#lieve muis

[lieve-muis]

[muisjee]

Niet verzonden brief (40)

Hee lieve Ster,

Ik hoop dat je er nog bent, ik hoop dat je dit leest. En anders blijft dit gewoon een niet verzonden brief aan jou.

Over ongeveer anderhalve maand is het een jaar geleden sinds jouw laatste bericht naar mij. Ik zou willen dat je hier was, dat ik alles aan je kon vertellen en dat je dan antwoord zou geven.

Er is namelijk weer veel gebeurd.

Ik hoop ook nog steeds dat je mij naar bijna tien jaar toch eens wil vertellen wie je bent. Ik ben zo nieuwsgierig naar je. Ook al heb ik eerlijk geen idee met wie ik al tien jaar af en toe contact heb, voel je ook als een soort thuis.

En er is zoveel om te vertellen.

Ik heb mijn opleiding afgerond in juni. Het laatste half jaar was best pittig en ik had bijna opgegeven. Blij dat ik dat niet heb gedaan want ik zit nu op een erg fijne plek.

Ik heb ook nog steeds therapie en ik hoop dat ik - als het afgerond wordt binnenkort - het leven weer een behoorlijke poos zelf kan. Het leven mag wel een keer echt van mij worden.

Momenteel bevind ik me op een bijzonder goede plek in het leven. Ik voel me gelukkig. Het leven is licht en het lijkt alsof ik elke dag een beetje dans.

Ik wil dat met je delen, Thuis. Lieve Ster.

Ik hoop iets van je te horen en mocht ik je nooit meer spreken; Ik hoop dat je heel erg gelukkig bent.

Liefs,

Muis

[southeastasianhistories]

...

(2019)

In the 1960s and 70s, tracks like [‘Chnam oun Dop-Pram Muy’ by Ros Sereysothea] were at the forefront of a musical movement in Cambodia. There was a thriving pop music scene in the years before the genocide, encouraged by the King of Cambodia himself. Decades later, there was an effort to resurrect what had been destroyed by Pol Pot’s regime. This is it – a compilation album called ‘Cambodian Rocks.’

What about Cambodia in the 1960s made this possible?

Cambodian psychedelic and surfer rock was the product of a remarkable combination of political, economic, and cultural circumstances. Artistically and economically, the 60’s represent a decade of effervescence and prosperity in pre-Khmer Rouge Cambodia. Central to the mix was Cambodia’s Head of State, King Norodom Sihanouk. Described by his information official as “an artist lost in politics,” Sihanouk directed several films, was partial to a bit of Elvis, played a mean sax, and wrote songs about his prolific love life.

But it wasn’t only the King’s blessing that enabled the psych-rock scene to grow and thrive. As radio became increasingly affordable and available, new sounds made their way into Cambodian society. People could now tune in to the United States Armed Forces Radio (USAFR), broadcasting from Saigon (now Ho Chi Min City). This transmitted a non-stop stream of American Top 40 hits directed at US military troops – keeping them up to date with everything from Otis Redding to Jefferson Airplane.

Most importantly, mass-produced instruments such as guitars, drum kits, and bass guitars became commonly accessible. This further enabled participation in pop music: people could create their own culture, drawing from an incredibly diverse range of influences. On one hand, American and British pop music in an age when Jimi Hendrix, Janis Joplin and The Beatles dominated the Top 40. And on the other Cambodia’s own indigenous musical traditions.

...

For me, [Ros Sereysothea’s] voice distinguishes her from her contemporaries, among them greats such as Sinn Sisamouth, Pan Ron, Yol Aularong, Liev Tuk. Born in Battambung, a province famous for its singers, she scratched a living as a wedding singer until she was discovered and brought to Phnom Penh. Here, from 1965 to 1975 –  the year the Khmer Rouge banned all popular music activity – she created over 100 songs.

No one knows for certain what happened to Ros Sereysothea, only that she died in the years following the military coup, along with 90 per cent of Cambodia’s artists and intellectuals and nearly 25 per cent of the nation’s total population.

Today, Cambodia is slowly but surely recovering from the aftermath of genocide. At the forefront of its cultural reconstruction are its young people.

In 2012, Cambodia’s first alternative record label, Yab Moung Records, was founded. They produce a diverse range of alternative music, ranging from Khmer hip-hop to blues and death metal. Directing themselves against a copy-cat culture imitating Korean, Thai, American, and Chinese pop music, the Original Music Movement comprises of a group young Khmer musicians who strive to create original compositions.

The Cambodian diaspora are also important in the revitalisation of Khmer culture. The self-described Khmer-rock band Dengue Fever, based in Los Angeles, make original music inspired by the legacy of Ros Sereysothea. They have also been instrumental in keeping the remains of Cambodia’s pre-Khmer Rouge culture alive through the digitisation of rare cassettes.

The very fact that young Cambodians continue to make their own music, and that the world still remembers the brilliance of Cambodia’s pre-Khmer Rouge music scene, showcases the resilience of a people and the power of culture.

[reflexcine]

Críticas | Isla de perros (2018)

Wes Anderson crea un escenario distópico en el que combina belleza y desolación, además de mostrar un profundo cariño hacia los perros con personajes adorables y un destacable uso del stopmotion.

Sinopsis: En el futuro, la dinastía Kobayashi gobierna ininterrumpidamente en una ciudad de Japón. El brote de una gripe canina es aprovechado por el alcalde de entonces para desterrar a todos los perros infectados y llevarlos a una isla de desechos para su muerte. Atari, su sobrino de 12 años, decide viajar al lugar para rescatar a Spots, su perro guardaespaldas, mientras un grupo de científicos buscan la cura para la enfermedad.

El mundo de Wes Anderson parece tener una fuente inagotable de creatividad. El ingenio del director aparece en cada detalle para contar una historia que juega entre los posible y lo delirante, contada con los mismos niveles de ternura y atrocidad. Y eso es lo que más queda demostrado en Isla de perros: Anderson tiene las ideas tan claras de sus creaciones que logra plasmar con mucha precisión su visión del mundo adulto sin dejar de lado una mirada inocente, casi infantil. El hecho de que un niño sea el protagonista de la historia es clave en eso, y para su énfasis, lo hace contrastar con las tramas políticas más densas que puede haber, como el totalitarismo, un fuerte aparato de propaganda, y hasta una latente revolución. Con todos esos condimentos, propone un viaje lleno de sensaciones en el que florece casi de forma espontánea un profundo afecto hacia los animales, sin tampoco caer en un sentimentalismo básico. 

Los personajes de Wes Anderson siempre tienen un aura particular, y en este caso logra hacerlo incluso con la jauría protagonista. A cada uno le otorga una característica muy clara y adorable, haciendo totalmente coherente su discurso con su experiencia de vida. Callejeros, domésticos o de competencia, cada uno actúa de una forma muy definida, mostrándose casi tan genuinos como los humanos, y dotándolos, paradójicamente, de personalidad.  A su vez, la forma en que se decide explicar por qué el espectador entiende la comunicación entre los perros también marca el ingenio de su creador: En su mundo fantástico, los ladridos son traducibles, pero respeta las lenguas nativas de los protagonistas humanos, siendo el japonés comprensible para Occidente solamente con la aparición explícita de intérpretes. Y eso, la diversidad, también hace a la belleza del film. Incluso hasta influyen y elevan la dinámica entre la jauría y Atari, que sólo en la isla no tiene personaje que lo interprete. Si a ambos se les escuchara hablar el mismo idioma, la ilusión de la barrera comunicacional no tendría tanta fuerza, y el vínculo entre ellos sería un poco más fluido.

La expresividad y la sensibilidad de los personajes caninos tampoco sería lo mismo sin el stopmotion, una técnica de animación para nada sencilla que cuando es bien usada logra resultados tan lindos como éste. Nada del delirio que se plantea en Isla de perros habría tenido los mismos efectos si se obviaba la elección de este tipo de animación que tan bien le quedan a las historias de Anderson. Con una fotografía cuidada hasta el hartazgo, se hace muy difícil elegir cuál es el verdadero fuerte de la película: si lo creativo y original de la trama (tratada con gran calidez) o la estética tan vistosa. Quizás, lo mejor sea el resultado entre la mezcla de ambas cosas.

Isla de perros demuestra nuevamente la astucia de Wes Anderson para contar historias tan extravagantes como sensibles, y que las películas de animación pueden ser también disfrutables para adultos. 

Ficha técnica

Titulo original: Isle of dogs (2018)

Duración: 101 min.

Género: drama

Guión y dirección: Wes Anderson (historia de Anderson, Roman Coppola Kunichi Nomura y Jason Schwartzman )

Reparto: Bryan Cranston​, Edward Norton,​ Bill Murray, ​ Jeff Goldblum, Bob Balaban, Liev Schreiber F. Murray Abraham, Scarlett Johansson,​ Harvey Keitel,​ Tilda Swinton, Frances McDormand, Ken Watanabe, Koyu Rankin, Greta Gerwig,​ Akira Takayama,​ Yoko Ono,​ 

[hildeshongarije]

Quarantaine

Woensdag 25 maart 2020

Nog steeds beheerst Corona of Covid-19 ons leven.  En toch gaat ook alles weer zijn gewone gangetje.  Vorige donderdag was het echt lente met volop zon en 23°.  Lekker om in de tuin te werken.  Luc heeft ondervonden dat zijn kruidentuin een beetje groot was uitgevallen.  Minder gemakkelijk om te wieden tot in het midden.  En ook hadden in de wintermaanden, de woelmuisjes hun nest erin gemaakt met hééél veel in- en uitgangen.  Daardoor gingen de muurtjes kantelen.  Herbeginnen dus.

Tot groot plezier van de honden die alle gaatjes goed in de gaten hielden in de hoop dat ze zo’n muis konden verschalken!  Pipa wilde zelfs de aarde in de kruiwagen aan een grondig onderzoek onderwerpen!  Of wilde ze de kruiwagen verplaatsen?

Alles staat echt op springen in de tuin … de knoppen op de fruitbomen barsten letterlijk uit hun voegen! De bloemknoppen barsten open met een knal en de meisjes ontbloten de kuiten …

In de moestuin komen de erwtjes al even bovengronds piepen en ook de spinazie doet z’n best!  Den Benny kwam de rest van de moestuin omwoelen met zijn frees … diep en heel erg fijn gewerkt … nu kunnen we echt aan de slag!

En dan slaat alles om. Zondag begon het te sneeuwen … en het stopte niet meer.  Wanneer we maandag wakker werden, konden we al 17 cm sneeuw meten!  Overdag haalden we net het vriespunt en smolt er een klein deeltje weg.  Maar van zodra het terug koeler werd, werd het laagje weer bijgevuld.  Heel erg mooi in de tuin hoor, daar niet van … maar ja … we waren al verwend met lentegevoelens hé …   Ach ik bekijk het zo … Door dat lentegevoel was ik er weer maar eens veel te heftig in gevlogen.  Ik wist van geen ophouden … met stijve spieren tot gevolg.  En die spieren zijn best blij met het onverwachte winterprikje.  Even rust en bij komen … Om binnenkort weer volop te genieten van het moestuinwerk!

De vogeltjes hebben het moeilijk momenteel.  De mussen zitten al met een nestje … maar er is nu weinig te vinden onder de sneeuwlaag. We hadden de voederhuisjes al schoongemaakt en opgeruimd.  Maar we halen ze toch maar terug uit hun zomerstalling en vullen ze met de laatste resten strooivoer, zonnebloempitten, meelwormen … Het is een groot succes! Zelfs soorten die we niet zagen in de voorbije zachte winter, komen nu hun buikje vullen!

Marleen plukte tijdens één van haar ochtendwandelingen een flinke portie daslook voor ons.  Luc maakte er niet enkel daslookpuree van, maar experimenteerde ook met daslookmosterd, daslookmayonnaise, daslookvinaigrette, ….

Maar een mens leeft niet van daslook alleen en dus moeten er toch boodschappen gedaan worden.  Even een berichtje naar buren die wegens gezondheidsrisico beter niet buiten komen.  Lijstje opgehaald … veilig van achter de poort.  Vertrokken we nog met veel zelfvertrouwen, handschoentjes en ontsmettingsgel bij de hand …. Eens we in Szigetvár waren, werd het toch een beetje beangstigend.  Bijna lege parkings, winkelende mensen met mondmasker, handschoentjes … iedereen op veilige afstand van elkaar …  Heel geconcentreerd moesten we winkelen … wat neem je vast en waar kijk je enkel naar? Houdbaarheidsdatum nakijken … dan moet je het product vaak omdraaien …  Betalen kan nu al tot 15 000 HUF met gewoon je kaart voor de terminal te houden, daarboven moet je toch je pincode ingeven … lastig met die handschoentjes aan!  Vooral de kortingsbonnetjes uit je portemonnee toveren is een lastige zaak! Na het inladen de kar terugbrengen, handschoentjes uit, gel, en op naar de volgende winkel.  Waar voorheen de wekelijkse shoppingbeurt een uitje was, is het nu een stressy gedoe geworden! Boodschapjes bij de buren afzetten bij de poort en mits voldoende afstand even vertellen over de ervaringen. Thuisgekomen alles opbergen en grondig de handen wassen.

En tot slot … wij vierden intussen ons Hongaars lustrum.  5 jaar geleden is het al dat wij onze vaste stek in Hongarije betrokken. Hoe snel gaat de tijd! Maar zelfs in deze moeilijke tijden zijn er lieve vrienden die de datum niet uit het oog verloren.  We hebben … corona indachtig … samen geklonken … apart maar toch verbonden … Elzo en Marianne … proost!

[joseandrestabarnia]

Vistas de un canal holandés, ca. 1670, de Jan van der Heyden (Gorinchem, 1637–Ámsterdam, 1712), pintor barroco, dibujante, grabador e inventor neerlandés. Óleo sobre tabla, en general: 32,5 × 39 cm. Donación de George M. y Linda H. Kaufman, National Gallery of Art.

VISIÓN GENERAL

Jan van der Heyden tenía una capacidad notable para capturar el sabor y la sensación de Ámsterdam, incluso en imágenes imaginadas imaginativamente como esta. Entendía el sentido de la ciudad que se gana deambulando por sus canales: vislumbres de imponentes edificios detrás de los árboles que recubren Herengracht y Keizersgracht, y las innumerables actividades que se encuentran en los muelles y en botes a lo largo de las aguas tranquilas. También introdujo maravillosos efectos de luz que dan vida a una ciudad tan definida por su topografía, incluidos los reflejos en el agua que reflejan la realidad física de arriba.

Muy notablemente, la enorme torre de piedra de la iglesia que se eleva más allá de las viviendas de ladrillo no es un edificio de Amsterdam en absoluto. Van der Heyden basó esta torre en la de Onze-Lieve-Vrouwekerk en Veere, y a menudo insertó esta formidable estructura románica en vistas imaginativamente imaginadas de la ciudad. La estructura de piedra masiva, algo achaparrada, hace un atractivo contraste visual con las viviendas más refinadas del siglo XVII que bordean los canales más prominentes de Ámsterdam. La iglesia románica pone a tierra la estructura compositiva de la pintura, que sirve como un vértice firme a la diagonal en retroceso que atrae la atención del espectador, aunque lentamente, hacia la distancia a lo largo de las orillas del canal.

Información del museo.

[nicolepugliellivillasmil-blog]

Tengo que admitir que desde poco más de 1 año estoy sufriendo de acné. Permití que lo que me estaba sucediendo , que es una cosa natural que a muchas personas suele pasar, cambiara completamente mi vida. No quiero decir que el impacto fue súper negativo pero al principio comencé por ir a una dermatóloga, que me indicó un tratamiento no adapto a mi tipo de piel. No suelo ser constante en algunas (muchas) cosas, pero en esa etapa de mi vida, donde estaba empezando a sufrir de un lieve acné que no se presentó en la pubertad sino un pelín (poco) más tarde. Hice al pie de la letra las indicaciones de la dermatóloga, aunque las cremas me quemaran, se me pelara la piel, me ardiera solo al rose. Cuando se acercaba la consulta un mes después, ya mi piel no aguantaba más, la doctora no me estaba respondiendo más, ni a los mensajes ni a las llamadas y yo por la salud de mi piel dejé completamente de usar los productos que me indicó, estaba triste,frustrada y preocupada... ósea la piel de mi cara faltaba poco para que se cayera. Yo no creía de tener las competencias y los estudios para poder resolver el daño ya causado, tenia la piel más que sensible nunca, seca, hasta hinchada, casi no me reconocía! Después de informarme por internet, viendo informaciones de personas confiadas, a mis recuerdos y trucos de mi abuelita en Venezuela, a una che otra cremita de la nonna o de tía, siempre en base a lo que conosco mi piel, porque créanme nadie va a conoscer su propria piel mejor que ustedes mismos! Comencé de nuevo sin inventar mucho otra rutina de limpieza que mejoró demasiado el aspecto de mi piel se empezaba a ver sana, con granos, un acné lieve, pero sana, curada! De esto aprendí a quererme, a querer la salud de mi piel, a darme mi tiempo, a darle su tiempo para sanar, a ser mas costante en las cosas basilare, a verme bien sin maquillaje cosa que hace 3-4 años era no imposible pero muy difícil “antes muerta que sencilla” ahora entendí que “sencilla” “simple” “menos es mas” ( en algunas cosas ) es genial, siendo la mejor versión de ti mismo, resaltado tu belleza y cuidando de ella ! Ahora no quiero decir que no tengo nada y tengo la piel perfecta, porque estoy bien lejos de los cánones de belleza y perfección, pero estoy mucho diría muchísimo mejor, me siento mucho mejor, más segura de mi misma,curo mi piel, la protejo cada día, sin mal gastar dinero para tratamientos que efectivamente no sirven! Estoy enamorada del glow natural del rostro, del compromiso que tengo con mi piel, de los resultados que obtuve gracias a mi constancia, todavía tengo manchitas y de vez en cuando algunos granos pero nada que me preocupa porque no estoy como antes estaba y todo con el tiempo se resuelve, mas me pongo a pensar en eso y mas voy a sufrir esperando que pase su proceso natural! Consejo no se toquen/revienten los granitos!

[hetbuitengenieten]

12 december 2019 | een brief aan mijn vader

Lieve pa,

Je bent er niet meer. Een maand geleden hebben we afscheid van je genomen. Een prater voor groepen ben ik niet en daarom heb ik zelf geen afscheid kunnen uitspreken. Een afscheid schrijven kan ik wel.

Iedereen zei altijd dat je een echte Boekhout was, je wist het vaak beter en je had hier en daar narcistische trekjes. Je was echter ook een sociaal mens, die altijd klaar stond voor een ander. De trap in de kelder van mijn huis, die vol met houtworm zat, verving je zonder morren. En mooi dat ie geworden was. Je hielp zakken zand en aarde door mijn huis te sjouwen naar de achtertuin. Je hielp ook je kleine zusje hulp vinden toen ze zo erg aan de drank was dat het thuis wonen onhoudbaar was. En ja, je had altijd een praatje klaar voor mensen op straat, of ze nou bekend waren of niet.

Als jonge jongen wilde je heel graag naar de HBS. Je was er zeker slim genoeg voor. Maar opa vond dat je een ambacht moest leren en je ging naar de ambachtsschool om het timmermansvak te leren. Wat heb ik een mooie vrolijke foto van je gevonden. (Net zoals je mij naar Schoevers stuurde, omdat ik daar als vrouw altijd wat aan zou hebben.). 

Na verschillende dingen gedaan te hebben, timmerman, landmeter, je hebt zelfs een periode in Perzië gewerkt, kwam je uiteindelijk bij de gemeente Rotterdam terecht en daar was je in je element. Je was een kei in organiseren. Samen met een hecht team bij Sport en Recreatie, Ton, Anneke en Frida, organiseerde je veel mooie evenementen, Jeugdland, Kerstland, Meedoen in Rotterdam en de fietsvierdaagse. Ik groeide op in het magazijn van Jeugdland. Ik kan me dat nog als de dag van gisteren herinneren. Ik was er kind aan huis. Je stond met raad en daad de beheerders van de drie vakantiehuizen van de gemeente Rotterdam bij. Ik herinneren me de week dat je inviel als leider in Huize De Ginkel in Leersum, spannende nachtelijke droppings en ma stond ’s ochtends ineens ‘vreemde’ haren te kammen. En je was zelfs een jaar pleinbeheerder op het Pijnackerplein.

We waren een ondernemend gezin. Ik heb zoveel mooie herinneringen. Wandelen in het bos op zondagmorgen, en dan niks mogen zeggen want anders zagen we geen wilde dieren. Ravotten op de hei, waar ik een steunzool verloor waar je heel boos om was. Logeren in Drenthe in huize Nanja. Daar werd ik verliefd op een grote stinkende bok. Ma vond ‘m vreselijk en ik mocht niet meer naar hem toe. Dat deed ik stiekem toch en ik begreep maar niet hoe ma dat doorhad. Iedere herfstvakantie logeerden we in een huisje van Kees de Bok in Ouddorp. Ondanks dat de pissebedden langs de muren omhoog liepen in mijn slaapkamer heb ik er warme herinneringen aan. Zelfs Muis ging mee. En de kampeervakanties in Schotland, met schapen, beekjes en vliegende tomatensoep waren ook onvergetelijk.

Ma en jij waren heel creatief. Jullie deden de opleiding handvaardigheid en ik fröbelde heerlijk mee. De contacten met PTT op Jeugdland leidde ertoe dat we jarenlang een creatief team waren op het jaarlijkse bedrijfsuitje van PTT in Vierhouten. De mannen voetbalden, de vrouwen en kinderen hielden wij bezig. Jij was twee dagen aan het emailleren, ma knoopte erop los, Hjalmar Krimpie-dinkte en ik goot konijntjes van gips. Het was een jaarlijks uitje om naar uit te kijken.

Toen ma overleed in 1980 spatte ons gezin uit elkaar. Je zou denken dat zo’n verlies je samen brengt, maar niets is minder waar. Nooit heb ik me eenzamer gevoeld dan toen. Jij leek je geen raad te weten met de situatie, ook ik wist me geen raad. Dat een half jaar later een andere vrouw in je leven kwam, was voor jou de redding. Voor jou waren we weer een fijn gezin. Met mijn stiefzus klikte het echter niet en ik voelde me steeds meer niet gezien en buitengesloten. En dat is zo gebleven tot een week voor je overlijden. (En natuurlijk was het niet alleen maar kommer en kwel. We hebben ook echt wel fijne momenten gehad.).

Door de jaren heen hebben we onze strubbelingen gehad. We begrepen elkaar gewoon niet. Het enige compliment dat ik ooit van je kreeg, dat ik me kan herinneren, was toen Eric en ik klaar waren met de renovatie van Grondherendijk 22-24. We hadden iets moois neergezet en daar was je trots op. Jaren van elkaar regelmatig zien, wisselden elkaar af met lange perioden van elkaar niet zien. Zo ook de laatste drie jaar, een periode dat je meer en meer te kampen kreeg met dementie. 

Een paar maanden geleden heb ik een paar familieopstellingen gedaan met coach Chantal waardoor ik eindelijk weer de warme liefde kon voelen die ik als kind voor je voelde. (Was ik niet altijd een vaderskind geweest?). Ik kon zien wie je was en je accepteren zoals je was. Mijn vader, uit wie ik voor de helft besta. Daardoor kon ik het eindelijk aan om bij je op bezoek te gaan in het verpleeghuis. We hebben elkaar maar kort gezien. Je sliep en was niet wakker te krijgen. ‘s Avonds was je heel even wakker. De uitdrukking op je gezicht was van onschatbare waarde en die zal me altijd bijblijven. Je blik van herkenning, je grote lach en je twinkelende ogen…  

Een week nadat we elkaar gezien hebben, heb je deze wereld achter je gelaten…

Het leven is niet makkelijk geweest voor je pa. Dat je dat gevormd heeft als mens begrijp ik als geen ander. Je strijd is gestreden. Het is goed zoals het is. Ik hou van je.

Jolanda

[ofbrckendolls]

NOMBRE / Lieven. APODOS / Liev, sabueso, novato. EDAD / +350 años. OCUPACIÓN / cazador de almas, guardia de las puertas del mundo de los muertos, protector de lo sobrenatural. ESPECIE / sabueso del infierno. SHIPS / @sweethorizon-stories | multiship. BROTPS / buscando pls.

Nació sin un nombre y jamás le había interesado tener uno, pero fue un día importante en su existencia cuando le fue otorgado el que actualmente utiliza. Desgraciadamente aquella es una historia muy larga que dejaremos para otro día.

Sus ojos dorados, llamativos entre los rojizos característicos de su gente, son el signo de su inexperiencia y juventud, razón por la que es enviado al mundo “mortal” más seguido que los demás.

El territorio que le fue asignado es mayormente Europa, sin embargo, suele tomar trabajos alrededor del globo si un conocido pide que lo cubra.

No puede recordar su género original, así que su forma humana puede variar entre femenina y masculina, dependiendo de su humor y las circunstancias.

También puede transformarse en un perro negro de gran tamaño, como las leyendas lo describen, aunque esa forma solo la utiliza en situaciones de emergencia extrema.

Pese a que naturalmente no necesite comer, de vez en cuando disfruta de una que otra bebida y comida mientras que sea caliente.

Quizás pienses que porque su temperatura es elevada y maneje el fuego está bien pasando el rato lugares fríos, te equivocas. Los detesta. Está mejor en climas cálidos.

¿Su personalidad? Sabe que es mala, pero lleva más de trecientos años así y no la va a cambiar ahora. Igual intenta ser cordial con los contactos que debe mantener con el fin de hacer más llevadero su trabajo.

[kcganeiro]

Nombre: Lieven.  Apodos: Liev, sabueso, novato. Edad: +350 años. Ocupación: cazador de almas, guardia de las puertas del mundo de los muertos, protector de lo sobrenatural.  Especie: sabueso del infierno. Ships: w/ @sweethorizon-stories | multiship.  Brotps: buscando pls.

Nació sin un nombre y jamás le había interesado tener uno, pero fue un día importante en su existencia cuando le fue otorgado el que actualmente utiliza. Desgraciadamente aquella es una historia muy larga que dejaremos para otro día. 

Sus ojos dorados, llamativos entre los rojizos característicos de su gente, son el signo de su inexperiencia y juventud, razón por la que es enviado al mundo “mortal” más seguido que los demás.

El territorio que le fue asignado es mayormente Europa, sin embargo, suele tomar trabajos alrededor del globo si un conocido pide que lo cubra.

No puede recordar su género original, así que su forma humana puede variar entre femenina y masculina, dependiendo de su humor y las circunstancias. 

También puede transformarse en un perro negro de gran tamaño, como las leyendas lo describen, aunque esa forma solo la utiliza en situaciones de emergencia extrema.

Pese a que naturalmente no necesite comer, de vez en cuando disfruta de una que otra bebida y comida mientras que sea caliente.

Quizás pienses que porque su temperatura es elevada y maneje el fuego está bien pasando el rato lugares fríos, te equivocas. Los detesta. Está mejor en climas cálidos.

¿Su personalidad? Sabe que es mala, pero lleva más de trecientos años así y no la va a cambiar ahora. Igual intenta ser cordial con los contactos que debe mantener con el fin de hacer más llevadero su trabajo.

[yonahgold]

tumblr validatie - of nou ja, validatie van één persoon op tumblr maar toch want ik ben vast niet de enige die dit vindt: je schrijft echt goed!!!

And I feel valid in this chili’s tonight!!!!!!!! Nee jk lmfao, echt muy liev!!!!! Bedankt voor het compliment!!💞💕💞💕💕

[lieve-muis]

intro post!

I made this blog so I could post memes and share experiences among people who are enduring similar things. If subjects surrounding disordered eating behaviours are triggering to you, please just block me. I'm not here to inspire or motivate disordered behaviours, I'm just trying to feel less alone.

I've been yo-yoing for the past 6 years, give or take. My disordered eating has never gotten serious enough to take serious measures, but it's also never really gotten better. I was never skinny, I don't think I'll ever be, but being chubby... well, there's always a motive to lose weight. I don't know how to be casual about dieting. Either I eat without a care in the world, or I can't care about anything other than the number on the scale. I don't have the energy or structure in my life that I should have.

[muisjee]

Lieve Muis,

Ik zie dat je al een tijdje niet online bent geweest, hoe is het met je? Voel me enigszins nostalgisch, vandaar dit berichtje.

-Sterretje

Hee lieve Ster!

Ik heb zoveel aan je gedacht en dan baalde ik zo dat ik geen contact met je kon opnemen. Wil je me na al die jaren nog steeds niet vertellen wie je bent? (Edit: ik heb het even opgezocht: sinds 2015. Ik wist dat het jaren waren, maar 2015 wist ik even niet.)

Het gaat goed met me. Erg goed eigenlijk. Er is veel gebeurd. Veel mooie dingen en er komen nog veel mooie dingen aan.

Werk is inmiddels weer een doorn in mijn oog geworden. Ik dacht op de goede plek te zitten, maar nog niet helemaal, blijkt zo. Met school gaat het een beetje hetzelfde.

Privé ben ik erg gelukkig al een lange tijd.

Hoe gaat het met jou lieve Ster?

Ik wil je alvast hele warme en fijne feestdagen wensen. <3

[dutchdontdance]

Goedemorgen... ! Onze grote, lieve, grijze muis is 24 jaar geworden vandaag..! ❤️🐕❤️🍖🐕🎂❤️ wordt 14 vand (bij Arnhem Centrum) https://www.instagram.com/p/CjcS0N7oRr7qJzNLRsN_d9qNK7Xy1zcJyVUvEw0/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[kleurplaat123]

De beste Minnie Mouse kleurplaten voor kinderen!

Minnie Mouse is een beroemd Disney figuur met veel fans. Ze staat bekend om haar lieve aard en haar liefde voor goede boeken. Als je op zoek bent naar Minnie Mouse kleurplaten die je laten zien hoe je de schattigste versie van de muis kunt maken, zoek dan niet verder! We hebben meer dan 300 pagina’s met gratis Disney Minnie Mouse kleurplaat die je nu kunt downloaden! https://kleurplaat123.nl/film-kleurplaten/minnie-mouse/

[rotten-croissant]

Wishlist Waputitas 2021

-Andy: Haikyuu, Animal Crossing (Tere, Canelita, Vesta, Vitorino y ahora Petri son mis favs), Genshin Impact (Diona y Xiao son safes), Night in the Woods. Mamamoo (Solar bias), Twice (Jeongyeon bias), TXT (Yeonjun). Spiderman, especificamente el spiderverse y especificamente Spider-Gwen. Aves. Kazutora x Chifuyu.

Sino tienes mucha confianza para dibujar, puedes regalarme fonditos para whats aca bien bonitos chulos hermosos, también se aprecian <3 También que no sea con temática navideña y así, me gusta usar dibujitos regalo cuando mi corazoncito diga y no cuando sea la fecha uwu plisito.

-Audre: Dazai Osamu, Levi Ackerman, Gojo Satoru o Akaashi ft me, tehee. The themes can be whatever, from love to caernos a coñazos o dibujar furros encuerados

-Mafer: Atarashii gakko, ranitas haciendo cosas bonitas, mi fam (Alex, Ken y yomilala), animal crossing (puede ser cualquiera de lo anterior versión animal crossing jsjsshst).

-León: Haikyuu: ushijima. Utapri: Masato, reiji kotobuki. Bnha: kirishima. The arcana:Asra alnazar. Dr stone: tsukasa, senku. Idv: naib subdear, Eli clark, ganji gupta Conmigo~ cualquiera de ellos o algún hombre lobo genérico

-Liev: Yo quiero que a quien le haya tocado yo me haga un dibujo en tonos pasteles de un conejito o algo que creen ustedes, que le pongan nombre y todo. No me importa si es muy simple. Nomas quiero que me regalen un personaje al cual atesorar.

-Allen: Me gustaaa Pokémon, buizel, floatzel, ambipom, aipom, rotom hmmm Identity v : el forward, el hell ember NAVIDEÑO , la enchantress, evil reptilian. LOONA. El número 7. Onix. Hmmm liev. Animal crossing, curtis o moe (el caballo amarillo).

No tengo que salir necesariamente en el dibujo, puede ser solo el personaje Yea, mi color fav es el verde y los colores cálidos si ayuda de algo(?

-Mel: Aber a mí me gustaría un dibujo de mi dándole un besito a la luna si fuera una persona o algo que tenga que ver con la luna y conmigo nose jajajaja

O un dibujo de Browny, ooo un dibujo de mi mordiendo un Winnie rojo gigante (los dulces) xd

-Kamchy: Yo quisiera un dibujo de mi con Madoka dándole al bong

-Gabb: Pitos. Ajhdjsjs Nocierto. Kaeya./ wu Chang / Hitoya mi bb o Hitoya mi ruko/ Takeuchi Eiji/ mi novia kokomi. Hshdjs y lo que sea de su voluntad. Kitty.

-Kendrick: A floppa manejando un metro

-Ise: Yo quisiera algún dibujo de mi con algún personaje que me guste mucho~~ o un dibujito de como me perciben(? Jskks me gustan los retratos perd0n. Pj: Ramuda, Ran y Rindou Haitani, Sanzu, Hello Kitty, rosita fresita, Nie Huaisang, Jin Guangyao, j-hope, Yoongi.