#filipino poem

[lihimlihamtinta]

Sumuko ako nang walang nakakaalam

Habang ang lahat ay tinutulungan

Mag isa akong nahiga sa kalungkutan

Hawak ang pighating hatid nila

Sumuko ako nang walang nakakaalam

Habang nakangiti at nagpapanggap

Kasama nila sa lungkot at ligaya

Ni isang kamay ngayo'y walang hawak

Sumuko ako nang walang nakakaalam

Dahil ito nalang ang natitirang paraan

Yakap ang aking sariling katawan

Sinubukan ko naman, hindi ba?

[sulatgino]

Bata, bata paano ka ginawa?

070723

Bata, bata paano ka ginawa? Hinubog ka kaya ng nakapalibot na madla Nilang mga nakatanga't nakatulala O kaya nama'y nilang mga nag aalala

Maaaring hindi, maaring nakilala mo ang ikaw Sa kabila ng mga turo at panuto Sa dulo ng mga pagbabago Sa likod ng salaming nakaulayaw

Nakita mo kaya ang mga liko O patuloy ka bang sumunod sa daan habang nakapikit Sinusundan ang halimuyak ng mga nagdaan, nakakasalamuha ang mga bumabalik O di kaya'y patuloy lang na nakikiramdam

Ang mahalaga'y patuloy kang naghahanap Hindi ka mawawala kung hindi ka magpapanggap Hindi mawawalang saysay ang nawala sa pagkakamali Hindi masamang manatili sandali

Kilalanin mo ang iyong sarili Hindi mo kailangang magmadali Hindi naiiwan ang nagpapahinga Nasa isip lang natin ang konsepto na may nauuna

Kaya't paulit ulit mo lamang tanungin ang iyong sarili kung paano ka nga bang ginawa Sa pamamagitan nito ay mananatili kang naghahanap Ngunit kailan ma'y di mawawala.

[lovesicksai]

"walang papantay sa 'yo, maging sino man sila."

as long as it's you, as long as ikaw 'yung icinocompare ko sa mga taong pumapasok sa buhay ko, magiging maayos ang lahat.

sai's heart — the beginning (1.4)

[glimmersandstardust]

Siguro nga, ang puso ang pinakamatibay na bahagi ng katawan: naghihilom kahit madalas masugatan, nagkakalamat pero hindi nababasag nang tuluyan, napapagod pero patuloy na nagmamahal.

-Jerry B. Gracio

[poeticpwet]

01

"

Hindi pala sapat ang pagmamahalan

sa mundong mapait at gahaman.

Kung sa kasamaang palad, nawala ka sa'kin,

pati Diyos, hindi ko patatawarin.

"

[chrlsmsrg]

kth.

bulkan ang dibdib sa tarok ng pagdamdam at yayanigin ng apoy ng hinagpis hanggang butas ng karayon lalawak at lahat mangagdadaloy sa ugat na ukit sa bato hanggang ang dugo ay kukulo at titila na likidong tingga

Los Baños, June 2018

[dillydeitydally]

sa labang mahirap maipanolo

ngunit, titindig hanggang dulo

sisigaw hanggang maubos ang tinig

hindi mapapagod, manantili akong nakatindig

para sa kapwa, para sa bayan

para sa bansang nais kong ipaglaban

[francisthegabriel]

P.O.V. (isang tula)

[simplechd]

"Kung meron akong tatlong kahilingan, tatlong beses kitang hihilingin"

[hugoteros]

100 Tula Papalayo Sayo: 3 out of 100

Mahal kita alam ko,

Mahal kita ramdam ko,

Pero sa kabila ng pagmamahal na sinasambit ko,

Hindi ko alam kung ito pa rin ba ay totoo.

Sanay ako na mahalin ka,

Sanay ako na sundin ka,

Pero sa pagkakataon na ito,

Dikta ng isip ang pa-iiralin ko.

(3/100)

[sherashalala]

Tamang Sawi Lamang

Sa aking tingin ang pag-ibig ay dakila

Pangalan palang ay matamis na sa aking dila.

Ngunit bakit pag ako na ang tanging kakagat

Parang kasing-alat ng nakapalibot na dagat?

Sa aking tingin ang pag-ibig ay batis

Hindi nauubos, kung magbigay ay labis.

Pero bakit pag ako na ang iinom mula sa bukal

Parang ang natira lamang ay di hihigit sa isang dangkal

Bakit ba dulot ng luha ay pag-ibig?

Ano ba ang silbi kung lagi naman nadadaig?

At ano ang karapatan mo na bigyang ginhawa ang kirot ko sa puso?

Hindi ka naman tatagal at hilig mo lang manukso.

Ano ba, awat na, wala namang madadatnan ‘to.

Pag bumalik ka ay patuloy lang ako malilito

Wag ka na maabala, ako na ang aalaga sa aking sarili

Kung ang presensya mo naman ay hindi tunay na mananatili

[sulatgino]

Sinulatan kita

020923

Bakit sa twing magsusulat ng tula ay naaalala ka? Tila laman ka ng aking mga tinta na sa t`wing ititipa sa papel ay sumasabog ang mga alaala nating dalawa Hindi ko na nga masulatan ang iba Kahit magsimula ako sa kanila ikaw at ikaw pa rin ang maipipinta

Siguro nga'y mali ang manatili sa nakaraan Ituro man palayo ng ilang nagdaan Patuloy kong idinadahilan ang hindi kahandaan Sa mga dumarating at namamaalam

Nakakapagtakang laman ka pa rin ng mga kanta sa gabi Gayong walang tono ang mga tulang naialay sa iyo Nangangamba pa ring isulat ang mga tugma sa gabi Takot na pangalan mo ang mabuo sa dulo

Sinanay mo akong nagkukwento ng araw ko Kaya nakakapanibago sa t'wing ako ang nagiging tagapakinig Nakakagulat pa rin minsan malaman ang halaga ko sa mata ng ibang tao Lalo't mas nauna ko pang makalimutan ang aking sarili kaysa sa iyong ngiti at mga titig

Sinusulatan pa rin kita, hindi sa pag-asang magbabalik ka Sinusulatan pa rin kita sa pag-aakalang mapapagod ang aking mga kamay Sinusulatan pa rin kita upang tuluyan kang pakawalan tulad ng mga luhang bumubura sa tintang bumubuo sa iyong pangalan At patuloy akong magsusulat kahit hindi na tungkol sa iyo

Isusulat ko kung paanong nabuo ako sa mga pagkakamaling naitama ko Isusulat ko kung paanong nahanap ko ang aking sarili sa dulo ng mga tugma Isusulat pa rin kita, sila, at kung may mga susunod pa sapagkat doon ay makilala nila kung sino ako Kung paano ako magsulat at magpahalaga sa mga salitang binibitawan ko.

[poeticpwet]

Tatlong araw na ang nakalipas mula nang iniwan kita, para piliin naman ang sarili ko. Bawat piraso ng pagkatao ko ay nananabik sa iyong yakap, tawa, ngiti, tingin, boses, hawak, at halik na kinabisado ko sa loob ng tatlong taon, na ngayo'y pinipilit kong bitawan at kalimutan.

Paano ko magagawa 'yon? Kung sa loob ng isang libong araw, ikaw ang tinatanaw, iniisip, kinakausap, at kinakasama. Paano ko magagawang kalimutan ang kalahati ng pagkatao ko?

[chrlsmsrg]

plastic barriers on a major roadway

I can hear your voice still    lens-clear uhms and giggles    amidst the shrill screams of horns       every pothole, small stray stones       skidmarks of burnt rubber warm still is the seat-cover    branded hot by the soul-memory    of your thighs I should have drowned in the choking fumes of a sea of steel    had I known that    if I took yesterday's ride       we could have sat       on the same bus aisle before it became a roadside ruin. Quezon City, December 2023

[dillydeitydally]

she is more than her scars

her eyes that are once dimmed

they are now twinkling like stars

the heart that once dead

now pounding to live

all her once faded dreams

it is brighter than before

she is much more than her scars

you are more than your scars

because you are enough

[francisthegabriel]

123123 : Sa mundong ito'y palagi kang kabilang, karapat-dapat kang ipagdiwang!