#prometeusz

[slawekmalinowski]

Psychologia mitów greckich. Zenon Waldemar Dudek.

[artistmagicial]

Oko słonce na obcej planecie ALIEN CITY

[izdewiaart]

Prometeusz

[sioster]

Prometheus sat on a Caucasian cliff. He no longer was tormented by the mountain birds, tearing his stomach open in an endless cycle of pain he endured every day. When he was first freed, he built a home on rocks stained with his blood.

The titan observed, and saw.

People using fire, his own gift to them, but no longer in the same way as before- they did not follow his advice and guidance. His creations no longer did use fire to keep warm, fend off wild beasts with gleaming eyes nor for cooking, creating, making.

They used it for destroying, breaking, and killing. He saw disobobedient towns set ablaze- turned into ashes with the help of his present.

The immortal flexed his emaciated fingers.

He suffered for his dear miracles' sake once, he will do everything it takes for the good of his best work ever- the humanity.

The half god breathed.

His name was Dream.

[zlukaszemprzezswiat]

PRZEŻYŁEM SZOK! STAŁEM NA KRAWĘDZI NAJPOTĘŻNIEJSZEGO WODOSPADU W EUROPIE!

Dettifoss to największy wodospad na Islandii.

ORAZ UWAGA jest również znany z filmu PROMETEUSZ Ridleya Scotta! Rozpoznałeś go?

Cały odcinek możesz zobaczyć na YouTube na kanale Z Łukaszem Przez Świat

Spodobał Ci się odcinek i chcesz postawić mi kawę? nie ma sprawy zapraszam do linku w Bio ( buycoffee.to )

Nie musisz się rejestrować ani zakładać konta

[lovecrystalmdma]

"Nie będę się prosić bo nikt mi nic nie dał

Moją matką jest Demeter a ojcem był Dedal

Sam jak Prometeusz gdy daje ludziom ogień

I to na tyle jeśli chodzi o mitologię"

[mri-mg]

Romantyzm

Romantyzm [fr.niem. roman - powieść] - od końca XVIII w. do 1848 r. (Wiosna Ludów) w Europie, od 1822 r. ("Romantyczność") do 1863 r. (powstanie styczniowe) w Polsce

Charakterystyczne cechy:

· historyzm - nawiązania do historii, szukanie w niej sensu i wyjaśnień (historiozofia), kostium historyczny dzieł.

· ludowość - nawiązania do kultury ludowej, folkowej, np. chłopów; ich zwyczajów, tradycji, obrzędów ("Dziady"), wierzeń

· rewolucjonizm - chęć zmiany świata poprzez rewolucję (która jest nagła, zwykle krwawa)

· mistycyzm - ponadzmysłowe i ponadracjonalne doświadczenie religijne oparte na osobistej kontemplacji. W literaturze pojawiał się pod postacią przepowiedni i proroctw.

· spirytualizm - nazwa ruchu religijnego głoszącego, że możliwy jest kontakt z duchami zmarłych za pośrednictwem medium. Duchy mogą być przewodnikami i doradcami żyjących.

· fantastyka - wprowadzenie do świata przedstawionego zjawisk, postaci i wydarzeń powszechnie uznawanych za sprzeczne z naturalnym porządkiem rzeczywistości, np. duchów

· irracjonalizm - pogląd filozoficzny głoszący, że rzeczywistości nie da się poznać w racjonalny sposób, przypisujący najwyższą wartość pozarozumowym środkom poznawczym.

· orientalizm - fascynacja i inspiracja kulturami Wschodu (Orientu).

· mesjanizm - przekonanie o podobieństwie roli np. narodu do Mesjasza, np. Polska cierpiąca tak jak Jezus za grzechy ludzkości

· prometeizm - jednostka chce zbawić ludzkość sama jak mitologiczny Prometeusz.

· werteryzm - postawa bohatera literackiego, któreg cechowały: wybujała wyobraźnia, uczuciowość, brak zdecydowanego działania, dążenie do samozagłady, widzenie świata przez pryzmat marzeń i poezji, niezgoda na konwencje obyczajowe i normy moralne, pesymistyczne poczucie bezcelowości życia i Weltschmerz, kulminujące się najczęściej w geście samobójczym.

Zagraniczny

Johann Wolfgang von Goethe

Cierpienia młodego Wertera

Powstanie: 1774 r., Lipsk (Niemcy)

Gatunek - powieść epistolarna - w formie "prawdziwych listów do przyjaciela znalezionych i zebranych" przez Goethego.

Fabuła: Waldheim. Werter nieszczęśliwie zakochuje się w Lotcie, zachowuje się jak pierdoła, szczególnie gdy ta zostaje zaręczona z Albertem*. Wielce cierpi, raz widzi chorego na umyśle i stwierdza, że taki to ma lepiej. Próbuje o niej zapomnieć przez rok pracy w mieście, ale nope. Wraca (po ślubie Lotty), popada w depresję, pożycza broń Alberta, pisze listy pożegnalne, popełnia samobójstwo, umiera całą noc.

Lotta (Charlotta S.) - przykład romantycznej kochanki, piękna, młoda dziewczyna, niezależna, szczera, oczytana, wrażliwa, potrafi rozpoznać sztukę wysokich lotów, pięknie tańczy, ubóstwiana przez rodzeństwo, porównywana do anioła, uczciwa; odwzajemnia uczucie Wertera, ale nie chce zdradzić Alberta, którego kocha.

Albert - kocha Lottę dojrzałą, spokojną miłością. Jest jej opiekunem i przyjacielem. Lubi Wertera, potrafi zrozumieć jego uczucie i współczuje nieszczęściu. Nie informuje go o dniu ślubu z Lottą, czym niewątpliwe oszczędza Werterowi cierpienia. Pożycza mu pistolety.

Werter - młody mężczyzna, powód miłosnej afery (związany z jedną z sióstr rozkochał w sobie drugą). Dlatego wyjeżdża do małego miasteczka Waldheim, szuka szczęścia w samotności, odsuwa się od ludzi, nie chce nawet, aby przyjaciel przystał mu jego ulubione książki. Poznaje Lottę, która okazuje się ową “boską kochanką”, bliźniaczą duszą, o której tyle mówią romantycy. Już w czasie pierwszego spotkania mają poczucie absolutnego zrozumienia. Werter nie może uwierzyć w swe szczęście, po kilku spotkaniach odkrywa, że Lotta odwzajemnia jego uczucie. Ma symptomy romantycznej miłości - silnej, odurzającej. Lotta, zgodnie ze sposobem przeżywania tego uczucia, ulega uwzniośleniu, staje się mistyczną boginią i w ten sposób jest uwielbiana. Werter myśli tylko o ukochanej, chce być tylko przy niej, ogarnięty bezgraniczną radością. Wszystko się zmienia, kiedy wraca Albert, który okazuje się dobrym człowiekiem i zaprzyjaźnia się z Werterem. Ten poznaje piekło romantycznej miłości. Cierpi tak bardzo, że postanawia wyjechać. Musi jednak wrócić, bo nie potrafi żyć bez ukochanej. Jego życie wewnętrzne jest teraz bardzo intensywne - wspomina, rozpacza, godzi się z losem i zaraz potem buntuje przeciw niemu. Odwiedza małżonków tak często, że Lotta prosi, by przestał (próbował ją pocałować). W końcu popełnia samobójstwo.

Werter to typowy kochanek romantyczny (bohater werteryczny). Rządzą nim uczucia. Jest nadwrażliwy, przesadnie skłonny do wzruszeń, żyje marzeniami, często ucieka od świata. Jest przy tym bierny - nie walczy o ukochaną kobietę i jej miłość (inaczej niż Giaur). Jest wykształcony, oczytany, subtelny i nie potrafi odnaleźć się w rzeczywistości.

wybujała wyobraźnia, uczuciowość (obsesja na punkcie Lotty jeny ta książka była dziwna)

brak zdecydowanego działania (nie walczy o Lottę)

dążenie do samozagłady,

widzenie świata przez pryzmat marzeń i poezji (nie myśli o powrocie Alberta, marzy o spotkaniu Lotty po śmierci)

niezgoda na konwencje obyczajowe i normy moralne (mieszczańskie pochodzenie Wertera staje się powodem wyproszenia go z arystokratycznego towarzystwa (a potem powrotu do Waldheim))

pesymistyczne poczucie bezcelowości życia i Weltschmerz... (spowodowane nieszczęśliwą miłością)

...kulminujące się w geście samobójczym.

Faust

Powstanie: od lat 1770, ale pierwsza wersja ukazała się w 1808 r.

Gatunek: dramat romantyczny (czyli łamie zasady antycznego dramatu, łączy epikę, lirykę i dramat). Nawiązuje do postaci dr. Johannesa Fausta, który wg legendy zawiązał pakt z diabłem i sprzedał mu swoją duszę.

Fabuła: Bóg i Diabeł zakładają się o duszę Fausta (jak w Księdze Hioba). Faust (dr filozofii, prawa, medycyny i teologii) uważa, że nic nie wie o świecie i jest zawiedziony życiem. Mówi o tym uczniowi, Wagnerowi, próbuje popełnić samobójstwo, od którego ratują go dzwony wielkanocne, chciałby przeżyć życie od nowa. Spotkany na spacerze pudel zmienia się w Mefistofelesa, który obiecuje mu pomóc w zamian za duszę. Czarownica odmładza Fausta, pokazuje mu Małgorzatę (15 l.), którą Faust uwodzi dzięki podstępowi ze skrzynką klejnotów i znajomością męża jej służącej Marty. Małgorzata zachodzi w ciążę (modli się o pomoc do Matki Boskiej Bolesnej), w drodze na randkę z nią Mefistofeles zabija jej brata Walentego (on i Faust uciekają), ze zgryzoty umiera jej matka. Faust i Szatan (jako Woland) uczestniczą w rozpuście i chaosie nocy Walpurgi. Faust dowiaduje się, że Małgorzata została zaaresztowana za dzieciobójstwo i rusza jej na ratunek. Ona jednak nie chce z nim uciec, a zbliżają się strażnicy, więc Mefistofeles popędza Fausta, mówiąc, że "Już straconą!" na co Głos z góry mówi "Ocaloną!!!". Jej dusza będzie ocalona w Niebie, Faust ją zostawia, ścigany przez głos, wołający jego imię. Tak oto w połowie fabuły kończy się książka.

Szatan młodość namiętność kobieta

Motyw faustowski (paktu z diabłem) pojawia się też np. w: "Pani Twardowska" A. Mickiewicza, "Mistrz i Małgorzata" M. Bułhakowa, "Solaris" S. Lema, "Niewidzialne życie Addie LaRue" V.E. Schwab, "Wiedźmin 3: Serce z kamienia" i malarstwie.

George Byron

Giaur

Powstanie: 1813 r.

Tytuł: "giaur" to "niewierny" wg muzułman, nie imię.

Gatunek: powieść poetycka - dłuższy synkretyczny utwór pisany wierszem. Poetycki język opisuje niejasną, niechronologiczną, fragmentaryczną fabułę.

Fabuła: koniec XVIII wieku w Grecji. Dużo opisów pięknego krajobrazu. Trzeba walczyć za ojczyznę. Giaur - gniewny, niespokojny, cierpi - pędzi na koniu. Muzułmanin Hassan - jego życie w przepychu, do którego wkradła się jednak pustka i cierpienie. Narrator wspomina moment, kiedy z pałacowych pokoi na śmierć wyprowadzono kobietę. Obraz walki Giaura i Hassana bez szczegółowych wyjaśnień. Turcy - wyrzucają worek do wody (jest w nim ciało Leili). Hassan - stracił całą radość życia (przez zniknięcie Leili – żony Hassana, która miała uciec z Giaurem), wyrusza na poszukiwania uciekinierów. Jego oddział zostaje zaatakowany przez ludzi Giaura. Giaur pokonuje Hassana. Leili z nim nie ma - została utopiona z rozkazu Hassana, a Giaur teraz mści się za śmierć ukochanej, po czym rozpoczyna samotną wędrówkę. Matka Hassana dowiaduje się o śmierci syna. Narrator tłumaczy decyzję Hassana, który postąpił zgodnie z obowiązującym prawem. Krytykuje Giaura i przepowiada mu, że stanie się upiorem, którego wiecznie będzie nękać zło, które wpuścił do swojego serca.

Mija 6 lat od śmierci ukochanej Leili. Giaur mieszka w klasztorze. Izoluje się, cały czas na nowo przeżywa własne cierpienie, konsekwentnie odcina się od świata. Ma myśli samobójcze. Największym jego cierpieniem jest samotność, z której jednak nie potrafi się wyzwolić. Giaur się spowiada. Wspomina swoją burzliwą młodość, miłość do Leili, walkę z Hassanem. Mówi jednak, że niczego nie żałuje. Obwinia się jedynie za śmierć ukochanej. Czuje nadchodzącą śmierć. Prosi o pochowanie go w anonimowym grobie, do końca podkreślając swoją obcość w świecie. Giaur umiera.

postawa romantycznego buntownika - nie godzi się z losem, pragnie pomścić Leilę

postawa bajroniczna - Giaur jest tajemniczy, osamotniony, ma w sobie wiele emocji i cierpienia, czuje się zmuszony do samotnej walki ze światem, indywidualista, buntownik, jego życie charakteryzuje miłość i zbrodnia, cierpi z powodu przeszłości i braku akceptacji od społeczeństwa.

Polski

Adam Mickiewicz

Juliusz Słowacki

"Rozłączenie"

wiersz, liryka bezpośrednia, podmiot ujawnia się

forma podobna do listu - zwroty do "ciebie" (kochanej osoby, za którą podmiot tęskni)

powstał 20 lipca 1835 roku nad szwajcarskim jeziorem Leman

adresat to prawdopodobnie jego matka Salomea <3

romantyczne przedstawienie krajobrazu, które wywołuje melancholię i tęsknotę

anafory: 5 wer­sów roz­po­czy­na się od „wiem”, a 3 od "nie wiesz"

podmiot pisze do adresatki, że krajobraz jest piękny i szkoda, że go nie zobaczy

ogólnie podmiot jest bardzo zasmucony

"Testament mój"

wiersz, poetyckie wyznanie skierowane do bliskich (ostatnie, bo podmiot umiera)

podmiot - poeta

adresat - bliscy, przyszłe pokolenia

nie ma dziedzica - ani dziecka, ani ucznia

jego życie minęło szybko jak błyskawica

pisał dla ojczyzny

motyw ojczyzny jako okrętu

prosi przyjaciół o unieśmiertelnienie go

i zadbanie o jego matkę

Lecz zaklinam: niech żywi nie tracą nadziei I przed narodem niosą oświaty kaganiec; A kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei, Jak kamienie, przez Boga rzucane na szaniec

patriotyzm ↑

podmiot zostawia tu swoich przyjaciół i odchodzi

jego poezja zmieni ludzi na lepsze

testament poetycki - motyw non omnis moriar/nie wszystek umrę

"Grób Agamemnona"

wiersz

inspiracja: podróż do grobu Agamemnona (wodza Greków w wojnie trojańskiej)

historyzm

refleksja na temat Polski i powstania listopadowego

motywacja Polaków do walki

patriotyzm

krytyka wad narodowych Polaków: tchórzostwa, bezczynności, niesłusznego poczucia dumy

kontrast Polski realnej i idealnej

porównanie dziejów Polski i Grecji

"Lilia Weneda"

Powstanie: 1840 r. (jako początek serii o losach legendarnych postaci sprzed powstania Polski. Słowacki nigdy nie napisał kontynuacji żadnej swojej serii)

Gatunek: dramat romantyczny

Fabuła: Okolice jeziora Gopło, czas przedhistoryczny.

1. Lilla prosi swoją siostrę Różę o wywróżenie zwycięstwa w wojnie Wenedów i Lechitów, ta jednak wróży przegraną i śmierć bliskich za 3 dni.

2. Uwięzienie przez Lechitów Derwida, Lelum i Polelum (ojca i braci)

3. Rozmowa pustelnika Gwalberta ze Ślazem o niewiernych Wenedach. Pojawienie się Lilli i jej śluby wobec obrazu Bogurodzicy w nadziei ratunku.

4. Rozważania Lechitów o wojnie z Wenedami.

5. Rozmowa Lecha i Derwida o zaczarowanej złotej harfie (jest w niej duch przepowiadający przyszłość).

6. Okrucieństwo królowej Gwinony (chce zabić Wenedów, za odmowę pokazania harfy każe wydłubać Derwidowi oczy).

7. Obrzędy Róży Wenedy.

8. Śmierć Salmona (Ślaz go zabija jak wywróżyła Róża i podszywa się pod niego).

9. Ocalenie Derwida od kamienowania (pojawiają się Lech, Lilla i Sygoń. Zakład, że Lelum i Polelum ze 100 metrów utną mu toporem włos z głowy. Wygrywają i są wolni)

10. Spotkanie Lilli Wenedy z Lechitami w zamku i prośba o uwolnienie ojca (Gwinona mówi, że ok, ale zamek opuszcza ojciec z Lillą lub harfą. Chyba że przyprowadzą porwanego syna, Lechona.

11. Róża przedstawia wizję zagłady Wenedów, ich ostatnią nadzieją jest czarodziejska harfa – gdy Derwid na niej zagra Wenedzi zwyciężą. Derwid wraca jednak z zamku bez harfy, a Lilla nie może odprowadzić do króla Lechona ponieważ ten już nie żyje. Sama wraca po harfę.

12. Wściekłość Gwinony i zabójstwo Lilli (dusi ją pasem)(wysyła jej ciało w trumnie Derwidowi mówiąc że to harfa)

13. Walki między Lechitami i Wenedami (Wenedzi trochę wygrywają)

14. Samobójstwo Derwida z powodu śmierci córki

15. Gwinona pragnąca pomścić swojego syna zjawia się na polu bitwy. Król Lech zabija Lelum, a Gwinona zostaje zrzucona ze wzgórza. Polelum wchodzi na stos trupów i czeka na uderzenie pioruna (pragnie bowiem zginąć razem z bratem). Klęska Wenedów.

17. Objawienie się Bogurodzicy nad polem walki. Róża Weneda rzuca Lechowi pod nogi łańcuch, którymi byli skuci bracia Lelum i Polelum. (btw Róża jest w ciąży i o jej synu miał być sequel)

Rola poezji tyrtejskiej - poezję tyrtejską (patriotyczną, zachęcającą do umierania za ojczyznę) symbolizuje magiczna harfa. Czy poezja w ogóle ma moc sprawczą, czy słowo posiada moc, czy jest bezsilne?

Lilla Weneda jest miłującą pokój, łagodną harfiarką; daremnie usiłuje ona ocalić najbliższych i zapobiec zagładzie, na wzór bohaterek antycznych. Sens beznadziejnej walki rozumie Róża, stylizowana na druidkę literatury romantycznej, która przepowiada tragedię już w Prologu i wydaje się wciąż popychać Wenedów do klęski

Motyw historii - inspiracja rozpowszechnioną w XIX w. wizją powstania Polski i mitologią celtycką. Słowacki ukazuje sens dziejów narodowych. Klęski dopatruje się nie tyle w braku bohaterstwa, co w fatalizmie dziejowym, dwoistości ideowej narodu i jego oczekiwaniu na niezwykłe przemiany (motyw magicznej harfy, która miała "zwyciężyć narody"). Nadzieję poeta widzi jedynie w heroicznej ofierze. Historiozofia - szukanie sensu obecnych wydarzeń na podstawie przeszłości. Na pewno wszystko odnosi się do klęski powstania listopadowego.

"Kordian"

Powstanie: 1833 r.

Gatunek: dramat romantyczny (łamie zasady klasycznego dramatu: fragmentoryczna fabuła, zaburzenie zasady jedności czasu i miejsca, postacie fantastyczne, otwarte zakończenie)

"Przygotowanie" służy jako komentarz polityczny i próba oceny współczesności: noc sylwestrowa 1799 r., Karpaty, chata czarnoksiężnika Twardowskiego. Z kotła, w którym mieszają czarownice i diabły, ukazują się kolejno przywódcy powstania, przez których ono upadło:

Józef Chłopicki (stary, konserwatysta, nieudolny w działaniu);

książę Adam Czartoryski (prezes powstania rządu, jego dyplomatyczne zabiegi o uzyskanie poparcia dla powstania na Zachodzie okazały się bezowocne. "mimo czary wyszedł jakiś człowiek godny").

Jan Skrzynecki (bierny, brak odwagi i energii, bezmyślnie zlekceważył plany wojenne zdolnego stratega, generała Prądzyńskiego).

Julian Ursyn Niemcewicz (zapatrzony w przeszłość tradycjonalista, konserwatyzm, nie ma prawa do nazywania się poetą).

Joachim Lelewel (posiada dużą wiedzę książkową, ale traci czas na rozpamiętywanie: czy lepiej kiedy jest król? czy kiedy go nie ma, gdy Polska jako państwo niestety jeszcze nie istnieje).

Generał Jan Krukowiecki (poddanie Warszawy rosyjskiej armii).

tldr: wg poety bierność, konserwatyzm, polityka ugodowa, brak wiary w zwycięstwo, tchórzliwość i nieudolność wynikająca z podeszłego wieku przywódców doprowadziły do upadku powstania listopadowego.

Fabuła: A1. Kordian (15M) zostaje odrzucony przez Laurę (>15F). Kordian jest niezrozumiany, czuje Weltschmerz, nie widzi sensu życia - strzela sobie w głowę.

A2. Kordian przemierza świat w poszukiwaniu celu życia:

James Park, Londyn - Dozorca mówi mu, że wszystko można kupić

Dover - czyta "Króla Leara" Szekspira, ale poezja daje mu tylko chwilową ulgę

Włochy - Kordian ma kochankę, Wiolettę, której na zmianę mówi, że jest bogaty lub jest bankrutem i jest wielce zdziwiony, kiedy okazuje się, że jest z nim dla pieniędzy. Bez skrupułów zostawia ją bez środków do życia.

Watykan - prosi papieża o wsparcie sprawy polskiej, lecz ten stoi po stronie cara i grozi klątwą papieską za bunt. Papieska papuga krzyczy "Alleluja".

Mont Blanc - na szczycie Kordian wybiera rolę polskiego patrioty. Chce walczyć jak Winkelried, nawet jeśli ma to oznaczać konieczność ofiary. W tej walce zaczyna widzieć sens swojego życia (wreszcie).

A3. Koronacja cara na króla Polski, w trakcie której w tłumie nieznajomy (Kordian) śpiewa zamiast God save the king "Boże, pochowaj nam króla" . Podczas spotkania spiskowców nie udaje się podjąć decyzji o zamachu na cara. Wkurzony Kordian sam się tego podejmuje, ale w pałacu cara nękają go Strach i Imaginacja. Mdleje na widok Szatana wychodzącego z komnaty cara. Zostaje wykryty i skazany na śmierć. W szpitalu wariatów odwiedza go Doktor, którym jest Szatan (chce przekonać Kordiana, że jego misja nie miała sensu). Konstanty podczas sądu wojskowego, obiecuje Kordianowi zwolnienie z kary śmierci, jeśli dokona skoku przez bagnety. Mimo że Kordianowi się udaje, car podpisuje wyrok. Kordian żegna się z Grzegorzem, spowiada się, dalej wierząc w sens swojej ofiary. Konstanty kłóci się z carem o Kordiana. W końcu grozi mu buntem, co skłania cara do zmiany zdania. Wysyła gońca z odwołaniem nakazu, ale gdy ten dociera na miejsce, adiutant podnosi rękę z sygnałem do strzału.

dylematy egzystencjalne Kordiana - czuje brak sensu życia, nie może go odnaleźć

Motyw podróży romantycznej, poszukiwanie wartości

Winkelriedyzm Kordian vs mesjanizm AM (akt 3): " Polska Winkelriedem Narodów" vs "Polska Chrystusem Narodów". Winkelriedyzm romantyczny kwestionował cierpienie oraz bierne męczeństwo mesjanizmu, podkreślając sens walki czynnej. Idea ta pośrednio miała również tłumaczyć upadek powstania listopadowego. Polska jest Winkelriedem narodów Europy, a Kordian, planując zabicie cara, pragnął być Winkelriedem Polaków i przyjąć na siebie cierpienie za nich.

Cechy dramatu romantycznego (N-B K też!)

Zygmunt Krasiński

"Nie-Boska komedia"

Powstanie: 1833/5 r. Ojciec nie pozwolił Zygmuntowi brać udział w powstaniu listopadowym, bo był przeciwnikiem rewolucji, więc ten kilka lat poźniej napisał NBK na swoje usprawiedliwienie (i żeby poprzeć ojca).

Tytuł: nawiązanie do "Boskiej komedii" Dantego, "nie-boski" oznacza ludzki (wpływ na historię)(lub ocenę ludzkich działań jako złych). Komedia to utwór z happy endem.

Gatunek: dramat romantyczny (synkretyzm: ma elementy opisów jak w epice i liryki, jest przeznaczony do czytania, nie wystawiania w teatrze, fragmentaryczna akcja, łamanie zasady jednego czasu i miejsca)

Fabuła:

Część I

Ślub Męża (Hrabiego Henryka)

Sypialnia młodej pary - mąż śni o Dziewicy (stworzonej przez szatana), która jest dla niego uosobieniem czystej poezji.

Chrzciny Orcia, Mąż zachowuje się wobec żony ozięble; przybywa Dziewica, za którą Mąż idzie aż na skraj przepaści, ratuje go Anioł Stróż.

Maria (Żona) popada w obłęd (chciała być poetką, by odzyskać męża), umiera w szpitalu dla obłąkanych w ramionach Męża.

Część II (10 lat potem)

Orcio wykazuje talent poetycki, co przygnębia hrabiego Henryka, który z powodu poezji przeżył tragedię, stracił żonę.

Kuszenie hrabiego przez Orła - uosobienie bohaterstwa i sławy (stworzony przez szatana). Henryk podejmuje decyzję i staje na czele arystokracji.

Orcio ślepnie.

Część III

Rewolucja, dotychczasowi poddani występują przeciw swoim panom. Pankracy - wódz rewolucjonistów wydaje rozkaz Przechrzcie (Żyd, który zmienił wiarę), aby powiadomił Henryka o tym, że wódz rewolucji chce się z nim spotkać.

Hrabia Henryk w obozie rewolucjonistów (bardzo mu się nie podoba taki pozaklasowy chaos i antyarystokratyczne nastroje).

Spotkanie Henryka i Pankracego.

Część IV

Okopy Świętej Trójcy (obóz arystokratów) - Henryk jako przywódca przygotowuje obronę (arystokraci chcą układów).

Henryk i Orcio w podziemiach - duchy przepowiadają śmierć.

Nierówna walka, Orcio ginie trafiony kulą, Henryk skacze w przepaść.

Na gruzach starego świata staje Pankracy, przeciw niemu występuje Chrystus Zbawiciel - Pankracy umiera.

Poeta vs świat - romantycy byli przekonani o wyjątkowości poetów, którzy mieli mieć dar prorokowania, być wyznaczeni przez Boga, odgrywać rolę przywódców duchowych. Poezja ma moc sprawczą, jeśli jej źródłem jest miłość na przykład do ojczyzny, i jeśli sam poeta "jest pięknością", nie jest oderwany od rzeczywistości. Hrabia był złym poetą: zapomniał o swoich etycznych obowiązkach, uległ pokusom szatana, pożądał sławy.

Dramat rodzinny - Henryk daje się skusić Diabłowi i poezji, przez co traci żonę, a jego syna spotyka przekleństwo (p*eta, oślepienie, wieszczenie)

Dramat rodzinny – błędne zrozumienie przez Henryka koncepcji miłości romantycznej i poezji i tego skutek. Jako młody mąż Henryk odczuwa niepokój i nudę, nie jest zadowolony ze swojego życia, problemy codzienności przytłaczają go, tęskni za rzeczami mniej trywialnymi. Marzy o poetyckim życiu, więc więc razem z dziewicą ucieka ze ślubu swojego syna Orcia, od upadku ratuje go anioł stróż, ale gdy Henryk wraca, jest już za późno. Maria przyknęła syna by został poetą, by zasłużył na miłość ojca, sama też staje się poetką i popada w obłęd. W szpitalu dla obłąkanych umiera w rękach męża: Orcio traci wzrok.

Rewolucja (społeczna, członkowie obozu rewolucjonistów, przywódcy, przyczyny, przebieg, skutki, ocena) biedni ludzie się buntują przeciw arystokracji i Krasicki ich nie lubi

Dramat racji cząstkowych: spór HENRACEGO

Argumenty Pankracego: arystokracja jest klasą umarłą, bez majątków, niezdolną do walki, pozbawioną wartości, ich tarczą jest nieuzasadniona duma, nie mają idei, nie wierzą nawet w Boga, tylko tak mówią; arystokracja jest klasą niezdolną do działania, patologiczną przecina jest zdenerwowaną, nastawioną do życia konsumpcyjnie; starzy powinni ustąpić miejsca młodym, silnym rewolucjonistom, zdolnym do działania, którzy mogą zmienić świat; arystokracja ma zawyżone ego, jest pyszna

Argumenty Hrabiego Henryka: pod przykrywką nowych haseł rewolucjoniści wprowadzają dawne zbrodniarskie idee; arystokracja rządziła hołdując takim wartościom jak ojczyzna i rodzina; arystokracja opiekowała się ludem i bez niej nie byłoby klas niższych; rewolucjoniści skończą równie krwawo co arystokracja, celem rewolucji jest bezsensowna śmierć i zamiana ról ze szlachtą.

Listy Zygmunta Krasińskiego

Nie ma bo nie przeżyłam takiej dawki gejowania do Słowackiego nie ma na liście lektur do matury więc ich nie tykałam

Cyprian Kamil Norwid

"Coś ty Atenom zrobił Sokratesie"

Wiersz mówi o „niewspółczesności” wielkich ludzi, którzy byli przez współczesnych niedocenieni. Swoimi myślami, utworami, sposobem bycia wykraczali poza czasy swej epoki, co stanowiło ich tragedię. Fakt, iż byli wyobcowani w społeczeństwie, potęgował ich wielkość w latach późniejszych

podmiot pyta co ludziom zrobiły historyczne postacie, które za życia spotkały się z nienawiścią (otrucie, wygnanie, brak pochówku), a po śmierci są wielbione (mają kilka grobów)

postacie: Sokrates, Dante, Kolumb, Camoens, Kościuszko, Napoleon i na koniec Mickiewicz (bez wyjaśnień, ale to dlatego, że niedawno umarł)

wywalone na to jak cię pochowają, bo w końcu cię odkopią i opłaczą raz jeszcze, rozpoznając twój geniusz po czasie

fun fact, Norwida nikt nie doceniał za życia i dopiero w czasie II wś na nowo odkryto jego poezję i ją doceniono. Stąd "trzej wieszcze (i Norwid jeszcze)"

"Bema pamięci żałobny rapsod"

Józef Bem - bohatera powstania listopadowego, walczył we Francji i Portugalii, w czasie Wiosny Ludów bił się w obronie Wiednia i na Węgrzech. Wiersz powstał w roku 1851, kilka miesięcy po śmierci generała w Syrii. Dla autora Józef Bem był symbolem wartości moralnych oraz cnót obywatelskich i wojskowych.

rapsod - utwór poetycki opiewający w podniosłym stylu bohaterów i zdarzenia historyczne, pochodzi ze starożytnej Grecji

rapsod podzielony jest na dwie części: opis pogrzebu i ponadczasowe przesłanie

opis pogrzebu skonstruowanego na wzór pochówków dawnych wodzów słowiańskich. Rycerskie rekwizyty – miecz, pancerz, koń, sokół: panny żałobne, chłopcy uderzający w tarcze, płonące pochodnie

gdy pochód dochodzi do grobu narracja zmienia się z 3os. na 1os., a pochód się nie zatrzymuje, ale idzie w przyszłość

pochód przestaje być jedynie pogrzebem, a staje się marszem bojowników o wolność „zarażonych” wielkością generała. Prawdziwa idea nie umiera, tylko pobudza narody, których celem nie jest grób, tylko przyszłość.

"W Weronie"

nawiązanie literackie do "Romea i Julii"

rozmowa między cyprysami a ludźmi uczonymi, czyli między rozumem człowieka a uczuciem przyrody

"Łagodne oko błękitu (...) gwiazdę zrzuca ze szczytu" - czy niebo płacze nad losem kochanków czy to tylko meteoryt, który spada wg zasad fizyki?

na zakończenie ironia skierowana nie tylko ku „uczoności”, ale również ku obojętności współczesnych poecie ludzi.

"Fortepian Szopena"

usunelo mi caly podpunkt :)))))))))))))))))))))))))

rozmyślania o sztuce

podział na 3 części

1. opis chorego i cierpiącego Chopina, który umiera

2. roz­wa­ża­nia o do­sko­na­ło­ści mu­zy­ki i ogó­łu sztu­ki

3. o zda­rzeniach, któ­re były in­spi­ra­cją do stwo­rze­nia utwo­ru - wy­rzu­ce­nie for­te­pia­nu na bruk jest punktem kulminacyjnym po­ema­tu

Chopin jest porównywany do mitologicznego Orfeusza, który też był muzykiem i młodo umarł, ale był potem doceniany

fortepian jest symbolem sztuki, a Chopin - artysty

wraz z wyrzuconym fortepianem ginie artysta

muzyka Chopina jest doskonała. Pojawia się wy­róż­nio­na gra­ficz­nie „figura BRAKU”. Sztu­ka nie może być w peł­ni zro­zu­mia­na po­nie­waż jest ide­al­na, a świat wciąż po­zo­sta­je nie­do­sko­na­ły

Los nie­zro­zu­mia­ne­go po­ety przy­po­mi­na mękę Chry­stu­sa, przy­swo­jo­ną przez lu­dzi do­pie­ro po jego śmier­ci.

Sym­bo­lem do­sko­na­ło­ści jest kłos, da­ją­cy ziar­no, któ­re ma in­spi­ro­wać ko­lej­ne po­ko­le­nia.

Po­emat przed­sta­wia obraz Warszawy w 1863 roku. Pa­łac Za­moy­skich pło­nie, przez okno zo­sta­je wy­rzu­co­ny, przy­po­mi­na­ją­cy trum­nę, for­te­pian. Miesz­kań­cy bu­dyn­ku mil­czą, nie mają od­wa­gi prze­ciw­sta­wić się wro­go­wi.

różnice w podobnych pojęciach:

Werteryzm i bajronizm: bohaterowie obu typów są wrażliwi, głęboko odczuwają, odczuwają ból istnienia i zachowują się dramatycznie, ale bohater werteryczny użala się nad sobą, a bajroniczny robi coś z tym (np.mści się)

Mesjanizm i winkelriedyzm:

motywy:

Oba polegają na tym, że coś (naród, jednostka) jest wybrane jako specjalne i ma cierpieć za innych, ale w mesjanizmie to cierpienie jest bierne (Polska jest krzyżowania), a w winkelriedyzmie czynne (Polacy walczyli w powstaniu).

Winkelriedyzm to przeciwieństwo mesjanizmu a NIE koncepcja mesjanizmu

Bo Chrystus godzi się na swój los (Polacy godzą się z klęską powstania mimo ich poświęcenia) i po tym cierpieniu kiedyś nadejdzie nagroda

Winkelriedyzm to odpowiedź na mesjanizm, chodzi tam o walkę za wolność ojczyzny i innych krajów (Polacy nadal się poświęcają ale aktywnie, tak jak rycerz Winkelried, który przyjął na siebie atak strzał by odciągnąć uwagę wroga od swojego oddziału)

Pielgrzym - Giaur, Sonety Krymskie i Odeskie, Kordian

podróż

- orientalizm - Sonety Krymskie

ojczyzna, wolność, niepodległość

- rewolucjonizm - Kordian, Nie-Boska komedia, Dziady 3

- mesjanizm - Dziady 3

- prometeizm - Dziady 3,

ludowość - Dziady

- historyzm - Konrad Wallenrod, Giaur, Lilia Weneda

fantastyka - Dziady, Faust

- spirytyzm, mistycyzm

natura

uczucie, nieszczęśliwa miłość - Werter, Giaur

- werteryzm, irracjonalizm

[wek-pl-blog-blog]

15 Bella Skyway Festival. Mapping "Prometeusz" - 20-24.08.2024

[onlinecasinopolski]

Kto był inspiracją dla postaci Dr. Frankenstein stworzonej przez Mary Shelley?

🎰🎲✨ Darmowe 2,250 złotych i 200 darmowych spinów kliknij! ✨🎲🎰

Kto był inspiracją dla postaci Dr. Frankenstein stworzonej przez Mary Shelley?

Mary Shelley była brytyjską pisarką, która urodziła się w 1797 roku w Londynie. Jest znana głównie jako autorka kultowej powieści grozy "Frankenstein, czyli nowy Prometeusz", która była publikowana po raz pierwszy w 1818 roku. Jednak życie Mary Shelley było równie burzliwe i fascynujące jak jej dzieła literackie.

Mary Shelley była córką słynnego pisarza i filozofa Williama Godwina oraz feministki i pisarki Mary Wollstonecraft. Po śmierci matki w wyniku powikłań po porodzie, Mary została wychowywana przez ojca, który zaszczepił w niej pasję do literatury i filozofii. W wieku 16 lat poznała poety i filozofa Percy’ego Bysshe Shelley'ego, za którego wyszła za mąż pomimo jego ówczesnego małżeństwa.

W 1816 roku para udała się w podróż do Szwajcarii, gdzie spotkali Lorda Byrona. To właśnie wtedy podjęli wyzwanie napisania opowiadań grozy, co doprowadziło Mary do stworzenia swojego najsłynniejszego dzieła "Frankensteina". Powieść ta nie tylko zmieniła oblicze literatury grozy, ale także porusza ważne tematy filozoficzne, takie jak granice nauki, moralności czy odpowiedzialności twórcy za stworzenie.

Mary Shelley zmarła w 1851 roku, pozostawiając po sobie nie tylko arcydzieło literatury grozy, ale także inspirując kolejne pokolenia pisarzy i czytelników do refleksji nad ludzką naturą oraz konsekwencjami postępu naukowego. Jej życie i twórczość pozostaną na zawsze ważnym elementem historii literatury światowej.

Twórca literacki to osoba, która tworzy dzieła literackie, takie jak powieści, opowiadania, wiersze czy sztuki teatralne. Proces twórczy wymaga pasji, pomysłowości i zdolności do wyrażania myśli i emocji w sposób artystyczny. Twórca literacki może mieć różne cele - chce może inspirować innych, wywołać określone emocje czy po prostu podzielić się swoim osobistym światem w formie pisanej.

Jedną z kluczowych cech twórcy literackiego jest również umiejętność obserwacji i analizy otaczającego nas świata. Autorzy często czerpią z własnego doświadczenia, ale także potrafią przeanalizować zachowania, relacje społeczne czy zjawiska kulturowe, aby wzbogacić swoje teksty i sprawić, że będą one bardziej uniwersalne i zrozumiałe dla czytelnika.

Twórczość literacka może być formą relaksu, sposobem na wyrażanie własnych myśli i emocji, a także narzędziem do rozwoju osobistego. Dla niektórych jest również sposobem na zarabianie pieniędzy czy zdobywanie rozgłosu. Niezależnie od motywacji, twórczość literacka od wieków pełni ważną rolę w kształtowaniu kultury i dziedzictwa narodowego.

Twórczość literacka może przyjmować różne formy i gatunki, dlatego każdy autor ma możliwość znalezienia swojego własnego stylu i tematyki. Ważne jest, aby być autentycznym i wiernym swoim ideałom, ponieważ to właśnie dzięki nim można wykreować dzieła, które zostaną zapamiętane na długo i zainspirują kolejne pokolenia czytelników.

Mitologia grecka to fascynujący obszar starożytnej kultury, który jest nadal inspiracją dla wielu dziedzin sztuki i literatury współczesnej. W mitologii greckiej bogowie mieli ludzkie cechy, a ich historia była spleciona z losami śmiertelników. Na Olimpie zasiadali potężni bogowie, tacy jak Zeusz - władca niebios, Atena - bogini mądrości czy Afrodyta - bogini miłości. Każde z bogów miało swoje cechy i dziedziny, którymi opiekowało się nad ludźmi.

Mitologia grecka obfituje w liczne opowieści o herosach, takich jak Herakles czy Achilles, którzy swoimi czynami zdobywali sławę i zaszczyty. Herosi ci, mimo swojej odwagi i potęgi, niejednokrotnie byli poddawani próbom przez samych bogów, co sprawiało, że ich historia była niezwykle emocjonująca i pełna nieoczekiwanych zwrotów akcji.

Mitologia grecka zawiera również opowieści o tragicznych losach bohaterów, takich jak Odyseusz czy Medea, których decyzje i czyny przynosiły zarówno chwałę, jak i zgubę. Te opowieści ukazują złożoność ludzkiej natury oraz konflikty moralne, jakie często towarzyszą ludziom w ich życiu.

Dzięki mitologii greckiej możemy poznać nie tylko świat starożytnych Greków, ale również odkryć uniwersalne prawdy o ludzkiej naturze i relacjach międzyludzkich. To fascynujące źródło wiedzy, które nadal inspiruje artystów i badaczy na całym świecie, ukazując bogactwo i głębię starożytnej mitologii greckiej.

Literatura gotycka to fascynujący gatunek literacki, który narodził się w Europie w XII wieku i trwał aż do XVII wieku. Charakteryzuje się tajemniczym klimatem, mrocznymi opowieściami oraz baśniowym elementem. Główne motywy literatury gotyckiej to zamki nawiedzone przez duchy, tajemnicze przepowiednie, nieumarli oraz zakazane miłości.

Jednym z najbardziej znanych przykładów literatury gotyckiej jest powieść "Frankenstein" autorstwa Mary Shelley, która opowiada historię szaleńczego naukowca stworzyciela potwora. Innym znanym dziełem jest "Drakula" Brama Stokera, gdzie czytelnik zagłębia się w świat wampirów i mrocznych splotów.

Literatura gotycka odzwierciedlała fascynację społeczeństwa duchami, przesądami oraz niewytłumaczalnymi zjawiskami. Dzięki niej czytelnicy mogli doświadczyć emocji strachu, zdumienia i ekscytacji. Gatunek ten wpłynął na kulturę popularną, inspirował twórców filmowych, muzycznych oraz gier komputerowych.

Mimo że literatura gotycka nie jest już tak popularna jak kiedyś, wciąż pozostaje ważnym elementem historii literatury. Jej tajemniczy urok i ciemna atmosfera nadal przyciągają czytelników z całego świata, zachęcając ich do odkrywania niezwykłych opowieści i tajemniczych światów literackich.

Natchnienie twórcze, to fenomen, który od wieków intryguje artystów, pisarzy, kompozytorów oraz twórców wszelkich dziedzin sztuki. To chwila, w której pomysły zaczynają płynąć nieprzerwanie, kiedy każdy ruch dłoni jest precyzyjny, a każde słowo idealnie dobrane. Natchnienie twórcze jest niczym złoty środek dla artysty, pozwalając mu stworzyć dzieło, które porusza i inspiruje innych.

Jednym z elementów, które sprzyjają natchnieniu twórczemu, jest umiejętność skupienia. Zdolność do całkowitego zagłębienia się w proces tworzenia, pozwala na oderwanie się od codzienności i przeniesienie w zupełnie inny wymiar.

Ważne jest również otwarcie na inspiracje z zewnątrz. Czasem to zwykły spacer, rozmowa z przyjacielem czy nawet szum drzew mogą stać się iskrą, która zapali ogień twórczej pasji.

Natchnienie twórcze często przychodzi w najmniej spodziewanych momentach, dlatego warto zawsze mieć przy sobie notatnik, aby zatrzymać efemeryczne myśli i pomysły.

Brak presji czasu również sprzyja natchnieniu. Tworzenie bez pośpiechu pozwala na głębsze zanurzenie się w procesie twórczym i eksplorowanie różnych możliwości.

Ostatnią, ale nie mniej istotną kwestią jest wiara we własne możliwości. Twórcze natchnienie często pojawia się wtedy, kiedy artysta ma absolutną pewność, że może stworzyć coś wyjątkowego i niepowtarzalnego.

Podsumowując, natchnienie twórcze jest jak tajemniczy gość, który zjawia się niespodziewanie, ale zawsze w odpowiednim momencie. Dbając o odpowiednie warunki sprzyjające inspiracji, każdy może odczuć magię chwili, gdy pomysły same spływają, a tworzenie staje się łatwe i przyjemne.

[koval-nation]

11) Kabardyjczycy (адыгэ, ros. кабардинцы) – mieszkańcy Kabardo-Bałkarii (Rosja) (ok. 400 tys. – lata 90. XX wieku). Język kabardyjski i czerkieski z rodziny kaukaskiej. Od czasów najazdów tureckich wyznają islam sunnicki, z wyjątkiem niewielkiej grupy prawosławnych „Kabardyjczyków mozdokskich”. Historycznie tradycyjnymi zajęciami były uprawa zbóż, pasterstwo. Zachowała się tradycja rozstrzygania spraw na zebraniach starszyzny, przetrwały pozostałości więzi rodowych, w tym krwawej zemsty. Podstawą utrzymania była uprawa zbóż i warzyw, sadownictwo, hodowla, znani zwłaszcza z hodowli koni. Bogaty folklor: pieśni i epos nartyjski (opisujący niezwykłe przygody bohaterów – Nartów), częściowo zbieżny z mitologią grecką – np. bohater Sosruko (kab. Сосрукъуэ), który wykradł ogień i dał go ludziom (por. Prometeusz). Nazwa własna Czerkiesów i Kabardyjczyków to Adygowie (kab. адыгэ, adyge). W XIX wieku ich populacja została zdziesiątkowana w wyniku ludobójstwa dokonanego przez Rosję.

Kabardyjczycy (Adyghe góralscy: Къэбэрдей адыгэхэр; Adyghe nizinni: Къэбэртай адыгэхэр; ros. Кабардинцы) lub Kabardyńczycy - jedno z dwunastu głównych plemion czerkieskich, reprezentujące jedno z dwanaście gwiazd na zielono-złotej fladze czerkieskiej. Są one również powszechnie znane pod liczbami mnogimi Kabardin, Kebertei lub Kabarday. Wraz z plemieniem Besleney posługują się charakterystycznym dialektem języka adygejskiego. Historycznie rzecz biorąc, Kabardyjczycy mieszkali w Kabardii, regionie północnego Kaukazu. W czasach nowożytnych Kabardyjczycy żyją głównie na terenie rosyjskiej republiki Kabardyno-Bałkarii, która częściowo odpowiada regionowi historycznemu. Pomimo sowieckich podziałów administracyjnych, które umieszczały Czerkiesów w czterech różnych określeniach i jednostkach politycznych, a mianowicie Adygejczyków (Adyghe w Adygei), Czerkiesów (Adyghe w Karaczajo-Czerkiesji), Kabardyjczyków (Adyghe w Kabardyno-Bałkarii) i Szapsugian (Adyghe w Kraju Krasnodarskim), wszystkie cztery grupy to w zasadzie ci sami ludzie (Adyghe). Co więcej, Czerkiesowie pochodzą głównie z plemion Kabardyjczyków i Besleney. Kabardyjczycy to w ogóle największe plemię czerkieskie (Adyghe) na świecie i tworzą największe plemię czerkieskie w Rosji, Turcji, Egipcie i niektórych innych krajach regionu. W 2002 r. w Kabardyno-Bałkarii w Rosji było około 520 000 Kabardyjczyków. i około 50 000 w Karaczajo-Czerkiesji w Rosji. W Turcji, gdzie żyje ich ponad 1 milion, skupiają się one na płaskowyżu Uzunyayla w prowincji Kayseri i okolicach (środkowa Turcja), chociaż istnieją wioski kabardyjskie w Balıkesir, Düzce, Eskişehir (północno-zachodnia Turcja), Çorum, Samsun i Tokat (region Morza Czarnego) i wiele innych. Znaczące populacje Kabardyjczyków żyją także w Jordanii, a istnieją społeczności w Stanach Zjednoczonych. Jednak w Izraelu i Jordanii największe są odpowiednio plemiona Szapsug i Abzach.

Religie tradycyjnie praktykowane przez Kabardyjczyków obejmują rodzimą wiarę Adyghe Xabze, chrześcijaństwo i islam. Większość Kabardyjczyków przeszła na islam na początku XIX wieku. Nadal są też zwolennicy tradycyjnych wierzeń Xabze, przy czym 1,8% jest praktykowanych w Kabardyno-Bałkarii, chociaż większość Kabardyjczyków to muzułmanie bezwyznaniowi lub sunnici ze szkoły Hanafi. Kabardyjczycy stanowili także jedną z najwcześniejszych wspólnot chrześcijańskich w Europie, która nawróciła się na przełomie II i III wieku. Kabardyjczycy mieszkający w dystrykcie mozdockim w Republice Osetii Północnej-Alanii są prawosławnymi chrześcijanami. Część Kabardyjczyków zamieszkujących południową część sąsiedniego powiatu kurskiego Kraju Stawropolskiego to także prawosławni. Jest też kilku rzymskokatolickich Kabardyjczyków (prawdopodobnie wywodzących się z rodzin, które podobno przeszły z prawosławia w XIII wieku). Według spisu ludności z 2012 r. spośród 240 000 katolików mieszkających w Rosji 1,8% stanowili Kabardyjczycy.

Kabardyjczycy są największym ocalałym „plemieniem” rodziny języków czerkieskich północno-zachodniego Kaukazu. (Adyghowie to druga duża grupa ludności czerkieskiej, która przetrwała na Kaukazie). We wcześniejszej epoce Kabardyjczycy praktykowali eklektyczną mieszankę pogańskich, chrześcijańskich i islamskich praktyk religijnych, oddając cześć świętym drzewom, górom, koniom, ogniowi i panteonowi bogów. Czczą „Drzewo Życia”, jego siedem rzędów gałęzi utkanych w strzałkę skierowaną ku niebu, jako pomnik ofiar stuletnich wojen rosyjsko-czerkieskich, które zakończyły się w 1864 r. Zdolność Kabardyjczyków do przetrwania jest niewiarygodna, biorąc pod uwagę epicką dewastację Czerkiesów i tragiczne wypędzenie/emigracja/zniszczenie dziewięćdziesięciu procent ich populacji z ich ojczyzn w Rosji. Zatem teraz każdy ślub kabardyjski, podczas którego pan młody i panna młoda czczą „Drzewo Życia”, reprezentuje przyszłą nadzieję dla narodu, który tak niebezpiecznie był o krok od etnicznej eksterminacji. Pomimo wszystkich swoich przeszłych losów Kabardyjczycy ucieleśniają niezwykłe aspekty ludzkiego piękna i siły. Jeśli przysłowia danego narodu ujawniają jego wartości kulturowe, uważna gościnność z pewnością zajmuje wysokie miejsce. W kabardyjskim „khabze”, czyli tradycyjnych normach zachowania lub zwyczajowym protokole, można znaleźć sto ludowych powiedzeń na temat świętych obowiązków relacji gospodarz-gość. Na przykład: „Gość jest posłańcem Boga”. Lub „Gość Kabardyjczyka jest tak bezpieczny, jak chroniony przez fortecę”. Kabardyjczycy szanują swoich starszych i osoby o uznanym statusie. Szkolą swoją młodzież, aby służyła i podporządkowywała się starszym. Jednak ten cenny lud ma zaciemnione serca, jak wszyscy ludzie. Praktykują kulturę krwawej zemsty, która jest równoznaczna z gościnnością jako wartością kulturową. Kiedyś charakteryzujący się islamem ludowym, Kabardyjczycy nękają rosnące zainteresowanie ich młodzieży radykalnym islamem.

"Równym gościnności jako wartości kulturowej jest kodeks krwawej zemsty".

Kabardyjczycy praktykują islam ludowy, który obejmuje tradycyjne wierzenia i wartości.

[fin-anse]

!! UWAGA jest to REKLAMA !!

Potrzebujesz szybko gotówki? Jak tak to nie ma problemu mam do polecenia dwie super strony i jedną polecam ci najbardziej bo jest ona z mojego osobistego polecenia :))

Jest to pożyczka na stronie Provident albo na ProFimo

Provident- Provident Polska jest najstarszą firmą pożyczkową działającą w naszym kraju. Instytucja oferuje pożyczki miesięczne i tygodniowe. Zarówno online, jak i w domu klienta za pośrednictwem przedstawiciela.

Provident dane kontaktowe 📁 Dane firmy: Provident Polska S.A

💰 Kapitał zakładowy: 142 900 000 zł

📈 KRS: 0000009389

📒 NIP: 5251571292

📠 REGON: 141948913

🏣 Adres: ul. Inflancka 4A, 00-189 Warszawa

📞 Telefon: 600 200 200, 600 400 101

📩 Email: bok@provident.pl

📅 Godziny pracy: Pn.-Pt. 08:00-21:00, Sb 09:00-15:00 Nd. Nieczynne

👉 Wniosek o pożyczkę w Providencie https://tmlead.pl/redirect/720336_2568

ProFimo- Firma Profimo – Prometeusz Finanse – udziela pożyczek ratalnych na prostych zasadach. Otrzymana kwota jest objęta oprocentowaniem zmiennym, które aktualnie wynosi 7,2%. Dodatkowo pożyczkodawca nalicza prowizję, ustalaną indywidualnie.

Informacje o Profimo NAZWA FIRMY Prometeusz Finanse Sp. z o.o. ADRES Paderewskiego 48 25-502 Kielce TELEFON 801000606 ADRES E-MAIL profimo@prometeusz.org.pl GODZINY PRACY Poniedziałek-Piątek: 8:00 - 17:00 Weekend: nieczynne

Wniosek- https://tmlead.pl/redirect/720336_2209

[slawomir-m-stasiak]

Prometeusz pocieszony przez duchy ziemi

Prometheus Consoled by the Spirits of the Earth by George Spencer Watson (1869-1934)

[slawekmalinowski]

Psychologia mitów greckich. Zenon Waldemar Dudek. / Prometeusz

[ua2daynews]

27 та 28 січня у Варшаві відбудеться благодійна виставка-перформанс українського мистецтва

«Prometeusz dla Ukrainy» під такою назвою 27 та 28 січня пройде благодійна виставка-перформанс українського мистецтва від мистецької агенції Free Art за підтримки фонду Charitable Crypto Union Тема цієї зими в Україні – блекаут. Тож організатори виставки будуть говорити про темряву, в якій опинилися мільйони українців через агресію сусідньої країни. “Життя в темряві, в яке особисто ви можете…

[izdewiaart]

✨ #Prometeusz ✨ mój ulubiony #bóg z mitologii greckiej. No właśnie... bóg czy Bóg? Autokorekta uporczywie poprawia to słowo na dużą literę. Ja tak samo uporczywie cofam i poprawia na małą. Bo skoro fascynuję się religiami, ale sama nie wierzę, to czemu mam traktować postaci fikcyjne- choćby i te ulubione- z jakimś szczególnym namaszczeniem? Jestem osobą niewierzącą od 12 roku życia. Czyli dokładnie od momentu, w którym dowiedziałam się że są alternatywy (co katolicka rodzina skrzętnie przede mną ukrywała, tak to że ponoć mamy wolność wyznania też było dla mnie zaskoczeniem jak i to, że za zmuszanie do praktyk religijnych mamy art w kodeksie karnym 😒). Kilka lat po tym jak zostałam ateistką zaczęłam zastanawiać się jak powinnam pisać to słowo. Mniej więcej w gimnazjum zaczęłam fascynować się mitologiami i coraz częściej używałam tego słowa w odniesieniu do innych bóstw niż to z mitologii chrześcijańskiej. I czułam się nie fair faworyzując jednego z bogów, w dodatku tego którego najmniej lubię. Doszłam do wniosku, że najsprawiedliwiej będzie pisać zawsze z dużej, niezależnie od religii- bo jak szanować to wszystkich. Ale czułam się z tym jak idiotka. W liceum przy okazji wypracowań zdarzało mi się nawiązywać np. do bogów nordyckich. I mimo tego, że #neopogaństwo jest coraz bardziej powszechne, wtedy jakoś głupio było mi z tym, że nauczyciel bd miał mniej za wyznawczynię wymarłej religii. Więc w końcu stanęło na małej literze niezależnie od tego o jakiej religii mówię. I wiecie co? Ilekroć wypowiem się nt chrześcijańskiego boga zawsze ktoś mnie poprawia 🙃 ale jeśli napisze z małej wypowiadając się o jakimkolwiek innym bogu to już wsio jest oki. Jak Wy sądzicie? Czy ateistę poza poprawnością językową obowiązuje moralność religii, która dominuje w jego kraju? #poprawnapolszczyzna #państwowyznaniowe #polska #rozkminki #katolicyzm #mitologia #bogowie #ateizm #sztuka #świeckiepaństwo #obraz #bóstwa #polskalaickaniekatolicka #izdewiaart #obraznasprzedaż #wiara #pogaństwo #wolnośćwyznania #szacunek #katofaszyzm #kościółkatolicki #mitologiagrecka #językpolski #bóstwo #popolsku #akrylnapłótnie #mitologie https://www.instagram.com/p/CNynimRH0Iy/?igshid=14hnxskz53tc8

[witekspicsart]

Examples of art from the streets of city Wroclaw, Poland.