#likhang sining

[mumuntingmund0]

Hello hello hello

Character design takes for our el fili bois by moi

Close ups under the cut u3u🩷

[biyahengpinas]

Pagtuklas sa Yaman ng Kasaysayan at Kultura sa Unibersidad ng Santo Tomas

Sa mapangahas na byahe patungo sa Unibersidad ng Santo Tomas, hindi ko alam kung ano ang dapat kong asahan. Marahil may mga kuwento akong narinig mula sa mga kaibigan at nabasa sa social media tungkol dito, ngunit may sariling bagay na dala ang bawat paglalakbay.

Nang huminto ang bus sa tabi ng kalsada, agad akong sinalubong ng init at usok mula sa iba't ibang sasakyan. Isang maalinsangan na umaga sa isang lugar na inakala ko lamang noon sa mga litrato.

Ang Unibersidad ng Santo Tomas, o kilala bilang "UST," ay isa sa pinakamatandang unibersidad na matatagpuan sa Pilipinas, partikular sa lungsod ng Maynila. Ito ay hindi lamang isang lugar ng pag-aaral, kundi isang saksi sa kasaganaan ng kultura at kasaysayan ng bansa.

Sa aking paglalakbay sa unibersidad, nasaksihan ko ang yaman ng mga gusali at mga tanawin na nagpapakita ng diwa nito. Isa-isa kong binisita ang mga espasyong itinuturing na mahahalagang bahagi ng institusyon. Sa bawat hakbang, marami akong natuklasan at naranasan.

Una kong pinuntahan ang Santísimo Rosario Parish Church, kung saan nadama ko ang katahimikan at kapayapaan. Ang pagtungo sa simbahan ay nagdulot sa akin ng pagkakataon na magbigay-pugay at magpahinga, na nagpapalakas sa aking pananampalataya at pananaw sa buhay.

Pagkatapos kong libutin ang buong simbahan, napadpad ako sa UST Museum of Arts and Sciences. Dito, napusuan kong masdan ang mga likhang-sining at artipakto. Nakapupukaw ang bawat eksibit dito na nagpapaalala sa akin ng kahalagahan ng pagpapahalaga at pangangalaga sa ating natatanging mga kayamanan.

Nang lumabas ako sa museo, napansin ko ang UST Plaza Mayor, kung saan matatagpuan ang UST Tiger Statue na madalas puntahan ng maraming tao. Ang pagtayo sa harap nito ay hindi lamang isang pagkilala sa simbolo ng paaralan, kundi isang pagsasalamin din ng aking sariling lakas at determinasyon na harapin ang mga hamon ng buhay.

Pagdating ko sa Arch of the Centuries, ako ay talagang bumalik sa nakaraan at naantig sa kahalagahan ng tradisyon at simbolo ng unibersidad. Para sa akin, ang arko ay nagpapakita ng tagumpay at pagpapahalaga sa kasaysayan ng paaralan.

Sa bawat lugar na aking pinuntahan sa Unibersidad ng Santo Tomas, nadama ko ang kahalagahan ng kasaysayan at kultura. Ang bawat espasyo ay nagbigay sa akin ng inspirasyon at pag-unawa sa ating yaman bilang mga Pilipino. Ang bawat gusali ay may sariling kuwento at kahalagahan, naglalarawan ng pagiging isang Pilipino, at pagtitiwala sa misyon ng paglilingkod sa bayan at sa Diyos.

Sa kabuuan ng aking paglalakbay sa unibersidad, hindi lamang ako namangha sa mga gusali at tanawin, kundi ako rin ay nabighani sa diwa at identidad ng lugar. Ang bawat hakbang ay isang paglalakbay sa kasaysayan at kultura ng Pilipinas, na nagbibigay ng inspirasyon sa bawat isa na maging bahagi ng pagpapalaganap at pagpapahalaga sa yaman ng ating kultura.

Kung naghahanap kayo ng isang lugar na hindi lamang nagbibigay ng magandang tanawin, mairerekomenda ko ang Unibersidad ng Santo Tomas bilang isa sa mga makasaysayang destinasyon na dapat puntahan. Ang mga karanasan ko rito ay hindi pangkaraniwan at nagbigay sa akin ng malalim na pag-unawa at inspirasyon.

Mga Sanggunian:

University of Santo Tomas. (2023, September 8). History - University of Santo Tomas. https://www.ust.edu.ph/university-history/

The Varsitarian. (2023, September 28). UST breaks into 2024 THE World University Rankings. The Varsitarian. https://varsitarian.net/news/20230928/ust-breaks-into-2024-the-world-university-rankings

[novelrantsandwrites]

🎇 ~ Summer Ghost by Loundraw ~ 🎇

🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇

I.) Panimula  A.) May-akda: Loundraw 1.) Talambuhay ng may-akda: Hindi Ibinigay  2.) Relasyon ng may-akda sa kanyang nobela: May-akda, Animator at Ilustrador  B.) Pamagat ng nobela: Summer Ghost  1.) Kaugnayan ng pamagat sa may-akda: Not Given  2.) Kaugnayan ng pamagat sa natitirang bahagi ng nobela: Ang pamagat ng nobela ay tumutukoy sa pagkakaroon ng "Summer Ghost", na lumilitaw sa isang inabandunang airstrip noong tag-araw pagkatapos ng kanyang kamatayan. 🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇

II.) Katawan  A.) Tauhan, Panimula at Paglalarawan: Ang nobela ay tungkol sa tatlong mag-aaral na Hapones, sina Tomoya, Aoi at Ryo, na namumuhay nang ganap na magkakaibang at nagkikita online. Isang araw, nagpasya silang mag-ghost hunting nang magkasama upang patayin ang oras sa pagsisimula ng tag-araw. Ito ay humantong sa kanila upang makatagpo si Ayane, na nagpahayag ng kanyang sarili bilang ang Summer Ghost.  1.) Pangunahing tauhan: Nandiyan si Tomoya Sugisaki, isang matalinong mag-aaral na pinipilit ng ina na maging abala sa kanyang pag-aaral, hanggang sa siraan at itapon ang lahat ng kanyang mga likhang-sining sa kabila ng kanyang malinaw na talento at ipinakitang hilig dito. Pagkatapos, si Aoi Harukawa, isang mag-aaral na patuloy na inaapi ng isang grupo ng iba pang mga mag-aaral at tinatawag ang kanyang sarili na 'normal', dahil wala siyang mga kaibigan, libangan o anumang bagay maliban sa paaralan. Ito ay humantong sa kanya upang magplano ng kanyang sariling pagpapakamatay, na nagpasya na kung kailan, saan at paano. Susunod, si Ryo Kobayashi, isang happy-go-lucky star player sa basketball team ng kanyang paaralan, ngunit ipinahayag na na-diagnose na may isang partikular na sakit at nakatakdang mamatay bago matapos ang taon, na naging sanhi ng paglayo niya sa kanyang mga kaedad at pamilya, kahit na umabot pa sa paghampas sa kanila sa tuwing sinusubukan nilang tulungan siya. At sa wakas, si Ayane Sato, isang batang babae na namatay sa paligid ng kanyang unang bahagi ng twenties at ang Summer Ghost. Maaari lamang siyang lumitaw tuwing tag-araw sa isang inabandunang airstrip at maaari lamang ipatawag sa pamamagitan ng pagpapaputok, partikular sa mga sprinkler. Ngunit sa kabila nito, sinabi ni Ayane na ginagawa niya ang isang punto na ibunyag lamang ang kanyang sarili sa mga taong gustong mamatay.  2.) Antagonist: Ang Ina ni Tomoya, ang mga bully at guro ni Aoi at ang pumatay kay Ayane. 3.) Iba pang mga tauhan: Ang mga kaklase ni Tomoya sa cram school, mga kaeskuwela at tatay ni Aoi, ang nanay ni Ryo, mga kaibigan, at ang batang lalaki na nakakasama niya sa ospital, ang ina ni Ayane, ang nagbabantay sa kapitbahayan at ang mga kawani ng ospital. 🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇

B.) Banghay / Buod: Ang kwento ay tungkol sa tatlong Japanese students na sina Tomoya Sugisaki, Aoi Harukawa at Ryo Kobayashi at ang Summer Ghost na sinubukan nilang tulungan na si Ayane Sato. Ang nobela ay nagbibigay sa atin ng isang sulyap sa bawat isa sa kanilang buhay, na nagpapakita ng mga paghihirap at pakikibaka na kanilang kinakaharap araw-araw. Nahihirapan si Tomoya sa mapilit na kahilingan ng kanyang ina na manatili sa kanyang mga libro at crams school, na nagsasabi na "gusto lang niyang magkaroon siya ng magandang kinabukasan". Sa kabila nito, nakatagpo siya ng aliw sa kanyang sining, pagiging napakahusay at talento sa medum. kahit na ayaw niyang ipagpatuloy ang pag-aaral sa kabila ng pagiging napakatalino, ang ina ni Tomoya ay patuloy na nangangatuwiran na ang kanyang pag-aaral ay kung ano ang magdadala sa kanya sa kolehiyo, na tinatanggal ang anumang pagtatangka sa pagiging malikhain bilang "pambata na pantasya" at "basura" . Samantala, nakikipagpunyagi si Aoi sa kanyang mga nambu-bully, na araw-araw ay walang palpak na nagtatapon ng isang balde ng malamig na tubig sa kanyang ulo. Kahit na sinusubukan niyang sabihin sa kanyang mga guro ang tungkol dito, hindi nila ito pinapansin, na sinasabing nagsasaya lang ang ibang mga estudyante at nagbibiruan sila. Kahit na malinaw na ang mga senyales na gusto niyang magpakamatay, hindi ito iniisip ng kanyang mga kasamahan, kahit na sabihin pa sa kanya na wala siyang lakas ng loob na gawin iyon. Si Ryo naman, nagpupumiglas sa kanyang sakit. Dahil banta sa buhay, ayaw niyang ma-miss siya ng kanyang mga kaibigan at pamilya kapag wala siya, kaya pinilit niyang itaboy ang lahat. Ang mga pakikipag-ugnayang ito ay humahantong pa sa mga pagtatalo at pagtatalo ni Ryo, ayaw niyang maalala siya ng kabilang partido bilang isang taong may sakit na naging kaibigan nila. Kahit na pagkatapos nito, minsan ay iniisip niya na siya ay lumalabas, natatakot na pagkatapos ng bawat oras na itinutulak niya ang isang tao, nawala ang isa pang bahagi ng kanyang sarili. Panghuli, nariyan si Ayane, ang Summer Ghost na nagmumulto sa isang abandonadong airstrip. Noong nabubuhay pa siya, nagkaroon siya ng mga kaibigan at ina na nagmamahal sa kanya, magagandang marka at magandang istilo. Sa kabila nito, makikipagtalo siya sa kanyang ina sa mga pinakawalang kuwentang bagay. Isang gabi, nakipagtalo siya sa kanyang ina tungkol sa bagay na hindi niya maalala bago tumakbo sa buhos ng ulan. Pagkaraan ng ilang saglit na pagtakbo, sa wakas ay nakalma na siya at nagpasyang maglakad pauwi at humingi ng tawad. Pagkatapos ay nabangga siya ng isang kotse, hindi siya nakita ng driver. Dahil sa pagkakasala, inilagay ng driver ang kanyang katawan sa isang maleta at inilibing siya sa isang kalapit na kagubatan para lamang ibunyag ni Ayane na siya ay buhay pa noong panahong iyon, at namatay dahil sa inis. Sinaliksik ng nobela ang kanilang buhay bilang mga indibidwal at nakatuon sa pagpapakamatay at ang kahulugan ng pamumuhay. Kahit na may mga pagsubok na nakasalansan laban sa ating mga pangunahing tauhan, nireresolba nila ang kanilang mga problema at tinutulungan nilang ayusin ang mga nasirang buhay ng isa't isa, na nagbibigay sa isa't isa ng lakas ng loob na gumawa ng mga pagbabago at tingnan ang buhay bilang isang bagay maliban sa isang murang bagay. 🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇

1.) Setting: Urban Japan  i.) Oras: Hindi Ibinigay; Ipinapalagay na Modern Day Japan  ii.) Lugar: Hindi Ibinigay: Ipinapalagay na isang Urban Area sa Japan 2.) Uri ng Nobela: Trahedya, Young Adult at Coming of Age  A.) Tema / Damdamin: Pagpapakamatay at Ano ang Kahulugan ng Mabuhay  1.) Pangkalahatang mensahe ng Nobela: Ang mamuhay nang lubusan at laging tumingin sa maliwanag na bahagi, paghahanap ng ginhawa sa kung ano ang tinatamasa natin at sa mga taong mahal natin.  i.) Bisang Pankaisipan: Ang nobelang ito ay nakaapekto sa aking pag-iisip sa pamamagitan ng pagpapahintulot sa akin na makita ang iba't ibang panig ng bawat isa sa mga tauhan at kung gaano sila kahanga-hanga sa mga kabataan ngayon.  ii.) Bisang Pandamdamin: Ang nobelang ito ay nakaapekto sa aking damdamin sa pamamagitan ng pagpapaiyak sa akin.  iii.) Bisang Pangkaasalan: Ang nobelang ito ay nakaapekto sa aking paraan ng pag-iisip sa pamamagitan ng pagtuturo sa akin na hindi lahat ay tulad ng tila at hindi mo malalaman kung ano ang nangyayari sa ilalim ng panlabas na anyo ng isang tao hangga't hindi mo sila nakikilala. 🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇

III.) Pagsusuri sa panitikan  A.) Teorya: Ang nobelang ito ay kadalasang may kinalaman sa Realismo, kung saan ito ay kumakatawan at sumasalamin sa buhay.  B.) Trabaho: Ang gawaing ito ay sumasalamin sa mga pakikibaka ng bawat isa at bawat indibidwal ng ating lipunan, na nagtuturo sa amin na walang sinuman ang madali at hindi mo alam kung ano ang pinaglalaban ng isang tao.  C.) Pagsusuri: Bagama't ang aklat na ito ay tumutugon sa mga mag-aaral na kapareho ng kanilang edad kay Tomoya, Aoi at Ryo, ito ay nagsisilbing isang magandang libro para sa sinumang nahihirapan sa kanilang mga responsibilidad, o para sa sinumang pakiramdam na ang mundo ay laban sa kanila. 🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇

V.) Kongklusyon: Isang pangyayari sa nobela na sumasalamin sa iba't ibang isyung panlipunan na nagaganap sa panahon ng pagkakasulat ng nobela ay ang patuloy na pagpupumilit ng ina ni Tomoya na magpatuloy sa pag-aaral hangga't maaari. Hindi lamang ito nakakapagod para kay Tomoya, dahan-dahan itong gumagapang sa maliit na libreng oras na ginagamit niya sa pagguhit at pagpinta. Sa kabila nito, patuloy siyang pinipilit ng kanyang ina na gumawa ng higit pa, kahit na pinapagalitan siya para sa anumang bahagyang pagbaba sa kanyang mga marka. Umabot ito sa punto na itinatapon niya ang anumang bagay na may kaugnayan sa kanyang sining, na sinasabi sa kanya na ginulo lang nila siya sa pagpasok sa kolehiyo. Ito ay nauugnay sa isyu ngayon ng mga gawaing pampaaralan na nagdudulot ng pinsala sa pisikal at mental na mga mag-aaral. At ang katotohanan na ang ilang mga magulang ay itinutulak ang kanilang mga anak sa limitasyon ay hindi nakakatulong sa sitwasyon. Bilang solusyon, maaaring ituro ng mga paaralan ang mga mahahalagang bagay tulad ng kung paano magmaneho, kung paano magbayad ng mga buwis at mga bayarin, at kung paano magluto ng mga simpleng pagkain sa halip na mga equation na walang nakikita pagkatapos ng pagsusulit, mga teoryang walang naaalala pagkatapos nilang lumabas sa silid-aralan at hinihikayat ang mga mag-aaral sa pagtataguyod ng iba pang mga daluyan ng interes, tulad ng isport, sining at anumang bagay na interesante sa bata. 🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇

[tgjoan]

Akala ko, mahirap na 'yong hindi mo alam kung anong gusto mong maging.

Mas mahirap pala kapag alam mo kung saan ka dapat papunta, pero nawala ka sa kalagitnaan. Hindi mo ngayon alam kung babalik ka ba sa simula, o patuloy na mangangapa.

Mas mahirap pala 'yong alam mo kung saan ka magiging masaya, pero may kailangang unahin na mas mahalaga. Wala, magpapaubaya, maghihintay, aasa na may kasunod pa.

Hindi sa ayaw mong umusad— kung anuman, sino ba naman ang ayaw may marating?

Hindi sila. Hindi ako. At lalong hindi ikaw. Nagkataon lang na may mga dagat na sadyang hindi mababaw.

—Markx

Likhang Sining ni Elliana Esquivel

[paglalakbaynisj]

CebuANO?: Paglalakbay ni SJ sa lungsod ng Cebu

Pagkatapos ng mabigat na pagsubok ng aming pamilya makatapos ang akademikong taon na 2022-2023, napagpasiyahan namin noong ika-19 ng Hulyo na dumalaw sa Cebu City.

Alas-kwatro ng umaga, sa oras na ito ay naka takda kaming lumipad papuntang Cebu sa tulong ng Cebu Pacific Airline. Dito ay nagkaroon ako ng halong emosyon sapagkat ito ang pinaka-una kong beses na sasakay ng eroplano at kasabay ang kaba na baka hindi maayos ang takbo ng biyahe. Ako ay biglang nagising nang may kumalabog sa aking upuan, kami ay nakalapag na sa palapagan, ako'y nadismaya sapagkat hindi maganda ang pagpapalapag ng kapitan sa punto na naririnig ko ang reklamo ng aking pamilya. Bukod dito, ang aking unang karanasan sa pagsakay ng eroplano ay hindi malilimutang ala-ala.

Makalipas ang ilang oras, mga alas-otso ng umaga, kami ay nagtungo sa una naming destinasyon, ito ay ang Sirao Garden. Pagpasok ko pa lamang ay namangha ako sa dami at ganda ng mga tanawin dito at hindi ko maiwasan na tumitig dito. Dagdag pa rito ay puno ng mga makulay na bulaklak, luntiang mga taniman.. Maraming mga bisita na katulad ko ang napahanga sa kagandahan ng hardin, lalo na sa mga maraming kulay na mga celosia flowers na nagdudulot ng makulay na paligid. Ngunit ang kagandahan nito ay nakabase pa rin sa mata ng bawat indibidwal na tumitingin dito. Bilang panghuling aktibidad, kami ay kumuha ng iba't ibang litrato sa iba't ibang anggulo bago pumasyal sa susunod na destinasyon.

Sumunod ay ang Temple of Leah, na aming dinayo ng alas-dyis ng umaga, na mayroong maraming historya bawat eskultura. Habang ako ay naglalakbay, isang tagapag-salita ang nagtatalakay ng storya ng lugar na ito. Ang Temple of Leah ay ipinatatag bilang isang pambansang simbolo ng pagmamahal at pagpapahalaga ng isang lalaking nagngangalang Teodorico Soriano Adarna sa kanyang asawa na si Leah Villa Albino-Adarna. Ito ay isang gusaling naglalaman ng iba't ibang mga likhang sining, antigo, at mga artifact na nagpapakita ng kanilang buhay at tagumpay. Ipinanganak si Leah Villa Albino-Adarna noong 1916, at siya ay isang kilalang mamamahayag at propesor. Talagang nakakamangha ang lugar na ito, hindi lang ito basta-basta na estraktura, kundi may buong historya na nakapaloob dito na talaga namang nakakaakit ng atensyon ng manlalakbay.

Alas-onse ng tanghali, kami ay tiyak na pagod at gutom na sa unang araw namin sa Cebu at napagdesisyunan naming kumain ng tanghalian sa House of Lechon. Ang kainan na ito ay isa sa pinaka-sikat sa lungsod na ito sapagkat ang lechon o roasted pig sa ingles ay nagmula sa lungsod na ito. Dagdag pa rito, sa House of Lechon, maaari kang mag-enjoy ng mga iba't ibang bersyon ng lechon, kabilang ang tradisyonal na "boneless" na lechon, "spicy" na lechon, at iba pa. Bukod sa lechon, nag-aalok din sila ng iba't ibang mga lutuin ng Cebuano at mga lokal na pagkaing dagat. Kami ng aking kapatid ay nabusog sa rami ng aming kinain, tatlong kaldero ang naubos, kalahating lechon ay aming pinagsaluhan, at nasabi namin na kami ay may balak na bumalik dito.

Pagkatapos ng unang araw namin sa lungsod na ito ay dumako naman kami sa unang destinasyon sa pangalawang araw, ito ay ang lugar ng Oslob kung saan mayroong mga Whale Shark na maaari naming masaksihan sa ilalim ng karagatan. Ang lugar na ito ay kilala sa pakikipag-interak sa mga balyena. Sa aking paglutang sa karagatan, aking naamoy ang tapang ng alamang sa dagat na ipinapakain sa mga balyena. Sa katapangan ko ay sinubukan kong hawakan ang isa sa mga balyena at masasabi ko na mababait naman ang mga ito sapagkat hindi sila umaatake. Napaka-alat ng tubig dito sa punto na hindi ka lulubog kapag inalis ang life vest.

Kami ay nabitin sa tubig kaya naman ay dumako kami sa Tumalog Waterfalls sa aming pangalawang destinasyon. Ito ay kilala sa kanyang malambot na pagbuhos ng tubig na bumubuo ng isang pitong metro na talon. Ang tubig dito ay nagmumula mula sa kabundukan at bumabagsak sa isang natural na batuhan, na lumilikha ng isang kaaya-ayang tanawin. Aking nasaksihan ang matabang pagbuhos ng tubig ay bumubuo ng mistulang tabing na bumabalot sa buong lugar, na nagbibigay ng isang kahanga-hangang atmospera na nakapag-pabuhay ng aking kasiyahan.

Sumunod ang pinaka-hindi malilimutang lugar na aming napuntahan, ang University of San Carlos. Ito ay hindi lamang isang lugar o unibersidad, isa itong mabuting ala-ala para sa aking ama. Sa paglipas ng mahabang panahon, partikular, mahigit na 20 taon ay muling nakabalik ang aking ama sa kaniyang unibersidad na kaniyang minahal sa panahon niya rito. Kami ay inikot niya sa iba't ibang sulok ng unibersidad, ang kaniyang tinutuluyan, tinatambayan, at iba pang parte ng unibersidad na punong puno ng mga hindi malilimutang ala-ala. Naging emosyonal ang aming pagbisita rito at ako't nagkaroon ng realisasyon na dapat ay lagi nating tatandaan ang ating pinagmulan na siyang naging pundasyon kung ano tayo ngayon.

Sa pag-alis namin sa Cebu, kami ay dala-dala ang mga alaala ng mga karanasang ito. Ang aming paglalakbay ay nagbigay sa amin ng pagkakataon na masiyahan sa kagandahan ng kalikasan, matuklasan ang kasaysayan ng bansa, at makipag-ugnayan sa mga tao at kultura sa Cebu. Ang aming mga alaala sa paglalakbay ay magpapatuloy na sumasalamin sa kahalagahan ng pakikipag-ugnayan sa ating kapaligiran at kapwa-tao.

[dyaryobagwis]

Sa katatapos na 38th EDSA People Power celebration

`Laging balikan ang nakaraan’–Vilma Santos

Idinaos noong Biyernes ng hapon sa St. Paul University sa Quezon City ang pagtatanghal muli ng pelikulang “Anak” ng Star Cinema na pinangungunahan nina Vilma Santos, Claudine Barretto, Baron Geisler, Amy Austria, Cherry Pie Picache, Joel Torre at marami pang iba sa direksyon ni Rory Quintos.

Noon pang 2000 ipinalabas ang obra maestrang sinulat ng ngayon ay National Artist for Film and Broadcast Arts na si Ricardo Lee, mas kilala sa tawag na Ricky Lee.

Pero hindi nagdalawang-isip ang Cultural Center of the Philippines (CCP) na muli itong itampok sa pamamagitan ng Film, Broadcast and New Media Division sa programa nitong “Cine Icons” na naglalayong ituon ang pansin sa mga likhang-sining ng mga Pambansang Alagad ng Sining kaya tamang-tama lang ang “Anak” para rito dahil ang screenwriter ng pelikula ay National Artist na.

Dumalo sina Vilma, Ricky at Claudine sa pagtatanghal na umapaw sa tao at halos lahat ay napaluha sa napakadakilang obrang ito tungkol sa Overseas Filipino Workers (OFW).

Gayunman, sa open forum o talkback ay hindi na nakadalo pa si Claudine dahil may pupuntahan pang ibang appointment kaya sina Vi at Ricky na lang ang naiwan sa panel.

At dahil nga ipinagdiwang ang ika-38 taon ng EDSA People Power kahapon ay matinik ang mga nanood lalo na ang mga estudyante, guro at mga panauhin mula sa iba’t ibang paaralan sa Metro Manila sa pagtatanong kung ano ang masasabi nina Santos at Lee—na madalas magsabi tungkol sa mga pelikulang nagpapakita ng katotohanan sa Lipunan—kaugnay sa kanilang masasabi sa mahalagang kasaysayan ng bansa mula nang 1972 hanggang 1986.

Si Vilma Santos-Recto muna ang nagsalita: “Napakahalaga na balikan natin ang nakaraan. Mahalaga ito sa atin.”

Bagamat walang diretsahang pagbanggit sa EDSA People Power si Ate Vi, idiniin naman niya sa kahalagahan ng “nakalipas.”

Si Ricky ang mas tuwiran sa pangangailangan ng EDSA People Power.

“Mahalaga ang pagbabago. Para makamtan natin ang tunay na ibig sabihin ng demokrasya, kailangang laging may pagbabago,” wika ni Lee na nakulong noong Martial Law nang dahil sa kanyang aktibismo. (Boy Villasanta)

[shiewrotethis]

Ekphrasis: Itak sa Puso ni Mang Juan

Nakakapiga ng utak isipin pero ano nga ba ang kwento sa likod ng likhang sining?

[ryanjungco]

Dream Destination: Canada

Ang Canada ay isa sa mga maligaya at maaliwalas na destinasyon sa buong mundo. Ito ay kilala sa kanyang yaman sa kalikasan, kasaysayan, kultura, at mga makabago't malinis na lungsod. Sa sanaysay na ito, tayo ay maglalakbay sa magandang bansang ito at tuklasin ang kanyang mga yaman mula sa kasaysayan, gastos, tirahan, pagkain, at iba pa.

Ang kasaysayan ng Canada ay may kaugnayan sa mga unang sibilisasyon ng mga Indigenous na tribo. Bago pa man dumating ang mga Europeo, ang mga ito ay may mga makulay at mayaman na kultura at pamumuhay. Noong ika-15 siglo, dumating ang mga manlalakbay mula sa Europa, lalo na ang mga Pranses at mga Ingles, at nagsimulang magtayo ng kolonya sa lupain ng Canada. Noong 1867, ito ay naging isang konfederasyon na kinilala bilang Dominion of Canada. Ang bansa ay patuloy na lumago at naging isang kilalang destinasyon para sa mga imigrante mula sa iba't ibang bahagi ng mundo.

Ang gastos sa paglalakbay patungo sa Canada ay maaaring mag-iba depende sa lokasyon at oras ng pagbisita. Ang pamasahe papunta at pabalik ay maaaring mahal depende sa pangunahing pagtutunguhan. Ang gastos sa visa o iba pang kinakailangang dokumento ay dapat ring isaalang-alang. Ang Canada ay isang malaking bansa, kaya't ang gastos para sa pampasaherong tren o eroplano patungo sa iba't ibang lalawigan ay maaaring mag-iba.

Ang Canada ay may malawak na pagpipilian pagdating sa tirahan. Maaaring mag-check in sa mga hotel, motels, hostels, o vacation rentals. Ang mga presyo ng hotel ay maaaring mag-iba depende sa antas ng kalidad at lokasyon. Ang mga budget-friendly na accommodation tulad ng mga hostels at vacation rentals ay maaaring mas mura.

Ang Canada ay may makabago at masarap na pagkain na kinabibilangan ng mga lokal na produktong mula sa karne, isda, gulay, at iba pa. Subukan ang kanilang national dish na "poutine," na binubuo ng fries na may gravy at cheese curds. Hindi rin dapat kalimutan ang pagtikim ng kanilang mga specialty na seafood tulad ng lobster at salmon. Para sa mga nagtitipid, maaari kang kumain sa mga budget-friendly na kainan kung saan maaari kang mag-order ng mga sandwich, hotdog, o hamburger sa halagang mga $5 hanggang $10.

Ang Canada ay tahanan ng maraming kultura at etniko na grupo, kaya't ang kanyang kultura ay may mga elemento mula sa iba't ibang bahagi ng mundo. Ang mga festival tulad ng Caribana sa Toronto at Calgary Stampede ay magpapakita ng makulay na kultura ng bansa. Mayroong din mga makasaysayang pook tulad ng mga pook ng mga Indigenous na tribo na maaring bisitahin.

Ang klima sa Canada ay maaaring mag-iba depende sa oras ng taon at lokasyon. Sa mga bahagi ng bansa, may apat na magkakaibang panahon: tag-init, tag-lamig, taglagas, at tag-ulan. Ang mga nasa hilagang bahagi ng bansa ay maaring magkaruon ng malamig na klima, kaya't kung plano mong pumunta sa mga bundok o ski resort, mainam na maghanda.

Hindi mo dapat palampasin ang pagkakataon na bumili ng mga souvenir mula sa Canada. Maaring kang bumili ng mga lokal na produkto tulad ng maple syrup, mga likhang-sining ng mga Indigenous na tribo, at mga produkto mula sa mga lokal na manggagawa. Ang mga ito ay magandang souvenir na maaring magdala ng bahagi ng Canada sa iyong tahanan.

Sa pangkalahatan, ang Canada ay isang magandang destinasyon para sa mga taong nais makaranas ng kakaibang kultura, makasaysayang pook, at kalikasan. Samahan ito ng masarap na pagkain, magandang tirahan, at mga makulay na tradisyon, at siguradong ang iyong paglalakbay ay magiging hindi malilimutan.

[loloboto]

Lolo sa Baguio

Ang Baguio ay isa sa pinakakilalang lugar na binabalik-balikan ng mga tao dito sa Pilipinas. Talagang napakaganda ng lugar na ito kaya hindi mo masisisi ang mga tao kung bakit nila ito pinupuntahan.

Ang Baguio ay isa sa pinakamagandang lugar na aking napuntahan. Malamig ang klima sa lugar na ito, kaya perpekto ang lugar na ito para makapagpahinga at makapag isip sa mga bagay-bagay.

Napakarami puwedeng pagpasyalan dito, kaya kulang ang isang araw kung pupunta ka dito. Ang pangalan ng pasyalan na ito ay "Mines View Park". Isa ito sa pinaka tanyag na pasyalan dito sa baguio kaya maraming ang pumupunta dito.

Ang pangalawang pinuntahan namin ay ang "The Mansion". Katulad ng unang lugar na pinuntahan namin sa baguio, isa rin ito sa sikat na pasyalan sa Baguio. Ang "The Mansion" ay isang museyo na naglalaman ng mga memorabilia at mga likhang sining na pagmamay-ari ng mga lumipas na presidente ng Pilipinas.

Ang huling pinuntahan namin ay ang "Laperal White House". Ang bahay na ito ay pagmamay-ari ni "Lucio Tan". Binili niya ito noong 2007, pero hindi siya nanirahan dito tuwing pumupunta siya sa Baguio. PInaayos niya ito para maging atraksyon at pasyalan ng mga turista. Ito ang huling pasyalan na pinuntahan namin dahil kulang na kami sa oras, kaya sa susunod na pagpunta namin sa Baguio ay titiyakin namin na mas matagal kaming mananatili dito upang mas malibot pa namin ang magagandang lugar dito.

[stem-12-2022-2023]

LAKBAYSANAYSAY (Story pt. 5)

Sa aming paglalakbay upang tuklasin ang Belfry Tower sa boulevard, si Marl ay nasa manila, nag-explore ng isang museo para sa amin. Ang pangalan ng museo na ito ay The Museum Of Fine Arts. Itinatag noong 1887 at dating kilala bilang National Art Gallery, kilala ito sa pabahay at pagkolekta ng mga klasikal na Pilipinong pagpipinta at eskultura, at isang payong organisasyon ng pamahalaan na nangangasiwa sa ilang pambansang museo sa Pilipinas. Pumasok at gumala-gala si Marl sa mga bulwagan ng museo at nakita ang orihinal na 1884 Spolarium painting ni Juan Luna! Ang pagpipinta ay naglalarawan ng namamatay na mga gladiator na kinaladkad palayo sa arena. Inabot ng 8 buwan si Juan Luna upang makumpleto ang likhang sining. Minsang sinabi ni Rizal na ito ay sumisimbolo sa "ating panlipunan, moral, at politikal na buhay" at ang mensahe ng pagpipinta ay nagpapakita ng kalupitan, kawalang-katarungan, pagdurusa at kawalan ng kakayahan na nararanasan ng mga gladiator.

[mumuntingmund0]

Mga sandaling lumilipas...

[thewrittencupofsolana]

“Iba ang lamig noong gabing huli mo akong hinatid. Marahil ay may bagyong paparating kaya malamig ang simoy ng hangin, humalo pa ito sa katahimikang sa ating gitna ay kumakapit, at sa pag silay sa'yong mga mata, tila wala na ang lambing.

Kay dami kong gustong ibilin ngunit hindi ko naman kayang sabihin, may takot sa puso na baka dito ka maka-bwelo, bigla mong aminin ang mga bagay na ayaw kong iyong sambitin ngunit sa patagal ng panahon, mukhang ang patungo ay doon na rin.

Sinenyasan ako ng kundoktor, oras na para sumakay ako. Oras na para maghiwalay tayo.

"Salamat sa paghatid sa sakayan."

Ngumiti ka ng kaonti, "Isuot mo yang jaket ko para hindi ka lamigin."

Tumango ako ngunit hindi jaket mo ang kailangan ko para hindi ako lamigin. Kundi isang salita na kahit patuloy kang lamigin ay paulit ulit mo akong pipiliin na isang araw ay babalik ang init ng mga umaga at sabay natin itong pagsasaluhan sa iyong paboritong lomian kung saan mo ako unang dinala at sinabing,

"Oo, sigurado ako sayo at pinipili kita."

Subalit lumipas na ang bagyo ay patuloy kang malamig sa piling ko. Araw-araw kong suot ang jaket mo sa oras na nilalamig ako sa paki-tungo mo. Araw-araw akong niyayakap ng mga alaala at lahat ng sinabi mo. Hangga't hinubad ko na ito dahil oras na para sumuko. Oras na para tanggapin na hindi na tayo magkaka-salo.

Hinubad ko na ito dahil oras na…

Para isauli ito sayo.” ---- Asul na Jacket, LAH

[joh-08]

Likha

Paano pang ngingiti ng wagas

Kung alam na mundo ay hindi patas.

At sa pighati ay wala din namang takas

At susukating paulit-ulit ang iyong tatas.

Paano pa magmamahal ng lubos

Kung mawawalang saysay ang mga kilos

Dahil ang tulad ko ay sadyang nalalaos

Sa tibay ng pader, damdami'y di makatagos.

Paano kang aawitan ng pagsuyo

Kung puso mo'y patuloy na ilalayo

Kundi hinahayaan na magkakilala tayo

Paano pang ang kwento natin ay hahayo

Paano ba akong makalilikha

Ng isang magandang obra o tula

Kung tuwing lalapitan ka'y mawawala

Inspirasyon ko'y saan pa magmumula?

[abibiyuki]

Akala ko, mahirap na 'yong hindi mo alam kung anong gusto mong maging.

Mas mahirap pala kapag alam mo kung saan ka dapat papunta, pero nawala ka sa kalagitnaan. Hindi mo ngayon alam kung babalik ka ba sa simula, o patuloy na mangangapa.

Mas mahirap pala 'yong alam mo kung saan ka magiging masaya, pero may kailangang unahin na mas mahalaga. Wala, magpapaubaya, maghihintay, aasa na may kasunod pa.

Hindi sa ayaw mong umusad— kung anuman, sino ba naman ang ayaw may marating?

Hindi sila. Hindi ako. At lalong hindi ikaw. Nagkataon lang na may mga dagat na sadyang hindi mababaw.

—Markx

Likhang Sining ni Elliana Esquivel

(ctto)

[karagatantalabuwan]

Simula nung mahulog sa’yo, lahat ng kantang pinakikinggan ko ay ikaw na ang naaalala. Bumibilis ang tibok ng puso sa tuwing maririnig ang mga kundiman – bumabagal ang paghinga sa tuwing ikaw ay nandyan. Para kang kanta na binuo sa ibabaw ng mga ulap, bawat liriko mo’y pinupuno ng kislap. Kantang may mabagal na tempo at himig – musikang lumalarawan sa pag-ibig. Simula nung mahulog sa’yo, sa lahat ng pinta ikaw na ang nakikita. Sa bawat guhit at linya, ganda ng mga ngiti mo ang naaninag. Sa bawat pinta na pinupuno at binubuo ng iba’t ibang kulay, nagiging kahalintulad nito ang mata mong mapungay. Ikaw ang likhang pinta ng hindi nakikita – likhang pinta na puno ng mahika. Pinta na bagay sa isang museo; museo sa loob ng aking puso. Simula nung mahulog sa’yo, lahat ng tulang isinusulat ay para sa’yo na. Lahat ng salitang nagtutugmaan ay larawan ng aking nararamdaman. Binubuo ng maraming saknong at berso – binubuo ng mga mensaheng galing sa puso. Hindi man sigurado sa kung anong ibibigay ng mundo ay isusulat pa rin ng buong-buo. Ikaw ay isang tula na paborito ng pusong nagmamahal, ikaw ay isang tula na nilalaman ng aking mga dasal. Simula nung ika’y dumating, ikaw na ang paborito kong sining. Puso’y napuno ng saya at kulay – mundo ko ay binigyan mo ng buhay. Ikaw ang sining na hindi pagsasawaan; sining na laging nang aalagaan.

[myrabijj-12]

ANG AKING TRAVELOGUE SA INTRAMUROS

Noong February 20 2021 kasama ang aking mga kaibigan na sina Ryza,Kim,Dim,Diana,Angel,Jelievy,Diann,

Rica, Ven,Rince,Jp,Rob. Nagpunta kami sa Intramuros Manila

Ang Old-world Intramuros ay tahanan ng mga palatandaan ng panahon ng Espanyol tulad ng Fort Santiago, na may malaking pintuang-bato at dambana ng pambansang bayani na si José Rizal. Ang magarbong Manila Cathedral ay nagtataglay ng mga bronze carvings at stained glass windows, habang ang San Agustin Church museum ay may relihiyosong likhang sining at mga estatwa. Pinupuno ng mga Spanish colonial furniture at art ang museo ng Casa Manila, at ang mga kabayong hinihila ng kabayo (kalesa) ay dumadaan sa mga cobblestone na kalye ng lugar.

Napakaganda ng lugar parang bumabalik ako sa panahon ng kastila ,16-19 century. Napakaganda ng Manila Cathedral, nung araw na pumunta kami ng aking mga kaibigan sa Intramuros saktong nakakita kami na May kinakasal sa Manila Cathedral

Kahit na makabago na ang henerasyon ngayon ay may mga bagay pa din na hindi nawawala na nakasanayan sa lugar ng Intramuros, may mga guwardya pa din nakasuot pa ng sinaunang uniporme, at mga lugar na kahit matagal na ay napapanatili parin ang kagandahan at kasaysayan.

Ilang beses na rin akong bumabalik sa Intramuros dahil sa napakagandang lugar nito. Pag nabigyan ulit nang pagkakataon ay bibisita ulit ako sa Intramuros, Manila