#inanc

[justahumanpain]

Allahim neden ruyalarimda cikiyor? Benim nasibim degilse neden bana onu ruyalarima sokuyorsun. Sosyal medyada geziyorum karsima cikiyor. Sarki dinliyorum aklima geliyor. Yatiyorum ruyamda cikiyor. Yemek yiyorum aklimda. Sabah kalkiyorum aklimda. Gece yatiyorum aklimda. Dua ediyorum dualarimda. Tek dua ettigim sey o artik baska dua ettigim insan yok. Kafayi yemek uzereyim ve baska birisine o gözle bakacagindan okadar korkuyorumki Allah kahretmesin. Bazen diyorumki bende ne buldunda bana gelip bana yazdin. Neden benim huzurumu bozdun. Ben sensiz iyiydim neden gelip benim hayatima dahil olup benim huzurumu bozdun. Ne gerek vardi oldugun yerde olsaydin daha iyiydi. Gözum baskasini görmuyor ve görmekte istemiyor. Allahim ondan baskasini istemiyorum yemin ederim baskasini istemiyorum. Gözum baskasina bile kaymiyor. Su yakisikliymis bu yakisikliymis yemin ederim icimden hic öyle bir duygu bile gecmiyor. Aradan 3 hafta gecti. Biz ayrilali 20 gun gecti. 20 koca gun. Benim icin aylar gecmis gibi biliyormusun? Okadar zaman gecmis sanki aradan. Burada oturmus onunla ilgili yazacagim aklimin ucundan bile gecmezdi. Beni uzecegini dusunmuyordumki. Beni birakacagini dusunmuyordumki. Onun herkes gibi olacagini nereden bilebilirdimki? Ben onun iyi bir insan oldugunu dusunmustum. Sadece ben degil herkez öyle diyordu ama. Icimde okadar iyi bir his vardiki dedimki iste karsima o cikti. Evlenmek istedigim kisi cikti. Herseyimi paylasacagim kisi cikti. Kusurlarimi anlatabilecegim kisi cikti. Beni utandirmayacak, beni yuzustu yerde birakmayacak, beni her halimle sevecek evet o kisi önumdeydi. Bana söz vermisti ama. Bana neden yalan söyledin? Sana okadar dedim bana yalan söyleme diye. Benimle neden bu yolda yurumek istedin peki? Madem hazir degildin bana neden öyle baktin? Beni niye her gun aradin? Ben sana ne yaptimda beni böyle biraktin? Hani sen insanlara durust olan bir insandin? Hani baska insanlardan durustluk bekleyen bir insandin sen? Peki sevmedigin seyi neden bana yaptin? BANA NEDEN SÖZLER VERDIN? Benim zamanimi neden harcadin? Madem hazir degildin her seferinde neden okadar yol kat ettin benimle bulusmak icin? Benimle oyun oynarmis gibi benim zamanimi harcadin. Ben bunu hak etmedim. Ben böyle birseyi hak ediyormus gibi davrandin peki ben sana ne yaptim? Senin icin okadarmi yuk oldum ben? Seni okadarmi rahatsiz ettim ben. Seni bu kadar önemsedigim icin özur dilerim. Seni merak ettigim icin özur dilerim. Seni surekli dusundugum icin özur dilerim. Benimle evlenmek isteyen sen degilmiydin? Bana neden bos sözler söyleyip sözunu tutmadin? Böyle olacagini dusunmemistin demistin bana ozaman ne dusundun acaba? Biz surekli konusalim, bulusalim, ustune plan yapalim ama sen bunun buraya gelecegini dusunmemistin? Bu nasil bir kafa bana anlatirmisin? Sen biliyordun hayatinin yogun olacagini. Sadece sen degil ikimizde bunu biliyorduk ve ben salak gibi ortada bir engel olusursa beraber asariz diye dusunmustum. Ayni kafada degilmisiz malesef. Demekki benim sana verdigim degeri sen bana vermiyormusun. En cokta neye kiziyorum biliyormusun? Tum inancimi sana verdim. Bu oglan beni birakmiyacak dedim ve sana inandim. Bundan sonra kendime söz verdim o sözde ne biliyormusun? Asla birisine guvenmeyecem ve asla kimseye inanmayacam.

son inancini sana kullanan kiz

[shahinelected]

İslamın gizli ve gizemli gerçekleri!

#shahinelected #mekke #petra #allah #islam #tarih #gizem #gizli #gerçek

[bozusuruz]

Sevgilime cok asigim ya ne zaman evlenicez acaba

[acikdenizler]

yasiyorum bari guzel yasasam aq. olunce de bosluk olcaz gitcez. guzel yasasam tamam da o da yok

[harepare]

aglamamak icin kendimi zorluyorum basim zonkluyor suan bu teneke kafali da icerde mutlu mutlu kahvalti hazirliyor hepinizin mutlu sofralarini sikeyim tek tek

[valeriaeavan]

when: 16 December 1978 where: the bathroom who: Eavan and @nancycattermole

In all honesty, Eavan had been thinking of the bathroom all evening, plotting her escape and waiting for the right moment. When it seemed like the Great Hall was particularly crowded, and the dance floor was almost too busy to breathe, let alone dance, She’d delicately excused herself. As she’d hoped, the bathroom was empty when she arrived, and she was able to find a moment of peace. She ran her hands under the water so it would look like she was doing something if someone interrupted her, but when the door opened it didn’t feel like an interruption. 

“Nancy.” Eavan gifted the Ravenclaw with one of her rare, genuine smiles that softened her whole face. “You look beautiful. Dare I hope Ludo is managing to be a respectable date?”

[mayoneziyerim]

ne zaman ankaraya gidicem ya ne zamannnn

[manoliya]

Ama içindeki inanc o kadar yüce,o kadar degerli ,o kadar büyük ki.....uçurumdan aşagı sarkmış dururken...tutundugu en büyük kuvvet... O..!

Hayırlı günler..:

[nothing-zero]

insan yəqin içindəki bütün inanc və ümidlərini itirəndə böyüyür. Ya da böyüdüyü evin belə artıq ev kimi hiss etdirmədiyini görəndə. Hər şey üçün yenə özüm çaabalamalı idim amma yorğunam

[elfin-blogg]

Aşırı tepki verilecek şeylere..

Sakinlik ve soğukkanlılıkla...

Belkide bazı olaylar bende, yalama yaptı, ve sıradanlaştı kim bilir 🌟

İzleyecekleriniz KURGU DEĞİLDİR GERÇEKTİR!

ŞİDDET VE OLUMSUZ ÖGELER BULUNMAKTADIR!

Sözde ADINA BABA DENEN YARATIĞIN KIZINI ÖLÜMLE TEHDİT KAYDINI İZLİYORSUNUZ !

"Bu kız doğduğundan beri bu tehditler altında büyümüş" BASKICI VE AŞIRI KORUMACI AİLE BÜYÜYEN ÇOCUKLAR" ÖZGÜVENSİZ, PISIRIK, KENDİNE İNANCI KALMAYAN BİR ÇOCUK HAL��NE GELEBİLİR!!

Takiiiii" HATA YAPARAK DOĞRUYA ULAŞIPTA, EDİNDİĞİ TECRÜBELERLE, BİRLİKTE" AİLESİ TARAFINDAN "SÖZDE HAKKINDA ÇİZİLEN" PLAN VE OYUNLARIN FARKINDA VARANA DEK...

Çeken (Anonim)

SÖZDE AİLESİ OLAN KİŞİLER" BOŞANMIŞ BİR KADININ

(EVLADI KARDEŞLERİ) olarak..

HEM AYAKLARI ÜSTÜNDE DURMASINI..

Hemde (ÖĞRETİLMİŞ ÇARESİZLİK) adı altında " KENDİLERİNE BAĞIMLI OLMAYI İSTEMELERİ"

Peki" BU KADIN ŞİMDİ NE YAPMALI ?

[dunletranger]

Zamanların ən yaxşısı və həm də ən pisi idi, həm ağıl çağı idi, həm axmaqlıq, həm inanc dövrü idi, həm də şübhə, aydınlıq və qaranlıq mövsümü idi, həm ümid baharı, həm ümidsizlik qışı idi, həm hər şeyimiz var idi, həm də, heç nəyimiz yox idi. Hamımız ya birbaşa cənnətə gedəcəkdik ya da digər tərəfə..

Ç. Dickens - İki şəhərin hekayəsi

[help-an-alter]

Greetings, once more. I am not a fragment, yet looking for 'unique' names for a god. Themes I have to suggest, - All-seeing - All-knowing - Reigning/Controlling - Puppetmaster Thank you for your help. - 🎃🌹

hello! i hope these are okay ^_^

Ansaldo, Arian Cato Damasos, Damian, Deus, Dom(inance), Emyr, Judge, Kairos, Kostis Restraint, Revenant, Rex, Solavita, Sybil, Veles, Zenon

if any of the other mods have any further ideas feel free to edit and add on!

[sillagen]

Şu üç günden beri istediğim vakit uyanıyorum birkaç işimi hallediyorum sonra üşüyorum yatağa girip 40 dk falan ısınmamı bekliyorum. Uyumayacağıma karşı inanc olarak ise yatağın içinde salavat cekiyorum. Bu sefer şeytan diyor ki sevap kazanıyorsun Nurcum biz seni uyutalım uyusan iyi olur. Bir bakıyorum uyumuşum ve iki saat uyumuşum kendimi sallandıracam

[psixologiyaze]

Antinatalist düşüncələr

Antinatalizm: Uşaqları dünyaya gətirməyin qəddar və əxlaqsız davranış olduğunu müdafiə edən fəlsəfə. Dünyaya yeni fərdlərin gətirilməsinin həm həmin fərdlərin əzab çəkməsinə, həm də dünyaya zərər verəcəyini iddia edən anti-natalistlərə görə, uşaq sahibi olmaq insanı onun razılığı olmadan təhlükə və məyusluqlarla dolu bir dünyaya itələmək deməkdir. Aydındır ki, fərdlər doğulduqdan sonra çox məyusluqlar və ağrılar yaşayacaqlar, həyat ağrılarla doludur. Bunu bilə-bilə bir varlığı dünyaya gətirmək ağıllı deyil. Anti-natalizm müasir və kapitalist dünyada yaranmış bir inanc hərəkatı kimi görünsə də, onun əsasları Qədim Yunanıstana gedib çıxır.

[aiselibrahim]

"Əziz atam,

Vəziyyətinizin yaxşı olduğuna ümid edirəm. Uzun müddətdir sizə məktub yazmadığım üçün yəqin ki, məndən incimiş, sizi sevmədiyimi düşünmüsünüz amma elə deyil. Həmişə sizə yazıb dərdləşmək istəmişəm, lakin nə vaxt məktub yazmaq istəsəm öz-özümə nə yazacağıma və aramızdakı boşluğu necə doldura biləcəyimə dair suallar verirəm.

“Vəziyyətim yaxşı, sağlamlığım yerindədir, sizlər necəsiniz və nələr edirsiniz”, diyə yazmağı sevmirəm. Könül istərdi ki, bütün həyatımı, hisslərimi, dərdlərimi və bədbəxtliklərimi sizə yazım, amma bacarmadım, hələ də bacarmıram. Çünki inanc və düşüncələrimizin təməllərinin fərqli şəraitdə, fərqli iki cəmiyyətdə və iki fərqli zamanda atıldığını nəzərə alsaq biz aramızda necə anlaşma mühiti yarada bilərik?

Əgər danışacaq olsam, söyləyəcəklərim bir kitab tutacaq qədər çox olar və deyəcəklərimin sizi incitməsindən qorxuram. Xoşunuza gəlməyəcək amma nə qədər ki bu sözlər ürəyimdədir, mən də rahat ola bilmirəm və sizi görəndə nə gülən, nə də danışan - heç bir mövcudiyyət göstərmədən bir küncə çəkilib büzülən biri oluram. Mənim ən böyük kədərim sizin məni tanımamağınız və tanımaq belə istəməməyinizdir. Hətta bəlkə də siz mənim eşq romanları və rəsimli Tehran dərgisinin hekayələrini oxumaqdan axmaqlaşan və yüngülxasiyyətli bir qadın olduğumu düşünürsünüz. Kaş ki elə olsaydım, bəlkə də elə xoşbəxt ola bilərdim! Belə halda ən kiçik məsuliyətdən, ilərləmək yolunda atılacaq hər addımdan qorxan və ömrünün sonuna qədər işçi qalmaq istəyən ərlə kiçicik bir komada yaşayaraq qaynanasıyla mübahisə edən, qonşu qadınların boş söhbətləriylə, qısacası bərbad şeylərlə kifayətlənən, ipək qurdu kimi öz baramasının içində - qaranlıq və məhdud dünyasında qıvrılıb yaş alan, daha böyük və daha yaxşı bir dünyanı tanımadan həyatını tamamlayan biri olardım. Amma mən bu formada yaşamaram, yaşamazdım da, mənim özümü tanıdıqca üsyankarlığım və dik başlılığım da həyatın bu axmaq yönüylə başladı. Mən böyük olmaq istəyirdim, hələ də istəyirəm, bir gündə dünyaya gəlib ertəsi gün bu dünyadan qalıcı iz buraxmadan gedən milyonlarla insan kimi yaşaya bilmərəm, mən beləyəm, ancaq bu indiyə qədər birinin mənə qarşı çıxmadığı və bitirdiyim şeylərin doğru olduğu mənasına gəlmir. Xeyr! Mən şəxsən həyatımda çox yanıldığımı bilirəm, kim həyatında davranışlarının, əməllərinin və düşündüklərinin bütünlüklə məntiqli və doğru olduğunu deyə bilər ki?

Şair demişkən - “Bu dünyaya iki ömür gərəkli/ ilki təcrübə əldə etmək/ Digəri təcrübəni sərf etmək üçün”. Mən pis qadın deyiləm və əsla ailəmin utanc mövzusu olmasını istəmərəm. Əgər bu yolda gedirəmsə ailəm varlığımla qürur duysun deyə addımlayıram və hələ də eyni düşüncədəyəm, əminəm ki, bir gün hədəfimə çatacam. Heç vaxt və heç bir yerdə ruhən rahatlığı tapa bilmədiyim, ağzımı açıb danışmadığım, özümü sizlərə və başqalarına izah etmədiyim üçün nə edə bilərəm?

Yadımdadır, evdə fəlsəfə kitabları oxuyub ədəbiyyat fakültəsinin fəlsəfə professorlarıyla saatlarla şərq fəlsəfəsi mövzusunda danışanda sizlər cəfəngiyyat saydığınız dərgiləri oxumağımın təsiriylə düşüncəsi pozulmuş axmaq bir qız olduğuma inanırdınız. O vaxtlar içimdə küsürdüm və evdə bu qədər yadlaşdığım üçün gözlərimə dolan yaşları boğmağa çalışırdım, bəlkə də bunun çox da bir mənası yoxdur, ancaq bunun kimi bənzəri minlərlə nüansın hər biri tək başına ruhu və şəxsiyyəti məhv etməyə kifayət edirdi. Əgər danışsam bir çox şeyi söyləməliyəm, ilk öncə sizdən - sevgisiylə özünə yaxınlaşdırıb­ yol göstərmək əvəzinə kobudluğu ilə özündən ürküdüb bizi tək qoyan, kiçicik beyinlərimizlə həyatın böyük problemlərini həll etməyə sövq edən və bizi bu qədər yanıldan insandan başlamalıyam. Bəzən yadınıza düşdükcə danışmağa ehtiyac duyduğunuz, bizim isə dinləmək istəmədiyimiz vaxtlarda nəsihətlər etdiyinizi xatırlayıram. Ən əsası da, mövcud şəraitdən və vəziyyətimizdən asılı olmayaraq, sizin nəsihətlərinizi dinləyib idrak etmə gücündə olub-olmadığımızı diqqətə almadan (yataqda, yemək masasında, dənizdə boğulmaları oxuyarkən çağırdığınız anda) və heç bir açıqlama etmədən birbaşa nəsihətlərinizə keçirdiniz. Başınız öndə, qaşlarınız mütəmadi olaraq çatılmış vəziyyətdə sanki qorxurdunuz, əgər gözlərimizə baxıb üzümüzə gülsəydiniz və biz sizin sevginizi və emosionallığınızı sezsəydik bu yəqin ki sizin üçün pis olardı, bizi necə qorxudaraq özünüzə tabe etdirə bilərdiniz?!

Sözlərinizi ciddi qəbul etdiyimi xatırlamıram! Sizin mənə hərarətlə nəsihət etdiyiniz vaxtlarda başqa bir yerdə mənim kimi başqa uşaqların da bu cür beyinlərinin doldurulduğuna əminiydim və ertəsi səhər oyananda nəsihətlərinizin birinin belə ağlımda qalmadığını xatırlayıram. Əksinə çox vaxt ruhum günah və peşmançılıq duyğusu içində titrəyərkən yanınıza gəlib sizə nələr etdiyimi danışmaq və mənə nəsihət verməyinizi istəyirdim, amma hər zamankı kimi qorxdum və sizə yadlaşdığımı hiss etdim, niyə belə olmalıydı ki? Bu qədər psixologiyaya aid kitablar oxuyan siz, bunların səbəbini yaxşı bilməli idiniz. Keçmişimi, evinizdə keçən bir ili belə düşünəndə qəlbim qırılır, yaxşısıyla, pisiylə bütün işlərim bir cinayətkarınkı kimi gizli idi. Nəyə görə mənim üçün güvənilməz insan idiniz, nə üçün məni evdən qaçmağa məcbur etdiniz, nə üçün harda olduğunu, nə etdiyini, kiminlə danışdığını belə bilməyən, sanki yuxuda gəzən bir insan kimi idim?

Nə üçün dostlarımı evə gətirib sizinlə tanış edərək onların pis və ya yaxşı olduqları barədə xəbərdar edilməyə cəsarət edə bilmədim? İstər-istəməz səhv edirdim, həm də kifayət qədər çox səhv, amma indi bura niyə gəldim və nə üçün aclığa, dərəbəyliyə və bu qədər bədbəxtliyə dözürəm? Çünki mən evi sevirəm. Səhərdən axşama qədər küçələrdə məqsədsiz şəkildə gəzib onunla-bununla darıxıdırıcı və yorucu söhbətlərə dözmək gəlmir içimdən, lakin evdə özünü tanıya bilməyəcək qədər rahat hiss edən qəribə qadın oluram. İndi bura gəldim, azadam, sizin mənə verməyə qorxduğunuz azadlıq, mən isə sizdən bunu gizlicə əldə etməyə çalışırdım, istər-istəməz səhv edirdim, həqiqət budur ki, siz bu azadlığı əldə etməyim üçün mənə açıq şəkildə kömək edirdiniz.

İndi burdayam amma kim mənim çöldə bir gecə keçirdiyimi deyə bilər ki? Xeyr, mən səhərdən axşama kimi otağımdayam və işləyirəm. Bayırdakı həyatla bir əlaqəm yoxdur. Düşündüyünüzün əksinə mən gəzib tozan bir qadın deyiləm, bəlkə də mən masasında oturub kitab oxumağı, şeir yazmağı və düşünməyi sevən bir qadınam. Soruşursan niyə? Çünki mənə aid olduğunu hiss edirəm, evdə rahat olduğumu hiss edirəm, artıq heç kim mənə nifrət edən və aşağılayan gözlərlə baxmır, artıq kimsə mənə heç bir işdən anlamayan bir uşaq kimi baxmır və mən özüm üçün varlığımı və şəxsiyyətimi qorumağın məsuliyyətini hiss edirəm. Bundan sonra səhv etmək mövzusuna gəldikdə isə, ki səhv etməyim mümkündür, heç vaxt bağışlaya bilmərəm, keçmişi düşünəndə özümü günahkar görmürəm, bəlkə də səhvlərimin səbəbkarı kimi başqalarını görürəm.

Təəssüf ki, hər şeyi danışa bilmirəm. Əgər mənə icazə verib inciməyəcəyinizə dair söz versəydiniz danışacaq çox sözüm olardı, həyatımın ən başından başlamaq, hər anını sizə danışmaq və nə düşünürəmsə sizə yazmaq istəyərdim. Mən həyatımı, bizim haqqımızdakı düşüncələrinizi və tərbiyə üsullarınızı çox düşündüm, amma indi nə edə bilərəm ki? Məndən inciməyinizin daha yaxşı olacağını bilsəm, hər zaman belə susqun dodaqlarla və sevgi axtaran gözlərlə sizə baxıb kədərlənməkdənsə vəziyyətinizi soraqlaşmaqdan özgə tərəfə keçməzdi sözlərim. Bunu bilin ki, mən də digər övladlarınız kimi sizi sevirəm və sizi narahat edəcək bir şey etmək istəmirəm, yenə də ana və ataların övladlarını sevməməsinin mümkün olmadığını bilirəm, bəlkə mənim sizi sevdiyimdən daha çox sevdiniz məni. Mən şəxsən Kamini düşündüyüm zaman kədərdən qışqırıb ağlamaq istəyirəm amma qarşılıqlı anlayış olmayanda hər ikimiz səhvə düşürük.

Münhen şəhərinə gəlməyimdən 10 gün keçir, mən və Əmir burada uzun-uzun sizdən danışdıq, dünən gecə yuxum gəldiyindən sizə məktub yaza bilməyəcəyimi görəndə öz-özümə məktub yazmaq üçün 2 cümlə də yetərli olar deyə düşündüm. Sizə bütün düşüncələrimi yazacağıma dair Əmirə söz verdim, amma bacarmıram, o qədər bədbəxtəm ki, bacarmayacam da. Amma sizin mənim pis insan olmadığımı düşünməyinizi və siz sevdiyimi bilməyinizi istəyirəm. Mən hər zaman vəziyyətinizdən xəbərdaram, əsla dostluğu və sevgini bildirməyən, nəyi varsa ürəyində olan bir insanam. Mənə göndərdiyiniz pul üçün sizə minnətdaram, sizə yük olmaq istəməzdim, son günlərdə vəziyyətim çətinləşib amma 2 ay içində burda işləyəcəm və ondan sonra Tehrana pullu vəziyyətdə geri qayıdar və borcunuzdan keçərəm. Əgər mənə cavab yazsanız çox xoşbəxt olaram, son vaxtlar sıxıntılı və çətin günlərdən keçirəm. Mən əzab, sıxıntı verən düşüncələr və heç vaxt bitməyəcək bir yığın kədərin içində məzarda yatan tənha insan kimiyəm. Hələ də sizi inandıra bilmirəm, amma bəlkə də bir gün mənlimlə razılaşaraq mənə küsməz və digər övladlarınız kimi məni də sevərsiniz..

Sizləri uzaqlardan öpürəm.

Füruğ."

2 fevral 1957-ci il. Münhen

[harepare]

sintoizm aslinda iyi bi din