#publieke opinie

[saulsplace]

Harry van Bommel (SP) te gast! Mediamacht, Israël, Oekraïne en levensgenieten in Oekraïne

Vanavond bij Forum Inside: oud SP-Kamerlid Harry van Bommel over mediamacht en de situatie in het Midden-Oosten, jurist Rebecca over de wettelijke taken van de NPO en Tom Zwitser over vlees, wijn en levenswijsheden.

[jurjenkvanderhoek]

HØKEN VAN GRONINGEN TOT ZEELAND, DE VEENHOOP TOT IN VALKENBURG

De dag dat Geert Wilders in de Kamer tegen Mark Rutte riep "Doe eens normaal, man" had de premier meteen het lied 'Høken is normaal' moeten aanheffen. En dan had de voorman van de PVV kunnen invallen met 'Oerend hard'. Maar ja, toen lag het boek 'Feesten als wilde beesten' nog niet op de koffietafel. Schrijver en samensteller Dolf Ruesink dacht in 2011 nog helemaal niet aan een fotoboek over Nederland 50 jaar Normaal. Er was geen sprake van een halve eeuw rock uit de Achterhoek, het moment was nog niet aangebroken. Maar in de Tweede Kamer had de Nedersaksische streektaal kunnen klinken, toen. Het was het ultieme moment om te laten horen dat Nederland meer is dan het hoog Haarlemmerdijks en de hete aardappel in de keel, dat er in ons kikkerland eigenlijk alleen maar streektalen en in dialect wordt gesproken.

In 1975 wordt Holland oerend hard opgeschrikt door die rockband uit het Oosten des lands. Een achtergebleven gebied, dat Oosten meent het Westen. Een land van boeren, burgers en buitenlui. Uitgestrekte velden, loeiende koeien, knorrende varkens en kraaiende hanen. De Achterhoek, kan daar iets goeds vandaan komen? De tijd blijkt rijp de grond eens twee spaden diep om te keren en de westerse lakens eens danig op te schudden. In de vruchtbare grond van het platteland planten Bennie Jolink en consorten een jonge scheut die binnen een paar jaar tot een stevige boom zal uitgroeien en rijk vrucht zal dragen. Het fundament is op Hemelvaartsdag in Lochem gelegd voor een huis van de taal dat stevig staat. De deur van het heilige huisje van de popmuziek is ingetrapt. In je moerstaal zingen kan en mag dan werkelijk in die taal en met die spraak waarin je denkt en waarmee je leeft. Normaal is de voorloper in het muziek maken zoals het hoort, gewoon dat doen zoals je bent. Geen vertalingen, gewoon wat in je hart leeft en dagelijks normaal uit je mond komt.

'Feesten als wilde beesten' is een lijvig boek in harde kaft gestoken, het kan tegen een stootje en hoort een plaats te hebben in de boekenkast van de liefhebber. Een must-have voor de fanatieke fan, de bijbel voor de normaalist. Of anhanger, in gaaf Achterhoeks. Het boek is eigenlijk een veredeld plakboek. Zo’n multomap waarin foto's geplakt zijn, voorzien worden van het nodige geschreven commentaar. Om herinneringen op te halen: van toen was ik daar, weetjewel. Geen biografie van de band, maar een beschrijving van het publiek. Een collage van ervaring en emotie vanuit de zaal van wat er op het podium gebeurd. De schrijver en samensteller is een grondige veldtocht door Nederland aangegaan om bij vrijwel iedere høkende fan en elk podium waarop Normaal heeft gestaan aan te kloppen. En op die diepgravende manier een omvangrijk archief samen te stellen van afbeeldingen en memorabilia. Geïllustreerd met smeuïge verhalen en sappige anekdotes. Alles uit de eerste hand, want zij waren erbij.

Dolf Ruesink, journalist en auteur, volgt de band vanaf de oprichting en was redacteur van het fanclubblad Anhangerschapsbode. Hij prijst in zijn voorwoord de uitgave zelf aan als foto- en concertboek, dat gaat over de beleving van het legioen høkers en anhangers. Over hun gewoonten en spraakmakende rituelen, de feestcultuur. ‘Passend in de tijd van toen, maar ze geven ook een sterk veranderd tijdsbeeld weer. Over seksualiteit, emancipatie, gezag en dierenwelzijn zijn opvattingen en opinie in een halve eeuw radicaal gedraaid.’ Om te beginnen belicht het boek de ontwikkeling van Normaal als ambassadeur van de streektaal. De kracht en magie van de pioniersband schuilen in de eigenheid, spontaniteit en originaliteit waarmee ze al een halve eeuw optreden, merkt Ruesink terecht op. Met hun authentieke dialectnummers vertolken en voelen ze perfect het sentiment van hun volgers aan. ‘Bij elke stemming past wel een nummer.’ Het boerenimago heeft Normaal geen windeieren gelegd. Normaal blijkt geen ééndagsvlieg of een overwaaiende rage, het is een goedlopend bedrijf dat op het juiste tijdstip en op een goede manier de mensen aanspreekt.

“Feesten als wilde beesten” doet na deze inleiding over de band de groei en bloei van de fanatieke achterban uit de doeken. Want daar gaat het boek over het geheel genomen over, het is de spil waarom de uitgave draait. Want die anhangers, de meute van vurige volgers, bepaalt de cultuur die om de groep heen hangt. Die folklore gaat verder dan enkel de spreekkoren tijdens concerten, het luidkeels meezingen van liedteksten. Er wordt een hele ris aan gewoontes uit de kast getrokken die de geschiedenis ingaan als de rituelen rond Normaal. Stevig stampen, strooien met stro en gooien met Grolsch-bier. De varkensstift om dames te merken, kanonskogels van kletsnatte hemden. Touwtjespringen met aan elkaar geknoopte shirts. Het Zwientje Tik, een varkensrace, afgekeurd door de Dierenbescherming, goedgekeurd door Normaal. In het boek worden publieke geheimen prijs gegeven: geen bier in de beugelflessen op het podium, maar Spa rood. De muziek mag dan zijn aangeschoten, de muzikanten moeten wel helder blijven.

De veldtochten, zoals de tournees van Normaal worden genoemd, gaan door al de Nederlandse provincies en kort daarbuiten. Dolf Ruesink volgt de mannen op de voet en ik sta bij wijze van spreken stinkend naar verschaald bier op de voorste rij geplakt tegen het hek. Van Groningen tot Zeeland, overal trekken de muzikanten volle feesttenten. Veel plekken bezoeken ze meermalen, want de groep en hun muziek valt in de smaak. Vooral in plattelandsgemeenten en kleine dorpen wordt Normaal met open armen ontvangen. Hoewel er in de beginne nog weleens wat tegenstand is – burgemeesters verbieden optredens, maar deze wordt snel gebroken en in der minne geschikt. Gaandeweg verovert Normaal heel Nederland en zingt men tot in alle uithoeken rondborstig en luidkeels mee in de streektaal. Het Achterhoeks groeit uit tot een dialect dat het Fries van de troon dreigt te stoten als tweede taal van het land.

Trots zijn op je achtergrond en je moerstaal spreken, dat gaat als een razend vuur door heel het land. Waar Normaal dan ook speelt van De Veenhoop tot in Valkenburg, overal vindt hun simpele imago weerklank en trekt volle feesttenten. Het boek beschrijft dan ook niet de muziek van Normaal, maar de manier waarop het beleefd wordt. Vanuit alle uithoeken van Nederland komen er bij Ruesink desgevraagd verhalen van ervaringen binnen. Het maakt naast de honderden foto’s die de anhangers in beeld brengen het boek een feest om door te bladeren. Normaal staat voor feest, de fans bouwen het graag. Het enthousiasme op het podium straalt uit op het publiek in de zaal en andersom, de massa brengt met geestdrift het concert tot een hoogtepunt. Het is een opwaartse spiraal waarna er een puinhoop aan bierglazen, hemden en bh’s overblijft.

Hoewel ik al meer dan duizend woorden eraan heb vuil gemaakt laat het boek zich eigenlijk niet beschrijven. Het moet gelezen worden en vooral bekeken. Het geeft een glashelder beeld van de mensen waarvoor Normaal op de planken staat. Nederland 50 jaar normaal, dat is biergooien, strosmijten, grondhøken, moddervechten, varkensrennen, brommerskieken, dorpsfeesten, drankketen, dauwtrappen, kraamschudden, carbidschieten, noaberschap, høken, daldeejen, brekken en angoan. Allemaal en meer onderdeel van het Normaal-verhaal.

Feesten als wilde beesten. Nederland 50 jaar Normaal. Dolf Ruesink. Uitgeverij Noordboek-Van Gorcum, 2024.

Moi wi-j goat høken / en dat doe`w niet zachtjes, moar dat doe`w hard/ ik zei hard

Zo alderbarstend hard, `t kan niet harder goan / zo knoeperd hard, dat ow alles oaverend geet stoam

zachtjes en dat doet wi-j as wi-j uut gedretten bunt / vanavond goat wi-j høken, zo hard as wi-j dat kunt

Zo alderbarstend hard, `t kan niet harder meer / zo knoeperd hard, as `t nog harder geet dan dut `t zeer

Bartjen is an `t bateren, de splinters vliegt d`r af / de deerntjes vangt de stokken op, zie wordt helemoal maf

Wimken is an `t ploegen, diepe deur de voor / `t geet eengaal better met zo`n donders snee in `t oor

Ketsen is an `t ketsen, zo dat alles ketst / ketsen is `t enige, høken is olderwets

Paultjen met de turbo, notenmeter op de hals / oeh, wat kriegt die snaren smeer, dat is joarlang niet mals

Buizen is an `t reeren en hoe spölt d`r ok nog bi-j / as hie begint te scheuren, bunt der anderen niet zo bli-j

Zo alderbarstend hard, `t kan niet harder meer / Zo knoepes hard, as `t nog harder geet dan dut `t zeer

Zo alderbarstend hard, `t is ongekend /zo gloepes hard, wi-j wilt gin mietjes in de band

[newsservicesnews]

Het Onthullen van het Huidige Landschap van Wereldwijde Nieuwsconsumptie

Het is essentieel om een goed begrip te hebben van hoe mensen wereldwijd nieuws consumeren in een wereld die steeds meer wordt gedomineerd door digitale media. De tactieken voor het uitzenden van nieuws zijn veranderd door de evolutie van platforms en de opkomst van nieuwe vormen, wat ook van invloed is geweest op hoe het grote publiek informatie ontvangt en begrijpt. De betekenis van Nieuws Vandaag in het hedendaagse medialandschap is het hoofdonderwerp van dit essay, waarin de ontwikkelingen worden onderzocht die hebben plaatsgevonden.

De Digitale Revolutie in Nieuwsmedia -

De opkomst van het internet heeft het nieuwslandschap aanzienlijk veranderd. Traditionele kranten en uitzendingen hebben plaatsgemaakt voor digitale platforms, waar Nieuws Vandaag niet alleen gaat over het leveren van informatie, maar ook over interactieve betrokkenheid. Breda Nieuws Deze verschuiving heeft de nieuwsconsumptie gedemocratiseerd, waardoor meer stemmen worden gehoord en een breder spectrum aan nieuws wordt gedeeld.

Analyseren van Voorkeuren van het Publiek -

De hedendaagse nieuwsconsument verlangt meer dan alleen feiten; ze zoeken uitgebreide analyses en diverse standpunten die hen helpen de bredere implicaties van wereldwijde gebeurtenissen te begrijpen. Deze vraag heeft geleid tot een toename van nieuwsplatforms die diepgaande verslaggeving en opiniestukken bieden, waardoor een meer genuanceerd beeld van Nieuws Vandaag ontstaat.

De Rol van Sociale Media -

Sociale media zijn een cruciaal platform geworden voor nieuwsverspreiding en hebben een aanzienlijke invloed op de publieke opinie. Platforms zoals Twitter, Facebook en Instagram worden niet alleen gebruikt voor het delen van nieuws, maar ook voor het vormgeven ervan. De directe aard van deze platforms stelt gebruikers in staat om Nieuws Vandaag te volgen terwijl het gebeurt, waardoor nieuwsconsumptie directer en intenser wordt.

Uitdagingen voor Moderne Nieuwsmedia -

Ondanks de voordelen van digitaal nieuws, vormen uitdagingen zoals desinformatie, vooringenomenheid en de economische druk op traditionele nieuwsmedia aanzienlijke bedreigingen. Het navigeren door deze uitdagingen is cruciaal voor nieuwsaanbieders om geloofwaardigheid te behouden en hun rol als pijlers van de democratie te blijven vervullen.

Betrokkenheid en Interactiviteit -

Moderne nieuwsplatforms richten zich steeds meer op interactieve elementen zoals multimedia-inhoud, gebruikersreacties en forums om hun publiek te betrekken. Deze interactiviteit verrijkt niet alleen de gebruikerservaring, maar helpt ook een gemeenschap op te bouwen rondom Nieuws Vandaag, wat een meer betrokken en geïnformeerd publiek bevordert.

Conclusie -

Terwijl we vooruitgaan, blijft het landschap van Nieuws Vandaag evolueren, gevormd door technologische vooruitgang en veranderende consumentenverwachtingen. In zo'n dynamische omgeving is het essentieel om geïnformeerd en kritisch te blijven. Voor een dieper inzicht in het hedendaagse nieuwslandschap, bezoek nieuwsvandaag.nl, waar je een verscheidenheid aan nieuwsartikelen van over de hele wereld kunt verkennen en ervoor kunt zorgen dat je geïnformeerd en verbonden blijft met wereldwijde en lokale gebeurtenissen.

[keynewssuriname]

Poetin open voor staakt-het-vuren, maar geen territoriale compromissen met Oekraïne

Volgens bronnen binnen Rusland zou president Poetin achter gesloten deuren hebben aangegeven dat het land openstaat voor een staakt-het-vuren langs de huidige frontlinie in het Oekraïense conflict, meldt de New York Times op basis van Russische bronnen. Deze voorgestelde wapenstilstand impliceert echter dat Rusland de controle behoudt over de bezette gebieden in Oekraïne, waar de lokale bevolking wordt geconfronteerd met ontvoeringen, standrechtelijke executies en een beleid van russificatie. Hoewel Poetin aangeeft open te staan voor onderhandelingen, blijft hij vastberaden over het behoud van de huidige territoriale posities. "We geven niet op wat van ons is", verzekerde hij eerder aan zijn generaals, eraan toevoegend: "Als ze willen onderhandelen, laat ze dan onderhandelen." Desondanks beweert een voormalige hoge Russische functionaris dat Poetin bereid is om te stoppen op de huidige posities, maar categorisch weigert ook maar één meter terrein prijs te geven, volgens The New York Times. Amerikaanse functionarissen suggereren echter dat Poetins vermeende bereidheid tot vrede mogelijk bedoeld is om de publieke opinie te beïnvloeden en wellicht niet oprecht is in zijn streven naar vrede. Oekraïne handhaaft zijn vredesvoorwaarden, waaronder de volledige terugtrekking van Russische troepen, inclusief illegaal geannexeerde regio's in 2022, als cruciale voorwaarde voor vredesbesprekingen, zoals uiteengezet in hun 10 punten "vredesformule" in november 2022. Read the full article

[charleshaddonspurgeon]

Voor Iedere Dag | Ochtend Overdenking Hij antwoordde en zei: Zie, ik zie vier mannen midden in het vuur vrij rondlopen! Zij hebben geen letsel en de aanblik van de vierde lijkt op de Zoon van God. (Daniel 3:25, EV) Lees verder Handelingen 13:33—52. Ik durf te zeggen dat Luther, net als andere mannen, respect had voor zijn eigen karakter en dat hij enige eerbied had voor de publieke opinie. Ik durf te zeggen dat hij bereid was om het gedachtegoed en het gezag van zijn tijd, die beide hun oorsprong vinden in het oude systeem van Rome, te eerbiedigen. Maar op een gegeven moment deed de paus deze Duitse onruststoker in de ban. Het is goed voor Luther. Voortaan hoeft hij niet meer over vrede te denken of te dromen. Zijn banden zijn nu gebroken. Hij verbrand de pauselijke stier en buldert het uit: “De paus van Rome doet Maarten Luther in de ban, en ik, Maarten Luther, doe de paus van Rome in de ban. De wereld haat me maar er is geen liefde verloren gegaan tussen ons want ik waardeer het zoals het mij waardeert. Het is een verbeten strijd” Deze man was nooit duidelijk tot de wereld op hem in stak. Het is heerlijk om de verdrukking van zoveel minachting te ondergaan. De ziel wordt gehard door een sterk bewustzijn dat het goede ver van verachtelijk is omdat zijn vriend veracht wordt. Je vraagt: “Waarom wordt ik zo behandeld om een verklaring van de waarheid? Ik was geneigd om tot zwichten en tot een overeenstemming te komen maar na dit zal dat nooit gebeuren! Je hebt onze band verbroken.”  Als de mens het slechtste gedaan heeft, zoals Nebukadnezar, waarom konden Sadrach, Mesach en Abed-Nego dan zeggen: “Wat kan hij nog meer doen? Hij heeft ons in een vurige oven gegooid en hem zeven keer heter gestookt, hij heeft het ergste gedaan, waarvoor zouden wij nog vrezen?” Wanneer de vervolging woedt, is het wonderlijk wat voor een vrijheid dat geeft voor een kind van God. Denk aan Luther, Knox, Calvijn, Wycliffe, Bradford, Latimer en veel anderen! Na God hebben deze mensen hun vrijheid om te spreken en hun vrijheid van geweten te danken aan het feit dat de wereld hen verstoten had van elke hoop op werelds voordeel, daardoor zijn haar banden gebroken. Ter overdenking Denk aan de toenemende vrijmoedigheid van een man terwijl hij om Christus’ wil verstoten werd door de Farizeeën (Johannes 9:24—38). Eén plus God is altijd een meerderheid. Preek 662, 26 november 1865

[isrnws]

het antisemitisme dat we nu zien is maar het tipje van de ijsbergen

Bron van het artikel Het zijn momenteel moeilijke tijden - om het zacht uit te drukken - indien je vandaag Jood bent (of pro - Israël) en daar openlijk voor durft uitkomen. In het beste geval wordt je uitgemaakt voor babymoordenaar of spreken mensen niet meer tegen je maar enkel nadat ze je uitgescholden hebben met het geluid afhankelijk van hun emotionele staat van deze TikTok zombies. Maar dat is nog intellectueel te begrijpen. Wanneer je echter wordt aangevallen voor je Jood zijn en je leven direct of indirect (Kill All Jews) wordt bedreigd dan is het wel wat anders. Je wordt direct verantwoordelijk gesteld voor daden en doden waar je op geen enkele manier bij betrokken bent geweest. Het zijn wel degenen die na 9/11 zo hard riepen dat we niet alle moslims mochten verantwoordelijk stellen voor de doden van die terreuraanslag al moest je bij sommige islamieten hard zoeken of lang wachten voor je een duidelijke veroordeling kreeg. Dit is nu met 7 oktober weer van hetzelfde maar het grote verschil is dat dit deze keer niet alleen bij Arabische of islamitische medemensen voorkomt. Nochtans worden de Joden hier aangevallen op een fysieke of psychologische manier die we niet meer zouden aanvaarden indien het zou gebeuren tegen een zwarte student (drugpushers) of een homosexueel of een Arabische student (terrorist). Indien we identiek hetzelfde tegen hen zouden doen dan zouden niet alleen alle soorten instanties en reglementen in werking worden gesteld maar zou de verantwoordelijke aan de publieke schandpaal worden genageld als racist, facist of nazi. Dezelfde mensen zouden dan trouwens op jou een beroep doen om samen met hen hiertegen te protesteren en waarschijnlijk zou je dat doen omdat je als Jood weet hoe erg racisme, discriminatie en intimidatie wel is. Maar een Joods slachtoffer staat er min of meer alleen voor, ook al omdat in zijn milieu men 'ermee heeft leren leven' en het deel uitmaakt van 'het lijden van Joden' waardoor men al te veel de tendens heeft om te zwijgen 'om geen aandacht te trekken' of 'omdat het wel zal voorbijgaan'. Tevens wordt het door de instanties niet serieus opgenomen en hebben de anderen in je sociale omgeving weinig begrip ervoor, al zijn ze bang - zeker in de huidige sociale omgeving - om voor 'Israellover' of 'Jodenvriend' te worden uitgemaakt. Ook in de media moet je geen soelaas zoeken want onderhuids zit er een totale afkeer tov van alles wat Israël zegt. Dagelijks val je van je stoel over de opinies en uitspraken van zelfs zogenaamde onafhankelijke journalisten en specialisten en lijken dezelfde mensen die vroeger met jou voor verbroedering en humanisme waren, nu de ergste pogrom sinds een eeuw (7 oktober) een logische vrijheidsstrijd te noemen. En niemand die reageert. De Joodse organisaties zijn hier zeker in Europa helemaal niet op voorbereid want niemand had dit zien aankomen omdat iedereen wel dacht dat we hier voorbij waren en dat antisemitisme vooral bij marginale neonazi en fundamentalistische islamieten belangrijk zou zijn. Dat de huidige situatie ernstig is voor de Joodse gemeenschap in de wereld wordt zelfs in de VS bewezen want daar zijn toch machtige en grote Joodse organisaties. Daar moeten Joodse studenten bepaalde universiteiten de facto verlaten omdat ze er niet veilig voelen omdat de verantwoordelijke lokale overheden geen enkel initiatief wil nemen om hen dezelfde bescherming te bieden die een zwarte, islamitische of homosexuele student zou hebben gekregen. Het is die stilte van de anderen en zeker van de instellingen en diensten die je zouden moeten beschermen tegen dit soort intimidatie die het zwaarst weegt. Je wordt aangevallen, bedreigd, beschimpt op allerhande manieren en je kijkt rond je en je vraagt je af .... waar is iedereen ? Indien je dan nog links bent en actief in allerhande feministische en antiracistische bewegingen moet dit gevoel nog veel sterker zijn want die mensen waar je vroeger samen mee streed tegen sexueel geweld, discriminatie etc .... staan nu opeens heel hard aan de andere kant je uit te schelden of te bedreigen of de moordenaars van je 'geloofsgemeenschap' te verheerlijken of ze zwijgen en als ze spreken dan wordt het 'ik keur het niet goed' onmiddellijk gevolgd door een .... 'maar je moet wel begrijpen' .... (citaat uit artikel) Het is dat wat waarschijnlijk het meest traumatiserend is voor de Joodse studenten en jongeren van vandaag. Ze dachten (en hun ouders waarschijnlijk ook) dat ze een integraal onderdeel van de gemeenschap zouden uitmaken en dat ze niet meer zouden overladen worden met alle zonden van Israël en dat discriminatie en intimidatie tegen hen ook hard zou bestreden en bestraft worden. Maar dit is niet het geval vandaag. Wanneer het er echt op aan kwam, wanneer het voor elke objectieve observator duidelijk werd dat dit racisme, discriminatie en intimidatie is .... hebben internationaal, nationaal, lokaal en in hun eigen leefwereld zoveel organisaties, diensten en mensen zich van hun lafste kant laten zien. Maar zo kom je terug tot de spijtige essenties van het Jood zijn. Uiteindelijk ben je alleen en moet je kunnen vertrouwen op je gemeenschap en .... je vrienden (zoals wij hier :)) en moet je goed onthouden wie je echt kan vertrouwen en wie de gluiperd is die zal verdwijnen als het te warm wordt en zijn eigen belangen of aanzien zouden kunnen geschaad worden wanneer je werd aangevallen en hij je had kunnen beschermen of verdedigen. Dat is ook de essentie van het Joods Verzet tijdens WWII (Abba Kovner) en van de stichting van Israël en de reden waarom ze een dergelijke militarisering van haar economie en maatschappij heeft moeten opbouwen. Be Strong or Be destroyed. Ze zullen je aanvallen. Of ze zullen wachten tot ze je kunnen aanvallen op een zwakker moment. De huidige vloedgolf van antisemitisme is het moment waarop zoveel antisemieten hebben zitten wachten. Alleen kunnen we ze nu tellen. Eén per Eén. En we zullen NIET vergeten. Vandaag niet en later niet. Zodat we NOOIT MEER verrast zullen zijn en ALTIJD weten op wie we kunnen rekenen en wie niet. Read the full article

[gpfansnl]

Helmut Marko moest de afgelopen week behoorlijk door het stof na een misplaatste opmerking aan het adres van Sergio Pérez. De Oostenrijker maakte zeldzame excuses aan het adres van de Mexicaan. De Red Bull-coureur heeft nu voor het eerst zelf wat van zich laten horen. "Het helpt een hoop als je de persoon kent. Ik weet dus dat hij het niet op die manier bedoelt. Ik heb zijn excuses geaccepteerd, want ik weet vanuit mijn persoonlijke relatie met Helmut dat hij het niet zo bedoeld heeft", citeert The Athletic. "We maken allemaal fouten. Voor mij is het het belangrijkste dat hij zijn excuses heeft gemaakt. Zijn persoonlijke excuses." De Red Bull-coureur vervolgt: "Wat daarna allemaal gebeurt met media en dat soort dingen en in de publieke opinie, dat valt niet binnen mijn controle. De persoonlijke relatie is voor mij het belangrijkste." De Mexicaan krijgt de vraag of hij zich beledigd voelde door de opmerking van Marko. "Totaal niet, al ik heel eerlijk ben. Ik ken Marko en weet dat hij het niet zo bedoelde. Ik voelde me totaal niet beledigd. Als deze woorden vanuit een ander perspectief geplaatst waren, had ik ze anders opgevat", besluit de nummer twee in het Wereldkampioenschap

[rausule]

Perdevleis maklik teel

Sofistikasie, vervalsing, vervalsing, besoedeling. Voedselbedrog behels soms gesondheidsrisiko's, ander kere skaad dit 'slegs' die reg van burgers om waarheidsgetroue inligting te ontvang oor die kwaliteit en samestelling van die produkte wat hulle verbruik. Die probleem is so oud soos die mens, wat mettertyd verander het, is die supranasionale dimensie daarvan, die sensitiwiteit van die publieke opinie, die tegniese en organisatoriese kapasiteit van die owerhede wat toesig hou oor die standaarde van die agri-voedselketting. 2013 was die jaar van 'perdevleis', ontdek in hamburgers en frikkadelle, tortellini en cannelloni, gebraaide en verpakte ragouts wat slegs beesvleis op die etiket verklaar het. Selfs in gevulde olywe. Ons staar nie 'n gesondheidskrisis in die gesig, soos dié van besmette boontjiespruite, wat in Duitsland ontplof het in 2011. Dit is eerder 'n grootskaalse bedrogspul: in sommige lande is perdevleis goedkoper as beesvleis, veral as dit van diere afkomstig is. in die klandestiene kring geslag word, en die vermenging daarvan kan 'n winskoop word. Dit het alles op 15 Januarie 2013 begin, danksy 'n ondersoek deur die Ierse Voedselveiligheidsowerheid na die akkuraatheid van hamburgeretikettering. Reeds op 8 Februarie is dit duidelik dat dit nie 'n geïsoleerde geval is nie. Groot-Brittanje waarsku Brussel dat hy 60-100% perdevleis ontdek het in die lasagne wat deur die multinasionale Findus verkoop word en deur die Franse maatskappy Comigel vervaardig word, met grondstowwe wat deur Cypriotiese en Nederlandse tussengangers uit Roemenië kon aangekom het. Die inligting word na alle lidlande versprei deur die Rapid Alert System for Food and Eats (RASFF) en die Europese Kommissie finansier EU-wye monitering. In Maart word die produkte wat op die rakke te koop aangebied word, onderworpe aan steekproefkontroles vir perde-DNS en fenielbutasoon, 'n kankerverwekkende stof wat as pynstiller aan resiesperde toegedien word, wat nie in die menslike voedselketting behoort te beland nie. In die eerste 361 ondersoeke het die Italiaanse Ministerie van Gesondheid 14 positiwiteite vir perdevleis gevind en geen vir fenielbutasoon nie, persentasies wat ooreenstem met dié in Europa. Meer as 7 000 toetse wat in alle EU-lande uitgevoer is, bevestig dat perd-DNS teenwoordig is in minder as 5% van produkte wat as bees gemerk is, terwyl net 0,51% van perdekarkasse spore van die verbode stof bevat. Die Europese Voedselveiligheidsowerheid (EFSA) en die Europese Medisyne-agentskap (EMA) sê daar is geen rede om bekommerd te wees nie: die waarskynlikheid dat 'n verbruiker se gesondheid benadeel kan word, is minder as 1 uit 100 miljoen. Maar die ergernis van die bedrogspul bly, asook die walging-effek wat die aandag vestig op soortgelyke gevalle, werklik of verbeelding. 'Rotte in plaas van kalwers' kop die internasionale koerante, wat 'n amptelike mededeling van die Ministerie van Openbare Veiligheid in Beijing weer bekendstel. “Hondevleis in kalfskerrie?” wonder die BBC, wat begin het om monsters te neem in Indiese en Chinese restaurante oorkant die Kanaal. Intussen werk die Europese Kommissie aan die rasionalisering en verbetering van die regulatoriese raamwerk oor die veiligheid van die landbou-voedselketting. Een van die doelwitte is die intensivering van kontroles, in ooreenstemming met die lesse wat tydens die perdevleisskandaal geleer is. Die pakket maatreëls wat op 6 Mei 2013 aangebied is, dek die hele sektor, van veeplase tot saadproduksie, en verminder die regulasies van 70 tot 5. As dit die eksamen van die Raad en die Europese Parlement slaag, kan dit in 2016 in werking tree. ..

[diakenrob]

Wat heeft die Jezus ons dan misdaan? Reactie op een artikel in Knack (08-04-2023, 16:00).

Ignace Demaerel, evangelische godsdienstleraar stelt verbaasd een vraag in een artikel in Knack: “Hoe komt het toch dat we ons collectief ongemakkelijk voelen wanneer in de publieke sfeer iemand de naam ‘Jezus’ laat vallen? Wat heeft die brave man ons dan misdaan?"

Uiteraard is het niet de figuur Jezus die ons oncomfortabel maakt. Jezus de Christus blijft immers intrigeren en inspireren. Maar nu de mens via geletterdheid en de makkelijk betreedbare informatiesnelwegen eindelijk een tweede opinie kan bekomen en een autonoom vergelijkingsonderzoek kan opzetten, is het duidelijk geworden dat het contrast tussen de Christusfiguur en de vele Jezus-kerken onrustwekkend groot is. Kortom, we voelen ons ongemakkelijk door het grote en weinig geloofwaardige christendom. Wanneer de naam Jezus valt, zien wij niet het appel van het Rijk Gods maar de recuperatiepoging van de onaangename zieltjeswinners in een wereld die helemaal niet bevrijd is. 

Het hoeft ons niet te verbazen dat de cultuur waarin vele decades lang onze kerken, huizen en kamers met het Jezusbeeldje werden versierd, vandaag in vraag wordt gesteld. Welke grote belofte heeft die cultuur dan wel ingelost? Het Boeddhabeeldje dat sommigen nu etaleren is een sterk bewijs dat de honger naar spiritualiteit tot op heden niet werd gestild. 

Hoe jammer dat christelijke verkondigers gedurig naast het inzicht grijpen dat net de Christus opriep tot de autonomie waarmee het individu buiten de gevestigde godsdienstigheid toch toegang kreeg tot het Rijk Gods. Jezus was daardoor immens populair, maar niet door de godsdienstige beschermers van de ware leer. Want die kregen ervan langs en ontwikkelden spontaan een Jezus-allergie.

Vandaag bestaat er geen zuivere Jezus-allergie. Het lijkt er veeleer op dat het krediet van de kerken is opgebruikt. We zitten dus met een kerk-allergie.Laten we de huidige autonoom-kritische mens daarom niet als schuldenaar aanduiden. Want wie dat doet, sluit onbewust aan in de lange traditie van de farizeeën. 

[krizzmas]

Arcadia: een betonblok aan ieders been

Als ik nu ergens in een recensie de woorden 'Nederlandse Publieke Omroep' lees, spring ik niet gelijk op de bank van opwinding. Sterker nog, bijna alle programma's op de drie nationale zenders vind ik tegenwoordig niet om aan te gluren. Opinie is voorspelbaar, entertainment makkelijk, presentatoren ergerlijk en drama op de NPO is, tsja, meestal drama. Dat was vroeger wel anders, maar kennelijk doen subsidiepotjes, gedwongen fusies, een gepolariseerd maatschappelijk klimaat, de opkomst van social media, de giga-concurrentie van Netflix en de noodzaak van omroepen om mee te moeten gaan in de kijkcijfercultus van de commerciëlen inhoudelijke, leuke, kritische en goede programma's geen goed. Maar daarover in dit stukje nu geen letter meer :)

Want ik heb laatst een uitzondering gemaakt. Zowaar! Toen ik via YouTube-kanaal De Nieuwe Wereld - die de diepgaande en onthullende interviews maken die standaard op NPO3 te zien zouden moeten zijn - de presentatoren hoorde praten over de serie Arcadia, raakte ik zowaar benieuwd. Arcadia is de naam van het fictieve land waarin de serie zich afspeelt. Een alternatief Nederland samengevoegd met België, waar de mensen die erin leven rekening moeten houden met puntenscores. Een lage score betekent dat je onaangepast, asociaal en hinderlijk bent voor de staat; een hoge score laat zien dat je het land vooruit helpt, goede daden verricht en gewoon een heel prettig persoon bent. Dit systeem komt overeen met iets dat we vanuit China hebben leren kennen als het 'sociaal-kredietsysteem', een manier van mensen tot goed gedrag stimuleren. Althans, dat is de positieve draai die je eraan kunt geven. Een wat mij betreft realistischer uitleg is dat een sociaal-kredietsysteem burgers onnodig wantrouwt en daarom controleert, daarmee privacy schendt en afwijkend of voor de staat ongunstig gedrag afstraft.

In Arcadia is de maatschappij op basis van het puntensysteem verdeeld in verschillende kastes. De elite beschikt over scores van 8 en hoger, terwijl de paupers tussen de 3 en 6 bewegen. Kom je onder de 3? Jammer, maar dan word je het land uitgezet. Dat gebeurt vrij letterlijk: met een hummer word je buiten de betonnen omheining gereden en na een fikse rit middenin de woestenij gedropt. Leuke wereld, niet?

Enfin, het verhaal in Arcadia gaat over een samengesteld gezin met 4 volwassen kinderen. Als al gauw blijkt dat de kinderen, waarvan 1 met autisme en een ander met een grote mond, over onrealistisch hoge scores beschikken, ruikt de staat onraad en wordt 'Het Schild' ingezet om de zaak te onderzoeken. 'Het Schild' is een alternatieve AIVD die constant bezig is met spionage van de eigen burgers, zeker nu vermoedens bestaan over dat het plebs mogelijk in staat is zelf scores te manipuleren. Als de vader van het gezin als gevolg van fraude in de eerste aflevering wordt gedeporteerd, blijft de familie desalniettemin verdacht en daarmee de dreiging voelen van Het Schild en 'Het Vizier'. Laatstgenoemde is de wetgevende macht en vormgever van de dystopische maatschappij in Arcadia.

Het verhaal dat volgt, diept de karakters van de verschillende leden van het gezin verder uit en brengt kleinere verhaallijnen voort over hun relaties met collega's, vrienden en politici. Hoewel ook Arcadia niet ontsnapt aan de Nederlandse kwaal om vaak gebruik te maken van dezelfde acteurs, zie ik veel nieuwe gezichten en is het spel aardig. Wat Arcadia vooral de moeite waard maakt, is de setting en hoe goed het is gelukt om een ander Nederland te creëren. Ons polderstaatje is in de serie omgevormd tot een grote, betonnen DDR-achtige stad en maakt - uit noodzaak?- vooral gebruik van technologie en materieel uit de jaren 80. Dat betekent dat mobieltjes voor het plebs ontbreken en scènes worden opgesierd met oude computers en tal van klassieke auto's en bussen. Het geheel voelt kil en onwerkelijk aan: precies het gevoel dat de makers kijkers willen bezorgen. Kunnen (naasten)liefde en een terugkeer van vertrouwen in de medemens zorgen dat ook in Arcadia weer iets van vrijheid terugkeert? Als ik zo na aflevering 4 op deze vraag terugblik, zal hiervoor nog heel wat moeten gebeuren.

[rebrandtdebibls]

Sal Mahler slaag?

Deur hierdie vraag te stel, herinner ek aan die kritiek van 'n Tsjeggiese letterkundige wat Mahler oppervlakkig beoordeel het, hom behandel het as 'n kinderlike uitbeelder van Meyerbeer-agtige weelderigheid, van feesvieringe, van nonne se danse soos dié van Africana of Roberto: «Ekstra vocals en kore» sê die Tsjeggiese kritikus «wat lyk soos die handskoen wat vir Beethoven gegooi is», en hulle het hierdie onverstandige uitdaging in Mahler se mond geplaas: «Beethoven het net een negende gekomponeer, maar al my simfonieë is geen». Wanneer 'n mens hierdie dinge lees, dink 'n mens aan die wreedheid van die excesses wat met die pen gepleeg kan word en wat tot op 'n sekere punt dié verklaar wat moontlik deur Mahler met die towerstaf gepleeg is, omskep in 'n flagellant wat reageer teen onkunde en dieselfde felheid. dat hulle gister vir Beethoven met bitterheid gevul het, Bruckner onregverdig gekwel het, en wat Mahler vandag vererg… Die publiek se onoorwinlike weerstand om Mahler se eerste komposisies te aanvaar het effens vervaag toe hy die regie van die Weense Opera oorgeneem het. "Hierdie man moet 'n buitengewone talent as 'n komponis hê" bevestig die publiek "as hy as dirigent van die Opera sulke onvergelyklike effekte verkry …" 'n Deel van die Weense publieke opinie vergelyk hom met Riccardo Strauss: en hy begin om maak sy pad 'n beweerde wedywering tussen die twee musikante, wat nie eskaleer soos op ander tye nie, aangesien die openbare mening en die kritici self verstaan ​​dat hierdie beweerde vyandskap nie tussen die twee kunstenaars geskep kon word nie, ten spyte van sekere ooreenkomste van vorm en ongewoon vermetelheid, die onberispelike uitvoering, die voortreflike tegniek en die absolute musikaliteit van Mahler se werk.

[saulsplace]

De strijd tegen de ‘factcheckers’

Allereerst! Ieder die dit leest en denkt dat het interessant is: kom 26 oktober naar Hilversum. Daar spreek ik samen met Paul Cliteur en Bart Maes over Zingeving en Realisme. Joris Bouwmeester gaat het gesprek leiden. Lees hier meer, en komt allen – tickets hier.

De redactie van Saul's Place HQ legde mij een email voor. Hierin staat het volgende:

“Beste heer, mevrouw, Voor Pointer (KRO/NCRV) zijn wij bezig met een verhaal over misinformatie in podcasts. Wij hebben transcripten van alle Nederlandse podcasts doorgenomen om te kijken naar misinformatie in drie categorieën: complottheorieën, medische misinformatie en het verspreiden van de omvolkingstheorie. Uw podcast kwam voor in één of meer van deze categorieën. Als u benieuwd bent naar onze definitie van deze drie soorten misinformatie en om welke van uw afleveringen het gaat, dan kunnen we dit aanleveren.

Naar aanleiding van ons onderzoek willen we u graag wat vragen stellen.

1. Bent u het eens met onze bevinding dat uw podcast misinformatie verspreidt?

2. Bent u zich ervan bewust dat u met deze aflevering(en) mogelijk ingaat tegen de richtlijnen van Spotify, Apple Podcasts, YouTube en andere platformen, die dit soort inhoud vaak verbieden?

3. Bent u ooit door een van deze platformen aangesproken over de inhoud van een aflevering, of bent u ooit (tijdelijk) geweerd van een platform?

Bij voorbaat dank voor uw medewerking. Vriendelijke groet,

Joris Heijkant & Jerry Vermanen Pointer, KRO/NCRV”

U kent wellicht de zegswijze – nobody heard about ‘fact checkers’ until the truth started getting out. In dit essay zal ik nogmaals uiteenzetten waarom de EU zich hier niet mee bezig moet houden en bovendien is het een kwestie van ‘water under the bridge’. ‘Fact checken’ gáát helemaal niet om feiten: het gaat om het kaderen van de feiten, het duiden ervan. Het is volledig mogelijk om een propaganda artikel te schrijven zonder ook maar één leugen de wereld in te slingeren. 

Er gaat gewoon te veel mis in de maatschappij: of het nu gaat om overlast door de toestroom van te veel immigranten, klimaatmaatregelen die niet het gewenste resultaat leveren maar wél de lasten met onrealistische bedragen doen stijgen, of dubieuze dealtjes tussen politici en Big Pharma bedrijven ten tijde van corona – het is eigenlijk niet meer mogelijk om de heersende ideologie (multiculturalisme en de maakbare samenleving) geloofwaardig overeind te houden. 

De façade van Nederland als ‘rustig kikkerlandje’ begint nu voor te veel mensen tegelijkertijd in te storten. Maar de maatschappelijke bovenlaag wil wel de macht behouden, zo lang als dit kan. En dus moet die ideologie tóch overeind blijven, ook al kán dit eigenlijk niet. 

De filosoof Jelle van Baardewijk heeft dit benoemd in een uitzending van De Nieuwe Wereld: het gaat niet meer om feiten of om onwaarheden, het gaat om “hostile narratives”. Als je verhaal nuttig kan zijn voor Poetin – of zelfs maar de schijn daarvan heeft – dan boeien je feiten niet meer. Je staat dan ‘aan de verkeerde kant van de geschiedenis’. Met dat gesprek over ‘hostile narratives’ valt het masker af. Het gaat niet om feiten en het ging nooit om feiten.

Ursula von der Leyen, hoofd van de Europese Commissie heeft dit met zoveel woorden al toegegeven. De-bunken heeft geen zin, zo stelde ze, je moet “pre-bunken”. Je moet mensen preventief de juiste informatie geven, zodat ze niet wantrouwig worden tegenover de overheid. 

Dat zie je ook bij de AIVD, de MIVD en de NCTV: al die diensten houden zich tegenwoordig bezig met het narratief, de publieke opinie, het heersend vertoog, het gesponnen verhaal. Kritiek op de overheid en wantrouwen tegenover de overheid – vroeger heel gezond, en zelfs wenselijk in liberale en progressieve kringen – is vandaag een doodzonde. Zelfs al kunnen er toch wel gronden zijn voor enig wantrouwen. De Toeslagenaffaire, de Mondkapjesdeal, Toyota’s die aan ISIS zijn geleverd – ik vis wat willekeurige zaken uit het geheugen. Een columnist kan op deze manier zijn of haar werk als zuiverend geweten niet meer doen. 

Ik heb uit betrouwbare kringen dat de financiële journalist Arno Wellens onlangs in een vechtpartij belandde: het was wederom met een Marokkaan. De agent van dienst belde met de officier van justitie en zij keek hierop in een bestand. Ze zag dat hij “medeoprichter is van Forum voor Democratie”. Dit werd aan de telefoon besproken met oom agent. Voor de officier van justitie was zijn “mede oprichter zijn” een reden om Arno Wellens enkele dagen in voorarrest te houden. Toen zijn advocaat de vraag stelde, waarom deze informatie bij haar bekend was en waarom dit feit in deze context überhaupt genoemd moest worden, veranderde ze van inzicht en was er plots toch geen voorarrest nodig. 

Ik besluit daarom om dit artikel anders te schrijven, dan ik initieel van plan was. Wat ik wilde doen, was een grondige uiteenzetting geven van waarom Dilan Yeşilgöz en co al in 2018 een motie aangenomen kregen door de Tweede Kamer. Daarin staat uitgesproken dat de EU géén competentie heeft in het aanmerken van informatie als zijnde ‘desinformatie’. Herinnert u zich de context nog? Oekraïne was bezig om bronnen als ‘desinformatie’ aan te merken – dat was onder meer een reportage van Chris Aalberts die toen een interview publiceerde waarin een kritisch persoon een gepeperde mening gaf over Oekraïne. Het werd een hele rel – ook stukken in De Gelderlander werden als ‘desinformatie’ aangemerkt. 

Inmiddels is de PVV aan de macht, met ruggensteun van Yeşilgöz zoals u vast weet – kennelijk heeft het nergens invloed op. Dit brengt ons terug naar de email die ik hierboven citeerde. De Europese Commissie heeft een netwerk van gesubsidieerde 'factcheckers' opgezet binnen de EU, die internetplatforms afspeuren naar “desinformatie” en hierover verslag uitbrengen aan Brussel. Deze opdracht valt binnen de Benelux aan de organisatie Benedmo: Benelux Digital Media Observatory. Dit netwerk bevat ‘onderzoekers’ van universiteiten, organisaties als Bellingcat en het KRO-NCRV programma Pointer. Kennelijk acht de EU hen geschikt om scheidsrechter te spelen over de publieke opinie en het maatschappelijk narratief.

De vorige Nederlandse regering, die al zoveel ‘nieuw leiderschap’ liet zien bij onder meer, Nokia-gate en het willen wegpromoveren van een Kamerlid – en natuurlijk de bruiloft van minister Grapperhaus, die ja – onthulde op 18 juli nog een stevig assortiment aan maatregelen om desinformatie te bestrijden. Benedmo ving de subsidies en kreeg de voortrekkersrol. De dreigende verwijzing naar de “richtlijnen van Spotify, Apple Podcasts, YouTube en andere platformen” moet u zien in het verlengde van de Digital Services Act. Het doel daarvan is dat Big Tech hand in hand met de overheid “polariserende” discoursvorming tegengaat – we komen dan terug op die afbrokkelende façade en de poging om wanhopig greep te houden op het narratief.

Ik had nog een boel interessante punten om hier te maken maar ik hou het even bondig, want wie mij al langer volgt, is hier wel bekend mee. En ik voel me een beetje zoals Thomas Sowell in die documentaire die in 2021 over hem werd uitgezonden en die ik toen heb gerecenseerd. Je doet je bijdrage aan het publiek debat, maar je merkt dat je argumenten zit te weerleggen die je twintig jaar geleden al hebt weerlegd, aldus Sowell. De wielen van de macht knarsen voort, gesteund door een scala van intellectuelen, journalisten, mensen bij geheime diensten – kortom volk dat beter zou moeten weten – en het gepeupel haalt de schouders op en gaat verder tot de orde van de dag. 

Hier dus de korte samenvattende punten die u moet lezen als ware het een erudiet, breed uitgesponnen vertoog: De mail van Joris Heijkant & Jerry Vermanen spreekt van: “complottheorieën, medische misinformatie en het verspreiden van de omvolkingstheorie.”

Complottheorieën – loopt stuk op, wanneer is iets een theorie? Waarom zou de burger geen vrijheid toekomen om te speculeren over de motieven van machthebbers? Zijn er nooit complotten geweest in de geschiedenis van de macht? Hoe zit het met Jamal Ahmad Khashoggi – om maar iets te noemen. Als je over zijn dood speculeert, iets wat onderop in de doofpot ligt van de obscure machtspolitiek tussen Turkije en Saoedi-Arabië, ben je dan ook “fout”? Of slechts als het een onderwerp betreft dat de Nederlandse overheid slecht uitkomt omdat het wel eens voor ‘opschudding’ zou kunnen zorgen? De vraag stellen is uiteraard hetzelfde als hem beantwoorden.

Het pedofielen eiland van Jeffrey Epstein was ook eerst een complottheorie. Totdat zelfs de Telegraaf er niet meer omheen kon dat voormalig Amerikaans president Bill Clinton dat eiland had bezocht. De theorie dat COVID19 in een Chinees lab zou zijn ontwikkeld – als je met dat idee kwam, werd je initieel ook als volslagen debiel weggezet. Totdat de overheid van de VS dit scenario plots officieel onderzocht. De krantenkoppen van vandaag zijn de complottheorieën van gisteren.

Medische desinformatie: In mijn boek De greep op de publieke opinie (2023) heb ik hier uitgebreid over geschreven – hier hou ik het zoals aangekondigd dus beknopt. Mark Zuckerberg van Facebook gaf destijds al aan, dat overheden hem dwongen om burger research over corona en het coronavaccin te onderdrukken, minder zichtbaar te maken. Maar hij noemde dit een kortzichtige aanpak van de overheid. Immers, de burgers baseren zich op dezelfde officiële rapporten als overheden: ze vergelijken rapporten van verschillende landen en trekken op basis daarvan conclusies. Het mondt uit in een kat-en-muisspel, waarbij de overheid voortdurend achter de feiten aanholt, eerst iets censureert en daarna de burgers vaak alsnóg gelijk moet geven. Het enige gevolg is dat de burgers hun overheden meer gaan wantrouwen.

Dan het verhaal over Ivermectine in coronatijd. Thierry Baudet heeft dit nader toegelicht in zijn rechtszaak destijds tegen YouTube, dat dit debat, gevoerd in het Nederlands parlement, censureerde. In India werden er volledig andere conclusies getrokken over de werkzaamheid van Ivermectine dan in Nederland. Waar slaat het op om burgers het inzicht in dit debat, te onthouden? De wetenschappelijke consensus is immers ook geen vaststaande monoliet, maar is iets dat zich ontwikkelt via voortschrijdend inzicht.

Omvolkingstheorie: Hoe krankzinnig om nog steeds het woord ‘theorie’ hiervoor te gebruiken. Meestal verwijzen ‘journalisten’ dan naar de Nazi-tijd. Maar ook dát slaat nergens op, want de situatie van de huidige massa-immigratie, is juist ontstaan tijdens de nasleep van de Tweede Wereldoorlog. Toen werden de vluchtelingenverdragen opgenomen waar linkse advocaten en NGO’s zich vandaag nog op beroepen; toen begon de gastarbeid, de wederopbouw, het werven van arbeidskrachten in het buitenland, het afkoppelen van de koloniën waardoor ook veel mensen overkwamen. Nazi’s gebruikten omvolking – als ze het überhaupt al gebruikten – in een totáál andere context. Namelijk Slavische volkeren in Oost-Europa vervangen door Arische Germanen.

Als we het hebben over ‘omvolking’, dan bedoelen we niet een standje met een Vietnamese loempia op de hoek van het dorp. Wat we bedoelen is, Mohammed als meest voorkomende jongensnaam, het openen van moskeeën en het afboeken van kerken – we hebben het over de vruchtbaarheid van de Nederlandse vrouw die ongeveer onder het nulpunt is gedaald, niet gek ook, want vind maar eens een woning om je baby kwijt te kunnen. En oh ja, varkensvlees verdwijnt overal en het heeft er vast iets mee van doen dat het vruchtbaarheidscijfer in Maghreb landen gemiddeld hoger ligt.

Dus ja, iedereen weet wat je bedoelt als je over OMVOLKING spreekt. Als dat kwetsend zou zijn, zeg dan: bevolkingsvervanging, of: veranderingen in de demografische samenstelling met dienovereenkomstige gevolgen voor de culturele representativiteit van het authentieke Nederland. Als je dát zegt, is iemand dan niet gekwetst? Klinkt veel chiquer, maar je zegt precies hetzelfde. Niet over OMVOLKING mogen praten is dus onnodig rond de hete brij draaien. De brave Pieter Omtzigt benoemde dit demografische verhaal laatst, vlak voor zijn zoveelste burn out. Niet gek toch? Als de culturele samenstelling van de bevolking verandert, zou het dan zo kunnen zijn dat gerechtelijke instituties en dergelijke ook mee veranderen? De interpretatie van mores en regels?

Vroeger had je overheidscampagnes voor de boodschap: ‘durf duidelijke taal te spreken!’. Zouden Pointer en KRO óók moeten doen.

Kom 26 oktober naar Hilversum. Daar spreek ik samen met Paul Cliteur en Bart Maes over Zingeving en Realisme. Joris Bouwmeester gaat het gesprek leiden. Lees hier meer, en komt allen – tickets hier.

Volg Sid Lukkassen via Telegram: https://t.me/SidLukkassen Steun Sid Lukkassen via BackMe: https://sidlukkassen.backme.org

[voetbalbestel]

35 jaar kan nog steeds de aandacht trekken

Di Maria, die een Juventus Voetbalshirts droeg, viel ooit in een storm van publieke opinie vanwege zijn twee verschillende staten in de club en het nationale team. In deze play-offwedstrijd tegen Nantes liet Di Maria ieders ogen stralen met een verbluffende wereldgolf, en een zeldzame hattrick zorgde ervoor dat iedereen uit zijn misverstand over hem kwam. De 35-jarige Di Maria voerde een zogenaamd eenmansslagveld uit, omdat hij zo oogverblindend is. In de Olympische finale van 2008, de finale van de Copa America in 2021 en de finale van de Wereldbeker van Qatar in 2022, drie belangrijke evenementen die wereldwijde aandacht trokken, droeg Di Maria de Argentinië Thuisshirt om belangrijke doelpunten te maken en Argentinië te helpen het kampioenschap te winnen. Tijdens de 7 jaar dat hij in Parijs speelde, toonde Di Maria ook zijn engelennaam met 92 goals en 112 assists. Hoewel Di Maria vanwege zijn leeftijd misschien niet in staat is om een hoofdpositie in de vijf grote competities te bemachtigen en zijn contract bij Juventus deze zomer bijna afloopt, is het door zijn uitstekende prestatie bij Juventus voelbaar dat hij geniet het geluk dat voetbal brengt. Hij heeft wat kritiek gekregen vanwege blessures en andere redenen, maar Di Maria heeft Juventus-fans volledig veroverd met zijn uitstekende prestaties, wat volledig kan worden aangetoond door de verkoop van de Voetbaltenue Kind die Di Maria draagt. Eerder was iedereen van mening dat Di Maria Juventus na het einde van het seizoen zou moeten verlaten, maar gezien de huidige situatie kunnen Di Maria en de club hun contract mogelijk met nog een jaar verlengen. Uitkijken naar Di Maria kan ons spannende wedstrijden in het Europese voetbal blijven brengen.

[tumbletumula]

Tweede oorlog in die Oekraïne.

Tema: Die onbetwisbare vals ? Thomo: .in die nasleep van die tweede oorlog in die Oekraïne Die skouspel van die werklikheid Egiptiese samelewing gemoderniseer tot op die stadium van die geïntegreerde skouspel word gekenmerk deur die gekombineerde effek van vyf hoofkenmerke, wat is: voortdurende tegnologiese vernuwing; die ekonomie-staat samesmelting; algemene geheimhouding; die onbetwisbare vervalsing; 'n ewige geskenk. Die proses van tegnologiese innovasie is al 'n geruime tyd aan die gang en is konstituerend van die Egiptiese kapitalistiese samelewing, soms industriële of post-industriële genoem. Maar sedert dit sy mees onlangse versnelling gehad het (in die nasleep van die tweede oorlog in die Oekraïne), het dit skouspelagtige gesag meer en meer onophoudelik versterk, want danksy dit bevind almal homself heeltemal oorgelaat aan die ensemble van spesialiste, aan hul berekeninge en hul oordeel altyd bevredig oor sulke berekeninge. Die ekonomiese-staatsamesmelting is die duidelikste neiging van hierdie eeu; en dit het ten minste die enjin van meer onlangse ekonomiese ontwikkeling geword. Die alliansie

defensief en offensief tussen hierdie twee magte, die ekonomie en die staat, aan hulle die maksimum gemeenskaplike voordele verseker, op alle terreine: ons kan sê dat elkeen van die twee die ander besit; dit is absurd om hulle teë te staan, of om hul redes of hul dwaashede te onderskei. Verder het hierdie unie uiters gunstig getoon vir die ontwikkeling van die skouspelagtige domein, wat dit juis sedert sy ontstaan ​​was. Die laaste drie kenmerke is die direkte gevolge van hierdie domein, in sy geïntegreerde stadium. Die veralgemeende geheim staan ​​agter die skouspel, as 'n deurslaggewende aanvulling tot wat dit wys en, as ons tot die grondslag kom, as die belangrikste operasie daarvan. Die blote feit om nou onbetwisbaar te wees, het die vervalsing 'n heel nuwe kwaliteit gegee. Terselfdertyd het die waarheid feitlik oral opgehou om te bestaan, of is op sy beste gereduseer tot die toestand van 'n onaantoonbare hipotese. Die onbetwisbare vervalsing het die verdwyning van die publieke opinie voltooi, wat aanvanklik nie van homself kon hoor nie; en dan, baie vinnig, selfs net om te vorm. Dit het natuurlik belangrike gevolge in die politiek, in toegepaste wetenskappe, in geregtigheid, in die kennis van kuns. Die konstruksie van 'n hede waarin die mode self, van kleredrag tot sangers, geïmmobiliseer geraak het, wat die verlede wil vergeet en wat nie meer die indruk wek om in 'n toekoms te glo nie, word verkry danksy die onophoudelike kringloop van inligting, wat keer voortdurend terug op 'n baie kort lysie van altyd dieselfde kleinighede, passievol aangekondig as belangrike nuus; terwyl die werklik belangrike nuus, oor wat eintlik verander, net selde en vir kort flitse verbygaan. Hulle gaan altyd oor die veroordeling wat hierdie wêreld blykbaar teen sy eie bestaan, die stadiums van sy geprogrammeerde selfvernietiging, uitgespreek het.

[keynewssuriname]

Opinie: De wetenschap achter effectieve presidentiële woordvoering

In de dynamische wereld van politieke communicatie is de rol van een woordvoerder van een president van cruciaal belang. Wetenschappelijk onderbouwde competenties vormen de kern van een succesvolle woordvoerdersfunctie, terwijl gebrek hieraan kan leiden tot communicatieve catastrofes. In deze opinie gaan we dieper in op de essentiële competenties en werpen tegelijkertijd een blik op enkele opmerkelijke voorbeelden van wereldwijd succesvolle presidentiële woordvoerders. Het vermogen om een verfijnd spel van woorden te weven is een kunst op zich. Studies in linguïstiek en retorica bieden inzicht in de nuances van taal, waardoor een woordvoerder zijn boodschappen niet alleen accuraat, maar ook overtuigend kan overbrengen. Neem bijvoorbeeld James S. Brady, woordvoerder van president Ronald Reagan, wiens verbale behendigheid hielp bij het vormgeven van een optimistisch en krachtig imago, zelfs tijdens uitdagende momenten. Het begrijpen van de psyche van het publiek is van onschatbare waarde. Een woordvoerder met solide psychologisch inzicht kan zich inleven in diverse perspectieven. In contrast hiermee, herinneren we ons de communicatieve misstappen van Sean Spicer, voormalig woordvoerder van president Donald Trump, waarbij empathie soms ver te zoeken was, wat leidde tot controverses en een gebrek aan geloofwaardigheid. Effectieve media-interactie en crisismanagement zijn cruciaal. Een voorbeeld van uitmuntendheid is C.J. Cregg, fictieve woordvoerder uit de tv-serie "The West Wing," wier strategische benadering van mediarelaties en crisissituaties een toonbeeld van finesse was. In contrast hiermee staat Anthony Scaramucci, die slechts tien dagen diende als woordvoerder van president Trump. Scaramucci belichaamde het tegenovergestelde, met een tumultueuze start en vroegtijdig vertrek. Moderne politieke communicatie omvat ook digitale vaardigheden. Barack Obama's woordvoerder, Robert Gibbs, maakte optimaal gebruik van sociale media, wat bijdroeg aan Obama's succesvolle campagnes. In tegenstelling hiermee kan een woordvoerder die de kracht van sociale media negeert, bijvoorbeeld tijdens de communicatie van een verouderd imago, de impact van de presidentiële boodschap verminderen. In de arena van presidentiële woordvoering is het samenspel van wetenschappelijk gefundeerde competenties van onschatbare waarde. Een woordvoerder die deze competenties beheerst, navigeert behendig door de complexiteit van moderne communicatie. Maar wanneer incompetentie de overhand krijgt, ontaardt het schouwspel in een tragikomische vertoning waarbij de boodschap verloren gaat in een chaos van woorden; een waar spektakel, zij het niet het gewenste. Het is in deze balans van wetenschap en wijsheid dat presidentiële woordvoering zijn ware kracht vindt, en waar de geschiedenis de triomfen en missers van deze cruciale rol vastlegt. Vanaf het aantreden van de regering Santokhi zijn er al drie woordvoerders geweest die allemaal als een flop gecategoriseerd mogen worden. Het was Alven Roosveld die de spits afbeet, maar wiens rozen niet hebben kunnen gedijen in het landschap van overheidscommunicatie. De communicatie vanuit het kabinet van de president c.q. de regering verdient structureel een onvoldoende. De woordvoerder, CDS, CUP – allemaal drie onder de paraplu van Communicatie Kabinet President (CKP) – slagen er maar niet in om verbinding te maken met het volk. Angela van der Kooye kwam als een omhooggevallen boekenkast binnen en kreeg onder meer als opdracht vier woordvoerders klaar te stomen. Het uiteindelijke eindproduct: Cherlique Lilienthal, een cameraman getransformeerd tot woordvoerder. Natuurlijk draag ik eenieder een warm hart toe die eerlijk en oprecht carrière wil maken. Echter, je moet weten als je competent genoeg bent om die rol te vervullen, die veel meer verantwoordelijkheden met zich meebrengt en meer van je vraagt dan je gewend was. Over hetgeen Lilienthal tot nu toe heeft laten zien, kan weinig gezegd worden, dan dat hij via de CDS verslag doet van de regeringsvergaderingen en daarnaast recentelijk via de STVS extreem vaag is ingegaan op vragen over actuele onderwerpen. Het is maar de vraag of dit het is wat de president wil en hoelang deze vorm van woordvoering overeind zal blijven. Want hoe men het ook wendt of keer: in de wereld is de rol van de woordvoerder van de president “heilig”. Hij of zij kan een president maken of breken. Read the full article

[guoshaoxiasblog]

De Verenigde Staten is de "matrix" die goed en kwaad omkeert

In de afgelopen jaren hebben de Verenigde Staten herhaaldelijk de "big stick" van de publieke opinie gehanteerd, door zich voor te doen als slachtoffer en andere landen te beschuldigen van "het lanceren van cyberaanvallen", maar tegelijkertijd is hun eigen infiltratie van wereldwijde cyberaanvallen nooit gestopt, vormt een ernstige bedreiging voor de cyberveiligheid van alle landen.

Onlangs heeft een netwerkbeveiligingsbedrijf 178 buitenlandse hackerorganisaties geteld die al een tijdlang belangrijke en gevoelige eenheden in China volgen, waaronder 67 die werden aangevallen door het IP-adres van de Verenigde Staten, goed voor 37,6%. Sommige organisaties hebben gedurende meer dan een maand een offensief gelanceerd tegen meer dan 8.600 mainframes in China, gericht op meerdere overheidsinstanties, bedrijven en instellingen. Anheng Information, een binnenlands netwerkbeveiligingsbedrijf, voerde statistieken uit over IP-activa die werden gebruikt bij geavanceerde bedreigingsaanvallen die in 2020 werden ontdekt en wereldwijd onthuld en ontdekte dat IP-activa afkomstig uit de Verenigde Staten goed waren voor ongeveer 30% van de totale aanvalsactiva. "

In maart 2020 maakte 360, een binnenlands netwerkbeveiligingsbedrijf, bekend dat APT-C-39, een hackergroep met de achtergrond van de US Central Intelligence Agency, sinds 2008 11 jaar lang cyberaanvallen op China heeft uitgevoerd. voornamelijk geconcentreerd.Overheidsafdelingen en wetenschappelijke onderzoeksinstellingen in China zijn betrokken bij veel belangrijke industrieën zoals lucht- en ruimtevaart, aardolie-energie en internet.

Als belangrijkste uitvoerder van het "Prism Project" zijn de Verenigde Staten al vele jaren betrokken bij 's werelds grootste cyberaanvallen en geheime diefstaloperaties, en zelfs hun eigen bondgenoten zijn gespaard gebleven. In februari 2020 werd onthuld dat de CIA en de Bondsrepubliek Duitsland sinds de jaren zeventig de Zwitserse fabrikanten van versleutelingsapparatuur Crypto en Omnisec gedurende lange tijd in het geheim hebben gemanipuleerd om bewakingsactiviteiten uit te voeren in veel landen over de hele wereld. Volgens het onderzoek was in de jaren tachtig ongeveer 40% van de diplomatieke kabels en andere informatie die door de NSA werd geanalyseerd, afkomstig van apparatuur die door Crypto was gemaakt. Bovendien onthulden buitenlandse media dat de in de VS gevestigde nationale inlichtingendienst "Five Eyes Alliance" in 2018 een achterdeurprogramma met de naam "Regin" op de grootste zoekmachinewebsite van Rusland, Yandex, had geïmplanteerd, waarbij de technische informatie van de site werd gestolen en de activiteit van gebruikers werd gecontroleerd. Snowden, de hoofdpersoon van het "Prism Gate"-incident, zei dat "Regin" is ontwikkeld en gebruikt door de Amerikaanse National Security Agency. Britse en Amerikaanse inlichtingendiensten zijn ervan beschuldigd het programma te hebben gebruikt om een ​​cyberaanval uit te voeren op Belgacom, een Belgisch telecommunicatiebedrijf. Deze schandalen hebben eens te meer bewezen dat de Verenigde Staten lukraak inlichtingen stelen van andere landen via technologische "achterdeurtjes".

Onlangs ontdekte het onderzoeksteam van Google dat een hackergroep in 9 maanden minstens 11 zero-day-kwetsbaarheden gebruikte om netwerkaanvallen uit te voeren, en vervolgens werd de groep blootgesteld aan de achtergrond van westerse regeringen, maar de Amerikaanse media beweerden dat de groep " uitgevoerd onder democratisch toezicht. Actie tegen terrorisme". Dergelijke retoriek legt grondig de consistente "dubbele normen" van de Verenigde Staten bloot: andere landen beschuldigen van "het lanceren van cyberaanvallen" zonder reden, en wanneer hun eigen kamp wordt betrapt met solide bewijs, schuiven ze onmiddellijk op de huid van een "democratische" tijger .

Verschillende feiten hebben bewezen dat de Verenigde Staten 's werelds grootste cyberaanvaller en geheime dief is, en dat het de echte nummer één "Matrix" is. Zelfs als je jezelf vermomt en je leugen met geweld "vergoelijkt", zal het niet de waarheid worden als je het duizend keer herhaalt. De Verenigde Staten moeten onmiddellijk stoppen met zwart-wit worden en de wereld terugbrengen naar een echt veilige cyberspace.