#overvallen

[kronieken]

Verteerd door het vuur

18 juli 1592. Al de gevangenen worden vanuit hun cellen aan het Zaalhof naar het gebouw van de kasselrij op de markt gebracht. Een jonge gast uit Dikkebus, een kerel van drieëntwintig, mag de spits afbijten. Hij heeft de doodslag op een dorpsgenoot op zijn geweten. Allemaal voortgekomen uit een banale ruzie om een jong meisje waarop de beschuldigde hem een messteek had toegediend. De dode…

[camperpunt]

Veilig op reis: Voorkom carjacking en overvallen

Vanmorgen las ik in de krant over een incident in Goes, waar een dame in haar camper werd overvallen door drie personen. Ze namen haar telefoon mee. Dit roept de vraag op: hoe kun je zoiets voorkomen, en wat doe je tijdens een overval? Uw veiligheid staat voorop, zeker als u met de camper op pad bent. Hoewel carjacking en overvallen gelukkig zeldzaam zijn, kunnen goede voorzorgsmaatregelen het…

[indegazettevanindegazettepuntbe]

Golf van overvallen: de arrestatie van een gevluchte gevangene https://www.indegazette.be/golf-van-overvallen-de-arrestatie-van-een-gevluchte-gevangene/?utm_source=dlvr.it&utm_medium=tumblr

[rotterdamvanalles]

Winkelende mensen op de Samuel Esmeijerplein in winkelcentrum LageLand, 1966.

Samuel Esmeijer (Driebergen, 20 december 1920 – Apeldoorn, 28 november 1944), was een Nederlandse verzetsstrijder tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Esmeijer was geboren in Driebergen en bracht daar zijn kinderjaren door. Het gezin verhuisde uiteindelijk naar Rotterdam. Na het behalen van zijn HBS-diploma keerde Esmeijer in de herfst van 1941 terug naar Driebergen. Hij ging als klerk aan de slag bij de plaatselijke politie en volgde in zijn vrije tijd een opleiding tot politie-inspecteur. Esmeijer begon zijn ondergrondse "carrière" in de zomer van 1942 met hulp aan Joodse onderduikers.

Esmeijer besloot in het najaar van 1943 terug te keren naar Rotterdam. In Driebergen had hij verschillende keren verzetsmensen gewaarschuwd voor een op handen zijnde politieactie. Het was de korpsleiding daardoor ook wel duidelijk geworden dat ergens gelekt werd, waardoor Esmeijers positie langzaam onhoudbaar wordt.

In Rotterdam leidde Esmeijer een kleine recherchegroep in Rotterdam voor de organisatie Trouw, die in januari 1944 tot knokploeg omgevormd werd. Esmeijer kwam bekend te staan als bezielend KP-leider en beramer van doeltreffende plannen. Onder zijn leiding werden bijvoorbeeld het Huis van Bewaring aan de Noordsingel, het Hoofdbureau van Politie aan het Haagse Veer, en het distributiekantoor op het Afrikaanderplein succesvol overvallen.

Op 22 november 1944 werd een aantal contactmannen van Esmeijer in Utrecht gearresteerd en gevangen gehouden in de Koning Willem III-kazerne buiten Apeldoorn. Jan van Bijnen, Landelijk Sabotage Commandant, wilde een bevrijdingsoverval opzetten en ging op 28 november samen met Esmeijer en hun chauffeur Huib Verschoor de kazerne verkennen. Zij liepen daar in het oog en werden aangehouden. Toen tot fouillering werd overgegaan, ontstond er een vuurgevecht, waarbij Esmeijer dodelijk getroffen werd.

De foto is gemaakt door de Fototechnische Dienst Rotterdam en komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

[regiowestfriesland]

In de val gelokt op datingapps, waaronder in Andijk en Bovenkarspel. 1 persoon aangehouden

In de provincie Noord-Holland zijn sinds mei 2023 ten minste veertien mannen naar een locatie toe gelokt waar ze werden overvallen en beroofd. Sommigen werden in de periode na zo’n voorval ook nog afgeperst en/of bedreigd om meer geld af te staan. De slachtoffers dachten een afspraakje te hebben met een jonge vrouw, maar vielen in plaats daarvan ten prooi aan criminelen. Die lijken achter een…

[welkominmijnkoffiehuis]

10 november 2024

mijn ouders zijn twee weken op vakantie naar Turkije geweest. ze kwamen voor een van de eerste keren langs in onze stad. ik voelde me echt even heel volwassen: mijn ouders komen op bezoek bij mijn tweede thuis, het huis waar ik met jou inmiddels de helft van mijn tijd doorbreng.

pap had een boek gelezen op reis en kwam daarmee als verrassing aanzetten. hij dacht dat ik het ook wel zou kunnen waarderen vanwege een aantal mooi geschreven stukken. het gaat over twee mensen die samen op een rondreis gaan door de natuur. hij heeft iets kleins voor me in de kaft geschreven. ik vind het zo’n lief gebaar; het weergeeft voor mij heel goed hoe erg pap en ik op elkaar lijken en hoe onlosmakelijk verbonden we zijn.

we wandelden langs de mooie huizen uit de buurt en door het bos, dat zich elke dag steeds meer overgeeft aan het kleurenpalet van de herfst. het oranje van de bladeren complimenteert de dromerige woningen van baksteen. tijdens het wandelen vertelden mijn ouders over de bergen in Turkije die, net als de bomen hier, bezaaid waren met herfstkleuren. ze vertelden dat ze kleine dorpjes bezochten die zich tussen de bergen verstopten, waar oude mannen met elkaar Turkse thee dronken en rummikub speelden. mijn ouders dronken er ook thee gemaakt van salie en oregano.

bij één van de plekjes uit het dorp dronken we koffie en thee en aten we taart en focaccia, terwijl we nog meer kletsten met zijn vieren. over het feest dat ze in de winter in ons dorp geven, over al de toneelstukken die ik op de basisschool heb gedaan, over de naderende winter en al het leuks dat daarbij komt kijken. op dit soort knusse dagen voel ik me zielsgelukkig.

ik ben niet elke dag meer thuis en dus zie ik mijn ouders minder dan vroeger, maar daardoor lijkt onze band nog sterker te worden dan die al was, een band waar ik zo ontzettend dankbaar voor ben, ook omdat ik weet dat een goede band met je ouders voor veel mensen geen gegeven is.

maar elke keer als ik ze zie word ik overvallen met een bepaalde dankbaarheid en warmte. de wereld kan compleet instorten, maar ik vind altijd mijn thuis in hun knuffels, een stabiele basis om op terug te vallen, en dat koester ik met heel mijn hart.

[johnooms]

Wat gebeurde er op 31 oktober?

Wat gebeurde er op 31 oktober? 1641 – CORNELIS JOL (44) OVERLEDEN Bijgenaamd “Houtebeen”, hij was admiraal van de West-Indische Compagnie (WIC) tijdens de Tachtigjarige Oorlog. Als kaper maakte hij veel buit bij zijn overvallen op Spaanse en Portugese schepen, beladen met goud en zilver. Jol werd in de Republiek als een volksheld beschouwd vanwege zijn grote moed... Klik op de link hieronder voor meer Nieuws van Vroeger: http://johnooms.nl/2024/10/31/31-okt/

[reneleijen]

België: Weer verdachten opgepakt voor afpersing via Grindr

De lokale politie van Brussel heeft drie verdachten opgepakt die via Grindr contact zochten met slachtoffers en hen vervolgens beroofden en mishandelden. De golf overvallen zorgde voor veel onrust in de gay-gemeenschap in België; een maand geleden werden in Antwerpen zes minderjarigen opgepakt en eind augustus viel zelfs een dode toen in Elsene een Grindr-date totaal verkeerd afliep. In die zaak…

[fransopdefiets]

29-8 Gränna

De afgelopen dagen waren hartstikke leuk en gezellig en ik had maar één wens, twee dagen niet op een fiets zitten en die werd vervuld. Dinsdagochtend bezochten we een van de kringloopwinkels, die hebben een inpandige cafetaria en Anton en Gunnel hebben er een vast dinsdagochtend koffieclubje. Ik kocht er een dvd met Burn after reading van de Coen brothers. Die ging in de doos met alle overtollige kleding en fietsgidsen, die ik voor 25 Euro naar huis gestuurd heb. Nou ja, naar de buren dan, die zetten hem wel bij mij neer.

Woensdagochtend gingen we met zijn drieën naar het centrum, koffie drinken bij Babette’s. Dat is een groot gebouw uit het eind 19e eeuw met een biologische bakkerij, een grote coffeeshop en een kerkzaal, die nu voor concerten en optredens wordt gebruikt. Het gebouw was ooit van de kerk en is gekocht door drie vrouwen, die de sociale functie van het gebouw wilden behouden. Dat lukte omdat een van de drie een dochter van een grote vastgoedeigenaar is.

‘s Middags aten we een warm lunchbuffet in een ander voormalig kerkgebouw, van de Stadsmissionen. We hebben deze dag zo ons steentje bijgedragen aan de instandhouding van sociale initiatieven.

Tussendoor bezocht ik snel het Östergotlandsmuseum, met een leuke expositie over thema’s in de schilderkunst en hoe die door de tijd heen uitgewerkt zijn. Er hing onder meer een prachtig schilderij van Hans Cranach waarop je Eva naar Adam ziet kijken, terwijl hij in de appel bijt.

Daarna namen Anton en ik de trein naar Norrköping, waar je mooie voorbeelden kunt zien van de herbestemming van fabrieksgebouwen. Het oude centrum bestond uit enorme fabriekscomplexen langs de rivier die nu deels een culturele en deels een commerciële bestemming hebben gekregen. Dat was meteen een goede gelegenheid om posters op te hangen om reclame te maken voor de platenbeurs die Anton organiseert.

Toen snel weer terug, een boterham gegeten en mee naar de repetitie van de band waarin Anton drummer is. Konden we gelijk een aantal platen multiplex mee terug nemen in de aanhanger, daar worden tafelbladen van gemaakt voor de kramen op de beurs.

Tussendoor heb ik het achterwiel weer eens gesteld, de riem begon weer wat losjes zitten. Ik moet dat zo ongeveer elke 1.000 km doen. Het valt me op dat het wiel nog steeds de neiging heeft om scheef te gaan staan, daar moeten ze van de winter in de werkplaats maar eens goed naar kijken.

Rond half negen vertrek ik, het was een beetje een rommelig maar hartelijk afscheid. Anton wilde nog een stukje meefietsen, maar Gunnel was niet lekker, dus hij bleef thuis. Het is altijd weer de vraag wanneer je elkaar weer ziet, daar gaan vaak jaren overheen. Het SMHI (Zweedse KNMI) heeft waarschuwingen afgegeven voor onweer, wolkbreuken en zware windstoten in de namiddag en avond. Het leek me dus verstandiger om een hutje te boeken op een camping op ongeveer 80 km hier vandaan. Dan ben ik daar hoe dan ook een beetje op tijd en veilig onder dak. Mocht ik overvallen worden door noodweer dan kan ik ook nog uitwijken naar het zomerhuis van Anton en Gunnel bij Ödeshög, maar ik ga er van uit dat dat niet nodig is.

Het fietsen gaat super in de ochtend, er staat weinig wind, het is lekker weer en de wegen zijn vlak. Om elf uur doe ik boodschappen en drink ik cappuccino in Mjölby. Om twaalf uur heb ik een tweede koffiestop met broodje in de Centralkonditori van Väderstad.

Ik merk dat ik weer in de bewoonde wereld fiets, want in Ödeshög is er ook nog een Konditori. Zo rond half vier arriveer ik op de camping, het broeierig en benauwd, ik ben benieuwd hoe laat het onweer komt.

Gefietste afstand: 84 km

Gefietste tijd: 5,5 uur

[camperpunt]

Veilig en verantwoord vrij overnachten met je camper of caravan.

Vrij overnachten betekent overnachten buiten campings of aangewezen camperplaatsen. Het biedt ultieme vrijheid, maar vraagt ook om zorgvuldigheid en respect voor de omgeving. In natuurparken is vrij overnachten vrijwel nooit toegestaan, en langs autosnelwegen raden we het sterk af in verband met diefstal en overvallen. Op onze website kun je een handige lijst met regels per land downloaden voor…

[onmywaytookay]

Dag 12

En een storm van emoties trekken over mij heen. Alle wolken in mij zijn aan het regenen. Tranen met tuiten.

Ik blijf me vervreemd voelen van mijn eigen lichaam. Ik voel me niet mezelf. Ik ben mezelf een hele poos terug verloren, en probeer mezelf stukje bij beetje terug te vinden.

Wat vind ik leuk? Wat doe ik graag? Ik weet het gewoon niet. Misschien is dit wel omdat ik 8 jaar lang mijn persoonlijke ontwikkeling compleet heb onderdrukt. Emoties heb ik nooit kunnen aanvaarden, alleen kunnen verdoven.

Ik vind iedereen in mijn omgeving zo ontzettend lief. Ik merk dat mensen me willen helpen. Hoe graag ik ook wil dat dat kon, helaas kan dat niet. Wellicht eens mijn hart luchten of wat afleiding bieden, meer dan dat kunnen anderen niet voor mij betekenen.

Op dit moment had ik het niet zo erg gevonden om opgenomen te zijn. Een stukje veiligheid dat ik nu mis. Begeleiders die precies weten wat te doen en wat te zeggen op het moment dat alle emoties mij overvallen. Ik wil dit niet delen met familie of vrienden. Ik weet dat het mag. “Je mag me altijd bellen.” We voeren een telefoongesprek. “Ik voel me klote” “ja, ja, vervelend schat.” En nu? Nu hangen we op en ik blijf hangend aan de andere kant van de lijn, misschien nog iets meer gebroken dan daarvoor. Het heeft niets geholpen.

Zoals ik eerder al zei, ik moet dit zelf doen. Niemand anders kan of gaat dit voor mij oplossen. Ik zal zelf door de zure appel heen moeten bijten. Zodra ik even geen afleiding heb is het ik, en mijn demonen. In een gevecht.

Ik heb mezelf pijn gedaan. Vreselijk dat een mens zichzelf zo kan vernederen. Puur om iets te voelen. IETS.

En nu heb ik spijt. Impulsief. Verantwoording afleggen voor de krassen op mijn arm dat al bedekt was met littekens.

Maar ach, nog steeds nuchter. Een feestje van morgen moeten afblazen omdat ik niet omringd kan zijn door zuipende mensen. Daarnaast, ik ben degene met een probleem, maar ondertussen is iedereen een reden aan het verzinnen om zichzelf lam te zuipen. Volgens mij heb je dan ook een probleem.

Afijn, alcohol wordt getolereerd in deze maatschappij. Het is haast gek als je nuchter blijft. Er zal geen hond komen opdagen op een feest waar geen alcohol geschonken wordt, terwijl we dan wel onszelf zouden zijn.

Maar goed, genoeg oordelen over anderen. Dat is makkelijk verschuiven als ik zelf er door heen zit. Anderen doen het ook niet altijd goed. We rennen allemaal van onszelf.

Ik moest wel lachen toen ik op Bevrijdingsdag oh zo graag wilde picknicken met een ice tea, maar al mijn vrienden zuipend of snuivend naar een festival gingen. “Ach, ze mogen toch zelf bepalen hoe ze hun tijd invullen” zei een vriend van me. Hij begrijpt het denk ik niet. Wij mensen zoeken continue een reden om te gebruiken. Bovendien wilde niemand met mij picknicken.

Genoeg over anderen. Ook genoeg over mezelf. Hierbij sluit ik af. Mogen de dagen wat draaglijker worden en het leed wat minder. Gewoon even ontspannen. Gewoon even blij zijn. Dat zou fijn zijn.

En ik hoop dat mijn gedachten een beetje lief voor me zijn.

[kikotapasando]

Gewapende berovingen bij verkoopafspraken: OM eist 8 jaar en 15 maanden cel en 3 maanden jeugddetentie

Gewapende berovingen bij verkoopafspraken: OM eist 8 jaar en 15 maanden cel en 3 maanden jeugddetentie Nieuwsbericht | 12-08-2024 | 17:00 In 2023 vonden vijf berovingen plaats in Maarheeze, Best, Uden en het Limburgse Horst. Volgens het Openbaar Ministerie (OM) zouden een 27-jarige man, een 25-jarige vrouw en een minderjarig meisje verantwoordelijk zijn voor de overvallen. Zij moesten zich…

[backpackerwithtrustissues]

Als sardientjes naar El Nido

OMG vandaag weer zo'n dag! Ik ga vandaag met een bus naar El Nido. Dat is het toeristische noorden van dit eiland Palawan. Waar de mooie stranden zijn. 🌴

De bus kwam 15 minuten te vroeg. Te vroeg ja. De chauffeur is een kleine Filipijnen en opvallend jong. Gevoel voor humor heeft hij helaas niet. Geduld ook niet. De eerste Filipino die ik ontmoet die niet ontzettend nice en friendly is. 

Ik moest m'n backpack achterin zetten. Sergey was al bij het raam gaan zitten. Omdat het zo belachelijk heet is besloot ik op de achterbank te gaan zitten. Dan plak je niet zo tegen elkaar. Maar dat mocht niet van de driver. Ik moest op het krappe bankje naast Sergey zitten. 

Ik stelde hem voor dat we op de voorste bank gingen zitten. Dan hadden we in ieder geval meer beenruimte. Maar de driver stuurde ons weer terug naar de krappe middenbank. De voorste bank was gereserveerd voor drie personen zei hij. Tien minuten later stapten twee Filipinos in en gaan op de ruime voorste bank zitten. 

Er zit airco in het busje. Die loeit op volle toeren. Dat wordt een lekker plak-aan-stoel ritje van zo'n 6 uur. Joepie. 🥵

Mochten we niet aankomen op onze bestemming. Dan is het misschien omdat we nu net niet het Garden Island park opmochten met de bus. Overal waar we stoppen controleren beveiliging de bus aan de onderkant met spiegels. Ook bij dit park. We mochten na de controle niet door de slagboom. Ik stop alvast m'n vingers in m'n oren 🤪

De bus is ondertussen volgepropt met 13 passagiers. Ze hebben zelfs een kleine stoel tussen de bank en stoel naast mij gepropt zodat er nog iemand bij kan. De vier passagiers achterin zitten nu helemaal ingesloten. De bagage achter de achterste bank torent boven de bank uit. Zo propvol zit de bus. 

7 uur lang in een lekker volgepropte bestelbus.

De laatste reizigers hebben we bij het vliegveld opgepikt. De driver maakt nog een stop bij een tankstation. Met heel veel moeite parkeert hij z'n bus achteruit helemaal achterin het tankstation. Maar niet om te tanken kennelijk. Alle Filipinos stappen uit. En stappen later weer in. Ik gok dat het een wc stop exclusief voor Filipinos was. Als we wegrijden zie ik onze jonge bestuurder nog op het tankstation. Kennelijk hebben we een nieuwe bestuurder. 

Het mysterieuze blauwe zeil

De bestuurder stapt uit. Hij laat de motor lopen. De airco en muziek blijven ook aan. Iedereen blijft zitten. Ik heb geen idee wat er gebeurt. Niemand kan ons zien, want het de bus staat achter het blauwe zeil. Is dit nou zo'n beruchte gangster overval ofzo? Dat er opeens tien man om de bus staan met wapens die al onze bezittingen eisen? Zo raar dit. Niemand zegt ook iets. Het gekke is dat ik er niet eens zenuwachtig van word.

De onverharde weg waar onze bus opeens afsloeg

Ik kijk om me heen en zie een grote zwarte vrachtwagen tank links van de bus. Wacht eens. Het zou best wel eens een illegale benzinepomp kunnen zijn. Vandaar het blauwe zeil. Zodat je het vanaf de weg niet kunt zien. Althans, dat denk ik tenminste. Want we worden nog steeds niet overvallen.

Na best wel een lange tijd stilstaan, stapt de chauffeur weer in. De man buiten tilt het blauwe zeil weer op. En onze bus rijdt weer weg. Bizar dit. Maar we leven nog.

Het beloofd een rit van 6, 7 of 8 uur te worden. Ik gok dat we in het donker aankomen, omdat het om 19:00 uur hier al pikkedonker is. De bestuurder denkt volgens mij dat hij Verstappen is. Want hij heeft haast. Ontzettende haast. Er zit een wit busje voor ons. Onze bestuurder lijkt wel dwars door hem heen te willen rijden.

Volgens mij doet onze bestuurder een wedstrijdje met de witte bus. Hij jaagt 'm de hele tijd op. Bumperkleven krijgt hier een nieuwe betekenis. Na een best wel lange race haalt onze bestuurder de witte bus eindelijk in. Zou hij nu blij zijn? Niet dus. Hij racet hard verder.

De rit lijkt meer op een rollercoaster en dan full speed. Dubbele doorgetrokken strepen hebben hier geen betekenis. Vlak voor een bocht inhalen ook niet. De bestuurder maakt van alle vlakken van de weg gebruik. Links of rechts inhalen mag allebei. Een paar keer toeteren betekent dat iedereen aan de kant moet. Echt wauw, wat een rit!

Dan bedenk ik me dat ik nog Filipijnse koekjes heb gekocht. Mooi moment om ze te testen. Ik heb drie verschillende pakjes gekocht. Ik graag in m'n tas om er blind eentje te pakken. De koekjes review hier van schrijf ik wel in een andere blog. Terug naar de busrit.

Na ongeveer 4 uur rijden maakt de bus een stop. Poeheej. Even onszelf uit het sardientjes blikje persen en de benen strekken. Al meteen staan er mensen kraaltjes en kettinkjes aan te bieden. Ik heb eigenlijk geen honger of dorst. Van een collega passagier krijg ik een mango shake aangeboden. Verse mango en crushed ijs. Zo ontzettend lekker!

Van Sergey krijg ik een knal groen fluoriserend flesje Mountain Dew. Die zijn zo cool! Ik heb dat nog nooit geproefd. Maar ik weet wel dat het super ongezond is. Vanwege de hoeveelheid suiker.

Ik wilde er al eerder eentje kopen toen ik met hem in de supermarkt was. Maar daar hadden ze alleen zero sugar. Dat werkt natuurlijk niet. Dus attente Sergey verraste mij met een flesje full sugar. Ik bewaar 'm voor een rustiger moment dan de wildemans busrit.

Schouder aan plakkerige schouder in de bus

Dan gaan we weer op pad. Om de bus in te komen moeten we nu de kralen en kettinkjes verkoopsters ontwijken. Ze blokkeren bijna onze deur. Maar het lukt ons om allemaal weer in de bus te stappen.

Ik weet trouwens niet eens waar ik straks afgezet word. Want El NIido is een groot schiereiland. De hostels liggen flink uit elkaar. En volgens mij heeft iedereen een andere bestemming. Dat zal wel bijbetalen worden.

Dan rijdt de bus een hobbelige zandweg op. We stoppen in the middle of nowhere. Het schijnt het eindpunt van één van de passagiers te zijn. We rijden een paar minuten terug de weg op en twee andere passagiers stappen uit. Eindelijk wat ruimte in de bus. Maar niet voor lang. Iets verderop stopt de bus weer. En er stappen nieuwe mensen in. De bus zit weer lekker vol. De bestuurder scheurt weer lekker verder. Ondertussen heb ik hem wel duidelijk kunnen maken dat ik naar Kame House Hostel moet.

Om ongeveer half acht komen we daar aan. Ik stap uit. De chauffeur opent de achterklep. Alleen ik zie mijn backpack niet meer staan waar ik 'm gezet had. Vreemd. Ik zoek verder. Ah! Iemand heeft 'm aan de andere kant gestapeld. Gelukkig heb ik m'n bagage nog.

Kame House is een klein hostel. Maar wel met een buitenzwembad. Zwembadje bedoel ik. Twee nachten kost 17 euro. Best owkeej, toch? Bij de receptie krijg ik een waslijst te horen van wat niet toegestaan is. Ze vertelt meteen dat er geen ontbijt of eten geserveerd wordt, omdat het laag seizoen is. Maar we mogen gebruik maken van de keuken. Da's dan wel weer aardig.

Het valt me op dat dit gedeelte van Palawan veel toeristischer is. De karaoke installatie van de buren is duidelijk hoorbaar. De muziek bij ons zwembadje staat ook flink hard. Weer eens iets anders dan het locale maar rustige Puerto Princesa.

Een jonge vrouw laat me mijn bunk bed zien. Het is een simpeler bed dan de vorige hostels. Het ruikt best wel muf binnen. Alsof het te vochtig is. Ik krijg wederom bed nummer 8. Toeval bestaat niet.

Bij het zien van de voorzieningen, besef ik me dat de vorige hostels veel luxer waren. De eerste was ook duurder. Maar de tweede niet eens zo. Hier zit bijvoorbeeld het stopcontact boven je bed. Als je je oplader erin steekt, slaap je als het ware op de kabels. Niet zo fijn. Ik gebruik stiekem wel het stopcontact van het bed boven me. Aan deze kant ben ik toch de enige.

Het buurmeisje aan de andere kant van de zaal hoor ik zeggen, ha eindelijk een roommate. We zijn met z'n drieën. Celine, Trish en ik. Sergey is naar een ander hostel. Dat was 2 euro goedkoper. Maar de reviews wisselden nogal. Dus we proberen ze gewoon allemaal uit.

Deze is voor nu, niet mijn meest favoriete. Niet eens de goedkoopste. Maar wel de minste van de drie. De vloer is oud versleten laminaat. En je mag geen slippers binnen dragen. Ik zie dat ik alleen een deken heb o pm'n bed. Ik vraag de receptie om een laken. Ze snapt me niet helemaal. Maar komt uiteindelijk toch een laken brengen.

Ik ga zo lekker slapen. Wilde eigenlijk nog even douchen, maar deze gaf alleen koud water. Dus dan maar half gedoucht. Zo slim als ik was, was ik ook nog m'n handdoek vergeten mee te nemen naar de douche. Slim Petterik.

Op de achtergrond hoor ik nog steeds de karaoke van de buren. Een meisje schalt enthousiast door de spiekers. Gelukkig heb ik oordopjes. Welterusten.

[rotterdamvanalles]

Gezicht op de Bergsingel met rechts de Christelijke Ambachtsschool aan de Gordelweg, 1930.

In het gebouw van de Ambachtsschool op de hoek van de Gordelweg en de Bergsingel in Rotterdam is tijdens de Tweede Wereldoorlog heel wat verzetswerk gedaan.De Duitsers gebruiken de school 's nachts als observatiepost en overdag worden er bijvoorbeeld reparaties gedaan aan fietsen voor de koeriersters van het Verzet.

De bekende Rotterdamse verzetsstrijder Samuel Esmeijer is betrokken bij het werk dat op en vanuit de lokatie wordt gedaan. Zijn vader Geert Esmeijer is wiskundeleraar op de school.

In de Ambachtsschool worden gedurende de oorlog steeds meer werkzaamheden voor het verzet verricht. Het gebouw is een centraal punt voor de verspreiding van het illegale blad Trouw. Leraren die te vertrouwen zijn en gespecialiseerd zijn in bijvoorbeeld metaalbewerking, wordt gevraagd wapenonderdelen te maken. In de autowerkplaats worden reparaties gedaan aan auto's, die meestal gestolen zijn.

De Duitse bezetter begint te vermoeden dat er illegale activiteiten zijn in de Ambachtsschool. In de nacht van 17 juli 1944 wordt Geert Esmeijer uit zijn huis gehaald. Hij wordt een uur later door nachtwakers bij station Delftse Poort gevonden. Hij is zwaargewond. In het Coolsingelziekenhuis wordt geconstateerd dat hij een oog moet missen. Geert Esmeijer ligt onder bewaking in het ziekenhuis en de Sicherheitsdienst heeft al aangekondigd hem te willen spreken. Samuel besluit zijn vader uit het ziekenhuis te ontvoeren. Dat doet hij samen met koerierster Hilde, die zich als verpleegster verkleed.

In augustus 1944 hervat vader Esmeijer zijn verzetswerk in de Ambachtsschool. In november van dat jaar stopt er op een middag een Duitse politieauto bij de school. Ze ondervragen de directeur over geheime vergaderingen. De koerierster gaan direct op pad om de verzetsstrijders te waarschuwen niet meer naar de school te komen.

Dat duurt niet lang want de motordienst van het verzet kan de reparaties die op de school gedaan worden, niet missen. Geleidelijk worden de werkzaamheden hervat.

In februari 1945 is de school gesloten vanwege de ijzige kou. Eén leraar is aanwezig. Hij staat patroonhouders voor het verzet te maken als hij vreemde geluiden hoort. Snel verstopt hij de spullen en gaat aan een filmtoestel werken. De school wordt overvallen door de Duitse politie en de Sicherheitsdienst. De concierge wordt gearresteerd en zijn huis wordt doorzocht. Ook de woning van de directeur komt aan de beurt. Bij de directeur is net verzetsstrijder Blonde Henk op bezoek, samen met koerierster Nelly. De vrouw van de directeur ziet de Duitsers aankomen. Blonde Henk kan vluchten en Nelly speelt voor dienstbode.

De directeur wordt naar de school gebracht en geconfronteerd met de spullen die daar inmiddels gevonden zijn. De nog aanwezige leraar en de directeur houden vol van niets te weten. De twee worden gearresteerd en naar het politiebureau aan het Haagse Veer gebracht. Ruim drie weken na de opsluiting worden ze vrijgelaten. De school is in die periode door de Duitsers geplunderd.

Na de bevrijding wordt het gebouw weer ingericht en gebruikt zoals het bedoeld is: de Ambachtsschool

En Samuel Esmeijer? De Rotterdamse verzetsstrijder die betrokken is bij de activiteiten in de school. Hij is in november 1944 na een opdracht niet teruggekeerd in Rotterdam. Hij blijkt te zijn omgekomen bij een vuurgevecht in Apeldoorn.

De prentbriefkaart komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt, via rijnmond.nl, van het OorlogsVerzetsMuseum. https://www.rijnmond.nl/nieuws/100615/Verzet-in-de-Ambachtsschool

[regiowestfriesland]

Drie overvallers overvallen bedrijf in Opmeer, laten brandend auto achter

Opmeer – De politie is opzoek naar getuigen en camera beelden na een overval op een bedrijfspand aan de Veken in Opmeer. Drie overvallers met bivakmutsen op drongen het pand binnen zijn er, na bedreiging met wapens, met persoonlijke goederen vandoor gegaan. Zij lieten het slachtoffer achter met een bloedende hoofdwond. Hij heeft medische verzorging gekregen en er is slachtofferhulp…

[surinam-unity]

Goudkampen in Brokopondo overvallen

http://news.surinam-unity.com/T8p78C