#igor shirokov

[letterboxd-loggd]

Beanpole (Дылда) (Dylda) (2019) Kantemir Balagov

September 14th 2024

[gregor-samsung]

Дылда [Beanpole] (Kantemir Balagov - 2019)

[cinefilia2012]

Dylda (Beanpole) - 3/10

(Una gran mujer)

[moviemosaics]

Beanpole

directed by Kantemir Balagov, 2019

[genevieveetguy]

Beanpole (Dylda), Kantemir Balagov (2019)

[film-book]

BEANPOLE (2019) Movie Trailer: Anti-aircraft gunners Iya & Masha are Bonded by Wartime Experiences in post-WWII Leningrad http://filmbk.me/RMGXkp http://filmbk.me/RMGXkp

[ramascreen]

AFI ’19 Interview: Director Kantemir Balagov on ‘BEANPOLE’ At this past #AFI #AFI2019 #AFIFilmFest, one of the films that I screened was "Beanpole…

[artcanyon]

1945 yılında yaşanan II. Dünya savaşı, birçok şehrin yıkılmasına, insanların fiziksel ve zihinsel olarak hasar almasına neden olur. Savaşın üzerinden ayların geçmesine rağmen, etkilerinin oldukça taze olduğu bu dönemde yaşayan Iya, cepheden dönen arkadaşı Masha ile birlikte hayatlarını yeniden inşa etmeye çalışır. Görüntü itibari ile diğer insanlardan ayrılan Iya, Masha'nın otoritesi altında yaşamaya başlar ve bu durum iki kadının ilişkilerinin farklı boyuta taşınmasına neden olur.

[chunkletskhl]

CSKA’s Maxim Mamin reacts after Konstantin Okulov’s shot went off the crossbar, off Avangard goalie Igor Bobkov, and in to send the Moscow team on its way to a 3-0 win and a 2-0 series lead in the Gagarin Cup Final yesterday.  Also visible in photo: Avangard’s Sergei Shirokov (l.), Okulov (c.), and Avangard’s Denis Zernov (r.)   (Image Source)

[goalhofer]

2021-22 KHL NHL Alumni

Helsingin Jokerit

Alex Grant (Anaheim, Arizona/7 games 2013-14, 2015-16)

Brian O’Neill (New Jersey/2015-16)

Iiro Pakarinen (Edmonton/2014-18)

Jordan Schroeder (Vancouver, Minnesota, Columbus/2012-18)

Kalle Kossila (Anaheim/19 games 2016-19)

Philip Holm (Vancouver/1 game 2018)

Otto Leskinen (Montreal/6 games 2019-21)

Nicklas Jensen (Vancouver, New York Rangers/2012-15, 2016-17)

Markus Hännikäinen (Columbus/2015-19)

Petteri Lindbohm (St. Louis/2014-17)

Jesse Joensuu (New York Islanders, Edmonton/2008-11, 2012-15)

Anders Lindbäck (Nashville, Tampa Bay, Dallas, Buffalo, Arizona/2010-16)

K.K. S.K.A.

Joonas Kemppainen (Boston/2015-16)

Mikhail Vorobyov (Philadelphia/2017-18, 2019-20)

Igor Ozhiganov (Toronto/2018-19)

Linden Vey (Los Angeles, Vancouver, Calgary/2014-17)

Leo Komarov (Toronto, New York Islanders/2012-13, 2014-21)

K.K. Sochi

Magnus Hellberg (Nashville, New York Rangers/4 games 2013-14, 2015-17)

David Rundblad (Ottawa, Phoenix, Chicago/2011-16)

Bogdan Yakimov (Edmonton/1 game 2015)

K.K. Spartak Moscow

Lars Dansk (Vegas/6 games 2017-18, 2019-21)

Tim Heed (San Jose/2016-20)

Jakub Jeřábek (Montreal, Washington, St. Louis/2017-19)

Alexander Khokhlachev (Boston/9 games 2013-16)

Jori Lehterä (St. Louis, Philadelphia/2014-19)

Andrei Loktionov (Los Angeles, New Jersey, Carolina/2010-14)

Sergei Shirokov (Vancouver/8 games 2009-11)

Jake Virtanen (Vancouver/2015-21)

Torpedo Nizhny Novgorod

Kenny Agostino (Calgary, St. Louis, Boston, Montreal, New Jersey Toronto/2013-14, 2015-19, 2020-21)

Ivan Chekhovich (San Jose/4 games 2020-21)

Marek Hrivík (New York Rangers, Calgary/24 games 2015-18)

Andy Miele (Phoenix/15 games 2011-14)

K.K. Vityaz

Victor Antipin (Buffalo/2017-18)

K.K. C.S.K.A. Moscow

Klas Dahlbeck (Chicago, Arizona, Carolina/2014-18)

John Gilmour (New York Rangers, Buffalo/2017-20)

Mikhail Grigorenko (Buffalo, Colorado, Columbus/2012-17, 2020-21)

Bogdan Kiselevich (Florida/2018-19)

Nikita Nesterov (Tampa Bay, Montreal, Calgary/2014-17, 2020-21)

Joakim Nordström (Chicago, Carolina, Boston, Calgary/2013-21)

Sergei Plotnikov (Pittsburgh, Arizona/2015-16)

Anton Slepyshev (Edmonton/2015-18)

Nikita Soshnikov (Toronto, St. Louis/2015-19)

Viktor Svedberg (Chicago/27 games 2015-16)

Lucas Wallmark (Carolina, Florida, Chicago, Florida/2016-21)

Danil Yurtaikin (San Jose/4 games 2019-20)

C.K. Dynama Minsk

Adam Almqvist (Detroit/2 games 2013)

Taylor Beck (Nashville, New York Islanders, Edmonton, New York Rangers/2012-17)

Tyler Graovac (Minnesota, Washington, Vancouver/2014-18, 2019-21)

Mario Kempe (Arizona/2017-19)

Anton Lindholm (Colorado/2016-20)

Mattias Tedenby (New Jersey/2010-14)

Dinamo Riga

Brandon Gormley (Phoenix/Arizona, Colorado/2013-16)

Mārtiņš Karsums (Boston, Tampa Bay/2008-09)

Matt Lorito (Detroit/2 games 2017)

Émile Poirier (Calgary/8 games 2014-16)

Lukáš Radil (San Jose/2018-20)

Hunter Shinkaruk (Vancouver, Calgary/2015-17)

K.K. Dynamo Moscow

Stanislav Galiev (Washington/26 games 2014-16)

Rob Klinkhammer (Chicago, Ottawa, Phoenix/Arizona, Pittsburgh, Edmonton/2010-16)

Oscar Lindberg (New York Rangers, Vegas, Ottawa/2014-19)

Andrei Mironov (Colorado/10 games 2017-18)

Eric O’Dell (Winnipeg/2013-15)

Andrey Pedan (Vancouver/13 games 2015-16)

Vadim Shipachyov (Vegas/3 games 2017)

Vyacheslav Voynov (Los Angeles/2011-15)

K.K. Lokomotiv

Reid Boucher (New Jersey, Nashville, Vancouver/2013-19)

Yegor Korshkov (Toronto/1 game 2020)

Alexey Marchenko (Detroit, Toronto/2013-17)

Eddie Pasquale (Tampa Bay/3 games 2018)

André Petersson (Ottawa/1 game 2012)

Alexander Yelesin (Calgary/4 games 2020)

K.K. Severstal

Joonas Nättinen (Montreal/1 game 2014)

K.K. Ak Bars

Alexander Burmistrov (Atlanta/Winnipeg, Arizona, Vancouver/2010-13, 2015-18)

Steven Kampfer (Boston, Minnesota, Florida, New York Rangers, Boston/2010-12, 2014-21)

Pär Lindholm (Toronto, Winnipeg, Boston/2018-21)

Daniil Tarasov (San Jose/5 games 2014)

Rinat Valiev (Toronto, Montreal/12 games 2015-16, 2017-18)

Jordan Weal (Los Angeles, Philadelphia, Arizona, Montreal/2015-20)

K.K. Avtomobilist

Jesse Blacker (Anaheim/1 game 2014)

Patrice Cormier (Atlanta/Winnipeg/2010-16)

Stéphane Da Costa (Ottawa/2010-14)

Shane Prince (Ottawa, New York Islanders/2014-18)

Ryan Spooner (Boston, New York Rangers, Edmonton, Vancouver/2012-19)

Nikita Tryamkin (Vancouver/2015-17)

Q.J. Kunlun Hóngxīng

Victor Bartley (Nashville, Montreal/2012-16)

Jake Chelios (Detroit/5 games 2019)

Spencer Foo (Calgary/4 games 2018)

Jeremy Smith (Colorado/10 games 2016-17)

Ryan Sproul (Detroit, New York Rangers/2013-14, 2016-18)

Brandon Yip (Colorado, Nashville, Phoenix/2009-14)

Metallurg Magnitogorsk

Andrei Chibisov (Winnipeg/2 games 2019-20)

Josh Currie (Edmonton, Pittsburgh/2018-19, 2020-21)

Nikolay Goldobin (San Jose, Vancouver/2015-19)

Brendan Leipsic (Toronto, Vegas, Vancouver, Los Angeles, Washington/2015-16, 2017-20)

Philippe Maillet (Washington/2 games 2021)

Egor Yakovlev (New Jersey/25 games 2018-19)

K.K. Neftekhimik Nizhnekamsk

Dan Sexton (Anaheim/2009-11)

Traktor Chelyabinsk

Vitalii Abramov (Ottawa/2018-21)

Tomáš Hyka (Vegas/2017-19)

Sergey Kalinin (New Jersey/2015-17)

Lawrence Pilut; Jr. (Buffalo/2018-20)

Teemu Pulkkinen (Detroit, Minnesota, Arizona/2013-17)

Lukáš Sedlák (Columbus/2016-19)

Roman Will (Colorado/1 game 2015)

K.K. Admiral

Yevgeni Artyukhin (Tampa Bay, Anaheim, Atlanta/2005-06, 2008-10)

Yevgeni Grachyov (New York Rangers, St. Louis/2010-12)

Vojtěch Mozík (New Jersey/7 games 2016)

Libor Šulák (Detroit/6 games 2018-19)

K.K. Amur

Michal Jordán (Carolina/2012-13, 2014-15)

Ilya Zubov (Ottawa/11 games 2007-09)

K.K. Avangard

Peter Cehlárik (Boston/2016-20)

Alexei Emelin (Montreal, Nashville/2011-18)

Corban Knight (Calgary, Florida, Philadelphia/2013-16, 2018-19)

Nikolai Prokhorkin (Los Angeles/2019-20)

Sergei Tolchinsky (Carolina/4 games 2015-17)

Nail Yakupov (Edmonton, St. Louis, Colorado/2012-18)

Vladimir Zharkov (New Jersey/2009-12)

Barys X.K.

Darren Dietz (Montreal/13 games 2015-16)

Matt Frattin (Toronto, Los Angeles, Columbus, Toronto/2010-15)

Dillon Heatherington (Dallas/11 games 2017-19)

Henrik Karlsson (Calgary/26 games 2010-12)

Jakob Lilja (Columbus/2019-20)

Joni Ortio (Calgary/2013-16)

Curtis Valk (Florida/1 game 2017)

K.K. Salavat Yulaev Ufa

Kari Granlund (Calgary, Vancouver, Edmonton/2013-19)

Teemu Hartikainen (Edmonton/29 games 2010-12)

Philip Larsen (Dallas, Edmonton, Vancouver/2009-14, 2016-17)

Geoff Platt (Columbus, Anaheim/2005-08)

Alexei Semenov (Edmonton, Florida, San Jose/2002-04, 2005-09)

Viktor Tikhonov (Phoenix, Chicago, Arizona/2008-09, 2015-16)

Andrey Zubarev (Atlanta/4 games 2010)

K.K. Sibir Novosibirsk Oblast

Jyrki Jokipakka (Dallas, Calgary, Ottawa/2014-17)

Trevor Murphy (Arizona/2018)

Harri Säteri (Florida/9 games 2017-18)

[letterboxd-loggd]

Beanpole (Dylda) (2019) Kantemir Balagov 

December 14th 2019

[gregor-samsung]

Дылда [Beanpole] (Kantemir Balagov - 2019)

[tpokult]

PORTRET KOBIET W ZGLISZCZACH

Na starcie zaznaczę - recenzja będzie bardzo osobista, bo trudno jest inaczej odebrać nowe dzieło Kantemira Bałagowa – „Wysoka dziewczyna” – trudno jest też pisać o nim w sposób stricte obiektywny, czy obserwować go z hermetycznego punktu filmowego obserwatora. Film ten się po prostu czuje, i sam fakt, że jest w stanie przełamać granicę cynizmu i pierwotnego braku zaufania do dzieł wciąż przecież młodych, eksperymentujących twórców sprawia, że jest to film wyjątkowy. Nie tylko dojrzały pod względem podejmowanych zagadnień, ale i użytych środków wyrazu, precyzyjnych i wymownych zarazem w swojej prostocie – tam wszystko zdaje się mieć swoje miejsce, metodycznie dopasowane do innych elementów, niczym niezbędne części większej układanki.

    Film bije z ekranu głębią kolorów, głównie zieleni i czerwieni, które w pewien sposób odzwierciedlają głębię obu bohaterek – Iya (Viktoria Miroshnichenko) desperacko szuka życia, harmonii i akceptacji prowadzącej do absolutnego uzależnienia od drugiej osoby, Masha (Vasilisa Perelygina) za to pragnie życia w najbardziej wymownym tego słowa znaczeniu – pragnie kochać, pędzić przez życie i czerpać z niego pełnymi garściami. Obie walczą z desperacką potrzebą wypełnienia potwornych blizn, jakie pozostawiła im wojna (obie były tzw. „frontowymi żonami”) i obie pragną odnaleźć się w powojennym ZSRR, w którym samotni, złamani ludzie próbują na nowo zbudować chociażby wątłą iluzję ładu i codziennego życia.

   „Wojna nie ma w sobie nic z kobiety” Swiatłany Aleksijewicz mówi nam o niesamowitej sile i determinacji, z jaką kobiety, bezpośrednio naznaczone wojennymi realiami, próbowały na nowo odnaleźć się w rozpadającej się rzeczywistości. O wielkiej potrzebie powrotu do normalności, gdzie często musiały przekraczać granice ról narzucanych im przez społeczeństwo, być zarazem kobietą i mężczyzną, symbolem domu, spokoju i opieki i silną ręką, próbującą zebrać fragmenty minionych lat i podźwignąć je ze zgliszczy. Film w subtelny sposób oddaje duszę książki i skupia się na postaciach kobiet, które choć skrzywdzone, zgubione i samotne, jawią się jako przeciwieństwa niedojrzałych, często niekompetentnych, fizycznie i psychicznie złamanych wojną mężczyzn. To kobiety są tu bohaterkami, filarami, na których opiera się życie. I kobiety, choć symbolicznie żyjące w dalszym ciągu poza wojennymi realiami, są przez ten czas najsilniej naznaczone. Cierpienie i heroizm nie płyną tu z frontowych opowieści, a z niesamowitej siły życia i pragnienia odzyskania utraconej niewinności.

   Szpital, w którym pracują obie bohaterki, pełen barwnych, symbolicznych postaci, ale i pełen śmierci, odpychającej wręcz bezradności i pragnienia odkupienia wszelkich win, staje się swoistą areną, na której ścierają się ze sobą konfliktujące ideologie – „przepraszam za wojnę” słyszymy od jednego z mężczyzn, sparaliżowanego, bezwartościowego dla żony i dzieci, ukrywającego swoje cierpienie pod maską beztroski i ciepłym uśmiechem. Nie ma tu miejsca na bezpośrednie pokazy siły, ludzi opuszcza nawet nienawiść, a każda pustka zieje rażącym uczuciem niesprawiedliwości, z którąa albo możemy się spokojnie pogodzić, albo musimy stanąć do walki – swoistą walką staje się więc marzenie o dziecku, zadośćuczynieniu i nie tyle ucieczce ze współczesnego świata (z którego po prostu nie da się odejść) a znalezieniu w nim kawałka własnego miejsca i własnego szczęścia. Surowe realia życia codziennego odchodzą na drugi plan w konfrontacji z wszechobecną potrzebą odzyskania utraconych żyć. Obie bohaterki czują się w pewnym sensie martwe w środku – Iya zamierająca, uciekająca od świata w głąb siebie, targana przez szokujące przeżycia z czasów wojny, a Masha pozbawiona możliwości odzyskania szczęścia i poczucia matczynej miłości. Obie próbują odzyskać kontrolę nad własnym życiem i na nowo poczuć się pełne, kompletne i szczęśliwe. Problem tkwi w tym, iż w otoczeniu śmierci i wszechobecnego fatalizmu pragnienie szczęścia staje się istną walką o przetrwanie, wymagającą niewiarygodnych wręcz pokładów energii i siły woli. I z tym właśnie stają do nierównej walki zarówno tytułowa Dylda jak i jej bliska przyjaciółka. Obie są w tym uniwersalnym symbolem kobiety, która, choć w oficjalnym dyskursie zepchnięta na drugi plan, staje się swoistą twarzą – nie wojny, a powojennej naprawy, powrotu do utraconego życia i odzyskania niewinności.

   Narracja prowadzi nas od szokującego otwarcia, które determinuje przekształcenie relacji głównych bohaterek, przez przekrój rosyjskiego społeczeństwa i znoju codziennej pracy w miejscu naznaczonym śmiercią i cierpieniem. Każda z postaci, która przewija się przez ekran, od chorych, przez dziecinnego Sashę (Igor Shirokov) czy przesiąkniętego marazmem doktora jest jedną z twarzy prawdziwej bezsilności – wszyscy szukającą wyjścia na własną rękę, pozostając tym samym więźniami braku perspektyw i własnej krótkowzroczności. W tym przytłaczającym, pozbawionym życia świecie ucieczka nie jest możliwa, a przeszłość nie pozwoli o sobie zapomnieć (co w piękny sposób oddaje rozmowa Maszy z rodzicami Saszki) i jedynym sposobem na odzyskanie godności jest wiara w siebie i w drugiego człowieka – często zwodnicza i przypominająca bardziej ruletkę niż świadomy wybór. Zaskakująco, to właśnie w tych realiach długo skrywana czułość wybucha w pełnym świetle – i ludzie, tak naznaczeni przez życia i tak spragnieni szczęścia – obnażają swoje prawdziwe piękno.

   Na oddzielną uwagę zasługuje oprawa wizualna filmu. Bałagow eksperymentuje z kolorami, prym nadając wspomnianej zieleni, czerwieni i złotu. Barwy te są jednak jakby przygaszone, rozświetlają je jarzące się żółcią lampy uliczne i żyrandole, przy czym zachowana zostaje efektowna głębia ziarna. Rosjanin wizualnie opowiada o emocjach i stanach duchowych, buduje narrację złożoną z pięknych, tragicznych obrazów, lirycznie skupionych w impresjach. Nie bawi się w intelektualny symbolizm, ale maluje kolorem oraz światłocieniem świat i zawieszone w nim postacie. Każdy kadr to dzieło sztuki w miniaturze.

   Truizmem byłoby mówić, że film z nami zostaje i zmusza nas do myślenia, ale „Wysoka dziewczyna”, ze swoim bogactwem przekazu i pięknym sposobem narracji, odzywa się we mnie tygodnie po seansie. Dylda jest zdecydowanie jednym z największych zaskoczeń tego roku, godnym kandydatem do Oscara (obecna shortlista) i filmem, który każdy powinien zobaczyć.

[seliasaihcsalavatufa-blog]

Salavat couldn't bust the horse. HCSalavat vs SKA vs CSKA. February 5, 2017.

After a short break Salavat Yulaev continued the regular season with 2 home games against the best teams of Western Conference - SKA Saint-Petersburg and CSKA Moscow. These two games unexpectedly became of extra importance. Firstly in 12 years, Ufa club risks not to make it to play-offs. In order to be in the last 8, the team needs to score as many points. All of this stuff multiplied by the fact that the half of the leaders are injured makes it a heavy challenge for Salavat Yulaev. SKA Saint-Petersburg is considered as one of the best teams in KHL with the coach, Oleg Znarok, who is also the coach of Team Russia, the wizard Pavel Datsyuk, Ilya Kovalchuk, Vadim Shipachyov, Sergei Shirokov, Nikita Gusev and a young goalkeeper Igor Shestyorkin. SKA has the best offence in the League scoring 237 goals and one of the best defenses (106 goals conceded). So, Salavat Yulaev wasn't lucky to play SKA in its life-saving game. In spite all of it, Saint-Petersburg has some problem issues with the roster. The defenders Andrei Zubarev (used to play in Ufa) and Patrick Hersley, the forwards Steve Moses, Sergei Plotnikov and Viktor Tikhonov are injured.

But we all know that who has more troubles with roster, don't we? Linus Omark, Teemu Hartikainen, Igor Makarov, Sergei Soin, Evgeny Bodrov and Tomas Mertl, the very best, essential players of the team are injured. That's why the coach, Igor Zakharkin has to rotate the roster each game. Believe it or not, but Andrei Gavrilov was chosen the 1st goalie of the game. After 6 games in which Niklas Svedberg conceded 24 (!) goals, the coach gave him a rest. It appeared, not a long one. I'll get back to it later.

Maksim Goncharov and Zakhar Arzamastsev made it the 1st defense pair, the 1st line was Enver Lisin - Dmitry Makarov - Maksim Mayorov. It's a regular combination of these players, but usually they are the 2nd line. Kirill Kaprizov and Mikhail Vorobyov were in one line, as they used to be at WorldJuniors. Stepan Khripunov helped them from the left. Pretty young shift, all of them are not older than 20 years. Aleksander Loginov and Sami Lepisto backed them up as usual. It's important to mention that the roster of the 4th line was a good discovery by Zakharkin. 2 quick wingers (Aleksandr Nesterov and Anton Lazarev) with a huge centreforward Evgeny Korotkov backed up by Konstantin Korneyev and Denis Kulyash were pretty good at offense. Right from the start Salavat showed that they were primed for victory. 12 SOG against 9 in the 1st period. During the 1st intermission we found out that Andrei Gavrilov got injured and he played the last 5 minutes with awful pain in the leg. There is sure something wrong with Salavat's fate regarding injuries. Pretty fast and mutually attacking game was changed by SKA's heavy rain of shots in the 2nd period. As a result the 2nd ends with 0:2 in favour of SKA. At the beginning of the 3rd period Enver Lisin brings the hope to fans' hearts scoring really a great goal.

The hopes were not to come true as Vadim Shipachyov scores his 3rd in the game. Although Salavat had many chances, they couldn't score any. The 8th consecutive loss - 1:3. As a result of the game Andrei Gavrilov made it to the injured list. Despite the loss to the best team in the League, the fans and the experts saw some positive movement in the team's play. Was it the rise of Salavat?

Unfortunately, no. The next opponent was CSKA Moscow, another "army" squad which counts on the Gagarin Cup. The team doesn't have many "stars" this season after Aleksandr Radulov went to Montreal Canadiens, but still is great. The roster is well-combinated with players which do their work properly. In the current squad we can call only Valery Nichushkin who has just got back from Dallas Stars and Ivan Telegin stars of the team. Both of them play in one line by the way. If the game vs SKA rose hopes in Salavat's fans' hearts, Aleksandr Popov and Vladimir Zharkov let them down right in the beginning. Dmitry Makarov made it 1:2 in a couple of minutes.

The rest of the game showed that Salavat Yulaev is not ready for such strong sharks as CSKA. Greg Scott, Nichushkin and Telegin consecutively made it 1:5. So, the 9th loss in a row and the 8th place in standings. Now the team goes for a break in the regular season. Salavat needs to win both of the rest games vs Ak Bars and Lada to make it to play-offs. The team still has chances and we hope that the leaders will recover from injuries to take part in the most important games of the season.

[mastcomm]

‘Beanpole’ Review: The War Has Ended. Their Fight Is Endless.

The war is over in “Beanpole,” at least officially. The hollow eyes of those crowding the hospital tell a different story, as do the faces of those drifting through a communal building, spilling through the streets and onto trams. But like the thin young nurse nicknamed Beanpole, the men and women in this startling movie don’t complain or even speak much about their suffering, perhaps because it would be like describing the air that they breathe.

Set in Leningrad in 1945, “Beanpole” opens on its title character (Viktoria Miroshnichenko) in mid-seizure, her body frozen, open eyes fixed and breathing labored. Other women, similarly dressed in white, bustle around her, their voices muffled. From a slightly high angle, the camera steadily holds on her face as she stares into nothingness. Then someone stretches a hand up to pinch her cheek, trying to rouse her and bring her back to the dimly lit present. Beanpole, whose real name is Iya, is taller than everyone else in the room, taller than almost everyone. She sways far above this world, even when it claws at her.

Most war movies are about battle; “Beanpole” is about what happens afterward. For Beanpole, a hospital nurse, the clamor of war has quieted to an unremitting throb. At work, she cares for soldiers whose bandages and missing limbs are only the most obvious expressions of collective trauma. The pain is everywhere. Early on, when Beanpole can’t secure a babysitter, she brings her boy, Sasha (Igor Shirokov), into the soldiers’ ward. As this painfully small child stands before the attentive, visibly moved men, his tiny, malnourished frame — embodying such unspeakable loss — seems to fill the ward.

Something terrible happens soon after, and while it’s almost unbearable, you should hang on. This is only the second feature from the sensationally talented Russian director Kantemir Balagov (who was born in 1991), and it’s a gut punch. It’s also a brilliantly told, deeply moving story about love — in all its manifestations, perversity and obstinacy — one that starts to take shape when Beanpole’s friend Masha (a fantastic Vasilisa Perelygina) returns to Leningrad, medals pinned to her uniform. Inside Beanpole’s claustrophobic flat, with its peeling paint and stained wallpaper, they circle each other, trying to find equilibrium where there is none.

from WordPress https://mastcomm.com/beanpole-review-the-war-has-ended-their-fight-is-endless/