the right in the picture);

We use google’s api to google it. We can do this by appending the above words to the url https://www.googleapis.com/books/v1/volumes?q=

From the json response we take the volume ID;

We use that ID to download the related picture by appending that ID to this url: https://books.google.com/books/content?printsec=frontcover&img=1&zoom=2&source=gbs_api&id=

Supporting code

Now we’re almost getting to the real meat of the job. First we need to install some libraries to ease our work, namely wreq and aeson. The first will allows us to do http requests with a simple get command (that is, read internet pages). Aeson is a json parser needed to understand Google. Install them like you normally do, through cabal or stack.

We also need some standard library stuff like Data.Text and .Vector.

Add the following lines to the top of your file:

import Network.Wreq import Data.Aeson.Lens import Data.Text import qualified Data.Vector as V

The code

We’re finally here, the actual code! Converting the above steps 2 and 3 into Haskell code, we get:

-- Google’s url googleBooksUrl = "https://www.googleapis.com/books/v1/volumes?q=" -- Search Google for a book googleVolumeId :: Text -> IO (Maybe Text) googleVolumeId keywords = do   responseJson <- googleABook keywords   let items = responseJson ^. responseBody ^. key "items" . _Array   let maybeId = (items V.! 0) ^? key "id" . _String   return maybeId -- The actual HTTP request; it also replaces spaces with + to make a correct url googleABook keywords = do   let url = (++) googleBooksUrl $ unpack $ replace " " "+" keywords   get url

The function googleBooksUrl is only there as a constant for the url we need to consult. The last function, googleABook, is the actual HTTP request.

The function googleVolumeId weaves it all together. It commands the search, parses the json in the response, and returns an ID if it finds one.

Now for the technical explanation! Specifically, the strange operator ^. tell the next function to look into the result of previous. So responseJson is Google’s response to our query. ResponeBody takes the body, then key “items” looks in there for a json key-value pair named “items”. The key’s corresponding value is converted to an array by _Array and assigned to items.

Next it’s necessary to only access the first item of that array with index number 0 and search in there again for a key-value pair, but named “id” this time. That value is converted to a string (a text value) by _String.

But because we’re not sure whether this step will succeed, we use the ^? operator. This makes sure that if the array is empty, trying to access it will not crash the program. It’s also what causes us to return a Maybe value instead of a normal value.

Warnings

Be warned that for brevity the above code doesn’t anticipate errors. Using it as-is, unmodified might crash your program. Secondly, while Google doesn’t seem to mind consulting their api for low traffic purposes, for high traffic you might need to register and get a special key with them.

Continuing

So now you have the Google Books ID, what next? You can append it to the earlier mentioned url in step 4 to actually download the image. To give you a hint, you can again use Wreq to perform the download. Then you only to write it result out to a file. Good luck!

[jasonwolmuis]

Hoe we zijn Voorbereid. Programering 2.0

Deze video laat duidelijk zien en legt uit, hoe wij als mensen worden bespeeld, als de schaapherder en zijn hond worden geleid als schapen, allemaal de zelfde kant op. Stop het kudde gedrag en neem eigen beslissingen, trek eigen conclusies, verdedig uw eigen huis en haard.

Neem uw EIGEN waarheid voor lief Zorg en leer uw dierbaren voor zichzelf te denken!

Deel deze info en praat erover…

[lykledevries]

TOEGANG from Uma Visual Storytellers on Vimeo.

In 2017 vroeg de KNVI | SOD (beroepsvereniging voor Informatiebeheerders bij de overheid; zie knvi.nl) aan documentairemaakster Barbara van den Bogaard om een film te maken over de macht, kracht en waarde van informatie en de invloed op de hedendaagse (informatie)samenleving. TOEGANG was het resultaat.

‘TOEGANG!’ is de 2e documentaire van de SOD en daarmee een vervolg op ‘Alles is Informatie’ uit 2015. Dit keer kijken we naar de invloed van informatie op de (informatie)samenleving en de gevolgen van de steeds verdergaande digitalisering op het kunnen beheren van informatie. Wie is er eigenlijk ‘in control’? En wat betekent dat voor de Nederlandse overheid, bedrijven en de rol van de Informatieprofessional?

Het vakblad Od wijdde een speciale uitgave aan TOEGANG!. U kunt het vakblad hier bekijken: sdu.nl/pdf/od/

Ook deze keer hebben we interessante personen, in de vorm van denkers en doeners, aan de documentaire kunnen verbinden.

Arjan El Fassed - Directeur Open State Foundation, Brenno de Winter - Internetonderzoeker, Dimitri Tokmetzis - Datajournalist De Correspondent, Esther Keymolen - Technofilosoof & Assistent Professor Universiteit Leiden, Marens Engelhard - Rijksarchivaris, Marleen Stikker - Directeur WAAG Society, Maxim Februari - Filosoof & Schrijver, Wouter Slotboom - Ethisch Hacker, Martijn Aslander - Ontdekker van de netwerk- en informatiesamenleving, Sam Westra- Schaapherder belichten elk de problematiek van TOEGANG! vanuit hun eigen specialisme.

Wilt u meer weten of deze documentaire aan andere belangstellende laten zien? Neem contact op via eric.kokke@knvi.nl