#peren PLEASE

[aalghul]

mara youre going to make me want to start talking about jaykyle again

when you mentioned getting back into dc the other day my first thought was the dash receiving your jaykyle posting

[perenians]

coupla gifs for all the davrin enjoyers bc they took me too long to not share

[janethepegasus]

Crowley can’t exactly force a bunch of children to work all because they’re “freeloading” in the Ramshackle Dorm.

“I can’t exactly make them work…there’s laws against that!!” Crowley thought, “If it ever came out that I let these young ones do any labor work, the reputation of this school would go down the drain!!”

The bird man glances at The Lark, almost all of them are just looking at him with curiosity and skepticism, except for Clementine, who’s just happy to hold Grim in their arms.

He takes a deep breath and quickly turns towards the children, trying to hide his anxiousness, “Ahem! How about this? I’ll let this beast stay with you during your stay at Night Raven College, that is, until I find a way to send you home of course!”

Grim perks up, “So you’re lettin’ me in?!”

“NOT as a student!” he points at Grim like a parent shunning their child, “Under no circumstances that I would allow anyone to attend Night Raven College if they weren’t selected by the Dark Mirror!”

Grim pouts, “Hmph…shoulda got my hopes up…” Clementine gently pats his head for reassurance

Then Crowley looks directly at The Lark, “As for you…because the Dark Mirror has transported you here, the school DOES bear some responsibility over your wellbeing. Didn’t come to my mind when I brought you four here, so forgive me…”

Perrine just raises an eyebrow, “Sure you did…” they thought

He continues, “Therefore, allow me to extend this deal; I’ll allow you four to stay in Ramshackle AND free to wonder on school grounds as you please!” he said, “…As long as you don’t interrupt classes or destroy school property.”

“…I mean we were kinda thinkin-“

Cole gently pushes Kingsley, making them stop what they’re trying to say, “Hey!” they shouted back at Cole

“T-Thank you Crowley, and don’t worry, we won’t damage anything!” said Cole

Kingsley glares and pouts at Cole. Then they blink as a thought came to mind, “Hold on…if we’re gonna stay here for a while…then how are we gonna get food n’ stuff?”

The rest of The Lark’s eyes widen with this realization, same with Crowley, “Oh right…! How can we do that?” Clementine commented.

“I mean…from what I’ve seen, there’s not much for us to gather supplies and food…” Perrine adds, recalling the scattered trees and bushes on their way to the dorm.

Crowley nervously sweats; oh dear Seven he forgot these children are absolutely penniless, “A-Ah, well…I can’t exactly make you four work to get the money you need-“

“Unless you pay with crickets?”

Crowley looks at the youngest with a confused look, “Uh…no.”

He continues, “So, how about I give you a small amount of cash every week to sustain yourselves? And i’ll allow you to eat at the cafeteria! Isn’t that generous of me?” He’s basically sweating bullets at this point.

The Lark, and Grim, look at Crowley with slight confusion. Then Perrine speaks up, “Uh, can we talk this over for a second?” they said, gesturing to the group.

He blinks, “Oh, of course!”

They just nod and the group huddles around in a circle. Kingsley speaks up, “Hey! What’s the big idea, Peren? This is a fair trade ya know!”

“Yeah I know that, but…don’t you think it’s a bit odd?”

Cole looks at Perrine, “How so?”

“I mean…all these promises sound like he made it up last minute! Like he wasn’t expecting to give us so much freedom in the beginning!” they said.

Clementine nods, “I think you’re right about that…he DID look slightly nervous when he was talking about these things…”

Cole just hums in agreement.

Grim raises his paw, “Can I say something?” he said, “I don’t like this plan at all! I wanna be a student! Not some lousy pet with you chumps!”

“Well you don’t hold much power here to make that happen…” said Cole

“So what? I got magic! I can do things! Who cares what some lousy mirror thinks?”

“Well that ‘lousy mirror’ brought us here and WE don’t got a lick of magic in us!” said Kingsley

“Hmph! Maybe it switched up the invitation or somethin!” Grim huffs

Perrine crossed their arms and looks at the group, “So neither of us like these ‘promises’ Crowley’s making.”

“Then…what else can we do…?”

They all turn to Cole. They fidget their hands as they speak, “We’re…sort of powerless here…there’s not much we can do on our own…we’re stuck in a world we’re not familiar with and has different rules than back home…”

They continue, “We have nowhere to go…no one to turn to but each other…so…” they look at Perrine and frown, “I-I’m sorry but…I think we should take this, regardless if these promises were made last minute…”

Perrine glances at the group and sees that they’re all deep in thought, mentally debating on it.

Kingsley shrugs, “Eh, Kol’s got a point.”

“A-Are you serious?! Why-“

“I-I understand that you don’t trust adults, Perrine. But what else can we do…?” said Cole

“Unless you have something else in mind, then say it!” said Clementine

Grim just quickly glances at the whole group, stuttering in disbelief, then sighs in annoyance, “Ugh…guess I’ll be some stupid pet…”

Perrine just looks at the group, conflicted on what to say, and mentally stumped on what to choose. Finally, Perrine just sighs in defeat, “…Fine. We’ll take it. After all we’ll be stuck here for a while…”

“Excellent!”

The Lark jump and scream, turning to see that Crowley was standing nearby, assumably eavesdropping them the whole time.

“W-Wha…?! Were you listening to us the whole time?!” said Cole

“Not the whole time! Just…most of it. Forgive me for being curious…”

He clears his throat and grins at the group, “Well, I hope you four have a good night sleep! And make sure you look after that beast!”

The Lark just nods and just mutter a bunch of “yeahs” and “uh huhs”

“We will!” Clementine just beams and pets Grim, who’s just mumbling under his breath.

Crowley swiftly walks away from the group and out of the building, “See you tomorrow, dear children!”

He slams the door behind him, and The Lark are left alone once again, now with a strange cat to take care of.

[lvcdrms]

"we'll live. we'll live, both of us will, please believe me!" - xiaoqi & yuemi

when it gets hard with @spaceny

yuemi exalou uma risada em meio à respiração entrecortada, mas o som escapou-lhe como um chiado. ela meneou a cabeça. como podia acreditar naquilo? yuemi havia treinado por boa parte da sua vida para se tornar tão forte, tão resistente, quanto podia. era difícil de levá-la ao limite.

mas aquilo não a tornava invencível.

quando sentira o veneno infiltrar-se em seu organismo e danificar seu núcleo dourado, yuemi soube que estava enganada o tempo todo. xiaoqi não era o alvo daquele ataque, mas a isca. e ela havia a mordido direitinho. e enquanto sentia o sangue empapar a túnica branca, desprovida do controle sobre seu qi, yuemi também sabia que não duraria muito com vida.

como podia aceitar as palavras de xiaoqi? por mais que quisesse.

em meio ao sorriso que se atenuava, sentiu os olhos se encherem de lágrimas. a pontada em seu peito definitivamente não era apenas um eco da lâmina que a perfurara. por tanto não entendera qual era o sentido de buscar pela imortalidade... para que sobreviver ao crepúsculo do mundo de novo e de novo, permanecer como uma árvore perene, fadada a amar e perder, amar e perder. até conhecer xiaoqi. agora, enfim entendia por que valeria viver tanto tempo, por que alguém faria valer cada shi a mais ao lado daquela pessoa.

e agora... não poderia ter nada daquilo.

mas tudo ainda valia a pena se significava que xiaoqi estava bem, em segurança. sem ferimentos. que ela viveria. ou qual era o ponto?

"xiao huli...," yuemi começou enquanto tentava encontrar ar, a voz falha. mais lágrimas inundaram seus olhos. "está tudo bem... eu. eu não vou viver," um soluço. meneou a cabeça. não podia fechar os olhos... não ainda. forçou-se a encarar a raposa. "você vai continuar sem mim, sim? me prometa...," levou uma mão trêmula a seu rosto, acariciando-lhe a bochecha. uma parte sua se arrependia de sujar a face alva da outra com seu próprio sangue, mas... se aquela fosse a última oportunidade que tivesse de fazê-lo... "me prometa que vai viver bem. e em segurança. você tem que viver... tem que viver por nós. a'qi.." o som se esvaía mais a cada palavra. o rosto alheio se tornava cada vez mais turvo. "cuide de você por mim... não se culpe por isso, ah?" escorreu um dedo por um fio de cabelo dela. "a'qi... eu amo você. você fez minha vida mais feliz enquanto pude te conhecer."

[oopsallmabari]

hi ari!! (and chuck the dog) i'm sorry people including the fuckin devs are shitty about davrin & it fuckin sucks to see that. i hope ur feeling okay & please take care of urself!! OH i should make a davrin sparkly heart gif and send it in another ask brb

😭😭😭😭😭 ahhh peren I'm just getting to this now this is so sweet ty for the message!!! yeah its a bummer but I am feeling a lot better now and am glad that like. There's enough cool folks in fandom who are also davrin enjoyers. 💕💕💕💕💕 I hope you have a lovely day

[elanlocomotif]

Sexy Schoolgirl Masturbating: Eine Streitschrift

Vanuit een vage herinnering aan een pornofilm van een drietal minuten wil ik iets schrijven over Nietzsche. Vanonder de stoffige pixels zal ik de vrouw opduikelen die de hoofdrol speelt, een amateuractrice en Libanees-Amerikaanse universiteitsstudente die de opbrengst van haar pornocarrière gebruikt om haar studieschulden af te betalen. Haar videos zijn een one-woman operation met steeds dezelfde dorm room setting. Wat je ziet als je door haar profiel scrolt is een mozaïek aan thumbnails waarin linksboven telkens hetzelfde gordijn hangt, gesloten. In de video waarover ik het heb, ‘Sexy Schoolgirl Masturbating’, stript en masturbeert ze verkleed als schoolmeisje voor de camera. Het beeldkader beperkt zich tot de grenzen van haar bed. Het is duidelijk dat de kamer ofwel klein is, of dat de camera express in een nauwe hoek wordt gedrongen. Af en toe verdwijnen haar voeten uit beeld wanneer ze op de rand van het bed zit. In de eerste halve minuut van de video doorbladert ze nonchalant een dik boek: een dubbele uitgave van de Genealogie van de Moraal en Ecce Homo, een boek met een donkerpaars portret en dikke rode letters op de kaft. 

Volgens Virginie Despentes heeft porno een ‘quasi-mystieke dimensie’, de capaciteit om een kortsluiting in de taal te veroorzaken en ratio te omzeilen naar een plek van verlangen die de meeste mensen angst aanjaagt. Deze angst ontstaat doordat de kijker wordt overgeleverd aan een vorm van waarheid over zichzelf: dit is wat ik geil vind. Gelijkaardig beschrijft Nietzsche de filosofie in de inleiding van Ecce Homo: “…het opzoeken van al het vreemde en twijfelachtige in het bestaan, van alles wat door de moraal tot dusver in de ban werd gedaan.” Het verschil is dat Despentes wat waarheid is in porno omschrijft als een roes en openbaring van verboden verlangen, terwijl Nietzsche het heeft over het opzoeken van het verbodene niet in een poging om ‘onder invloed’ te raken, maar om helderheid te krijgen. Bovendien gaat Despentes iets korter door de bocht. Ze beschrijft een gedachtegang die zich ondertussen verpopt heeft tot een gemeenplaats in artistieke en pornografische middens. Het is het soort waarheid die voornamelijk verkondigd wordt door swingers als ze beweren dat zij de enigen zijn die écht eerlijk zijn met zichzelf. Wat maatschappelijk correct is versus wat je stiekem wilt en nodig hebt. Er vindt een ontmaskering plaats. Maatschappelijke idealen blijven clashen met zichzelf zijn of worden. Maar wat heeft dat dan te maken met quasi-mystiek? Mystiek wordt vaker gekoppeld aan pornografie, in de zin dat porno de (potentiële) macht heeft om de geest compleet in de ban te brengen zonder dat de kijker noodzakelijk controle heeft over wat hen wordt aangedaan. In die zin doet het denken aan openbaringen van mystieke waarheid. Nietzsche verzet zich verscheidene keren tegen de waarheid via openbaring op deze manier. Hoe balanseer je de nevel met het inzicht? De standpunten van Despentes en Nietzsche naast elkaar leggen is appelen met peren, en filosofie met porno vergelijken. Maar de brug is al geslagen, waarom dan niet verdergaan? De introductie van een nieuwe leerlinge in de klas van Zarathoestra kan alleen maar bevorderlijk zijn, de confrontatie alleen maar interessant.

Ik herinner me een vak dat ik volgde aan de universiteit, ondertussen een viertal jaar geleden. Als eerstejaarsstudent was het belangrijk dat je leerde hoe je een samenhangende tekst moest schrijven. Na een reeks instructies over deadlines en andere praktische zaken volgde een slide met één zin: “Please don’t write porn”. Een vreemd zwaartepunt aan het einde van de les, schrijf geen porno. Naast een ban op lettertypes die niet Times New Roman zijn en lange paragrafen werd ook het schoolmeisje dat repetitief zichzelf bevredigt verbannen uit alle dubbel gespatieerde werkstukken. Niet dat ik zoveel zin had om te schrijven over seks voor mijn professor. De opdracht was om te leren schrijven, niet om literaire meesterwerken voor te brengen. Ik was zelfs helemaal niet van plan om er iets persoonlijks in te verwerken. Had ik iets persoonlijks geschreven, dan had niemand het geweten, ik sprak amper. Langs een ommetoer leerde ik toch iets op papier krijgen, maar het was moeilijk. Ik probeerde steeds opnieuw om iets ‘serieus’ te schrijven. Na het nulnummer van dat soort teksten volgde een betere versie, een betere versie voor echt, en na de betere versie voor echt echt vlogen ze meestal de digitale prullenmand in. Dan schreef ik maar iets belachelijks, iets grappigs of iets absurds. Het heeft iets te maken met zelfsabotage, maar ook met waarheid. Want wat ik graag wou zeggen, vond ik altijd op het laatste moment te riskant om op beoordeeld te worden, onbehaaglijk intiem of ambigu. Het kan ook zijn dat ik te hard probeerde om iets te zijn dat ik niet was. Vreemd genoeg overlappen die twee velden.

Het meisje in de video is een studente die een studente speelt, die een boek leest dat ze als echte studente waarschijnlijk gelezen of toch op z’n minst aangekocht heeft. Wat is de waarheid? De meeste schoolmeisjes dragen geen mini velcro rokjes. Waarom leest dit personage? Nietzsche binnenhalen voegt een bizarre zwaarte toe. Misschien heeft ze er zelf niet eens bij stilgestaan. Of misschien wel, het valt moeilijk te zeggen wat haar plan voor de regie was. Het eindproduct is plat en stug, maar ook ambigu. Het overgrote deel van de video is onverleiderlijk door zijn directheid. De vierde muur wordt continu doorbroken doordat de actrice steeds opnieuw de camera inkijkt, wat op zich geen uitzondering is bij dit soort amateurvideos. Het overdreven acteren is ook niet nieuw, maar voegt nog toe aan het doorbreken van de illusie. In die zin is het een kunstwerk. Schijn toont zich als schijn. En dan de laag eronder: ze speelt zichzelf. Of toch een versie van zichzelf, een cliché dat zich binnen de wanden van het frame ophoudt. Worden wie je bent door te zijn wie je niet bent, wat houdt dat in? Terwijl deze actrice haar leven doorleeft, blijft haar beeld als schoolmeisje hangen om voor eeuwig herhaald te worden. Welke rol speelt ze in die korte eeuwigheid? Ze speelt iets dat zowel zichzelf is als miljoenen anderen en ook niemand. Ze creëert zichzelf en ik creëer haar door mezelf. Er zit storing op het beeld. Een zandstorm van pixels.

Ik had een droom waarin ik de schuifdeur van mijn kamer probeerde te sluiten, maar telkens ik het probeerde, veranderde de deurknop van plaats. Dus terwijl ik de deur wou dichtdoen, deed ik haar steeds opnieuw open. In mijn droom was het een kwestie van leven of dood: de deur moest dicht omdat er anders mensen of demonen zouden binnenkomen. Terwijl ik wanhopig aan de deur zat te trekken, zat ik op de grond op de schoot van mijn lief. Hij probeerde me te troosten, hij zei me dat het toch zo erg niet was, maar ik kon hem maar niet uitleggen wat er aan het gebeuren was. Bovendien zat ik vast in een frustrerende tijdlus waarin ik droomde in mijn droom, waardoor alles steeds opnieuw begon. Het impactvolste aan de droom was de fragmentarische en repetitieve manier waarop ik alles meemaakte: mijn deurenspel herstartte zich in schokken, alsof ik doorgespoeld of herhaald werd. Toen ik in paniek wakker werd, maakte ik mijn partner wakker om het hen nog eens te vertellen, in de hoop dat die nu wel zou snappen wat er aan de hand is.

Op dit punt komt alles een beetje in elkaars vaarwater terecht. Om terug te keren op wat ik eerder zei over Nietzsche: ik had het niet noodzakelijk over de helderheid van axioma’s, maar een helderheid van denken. De onhelderheid die moet vermeden worden zijn de vertroebelingen van mystici, niet noodzakelijk de ambiguïteit van verlangen of interpretatie. Die blijft. Passieve pornografische roes, in zoverre die de trekken vertoont van de roes van alcohol en de roes van het Christendom (in de tijd van Nietzsche), is iets om te vermijden. Maar als in zoverre het de kans geeft om iets nieuws te genereren, is het bruikbaar. De waarheid wordt door de zintuigen bereikt, in het gewriemel en de strijd van de verschillende lagen. In de dubbelheid zit de deconstructie.

Het meisje wandelt tussen twee bergkammen in. Haar halsband doet denken aan de slaafsheid van de juk, maar overschreven met een nieuwe betekenis: ‘ik moet’ wordt ‘ik wil’.

In de video keert ze voor eeuwig terug. In iedere loop verandert en verschuift een beetje betekenis. Aan het einde van de video, de pijl die naar zijn eigen staart wijst: nog eens. Twee kanten: de mens, en daarnaast de schijnfiguur die voor een drietal minuten mijn interesse wekt, om daarna vergeten en teruggevonden te worden. Ik wil deze video stellen als het centrum van zijn eigen kosmos. Op die manier wordt het gedachte-experiment van Nietzsche zeer letterlijk en reëel: op het internet keert dit moment werkelijk terug voor eeuwig. Maar in het herhalen zit ook een verandering, worden. De mens, de schijn en de herinterpretatie. Een realiteit buiten het beeldkader die ik met haar deel en een video tussen ons beide in.

[the-silver-ruin-daily]

[wholesomemendes]

Basket Full of Love

Summary: After buying a new house, you and Shawn are at a flower nursery to decorate the outside and lots of love ensues.

Author’s Note: This is literally just fluff. That’s it. Fluff on fluff. I got this idea when I was buying flowers with my mom the other day and all I could do was picture this happening. She’s short (only 1.4k), but she’s sweet so I hope you guys like it. As always, please tell me what you think, any feedback is appreciated!

“Shawn, which one do you like better?”

At the sound of your voice your husband turns his head away from where he was admiring a bundle of pretty, pink peonies and makes his way towards where you were comparing two hanging baskets. He wraps his arms around your middle, letting his head come to rest on your shoulder, “Which ones am I looking at?”

You pointed at two baskets filled with an arrangement of red begonias and other white flowers with hints of yellow in them, “These two right here. I’m thinking of hanging one of them on the back porch next to the birdfeeder.”

Shawn stared at them, examining all of the bright colors with furrowed brows, “But baby, they’re the same thing.”

“No they’re not,” you huffed, pointing at each of them, “This one obviously has more begonias so the color stands out more, but this one seems to have more buds.”

“A-what? A bedona?”

You laughed at his words causing him to squeeze you a little tighter and press a kiss to your forehead, “A be-go-nia is this pretty little red flower right here.” You leaned forward slightly to gently touch the gorgeous petals, rubbing one between the pads of your fingers.

“Oh, a be-go-nia.”

You let out a small giggle at how he was sounding out the word, but still turned around nonetheless and placed a kiss on his cheek, “That’s it, bubs. You’ve got it.” He contemplated his decision for a few more moments before pointing at the one on the right.

“I like that one, the red in it looks nicer.”

“Perfect, then we’ll get that one.” You stood on your tiptoes in an attempt to reach the hook, smiling to yourself when Shawn placed one hand on your waist and reached above you to help grab it instead. You mumbled out a thank you as you kissed his bicep lightly while he put the new basket into your cart.

“Alright, are you ready to go?”

“What? No, we still need to get two baskets for the top of the steps in the front and some flowers to plant in the garden in front of the main entrance and then there’s…”

“Ok, ok I get it, lots of flowers,” he sighed, resting his head on his arms that were on the cart which was already filled with three other assorted plants, “Why do we need so many?”

“Shawn, we literally just bought a house. That means you need to decorate a bit outside, you know, make it presentable. The perennials your mom has in her garden didn’t just grow by themselves.”

Your husband groaned again, lifting his head to face you this time, “Babe, you know I have no idea what you’re talking about when you spit out all of these big flower words.”

“Perennials are the flowers that rebloom every year without you needing to replant them. Annuals are the flowers that die before the winter season.”

“So why don’t you just buy all perenals or whatever the heck they’re called so you don’t have to replant them every year?”

“Perennials and because you want to change it up a little bit! It’d be boring to have the same flowers every year.” Pushing him playfully out of the way, you grabbed the cart and headed towards some of the perennials you wanted to plant in the front garden, Shawn trailing behind you like a lost puppy. One of the flower labels caught your attention a few rows down and you gravitated towards it immediately, “Shawn, look! Daylilies!”

“And…?”

“Andddd these attract hummingbirds! Wouldn’t it be cute to see some hummingbirds around the house? We could even put up a hummingbird feeder!”

A smile broke out on Shawn’s face at your excited state and he placed his lips on top of your head, mumbling into your hair, “That sounds great, love. Anything to put a smile on your face.”

You smiled up at him before grabbing a couple trays of the soon to be beautiful flowers and placing them in your cart. You could tell Shawn was becoming antsy to go home because he was either pulling out his phone more than usual or being extra clingy, a telltale sign of his boredom. “Hey bubs,” you snapped him out of the trance he was in on his phone, “Why don’t you go pick something out? Whatever you want to get.”

“Anything?” he asked, a bright smile taking up his face.

“Anything, just please don’t pick something that will ruin the outside of our house.”

“I won't, I promise, I’ll pick out the prettiest flowers for you.” He placed his hand under your chin so he could peck your lips quickly before he ran off somewhere in the nursery to, what you could only assume was, cause trouble.

Two baskets and a handful of trays later you were satisfied with your cart, the only thing missing being your giant of a husband that was still somehow on the hunt for his special flowers. “Is this flower for sale?” a deep voice whispered into your ear, causing you to jump from the fright. You immediately recognized the voice and bright chuckle as your husband’s and you turned around, meeting his mischievous grin.

“What took you so long, bubs? Pick out anything good?”

“Mhm, but nothing as beautiful as this flower right in front of me.”

You blushed at his words, lightly pushing his chest to hide your red cheeks, but his muscular body didn’t move an inch, “‘M not a flower.”

“You could be though,” he smiled at you, hands coming to your waist to pull you closer to his body, “You’re as gorgeous as one and you smell just as good, too.”

“Oh stop it, I’m your wife now. You don’t need to shower me in compliments anymore.”

“Doesn’t matter, I’m always gonna give you loads of compliments cause you’re my girl and you deserve them.” He leaned in to place a searing kiss onto your lips, gripping your hips tighter to bring you flush against him.

“Shawn,” you mumbled against his lips when he tried to deepen it, “People.”

He pulled away unwillingly, a small pout on his face, “What? I can’t kiss my wife now?”

“You can...back home. Now why don’t you show me these flowers you got.”

“Oh right! Flowers, yes.” Moving to turn around to where he had placed the basket on the ground, he held it up for you with a proud grin adorning his lips, “Ok, so I had to get some help from one of the workers, but I got it. Basically, it’s a basket full of love!” He pointed to a handful of white flowers on one side, “These ones are supposed to symbolize everlasting love, which you know, made me think of us and it’s supposed to represent fertility and motherhood which I think will be helpful for the future.” You looked at him with tear filled eyes, not knowing how the man who wanted nothing to do with flowers earlier had managed to find the perfect array of them that also happened to be so meaningful. “The dark red ones mean love and affection as well and the rest of them in here don’t really mean anything, but I think they’re super beautiful.” You wouldn’t think that the mix of orange blossoms and red carnations would look as pleasing to the eye as they did, but you thought that the meaning behind them made them that more beautiful to you. “So? What do you think?”

“What do I think? Shawn, I-” you leaned your head back in an attempt to keep the tears at bay- “I don’t know what to say, they’re absolutely perfect. I don’t deserve you, bubs.”

“Awe baby, don’t cry,” he cooed, wrapping you up in his arms, “I love you, you’re the one I don’t deserve.”

“You can’t say that, you just made me cry in the middle of a nursery.” You sniffled one last time before placing your lips on his, holding him tight against you.

“I thought you said no kisses in public,” Shawn mumbled against your lips, but not making any move to pull away from you.

You detached your lips from his and cocked an eyebrow at him, “Do you not want to kiss me right now?”

“Hell no, get back here,” and with that you melted into his arms, a basket full of love leaning against the two of you.

[rm4ever]

Let’s just discuss about Chapter 139, shall we?

Part 1:

In here, we can see Armin and Eren talking in the Paths, though, as in children. They are talking about the events of what happened in ‘The Table Scene’. This is the rewrite and official translation btw. Armin asks Eren on why did he have to take it so far, that he had to knee him. Eren answers back, he was really wanting to push them away, that he got a little lost in doing it, but he was really sorry. Next panel we see where they are, and they are in Shiganshina, in the place where they all hang out w/ Mikasa.

Eren didn’t want to hurt them, but he knew he had to. So Mikasa haters, please acknowledge this.

Armin, following the statement, says that he should say sorry to Mikasa, because he said and I quote; “All that nonsense you spewed hurt her...”. And this just shows how Armin and Mikasa’s friendship grew over the years. Don’t say that Mikasa is only obsessed with Eren, because you can clearly see the relationship between Armin and Mikasa. They care and love each other. Not as in a ship btw, just friendship.

PEren wanted Mikasa and Armin and everyone to be seen as heroes, not Devils, and he knew how by doing the Rumbling and hunting and killing him down. Eren knows that they would be the saviors of this world, that they would stand on the side of Humanity until the end. Eren also cares deeply for his loved ones, as he said in Chapters before. He did all that to protect them.

Armin asks Eren if he wants to them to be like the Tybur family after the great war, and that they’re supposed to protect Paradis from Humanity outside the Walls, and Eren says that they won’t, because the Rumbling will kill 80% of Humanity. Armin is horrifed at this, but realized he did all that for their sake.

Armin asks if he really needed to go that far just for them, but is cut off by Eren standing up and walking, to which Armin asks where he’s going. Eren answers, that he’s going where we want to go, and let’s talk about Founder Ymir.

Time-skipping to where they are, they see a Volcano and Lava, a.k.a. Flaming Water. They are surprised at this, because I mean well who wouldn’t-

Anyways, Eren asks where he left off, and Armin answers that he said that the power of the Titans continues to thrive because Ymir has been following King Fritz for over 2,000 years.

Eren confirms the previous statement, and says that King Fritz burned her hometown, killed her parents and even pulled out her tongue, because Ymir loved him. And that’s what bound her to him for over 2,000 years. Who knew, that even an allmighty being like her, could love somebody.

Now this, surprised me. Eren said that even he can‘t understand what Ymir was feeling deep down, but he knew that she was searching for freedom. For love. So, she sought for someone who’d understand and release her from the agony of her love. And that person, was Mikasa. And whoo-boy, my reaction was: YES MIKASA IS FINALLY GETTING THE ATTENTION SHE DESERVES!

Armin was confused and asked if he said Mikasa, and Eren answered that he did, and said that Amrin wasn’t listening. And Armin answered that he was. At least we got some comedy, right? Anyways, Armin asked Eren, why was it Mikasa? And Eren said that only Ymir knows. And even Eren said that he doesn’t know what Mikasa will do next, while remembering that moment before he activated his Coordinate powers.

I am definitely NOT doing all the panels in one go. Also, R.I.P. my storage. So uhm, see you when I’m not lazy :)

[portugalnet]

hey... quais os vossos poemas portugueses preferidos sobre amor? :o

gostei muito desta pergunta!!! 

infelizmente poesia romântica não é bem comigo. outros please reply!!

vou deixar aqui aqueles que me lembrei/que gosto mais: 

sophia de mello breyner andresen, poema de amor de antónio e cleópatra

pelas tuas mãos medi o mundo e na balança pura dos teus ombros pesei o ouro do sol e a palidez da lua.

mário cesariny:

tu estás em mim como eu estive no berço como a árvore sob a sua crosta como o navio no fundo do mar

fernando pessoa, MARIA: amo como o amor ama (excerto)  

quando te vi, amei-te já muito antes tornei a achar-te quando te encontrei nasci pra ti antes de haver o mundo. 

camões 

não temo contrastes, nem mudanças, andando em bravo mar, perdido o lenho. mas não pode haver desgosto onde esperança falta, lá me esconde amor um mal que mata e não se vê que dias há que na alma me tem posto um não sei quê que nasce não sei onde, vem não sei como e dói não sei porquê.

natalia correia, o espírito 

Nada a fazer amor, eu sou do bando Impermanente das aves friorentas; E nos galhos dos anos desbotando Já as folhas me ofuscam macilentas; E vou com as andorinhas. Até quando? A vida breve não perguntes: cruentas Rugas me humilham. Não mais em estilo brando Ave estroina serei em mãos sedentas. Pensa-me eterna que o eterno gera Quem na amada o conjura. Além, mais alto, Em ileso beiral, aí espera: Andorinha indemne ao sobressalto Do tempo, núncia de perene primavera. Confia. Eu sou romântica. Não falto.

florbela espanca

Ser poeta é ser mais alto, é ser maior Do que os homens! Morder como quem beija! É ser mendigo e dar como quem seja Rei do Reino de Aquém e de Além Dor! É ter de mil desejos o esplendor E não saber sequer que se deseja! É ter cá dentro um astro que flameja, É ter garras e asas de condor! É ter fome, é ter sede de Infinito! Por elmo, as manhãs de oiro e de cetim... É condensar o mundo num só grito! E é amar-te, assim, perdidamente... É seres alma, e sangue, e vida em mim E dizê-lo cantando a toda a gente!

camões, um mover de olhos

Um mover d’olhos brando e piadoso, Sem ver de quê ; um sorriso brando e honesto, quási forçado; um doce e humilde gesto, de qualquer alegria duvidoso;

Um desejo quieto e vergonhoso; um repouso gravíssimo e modesto; sua pura bondade, manifesto indício da alma, limpo gracioso;

Um escolhido ousar; sua brandura; um medo sem ter culpa; um ar sereno; um longo e obediente sofrimento:

Esta foi a celeste formosura da minha Circe, e o mágico veneno que pôde transformar meu pensamento.

[perenians]

dickroy comm for @gatheringbluecheese !

[hey-color-palettes]

could you make a color palette for the name Peren, please?

#2a324b || #7ea3cc || #8d5f43 || #d6ac83 || #3b77a5

[hobisexually]

For the non-us ask thing, 5, 15, and 28 please! :)

5. favourite song in your native language?

as a kid i loved “Ademnood” by Linda, Roos & Jessica (they were from a dutch soap opera jfslksd) because it’s such a fun song, to this day I get HYPED when I hear it, just gives me a ton of endorphins.

And “Die man zijn” bij Acda en de Munnik is a beautiful song, they’re one of the few Dutch artists I don’t hate and that song always gets me, i have a very specific memory to it, plus “Duizend Vragen (Elke Dag)” by Teske & Paul de Munnik is my favourite, it always instantly Hits something in me? 

but old school Dutch hiphop/rap is a BLAST, this playlist is my pride and joy:

it’s got some bangers, fam!!!!

for someone who hates most dutch music i still had a very hard time choosing, huh

15. a saying, joke, or hermetic meme that only people from your country will get?

already did this one but i’ll post a dutch meme:

(”hem peren” means “to leave”. why pear turned into a verb, no one knows)

28. does your country have a lot of lakes, mountains, rivers? do you have favourites?

we are flat as a pancake and we just have water

a lot of water

we are below sea level

there’s just a LOT of water

[offtoljubljana]

85. Soep

5/05/2020

Fijne Bevrijdingsdag. Niet het feest waar iedereen op gehoopt heeft, maar ja, c’est la vie.

Helaas is de streak van Slovenië verbroken, want er zijn 6 nieuwe besmettingen bij en 1 dode.

De muziek is weer eens good ole Pride Month en het grootste nieuws van de dag is dat ik soep heb gemaakt.

Ik had gisteren alle boodschappen gedaan (behalve uien, want fuck dat), dus het is tijd voor Kimchi soep. Kimchi is een Koreaanse zure groente. Zelf had ik geen kimchi, dus ik nam Chinese kool. Ik had een basis voor Kimchi soep van de Thai Asia Shop.

Het is een zeer gevulde soep. Ik mis dus alleen uien, maar die mis ik niet. Ik kon ook lente uien gebruiken voor garnituur, maar dat is onnodig. Ik weet alleen wat lente uien zijn dankzij de videogame Stardew Valley.

Ik was alleen vergeten hoe pittig Kimchi kon zijn. Ik wist dat het zoetzuur zou worden, maar oh boy. Het pakje had maar één pepertje, dus dit is ook nog mild. Ik heb rijst bij gekookt voor vanavond.

Kimchi is dus een zoetzure en pittige gefermenteerde kool. Ik weet niet wat dat betekent. Als je door de pit heen eet, is het lekker zoetzuur.

Nu we het toch hebben over zoetzuur... ik heb mijn laatste zoetzure Autodrop opgegeten. Eén pak is nu leeg 😭😭😭. 

Oh SHIT ER IS WEL NOG EEN ANDER DING. Ik heb een 10 voor mijn tentamen MC. Yup, een 10. Ik had een goed punt verwacht, maar niet het allerhoogste. 

Ha, kan niet geloven dat ik dat bijna vergeten was. Ik kreeg een bericht van Jonathan met de mededeling dat de punten online stonden en woah. Mijn laatste 10 was mijn profielwerkstuk en daarvoor een so in de eerste. 

Er zijn ook een paar die het niet gehaald hebben (hoe??? het was een openboektentamen) en hun herkansing gaat plaatsvinden op de campus. De groep is waarschijnlijk klein genoeg om het toe te staan. Ik zei al eerder dat de campus alleen open is voor kleine groepen en één-op-één gesprekken.

Dus ja. Hoera.

***

23:09 en oh God, Glee, waarom doe je met dit aan? Glee heeft een nieuwe playlist gemaakt genaamd Glee Hits en Teenage Dream begint nu. OH JESUS.

Ook nog ongeveer 50 minuten en dan is Eric Bittle’s verjaardag voorbij. 

Ja, we zijn bijna een maand later, maar ik wil nog steeds niet toegeven dat Check, Please! geëindigd is. Ik kan het niet aan. Jack Zimmermann wordt 30 dit jaar. Oh my God.

Ik was enigszins productief, zelfs nog na mijn soep. Ik heb eindelijk mijn mobility form opgestuurd naar Danila (als je je vakken verandert tijdens buitenlandse studie, dan moeten beiden universiteiten daarmee instemmen) en ik weet dat we inmiddels al bijna aan het einde zitten, maar ik wilde niet meteen mijn mobility form sturen naar de International Offices wegens Corona drukte. Danila waardeerde het. Nu moet het nog naar Patrick van de RU.

(Hmmm, ik snap de emotionele waarde van Keep Holding On, maar het nummer zelf heb ik nooit geweldig gevonden.)

Verder heb ik eindelijk gewerkt aan mijn MC essay proposal. Ik kwam tot een pijnlijke realisatie: mijn opdracht van Addy was in het Nederlands, maar die van anderen niet, dus de plagiaatcheck zou het alsnog op kunnen pikken. Nadat ik veel te lang heen en weer heb zitten gaan over mijn beslissing, heb ik de leraar gewoon gemaild om toestemming te vragen. Het was maar een korte opdracht die ik graag zou willen uitwerken en hij is er mee akkoord gegaan.

Weer heel wat gestres mega makkelijk opgelost.

(Total Eclipse Of The Heart vond ik nu wel mooi.)

En toen met Sociologie een art critique gedoe. Ik moet een online tour kijken van een exhibitie van het Modern Art museum en fun fact: de video was op 12 maart gemaakt. Op 11 maart was ik in datzelfde museum (zie 35. Onverwachts drukke dag). Nu weet ik waarom een deel was afgesloten voor constructiewerk.

Dus nu heb ik deze to-do list

GLINT: examen

Professionalisering: professioneel en persoonlijk profiel + nog een paar expeditiepunten

B&T: werkstuk over de dood overwinnen en nog een onbekend werkstuk

Sociologie: 3 kritiekstukken en een werkstuk over glee

MC: werkstuk over feiten gebruiken om te liegen

(Oh. Oh... Make You Feel My Love. Oh.)

Als avondeten had ik nog meer Kimchi soep en nu met rijst om de pit te verzachten. Blijkbaar hoort dat ook zo. Je moet een bakje rijst erbij hebben. Ik was als een echte Koreaan aan het eten zonder dat ik het wist. Toen kwamen Kath en Sophia achter iets mega interessants: 1 van onze 2 kook pitjes is weer kapot. Alweer heeft Kath op een moment haar hand op het pitje gelegd en het werd alleen maar lauw na 10 minuten.

Fuck.

Het is zo’n kookplaat setje, maar dan in het zwart:

(Without You net na Make You Feel My Love IS GEEN GOED IDEE AANGEZIEN HIJ DOOD IS.)

Dit is dus al de 3e keer in een paar maanden. Blijkbaar, net voordat ik aankwam in Slovenië, heeft Barbara een setje moeten laten vervangen, want één kookplaatje werkte niet.

Nog niet eens een maand later hebben we het weer moeten laten vervangen, want de kleine plaat deed het niet meer. Matjaz zei toen al zoiets van “I replaced it recently!”, maar als het niet werkt, werkt het niet.

En nu, ongeveer 2 maanden later, doet de kleine plaat op de het nieuwe setje het weer niet. We weten niet waarom het setje het ineens niet meer doet, want ik ben de laatste die gekookt heeft. Dat was die Kimchi soep rond de middag en dat ging helemaal goed.

(Uptown Girl verdiende de haat niet.)

Het is net zoals de fietsband. Ik gebruik het en daarna gaat het kapot.

En toen weer eens good ole Animal Crossing. Wie heeft gezellige kamergenoten nodig als je ook acht idiote vrienden online met een net kan slaan? Eerst met een paar mensen van Plurk turnips verkopen bij Hannah Florida (stonks) en daarna 8 fucking mensen op mijn eiland voor Celeste DIY. Het duurde zowat een half uur om iedereen überhaupt binnen te krijgen, want elke keer als er iemand landt of weggaat, moet het spel stil liggen.

(Ah, het eerste nummer waar ik het niet mee eens ben. Give Your Heart A Break is geen slecht nummer, maar het hoort ook niet op de “Hits” playlist.)

Party at Dalton!

Hallie, Maikel en ik zijn zelfs een emo band begonnen op het strand. En na een uur was iedereen weg en toen hup, naar Fiona om appels te verkopen. Ah Animal Crossing, het spel waar simpele dingen zeer amuserend worden. Want wat doe je nu precies op dit spel? Wat is nu het nut hiervan?

(Nou, Billionaire is nu eens iconic.) (De Troubletones verdienden beter, ook al vond ik Survivor/I Will Survive niet het beste nummer.)

Wat doe je? Je vangt vissen en insecten. Je geeft water aan bloemen. Je koopt kleding voor je buurman die toevallig ook een olifant is... en dat is het. 

Je kan uren besteden aan dit spel. Mensen klagen nog steeds dat videospellen tot geweld leiden (en als een communicatiewetenschapper rol ik altijd mijn ogen als ik dat hoor), maar het meest populaire spel van dit moment is pure rust. Ik pak snel een kussentje om naast een eekhoorn onder een boom te zitten! Mega gevaarlijk! Ik schud mijn bomen zodat ik genoeg peren heb om een hoedje in de vorm van een peer te maken. Zeer gewelddadig!

(Huh, ik heb Get It Right heel lang niet meer gehoord. “Oh my god, they’re doing original songs.”)

Hmmm... heb ik verder nog iets te zeggen? Niet echt. Studie? Check. Corona? Check. Animal Crossing? Check.

Check, please!

Oh God, sorry voor die slechte grap.

[thedicepaladin]

Could I get a dice palette please? He's a wood elf with coppery skin and long black hair that's so luxurious it turned an NPC gay. His catchphrase is "Hi, my name is Peren" and he's been known to befriend enemies even as they're in the middle of an axe swing. He doesn't always understand what's going on but he always puts himself on the line for his friends. He collects trinkets and dresses in dark blue.

He’s probably shaped like a friend, I can tell

[deknutseljuf]

Sew your own Candy Tree! Today it’s my turn to share an easy sewing project for all kids in the world.. 😀 🇳🇱 Vandaag deel ik mijn bijdrage voor de @sewasoftie hop, georganiseerd door Trixi. Het doel is kinderen zelf een softie (knuffeltje) te laten naaien en te laten zien dat het heel gemakkelijk is! Het thema dit jaar voor Sew a Softie is : Magie 🪄 Als jij een magische toverstaf zou hebben, dan zou je toch ook een snoepjesboom wensen, waar volop allerlei snoepjes aan groeien? Geen gewone gezonde appels en peren, maar lekkere lolly’s, kauwgum, toffee’s en ander snoepgoed dat je gewoon kan plukken, wanneer je zelf wilt! De snoepjesboom kan je zelf heel makkelijk naaien, met wat viltlapjes, een naald en draad. (Mooie viltlapjes vind je bij @meaningful.crafts ) De uitgebreide werkwijze (het is écht niet moeilijk) en het gratis patroon vind je in mijn blog: https://y.is/MhdAS (laat in reacties weten of je de klikbare link per pb wil ontvangen) De hele maand juli zie je hier op Instagram overal leuke zelfmaak softies met een gratis werkwijze en patroon. Soms zelfs 2 per dag! Via de tag #sewasoftie zie je alle 60 leuke knuffels om zelf te naaien! Today I’m joining the global Sew a Softie tutorial hop organised by Trixi @sewasoftie. Sew a Softie is an annual initiative to inspire kids and adults all over the world to learn to sew. Please join in and tag #sewasoftie @sewasoftie to be in the running for some fun prizes. Pop over to @the.flamboyance.flutter and @beacallemeyn to see YESTERDAY’S tutorial, @schaeresteipapier to see TODAY’S softie and don’t forget to visit @love_learn_craft and @thekolbeekboys TOMORROW for more softie magic! Do you like to check out the Candy 🍭 tree 🌳 tutorial and the free pattern on my blog? Let me know in the comments and I will send you the clickable link per pb! Happy Sewing to you all! 🧵 🪡 https://www.instagram.com/p/CfztcDLjqCL/?igshid=NGJjMDIxMWI=