#lodowiec

[witekspicsoldpostcards]

FURKA PASS => The Rhône Glacier / Rhonegletscher /  glacier in the Swiss Alps and the source of the river Rhône (RODAN).

[polish-school-readings-polls]

Która lektura z klas 1-3 szkoły podstawowej jest lepsza - "Piaskowy Wilk" Åsy Lind czy komiks "Którędy do Yellowstone? Dzika podróż po parkach narodowych" Aleksandry i Daniela Mizielińskich?

"Kiedy ani mama, ani tata nie chcą się z nią bawić, Karusia idzie nad brzeg morza i rozmawia z Piaskowym Wilkiem. On zawsze ma dla niej czas oraz ochotę na robienie ciekawych rzeczy.

Piaskowy Wilk ma błyszczące futerko w kolorze piasku i był na świecie od zawsze. Opowiada rzeczy zapierające dech w piersiach i tłumaczy Karusi zagadki otaczającego ją świata. Na przykład, że wszechświat nie ma końca, albo że siniaki to medale, które dostaje się za odwagę. Albo że tata dlatego nie może przyjść się wykąpać z Karusią w morzu, bo gazeta, którą czyta, zahipnotyzowała mu oczy. Piaskowy Wilk potrafi przekonać Karusię, że nie musi bać się ciemności ani potworów.

Świat na pograniczu rzeczywistości i dziecięcej fantazji. Autorka bardzo świadoma jest języka, smakuje go i bawi się nim podobnie jak robią to dzieci. Książka składa się z kilkunastu autonomicznych rozdziałów i świetnie nadaje się do głośnego czytania, na przykład jako bajka na dobranoc." (za lubimyczytac.pl)

"Wielka podróż przez różnorodne parki narodowe w wielkim albumie komiksowym pełnym wiedzy o świecie dzikiej przyrody.

On jest nieśmiały, ona – przebojowa. On – ogromny i ciężki, ona – mała i zwinna. Poznajcie żubra Kubę i wiewiórkę Ulę – parę przyjaciół z Puszczy Białowieskiej. Właśnie dostali tajemniczy list z Ameryki i wybierają się w wielką podróż tropami dzikiej przyrody.

Poprowadzi ich ona przez osiem niezwykłych parków narodowych w najróżniejszych zakątkach naszej planety. Od amerykańskiego Yellowstone przez Park Narodowy Grenlandii po indonezyjski Park Narodowy Komodo. Od amazońskiej puszczy przez afrykańską pustynię po chiński las bambusowy. W każdym z tych miejsc spotkają miejscowe zwierzęta, poznają ich zwyczaje i środowisko, przeżyją wiele przygód i dowiedzą się mnóstwa ciekawych rzeczy.

Co żubr ma wspólnego z bizonem? Jak podróżuje lodowiec? Dlaczego wilki są potrzebne? Jak zwierzęta radzą sobie z upałem afrykańskiej pustyni, a jak – z mrozami Arktyki? Skąd się wzięły nieloty na Nowej Zelandii? Na czym polega noc polarna? Dlaczego panda musi ciągle jeść?

Aleksandra i Daniel Mizielińscy są mistrzami przekazywania wiedzy w przystępny i atrakcyjny sposób. Tym razem ogrom informacji o dzikiej przyrodzie różnych kontynentów zawarli w dowcipnym i wciągającym komiksie, który płynnie przenika się z efektownymi planszami edukacyjnymi." (za lubimyczytac.pl)

[zlukaszemprzezswiat]

Vatnajökull najsłynniejszy oraz największy lodowiec na Islandii. Zobacz czy udało mi się na niego wejść!

Cały odcinek możesz zobaczyć na YouTube na kanale Z Łukaszem Przez Świat

Spodobał Ci się odcinek i chcesz postawić mi kawę? nie ma sprawy zapraszam do linku w Bio ( buycoffee.to ) Nie musisz się rejestrować ani zakładać konta

[nasze-zd]

Wyspa Południowa 2023/24

Spróbuję podsumować naszą wycieczkę. Zacznijmy od trasy, którą udało nam się zrobić. Poniższa mapa obrazuje trasę przejazdu samochodem, przy czym zaznaczyłem tylko główne odbicia, bez wszystkich wypadów jednodniowych.

Noclegi (numery wypunktowań nie odnoszą się do mapy, w nawiasach podałem liczbę nocy w danym miejscu):

Prom Bluebridge (1).

Kaikoura (2).

Mount Somers (3).

Hokitika (2).

Fox Glacier (2).

Punakaiki (2).

Saint Arnaud (2).

Wszystkie posty dotyczące wycieczki można zobaczyć filtrując po tagu #South-Island-2023 lub klikając tutaj.

Najpiękniejsze miejsce

Bez wątpienia były to doliny rzek Rangitata i Rakaia, opisywane w materiale o Mount Sunday i Mount Barrosa; ten rejon znany jest też pod nazwą Ashburton Lakes.

Ciężko opisać słowami surowe, dziewicze piękno tych miejsc. Rozległe, płaskodenne kotliny rozciągają się kilometrami we wszystkie strony. Rzeki jakby ciągle zmieniały zdanie co do przebiegu koryta: zdają się rozlewać wszerz niemal bez ograniczeń, zapełniając doliny szarym rumoszem, którego nie szczędzą im otaczające góry, dosypując go obficie z licznych piargów, gołoborzy, bocznych jarów i zawieszonych dolin. A nad tym wszystkim lazur nieba poprzetykany watą lekkich chmur ocierających się o szczyty.

Młody świat, dopiero się kształtuje i dojrzewa.

Największe rozczarowanie

Lodowce Zachodniego Wybrzeża są na pewno ciekawostką, z uwagi na niski poziom, na który schodzą - wieczny lód zaledwie 500 m n.p.m. na tej szerokości geograficznej to ewenement. Do samych jęzorów Fox i Franz Josef Glacier da się podejść nie bliżej, niż na 3 km, więc tak naprawdę niewiele widać. Jeśli ktoś był po to w Alpach (właściwych) lub Norwegii, to doświadczył prawdopodobnie znacznie więcej.

Osobną kwestią jest uciążliwa obecność helikopterów, które każdego pogodnego dnia wynoszą setki bogatszych turystów na pola firnowe pod Mount Cook. Odwrotnie, niż w Tatrach, gdzie warkot śmigłowca oznacza nieszczęście, w Fox i FJ zaświadcza o dobrej pogodzie. Jeśli taka jest, to akompaniamentem do spacerów po dolinach lodowcowych jest ciągły łopot wirników, co psuje wrażenia z obcowania z przyrodą i przywodzi na myśl klimaty Krupówkowe.

Lodowiec Franciszka Józefa (Franz Josef Glacier)

Lisi Lodowiec (Fox Glacier)

Największa niespodzianka

To generalnie uczynność innych południowców, której doświadczaliśmy na każdym kroku. Niektóre przykłady:

W Kaikoura ktoś podszedł do naszej działki na polu namiotowym, ot tak, niepytany i zaproponował, że przytaszczy nam ławkę, która stała nieużywana.

Tamże dostaliśmy od sąsiadów pudełko czereśni i brzoskwiń. Podobno mieli za dużo, ale nie chce mi się wierzyć, bo ich też było kilka osób, dali by radę.

Na stołówce kempingu Punakaiki pani z Christchurch oddała nam ciepłą jeszcze potrawkę z kurczaka, której miała w nadmiarze.

W Hokitika gospodyni pola zwróciła nam pieniądze za niewykorzystany nocleg bez żadnego proszenia z naszej strony, i to mimo że odwołaliśmy go w dzień przyjazdu.

Wszędzie pomagano nam z lodówką na lekarstwa.

Summa summarum

Bez dwóch zdań, jedna z najlepszych podróży życia. Podobne wrażenia miałem ze Szwajcarii i Dolomitów, ale to było więcej niż 12 lat temu. Tym razem nawet nie widzieliśmy najbardziej polecanej części południowej, więc już zaczynamy planować, jak tam dotrzeć (i nie zbankrutować).

Namioty się suszą na kolejny wyjazd.

[mega-ted-world]

Nur Lodowiec: Piękna rodzina oczekuje na wyklucie młodych nurów ❤️🥚🥚

[marcel17101980]

Dla tej chwili warto było wejść na lodowiec! | Poza strefą komfortu

[kobietyimity]

Mitologia nordycka

Na początek słów kilka o podziale ogólnym postaci kobiecych w mitologii nordyckiej:

1. Boginie:

• Frigg: Bogini małżeństwa i macierzyństwa, była przewidująca i opiekuńcza. Jej atrybutem jest wrzeciono lub koło tkackie.

• Freja: Bogini miłości, piękna i płodności, a także wojny. Była znana z korony z perłami i naszyjnika Brisingamen.

• Sif: Bogini ziemi i plonów, znana z długich, złotych włosów. Jej atrybutem jest złoty kosmyk.

• Skadi: Bogini zimy, polowania i gór, często przedstawiana z nartami i łukiem.

2. Nornice: To trzy istoty, Urd, Verdandi i Skuld, które rządziły losem ludzi i bogów. Były odpowiedzialne za sp spinning, mierzenie czasu i ustalanie losu.

3. Wiedźmy (Volvas): W mitologii skandynawskiej istniały wiedźmy lub zaklinaczki zwane Volvas. Miały zdolność przepowiadania przyszłości i rzucania zaklęć.

4. Lodowiec Kobieta (Jokulsnauta): To tajemnicza postać z mitologii, związana z lodowcem. Mogła kontrolować mroźne siły przyrody.

5. Skrzata i Nisse: To były rodzaje duchów domowych, które często były związane z opieką nad gospodarstwem. Wierzono, że przynoszą szczęście, jeśli były traktowane z szacunkiem.

6. Zjawa (Draugr): Nieumarła istota, która mogła powracać z grobu. Były uważane za złowrogie i niebezpieczne.

W mitologii skandynawskiej zjawy, znane również jako "duchy" lub "dusze zmarłych", były różnymi istotami, często związanymi z określonymi miejscami lub zjawiskami przyrodniczymi.

*Draugr**: Draugr to nieumarła istota, zmarła osoba, która powracała z grobu. Były one często uważane za złowrogie i niebezpieczne. Mogły siać spustoszenie wśród żywych lub straszyć swoimi pojawieniami.

**Huldra**: Huldra to piękna kobieta leśna, ale w rzeczywistości była zjawą, która często kusiła lub oszukiwała ludzi w lesie. Miała ogon i często ukrywała swoją prawdziwą naturę.

Nøkken**: Nøkken to wodny duch, który zamieszkiwał rzeki i jeziora. Potrafił przybierać różne formy, często zwabiając niewinnych ludzi do wody.

**Skogsrå**: Skogsrå to leśna zjawa, często przedstawiana jako piękna kobieta z ogonem i korą na plecach. Była związana z ochroną lasów i była czasami łaskawa dla podróżnych.

*Troll**: Trollowie to duże i potężne istoty, które często były uważane za nieprzyjazne wobec ludzi. Miały różne formy i cechy, ale były znane z wysokiej siły fizycznej.

*Nisse**: Nisse to duch gospodarstwa lub domu, który pomagał w troszczeniu się o bydło i gospodarstwo. Był uprzedzający wobec ludzi i wymagał szacunku w zamian za swoją pomoc.

**Myling**: Myling to zjawa dziecięca, związana z nienaturalną śmiercią niemowląt. Były uważane za dusze, które nie znalazły spokoju i wędrowały w poszukiwaniu pomocy lub zemsty.

Te zjawy były częścią wierzeń ludów skandynawskich i wpływały na ich życie codzienne oraz opowieści ludowe. Były to istoty często tajemnicze i pełne potencjalnie niebezpiecznych aspektów, które odzwierciedlały wiarę w duchowy świat i jego wpływ na świat materialny.

7. Walkirie: Nie były boginiami, ale istotami, które eskortowały wojowników na pole bitwy i wybierały dusze poległych do Valhalli. Wśród nich znajdowały się:

Brynhildr to jedna z najważniejszych i najbardziej znanych walkirii. Jej imię oznacza “pani z ognistym pierścieniem”. Była nie tylko wojowniczką, ale także postacią romantyczną w wielu sagach, szczególnie związaną z legendą o Sigurdzie.

Sigrdrífa: Imię tej walkirii można przetłumaczyć jako “Zwycięska”. W mitologii nordyckiej Sigrdrífa jest powiązana z opieką nad wojownikami i pośrednictwem w ich losach.

Gunnr: Jej imię oznacza “wojenna”. Gunnr była walkirią odpowiedzialną za wybieranie poległych wojowników na pole bitwy i eskortowanie ich dusz do Valhalli.

Hildr: Hildr to walkiria znana z legendarnej bitwy pod Bravellir, w której jej obecność miała wielkie znaczenie. Jej imię jest związane z walką i bitwą.

Róta: Róta była uważana za walkirię o potężnych umiejętnościach, a jej imię może oznaczać “szybka” lub “tchnienie”. Była postrzegana jako istota o niezwykłej sile.

Sváva: To imię walkirii jest rzadko spotykane, ale jest znane z niektórych źródeł mitologicznych. Sváva jest utożsamiana z Valhallą i opieką nad poległymi wojownikami.

Skeggjöld: Imię Skeggjöld może oznaczać “broda wojownika”. Jest to walkiria, która towarzyszyła wojownikom na polu bitwy i walczyła u ich boku.

[lovecrystalmdma]

"

Cisza, każdy czeka co powiem Możesz usłyszeć ruch oczu spod powiek Życie zatacza krąg, wciąż ta sama opowieść Wrzaski Prometeusza, sęp wyrywa wątrobę Wciąż kroczę po ogniu, chociaż w sercu lodowiec Popiołem z ex - kolegów mógłbym usypać Golgotę Ciągle duszę złość w sobie, ściskam pięści w gniewie Sam nie wiem kogo się bardziej boję, mnie czy siebie Krew w mym ciele wrze, rozsadza żyły magma Wokół twej szyji macka, symbol ośmiornicy, znasz nas Nasz rap brzmi jak wystrzały z armat i krzyki diabła Więc jaraj się jak w 76' Niki Lauda A na słuchawkach nadal mi ICP bangla Dziś każdy niczym znawca finansów chce liczyć hajs nam Sram na twój Instagram i ten kurwa niby high life Wbijam Ci mój digipak w twarz, plując jak mini-gun w mic W imitacjach nie gustowaliśmy nigdy Wsród tych pseudo gwiazd BDF wciąż sieje mrok Dla wymuskanych żółtodziobów jesteśmy dziwni A dinozaury patrzą na nas jak na spadający meteor Nie wiem kto ma dzisiaj fame i nawet nie chcę wiedzieć Nie żyję życiem innych ludzi, bo to śmieszne przecież Po własnej ścieżce biegnę, a całą resztę jebać Nie jestem z tych, co skurwią się na widok resztek chleba"

[wojtekalfa500]

LODOWIEC BRIKSDAL

[cmorga]

Fjallsjökull glacier, Iceland Lodowiec Fjallsjökull, Islandia

[aloulou-travel]

Blue... by annamariawfardella

[shaohami]

“Topię się pod twoim spojrzeniem,niczym lodowiec podczas globalnego ocieplenia”

[nasze-zd]

O morenach słów kilka

15 kwietnia 2024. Wiem, że o lodowcach już było sporo, ale nie mogę nie zwrócić uwagi na pewien naturalny fenomen, który można zobaczyć nad Lodowcem Tasmana. Łatwo go pominąć, zatracając się wśród pięknych widoków ukazanych na zdjęciach do poprzednich wpisów, a czułbym się winny, gdybym Wam tego nie naświetlił. W końcu cóż może być ciekawszego, niż przyjrzenie się z bliska morenom?

Wspomniałem, że do punktu widokowego przy czole lodowca idzie się wzdłuż wału moreny bocznej i że przesłania on wschodnią stronę doliny. Punkt ten zaznaczyłem na poniższym zdjęciu satelitarnym numerem 2. Szliśmy do niego od południa, z miejsca oznaczonego numerem 1.

Widok wału morenowego, na którym wtedy staliśmy, przedstawia następne zdjęcie, zrobione w kierunku południowym. Po prawej, zachodniej stronie ma on jedynie kilka-kilkanaście metrów wysokości; po lewej, wschodniej — do dwustu. Tą asymetrię należy tłumaczyć tym, że jeszcze na początku XX wieku Jezioro Tasmana nie istniało, a cały widoczny obszar jego szarobrązowej tafli wypełniony był lodem powyżej korony wału.

Im bliżej południowego końca, tym bardziej zwiększa się wysokość moreny względem opadającej bocznej doliny. Widać to dobrze na kolejnym zdjęciu (po lewej morena, po prawej stok góry):

Wróćmy jednak do pierwszego obrazu, zdjęcia satelitarnego. Jest na nim pewien niezwykły szczegół: przebieg rzeki po wschodniej stronie jeziora. To Murchinson River. Zwróćcie szczególną uwagę, że nie wpada ona do jeziora bezpośrednio z doliny zawieszonej, ale nadkłada jakieś 5 kilometrów, zanim w końcu udaje jej się przełamać wał moreny bocznej. Dla porównania, spójrzmy na

Hooker River

odwadniającą znajdujący się w sąsiedniej dolinie Lodowiec Hookera. Jej sztuka ta udała się wcześniej, chociaż jej bieg też jest wyraźnie odchylony ku południu.

Tak zaś z bliska wygląda miejsce, gdzie Hooker River grzmiącą kaskadą białej wody przebija się przez morenę — wśród olbrzymich, przywleczonych przez lodowiec głazów.

Wracając do schowanej za rozległymi pasmami gruzu i żwiru

Murchinson River,

do należytego oddania szacunku widokowi pomocnym będzie podkreślić, że przychodząc nad brzegi Jeziora Tasmana trafiliśmy w moment absolutnie wyjątkowy. Szare zbocza moren, po tak niedawnym ustąpieniu lodu, jeszcze przez krótki czas tylko będą opierać się spełzywaniu. Niescementowane, podcinane przez wodę jeziora od dołu i rozmywane przez spływy wody od góry, są bardzo niestabilne. Osuną się wkrótce i wyrównają z naturalnym kątem opadu górskich stoków, na których zostały zdeponowane. Ten proces już się rozpoczął (Ball Hut Road jest trwale przerwana) i potrwa szybko, prawdopodobnie tylko setki lat.

Spoglądając na zwałowiska po drugiej stronie jeziora widzimy tak naprawdę krótki moment w procesie stworzenia, gdy Bóg zrobił sobie przerwę na papierosa, ale już bierze ostatniego macha i lada chwila chwyci za szuflę, by przywrócić U-kształtnej dolinie normalny wygląd. Czyli taki, że rzeka będzie bardziej na środku, jak Pan Bóg przykazał, a nie taka zboczona.

[virvendir]

Draw-OC-tober Day 8

Say hi to Zyrrus, a young coconut octoling who grew up on a wasabi farm in the mountains with his mother and grandparents. His father works in the octo valley military and with his tall tales about it, inspired Zyrrus to join, too. Zyrrus later joins a small team of four (including Camille, Nebula and Nhymbus) that is send as spies to Inkopolis.

But after Camille abandons the mission and team, Zyrrus steps up as new team captain and convinces a young squid to join the team. Unbeknowns to any of the members, that new team member was also part octoling.

He is very good at strategizing and thanks to his coconut octo heritage quite crafty and good at building things, as well. Once relations between Octos and Squids got better, he decides to stay in Inkopolis as well and joins a construction company. Turns out the half-brother of his girlfriend works there. The two butt heads a lot, but Zyrrus tries to do his best.

[zecisz]

[jamnickowa]

To było...!

Idę między regałami, mówię dziewczynie Dzień dobry. Pracuje tam i mijała mnie, to żem powiedziała. Przystanęła, odparła Dzień dobry, przeszła kilka kroków i nagle obraca się z uśmiechem, od którego lodowiec nie tylko stopnieje, ale i zgłupieje. Ona - Ja panią znam!! Ja - A... a skąd? O - Stąd! Bywa u nas pani! J - A, tak, bywam, też Panią kojarzę. Myślałam, że może nie stąd, tylko... nie wiem... O - Stąd, stąd!  Rozmawiałyśmy przez około pięć do dziesięciu minut. Przedstawiłam się Jej i Ona mi.  Kiedy wcześniej mnie mijała posiadała na twarzy minę osoby niejako zobojętniałej, ciężko to określić.  Gdy zaczęłyśmy rozmawiać obie co i raz się śmiałyśmy. Jakbyśmy na haju były. 😀 Jest nietuzinkową osobą! Przypomina mi z twarzy, postury i zachowania dziewczynę, którą kiedyś namiętnie oglądałam na YT.  Wiele ich łączy na pierwszy i kolejne rzuty okiem i mózgiem. Ale skąd X miałaby być tam, tam pracować, skoro jest zupełnie gdzie indziej. Czy nadal studiuje, czy nadal pracuje, teraz sama już nie wiem co właściwie robi. Ma duszę artystki i niosą Nią fale. Czułam się, jakbym poznała Jej siostrę.  🤔 Mam nadzieję ponownie Ją spotkać. 🙂 Dobrej niedzieli nieprzytomne morsy arktyczne!  🙋