gunesamabulutsuz

[gunesamabulutsuz]

"Bir şarkıya yüklediğin anlamı yitirince nasılda sıradanlaşıyormuş kelimeler.."

[gunesamabulutsuz]

"Bence herkesin hayatında acımasız olmayı öğrendiği bir yer var. Bir şeyler oluyor ve sen bir daha eski sen olamıyorsun. Herkes sana bencil diyecek ama kimse sana seni bu hale kim getirdi diye sormayacak.."

[gunesamabulutsuz]

Mutluluk kendi kendine yetenlerindir.

[gunesamabulutsuz]

"Öyle güzel bir yıl olsunki kalbimizde çiçekler açsın."

[gunesamabulutsuz]

''Kimseden sevgi dilenme. Dilencilere kıymetli bir şeyini vermez hiç kimse.''

[gunesamabulutsuz]

Ah güzel kalbim nasıl sevdin öldürüpte toprak atmayanları?

[gunesamabulutsuz]

Aradığım varmış gibi.. Birini seviyormuş gibi.. Özlüyorum ama neyi? O eksik ama "o" kim? Öyle biri yok ki...

[gunesamabulutsuz]

Hayat pencereden dışarı bakmak gibidir. Bazı insanlarda perde... Hayata bakış açını etkilerler. Ya perdeyi sökmelisin yada gerektiğinde açıp kapatmasını bilmesin..

[gunesamabulutsuz]

Bazen birini hayatından çıkarmak istersin. Çünkü onun şimdiki hâlinin, senin aklındaki ilk anlam yüklediğin hâlini kirletmesini istemezsin. Bazen insanlar aklımızdaki hâliyle kalmalı..

[gunesamabulutsuz]

''Biraz yaşayacaktık biraz da gülecektik. Sonra ölüp gideceğiz zaten. Neden bu kadar ağır yaralar açıldı ki ruhumuzda? Neden bu kadar kırgınlık birikti ki kalbimizde? Anlamadım, anlayamadım..''

[gunesamabulutsuz]

"Geçmiş üzerine kafa yorma. Gelecek için bugününü feda etme."

[gunesamabulutsuz]

Kalbimin ritmi şüpheye düşürüyordu beni. Yapma yüreğim yapma.. Senin ışığında sönerse bu karanlık bana zindan olur.

[gunesamabulutsuz]

Bildiğin gibi değilim, sildiğin gibiyim hâlâ..

[gunesamabulutsuz]

Yaprak ağaçtan sıkılmıştı, bahaneydi sonbahar..

[gunesamabulutsuz]

Titriyorum iliklerime kadar. Ama üşüdüğümden değil. Bedenim kusuyor bazı şeyleri, kaldıramadıklarını, kendine yediremediğini. Ağlamıyorum ilk defa beni bu denli üzen şey için. Sanki biliyordum bu anın geleceğini. Sanki hazırlamıştım kendimi önceden. Kalbim çarpıyor adeta dışarı fırlarmışcasına. Dur demeyeceğim bu sefer. İzin vereceğim kin ve nefret kusmasına belki rahatlarım umuduyla. Nefret ettim bir günden daha. Unutur muyum bu günü hiç sanmıyorum.

30 Eylül 23.51..

[gunesamabulutsuz]

Hisler biter mi? Diye sordum kendime. Gerçekten hisler, hissedilenler biter miydi? Anılar bir anda kafadan çıkıp gider miydi? Yaşananlar öylece bitebilir miydi? Hiç sanmıyorum.. Ama inanmak istiyorum. Biteceğine, gideceğine, sanki hiç yaşanmamış gibi devam edeceğime.. Psikolojik olarak çok güçlüydüm ben ama kendime yenildim. İnsanın en büyük düşmanı kendisidir. Çünkü en iyi biz tanırız kendimizi. Bütün zayıflıklarımızla, bütün parçalarımızla. Ben eksik parçaları tamamlamak yerine tek tek söktüm çatlayan yerlerden. İzi kalmasındansa çatlakların, hiç kalmasın dedim. Ama o boşluğun bu kadar can yakacağını bilemedim. Oturup bir gün o boşluğa bakıp gülümseyemedim..

[gunesamabulutsuz]

Samimi gelmeyen hisler. Samimiyetsiz gülüşler. Gereksiz aramalar, mesajlar. Hissediyor insan ne denli değersiz olduğunu. Hissediyor insan gerçek olmayan sevgileri. Boynumda uyuyan kedi hissediyor bendeki güveni. Ben ise elini tuttuğum insana güvenemez oldum.

Uyuyorum kaçmak için bu düşüncelerden. Günde çokca rüya görür oldum bu yüzden. Artık ayırt edemiyorum gerçekleri, rüya mı değil mi bu gördüklerim? Umarım bu hissizliğe açılan kapı bir rüyadır. Umarım uyanınca bu korkularım beni bırakır..