#op de handen kijken

[twafordizzy]

Duitsland investeert meer in meester-gezel

foto: Chris van Houts; bron beeld: singeluitgeverijen.nl Journalist en schrijver Sietse van der Hoek (1943) hield zich in Alles Klar bezig met de verschillen en overeenkomsten tussen Duitsland en Nederland. Eén van die verschillen is de manier waarop Duitsers elkaar opleiden in het ambacht. Sinds de Middeleeuwen bestaan er duidelijke vormen van hiërachische structuren die uitmonden in…

[dm2-sh-tmblr]

Verbeter je Concentratie met de Tips van Studentbuddy

Als student herken je het vast wel: je zit achter je bureau, boeken en notities om je heen, maar je concentratie is ver te zoeken. Het lijkt alsof elke melding op je telefoon, elk geluidje in huis of zelfs de wind buiten je afleidt. Gelukkig stuitte ik onlangs op een ontzettend handige blog op de website van Studentbuddy. In hun artikel delen ze praktische tips over hoe je je beter kunt concentreren tijdens het studeren – en geloof me, deze tips zijn een gamechanger!

Waarom Studentbuddy?

Studentbuddy is een platform dat studenten helpt met alles wat bij het studentenleven komt kijken. Van lifestyle tips en studiemethodes tot handige tools en tricks – ze hebben het allemaal. Wat deze blog zo uniek maakt, is dat het niet alleen over studeren gaat, maar ook aandacht besteedt aan je mentale welzijn en hoe je een goede balans kunt vinden tussen werk, studie en ontspanning. Dit is precies wat je nodig hebt om het beste uit je studententijd te halen.

De Highlights uit de Blog

In de blog Hoe kun je je beter concentreren tijdens het studeren? deelt Studentbuddy een aantal concrete en haalbare strategieën. Hier zijn een paar highlights die mij persoonlijk erg aanspraken:

Creëer een overzichtelijke studieomgeving: Een opgeruimde werkplek is een opgeruimd hoofd. Dit klinkt misschien cliché, maar het werkt echt!

Werk met time-blocking: Door specifieke tijdsblokken in te plannen voor je taken, voorkom je dat je urenlang aanmoddert zonder resultaat.

Neem voldoende pauzes: Het is belangrijk om je hersenen even rust te geven. De Pomodoro-techniek (werken in blokken van 25 minuten met korte pauzes) is hier ideaal voor.

Gezonde voeding en beweging: Wist je dat een gezonde levensstijl direct invloed heeft op je concentratievermogen? Studentbuddy legt uit hoe je dit slim kunt toepassen.

Minimaliseer afleidingen: Van notificaties op je telefoon tot ruis om je heen – de blog deelt tips om dit effectief aan te pakken.

Wat kan Studentbuddy voor jou betekenen?

Of je nu een eerstejaarsstudent bent die worstelt met een overvolle planning, of een ervaren student die zoekt naar manieren om efficiënter te werken, Studentbuddy heeft voor iedereen iets te bieden. Naast tips over concentratie vind je op hun website nog veel meer waardevolle artikelen, zoals financiële tips, manieren om stress te verminderen en zelfs adviezen over het vinden van de beste studeerplek in jouw stad.

Het mooie is dat ze niet alleen focussen op problemen, maar je ook echt tools in handen geven om deze aan te pakken. Denk bijvoorbeeld aan handige studieplanners, apps om productiever te werken en praktische adviezen om je doelen te behalen.

Conclusie

Als je op zoek bent naar manieren om je concentratie te verbeteren en je studententijd zo soepel mogelijk te laten verlopen, raad ik je aan om de blog van Studentbuddy te lezen. De tips zijn direct toepasbaar en hebben mij in korte tijd al veel geholpen. Neem zeker eens een kijkje op hun website – je zult versteld staan van hoeveel nuttige informatie er te vinden is.

Hier is de directe link naar het artikel: Hoe kun je je beter concentreren tijdens het studeren?. Laat me weten welke tips jou het meest hebben geholpen!

[advocaatfamilierechthaarlem]

Uw Vertrouwde Familieadvocaat in Haarlem - Advocaat Familierecht Haarlem

Bent u op zoek naar een ervaren en betrouwbare familierecht advocaat in Haarlem? Bij Advocaat Familierecht Haarlem staan wij voor u klaar. Wij zijn gespecialiseerd in alle aspecten van het familierecht, zoals echtscheiding, alimentatie, voogdij, omgangsregelingen, en het opstellen van ouderschapsplannen.

Onze advocaten bieden persoonlijke en professionele begeleiding in deze moeilijke en emotionele tijden. Wij luisteren naar uw verhaal, geven helder juridisch advies en zorgen voor een betrokken aanpak die aansluit bij uw situatie. Of u nu met een scheiding te maken heeft of een geschil over alimentatie, bij ons staat uw belang altijd voorop.

Neem vandaag nog contact met ons op voor een vrijblijvend adviesgesprek. Samen kijken we naar de beste oplossing voor uw familierechtkwestie. Bij Advocaat Familierecht Haarlem bent u in goede handen.

[jurjenkvanderhoek]

HOE COMPLEET TE VERDWIJNEN IN DE KUNST VAN EDWIN SMET

De kunst van Edwin Smet duiden is een hachelijke zaak. De abstracte composities geven niet meteen oorzaak en gevolg prijs. Het blijft vaag wat de reden is dat het er is. Toch doe ik een poging. Ik neem de moeite om de beelden in de zorgvuldig afgewerkte uitgave tot me te nemen en er iets in te zoeken, van te vinden. Het boekje is handmatig gebonden in een oplage van slechts 60 genummerde exemplaren. Het touwtje dat de bladen bijeen houdt is met aandacht geknoopt. Met net zoveel concentratie gevlochten als dat het werk erin opgenomen is vervaardigd. Het boekje geeft een klein inzicht in de portfolio van de kunstenaar. Dat inzicht verhaalt in beeld over de thema's precariteit en solidariteit. Onzekerheid en saamhorigheid.

Schildertape is het handelsmerk van Edwin Smet. Niet als grossier in verfmaterialen, maar in de hoedanigheid van kunstenaar. Hij gebruikt het plakband gemaakt van houtpulp en kleefstof niet waar deze oorspronkelijk voor bedoeld is. Hij plakt het niet langs de rand van een venster om het glas te behoeden voor spatten en streken wanneer het kozijn geverfd wordt. Smet is geen huisschilder, hij is kunstschilder. Met de tape beplakt hij zijn werk om het in principe waardeloze materiaal onderdeel te laten zijn van de compositie, het waardevol te maken. In zijn visie heeft het onbelangrijke materiaal betekenis. Voor de huis-, tuin- en keukenschilder is de tape afgerold enkel van waarde bij het verven, zolang maar daarna niet meer en wordt het onbruikbaar weggegooid. Zo niet bij Smet. Het overleeft de kliko nadat het geplakt is, het behoudt een functie. In onder meer het mij voorliggende boekje laat Smet zien hoe de tape door zijn handen geconserveerd is.

In coronatijd bleek het volk solidair. Stond men als homogene groep massaal op tegen het virus. Een klein aantal evenwel sloten zich heterogeen daarvoor uit en af. Want blijken er niet altijd uitzonderingen op de regel te zijn? Terwijl veel deuren gesloten bleven en er weinige nog opengingen, trok men zich schijnbaar gehoorzaam en gedwee terug in de huizen. Op enkele dwarsliggers na. Maar zonder dwarsliggers ontspoort een samenleving, zij houden de maatschappij bij de les ondanks dat ze meestal uit hun nek kletsen. Zonder bielzen onder de rails ontspoort de trein. 

Het is niet die solidariteit welke Smet voor ogen heeft in zijn werk, veronderstel ik. Hij werd geïnspireerd door gestapelde tafels en stoelen in het café om de hoek. Werkloos werden deze in de pandemie aan de kant gezet, wachtend op betere openingstijden. Niemand kon er aanschuiven, niets mocht er zijn, geen activiteit, geen plezier. Niets, deuren op slot en lichten uit. Die metafoor van saamhorigheid in de gestapelde meubelstukken was voor Smet reden deze in min of meer abstracte composities te verwerken. De tafel is inspiratie, in het beeld van Smet heeft het nog de functie van dragen en schragen. Evengoed kan ik langs de poten kijken, en als door een poort ziende ontvouwt zich het landschap daar achterliggend. Geen landschap zoals dat zich normaal gesproken voor mijn ogen uitstrekt, maar een onherbergzame omgeving waarin een onheilspellende toekomst opdoemt. Helemaal in stijl van de huidige toestand in de wereld. 

Het is zo, zoals het is. De kunstenaar schouwt zijn wereld. Overziet en overdenkt. Geeft commentaar in beelden. Niet meteen wordt het zo opgevat als dat het zich openbaart, maar wie anders kijkt en doorziet zal de boodschap ofwel het verhaal herkennen. In de achterliggende periode van covid bleek de bevolking opeens het Nederlandse volk. Kende de Nederlander geen verschil meer onderling en werden hindernissen geslecht, want het virus overkwam ons allemaal. Maar na die crisis viel alles weer weg en trokken de muren opnieuw op. Werden de oude gewoonten en manieren haastig opgepakt en nagelopen. Edwin Smet zag dit allemaal aan, bezag zijn omgeving en zette daarbij kanttekeningen en voetnoten. Verbeelden zijn schilderijen eerst het samenwerken, het ondersteunen van zwakkeren, dat hij inspireerde op dus de gestapelde tafels in de horeca. Verticale poten die een horizontale dwarsligger ondersteunen. Daarna beeldt hij de onzekere toekomst uit. Een zwart gat zuigt de omgeving naar zich toe. Want de toekomst is onzeker.

De kunstenaar heeft een voorkeur voor de boom als onderwerp in zijn schilderijen. Nadat de tafel uitgebreid is doorgezaagd, zet Smet gedreven een boom op. De tape in het beeld vormt het bos, zetten de stammen en maken de takken. Het is een lawaaiig woud, het hout staat niet netjes in het gelid. Op rijen zoals de Nederlandse bossen zijn aangeplant. Het is in de geest van Smet een wirwar aan laag houtgewas, een sprokkelbos. En veelal verzamelen de dunne stammen zich rond een open plek of een kleine plas. Zag ik tussen de tafelpoten in schemer de morgen gloren, de komende tijd opdoemen, in het bos is de dageraad ongewis. Er ligt een onheilspellende sfeer op de loer tussen de bomen. Spiegelt het hout zich in water, op andere plekken ligt het voor dood aan de voeten van stammen. Hoewel het beeld klaar en helder is, is de sfeer duister en dreigend. 

Smet weet die onzekere toekomst, het wankele kompas waarop de wereld koerst, in schimmige composities te duiden. In het acryl en de vernis op doek vergeet ik dat tape is gebruikt voor de afbeelding. Het is de zetting van de schildering, het gebruik van kleurcombinaties, die de sfeer bepalen. Daarover strekken rechte lijnen zich uit. Krommen inkt en houtskool zich in speelse strepen. In het essentiële surrealisme is een werkelijk gevoel weergegeven. De sfeerbeelden drukken onmiskenbaar de actualiteit af en uit. Het is minder een abstracte vormgeving, en meer een gelaagd opgebouwde en schematisch beschouwde realiteit. Waarin een kwetsbaar wegwerpproduct een belangrijk element is geworden. Ik kan beschutting zoeken onder de tafel, veilig beschermd door het blad wanneer de hemel naar beneden komt. Of ik kan me terugtrekken tussen het hout en me concentreren in stilte. Mij beraden op de neergang van de aarde. Filosoferen over opbouw en afbraak, over de afgrond waarnaar wij met zijn allen onderweg zijn. De kunst van Edwin Smet houdt mij dan nog even op de been. In zijn composities kan ik mentaal beschutting vinden. Het werpt een nieuw licht op de zaak wanneer hij voor mij een wereld inricht: een plek om te landen en naar de hemel te reiken. “How to disappear completely”, voor het moment van de beschouwing verdwenen in de tijd van Edwin Smet. Volkomen volledig. Dat is mijn duidng.

Precariteit / Solidariteit. Recent werk 2022-2024. Edwin Smet. Publicatie in eigen beheer uitgegeven. Gelimiteerde editie bij solo-expositie in CaroArtGallery Deventer, februari-maart 2024.

[autimind]

Je bent niet stuk.

Als eerste bericht op mijn inmiddels Nederlandstalige tumblr plaats ik een kopie van een ouder stukje dat ik ooit schreef op LinkedIn. Het is inmiddels een heel eigen leven gaan leiden en is herplaatst door een zorgorganisatie en wordt gebruikt bij psycho-educatie en trainingen. (Ja, ik ben trots.)

Tijdens de komende Autisme Week zal ik elke dag plaatsen.

Autismediagnose? Je bent niet stuk!  

Wat mij het meeste opvalt aan nieuwe deelnemers aan mijn gespreksgroep voor volwassenen met autisme, is dat ze vaak zo vol wrok en verdriet zitten. Vaak genoeg hebben ze een gloeiende hekel gekregen aan psychiaters. Bijna altijd komt dat voort uit de boodschap die ze gekregen hebben bij hun diagnose: Autisme Spectrum Stoornis. Dat impliceert: u bent stuk, u bent kapot.

Vaak genoeg wordt die boodschap herhaald door latere hulpverleners. Methodes als Geef me de 5 en Ik ben Speciaal – ook in de nieuwere versie – geven allemaal keurig lijstjes met ‘kenmerken’ van autisme en presenteren die als een lijst van wat er allemaal mis met je is. Door alleen maar te spreken in termen van stoornis en gebrek – en de rest van de maatschappij zonder verdere toelichting als normaal te beschouwen – pathologiseren ze de ervaring van de cliënt. Als je het stempel autisme krijgt dan krijg je maar al te vaak het idee dat je belevingswereld inherent ziek is.

In de handen van een kundige hulpverlener kan er overigens heel veel goeds worden bereikt met genoemde en andere methodes. Ik ken er minimaal één die echt z’n cliënten verder helpt. Helaas wordt er in de opleidingen niet of nauwelijks aandacht besteedt aan een andere, betere, gezonde manier van kijken.

Autisme is een neuro-motorische verandering, stoornis zo je wilt, die een sociale handicap oplevert. Waarom ontstaat die handicap? Doordat de maatschappij geen afwijking accepteert in sociaal gedrag, iemand die net wat anders is onverbiddelijk afwijst. En dan wordt ons verweten dat we ‘star’ zijn?

Star gedrag? Ik noem het in de meeste gevallen rechtlijnig.

Dingen letterlijk nemen? En waarom niet? Hou je dan ook aan je woord.

Ziet niet of moeilijk grote verbanden? Dat kan maar die verbanden zijn lang niet altijd juist en iemand die de details kan zien is goud waard.

Waar vind je nog werknemers die zich volautomatisch diep verdiepen in hun werk, binnen de kortste keren alles weten van hun onderwerp en niet stoppen als het gaat om de klus geklaard krijgen? Akkoord, ‘sociaal onhandig’ zal vast een terecht label zijn maar zoals ik ernaar kijk wordt er voor hem/haar/hen domweg geen ruimte gemaakt bij de koffie-hoek.

Ik heb niks hoeven doen om autistisch te zijn, maar ik schaam me niet. Mijn manier van kijken naar het leven is een valide manier, een variant die er ook mag zijn. Mijn ervaringswereld is niet minder geldig en in sommige gevallen zelfs meer geldig. In andere gevallen weer niet.

Daarom wil ik mijn nek uitsteken hier. Voor al die anderen, speciaal voor die mensen met  neurodiversiteit en auti-mensen die net hun diagnose gekregen hebben. Tegen hen zou ik heel graag even kort en zachtjes maar toch duidelijk willen zeggen…

Je bent niet stuk.

Je bent gewoon okay zoals je nu bent.

Je bent welkom en mag er zijn.

Je bent niet stuk. Je hoeft niet non-autistisch te worden. Dat lukt toch niet. Wat je moet doen is de beste autist worden die je maar kan zijn.

Je bent niet stuk.

Tegen alle overige mensen zou ik willen zeggen: autistische (en andere neurodivergente) mensen hebben een stem, ook als ze die niet hoorbaar kunnen gebruiken. Zonder uitzondering. Wil je helpen en een bondgenoot zijn of heb je gewoon even wat sympathie… luister. Luister naar mensen en help hun beleving van de wereld te verspreiden. Zo doe je goed.

[joostjongepier]

Wat?   Gevangenneming van Christus en Christus voor Pilatus (1325-1350) door een anonieme kunstenaar,  De geboorte van Jezus, De verrijzenis en de Heilige Christophorus  (ca. 1380) door een anonieme kunstenaar, Reliekbuste van Pinosa door Meester Henrik (1426), Drieluik met de Aanbidding door de Wijzen (Triptiek van Jan Floreins) (1479) door Hans Memling, Het sterfbed van Maria (1475-1482/83) door Hugo van der Goes en Adam en Eva (1628) door Georg Petel

Waar?   Tentoonstelling Zeldzaam & Onmisbaar – Topstukken uit Vlaamse collecties in MAS, Antwerpen

Wanneer?   7 januari 2024

In het MAS (Museum aan de Stroom) is een tentoonstelling te zien van topstukken uit Vlaamse musea. Aanleiding voor de expositie is het 20-jarig bestaan van het Topstukkendecreet dat zeldzame stukken uit Vlaamse kunstcollecties erkent en beschermt. Niet alleen mogen stukken die zijn opgenomen op de Topstukkenlijst niet buiten Vlaanderen worden verkocht, ook worden ze geconserveerd en zo nodig gerestaureerd. Een kleine honderd stukken van de lijst zijn samengebracht op de derde etage van het MAS.

Twee albasten reliëfs komen uit het, in maart door mij ontdekte, Museum Mayer van den Bergh in Antwerpen. Ze zijn gemaakt door een onbekende kunstenaar. Evenals twee in het Louvre en één in Brussel bewaard stuk hebben ze deel uitgemaakt van een retabel. Op het linker stuk zien we Judas die Jezus verraadt met een kus, Petrus die een soldaat het oor afslaat dat vervolgens door Jezus wordt genezen en de gevangenneming van Jezus door soldaten. Het tweede reliëf stelt de voorgeleiding aan Pilatus voor, die zijn handen wast in onschuld.

Uit hetzelfde museum komen twee panelen van het ‘vierluik Antwerpen-Baltimore’, voorstellend de geboorte van Jezus, de verrijzenis en (op de achterkant van de verrijzenis) de heilige Christophorus. Wat vooral opvalt aan deze paneeltjes is , naast de verbluffend heldere kleuren, de gedetailleerde versiering van onder meer de matras waarop Maria rust en de kleren van de soldaten bij de opstanding.

De reliekbuste van de heilige Pinosa is op het eerste oog een beeld van een hoofd. De bovenkant van dit hoofd kan echter open en het ‘beeld’ blijkt een in een zijden doek gewikkelde schedel van de heilige martelares te bevatten. Ook zonder de , letterlijk en figuurlijk, religieuze lading van dit stuk is het een fraai kunstwerk van de hand van Meester Henrik.

Zijn werken van voor 1400 veelal van onbekende meesters, in de vijftiende eeuw verandert dit. Dit is de tijd van de Vlaamse Primitieven. Eén zo’n werk is het drieluik met de aanbidding door de wijzen. Opmerkelijk aan dit werk is dat we, door een tekst onder op de lijst niet alleen weten wie het geschilderd heeft, namelijk Hans Memling, maar ook wanneer (1479), waar (Brugge) en in opdracht van wie (Jan Floreins). De opdrachtgever zien we geknield, links op het middenpaneel.

Een andere Vlaamse Primitief is Hugo van de Goes. Wat mij altijd opvalt aan werken van deze schilder is de grote zeggingskracht van de handen van de afgebeelde figuren. De handen vertellen gewoonlijk een verhaal op zichzelf, zo ook op het hier getoonde Sterfbed van Maria. We zien de moeder van Jezus, omringd door de discipelen. Vooraan de evangelist Johannes met een boek. In het wit zien we Petrus die de laatste sacramenten toedient. Twee discipelen kijken de beschouwer recht aan en betrekken ons zo bij het gebeuren.

Naast veel schilderijen en de nodige andere kunstvoorwerpen, zijn er op deze expositie ook heel wat beeldbouwwerken te zien. Een klein maar zeer fraai voorbeeld daarvan is Adam en Eva van de hand van Georg Petel. Het ivoren werkje toont een naakte Adam en Eva, met op de achtergrond een boom waarom de slang zich heeft gekronkeld. Eva houdt haar lange hoofdhaar voor haar geslacht. In Adams linkerhand houdt hij de appel. Zo te zien heeft hij nog niet van de vrucht gegeten en, afgezien van de haarlok die Eva voor haar geslachtsdeel houdt, lijkt er nog weinig sprake van schaamte. De twee figuren maken een nogal ontspannen indruk.

[jokeroutsubs]

🇳🇱 Sunny Side of London - Dutch 🇳🇱

Zonnige kant van Londen

Welkom!

Ben je aan het kijken voor plezier, of aan het kijken voor de liefde?

Ben je hetero, LHBTI of geen van beide?

Aan de zonnige kant van Londen ben je zo vrij als een duif.

Niemand geeft om je geld of de kleur van je gezicht,

Geluk en liefde zijn de enige doelen waar we op jagen,

Dus, welkom aan de zonnige kant van Londen

Alles wat je moet doen is zo hard mogelijk schreeuwen, schreeuw zo hard, schreeuw zo hard, schreeuw zo hard, hard hard hard hard hard als je kan!

*schreeuwt*

Knuffel je beste vriend, gooi je handen in de lucht

Haal diep adem voor de laatste stap en zeg

Wat een prachtige dag!

Slaap je in een king size of deel je een stapelbed

Ben je nuchter, rook je wiet of word je liever dronken?

Volg je een religie of sterf je als een punk?

Er wordt gefluisterd op de straat over een nieuwe hippe plaats,

Waar iedereen die meedoet de race kan wint

Op het bord staat

Welkom aan de zonnige kant van Londen

Alles wat je moet doen is zo hard mogelijk schreeuwen, schreeuw zo hard, schreeuw zo hard, schreeuw zo hard, hard hard hard hard hard als je kan!

*schreeuwt*

Knuffel je beste vriend, gooi je handen in de lucht,

Haal diep adem voor de laastste stap en zeg

Gil zo hard als je kant!

Knuffel je beste vriend, gooi je handen in de lucht,

Haal diep adem voor de laastste stap en zeg

Wat een prachtige dag!

Translation cr: @tako-chan8 & another member of jokeroutsubs

[bramsnor]

Hondenweer.

Wat nu weer, het is al ruim over tijd en nog niemand te zien. Oké gisteravond was het ook later dat we naar buiten gingen, maar dan nog…..

Uiteindelijk komt mijn bazinnetje naar me toe en kleed ons aan, alhoewel ik krijg alleen de riem om natuurlijk. En hup naar buiten, en nu snap ik het, het is zijkweer, lekker zeg. Heel mijn bontjas wordt nat. Gelukkig neemt ze de korte route en gaan we weer snel naar binnen, ben gelukkig wel lading plas kwijt.

Na nog een half uurtje komt die snor ook eindelijk naar beneden. Na het bakkie en ontbijt gaat hij naar boven, dus ik mee, moet hem toch controleren……niet? Hij gaat een boek lijmen en dan een stinkbus open maken.

Begint met een soort staart die rommel uit dat blik op een gezaagde tak te smeren. Stinken die zooi, gelukkig staat het raam open dus is het te doen. Anders was ik naar beneden gevlucht. Maar ik moet zo langzamerhand poepen dus laat dat maar even merken.

Al gauw stopt die Snor met die stinkbus en neemt me mee naar buiten. Deur open en daar beginnen gelijk een paar vreemden te kletsen tegen ons. Ben ik niet blij mee want we worden zijknat en ik moet!

Even snel door het strontpark in de stromende regen en na mijn lozing weer naar huis. Wat een stemmen zeg, vertrouw het niet…… er is ook nog een minimensje bij, die heb ik toch al eens gezien? Weet niet meer waar of wanneer, toch maar even afstand houden.

Na een tijdje hoorde ik ze zeggen dat ze alweer naar buiten willen. Zijn ze helemaal gek mijn bontjas is net droog. Doe gewoon net of ik slaapt, ik ga met dat hondenweer echt niet meer naar buiten. Gelukkig laten ze me met rust en mag ik thuisblijven samen met mijn bazinnetje.

Na verloop komt die Snor weer terug samen met dat minimensje helemaal verzopen, maar wel opgewonden over een of andere hoge Piet met zijn baas Klaas. Zal wel, zie het straks wel op dat schilderij aan de muur.

Na wat geneuzel en gedoe krijg ik het te zien. Die kleine heeft handen vol koekjes gekregen van een beetje viezige maar gekleurde figuren die een vent met een baard en een pruik vergezellen in de stromende regen. Ik blij dat ik thuis kon blijven.

Inmiddels ben ik met het bazinnetje een keer buiten tussen de druppels door mijn behoefte kunnen doen en heb ik een keer moeten kotsen van dat minimensje en die nepjankkat. Kreeg toch mijn eten nadat de bazen zelf een paar stukjes vlees hadden zitten kanen. De rest van de avond geslapen, rust…. Heerlijk🫠

Nu is het weer tijd voor de avondronde, moet toch kijken of iedereen zich gedraagt in de wijk en gelijk even pissen. Hopelijk is het niet opnieuw van dat hondenweer. Je leest het een volgende keer.

Groeten Kato 🐕

[devosopmaandag]

Gelokt in het symbolische deel van het bestaan

Eerst was er hoe dan ook de man van vlees en bloed, die echt heeft bestaan. Lange tijd was hij voor mij slechts die mooie man van dat wonderbaarlijke tv-optreden, dertig jaar geleden. Toen volgde in 2019 een documentaire die zijn contouren weer helderder maakte. Ik schreef een vos over hem. Vervolgens begon ik aan de onlangs verschenen biografie* van de man. De laatste paar hoofdstukken gaan over een roman die de man aan het eind van zijn leven had geschreven over een personage dat wel erg op hemzelf leek. Ergens in dat spiegelpaleis moest ik hem toch echt tegenkomen. Die man was Anil Ramdas.** Nadat ik gisterochtend de door Karin Amatmoekrim uitstekend geschreven biografie uitlas, kon ik niet anders dan vaststellen dat Anil Ramdas een briljante man was en een tragisch mens. Mijn hart reikt uit naar wie hij eens was.

Beginnen aan een biografie en weten dat de hoofdpersoon zelfmoord zal plegen, kleurt het lezen. De hoogtepunten stralen er des te meer door, de bewondering groeit juist voor zijn volhardende trouw aan zichzelf en aan zijn geloof in de Westerse beschaving. Dat geloof zou in de jaren '90 en '10 aan het wankelen gebracht worden door drank en ontheemding en door het veranderde politieke en maatschappelijke klimaat van Nederland. Langzaam maar zeker voel je het noodlot naderbij kruipen.

Het was zijn overtuiging dat het de taak van de intellectueel was om zijn of haar eigen tijd en wereld voortdurend recht in de ogen te kijken. Wat daar te zien was diende tot op het bot bevraagd en onderzocht te worden. Hij ging nog verder: “alleen degene die zichzelf verloochent kan ooit een intellectueel zijn.”, schrijft hij, een overtuiging die langzaam veranderde van een diep beleden 'geloof' in een bittere kruistocht. Hij maakte zichzelf steeds onmogelijker, door zijn verslaving, door ijdelheid en arrogantie, door zijn ijzeren overtuigingen, door de vaak opgedrongen allochtonenrol. Die grote en ambitieuze roman uit 2011*** over dat personage dat hijzelf was en ook weer niet, die roman zou alles moeten schoon blazen wat troebel was geworden in zijn leven. De wereld zou gaan begrijpen waar het hem altijd om te doen was geweest. Maar de kritieken waren niet mals en de wreedheid van het literaire en intellectuele wereldje maakte hem kleiner en kleiner, tot hij besloot dat het genoeg was geweest. Naast het bad waarin hij zichzelf verdronk lag een novelle van Philip Roth. ' De vernedering' gaat over een toneelspeler die van het ene op het andere moment zijn talent verloor. Het gaf Amatmoekrim een beeld in handen voor een zorgvuldig en gevoelvol nawoord.

De biografie las ik uit, maar nu begin ik dan eindelijk aan Ramdas' eigen woorden: 'De papegaai, de stier en de klimmende bougainvillea'.**** De titel heeft nog alles in zich van een stralend leven dat wacht. In de inleiding schrijft hij dat hij op een dag als kleine jongen voor het eerst in zijn eentje een boek leest. “Deze eerste inwijding in de vertelkunst was zo indringend dat ik nooit meer af zou komen van de verslaving die lezen heet. Ik was gelokt in het symbolische deel van het bestaan, ik was een mens geworden....”

*'In wat voor land leef ik eigenlijk. Anil Ramdas – onmogelijk kosmopoliet'| Karin Amatmoekrim | 2023 | Uitgeverij Prometheus

** Anil Ramdas (1958 – 2012)

*** 'Badal' | Anil Ramdas | 2011 | uitgeverij De Bezige Bij

**** 'De papegaai, de stier en de klimmende bougainvillea' | Anil Ramdas | 2017 | uitgeverij De Bezige Bij

[onbekomkommerd]

Mijn handen Rood en ontstoken Mijn handen doen pijn van het klikken. WASD. Ik ruik naar muf en naar oudheid, naar houdbaarheidsdatum. Naar eenzaam verlangen, naar dichte gordijnen. Naar de plastikke bakjes van thuisbezorgd. Mijn keel die doet pijn. Nul slokjes water, nul keer gepraat. Behalve die hoi tegen de oranje fietshelm van thuisbezorgd. Overal kleuren en overal geluid. Razende beelden en flitsen, een roes van een week. De spanning op mijn nek is bijna oneindig, het bloed ruist dik door mijn aders. Ik voel het, bij elke hartslag voel ik het. Ik heb al een week niet ontbeten, mijn aders zijn vol met stroop en met klein. Mijn ogen zitten vol schaamte, ik durf niet te kijken. Ik pluk wel wat vel van mijn handen. Ik kan er mee stoppen, morgen Misschien overmorgen Overmorgen stop ik echt.

[deurbeslagexpert01]

Deurstoppers en Insteekgrendel: De Perfecte Oplossingen voor Jouw Voordeur

Wanneer je denkt aan de veiligheid en functionaliteit van je voordeur, denk je misschien niet meteen aan de kleine details die een wereld van verschil kunnen maken. Tussen deze details vinden we de deurstoppers en de insteekgrendel, twee onmisbare elementen die niet alleen tot de veiligheid van je woning bijdragen, maar ook een essentieel onderdeel vormen van de totaalbeleving van je deur. En laten we de stijl niet vergeten; met een deurklink zwart en een bijpassende voordeur knop kunnen deze elementen zelfs een esthetische boost geven aan je entree.

Wat zijn Deurstoppers?

Een deurstopper is een eenvoudig maar effectief hulpmiddel dat een deur openhoudt. Dit is vooral handig in situaties waar je behoefte hebt aan ventilatie of wanneer je met beide handen bezig bent. Deurstoppers zijn beschikbaar in verschillende stijlen en materialen, variërend van rubber tot metaal, wat betekent dat je er altijd wel een kunt vinden die bij jouw interieur past.

Een goed geïnstalleerde deurstopper voorkomt niet alleen dat je deur onbedoeld dichtvalt, maar beschermt ook je muren en andere oppervlakken tegen beschadiging. Bovendien kunnen deurstoppers ook dienen als een modieuze aanvulling op je huisdecoratie wanneer je kiest voor een designer optie.

Insteekgrendel: Veiligheid Eerst

De insteekgrendel is een andere cruciale component voor de beveiliging van je voordeur. Dit soort vergrendelingssysteem biedt een extra laag beveiliging door de deur strak tegen het frame te houden wanneer deze gesloten is. Bovendien zijn de meeste insteekgrendels zo ontworpen dat ze eenvoudig te installeren zijn, waardoor je niet urenlang met gereedschap in de weer hoeft te gaan.

Een stevige insteekgrendel geeft niet alleen gemoedsrust aan de bewoners, maar kan je ook helpen om je verzekeringspremie te verlagen. Verzekeraars kijken vaak naar de veiligheidsmaatregelen die je getroffen hebt om de risico's van inbraak te minimaliseren, en een goede insteekgrendel is daar een belangrijk onderdeel van.

De Urgentie van Stijl

Naast functionaliteit en veiligheid is het ook belangrijk om te letten op de esthetische waarde van je voordeur. Wanneer je een deurstopper of insteekgrendel aanschaft, overweeg dan om een deurklink zwart toe te voegen aan je voordeur. Zwart is een tijdloze kleur die perfect past bij verschillende bouwstijlen en kleurenschema’s. Het kan een luxe uitstraling geven aan je voordeur en de algehele afwerking van je huis verbeteren.

Daarnaast kan een bijpassende voordeur knop niet alleen functioneel zijn, maar ook een belangrijke esthetische bijdrage leveren. Kies een knop die past bij de stijl van jouw deur, of het nu modern, rustiek of klassiek is. Dit soort kleine details kunnen ervoor zorgen dat je voordeur eruit springt en een warm welkom aanbiedt aan bezoekers.

Waarom Kiezen voor Kwaliteit?

Bij het kiezen van deurstoppers, insteekgrendels, deurklinken en voordeur knoppen, is het essentieel om te kiezen voor kwaliteit. Goedkopere opties kunnen misschien aantrekkelijk zijn in prijs, maar ze kunnen op de lange termijn leiden tot extra kosten door vervanging of schade. Zoek naar producten die gemaakt zijn van duurzame materialen en die een garantie bieden. De investering in kwaliteitsproducten zal zich terugbetalen in zowel veiligheid als esthetiek.

[anti-nshartkloppingen]

De vette vingers op het raam

Op een mistige dag zat ik laatst in de trein van zuid naar noord. Al dromend over beter weer, heb ik mij zitten verbazen over en ergeren aan de vettige, viezige vingers die zich op het raam bevinden. Zondere verder afleiding van buiten, zijn deze een verstoring van het grijs buiten. Nadat de eerste irritatie zakt, begin ik mij af te vragen waarom je je bericht op een raam zou smeren. Angst voor het witte vel? Moesten ze iets signalleren naar iemand in een andere trein? Gebanned op twitter? Geen watervaste stift bij de hand? Ik weet het niet, maar naar hun idee was het kennelijk belangrijk genoeg om het kenbaar te maken, waardoor ik het nu toch zit te lezen wanneer ik naar buiten wil kijken. Aandachtig kijk ik naar de hieroglyphen. Soms zijn het slechts replicas van de oude grotschilderingen van handen, andere keren de klassieke hartjes met pijltjes en letters die je vaak op een ander medium tegenkomt. Ach, die liefdes verklaringen zijn dan nog wel schattig, je kunt je het jonge stel zo voorstellen, giebelend in de trein. Maar echter zijn er ook andere tekeningen te vinden. Van alle symbolen schrik ik als kersverse treinraamvingervetsymbolenantropoloog van de hoeveelheid hakenkruizen (soms zelfs met groetjes eronder van de vingerverver). Dat is dan weer jammer, vet zonde van het uitzicht, zelfs al is het mistig.

[jurjenkvanderhoek]

HANNEKE FRANCKEN TEKENT ZICH EEN NIEUWE WERELD

In haar mysterieuze tekeningen voegt Hanneke Francken ongelijksoortige zaken samen zodat er nieuwe samenstellingen ontstaan. Het lijken verschillende onderdelen uit de natuur te zijn, samengebracht als een collage. Geknipt en geplakt. Landschapselementen die nooit met elkaar in samenhang waren of ooit hadden kunnen zijn. Francken verstrengelt deze, vlecht aaneen en weeft ineen. Er ontstaan nieuwe werelden, andere omgevingen. Het boek “Intertwine”, een uitgave in eigen beheer met teksten van Arno Kramer, Diana Wind en Patty Wageman, is een kaartenmap om die werelden gewaar te worden. Een reisgids om ontdekkingen te doen. In de getoonde tekeningen kan ik zoeken en vinden, kijken en zien. Er is echter niets verborgen, alles is helder en klaar in beeld gebracht. Het is een positieve wirwar, waarbij de ogen de kost krijgen. Hongerig sla ik het boek open en laaf mij aan deze overvloed aan lijnen, vlakken en kleuren.

Hanneke Francken heeft de natuur als inspiratiebron, als basis voor haar werk, als uitvalsbasis om te scheppen. Want dat is wat ze doet, scheppen. Onwezenlijke omgevingen bestaansrecht geven. Nieuwe natuur creëren. Niet voor handen zijnde samenstellingen grijpbaar maken. Alle elementen die existeren samenbrengen en er een vernieuwd inzicht mee tekenen. Als het ware de natuur ofwel de zichtbare werkelijkheid recyclen. Hergebruiken in een ander beeldend leven. De reïncarnatie van de oorspronkelijkheid.

Met de natuur als uitgangspunt neemt Francken geen genoegen alleen de werkelijkheid te reproduceren, na te maken, in beeld te brengen. Ze streeft geen perfecte nabootsing van de wereld om zich heen na. “Zij tekent als het ware een ander leven in het werk”, lees ik in de inleidende tekst van tekenaar, curator en dichter Arno Kramer. “Zij speelt op een evidente manier met drama, met het bovennatuurlijke en misschien met het esoterische en religieuze, zonder larmoyant te worden.” Het boek toont ouder werk en meer recente tekeningen van Hanneke Francken. De vroege werken hebben nog de mens in alle oorspronkelijke naaktheid als onderwerp. De menselijke figuur wringt zich in alle bochten om zich te verwonderen over de natuur. Niet om er de baas over te spelen, maar één te zijn met en er opgaan in. Tekeningen waarin kleurpotloden in de doos blijven, in grijzen is de werkelijkheid eer aan gedaan.

Dan in het weergeven van gestorven dieren komt er kleur in de flora rond de fauna. Door de bloemen en planten levend te kleuren is de fazant en is het konijn echt levenloos. Zo dood als een pier. Tekeningen die qua onderwerp niet oogstrelend zijn, echter de manier waarop Francken deze dode werkelijkheid tot leven brengt is onnavolgbaar. De ondergrond is nog helder wit, het wit van de drager. Maar dan krijgt ook het papier kleur en stap ik echt een andere wereld binnen. De harde realiteit wordt ingewisseld voor een onwezenlijke zachtheid. Het onderwerp is nog even meelijwekkend, maar gevat in een legendarische onderwereld. Legendarisch als in fabelachtig, wonderlijk en verbazingwekkend. De onderwereld omdat het beeld duister is, geheimzinnig en onverklaarbaar.

Hanneke Francken maakt cryptische tekeningen. De waarheid verbergt zich in raadselachtige samenstellingen. Want de dierfiguren gaan zich min of meer verbergen in de vegetatie. “Zij gaan soms op in de duizeligmakende hoeveelheid lijnen en het is de vraag of er nog een voorgrond en een achtergrond bestaan”, schrijft Arno Kramer. “De lijnen zijn zo gevarieerd en zo gevoelig en ook intuïtief getekend, dat ze nooit van te voren zo bedacht kunnen zijn.” En Kramer besluit zijn betoog met “De tekeningen van Hanneke Francken hoeven niet begrepen te worden, ze moeten beleefd worden, je kunt er in dwalen, je kunt er zelfs in verdwijnen.” En inderdaad raak ik mezelf kwijt in de meest recente, intertwine, composities. Denk ik een rotspartij met mos begroeid te zien, kan zich daar zomaar een vogelbeest uit los maken. Meerdere keren moet ik mijn blik over het getekende laten gaan, mijn ogen goed de kost geven in en aan de voorgeschotelde composities, om de ware aard ervan te doorzien.

Francken fantaseert vanuit de werkelijkheid cellen, organismen, gevogelte, wild en vegetatie. Zoals de schepper de aarde construeerde. Het afpellen van de werkelijkheid, noemt directeur Stichting Oude Groninger Kerken Patty Wageman dat. Tot je op dat deel van de evolutie stuit waar het allemaal begon. “Op zoek naar de oorsprong om er vervolgens een nieuw begin aan toe te voegen.” Door mythologie, natuur, evolutie en eeuwigheid vloeien dieren en planten tot onwerkelijke sferen samen. In deze werken doet zich veel voor, er staat van alles te gebeuren. Iedere vierkante centimeter is benut om de beschouwer te dwingen geconcentreerd te kijken. De aandacht te vestigen op de dynamiek van de slingerende lijnen en de in elkaar grijpende elementen. De natuur heeft de overhand in de tekeningen. Knoestige bomen, bebladerd geschubde stammen, sprietende takken, een bast als een prentenboek. Daaromheen verwaaien twijgen en loof, de blik laat zich stroomlijnen in deze wildernis. Werken waarin Francken zich zichtbaar zorgen maakt over de toekomst van ons bestaan. “Zij beweegt zich in haar werk tussen wat vanzelfsprekend was, de levenscyclus”, schrijft curator hedendaagse kunst Museum Rijswijk Diana Wind, “naar nieuwe mogelijkheden, microben en andere eencellige wezens, tot geen invulling weten van wat gaat komen, de lege plekken in haar tekeningen.”

“Het is een weelderig en bewegend spel van kleur en lijn dat als resultaat een attractieve manifestatie heeft. Begeeft de blik zich op korte afstand langs de getrokken lijnen, de afgebakende velden, dan merk ik tussen de veelvormige vegetatie weleens een addertje onder het gras, kijk ik niet zelden de kat uit de boom en vind ik soms een vreemde eend in de bijt. Kortom er beweegt zich meer tussen deze hemel en aarde van Hanneke Francken”, schreef ik geboeid door haar werk bij de tentoonstelling Synthese vorig jaar in Galerie Getekend in Heerenveen.

Gefascineerd door de cyclus van het leven laat Francken een nieuwe wereld ontstaan in haar werken. Ze illustreert haar fascinatie in een rijke schepping van samenvloeiende planten en dieren, met incidenteel in de achtergrond een teken van menselijke activiteit. Maar vooral draait het in haar werk om die eerste dagen van het scheppingsverhaal, om het creëren van een synthese van waaruit nieuw leven ontstaat. Het nieuwe landschap is een visioen, een voorspelling van een apocalyptische toekomst, een nieuw begin.

“Tekenen is voor Hanneke Francken een manier om beeldend te schrijven”, schrijft Patty Wageman. “Een tekening moet in haar ogen bruisen, energie uitstralen en beweging laten zien. Het moet dynamisch zijn en het statische van het vlak overstijgen. (…) Met haar cycli probeert ze de kijker bewust te maken van de wereld om ons heen, van wat de aarde met ons doet en wij met de aarde.”

De in het boek opgenomen en door de tekeningen gestrooide gedichten zijn even mysterieus als de tekeningen dat in eerste beschouwing zijn. De beelden vergen het om lang naar te kijken, erin te duiken als het ware. De poëzie heeft een lange adem nodig om de woorden te laten indalen. Ik citeer: “Onder golven duiken - Niemand weet als niemand ziet het gezicht wat in het grafiet verdwijnt. / In de weerspiegeling is zij niet opgehouden met bestaan / slechts klanken die terugkeren, soms in wankel evenwicht. / / Als je schrijft: dat er geen ik meer is, of niet meer dezelfde ik, / legt zij afstanden af, zodat het oog niet went aan de verdwijning.”

Intertwine. Tekeningen en gedichten Hanneke Francken. Teksten Arno Kramer, Diana Wind, Patty Wageman. Oplage 150 exemplaren. Uitgave in eigen beheer, oktober 2022.

[medimelody]

Ik zit in een constant gevecht met mezelf, met mijn mentale gezondheid en alles wat daarbij komt kijken. Ik doe mezelf pijn, wens mezelf soms de dood toe en probeer overeind te blijven terwijl ik nauwelijks slaap. Nachtmerries maken het onmogelijk om rust te vinden; ze nemen me mee terug naar momenten die ik wil vergeten, maar niet kan. Herbelevingen overvallen me uit het niets, vaak midden in de nacht. Paniekaanvallen slaan toe zonder waarschuwing. Mijn lichaam doet pijn, alsof het net als mijn geest uitgeput is. Ik ben op.

Het verbreken van contact met mijn vader was een stap die ik al jaren wilde zetten, maar het voelt zwaar. Het is alsof ik een stuk van mezelf achterlaat, zelfs al weet ik dat het beter voor me is. Ondertussen zie ik mijn zusjes en broertje worstelen met de gevolgen van de scheiding tussen mijn vader en stiefmoeder. Hun verwarring en pijn raken me diep, want ik herken in hen het verdriet dat ik zelf zo lang gevoeld heb. Ze beginnen meer te zien van hoe papa werkelijk is, iets wat ik altijd al heb geweten. Het doet pijn om hen dat te zien beseffen. Maar het doet ook deugd, dat zowel mijn zusjes als mijn plusmama (die ik nog steeds zie en meer als ouder zie dan mijn eigen vader) me nu wel meer geloven over vroeger. Over 'papa'.

Bij mama merk ik ondertussen ook steeds meer. Hoe hard het ook is om toe te geven, ik zie manipulatie in hoe ze met mensen omgaat. Ze verwijt anderen vaak eigenschappen die eigenlijk ook bij haarzelf passen. Of ze dat bewust doet of niet, het laat me met een zwaar gevoel achter. Maar ik krijg het woord niet over mijn lippen; het voelt alsof ik dat nooit zal kunnen zeggen.

School is een dagelijkse strijd. Ik probeer ernaartoe te gaan, maar het sociale aspect en de werkdruk voelen verstikkend. Mijn selectief mutisme maakt sociaal contact moeilijk en zorgt ervoor dat ik me opgesloten voel in mezelf. Het piekeren stopt nooit: over alles wat ik nog moet verwerken, over alles wat er nu in mijn leven gebeurt. Zelfs simpele taken, zoals een mail beantwoorden, lijken onmogelijk. Ondertussen probeer ik trauma's uit mijn verleden te verwerken, terwijl ik ook moet omgaan met alles wat er in het heden op me afkomt. De druk is enorm en ik voel me verstikt door alles wat op me afkomt.

Uit huis gaan was een noodzakelijke stap. Het biedt een zekere veiligheid, maar het maakt alles tegelijk ook moeilijker. Bij Joke wonen geeft me tijdelijk een gevoel van bescherming, maar ik weet dat ik daar niet kan blijven. Terug naar huis gaan is geen optie. Nooit meer. Dus ben ik aan het zoeken naar een kleine plek om alleen te wonen. Maar hoe kan ik dat realiseren als ik niet kan werken door mijn mentale gezondheid en omdat ik nog school doe? Ik probeer ocmw te regelen en wil daarna zien of ik via FOD enige vorm van steun kan krijgen, maar ook dat voelt zwaar. De onzekerheid over wat er gaat komen laat me wakker liggen.

En dan is er nog mijn gevecht met eten. Ik zeg dat ik het moeilijk heb met mijn lichaam, maar erken nauwelijks dat het een eetstoornis is. Toch weet ik ergens dat het dat wel is. Ik eet graag; ik kan echt genieten van eten. Maar zodra ik het getal op de weegschaal zie, maakt dat gevoel plaats voor schuld en schaamte. Ik wil terug naar een gewicht van vroeger, de tijd waarin ik ook een eetstoornis had. Ik at nauwelijks, gaf express over en woog veel minder dan nu. Dat getal op de weegschaal bepaalt hoe ik me voel. Ik weeg nu 43 kilo, wat voor veel mensen enorm weinig klinkt, maar voor mij is het teveel. Tegelijk weet ik dat het weinig is, maar dat maakt niets uit voor wat het met me doet.

Soms lukt het me dagen zonder eten. Niet alleen omdat ik geen honger heb, maar omdat ik het gevoel heb dat ik niet mag eten. Het voelt als iets dat ik onder controle kan houden in een wereld waarin alles anders uit mijn handen glipt. Hoe langer ik zonder eten ga, hoe "beter" ik me voel, maar tegelijk ook steeds slechter. Ik voel me gevangen tussen de wens om mezelf niet verder te schaden en de drang om minder te wegen.

Ik zit vast in dit alles. Ik wil verder met mijn leven, maar het voelt alsof de druk van school, werk, mijn mentale gezondheid en mijn verleden me telkens opnieuw tegenhoudt. Ik voel me uitgeput, verward en verloren. Alles is te veel. Ik probeer er het beste van te maken, maar op dit moment lijkt zelfs dat niet genoeg.

[rotterdamvanalles]

Discotheek Tomorrowland aan de Prins Alexanderlaan, mei 1990.

Uit het Vrije Volk van 26 juni 1990:

Afgelopen zaterdagavond omstreeks 10 uur: van heinde en verre stromen discogangers via metro's, bussen en treinen naar Tomorrowland. Allemaal jongeren in de leeftijdsgroep van zo'n 16 tot 20 jaar. Een uurtje later staan er voor het schitterende vijf verdiepingen hoge discogebouw al meters dikke rijen jongeren die een entreekaartje krijgen. Het nabij gelegen parkeerterrein, waarop 600 auto's kunnen staan, is inmiddels ook al aardig gevuld. De sfeer buiten, bij de wachtende discogangers, is bijzonder relaxed. Geen spoortje van agressiviteit te bekennen. Buitenportiers houden voor de zekerheid een oogje in het zeil.

Eenmaal de trappen op naar het kerncentrale-achtige Tomorrowland-gebouw wacht de bezoekers een intensieve controle-corridor die je eerder bij Schiphol dan daar zou verwachten. Zes portiers leiden de discogangers naar twee metaaldetector-poorten die zonder morren worden genomen. Jongens steken automatisch hun handen omhoog, geven sleutelbossen of portemonnees af en laten zich gewillig door de keurig in het zwart gestoken portiers fouilleren. Meisjes moeten hun tassen afgeven voor inspectie.

Eigenaar-ontwerper Kees Veerhoek: „Veiligheid staat bij ons hoog in het vaandel. Het maakt een belangrijk deel uit van' ons kostenpakket. Op enkele kleine incidenten na is er bij ons sinds de opening in november vorig jaar nog nooit iets voorgevallen. Dat willen we ook zo houden. Vandaar dat we op elke verdieping zoveel portiers en zelfs undercover-veiligheidsmannen hebben rondlopen dat de minste ruzie bij ons al in de kiem wordt gesmoord. Of het probleem wordt door hen ter plekke opgelost of, in het ergste geval, worden opstandige bezoekers met zachte hand uit de disco verwijderd.

Hard- of softdrugs zijn bij ons absoluut taboe. Overtreders worden zonder pardon buitengezet en komen er bij ons niet meer in. In dit soort gevallen hebben we een waterdicht-codesysteem. Na een signaal zijn onze mensen er als de kippen bij. Zodoende hebben we hier binnen gelukkig nooit echte problemen gehad. En zelfs buiten, rondom het terrein van Tomorrowland, waken onze veiligheidsmensen.

We gaan er zelfs vanuit dat een meisje dat na een bezoek aan onze disco alleen huiswaarts keert niet voor onze deur mag worden lastiggevallen. Dat is ook in ons belang, anders durft ze nooit meer naar Tomorrowland. We houden dus zowel binnen als buiten ons eigen straatje schoon. Wat dat betreft hebben we ook een prima samenwerking met de politie en de deelgemeente Prins Alexanderpolder," aldus Veerhoek die ook nog VVD-wethouder is van de gemeente Westerschouwen. De disco-dansvloer beneden is tegen twaalf uur geheel gevuld met honderden jongeren die swingen op popmuziek tussen lichtgevende rotsformaties. Dit is het tijdstip dat ook wat 'oudere' jongeren, van 25 tot 30 jaar, de disco binnen komen. Op zo'n tien meter hoogte balanceert een jongen op een staaldraad-met-fiets-en-gewicht. Daar tussen in zweeft een discjockey in een soort van ruimtesonde. Uit de peperdure apparatuur lichten honderden lampjes op. Tomorrowland lijkt deel uit te maken van een andere planeet. Helemaal boven in de nok, waar je naar de hemel kan kijken door een doorzichtige koepel, is het aan het begin van de avond nog heerlijk rustig. Enkele paartjes blazen er onder het genot van een drankje uit van de drukte beneden.

De fotograaf is Max van Essen en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt via delpher.nl uit het Vrije Volk van 26 juni 1990.

[hconccxyaxng]

De portefeuille van Immo Brown: het toppunt van onroerend goed

In de steeds evoluerende vastgoedwereld onderscheidt Immo Brown zich als een echte leider. Met jarenlange ervaring en een bewezen staat van dienst schittert de portefeuille van Immo Brown als het toppunt van uitmuntend vastgoed. Laten we eens kijken naar wat Immo Brown onderscheidt en waarom hun expertise ongeëvenaard is.

De expertise van Immo Brown

Als het om vastgoed gaat, is ervaring cruciaal. Immo Brown brengt een schat aan kennis en expertise mee die ongeëvenaard is in de sector. Van woningen tot commerciële ruimtes, de portefeuille van Immo Brown omvat een breed scala aan vastgoedaanbod. Deze brede ervaring stelt hen in staat om zelfs de meest complexe deals met gemak en precisie te doorlopen.

De autoriteit van Immo Brown

In de snel veranderende vastgoedwereld is autoriteit alles. Immo Brown heeft zichzelf gevestigd als een vertrouwde autoriteit in het veld, bekend om hun integriteit en professionaliteit. Klanten vertrouwen op Immo Brown voor deskundige begeleiding en strategisch advies, ondersteund door jarenlange ervaring in de sector. Als Immo Brown spreekt, luisteren mensen.

Het vertrouwen van Immo Brown

Vertrouwen is de basis van elke succesvolle vastgoedtransactie. Immo Brown heeft een solide reputatie opgebouwd op het gebied van betrouwbaarheid en betrouwbaarheid, waardoor het vertrouwen van zowel klanten als partners wordt verdiend. Of ze nu kopen, verkopen of beleggen, klanten kunnen erop vertrouwen dat Immo Brown altijd het beste met hen voor heeft. Dit niveau van vertrouwen is wat Immo Brown onderscheidt van de concurrentie.

Wat onderscheidt Immo Brown?

Wat onderscheidt Immo Brown precies van andere vastgoedbedrijven? Het antwoord ligt in hun niet-aflatende toewijding aan uitmuntendheid. Immo Brown doet haar uiterste best om ervoor te zorgen dat aan de behoeften van elke klant wordt voldaan en levert resultaten op die de verwachtingen overtreffen. Van persoonlijke service tot innovatieve oplossingen, Immo Brown streeft ernaar iedereen een superieure vastgoedervaring te bieden.

Het succesverhaal van Immo Brown

Het succes van Immo Brown is niet alleen een kwestie van geluk, het is het resultaat van hard werken, toewijding en passie voor de sector. Hun portfolio spreekt voor zich en toont een breed scala aan eigendommen en projecten die met precisie en vaardigheid zijn uitgevoerd. Klanten die voor Immo Brown kiezen, kunnen er zeker van zijn dat ze in goede handen zijn, met een team dat zich inzet om keer op keer topresultaten te leveren.

Kortom, de portefeuille van Immo Brown onderscheidt zich werkelijk als het toppunt van uitmuntend vastgoed. Met een combinatie van expertise, autoriteit en vertrouwen heeft Immo Brown zichzelf gevestigd als leider in de sector. Klanten die voor Immo Brown kiezen, mogen niets dan het beste verwachten, van begin tot eind. Dus waarom genoegen nemen met iets minder? Kies Immo Brown voor al uw vastgoedbehoeften en ervaar zelf het verschil.