#nermin yıldırım

[orionyldz]

"Kalbim fena kırılıyordu. En ufak şeyi bahane edip her fırsatta kırılıyordu zaten kahrolası, galiba Çin malıydı."

-Nermin Yıldırım

[wehuzunngeldi]

İnsan birini özlemeye görsün, özlenenin sureti inatçı bir hayalet gibi yakasına yapışıyor. Atılan her adımda, alınan her solukta sinsice kendisini hatırlatıyor. O zaman özlediğine dair tüm hatıraları bir bir temize çekiyor kişi ve en çok onların arasına yenilerini katamayacağına üzülüyor. Galiba hatıralar böylesine kederli yapan, onları çoğaltamayacağımızı bilmek...

[hanedan]

Mutlulukların doyamadığımız kısacık anlara sıkıştırılıp, felaketlerin, acıların, sıkıntıların bitmek bilmeyen koca koca zamanlara yayılması, yazılmamış ama dünya döndüğünden beri şaşmaz bir hukukla süren kanunlardan biriydi.

[birmerhum]

“Gündüzleri sakladığın ne varsa, uykusuz gecelerde hepsiyle baş başasın.”

[vazgecmelerustasi]

Anlatmakta en az işe yarayan vasıta, kelimeler. İçleri mi boşaldı, hor mu kullandım, yoksa sadece yaşlandım mı, emin değilim. Bildiğim şu ki, artık kelimelere güvenecek, kendimi onlara emanet edecek safdil zamanları geçtim.

Susmanın bir ifade biçimi olduğunu savunmuyorum.

Ben sadece anlatmayı denemekten vazgeçtim.

[kelimesendromu]

"Hayat dediğin neydi zaten; bitecek diye korktuğun kısıtlı vakti, bozuk para gibi harcama telaşı."

Nermin Yıldırım

[jas-mineee]

-Nermin Yıldırım, Dokunmadan

[eylem-er]

Yokluğun birilerinin varlığına tesir etmesi gerekir. Etmiyorsa, kimse için önemli olmamışsın, kimsenin hayatında boşluğu hissedilecek bir yer doldurmamışsın demektir bu. Uçsuz bucaksız bir yalnızlığın orta yerinde yaşamışsın demektir.

[biryaprakmisalii]

Kalple ilgili çıkarma işlemlerinde gidip komşudan bir onluk alamazsınız. Onun yerine tutar kendinizi sıfıra tamamlarsınız. Bende öyle yaptım. Beni istemeyenleri ben hiç istemedim. Başkaları kalbimi kıracağına, bizzat kendim parçalayıp, artık doğru vakti göstermeyen bir saat gibi cebimde taşımayı seçtim. Sevmenin ve dokunmanın ancak acı vereceğine inandım belki de. Böylece bir kirpinin hüzünlü merhametiyle kapandım içime.

[zaaflardaolurmus]

Çünkü bazı sızılar bir defa başladı mı artık geçmiyor. Bazı yaralar hiç kapanmıyor. Bazı eller bazı saçları okşamayınca, bu minicik, aptal, önemsiz şey yaşanmayınca, bazı hayatlar geri dönüşsüz biçimde tarumar oluyor. Belki siz bunu bilmiyorsunuz. Umarım hiç öğrenmezsiniz. Bazı durumlarda sadece bilmeyenler yaşamayı beceriyor. Hayatta kalmakla yaşamayı becermek aynı şey değil.

[orionyldz]

"Acından ölsen bile dışarı belli etmeyeceksin."

-Nermin Yıldırım

[wehuzunngeldi]

Bu işler böyledir, herkes bilir. Bir kere bu yola girdin mi devamı muhakkak gelir. Önce bir adamın peşine takılırsın, sonra bir çocuğun eline düşersin. Hayatını erkekler ve çocuklar arasında pay edersin. Sevgi, iyi niyetini kullanarak seni dilediği gibi yontan menfaatçi bir ahbaba benzer; onun elinde bilmediğin, istemediğin şekillere girersin.

[uyqusuz]

Bir kerecik olsun, seni yeniden görmekten başkaca arzum yok şu fani dünyada. Dünya gözüyle görmek, koklamak, kucaklamak...

[chericherilady]

“Salonda yalnız kalınca, kalbimden yakıcı bir acı yükseldi yine. Bir boşluğun yeri sancıdı. İlahi hüküm gibi kati, tabii afet gibi yıkıcıydı. O an dünyaya bir duygu olarak gelsem, baştan ayağa hasret olurdum. Özlüyordum. İçimde yarım kalmış bir yer vardı; kalan yarıma karşı iştiyak duyuyordum. Ama neydi o yarım, nasıl tamamlanırdı, işte orasını bilemiyordum.“

Unutma Dersleri, Nermin Yıldırım

[bekledigimgibiyim]

''Nicedir kuşkonmazdan öteye gidememiş kalbimde , her birine dokunmak istediğim şaşkın fesleğenler yeşermişti.''

[themucbirsebep]

Instaya erişim engeli gelince yine düştük buralara iyi mi!

Bana sorarsanız çok bir kaybım olmadı, zaten çok zaman geçirmiyormuşum ama yine de bir koymadı değil..

Size de oluyor mu? Kimim ben, neyim, neredeyim.. sahi benim başıma ne geldi aq aydınlanması.. Ben yaşıyorum bunu ara sıra.. ulan diyorum, galiba rüyadayım ama hangi aşamada uyanacağım? Ya da uyanacağım kısmı geçtik ve burada kaldım..

Ya da bir simülasyon gibi bir şey.. olabilir.

Nermin Yıldırımın’ın Unutma Dersleri diye bir kitabı var, denk gelirseniz okuyun ya da okuduysanız belki bana katılabilirsiniz. Son zamanlardan okuduğum iyi kitaplardan biriydi, hikaye biraz tanıdık gelsede kitabın sonlarına doğru aslında bambaşka yerlere gidiyorsunuz.. neyse kitap eleştirmeni değilim, söyleyeceğim şu ki, hoca bitir artık şu maçı..