#reformis

[sylvanium]

Ano, v rámci studia dějin smrti jsem už narazila na leccos. A jelikož jsem na střední četla několik románů markýze De Sade a s učitelkou jsme velmi důkladně probíraly zvrácenosti v Millerově sbírce povídek “Pod střechami Paříže”, myslela jsem, že mě už nic nepřekvapí.

Philippe Ariès. Dějiny smrti, kapitola 8: mrtvé tělo. podkapitola “Nekrofilie v 18. století“: Bonjour!

[skleppradlo]

Majtki damskie z nogawkami doskonałe na upały ochrona ud przed otarciam

[witekspicsoldpostcards]

PODBUŻ - before in Poland, now in Ukraine. Podbuż - dawna gmina wiejska w powiecie drohobyckim województwa lwowskiego II Rzeczypospolitej. Siedzibą gminy był Podbuż. Gminę utworzono 1 sierpnia 1934 r. w ramach reformy na podstawie ustawy scaleniowej z dotychczasowych gmin wiejskich: Bystrzyca, Opaka, Podbuż, Podmanasterek, Smolna, Stronna, Uroż, Winniki, Załokieć i Zdzianna .

[minetteskvareninova]

Doufám, že Antonín Zápotocký ví, že já, holka 21.století, si pamatuju jeho nejlegendárnější počin - vánoční projev z roku 1952. Pana presidenta Československé republiky v čase měnové reformy budu navěky znát jako chlápka, co řekl “Ježíškovi narostli fousy a stal se z něj Děda Mráz”.

[gay-communist-witch]

my magic story world conlang alphabet and orthography

my two main magic systems. the (12e) one has 12 elements and has 11 sections of information to read and is generally more complicated since with that one mages can have up to 3 kinds of magic. the (8e) one has 8 elements and only has 3-4 sections of information to read and is generally more simple since mages can only have 1 kind of magic at a time.

let me know which magic system you prefer, personally i kinda like the (8e) one more idk

[photo-snap-stories]

PL:

Zamek Janowiec

Położony jest w zachodniej części województwa lubelskiego nad rzeką Wisłą. Wzniesiony został w latach 1508 – 1526 staraniem Mikołaja Firleja hetmana wielkiego koronnego i przez ponad 150 lat pozostawał we władaniu Firlejów – jednego z najpotężniejszych i wpływowych rodów ówczesnej Polski.

Założony został na planie nieregularnego wieloboku, dostosowanego do konfiguracji terenu, na wysokiej skarpie pradoliny Wisły, u podnóża której znajduje się miasto Janowiec. Od początku obejmował obecne wymiary 121 x 71 m. Składał się z poprzedzonego suchą fosą budynku bramnego z basteją, szyją bramną i reliktowo zachowanym przedbramiem, Wielkiej Bastei północno-wschodniej, narożnej baszty wschodniej (tzw. puntone), dwóch wież mieszkalno-obronnych (południowej i północnej). Elementy te, połączone murami kurtynowymi z systemem strzelnic tworzyły fortecę, mogącą pomieścić w razie zagrożenia ludność tej części dóbr firlejowskich wraz z dobytkiem.

Z końcem wieku XVI, forteca zaczęła tracić znaczenie militarne, na rzecz funkcji rezydencjonalnych. W latach 1565-1585 miała miejsce dalsza rozbudowa zamku. Pracami kierował włoski architekt - Santi Gucci. Wybudowane zostało renesansowe skrzydło pałacowe z attyką i krużgankami kolumnowymi od dziedzińca, wypełniające przestrzeń między narożną basztą a południową wieżą mieszkalną. Ściana z pi��trowymi, kolumnowymi krużgankami przegrodziła przestrzeń założenia, tworząc reprezentacyjny Dziedziniec Wielki.

Na początku XVII w., po przejęciu zamku przez rodzinę Tarłów, rozbudowano część mieszkalną i dobudowano wieżę zachodnią i wschodnią.

W roku 1606 na zamku miało miejsce pojednanie króla Zygmunta III Wazy z marszałkiem wielkim koronnym Mikołajem Zebrzydowskim, przywódcą rokoszu Zebrzydowskiego.

W dniu 7 lutego 1656 zamek został ograbiony i spalony podczas najazdu Szwedów pod dowództwem Karola Gustawa. Następnie odbudowany i rozbudowany w stylu barokowym przez rodzinę Lubomirskich, w których posiadaniu znajdował się do pierwszej połowy XVIII w. Odbudową kierował holenderski architekt Tylman z Gameren.

W 1783 Jerzy Marcin Lubomirski przegrał zamek w karty. Jego nowym wła��cicielem został Mikołaj Piaskowski. Jednak ani on, ani kolejni właściciele (m.in. Osławscy) nie byli w stanie utrzymać zamku. Sprzedali całe wyposażenie (nawet marmury zostały zdjęte ze ścian), a zamek został opuszczony i popadł w ruinę.

W roku 1931 zamek został zakupiony przez warszawiaka Leona Kozłowskiego. Wyremontował on tylko dwa pomieszczenia w baszcie, ale - co ważniejsze - powstrzymał wandali. Zamek z przylegającymi do niego gruntami był majątkiem zbyt małym, by objęła go nacjonalizacja w ramach uchwalonej reformy rolnej. W efekcie Kozłowski był jedynym w bloku wschodnim właścicielem zamku.

W 1975 r. obiekt został zakupiony przez Muzeum Nadwiślańskie i od 1993 roku jest stopniowo remontowany.

EN:

Janowiec Castle, Poland

It is located in the western part of the Lublin Province on the Vistula River. It was erected in the years 1508 - 1526 thanks to the efforts of Mikołaj Firlej, the Great Hetman of the Crown, and for over 150 years it remained in the possession of the Firlejs - one of the most powerful and influential families of Poland at that time.

It was founded on an irregular polygon plan, adapted to the configuration of the terrain, on a high escarpment of the Vistula proglacial valley, at the foot of which the town of Janowiec is located. From the beginning, it covered the current dimensions of 121 x 71 m. It consisted of a gatehouse preceded by a dry moat with a bastion, a gate neck and a relict-preserved foregate, the Great North-Eastern Tower, the corner eastern tower, two residential and defensive towers (south and northern).

At the end of the 16th century, the fortress began to lose its military significance in favor of residential functions. In the years 1565-1585, further expansion of the castle took place. The work was led by an Italian architect - Santi Gucci. A Renaissance palace wing with an attic and columned cloisters from the courtyard was built, filling the space between the corner tower and the southern residential tower. A wall with multi-storey, columnar cloisters separated the space of the layout, creating a representative Grand Courtyard.

At the beginning of the 17th century, after the Tarło family took over the castle, the residential part was extended and the western and eastern towers were added.

In 1606, the reconciliation of King Sigismund III Vasa with the Grand Marshal of the Crown Mikołaj Zebrzydowski, the leader of the Zebrzydowski rebellion, took place in the castle.

On February 7, 1656, the castle was plundered and burned during the Swedish invasion under the command of Charles Gustav. Then, it was rebuilt and extended in the Baroque style by the Lubomirski family, who owned it until the first half of the 18th century. The reconstruction was supervised by the Dutch architect Tylman of Gameren.

In 1783, Jerzy Marcin Lubomirski lost a castle at cards. Its new owner was Mikołaj Piaskowski. However, neither he nor the subsequent owners (including the Osławski family) were able to maintain the castle. They sold all the furnishings (even the marbles were taken off the walls) and the castle was abandoned and fell into disrepair.

In 1931, the castle was purchased by Leon Kozłowski from Warsaw. He renovated only two rooms in the tower, but - more importantly - stopped the vandals. The castle with the adjacent land was too small an estate to be nationalized as part of the agricultural reform passed. As a result, Kozłowski was the only owner of the castle in the Eastern Bloc.

In 1975, the building was purchased by the Vistula Museum and since 1993 it has been gradually renovated.

[randatapak]

Tuan, bila ruh reformis itu diredupkan .. 'apa' yang akan dituntut asa?

Tuan, bila ruh konservatif itu dinyalakan .. 'asa' akan menjawab apa?

Yogyakarta, 14 Juli 2023

[marxwasntwrong]

Co z tym Orbitowskim?

Ten tekst będzie krytyką felietonu Łukasza Orbitowskiego opublikowanego na łamach Onetu pt. „Co z tą Rowlng?”

Na sam początek chcę zaznaczyć, że pisanie tego tekstu nie sprawia mi żadnej przyjemności. Pana Orbitowskiego uważam za bardzo sprawnego autora, a czytając jego teksty miałem w głowie jego obraz osoby mniej „libkowej” niż np. Jakub Żulczyk. Innymi słowy - zawiodłem się na tym tekście. Tym niemniej nie chcę zaczynać linczu na Panu Łukaszu, jego pogląd nie odwiedzie mnie raczej od przeczytania jego najnowszej książki (której lektura już od kilku miesięcy cięgle jest przede mną). Pragnę natomiast przedstawić przeciwny punkt widzenia i dołożyć swoje 3 grosze do dyskursu.

„Gram w "Hogwarts Legacy" osadzoną w świecie Harry’ego Pottera. Tytuł spotkał się z bojkotem niektórych lewicowych środowisk ze względu na wypowiedzi twórczyni tego świata, J.K. Rowling, na temat osób transpłciowych. Stanęła w obronie kobiety zwolnionej za transfobiczne poglądy. Niechętnie patrzy na korektę płci, a w jej książce pojawił się morderca przebierający się w damskie ubrania. Przykładów jest więcej. Niektóre osoby transpłciowe zbojkotowały grę, inne cisną w nią ile wlezie.” – tak zaczyna się tekst Orbitowskiego i tu pojawia się moja pierwsza uwaga. Nie wiem czy jest to działanie specjalne i w tym paragrafie objawia się sympatia Pana Łukasza do J.K. Rowling czy wynika to po prostu z ignorancji lub niewiedzy, ale przytoczone przykłady działań Rowling które rzekomo doprowadziły do bojkotu są dość… pobłażliwe dla autorki. Nie zrozumcie mnie źle, uważam, że wymienione działania autorki za haniebne, tym niemniej jak to mówią osoby anglojęzyczne „there’s more where that came from”.  Działania Rowling to nie tylko jak pisze dalej Orbitowkski „palnięcie głupstwa”, autorka wykorzystuje swoje pieniądze i sławę, aby aktywnie zmieniać życie osób trans na gorsze. Zadaje się i finansuje osoby i organizacje związane z środowiskami antyaborcyjnymi, czy faszystowskimi (źródła poniżej). Jej zaangażowanie w promowanie trasfobii jest nie bez znaczenia w kontekście ostatnich działań brytyjskiego rządu; zamykania kliniki dla trans dzieci w Tavistock, czy bezprecedensowej ingerencji brytyjskiego rządu w suwerenność Szkocji w sprawie przegłosowanej przez szkocki parlament reformy Gender Recognition Act.

Orbitowski w felietonie maluje obraz histerycznych środowisk lewicowych, które odrzucają „Hogward’s Leagacy” jedynie ze względu na parę „głupstw” rzuconych przez autorkę i snuje wizję, że: „jeśli będziemy szukali artystów o nieposzlakowanych życiorysach i poprawnych poglądach, wkrótce okaże się, że nie będziemy mieli w co grać, czego oglądać ani czego czytać.”  Szanowny Panie Łukaszu, to naturalne, że nie ma osób nieposzlakowanych. Jest wielu autorów z mniejszymi lub większymi „głupotami” lub „grzeszkami” na sumieniu, którzy jeśli żałują rzuconych na Twitterze  głupich słów zasługują na przebaczenie. Jest wielu których dzieła warto oglądać pomimo podpisanych nieopatrznie petycji (nie googlujce petycji z 2009 roku!!!)

J.K. Rowling nie jest jedną z nich; autorka „Harrego Pottera” jest osobą, która z premedytacją i ogromną determinacją szerzy moralną panikę w Wielkiej Brytanii, wykorzystuje dostępne sobie środki, aby narzucać innym swoje skrzywione, nienawistne poglądy i aktywnie zmieniać życie transpłciowych osób na gorsze.

Jednak w kontekście „Hogward’s Leagacy” nie tylko osoba samej Rowling jest ważna. Ta gra zdaje się być magnesem przyciągającym do siebie kontrowersje. Na jednym etapie lead designerem gry był Troy Leavitt – osoba powiązana z radyklanie prawicowym ruchem Gamergate. Leavitt opuścił projekt około roku 2021, jednak patrząc na warstwę treściową gry, którą zaraz omówimy możemy się tylko domyślać ile z jego wkładu pozostało.

Spróbujmy dokonać na chwilę tak zwanego „zabicia autora” i warstwę ideologiczną gry bez patrzenia na osoby autorów. Gra opowiada o walce czarodziejów z rebelią Goblinów. Już sam fakt że jako gracz mamy stanąć po stronie „warstwy wyższej” i stanąć do walki przeciw buntującej się ciemiężonej grupie jest w mojej opinii co najmniej niepokojący. Dodajmy jeszcze do tego tak zwanego „słonia w pokoju” w postaci oczywistej analogii między rasą Goblinów a żydami. Tak, nie przesłyszeliście się w „Hogward’s Leagacy” można dokonać analogii między rasą która stanowi głównego przeciwnika gracza a jedną z najbardziej prześladowanych przez wieki grup etnicznych (lub zależnie od kontekstu narodowych lub religijnych) w historii. Analogii jest masa; od istnienia wojennego rogu Goblinów który łatwo porównać do judaistycznego Szofaru (w grze róg Goblinów jest opisany jako narzędzie do „irytowania czarodziejów” - obrzydliwe), przez przedstawienie Goblinów w całej franczyzie „Wizarding World,” które przywodzi na myśl nazistowską propagandę (Gobliny jako dziwnie powykrzywiane istoty z długimi, zakrzywionymi nosami zajmujące się głównie liczeniem pieniędzy). Ponad to gra jakby w samoobronie, aby móc powiedzieć „patrzcie nie jesteśmy transfobiczni,” ukazuje postać trans kobiety Sirony Ryan, problem w tym, że postać została praktycznie odrzucona przez Trans społeczność i określona jako karykaturalna i obraźliwa.

Kiedy około rok temu oglądałem zwiastuny gry nie ukrywam, że sam rozważałem jej kupno. W swoim czasie dałem zarobić J.K. Rowling na płytach DVD z filmami i kilku kupionych gadżetach. Nie ma sensu rozważać, czy tego żałuję i czy chciałbym cofnąć czas, liczy się to co jest teraz.

Nie uważam, żeby kupienie gry komputerowej czyniło z kogokolwiek automatycznie złego człowieka. Naturalnie nie kupując „Hogward’s Leagacy” nie wymażemy Rowling z życie publicznego, warto się jednak zastanowić czy czasem nie warto powstrzymać swojego apetytu na dzieło kultury ponieważ taki zakup to trochę publiczna deklaracja za lub przeciw i (czasem nieświadome) postawienie się po którejś ze stron.

link do tekstu Orbitowskiego:

link do filmu o TERFACH z którymi Rowling współpracuje:

[tomalakornel]

Historia studiów medycznych w Polsce

Historia studiów medycznych w Polsce sięga wieków średnich i jest nierozerwalnie związana z rozwojem nauki oraz ośrodków akademickich w naszym kraju. Choć początki były skromne, polskie uczelnie medyczne z czasem stały się uznanymi ośrodkami nauki, kształcącymi wybitnych lekarzy. W artykule przyjrzymy się najważniejszym etapom rozwoju studiów medycznych w Polsce, począwszy od pierwszych uniwersytetów, aż po współczesne reformy systemu kształcenia.

Pierwsze kroki: medycyna na Akademii Krakowskiej Za początek studiów medycznych w Polsce można uznać powstanie Wydziału Lekarskiego na Akademii Krakowskiej (dzisiejszy Uniwersytet Jagielloński) w 1364 roku. Chociaż początki były trudne, a kadra ograniczona, już w XV wieku uniwersytet ten zaczął przyciągać studentów z różnych zakątków Europy. Medycyna w tamtych czasach była jednak ściśle powiązana z filozofią i teologią, a praktyczne umiejętności lekarzy były ograniczone przez braki w wiedzy naukowej.

Medycyna w epoce nowożytnej W okresie renesansu i oświecenia rozwój nauki oraz wynalezienie nowych narzędzi diagnostycznych i terapeutycznych wpłynęły na ewolucję studiów medycznych. Akademia Krakowska, jak również inne ośrodki, takie jak Akademia Zamojska, zaczęły intensyfikować swoje działania w zakresie nauczania medycyny. W XVIII wieku w Warszawie powstała Szkoła Rycerska, która także oferowała podstawowe kursy z zakresu anatomii i medycyny wojskowej.

Reformy edukacji medycznej w XIX wieku Upadek Polski i okres zaborów przyniósł istotne zmiany w funkcjonowaniu uczelni. Choć działalność wielu polskich ośrodków naukowych została ograniczona, to w XIX wieku rozwijały się szkoły medyczne w Wilnie, Krakowie i Warszawie. W szczególności Warszawska Szkoła Lekarska (założona w 1809 roku) odegrała kluczową rolę w kształceniu lekarzy w czasie zaborów. Był to okres intensywnej modernizacji, w którym zaczęto wykorzystywać nowe technologie, takie jak mikroskopy, oraz wprowadzono systematyczne zajęcia praktyczne.

Rozwój medycyny w XX wieku Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku, polski system szkolnictwa wyższego przeszedł gruntowną reorganizację. Uniwersytety w Warszawie, Krakowie, Lwowie i Wilnie zaczęły intensywnie rozwijać swoje wydziały lekarskie. Po II wojnie światowej, mimo zniszczeń i wyzwań politycznych, powstały nowe uczelnie medyczne, takie jak Akademie Medyczne w Łodzi, Gdańsku czy Poznaniu. Kluczowym momentem była reforma z 1950 roku, która wydzieliła akademie medyczne z uniwersytetów, nadając im autonomię.

Studia medyczne w Polsce dzisiaj Współczesne studia medyczne w Polsce łączą tradycję z nowoczesnością. W XXI wieku polskie uczelnie oferują programy medyczne zgodne z europejskimi standardami, umożliwiając studentom dostęp do najnowszych technologii i badań naukowych. Dużą popularnością cieszą się również programy anglojęzyczne, przyciągające studentów z zagranicy. Dzisiejszy system nauczania jest znacznie bardziej zróżnicowany, oferując specjalizacje w wielu dziedzinach, takich jak chirurgia, onkologia czy medycyna rodzinna.

[skleppradlo]

Reformy Jenifer z jedwabiu wiskozowego ozdobione koronką. Chronią uda przed bolesnymi otarciami.

https://pradlo.pl/home/1753-jenifer-reformy-z-jedwabiu-wiskozowego.html

[cypr24]

Nie można było dłużej?

Ayia Anna – Kalo Chorio – Mosfiloti – Pyrga – Psevdas – tak po reformie nazwano jeden z cypryjskich regionów Nazwa wybrana dla jednego z nowych skupisk wsi w dystrykcie Larnaka jest zbyt długa – powiedział w czwartek stały sekretarz Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Elikkos Elia. Oceniając postępy we wdrażaniu reformy samorządu lokalnego na Cyprze w tym roku, stwierdził, że niektóre z 30 skupisk…

[eclecticwolfland]

Medycyna pod zaborami: wyzwania i rozwój w Galicji w XIX wieku

Medycyna w zaborze austriackim w drugiej połowie XIX wieku była obszarem dynamicznych zmian i postępów, wpisujących się w szersze procesy modernizacji na terenie Galicji. Władze austriackie dążyły do poprawy infrastruktury sanitarnej i organizacji opieki zdrowotnej, co było wyrazem ogólnokrajowych reform w zakresie zdrowia publicznego. Okres ten był również czasem rozwoju nauk medycznych i kształcenia lekarzy w ramach nowoczesnych instytucji edukacyjnych.

Struktura opieki zdrowotnej w Galicji Galicja, będąca jednym z najuboższych regionów Austro-Węgier, mierzyła się z wyzwaniami takimi jak brak wystarczającej liczby lekarzy, niedostateczna sieć szpitali i powszechne choroby zakaźne. Władze podejmowały działania mające na celu poprawę tej sytuacji, wprowadzając nowe regulacje dotyczące służby zdrowia oraz wspierając powstawanie placówek medycznych. Szpitale w większych miastach, takich jak Lwów, Kraków czy Przemyśl, stawały się centrami nowoczesnej opieki zdrowotnej. Szpitale powiatowe, choć skromniejsze, miały za zadanie zapewniać podstawowe usługi medyczne dla ludności wiejskiej.

Rola lekarzy i felczerów W systemie opieki zdrowotnej istotną rolę odgrywali lekarze, którzy pełnili funkcje nie tylko terapeutyczne, ale także administracyjne. Ich zadaniem było monitorowanie sytuacji epidemiologicznej oraz przeprowadzanie kampanii profilaktycznych, takich jak szczepienia. Wobec niedoboru wykwalifikowanych lekarzy na wsiach funkcjonowali felczerzy – medycy o niższym poziomie wykształcenia, którzy zajmowali się podstawową opieką zdrowotną. Ich działalność była kluczowa w walce z chorobami zakaźnymi, które często zbierały tragiczne żniwo wśród biednej ludności.

Edukacja medyczna i rozwój nauki W drugiej połowie XIX wieku rozwój medycyny w Galicji był wspierany przez intensyfikację kształcenia medycznego. Uniwersytety w Krakowie i Lwowie kształciły przyszłych lekarzy, wprowadzając nowoczesne metody nauczania oparte na praktykach klinicznych. Szczególnie Uniwersytet Jagielloński odgrywał kluczową rolę w formowaniu elit medycznych regionu. Laboratoria i szpitale uniwersyteckie były miejscami, w których rozwijały się badania nad chorobami zakaźnymi, chirurgią czy anatomi��.

Walcząc z epidemiami Galicja, jak wiele regionów Europy, była nawiedzana przez poważne epidemie, w tym cholerę, tyfus i ospę. Władze austriackie podejmowały intensywne działania w celu zwalczania tych zagrożeń, wprowadzając przepisy sanitarno-epidemiologiczne oraz budując infrastrukturę zdrowotną, taką jak izolatoria. Kluczową rolę w ograniczaniu epidemii odgrywały również kampanie szczepień, które choć napotykały opór ludności, stanowiły skuteczny sposób walki z chorobami.

Znaczenie higieny i profilaktyki Jednym z ważniejszych aspektów rozwoju medycyny w zaborze austriackim było promowanie zasad higieny i profilaktyki. Dzięki kampaniom edukacyjnym organizowanym przez lekarzy i władze lokalne, stopniowo wzrastała świadomość mieszkańców na temat roli czystej wody, odpowiedniej diety i higieny osobistej w zapobieganiu chorobom. Znaczącą rolę odegrały w tym również organizacje charytatywne i religijne, które prowadziły szpitale i ochronki.

Wpływ reform austriackich Reformy wprowadzone przez władze austriackie w drugiej połowie XIX wieku miały długofalowy wpływ na rozwój medycyny w Galicji. Choć region pozostawał biedny i borykał się z wieloma problemami, reformy te stworzyły podstawy nowoczesnego systemu opieki zdrowotnej. Utworzenie sieci szpitali, kształcenie lekarzy i wprowadzenie przepisów sanitarnych pozwoliły na poprawę jakości życia mieszkańców, choć zmiany te były stopniowe i często ograniczone zasobami finansowymi.

Medycyna w zaborze austriackim w drugiej połowie XIX wieku była dziedziną pełną wyzwań, ale i postępów. Dzięki połączeniu działań administracyjnych, edukacyjnych i naukowych, region ten stopniowo podnosił standardy opieki zdrowotnej, mimo trudnych warunków społeczno-ekonomicznych. Galicja stanowiła przykład tego, jak reformy medyczne mogą przyczynić się do poprawy sytuacji nawet w najuboższych regionach.

[radiogornjigrad]

DOSTA JE BILO

Piše: Saša Radulović, (Ministar privrede u Republici Srbiji) Srbija vodi promašenu ekonomsku politiku u poslednjih deset godina. Ekonomsku politiku baziranu na javnoj potrošnji, uvozu, državnoj privredi, subvencijama, bacanju novaca u bunar, korupciji, odsustvu smislenih reformi i večitoj nadi u strane investitore koji će preporoditi Srbiju. Ovo živo blato nas je koštalo ne samo izgubljenih deset…

[prawniczeinfo]

Prawo rodzinne w Polsce: Zmiany i wyzwania w 2024 roku

Prawo rodzinne jest dziedziną prawa, która reguluje kwestie związane z rodziną, małżeństwem, relacjami między rodzicami a dziećmi, a także kwestiami opieki nad dziećmi i alimentów. Zmiany społeczne, a także rozwój nowych instytucji prawnych, sprawiają, że prawo rodzinne podlega ciągłym modyfikacjom, by odpowiadać na współczesne potrzeby obywateli. W 2024 roku w polskim systemie prawnym pojawiły się istotne zmiany, które wpłyną na życie rodzinne i relacje między członkami rodzin. W artykule tym omówimy najważniejsze z nich, w tym kwestie związane z alimentami, opieką nad dziećmi oraz nowymi rozwiązaniami dotyczącymi separacji i rozwodów.

1. Nowe przepisy dotyczące alimentów

Alimenty to temat, który często budzi emocje i jest jednym z kluczowych zagadnień w prawie rodzinnym. W 2024 roku zmiany w przepisach dotyczących alimentów mają na celu uproszczenie procedur oraz zapewnienie ich skuteczniejszego egzekwowania. Zgodnie z nowymi regulacjami, wprowadzono bardziej precyzyjne zasady ustalania wysokości alimentów, które uwzględniają rzeczywiste potrzeby dziecka, ale także dochody rodziców.

Dodatkowo, wprowadzono szereg zmian w zakresie egzekucji alimentów. Pracodawcy mają obowiązek przekazywania informacji na temat wynagrodzeń swoich pracowników, którzy zalegają z alimentami, a komornicy zyskali nowe uprawnienia do ściągania alimentów z wynagrodzenia bez potrzeby sądowego postępowania. Dzięki tym zmianom, proces dochodzenia alimentów powinien stać się szybszy i bardziej efektywny.

2. Zmiany w zakresie opieki nad dziećmi

Kolejną ważną zmianą w prawie rodzinnym jest modyfikacja przepisów dotyczących opieki nad dziećmi po rozwodzie. W 2024 roku wprowadzono nowe zasady, które promują tzw. wspólną opiekę rodzicielską, w której oboje rodzice aktywnie uczestniczą w wychowaniu dziecka, niezależnie od tego, czy pozostają w związku małżeńskim. Sąd rodzinny, decydując o przyznaniu opieki, bierze pod uwagę nie tylko interesy dziecka, ale także zdolność obu rodziców do współpracy i zapewnienia dziecku stabilnego środowiska wychowawczego.

Zmiana ta ma na celu ułatwienie dzieciom utrzymania silnych więzi z obojgiem rodziców po rozwodzie. Choć nadal możliwe jest przyznanie opieki tylko jednemu rodzicowi, sądy częściej będą podejmować decyzje o wspólnej opiece, szczególnie w przypadkach, gdy rodzice są w stanie współdziałać w interesie dziecka.

3. Rewolucja w separacjach i rozwodach

Nowe przepisy w zakresie separacji i rozwodów z 2024 roku wprowadzają szereg ułatwień dla osób, które decydują się na zakończenie związku małżeńskiego. Wśród najważniejszych zmian znajduje się uproszczenie procedury rozwodowej, która w przypadku braku spornych kwestii dotyczących dzieci, majątku i alimentów, może być rozstrzygnięta w sposób szybszy i mniej formalny.

Wprowadzono także zmiany w zakresie instytucji separacji. Nowe przepisy pozwalają małżonkom, którzy nie są w stanie podjąć decyzji o rozwodzie, skorzystać z tzw. separacji tymczasowej, która umożliwia im życie osobno przez określony czas, zanim zdecydują się na ostateczne zakończenie związku. Celem tej instytucji jest danie małżonkom czasu na przemyślenie decyzji i podjęcie odpowiednich kroków w sprawie rozwiązania małżeństwa.

4. Zmiany w zakresie prawa do nazwiska

Z kolei zmiany w przepisach dotyczących prawa do nazwiska po rozwodzie mają na celu uproszczenie procedury przywracania nazwiska panieńskiego. Dotychczas kobiety, które chciały wrócić do swojego nazwiska po rozwodzie, musiały przechodzić przez dość skomplikowaną procedurę sądową. Nowe przepisy przewidują, że kobieta będzie mogła samodzielnie podjąć decyzję o powrocie do swojego nazwiska bez konieczności składania specjalnego wniosku do sądu, jeśli nie ma innych kwestii spornych.

5. Ochrona dzieci w procedurach rozwodowych

Jednym z najważniejszych postulatów reformy prawa rodzinnego w 2024 roku jest poprawa ochrony dzieci w trakcie postępowań rozwodowych. Wprowadzono szereg działań mających na celu minimalizowanie wpływu procesu rozwodowego na dzieci, takich jak obowiązkowe mediacje, w których rodzice muszą wypracować porozumienie w kwestii opieki nad dziećmi, alimentów czy kontaktów z rodzicami.

Dodatkowo, wprowadzono zmiany w zakresie postępowania sądowego, które pozwalają na bardziej zindywidualizowane podejście do dzieci, szczególnie tych, które są świadkami rozwodu swoich rodziców. Nowe przepisy przewidują także obowiązek przeprowadzania wywiadów z dziećmi, które mają powyżej 10. roku życia, w celu uwzględnienia ich opinii przy podejmowaniu decyzji sądowych.

6. Przemoc domowa – nowe przepisy

W obliczu rosnącej liczby przypadków przemocy domowej w Polsce, w 2024 roku wprowadzono zmiany mające na celu lepszą ochronę ofiar. Zostały zaostrzone przepisy dotyczące wydawania nakazów o zaprzestaniu kontaktów sprawcy z ofiarą przemocy oraz nakazów eksmisji z wspólnego mieszkania. Nowe regulacje przewidują także szybsze procedury sądowe w przypadkach przemocy domowej, co ma zapewnić ofiarom natychmiastową pomoc i ochronę.

Podsumowanie

Zmiany w prawie rodzinnym w 2024 roku mają na celu poprawę ochrony praw dzieci, ułatwienie rozwiązywania kwestii rozwodowych oraz uproszczenie procedur prawnych związanych z alimentami i opieką nad dziećmi. Zmiany te wprowadzają bardziej elastyczne rozwiązania, takie jak wspólna opieka rodzicielska, tymczasowa separacja, czy szybsza procedura rozwodowa, a także wzmacniają ochronę ofiar przemocy domowej. Celem nowelizacji jest dostosowanie prawa rodzinnego do współczesnych potrzeb społeczeństwa, z większym uwzględnieniem dobrostanu dzieci i osób, które borykają się z trudnymi sytuacjami rodzinnymi.

[kabarbritam1toto]

Menguak potensi kebangkitan partai ekstrem kanan di pemilu Eropa 2024

 poros politik Uni Eropa tidak dapat dibantah lagi telah berbelok ke sayap kanan selama dua dekade terakhir.

Eropa sedang menjalani periode krisis eksistensial dan tidak pernah memiliki banyak sekali musuh internal dan eksternal seperti saat ini.

Ucapan itu bukanlah terlontar dari penganut anti-Barat di negara luar Eropa, melainkan itu adalah pernyataan dari Presiden Prancis Emmanuel Macron.

Macron, yang dikenal sebagai politikus yang sangat ingin memperkuat fungsi, peran, dan posisi Uni Eropa, menyatakan hal tersebut saat diundang pada acara peringatan 75 tahun konstitusi Jerman di Berlin pada 26 Mei lalu.

Sebagaimana dikutip oleh Kantor Berita Sputnik, Macron menyatakan bahwa banyaknya musuh internal dan eksternal serta krisis eksistensi Eropa itu telah dikemukakannya di berbagai kesempatan.

Menurut dia, hal tersebut sebagian besar, antara lain, karena adanya konflik di Ukraina--yang banyak terkait dengan keterlibatan negara-negara di Uni Eropa--serta tantangan kondisi perekonomian.

Dengan berbagai faktor yang tidak kondusif itu, Eropa juga beberapa hari lagi, atau tepatnya pada 6 -- 9 Juni (tergantung dari ketentuan setiap negara), akan menjalani pemilihan umum 2024 untuk Parlemen Eropa.

Pemilu untuk anggota Parlemen Eropa periode 2024 -- 2029 ini menarik untuk diperhatikan karena adanya merupakan pemilihan pertama yang digelar Uni Eropa setelah terjadinya Brexit atau keluarnya Inggris Raya dari organisasi regional tersebut.

Pemilu kali ini juga banyak disorot karena beberapa waktu terakhir ini ada kebangkitan partai populis sayap kanan yang memegang atau memiliki posisi signifikan di dalam pemerintahan, seperti partai Fidesz di Hungaria, Fratelli d'Italia di Italia, Demokrat Swedia di Swedia, dan Partai Finns di Finlandia.

Selama ini khususnya periode 2019 -- 2024, partai populis-nasionalis sayap kanan di Parlemen Eropa diketahui bergabung dalam fraksi Identitas dan Demokrasi (ID) serta fraksi Konservatif dan Reformis Eropa (ECR).

Kesamaan dari partai-partai sayap kanan itu, antara lain, adalah keinginan dari mereka untuk memperketat aturan terkait dengan imigrasi, memperkuat kedaulatan masing-masing negara-negara Eropa sekaligus tidak setuju dengan memperkuat federalisme Eropa, serta menentang pembentukan negara super "Eropa", sembari menginginkan birokrasi Uni Eropa tidak berlebihan dan lebih transparan.

Pada saat ini, jumlah persentase kursi partai-partai sayap kanan di Parlemen Eropa untuk fraksi ID adalah 76 kursi (10,8 persen dari keseluruhan kursi Parlemen Eropa), dan fraksi ECR 62 kursi (8,2 persen).

Jumlah itu memang masih jauh di bawah dua fraksi terbesar di Parlemen Eropa, yaitu fraksi Partai Rakyat Eropa (EPP) yang berhaluan kanan tengah dengan 187 kursi, serta fraksi Aliansi Progresif Sosialis dan Demokrat (S&D) yang berhaluan kiri tengah dengan 148 kursi.

Namun, pemilihan Parlemen Eropa yang akan berlangsung selama beberapa hari ke depan kemungkinan, hasilnya bisa merombak jumlah-jumlah tersebut.

Meraup banyak suara

Media CNN pada 31 Mei 2024 memberitakan tentang bagaimana partai-partai ekstrem kanan berpotensi bakal meraup banyak suara dalam Parlemen Eropa mendatang.

Dalam laporan itu, dikemukakan bahwa poros politik Uni Eropa tidak dapat dibantah lagi telah berbelok ke sayap kanan selama dua dekade terakhir.

Pembelokan ke haluan politik kanan itu, antara lain, ditunjukkan dengan kemenangan Partai untuk Kebebasan (PVV) pimpinan Geert Wilders yang memiliki sejumlah kasus terkait dengan Islamofobia dan sejarah anti-imigran dalam aktivitas politiknya dalam pemilu parlemen Belanda tahun 2023.

Selain itu, pada 2027 juga dijadwalkan digelar pemilihan presiden di Prancis yang kemungkinan besar dapat dimenangkan Marine Le Pen dari partai Barisan Nasional (RN). Le Pen juga sama Wilders, kerap dinilai Islamofobia dan sangat ingin memperketat aturan imigrasi.

Dengan adanya haluan ke ekstrem kanan, maka hal tersebut juga akan dapat berdampak signifikan kepada politik Eropa dalam 5 tahun mendatang, apalagi mengingat bahwa Uni Eropa juga merupakan salah satu kekuatan utama dalam geopolitik global saat ini.

Sementara itu, media BBC juga memberitakan, antara lain, mengenai bagaimana pemimpin ekstrem kanan yang berusia muda semakin menarik banyak pemilih di Eropa, serta bagaimana warga di Austria juga semakin banyak yang terbuai janji-janji partai sayap kanan.

Singkat kata, kebangkitan politik berhaluan ekstrem kanan yang populis dan nasionalis saat ini akan semakin tidak bisa dielakkan lagi dan kian mewarnai perpolitikan Eropa. Kebangkitan ini akan semakin kuat dengan penyelenggaraan pemilu Parlemen Eropa tahun ini.

[aurianneor]

Racismo clasista

La clase obrera existe desde mediados del siglo XVIII, con la revolución industrial en el Reino Unido. Consistía en una población de origen campesino desarraigada geográficamente a los centros de producción y que no decidía cómo emplear su tiempo. Los salarios de esta clase trabajadora sólo les permitían sobrevivir y reproducirse. Esta clase de trabajadores es víctima de los propietarios que los explotaron, los alienaron de los frutos de su trabajo y los deshumanizaron. Se les culpa de la pérdida de puestos de trabajo: son demasiado caros, no son lo suficientemente eficientes, no se mueven lo suficiente, etc.

Sin embargo, que los trabajadores sufran, que sean víctimas, no significa que sean virtuosos. La clase obrera es cómplice de la creación del racismo de clase.

Las últimas grandes manifestaciones populares tuvieron lugar en los años sesenta, con reivindicaciones para que los trabajadores participaran en la toma de decisiones de la empresa y para que los trabajadores tuvieran una mejor educación. El sociólogo Norbert Elias describe cómo, desde finales de los años 60, la clase trabajadora quería trabajar menos y ganar más. Durante los Acuerdos de Grenelle en Francia, los trabajadores recibieron más dinero y más tiempo de descanso. Ya no se trataba de cambiar el sistema o el funcionamiento de la sociedad (participar en la toma de decisiones, gestionar su propia seguridad social, etc.) como antes. Simplemente obtuvieron más.

Hasta 1976, los países occidentales habían traído inmigrantes o colonizados porque había mucho trabajo para los obreros. La socialdemocracia fue un concepto desarrollado por Albert Thomas, que consistía en permitir a los ciudadanos alcanzar una mayor prosperidad a través de la armonía nacional. Menos agresiones entre ellos y más riqueza para todos. En 1976, el 72% de los trabajadores votaron a la izquierda. A mediados de los años 70, los trabajadores empezaban a tener casa y coche en propiedad. Los trabajadores se organizaban sin discriminación: hombres, mujeres, jóvenes, viejos, inmigrantes, nacionales. Había una clase obrera numerosa y unida.

El racismo de clase surgió a finales de la década de 1970, con la deslocalización de fábricas a China y México. Cuando el empleo empezó a escasear entre 1976 y 1986, los trabajadores se dieron cuenta de que muchos de ellos iban a quedarse sin trabajo. La socialdemocracia no podía hacer nada por ellos, ya no podía salvaguardar su prosperidad. La mayoría de los trabajadores recurrieron a una forma de racismo de clase. A los inmigrantes o a los antiguos colonizados les incumbe perder su empleo, y a los llamados nativos, los WASP, repartirse los puestos de trabajo restantes. Ya no son solidarios cuando hay menos que repartir. En la década de 1990, la mayoría de los votantes y políticos de la izquierda eran habitantes urbanos con estudios superiores y trabajo intelectual. Esta izquierda socialdemócrata (como Clinton, Biden, Hollande y Obama) ha desarrollado a su vez un racismo hacia esta clase trabajadora que se considera deplorable porque son racistas, quieren mujeres en casa, quieren dinero, anteponen sus intereses y votan a la derecha o a la extrema derecha. En 2002, sólo el 13% de la clase trabajadora votó a la izquierda. La noción de preferencia nacional ha invadido a la clase obrera. Los propietarios han conseguido dividir a la clase obrera. Luchan entre ellos en lugar de ir a por los verdaderos culpables: los propietarios.

En los locos años veinte, Albert Thomas fundó la Organización Internacional del Trabajo (OIT) en pro de la armonía nacional: más para todos, mano a mano. Dejó la dirección de la organización en 1929, desilusionado porque, durante la crisis económica de 1929, la clase obrera había optado por el sálvese quien pueda y rechazado a los polacos, los judíos, los bolcheviques, etcétera. En cuanto la situación económica empeoró, si no proponíamos cambiar el sistema, los trabajadores dejaron de ser solidarios. Albert Thomas era un reformista: quería cambiar el sistema. Fue llamado traidor social porque estaba en contra del enfoque de la izquierda revolucionaria que quería atacar a la burguesía. Albert Thomas consideró esto innecesario porque afirmó que el sistema se reproduciría y crearía otros burgueses. Atacar a los más ricos no cambia nada. Esto es lo que describe Animal Farm de George Orwell. La Revolución Francesa cortó las cabezas de los aristócratas y Francia fue gobernada por 500 familias burguesas en lugar de las 500 familias aristocráticas antes de la Revolución. Raphäel Glucksmann fue atacado porque se consideraba un reformista. Marine Tondelier también es reformista.

Norbert Elias, en su libro Logique de l’exclusion (La lógica de la exclusión) de 1965, explica que si queremos evitar el racismo de clase que tanto daño hace, las reivindicaciones y las luchas de la izquierda deben dar prioridad a los cambios en la sociedad: más democracia, más cooperativas, implantación de rentas básicas, gestión de la propia seguridad social, etc. Subir los salarios, reducir los alquileres o recortar la jornada laboral sólo refuerza el racismo de clase. Elias también menciona el racismo de los recién llegados que no quieren a los recién llegados que les siguen. Esto último cierra la puerta. Muchos africanos en Francia, muchos pakistaníes en el Reino Unido, por ejemplo, se oponen a la inmigración y votan a la derecha.

Lo que puso fin a la primera oleada de racismo de clase fue la Segunda Guerra Mundial. Por ejemplo, si estuviera en peligro la prosperidad de China, un país que sufrió hambrunas hace 50 años, sería un caso de guerra. Si Trump ya no quisiera importar productos chinos, sería un casus belli. Para evitar volver a caer en el mismo tipo de drama, la izquierda necesita redefinir el cambio social y no las demandas cuantitativas (reducir la edad de jubilación, aumentar el salario mínimo, etc.).

Las clases siguen existiendo. Algunos viven del trabajo de otros. Algunos son propietarios. Algunos trabajan.

A escala mundial, los líderes de izquierdas deben cambiar las reglas del juego, no limitarse a aumentar las migajas ofrecidas a los trabajadores. Deben defender la igualdad y la solidaridad, compartir la prosperidad y proteger el medio ambiente. La izquierda debe inspirar, no limitarse a ser un impedimento contra la derecha.

Un ejemplo de racismo de clase tuvo lugar la semana anterior a las elecciones presidenciales estadounidenses de 2024. El campo de Trump llamó basura a los puertorriqueños. Al día siguiente, Joe Biden llamó basura a los votantes de Trump. Esto tiene que acabar.

Kamala Harris solo hace campaña sobre generalidades o cantidades: subir los salarios, cambiar los tipos impositivos, bajar los alquileres, etc. Pero no votar por ella y dejar que gane Trump, con las botas de Putin sobre el terreno, es asegurarse de que las ideas de cooperación, democracia y justicia social nunca verán la luz del día.

La derecha va a hacer algo por algunos trabajadores, no por todos. Si Trump es elegido, las cosas mejorarán para algunos de ellos: conservarán sus puestos de trabajo, obtendrán un aumento salarial, etc. Esto irá en contra del interés general, especialmente a escala global, y en contra de la democracia. De hecho, Trump está reforzando el racismo de clase, lo que podría provocar conflictos internos en Estados Unidos, pero también con otros países. Está enfrentando a unas personas contra otras. El hecho de que las personas no tengan los mismos derechos conduce al conflicto. Donald Trump está en el escenario con Elon Musk, y está atacando a los puertorriqueños en lugar de a los ultrarricos que hacen su dinero explotando a los trabajadores. En la última presidencia, una parte de los republicanos y a todos los demócratas se oponian a el. En cuatro años, ha eliminado la competencia en su partido. Si es elegido, tendrá más poder que en su último mandato. Quiere favorecer a un sector de la población: los hombres blancos cristianos sin educación. Explica que los problemas vienen de Irán, China o Europa, de los latinos y los izquierdistas. Sería el caos, todos divididos unos contra otros. Las consecuencias son dos: el riesgo de guerra y la falta de acción conjunta, sobre todo en materia de medio ambiente.

Javier Milei en Argentina hizo campaña seduciendo a los hombres blancos diciendo que iba a excluir a las mujeres, a los negros y a los holgazanes. Putin ataca a los homosexuales, a la gente de color y a los musulmanes. Victor Orban ataca a las mujeres, a los negros, a los vagos, a los no cristianos, a los homosexuales, a los izquierdistas.

Por eso la izquierda debe mejorar la situación de todos con más democracia, igualdad y cooperación. La democracia debe defenderse exigiendo un referéndum de iniciativa popular.

Racial Divisions Distract the Working Class from the Real Problem – Reimagine Appalachia: https://reimagineappalachia.org/racial-divisions-distract-the-working-class-from-the-real-problem/

Un monde ouvrier divisé – dieses: https://dieses.fr/un-monde-ouvrier-divise

Racisme de classe – Gérard Mauger – CAIRN: https://shs.cairn.info/revue-savoir-agir-2011-3-page-101?lang=fr

Social-démocratie, selon Adeline Blaszkiewicz-Maison – France Culture: https://www.radiofrance.fr/franceculture/podcasts/questions-du-soir-l-idee/social-democratie-selon-adeline-blaszkiewicz-maison-2678623

Working-Class Perspectives: https://workingclassstudies.wordpress.com/

Comunismo, Género y movimiento obrero: Un estado de la cuestión – scielo: https://www.scielo.cl/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S0718-50492016000500002

Racismo y antirracismo en la formación de la clase obrera británica – Conversacion sobre historia: https://conversacionsobrehistoria.info/2022/02/28/racismo-y-antirracismo-en-la-formacion-de-la-clase-obrera-britanica-entrevista-a-satnam-virdee/

------------------------------------------------------------------------

Le racisme de classe: https://www.aurianneor.org/le-racisme-de-classe/

Working class racism: https://www.aurianneor.org/working-class-racism/

Los trabajadores: https://www.aurianneor.org/los-trabajadores/

Trabajar, al máximo o nada: https://www.aurianneor.org/trabajar-al-maximo-o-nada/

Una porción del pastel: https://www.aurianneor.org/una-porcion-del-pastel/

Inmigración: https://www.aurianneor.org/inmigracion/

Todos somos cómplices: https://www.aurianneor.org/todos-somos-complices/

Sólo dos candidatos, ¿cuál elegir?: https://www.aurianneor.org/solo-dos-candidatos-cual-elegir/

The American people’s choice: https://www.aurianneor.org/the-american-peoples-choice-fahrenheit-119/

Les autorités illégitimes: https://www.aurianneor.org/les-autorites-illegitimes/

Tener la mayoría del poder sin la mayoría de los votos: https://www.aurianneor.org/tener-la-mayoria-del-poder-sin-la-mayoria-de-los-votos/

Limiter la richesse individuelle: https://www.aurianneor.org/limiter-la-richesse-individuelle/

El 1% más rico está en guerra con el resto del mundo: https://www.aurianneor.org/el-1-mas-rico-esta-en-guerra-con-el-resto-del-mundo/

Rob the poor to feed the rich: https://www.aurianneor.org/rob-the-poor-to-feed-the-rich/

Es posible una renta básica: https://www.aurianneor.org/es-posible-una-renta-basica/

Una vida digna: https://www.aurianneor.org/una-vida-digna/

Humillados por la Republica: https://www.aurianneor.org/humillados-por-la-republica/

El Rust belt: https://www.aurianneor.org/el-rust-belt/

Voix: https://www.aurianneor.org/voix-alimentation-la-ruche-qui-dit-oui/

Solidarité Hélvétique: https://www.aurianneor.org/solidarite-helvetique-democratie-semi-directe/

Quelle démocratie voulons-nous?: https://www.aurianneor.org/quelle-democratie-voulons-nous-a-multitude-is-a/

Si al referendo de iniciativa popular: https://www.aurianneor.org/si-al-referendo-de-iniciativa-polular/

Le RIC – Référendum d’initiative citoyenne: https://www.aurianneor.org/via-httpswwwyoutubecomwatchv-e2lnzwuy4ks/

¿Cómo podemos restaurar la confianza?: https://www.aurianneor.org/como-podemos-restaurar-la-confianza/

The army’s duty is to stop this fascist: https://www.aurianneor.org/the-armys-duty-is-to-stop-this-fascist/

Will you get what you expect from Trump? Chaos is unpredictable: https://www.aurianneor.org/will-you-get-what-you-expect-from-trump-chaos-is-unpredictable/