#polskibloger

[zlukaszemprzezswiat]

Nyhavn to jedno z najbardziej rozpoznawalnych miejsc w Kopenhadze i jedna z najważniejszych atrakcji turystycznych Danii. Piękne zabytkowe kolorowe domki przyciągają turystów z całego świata. Kiedyś był to ruchliwy port handlowy. Dzisiaj bardziej służy za idealne miejsce do spotkań i spędzania wolnego czasu. Całość zobaczysz w moim odcinku na YouTube.

Chcesz wesprzeć mój kanał i pomóc mi w realizacji marzeń? Wystarczy, że postawisz mi wirtualną kawę <3 Link jest w moim BIO

[tete-bloguje]

Flower

Zastanawialiście się kiedyś, jak to jest być płateczkiem-kwiatuszkiem, który uleciał w świat? Pewnie nie, ja też nie. Ale! W tej grze wcielamy się w duszka, który zbiera płatki kwiatów. Naszym zadaniem jest uratować świat przed zgnilizną i brzydotą. Gra serwuje nam fajną scenerię, przyjemność z kierowania płateczkami oraz poczucie celu. Osobiście to jedna z moich ulubionych gier związanych z kwiatami, którą z całego serduszka polecam. Szczególnie tym, którzy chcą zasiąść na dwie godzinki i po prostu zrelaksować się bez spiny i stresu. Na chwilę zatopić się w świecie piękna z nutą brzydoty, którą musimy zwalczyć.

Glass Masquerade

Glass Masquerade to zwykłe puzzle. Wstępnie wydawałoby się, że nuda prawda? Ileż można wałkować temat, że puzzle relaksują. Otóż ten tytulik oferuje nam piękne i ręcznie tworzone obrazki. Nie ma tutaj nic, co było zerżnięte z platform stockowych, a każdy puzzel jest skrzętnie oszlifowany tak, by tworzyć przyjemne dla oka grafiki. Fajnym smaczkiem jest to, że każdemu poziomowi przypada jakiś kraj. Druga odsłona tych puzzli ma już w sobie lekkie lore i opowieść. Trójeczka też wyszła, ale jeszcze nie wiem co tam jest ^^.

Donut County

Ahhh Donut County, grę mocno polecam na jakiejś promce, jako że jest niezwykle krótka (do 3 godzin). A po jej skończeniu odczuwa się przykry niedosyt. Ale do rzeczy. Wcielacie się w (niekompetentnego?!) szopa pracza, który wszedł w posiadanie pilota do dziury. Co z tego zapytacie? A to, że możecie nią kierować i wchłaniać praktycznie wszystko! Nie ma nic bardziej satysfakcjonującego niż wsysnięcie podwórka somsiada prawda? A może wchłonięcie innych rzeczy będzie równie fajne? Gwarantuję wam, że przy tej grze spędzicie miło czas. Jest to gra z gatunku łamigłówek, lecz są bardzo proste. Żeby przechodzić poziomy, wystarczy wsysać dziurą rzeczy i zwierzęta. Dziura dzięki temu się powiększa, a my przechodzimy dalej.

Little Inferno

Jak już się zmęczycie wsysaniem całego świata bożego do dziury, to może chcielibyście coś... Podpalić? Jeśli macie w sobie duszę piromana, to zapraszam do zagrania w Little Inferno. Ten stary — bo aż 11-letni — tytuł nadal porywa serca osób chcących się zrelaksować a przy okazji coś wysadzić w powietrze. Bo wiecie, IRL to tak trochę trudno, ale w grze czemu nie? :D Game play jest bardzo prosty, palicie wszystko, co możecie. Kupujecie przedmioty z katalogów i robicie kombinacje, za które dostajecie bileciki. Im więcej bilecików, tym szybciej odblokujecie kolejne katalogi z przedmiotami do sfajczenia. Poza tym, w grze jest drobna fabuła, którą lepiej samemu poznać. Osobiście uwielbiam od czasu do czasu wracać do gry, bo nadal nie odkryłam wszystkich kombinacji i sporo achivmentów mam nieodblokowanych. ^^

Slime Rancher

Slime Rancher to gra farmerska, w której opiekujemy się blobami różnej maści i gatunku. W trakcie dbania o naszych podopiecznych poznajemy sekrety wyspy. Szczerze mówiąc, ten tytuł to must play dla osób chcących się zrelaksować. No właśnie, zrelaksować, ale te małe gnojki są zarówno roślinożerne jak i mięsożerne a jak uciekną z zagrody to pochłoną całą waszą plantację marchewek i hodowlę kurczaczków. Więc pamiętajcie o dobrym zabezpieczeniu waszych plonów przed blobami! xD Aktualnie w Early Access jest też Slime Rancher 2, czyli kontynuacja giereczki jakby komuś było mało blobów.

[gmaleblog]

Rubinowy sweter z wełny merynosa na blogu! Jeśli Wasze oczęta 👀 nie przywykły jeszcze do zalegającego ❄️i choć trochę brakuje Wam jesiennego sło��ca to będziecie pocieszeni #gmale #menstyle #menshealth #ootd #ruby #rubysweater #merinowool #wool #fashionboy #men #male #gq #inspiration #fashioinspiration #style #modameska #blogmodameska #polskamoda #polskibloger #mnswr #zegareklacoste #lacoste #lesniakowka (w: Leśniakówka)

[yescocain]

Żegnaj stare życie, żegnajcie stare nawyki, żegnaj uzależnienie od cukru i napady obżarstwa, żegnaj bulimio i głodzie emocjonalny, żegnaj braku dyscypliny. Żegnaj wszystko co sprawiało że czułam się jak śmieć - jeszcze dzisiaj się tak czuję, ale to ostatani dzień.

Jeśli tym razem nie zmienię się na zawsze i nie zabiję złych osobowości, zabiję wszystkie bo te dobre choć nie są słabe już nie przetrwają tej złości.

Ostatni raz wyrwę się z tych szponów, a jeśli ponownie mnie dorwą - to tylko przez chwilę będę cierpiała, zrobię to bezwzględnie, bez wątpliwości i rozmów.

[volshebnicaqq-blog]

Самая крутая и бесполезная чашка🤷🏼‍♀️😅 . . . . #funnycup#doughnutcup#flyingtigercopenhagen#kitchendetails#kitchenideas#interestinghomes#warszawazakupy#polskashopping#shopoholic#mojstyl#warszawa_love#polskibloger#ukrainianblogger#lifestylebloggers#letsdoshopping#shoppingideas#shoppingblog#lookwhatifound#khersonblog#mojezakupy (at Śródmieście, Warsaw) https://www.instagram.com/p/BvkQ7V4ni8t/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=14gsyh5hhevx4

[eveningbrunette]

April’s Fool?

Nie mam jakoś za specjalnie ani gustu, ani zwyczaju robić żartów prima aprilisowych. Może to kwestia wieku? Wolę być brutalnym praksterem kiedy ktoś się tego zupełnie nie spodziewa. W sumie nie tylko pranksterem. 

Poczucie humoru to taka bardzo delikatna sprawa. Zauważyłem, że mnoga ilość osób ma bardzo specyficzne podejście do tych kwestii. Są ludzie, którzy wynoszą żart na nowe wyżyny. Pranki i trolling stały się niesamowitą sztuką, jednak traktujmy o poczuciu humoru. Na czym ono bazuje? Jak to jest, że żarty są tak często brane jako face value? Coś mającego na celu ugodzić konkretnie w nas. Gwarantuję, że osoba pisząca jakiś żart, taka jak nie wiem - np. stand uper. Nie obrała sobie za cel Marysi z 7 rzędu, siedzenie nr 12, kiedy pisała żart o martwych płodach wybieranych naczosami z blendera, bo ni chuja nie był to żart pisany o niej personalnie, a hiperbola, która w swoim absurdzie jest właśnie śmieszna. 

Śmieszą nas absurdy. Jakie jest na to najlepsze potwierdzenie? Nasz kraj. To jakim powodzeniem i potencjałem viralowym cieszą się memy dotyczące każdego rodzaju przekrętu w tym kraju. Ludzie się śmieją z absurdu, jakim jest życie elit za pieniądze podatnika. W nas powinna być żądza krwi, a jest jedynie gorzki śmiech. Prove me wrong.

Moje poczucie humoru jednało mi ludzi, odwracało ich ode mnie. Moje poczucie humoru jest, myślę bardzo mocno skorelowane z moją szczerością. I nie mówię tu, że jestem ultra szczerym człowiekiem. Nie jestem, ale staram się być możliwie jak najbardziej szczery. Przede wszystkim ze sobą, bo w sumie znam się lepiej niż ktokolwiek, kiedykolwiek mnie pozna. 

Ile razy mieliście w życiu sytuację, w której cisnął wam się na usta żart, którego wypowiedzenie najpewniej sprowadzi na was nieprzychylne spojrzenia (żeby tylko)? Jestem w stanie się założyć, że wielokrotnie. Mówi się, że mężczyźni mają mniejszą rezerwę w tej kwestii i często można u nich spotkać tzw. “joke tourette syndrome”, nawiązanie do choroby tourette’a, która charakteryzuje się niekontrolowanymi wyrzutami czy to słów, czy jakichś dźwięków u chorego. No to ja bardzo rzadko chcę opanowywać mojego joke tourette’a, bo nie dbam o to, czy kogoś urazi mój żart. Najistotniejsze jest dla mnie to, że zaśmieję się ja - zdaję sobie sprawę, to egoistyczne. Jednakowoż, nie chodzi tu tylko o mnie. Żart bardzo często jest elementem badawczym. Bada on wrażliwość/niewrażliwość, poglądy, moralność, czy czyste doświadczenie życiowe. Wiadomo, że żart nie jest miarodajną jednostką badawczą, jednak to co zaobserwujemy, możemy poddać spostrzeżeniom. A ta potęga to coś więcej, niż można sobie nawet wymarzyć.

Niebanalny żart, punchline, którego się nie spodziewasz? Czy mogę coś polecić? Oczywiście.

Anthony Jeselnik - Fire in the maternity ward Jest dostępny na Netflixie. Jeśli śmiejesz się z jego żartów, to wygodniej nie wierzyć w boga, bo jeśli istnieje, to spotkamy się w piekle ;) 

[zenibyja]

Mówić można z każdym – rozmawiać bardzo mało z kim.

a przy wódce rozmawia się najlepiej

[instantangelsweets]

Mój dualizm i dlaczego oceniamy innych

Człowiek jest istotą dualistyczną, to naturalne (bynajmniej w moim rozumieniu świata). Moja istota składa się z dwóch odmiennych „wartości”, jedna pragnie być delikatna, pobożna, wręcz idealna; druga natomiast chce się wszystkiemu przeciwstawić, zamienić mnie w kamień którego nic nie złamie i nic nie zrani. Ta pierwsza pragnie także uznania, zauważenia, bardzo łatwo ją zranić nie dostarczając jej odpowiedniej uwagi, druga natomiast w takiej sytuacji się obraża. Nie potrafię znaleźć między nimi złotego środka, chwieję się między jedną, a drugą nie wiedząc co zrobić.

Aktualnie kiedy ta delikatna próbuje „wyjść na prowadzenie” ta druga ją blokuje, nie pozwala się złamać. Być może moja wewnętrzna „blokada” jest skutkiem nadmiaru negatywnych doświadczeń. Niepokoi mnie jednak fakt, że włącza się ona bez mojej kontroli, nie potrafię z tego wyjść. A przecież to moje ciało, mój umysł, powinnam mieć nad nim kontrolę, jednak podświadomość nie chce dopuścić do zranienia, a może to ja i mój strach. Może po prostu boję się co się stanie kiedy zostanę bez tej ochrony, bez mojej skorupki.

Nawet kiedy wydaje mi się, że udaje mi się z tego wyjść, mam wrażenie, że nie poradzę sobie w świecie bez mojej maski. Bez sprawiania wrażenia dumnej i wszystko oganiającej, ludzie automatycznie wywołują we mnie taką reakcję, reakcję obronną. A przecież nie ma nic złego w nieogarnianiu świata, wielu uznało by to nawet za całkiem urocze, jednak problem tkwi głębiej. Boję się, że wyjdę na dziwną, kiedy czegoś nie rozumiem, nie potrafię zaczynam się denerwować, a wtedy zachowuję się dziwnie. Jednak co to znaczy „dziwnie”, jest to po prostu zachowanie przez które osoba „odstaje” od reszty społeczeństwa, np. zachowania nerwowe ale przecież nerwy to coś normalnego… Dlaczego więc jest to dziwne? Bo wszyscy (a z pewnością większość) nosimy maski, chcemy czuć się lepsi od innych, zachowywać „zimną krew”. Jest to jak najbardziej przydatne ale może po prostu przestańmy zgrywać zimne suki, zacznijmy być empatyczni i starajmy się zrozumieć innych. Każdy ma prawo się zdenerwować czy zestresować, każdemu ma prawo coś nie wyjść w życiu. Przestańmy budować swoją wartość przez poniżanie lub ocenianie innych, a sami poczujemy się o wiele swobodniej. Ale czy jest to możliwe w naszej rzeczywistości? W świecie w którym co chwilę (nie zawsze świadomie) się do kogoś porównujemy i jesteśmy porównywani?

(Co do reakcji obronnej)

Czy to już choroba psychiczna? Jakieś zaburzenie? Czy powinnam się z tym do kogoś zgłosić? Wtedy musiałabym opowiedzieć wszystko, a są rzeczy o których wie tylko jedna bliska mi osoba z którą nawet nie mogę teraz normalnie porozmawiać. Zostaje mi więc tylko wiara i filozofia ale czy to wystarczy? Czy potrafię wrócić, ogarnąć wszystko i zacząć od nowa z czystą kartą?

Oczywiście, że potrafię, problem jest w moim chceniu i nie chceniu. Chcę czegoś, pragnę tego z całego serca ale mi się nie chce, nie potrafię się zmobilizować do tak ważnych w moim życiu zmian, do tak bardzo potrzebnych. Bez nich nie ruszę do przodu, będę tkwiła w martwym punkcie.

[zlukaszemprzezswiat]

Siedziba parlamentu Szwedzkiego w Sztokholmie. Riksdag to jednoizbowy parlament Królestwa Szwecji. Liczy 349 posłów, wybieranych na czteroletnią kadencję. Całość zobaczysz w moim odcinku na YouTube.

Chcesz wesprzeć mój kanał i pomóc mi w realizacji marzeń? Wystarczy, że postawisz mi wirtualną kawę <3 Link jest w moim BIO

[tete-bloguje]

Znasz ich ze słyszenia, z portali plotkarskich a może za dzieciaka widziałeś jakieś klipy na MTV. Piosenkarze, muzycy, brządkarze. To te kreatury ziemskie na co dzień umilają nam czas i zagłuszają jestestwo innych ludzi. Kochamy ich i nienawidzimy. Szczególnie wtedy gdy ulubiony kawałek ustawimy jako budzik! Ale ja nie o tym. Niektórzy twórcy się ukrywają za maskami lub postaciami. Pozwólcie, że zaprezentuję wam paru z nich! Bo chociaż to nie sekret (twórcy sami ujawniają swoją twarz) to nadal możecie kojarzyć tych artystów poprzez ich persony czy maski.

Gorillaz

Wbrew pozorom to nie są czterej artyści, gdzie każdy ma swoją rolę w kapeli. Założycielami jest Damon Albarn wokalista i osoba, zajmująca się muzycznymi aspektami Gorillaz oraz Jamie Hewlett, który zajął się wizualną oprawą rzeczy pozostałych. I tak świat otrzymał wybuchową mieszankę cudnych animacji plus dobrze brzmiącej muzyki. Czy jest na sali ktoś, kto nie słyszał o nich?... Ktokolwiek? A, tak jeszcze doprecyzuję. Panowie nie ukrywają się, bo się wstydzą, są koncerty hologramowe oraz takie gdzie występują we własnej osobie. Od jakiegoś czasu też eksperymentują z koncertami AR. Które moim zdaniem wychodzą przednio:

Deadmau5

Ayyyy myszaaaa, Deadmau5, czyli Joel Thomas Zimmerman to Kanadyjski muzyk, zajmujący się gatunkiem elektronicznych brzdąkań. Na pewno niejeden z was kojarzy tę gigantyczną maskę myszki i epickie światła za nią podczas koncertów. Jednak ostatnie raporty googlowe głoszą, że artysta nabawił się problemów z kręgosłupem po noszeniu tej ciężkiej maski. Więc fajnie, zbudował swoją personę, ale jakim kosztem? 

W sumie mogłabym jeszcze wspomnieć Marshmallow’a, Draft Punku czy innych artystów zajmujących się elektroniczną muzyką, a którzy chętnie przywdziewają maski. Z jakiegoś powodu w tym gatunku jest to dość popularne…

Slipknot

… Czy jednak na pewno tylko świry muzyki elektronicznej się ukrywają? Co z metalowcami? Ci panowie również bardzo chętnie przywdziewają maski a przy okazji cały strój. W przypadku grupy Slipknot przebrania miały być znakiem rozpoznawczym i marką grupy. Czy się udało? Możliwe. Czy byłaby jakaś różnica, jakby nie ubierali mrocznych masek? Kij wie. Slipknot mimo wszystko zdobył popularność poprzez chwytliwe kawałki. Powyżej widzicie, jak wyglądają osoby w zespole. Poniżej po kolei kto jest kim.

Shawn Crahan Mick Thomson Jay Weinberg Sid Wilson  Corey Taylor  Craig Jones  Alessandro Venturella Jim Root Michael Pfaff

Sia

Przechodząc z grubych brzmień do łagodniejszych muszę wspomnieć o Sia. W sumie to wiemy jak wygląda Sia Kate Isobelle Furler, nie jest to sekretem. Natomiast powodem, dlaczego artystka nosiła przeogromne, dziwaczne peruki była chęć kontroli. Kontroli nad swoim życiem jako celebrytki, nad swoją prywatnością. Poza tym chciała tym samym dodać trochę tajemniczości swojej osobie. Jej najbardziej rozpoznawalnym wigiem jest dwukolorowa peruka z gigantyczną kokardką.

Kaen

Dawid Henryk Starejki – raper z naszego Polskiego podwórka. Swego czasu był tajemniczością sceny rapowej. Chował się za maską, która stała się jego znakiem rozpoznawczym. A która miała swoją własną personę — alter ego — Dave. W późniejszych latach, gdy raperowi udało się rzucić alkohol, ściągnął zasłonę i pokazał się ludziom. Aktualnie powraca do swojego starego image (ale bez alkoholu ;)), czy to na plus? Imo jak najbardziej, Kaen wrócił a z nim Dave! Poza tym na scenie hip-hopowej maski, apaszki, kominiarki często są używane w ramach rekwizytu, by być bardziej „Badass” i „Gangsta”.

[tynatunis]

#Repost @tunisia @download.ins --- #Repost @rudeiczarne_travelblog ・・・ #tunisia #tunezja #tunisiangirl #tunisians #tunisia_pics #kairouan #tunisia_my_love #maghreb #tunisien #arabicarchitecture #arabicstyle #podroznicy #podrozniczka #polskiblog #podrozemaleiduze #polskieblogipodroznicze #wycieczki #zwiedzanie #zwiedzamyświat #travelplanet #lifewellcaptured #lifewelltraveled #placeswow #travelphotoblog #traveljournal #girlswhotravel #couplestravelgoals #explorepageready #voyagediaries https://www.instagram.com/p/CAcSSAzBjcU/?igshid=s5907kx84r2x

[bezbarwnaa]

Teksty pisane nocą

Krótko o świecie

Cześć.

Ostatnio świat przewrócił się do góry nogami. To, co kiedyś było dobre, aktualnie jest uznawane za nudne, niepostępowe. W każdym filmie oglądamy nagie ciała,  jakby były sposobem na przyciągnięcie klientów niezainteresowanych treścią, a poszczególnymi momentami produkcji. Dzieci przestają być dziećmi, przestają wyglądać jak one, przestają jak one się zachowywać. Artyści zamienili się w grupę niezadowolonych światem osób, którzy sztukę chcą wyrazić w ubogich słowach ,,nie wiem”. Pieniądz zawsze rządził światem, ale myślę że nie do takiego stopnia, aby dla jego zdobycia, co miesiąc reklamować kolejny produkt, który niczego nie zmieni w naszym życiu. Człowiek coraz bardziej staje się podrzędny względem tego, co sam wytworzył. Nikt nie zastanawia się, czy jego światopogląd jest naprawdę “jego”, czy nie został przypadkiem wmówiony mu wraz z dorastaniem w określonym środowisku, czasie.  Życie jest niesamowitym darem, który dostaliśmy tak naprawdę za nic. Jednak z dnia na dzień, to życie zdaje się przybierać coraz to bardziej ponure barwy. Wszystko jest normalne, a jednocześnie nic nie jest. I wiecie, może dla niektórych to nie problem. Może niektórzy potrafią poukładać sobie ten stojący na głowie świat. Może tacy jak ja za dużo analizują, bo po prostu nie potrafią stanąć na rękach jak inni. Jeszcze się przekonamy.

m.a.

[cyclingbaby]

[eveningbrunette]

Jak to jest, że wpuszczamy kogoś do swojego życia, ta osoba dzieli z nami swój czas, spostrzeżenia, następnie wspomnienia i wiele innych, a kiedy coś się sypie, to oni mogą polegać na Tobie, ale kiedy przychodzi czas odebrania choć części tego oparcia w nich, szale ni cholery nie chcą się wyrównać?

Pali mój mózg i wnętrzności kwestia, która powinna być dla mnie w zasadzie głupim i nieistotnym fragmentem, aczkolwiek boli do żywego. Człowiek, z którym dzieliłem się całym swoim światem, przy moim wyłamaniu się z pewnego fragmentu tego świata, poszedł z całym dobrodziejstwem inwentarza wraz z tym fragmentem? Zmienił swoją deklarację.

Nie zrobił tego nagle, to następowało stopniowo. Wcześniej cieszyłem się, że różne elementy mojego świata się przenikają, że stają się częściami swoich własnych światów. To było super. Z czasem jednak, tak jak moje relacje z częścią świata uległy rozluźnieniu, to był wyraźny sygnał do przejęcia pełnego zwrotu w tamtym kierunku, przez osobę, której byłem gotów powierzyć swoje życie na szali.

I tu rację starą jak świat ma polskie kino.

https://youtu.be/PEHW2Jbcpo8

Niewiele osób w życie można uznać za constans, ja się pomyliłem. Na szczęście nie kosztowało mnie to nic, poza relacją z tą oddaloną częścią świata.

Wróciłem do pisania zaś i czerpię z tego terapeutyczną przyjemność, dzięki osobie, której zależało właśnie na tym. Na tym, żebym ja poczuł się lepiej. Oczywiście, była w tym doza egoizmu, zdaje sobie sprawę z tego, że moje uzewnętrznienia mają formę dostępną. Pisemną. Są osiągalne, a przez to łatwiej czasem coś przerobić nawet wspólnie, kiedy nie ma w tyle głowy obawy, że moje myśli nie będą sformułowane tak, bym czuł się z nimi komfortowo.

I choć pewnie mało kogo kiedykolwiek będzie obchodził ten blog, mało kto na niego trafi, to on spełnia moją najistotniejszą rolę. Wyrzucam z siebie jad, który gdzieś tam trawi mnie od środka. Może nie jad, bardziej żółć, która dławi i odbiera przyjemność czerpaną z życia.

Mam przemożną ochotę przytulić się i zasnąć, póki co, wystarczyć będzie musiała poduszka, ale to dopiero jak gonitwa myśli się uspokoi. Pewnie nieprędko, ale jestem tutaj po to, by było mi łatwiej.

A na koniec cytat, którego po prostu chce użyć..

"źdźbło w oku bliźniego widzisz, a Belki w swoim nie dostrzegasz"

Och, ależ ja dostrzegam. I nie chce przestać.

Dziękuję.

[zenibyja]

Nie wolno mówić “dzień dobry”, jeśli się nie bierze udziału w staraniach o dobry dzień, jeśli się w ogóle w możliwość dobrego dnia nie wierzy

dobranoc

[zlukaszemprzezswiat]

Katedra Świętego Szczepana jeden z symboli Wiednia jest najważniejszą i jedną z najstarszych świątyń w stolicy Austrii.

Katedra ta należy do największych świątyń europejskich. Znajduje się w sercu najstarszej części miasta.

Całość zobaczysz w moim odcinku na YouTube.

Chcesz wesprzeć mój kanał i pomóc mi w realizacji marzeń? Wystarczy, że postawisz mi wirtualną kawę <3 Link jest w moim BIO